คนที่รักษาศีลห้านี่ไปนิพพานไม่ได้หรือครับ ?

สีเลนะ สุคติง ยันติ สีเลนะ โภคะสัมปทา สีเลนะ นิพพุติง ยันติ ตัสมา สีลัง วิโส ทะเย
การรักษาศีล ถือเป็นการรักษาสภาวะความเป็นปกติของมนุษย์ ไม่ให้ตกไปในสิ่งที่ชั่ว
แล้วก็เป็นรากฐาน แนวแนวทาง ในการที่จะปฏิบัติให้ถึงพระนิพพาน
การรักษาศีล นั้น จะเป็นการเกื้อหนุนในการปฏิบัติธรรม ให้เกิดสมาธิได้ง่าย เมื่อมี สมาธิ ก็เป็นปัจจัย ให้เกิด ความละเอียดแห่งจิต สามารถเห็นสามัญลักษณะได้ชัดเจนยิ่งขึ้น เป็นบ่อเกิดแห่งปัญญา
ฉนั้นบุคคลผู้รักษาศีล 5 ก็เป็นเหตุให้ถึงพระนิพพานได้เช่นกัน แต่ก็ต้องมีเครื่องประกอบช่วย
คือเดินตาม ทางสายเอก ที่พระพุทธองค์ทรงแสดงไว้
นั้นคือ " อริยมรรค มีองค์ 8 ประการ " ซึ่งเป็นทางที่นำไปให้ถึงซึ่งพระนิพพาน

อีกเรื่อง พระอริยบุคคล นั้น ท่าน มี 4 จำพวก
1. พระโสดาบัน
2. พระสกทาคามี
3. พระอนาคามี
4. พระอรหันต์
ฉนั้นอย่าว่าแต่การเป็นอรหันต์เลย แม้เป็นพระโสดาบัน ก็สมควรเรียกว่า "พระ "
ตามภูมิธรรมที่ท่านมี เพราะนั้นคือ สงฆ์ ที่พระพุทธองค์ทรงแสดงไว้อย่างแท้จริง
ส่วนพระสงฆ์ ที่เป็นนักบวช และยังมิได้บรรลุธรรม เป็นพระอริยบุคคลนั้นคือ "สมมติสงฆ์ "
จึงใช้คำนำหน้าว่า " พระ " เช่นเดียวกัน

 

ลองไปหาอ่านดูนะค่ะในคำสอนของหลวงพ่อฤๅษีลิงดำนะค่ะ
พอได้สกิทาคามี เป็นระดับศีล5
ตั้งแต่เป็นอนาคามี ต้องถือศีล 8 เลยจนถึง พระอรหันต์

 

ผู้ที่รักษาศีล 5 มีพรหมวิหาร 4,มีหิริและโอตัปปะ, ระลึกถึงความตาย,ละสังโยชน์ได้ 3 ข้อ มีสมาธิบ้าง
ก็ถูกยกระดับจิตเข้าสู่พระโสดาบันแล้ว ก็มีสิทธิ์กลับคืนสู่พระนิพพานได้

 

ผู้รักษาศีล 5 หรือปุถุชน ถ้ามีปัญญาบารมีมากพอ
ก็บรรลุธรรมขั้นสูงๆ จนถึงพระอรหันต์ได้... แต่ต้องบวชภายในเจ็ดวันครับ
เพราะกายหยาบที่รักษาแค่ศีล 5 นั้นบริสุทธิ์ไม่พอ

 

ศีลแปลว่าปกติของมนุษย์
ปกติเราไม่ฆ่าไม่โกหกไม่มั่วกามไม่ขโมยไม่เสพสิ่งมึนเมา
ต้องมีสมาธิเพื่อสติควบคู่กันไป ถ้าไม่มีสติก็จะมีโทสะมาก เป็นอสูร ยักษ์ มาร
เมื่อมีสติ ความละเอียดของศีลจะเพิ่มขึ้น จะรู้ตัวเสมอว่ามีแต่การผิดศีล เช่น
ไม่เป็นต้นเหตุของการผิดศีล๕ กินแต่สัตว์ที่ละสังขารโดยธรรมชาติ ตอบคำถามที่เป็นสาระ
สันโดษไม่มีคู่ ไม่เคลื่อนย้ายสิ่งของ เป็นต้น ค่อยๆเลื่อนขึ้นไป กลายเป็นศีล๘ และทุกศีล
พระหมายถึง ผู้ประเสริฐ ผู้ใดมีศีลห้า เป็นมนุษย์ (สัตว์ประเสริฐ ) ผู้ใดหลงตามกามคุณ เรียก ปุถุชน( สูงกว่าเดรัจฉาน ต่ำกว่ามนุษย์ )
ภพ หมายถึงชาตกำเนิด ส่วนภูมิ หมายถึงสถานที่เกิดแห่งปัญญา
คนไม่มีศีล มีภพเป็นปุถุชน มีภูมิเป็นนรก (วิญญาณมัวหมอง)
คนมีศีล มีภพเป็นมนุษย์ มีภูมิเป็นมนุษย์ (วิญญาณทรงอยู่) ฯลฯ
การมีศีล๕ เป็นเพียงการสร้างสมบารมี ไม่ถึงการเป็นพระอรหันต์ หรือ ปัจเจกพุทธะ หรือสัมมาสัมพุทธะได้ เนื่องจากมิได้ฝักใฝ่ในมรรคอย่างสัมบูรณ์
การจะเป็นพระอรหันต์ได้นั้น จำต้องละทิ้งทุกสิ่งด้วยเหตุผลที่เป็นธรรม แล้วทำตามที่พุทธะองค์บัญญัติไว้ ไม่บกพร่อง จึงจะสำเร็จ เป็น พระอรหันต์ ขีณาสพได้
การที่จะเกิดผลที่ดี อันศีล๕นั้น ต้องมีความศรัทธาต่อไตรสรณคมณ์อย่างแท้
และภาวนาสมาธิ เพื่อสติ เมื่อมั่นคงดี จะมีพลังสัจจะอธิษฐานได้ สามารถกลับมาเกิดเป็นคนผู้ชายเพื่อบวชได้ วิธีสร้างศรัทธา เช่น สวดมนต์ไหว้พระแล้วอ่านความหมายเพื่อสอนตน ทำบุญใส่บาตร สร้างหนังสือธรรมมะ เป็นกัลยาณมิตรชี้ทางสว่างแก่หมู่ชน กระทำตนเป็นตัวอย่าง หาความรู้จากผู้มีธรรม เป็นต้น
การจะไปสู่นิพพานสถานสูญญตาแดนอจินไตย นั้น มีสิ่งเดียวคือปัญญา ไม่มีใครพาไปได้นอกจากตนเอง จำต้องมีวิธีต่าง ๆ เพื่อล้างความมัวหมอง และปรับสภาพกลับคืนสู่ความปกติของขันธุ์ สร้างสมพลังแห่งญาณ แล้วทำลายขันธุ์ ไม่ใช่ดับสูญนะ เขาเรียก สิริสัมภาวะ
แต่อย่ากระนั้นเลย มาถึงขนาดนี้ก็ยังไม่ถึงพระนิพพาน
ขอขอบพระคุณที่ให้โอกาสข้าพเจ้าได้แสดงวิทยาธรรมเป็นทาน อันเป็นกุศล การลงความเห็นนี้ ขอให้เกิดแต่ผลดี อย่าได้มองว่าเป็นอวิชชาเลย ด้วยไม่ได้หวังคำยกย่อง คำอันใดที่นำท่านไปสู่ความมัวหมองของจิต ขอให้อภัยแก่ข้าพเจ้าด้วยเทอญ สาธุ

 

เป็นความคิดเห็นจากการรู้ที่ปฏิบัติเลยหรือเปล่าค่ะ ถ้าเป็นเช่นนั้นขออนุโมทนาด้วยน่ะค่ะ

 

อ๋อ ไม่หลอก จำเขามา ผมไม่ค่อยเข้าใจหรอก ผมยังอยู่ศูนย์อยู่เลยยังไม่ก้าวไป ๑ ๒-๙ เลย

 

ศีล ๕ เป็นแม่บทใหญ่

นอกจากนั้นเป็นศีลประกอบเข้าไป ประคองไว้ตามความเหมาะสม ในแต่ละสถานะของบุคคล

"ศีล" คือ "หนึ่งในรากฐานที่สำคัญ" ของการบรรลุธรรมนะ...