ทำไมนั่งสมาธิแล้วกลายเป็นคนเสียสติคะ

อาร์ตอยากขอถามเพื่อนๆชาวพลังจิตค่ะ ว่าทำไมบางคนนั่งสมาธิแล้วทำให้กลายเป็นคนสติฟั่นเฟือนได้ เรื่องมีอยู่ว่าตอนเช้าก่อนที่อาร์ตจะออกจากบ้าน คุณแม่และคุณลุงได้เข้ามาบอกอาร์ตว่าไม่อยากให้นั่งสมาธิแล้ว เพราะนั่งแล้วจะบ้า ท่านทั้ง 2 คนก็เลยเล่าว่ามีวัยรุ่นคนไทยที่นี่ 3 คนเข้าโรงพยาบาลโรคประสาทเพราะว่านั่งสมาธิมากเกินไป จนจิตตนเองหลอน ตามที่แม่เล่าบอกว่า ผู้ป่วยเกิดได้ยินเหมือนใครสั่งจากเบื้องบน ประมาณทำร้ายตัวเองประมาณนั้น ท่านเลยสั่งไม่ให้อาร์ตนั่งสมาธิอีก เค้าบอกว่าเตือนเพราะหวังดี แต่อาร์ตก็เฉยๆ ไม่ทราบว่าควรจะพูดอย่างไรกับแม่ดีคะ และอยากทราบสาเหตุด้วยว่ากรรมอะไรทำให้คนทั้ง3คนที่คิดจะประพฤติดีแท้ๆ ค้องมาเจอสภาพฟั่นเฟือนแบบนี้คะ

 

ขออนุญาติคุยด้วยนะครับ/ไม่กล้าที่จะให้คำแนะนำ/แต่ด้วยประสบการณ์ทีตนเองปฏิบัติบ้าง อ่านหนังสือที่พระปฏิบัติท่านเขียนบ้าง และฟังจากครูบาอาจารย์บ้าง
สิ่งสำคัญที่สุดคือตัว " สติ " ต้องมีพระสติคุ้มครองครับ และต้องมั่นเจริญสติปัฏฐาน (ยืน เดิน นั่ง นอน อริยบถย่อย)รุ้กาย รู้จิต การปฏิบัติธรรมะเป็นเรื่องละเอียดอ่อนมากครับ ไม่ใช่จะนั่งกันไปเรื่อย ๆ โดยไม่ใช่ปัญญาคิดพิจารณามันจะกลายเป็นโทษมากกว่าคุณประโยชน์ ถ้านั่งอย่างเดียวจนเกินเลยก็แสดงว่าไม่ใช่"ทางสายกลาง"ตามที่พุทธองค์ทรงได้ธรรมบรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาน ก็คือต้องไม่หย่อนจนเกินไปและไม่ตึงจนเกินไป
หากเราอยากจะนั่งอย่างเดียว(อย่างกรณีคุณ 3 คนนี้ผมไม่ทราบว่าเค้านั่งจุดมุ่งหมายเพื่ออะไร) หรือเค้าเห็นอะไรแล้วเค้าไม่ใช่สติควบคุมเพราะเวลาที่เรานั่งเราต้องใช้สติสัมปชัญญะเข้าไปกำหนดรู้ ไม่เคลิบเคลิ้มไปกับผัสสะอารมณ์ต่างๆ ที่มีกระทบ(หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ)พูดง่าย ๆ ต้องมีสติตั้งมั่นรู้เท่าทัน ตอนแรกอาจจะยังสัดส่ายเป็นธรรมดาของจิตที่ยังไม่เคยฝึก แต่เราต้องพยายามมีสติ ไม่ว่าจะเกิดผัสสะใด เช่น เห็นอะไรก็ไม่ต้องไปอยากรู้อยากเห็น เกิดอารมณ์ใด ท่านก็ไม่ให้ไปหลงติดในอารมณ์นั้น ให้วางใจเป็นกลางกำหนดรู้ดูว่าสิ่งต่าง ๆมีลักษณะเป็นแบบไหน(เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป)เป็นธรรมชาติ ไม่เที่ยง บังคับบัญชาไม่ได้ เพราะทุกสิ่งทุกอย่างมันไม่ใช่เรามันมีความแปลเปลี่ยนอยู่ตลอดเวลา ถ้าเราคิดจะนั่งอย่างเดียวโดยไม่ศึกษาหลักธรรมต่าง ๆเข้ามาประกอบ เพื่อเป็นแนวทางในการปฏิบัติ มันจะกลายเป็นอุปนิสัยกิเลส มากกว่าการปล่อยวาง มากว่าการประหานกิเลส แต่หลักธรรมมะท่านให้มีจิตเป็นอุเบกขา รู้แล้วปล่อยวาง/ถ้ารู้ว่านั่งแล้วกำลังมีปัญหา ก็ต้องหยุดนั่งทันทีให้รีบกำหนดอริยบถย่อยให้มาก ๆ เดินจงกลม ประมาณ 30-40 นาที/เวลาปฏิบัติก็ควรมีครูบาอาจารย์ท่านผุ้รู้ ให้คำแนะนำโดยตลอด/เพราะเวลาเรานั่งเราต้องเกิดผัสสะต่างๆ รวมทั้งอารมณ์ของญานด้วยครับ/ไม่ใช่นั่งนึงอย่างเดียวไม่เกิดอะไรเลย(สำหรับท่านที่เข้าสะสมมาบ้างแล้วสิ่งต่างๆ ย่อมเกิดขึ้น) และต้องมีศีลเป็นหลักพื้นฐานสำคัยด้วยครับ
/ท่านใด้ได้อ่านข้อความนี้สามารถแนะนำ หรือชื้แนะได้ ยินดีครับ

 

บางทีเรื่องพรรค์นี้ต้องมีอาจารย์มาคอยควบคุม

เพราะอาจเจอกับเจ้ากรรมนายเวรเล่นงานได้

 

เคยไปหาว่าคนที่นั่งสมาธิบ้า เพี้ยน แล้วถ้าบังเอิญคนนั้นเกิดเป็นผู้ทรงฌานขึ้นไปแล้วล่ะก็ เวลาตัวเองมานั่งสมาธิกรรมอันนั้นก็จะไปส่งผลให้บ้าครับ แต่การนั่งสมาธิไม่บ้าหรอก

 

ไม่เคยเจอนะครับ แต่เคยได้ยินมาเหมือนกัน แต่สำหรับผมก่อนนั่ง ก็นึกถึงครูบาอาจารย์ก่อน (หลวงพ่อฤาษี) จากนั่ันนั่งยืนเดินสมาธิ (นอนด้วย)ตามสบายครับ.......แต่บางครั้งจิตมันปรุงแต่งครับ คล้ายจะมีเทวดามาขอเข้าทรง เราไม่ยอมครับ ท่อง พุทธัง สะระนัง คัจฉามิ ธัมมัง สะระนัง คัจฉามิ สังฆัง สะระนัง คัจฉามิ จนจิตใจสงบไป.................ไม่ต้ิงกลัวนะครับ เรามีพระพุทธเจ้าคุ้มครอง พระธรรมคุ้มครอง พระอริยสงฆ์เจ้าคุ้มครอง จงทำจิตใจให้มั่นไม่ต้องกลัวสิ่งอื่นๆใด สิ่งที่น่ากลัวคือใจของเราเองต่างหาก

 

โดยปกติ จิตมันเกิดเร็วมาก
ชั่วชวนจิต(ชะวะนะจิต)ดวงหนึ่ง(วงรอบเกิด ๑๖ ครั้ง)
การฝึกนั่งสมาธิ เป็นการฝึกหัด สติ จับการเกิดจิต เจตสิก
พระเรียก การเข้ากรรมฐาน เป็นการฝึกจิต
พระบอกว่า มี ๔๐ แบบ
ทั้งแบบดั้งเดิมก่อนพระศาสนาคือกสิน
และแบบที่พระเปิดให้อีก ๓๐ รวมเป็น ๔๐ แบบ
แบบที่ผมอยากแนะนำที่สุดคือ อานาปานสติ


คนที่เราว่าบ้า คือคนที่ เสียสติ

ฝึกไม่ถูกทาง เป็นเพราะไม่รู้ การฝึกจิต

การฝึกจิตที่ดี คือ การฝึกสติ คอยจ้องจับการเกิดดับแห่งจิต ที่มันวิ่งวุ่น
โดยมีกรรมวิธีที่การฝึกหัดมีสติกับลมหายใจ ออก - เข้า
รู้ตลอด กำหนดความรู้สึกที่กองลม

อันนี้.บางครั้ง วิบากแห่งกรรม ที่เคยทำมา
มาร มาตัดรอน บั้นทอน
ชนกกรรม

ต้องขอขมา ขอ อโหสิกรรมก่อน
ขอคุณพระพุทธองค์ คุณแห่งพระธรรม คุณแห่งพระสงฆ์ ครูบาอาจารย์ เข้ามาปกแผ่ด้วย
รู้จักให้อโหสิกรรมผู้อื่น

เข้ามาฝึกจิตให้เบาคลาย ไม่ใช่มาพอกพูกกิเลส
คนมาฝึกแปลกๆ คิดจะเอา เมากิเลสตัณหา.อย่างนี้ก็พาให้บ้าได้เหมือนกัน

ทางสายนี้ ละตัณหา ละกิเลส ละเตรื่องเศร้าหมอง............
เอวัง...ขอเจริญธรรม ทุกท่าน เ ท อ ญ

 

เหตุที่ทำให้นั่งสมาธิแล้วทำให้เป็นบ้า เพราะ
1.วางอารมณ์ใจผิด หนักเกินไปเครียดเกินไป วิธีป้องกันคือจงเรียนเรื่องอารมณ์ใจที่ถูกต้องก่อนให้รู้จักและจำอารมณ์นั้นได้ และถ้าเมื่อไรที่อารมณ์เครียดไปหนักไปก็จง เปลี่ยนอิริยาบทบ้าง คลายอารมณ์บ้าง พักบ้าง จิตก็จะสบายขึ้นครับ
2.หลงในนิมิตรว่าเป็นจริง โดยไม่พิจารณานิมิตรด้วยอารมณ์ที่เป็นอุเบกขา เช่น เมื่อได้ญาณที่ทำให้ระลึกชาติได้ก็ให้พิจารณาว่าเป็นอดีตไปแล้ว เป็นเรื่องเหมือนเรื่องของผู้อื่น อย่าไปยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นตัวเรา ทุกสิ่งจบแล้ว สลายตัวไปแล้ว เราระลึกชาติเพื่อให้เห็นทุกข์ที่ซ้ำซาก วนเวียนอยู่ไม่สิ้นสุด ให้เบื่อหน่ายในสังสารวัฏ ไม่อยากเกิดอีกและเพื่อเป็นข้อพิสูจน์เรื่องกรรมว่าเหตุในอดีตนี้เป็นผลในปัจจุบันอย่างนี้ครับ วิธีป้องกันคือใช้ปัญญากำกับให้ฉลาดในนิมิตร ฉลาดในญาณที่ปรากฏขึ้นครับ และมองให้เห็นว่าอยู่ในกฏไตรลักษณ์
3.เกิดจากวิปัสนูปกิเลสทำให้หลงผิดคิดว่าตนเอง บรรลุธรรมขั้นนั้น ขั้นนี้ สภาวะนี้เหมือนจริงมาก วิธีแก้และการป้องกันคือ หมั่นพิจารณาว่า เรายังมีความเลวอะไรบ้าง ยังมีธรรมมะที่ยิ่งๆขึ้นไป และอย่าไปสนใจว่าเราจะบรรลุธรรมขั้นใด แต่ให้ระลึกว่าตราบใดเรายังมีร่างกายขันธ์ห้าอยู๋เรายังไม่สมบูรณ์ในความดี เราจะถึงซึ่งความดีอย่างแท้จริงก็ต่อเมื่อเราละจากโลกนี้แล้วถึงซึ่งพระนิพพาน ครับ การเกิดวิปัสนูปกิเลสนี้ ที่ว่าเหมือนจริงมากก็เพราะบางครั้งเราจะเห็นพระพุทธเจ้าหรือเทวดาท่านมาโปรด ในนิมิตรแบบจะๆชัดเจนเลยครับ แล้วท่านจะมาบอกว่า เราบรรลุขั้นนั้น แล้วขั้นนี้แล้ว ถ้าเราหลงดีใจ และเชื่อว่าจริง จิตจะเริ่มหลงลึกลงไปเรื่อยๆครับ แต่ถ้า มีสติและไม่หลง ถือว่าผ่านบททดสอบครับ จะทำให้ก้าวหน้าในธรรมยิ่งๆขึ้นไป
4. เจ้ากรรมนายเวรมาเล่นงานโดยมาปรากฏภาพน่ากลัวในสมาธิจนทำให้ตกใจสุดขีด จนสติแตก หรือที่เรียกว่ากรรมฐานแตกครับ วิธีป้องกันคือ การอธิฐานขอบารมีพุทธคุณมาคุ้มครอง และการอธิฐานแผ่เมตตาไปยังเจ้ากรรมนายเวรครับ
5.ถูกของหรือคุณไสยครับ วิธีป้องกันเหมือน ข้อสี่ครับ ไม่มีสิ่งใดมีพลังเหนือกว่าพุทธคุณครับ
บุพกรรม ที่ทำให้การปฏิบัติและนั่งสมาธิแล้วเสียสติ
1. การละเมิดศีลข้อห้า ดื่มสุราเป็นนิตย์
2. ปรามาศ ว่าร้ายนินทาท่านผู้ที่ตั้งใจปฏิบัติธรรม กรรมฐาน
3.แกล้งแหย่ แกล้งทำผีหลอกให้ พระเณร ตกใจกลัว
4.ขัดขวางกลั่นแกล้ง ใช้คุณไสย ทำร้ายท่านผู้มีศีล หรือปฏิบัติธรรม

 

คำตอบของคุณ คณานันท์ ครอบคลุมดีมากครับ ไม่ต้องเพิ่มเติมใดๆ
คุณพ่อ-คุณแม่ ของคุณอาร์ต คงไม่เคยปฏิบัติธรรม เลยไม่ทราบ อานิสงค์และภัยของการทำสมาธิ แนะนำให้ไปปฏิบัติกับครูอาจารย์ครับ

คุณสนใจมาปฏิบัติธรรม นับได้ว่ามีบุญวาสนามาส่วนหนึ่งมาหนุนเนื่องในชาตินี้แล้วครับ ทำต่อไปเถอะครับ ปฏิบัติอย่างมีสติและมีสัมมาทิฐิครับ

 

เพราะขาด "ปัญญา" คอยกำกับครับ (ดังพระพุทธพจน์ที่ว่า "ปัญญาเป็นแสงสว่างนำทางให้พ้นทุกข์" ครับ)

 

สรุปว่าก่อนนั่งสมาธิ
ต้องสวดมนค์อาราธนาคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
ให้ปกป้องคุ้มครองเรา และก็แผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรด้วย
ใช่ไหม๊คะ

 

ตอนนี้เรื่องนี้ก็เกิดกับคนที่ผมรู้จักครับ เขานั่งสามธิเองแบบไม่มีอาจารย์ตอนนี้ลำบากมากยังไม่ได้สติครับแถมยังโดนคุณไสยอีกผมไม่รู้จะทำอย่างไรดี คิดมากครับตอนนี้ เป็นมาเกือบเดือนแล้ว ใครก็ได้ครับช่วยบอกวิธีดว้ยครับอยากได้คนช่วยครับ ช่วยผมดว้ยครับ

 

อาร์ตต้องขอขอบพระคุณทุกท่านที่ให้คำแนะนำดีๆในการปฏิบัตินะคะ ขอโมทนากะทุกท่านค่ะ

 

http://www.palungjit.org/club/Saikeaw/6000/

 

ขออนุญาติตอบคุณ moomzaa ครับ วิธีแก้ไขนั้น อย่านิ่งนอนใจปล่อยไว้นานครับ ให้รีบแก้ไขโดยเร็ว 1. รีบทำบุญถวาย สังฆทาน(มีพระพุทธรูปด้วย)ให้เจ้ากรรมนายเวร โดยตั้งใจถวายในวัดที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ โดยถ้าเจ้าตัวไปไม่ได้ให้นำสังฆทานมาให้ผู้ป่วยจบเสียก่อนเป็นการโมทนา เมื่อถวายแล้ว ให้อธิฐาน ขอขมาพระรัตนไตย จากนั้นอธิฐานขออโหสิกรรมและขมาลาโทษต่อเจ้ากรรมนายเวรและวิญญานที่เข้าสิง ในขั้นตอนนี้จะเป็นการทำให้แรงกรรมนั้นเบาลง บางคนก็หาย บางคนก็ยังมีอาการอยู่ แต่จะดีขึ้น
2.ถ้ามีคนรู้จัก หรือญาติพี่น้องที่ได้ ฌานสมาธิและอภิญญา เป็นสัมมาทิษฐิ และมีความศรัทธามั่นคงในพระพุทธเจ้า ก็ให้เขาช่วยอธิฐานจิต อาราธนาบารมีของพระพุทธเจ้าท่าน ทำน้ำพระพุทธมนต์ กำกับคำอธิฐานเพื่อสงเคราะห์ รักษาให้ผู้ป่วยหายเป็นปกติ แล้วนำน้ำพระพุทธมนต์นั้น ปะพรม และให้ผู้ป่วยดื่ม ในขณะ ที่ปะพรมน้ำพระพุทธมนต์ ผู้รักษาต้องอธิฐาน ขอพุทธบารมีของพระพุทธเจ้าลงมาคุ้มครองกายและจิตของตนเองและบุคคลในอาณาบริเวณนั้น และครอบครัวของผู้ป่วยด้วย ในใจผู้รักษาต้องประกอบไปด้วยจิตเมตตาสงเคราะห์ให้ผู้ป่วยหายเป็นปกติ มีพุทธนิมิตรทรงไว้ในจิตตลอดเวลา ในใจภาวนา บทพระพุทธคุณ คืออิติปิโส และต้องมีความเชื่อมั่นศรัทธาไม่สงสัย ในคุณพระรัตนไตย ถ้าทำได้ มีใจมั่นคง ผู้ป่วยจะหายทันทีครับ จากนั้นกำหนดจิตแผ่เมตตา อุทิศส่วนกุศลไปยังเจ้ากรรมนายเวร และวิญญานเหล่านั้นโดยตรง ถ้าไม่มั่นใจว่าจะทำได้ทั้งหมด อย่าทำเองเด็ดขาดครับ เพราะไม่ใช่ของที่จะลองทำเล่นๆได้ ผู้รักษาต้องประกอบไปด้วยคุณธรรมหลายประการครับ
3.แนะนำให้พาผู้ป่วยไปกราบ หลวงพ่อสด วัดปากน้ำ ภาษีเจริญครับ(อย่าไปวันพระ) จากนั้น ถ้ามีโอกาสไปถวายสังฆทานกับองค์ สมเด็จรัชชมังคลาจารย์(เขียนชื่อท่านอาจจะผิดกราบขอขมาด้วยครับ) ท่านโดยตรงเลย ในช่วงเข้าพรรษาส่วนใหญ่ท่านอยู่ที่วัดครับ เสร็จแล้ว ถามพระท่านหรือเจ้าหน้าที่ ว่าโรงงานทำวิชชาไปทางไหน ไปหา ท่านแม่ชีรัมพา หรือท่านแม่ชีทวีพร ก็ได้ครับ แล้วเล่าเรื่องเล่าอาการให้ท่านฟัง ถ้า ญาติหรือผู้พาไปได้วิชาธรรมกายหรือมโนมยิทธิอย่างใดอย่างหนึ่งจะดีมากครับ เพราะบางทีท่านแม่ชีท่านจะให้ญาติ เดินวิชชารักษาเองครับ แต่ถ้าไม่เป็นวิชาก็ไม่เป็นไรครับ อย่าไปกังวล ขอให้เชื่อและศรัทธาว่าหายครับ จากที่ได้พบเห็นด้วยตัวเอง พบว่าผู้ป่วยหายเป็นปลิดทิ้งครับ มีอาการเหมือนหลับแล้วฝันไป ตื่นขึ้นมาแล้ว งงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
4. จากนั้นอย่าเพิ่งให้ผู้หายป่วยฝึกสมาธิเองอีกซักระยะหนึ่ง แต่ให้ทำบุญทำทานให้มาก ปล่อยนกปล่อยปลา และค่อยๆรักษาศีล แบบ สบายๆ ไปก่อน จากนั้นค่อย ให้แผ่เมตตา เมื่อเห็นว่า เป็นปกติดีค่อย ไปขึ้นพานไหว้ครูพระกรรมฐานให้ถูกต้องครับ เริ่มฝึกจิตให้รู้จักลมสบาย อารมณ์สบายตามขั้นตอนไปครับ
รายนี้ผมว่าหายครับ ขอโมทนาในความห่วงใยของคุณที่มีต่อผู้ป่วยด้วยครับ

 

อืม...เคยได้ยินเรื่องอย่างนี้เหมือนกัน แล้วอ่านหนังสือเจอนะค่ะ บอกให้แก้โดยนำพระพุทธรูปตั้งไว้กลางห้อง แล้วให้นั่งสมาธิ ตั้งจิตไปที่พระพุทธรูปเพื่อขอบารมีมาช่วยให้จิตที่แตกไปประสานกัน ต้องนั่งในห้องสีขาวนะค่ะ เป็นเวลา 7 วัน
พวกที่เกิดอาการบ้าก้อคือจิตแตกสลายค่ะเนื่องจากอาจจะฝึกผิดพลาด หลงไปกับมารที่คอยมาล่อหลอกเราในการปฏิบัติธรรมนั่งสมาธิ บางคนคิดว่าตัวเองสำเร็จเป็นอรหันต์ไปเลยก้อมีนะค่ะ การนั่งสมาธิเองนี่ก้อลำบากนะค่ะ
ยอดยาหยีก้อนั่งเองค่ะเพราะสามีไม่ยอมให้ไปปฎิบัติที่วัดนะค่ะ ก้อเลยนั่งเองโดยไม่มีใครสอน อ่านหนังสือเอง ทำมั้งไม่ทำมั้ง แต่ก้อยึดเอาพระพุทธรูปที่ห้องเป็นที่ตั้งค่ะ คงเพราะปฎิบัติตามใจฉันก้อเลยไม่เป็นไรนะค่

 

กรณีนั้น

เป็นพวกสุดโต่งครับ....

 

คำถามคือ "ทำไมนั่งสมาธิแล้วกลายเป็นคนเสียสติคะ?"

คำตอบคือ ก็เลิกนั่งซะสิ เรื่องง่ายๆ ยิ่งกว่าปอกกล้วย

สมาธิไม่ว่าจะ ยืน เดิน นั่ง นอน กิน วิ่ง ทำงาน ฯลฯ เขาทำได้ตลอดเวลา ก็หยุดนั่งแล้วไปใช้วิธีอื่นก็ได้นี่ ... สติดี ไม่มีเสีย สมาธิแน่นไม่มีตกภวังค์ และไม่มีหลอน.....

ลองดูนะ

 

เวลานั่งต้องมีสติคุมครับผม

 

กักๆๆ

เจ๋งๆๆ

(verygood)

 

ขอบคุณมากครับสำหรับขอ้ความที่แนะนำโดยเฉพาะคุณ kananun และทุกท่านตอนนี้คนปว่ยยังไม่ได้สติเลยครับจำใครไม่ได้เลย ไม่ยอมพูดจา และตอ้งคอยจับมัดไว้เพื่อไม่ให้หนีไปไหนสับสนมากครับไม่รู้จะทำยังไง อีกสาเหตุผู้ปว่ยยังโดนเขาทำ คุณไสยดว้ยสิครับยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ ทั้งที่ไม่เคยทำร้ายใคร หรือคิดร้ายกับใครก็ไม่มี เพราะความอยากได้อยากมีของอีกฝ่ายแท้ๆและที่สำคัญไม่เคยรู้จักกันโดยตรงด้วยซ้ำ เขายังทำกับพวกเราได้ ยิ่งวันไหนวันพระอาการยิ่งกำเริบหนักตอนนี้ทางครอบครัวลำบากมากครับตอ้งลางานออกมาเฝ้าจนตอนนี้โดนไล่ออกจากงานแล้วครับ เครียดมากเพิ่งมารู้ตัวคนทำตอนหลังเองครับว่าเป็นใครแต่ก็ไม่กล้าสรุปว่าเป็นเขาจริงๆ ตอนนี้จึงอยากรบกวน เพื่อนๆ และพี่ๆ ท่านใดที่พอจะรู้จักพระอาจารย์ที่เก่งๆทางด้านแก้คุณไสยกรุณาแนะนำผมด้วยครับ ผมไม่คิดเลยครับว่าเหตุการณ์แบบนี้มันจะเกิดกับคนใกล้ชิดกับเราเหนื่อยและสับสนมาก ขอขอบคุณเพื่อนๆ และพี่ๆทุกคนมากครับที่แนะนำวิธีต่างๆผมจะพยายามจนกว่าท่านจะหายครับ ขอบคุณครับ