รวมเรื่องเล่าทะลุมิติจากยายผีป่่าจอมโม้(ตำนานรักสามเส้าเจ้านางแห่งขอม)

มารอดูลุคส์ใหม่ของยาย..ไม่เห็นซักที

ตำนานรักสามเส้าของยายทำท่าจะเป็นไตรภาค ข้ามปีซะแหล่ว

 

สงสัยจะสวยเลยไปเอามาใส่ อย่างยายคงไม่กลัวหรอก

 

เพิ่งไปงานชมรมคนอิสาณ ทองผาภูมิมาเจ้าค่ะ เอาลูกไปทั้งลูกเราลูกชาวบ้านเต็มโต๊ะ เจ้าแม่ใบตองขาแดนซ์ ขาดไม่ได้ พ่อเขาปกติจะไม่นั่งกับแม่เอื้อมหรอก แต่วันนี้ไล่ไปนั่งโต๊ะอื่นเขาไม่ไป

ขนาดเราจะเดินไปห้องน้ำนะคะ เขายังคิดว่า จะออกไปเซิ้งหน้าฮ้าน (หน้าเวที) ก็บอกว่า "ขี้จะแตกแล้ว ไปขี้โว้ย"

กับผมลุ้คใหม่ อันที่จริง คือเราย้อนลุค เมื่อก่อนยายผีป่าเคยไว้ผมยาวมากและทำลอนสวยๆ บ้างหวีตรง ทีนี้ตอนคลอดลูก ผมร่วงบ้าง เลยตัดออก และลูกๆ ชอบม้วนผมแม่ เชื่อไหมว่า บางคืนนะคะ มันนอนม้วนผมเพลิน ตื่นมามันแกะไม่ออก ต้องเอากรรไกรตัดทั้งกระจุก ลูกๆ ใครเป็นอย่างนี้บ้างคะ

....................

ฮั่นแน๊ะ หลายท่านอยากรู้สิเนาะว่า

เจอเจ้าของปอยผมมาทวงผมคืนไหม


....................

ไม่มีเลยจ้า เพราะเขาตั้งใจให้และตัดก่อนตายตั้งหลายวัน

แต่ทิดเก๋บอกว่า

"ตอนนี้ผมเหมือนมีเมีย ๒ คน"

.............................................
อิอิ...บางคนกำลังหงุดหงิด กลัวยายผีป่าลืมเล่าเรื่องเจ้านางขอม

น้าน...รถไปจอดหน้าวัดป่าน้านนาน นานเกินไป สงสัยมาเล่าอีกที คงท้องแระ

................โอ๊ะ โอ๋...จะเล่าแน่นอนนะคะ


..................................

เออ...กระทู้ยายผีป่านี่มันเล่าข้ามปีมาสองปีแล้วนะถ้าผ่านปีนี้ไปอีกปี แฟนคลับยังหนาแน่น เหนียวแน่น อิอิ ปลื้มจังเลย

......................................................

คุณพี่ร่มบุญ ศิษย์ผู้น้องของยายผีป่่าจ๋า...งั้นวันอาทิตย์ เตรียมกล้องเลยนะ เก็บภาพลุ้คใหม่มาโชว์เลยนะเจ้าคะ

...................................


จะไปพัทยา ใครอยู่แถวนั้น รอได้นะ จะไปช่วยทำให้ท่านเพี้ยนกว่าเก่า อิอิ

.............................

 

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม มีกรรมนำมาและนำไปจ้า

อันที่จริงแล้ว นรกไม่ได้อยู่ใต้ดินเสมอไปนะคะ สวรรค์ก็ไปได้อยู่สูงบนยอดเมฆาสักหน่อย ไม่จำเป็นต้องอยู่ต่างดาว อยู่กับเรานี่แหละ แต่เรามองไม่เห็น

เป็นมิติซ้อนมิติกันก็เรียกได้นะ คงเข้าใจง่ายขึ้น

 

เฮ้อ..ยายเอ้ย มาท่านี้เข้ากระทู้วัดท่าขนุนบ่ได้แน่ หลวงพี่คงบรรจงเอาไม้หน้าสามพาดกระโหลกแยกแหงๆ

 

แล้วคนขายชาติ ตายไปตกนรกขุมไหนคะยาย... อิอิ

 

มันก็ขึ้นกับจิตสุดท้ายอีกนั่นแหละ

คนขายชาติ ลงนรกขุมเดียวกับพระอลัชชีเจ้าค่ะ

............................................

ขอเล่าเรื่องที่ทวด(ท่านที่เพิ่งลาโลกไปก่อนหน้าวันครอบครูหนึ่งวัน เพราะเกรงหลานสาวจะเอาท่านมาเป็นเจ้าหน้าที่จำเป็นเล่าเรื่องนรก สวรรค์ให้เพื่อนๆ ฟังอีก)


ท่านเคยเล่าว่า

ตอนตาไปเที่ยวมหานรก หม้อนรกมันใหญ่มาก อย่างหม้อที่ต้มพวกโกงกินนี่ ตาไปเจอเพื่อนเก่าที่เขาได้เป็นผู้ใหญ่บ้าน สมัยนั้นผู้ใหญ่บ้านมันมีอำนาจกันจริงๆ ตอนนี้น่ะ อ.บ.ต. มาทำหน้าที่งาบ อุ้ย ดูแลการจัดสรรงบประมาณท้องถิ่นแล้ว หม้อนรกส่วนมากจึงไปตกกับพวกที่อยู่ในข่ายนี้

.......................

สมัยหนุ่มน้อย เพื่อนคนนี้ของทวดชอบมาล้อทวด เพราะทวดชอบบวชเรียน ก็จะมาหาว่า "ไม่มีปัญญาทำมาหากิน อาศัยกินข้าวชาวบ้าน ดูเขาสิ ได้บ้านใหญ่โต มีอำนาจ เพราะมาทางโลก ไอ้เสี่ยวมึงเข้าป่าเข้าดง รอเสืองาบไปกินสักวัน"

ทวดก็ไม่โกรธ จนครั้งหนึ่ง ทวดไปทัวร์เมืองนรกที่บ่อใหญ่

เดินเลาะๆ ขอบหมานรกที่ร้อนมากๆ ไฟโลกันต์ นี่ถ้าใครไม่มีศีลธรรม ไม่ทรงญาณ ไปแถวนี้ แรงดูดของนรกมันดูดลงไปข้างล่างเลย พวกพนักงานนรกเขาไม่ชอบคนมีศีล ทวดไปนี่เป็นพระ ถ้ามันเห็นเป็นพระแต่จีวร มันถีบลงไปในไฟเลยเหมือนกัน แต่กับทวด ไปตอนไหน พวกเขาก็ต้อนรับ บอกว่า มาเลยพระคุณเจ้า

ทีนี้ไปใกล้ๆ (ให้นึกภาพภูเขาที่สูง รายรอบไปด้วยเหวแห่งเปลวเพลิงโลกันต์ที่ร้อนมากกกกกกกส์ มีทางเดินลัดเลาะแคบๆ เหมือนที่เขาถ่ายภาพในหนังเรื่องลอร์ดออฟเดอะริงส์นั่นแหละ)

ยมบาลมาตามบอกว่า พระคุณเจ้า (ตอนนั้นทวดสึกแล้ว แต่ถือวัตรปฏิบัติไม่ด่างพร้อย ยมบาลยังเรียกพระคุณเจ้า เพราะที่มิติอื่นๆ เขาดูที่การปฏิบัติ ไม่ได้ดูที่เครื่องแบบ โสดาบันนี่เป็นอริยะแล้ว เรียกพระคุณเจ้าได้แล้ว

นิมนต์พระคุณเจ้า มีสัตว์นรกตนหนึ่ง เคยเป็นเพื่อนพระคุณเจ้า ต้องการขอขมาพระคุณเจ้า

เมื่อทวดตามยมบาลไป ที่ลานสงเคราะห์สัตว์นรก เจอสัตว์นรกที่สภาพนั้นมีแต่โครงกระดูก ที่เนื้อตัวโดนพอกไปด้วยหิน ดิน อิฐ และทราย อีกทั้งมูลสกปรก พอกขนาดที่ว่า เดินแทบจะไม่ไหว มันคงหนักมาก พอกทั้งตัวยังไม่พอ ผีตนนี้ยังต้องคอยแบกดิน หิน ทราย อิฐ ที่ร้อนปานไฟโลกันต์ ไปสร้างกำแพงแก้วอีก พอขนไปถึงก่อต้องไปวางแล้วก่อ พอก่อเสร็จก็ละลายหายไป ต้องขนใหม่ เพราะจะต้องทำกำแพงให้ได้ตามที่สั่งจึงจะสามารถได้รับฟังเสียงพระสวด สามารถได้รับอานิสงส์จากผู้ที่อุทิศให้ได้ ทวดก็คิดไม่ถึงว่าร่างนั้นจะรู้จักท่าน จนยมบาลนิมิตให้เห็นร่างเก่าตอนรู้จักทวด เขาคือผู้ใหญ่บ้านจอมโกงกินคนนั้นนั่นเอง

ทวดก็เลยบอกว่า "ตูช่วยมึงบ่ได้ดอกเสี่ยว ตอนสูมีชีวิต สูบ่เฮ็ดเอา ตายไปสูสิมาขอ ต่อให้ตูซ่วยสู สูก็บ่ได้อันใดดอก อย่าหาว่าตูใจดำเลย รอพระมาลัยมาโปรดเถิด ตูช่วยบ่ได้อีหลี"

ยายผีป่าเลยถามทวดว่า ทำไมเขาลำบาก เขาขอทวดแล้วทวดให้ไม่ได้เล่า น่าจะเห็นใจเขา สงสารเขาบ้าง

ทวดบอกว่า "ให้ไปเขาก็รับไม่ได้ ต้องรอพระมาลัยมาโปรดจึงจะได้รับอานิสงส์จริงๆ ทวดยังบารมีไม่มากพอที่จะให้เขาพ้นทุกข์ได้ แต่ทวดได้อโหสิกรรมแก่เขา จะได้ไม่มีเวรต่อกันและกันชาติต่อๆ ไป แต่เขายังมีกรรมที่ต้องรับจากการปรามาสพระสงฆ์องค์เจ้าอยู่นา"

โห..กว่าพระมาลัย และพระอริยะเจ้าแต่ละองค์จะเสด็จมาโปรด คงทรมานสุดๆ เนาะ ท่านไม่ได้ลงมาแบบบุญเดลิเวอรี่นี่คะ

................................

ยิ่งพระสงฆ์องค์เจ้านี่ ถ้าโกงกินของที่เขาทำบุญมา ยิ่งหนักกว่านี้นะคะ

....................................................

ยายผีป่าถามทวดว่า หนูเคยลงหม้อนี้บ่อยๆ ทำไมจึงได้เกิดบ่อยเช่นกัน ทั้งๆ ที่มันนานนะกว่าจะๆได้เกิดหากไปที่หม้อนี้

ท่านบอกว่า

"หนูจำไว้นะ อย่าอยากได้ของคนอื่นเขา อย่าโกงเขา ถ้าโกงแล้วมันผุดขึ้นยาก แต่ที่หนูลงไปแล้วขึ้นมาได้ง่ายนั้น เพราะว่าหนูก่อนตายทุกชาตินั้น คิดว่า ถ้ามีโอกาส จะขอแก้ตัวใหม่ ขอให้รับใช้ศาสนาพุทธ เป็นพุทธ นับถือพระพุทธเจ้าเป็นที่สุด บางภพหนูทำเพื่อแผ่นดิน แผ่นดินส่วนมาก ได้บารมีพระโพธิสัตว์เป็นผู้นำ หนูจึงรอดเพราะทำงานถวายพระโพธิสัตว์ เวลาเขาเปิดให้ได้ฟังธรรม จิตหนูน้อมรับธรรมนั้นทันที จึงผุดมาได้จากทุกข์ จำไว้นะลูก อธิษฐานให้มั่น หากจะถึงคาตาย หรือตายไปเมื่อใด ขอให้ได้พบพระพุทธเจ้าก่อน ทำบ่อยๆ ให้ขึ้นใจ จะได้ไม่ตกนรกนานหากต้อง
ลงไปอีก"

 

ขอบพระคุณคะยาย

 

อนุโมทนา ค่ะยาย...

ได้ความรู้เพิ่มขึ้นอักโขเลย

ขอบคุณมากนะคะ...

 

อนุโมทนาค่ะยายขอบคุณสำหรับความรู้ทุกอย่างที่ยายได้เล่าค่ะ

 

..จ๋า หนูก็จะจำไว้เหมือนกันคะ..ยิ่งหนูทำงานเป็น ข้าของพระราชา..หนูยิ่งต้องตระหนักหนูตั้งปณิธานไว้ จะไม่กินใต้โต๊ะ บนโต๊ะ ให้ทุกคนเท่าเทียมกัน..
อนุโมทนา สาธุคะยายผีป่า กระตุ้นจิตใต้สำนึกดีนักแล..สาธุคะ

 

หายไปนาน ยังอยากฟังเรื่องต่ออีกอีกไหมคะเนี่ย

 

อยากฟังอยู่ตลอดเวลาเลยคะยาย ฮิฮิ

 

กำลังงงกับผนังบ้านยายผีป่า
เพราะว่า

น้องเอิร์ทลูกสาวคนโต เอามือถือแม่ถ่ายภาพไว้ เพราะรู้สึกแปลกๆ ที่ผนังปูนที่ฉาบเรียบทาสีเขียวอ่อน เหมือนมีอะไรมาแฝง พอถ่ายภาพออกมา เป็นหน้าผีเด็กตาโบ๋ หน้าตาอ้วนนะ ตัวกลมเชียว ทีนี้ยายผีป่าไม่เคยใช้กล้องเครื่งอนี้เป็น เลยพยายามส่งภาพนี้ต่อไปให้น้อง นัท (สาว) ที่เคยร่วมครอบครูที่บ้าน แต่ก็อีกนั่นแหละ เครื่งอนี้ยายผีป่าทำได้คือรับและโทออกเท่านั้น ใครส่งอะไรมา รับไม่ได้เลย เครื่องเก่าทำเป็น อีริคสันทำยากจังเลย

ทีนี้ก็มองไปที่ผนังด้านเดิมด้วยตาเนื้อ เพื่อถามลูกสาวว่า

"ไหนจุดที่หนูถ่ายภาพได้"

ลูกสาวที่นอนบนเตียง ก็ใช้นิ้วฝรั่ง(ยกขาเหยียดตรงไป เอาปลายนิ้วชี้) ทำให้แม่ต้องตี

แต่พอเขาเอาขาลง ยายผีป่าเห็นเป็นหน้า ผู้หญิงผมยาวประบ่า หน้าแหลมเรียว เอียงหน้าให้เห็นซีกซ้ายเล็กน้อย คล้ายสวมแว่นแบบชะม้อย ใส่เสื้อคอกลม เห็นหัวไหล่ด้วยนะ

พอมองไปอีกรอบ เราทักภาพนั้นให้น้องเอิร์ทดู เขาก็ยกเท้าไปจะชี้อีก (เขาโตกับน้าเขยที่เขาเรียก ปะป้า เป็นฝรั่ง เลยติดนิสัยฝรั่ง) ยายผีป่าเลยเอ็ด บอกว่า ไม่งาม

ยายผีป่าก็มองภาพนั้นอีกรอบ ทีนี้แปลกเจ้าค่ะ กลายเป็นผู้หญิงในภาพเปลี่ยนมาก้มหน้าแทน เหมือนไม่พอใจ

ยายผีป่าพยายามให้น้องเอิร์ทบันทึกภาพใหม่

ก็ไม่ได้ภาพนั้นอีกเลย

ทีนี้ขณะที่กำลังพิมพ์ ทิ้งระยะเล็กน้อย ก็หันไปดูภาพจุดนั้นอีก

โอ..ทำไมครานี้ภาพสาวเจ้าจึงหันหน้าตรงมายังเรา!

 

ยายทำหนูกลัวนะเนี่ย

 

แล้วยายกลัวไหมคะนั่น เมื่อไหร่จะเล่าต่อคะยาย รอจนลืมไปแล้วนะคะเนี่ย

 

ตกลงยายกลัวเขา หรือ เขากลัวยายคะ....

(ขอเดาว่าเป็นประการหลัง) อิอิ

-----------------------

รออ่านเรื่องต่ออยู่นะคะยาย
รูปก็ยังไม่ได้ดู เฮ้อ

----------------------

 

ยายต้องเปลี่ยนชื่อกระทู้เป็น "เรื่องที่เล่าไม่จบ" ซะละมั้งจ๊ะ

 

ทั้งรอฟัง และรอรูปคะคุณยายยยยยยยยยย

 

ชวนคุยเลยยาย! อยากรู้ ๆ