เสด็จแม่สุนันทากุมารีรัตน์ ..ขอเล่าบ้างในบางมุมของข้าพเจ้า

เมื่อ 17 ปีที่แล้ว ยังจำได้เสมอไม่เคยลืมจน ณ ปัจจุบันเลยค่ะ

..ไม่เคยรู้จักวัดกู้เลย จำได้ว่า 17ปีที่แล้ว เรียกแท๊กซี่ไปวัดกู้ ทั้งๆที่เราไม่รู้จักว่าอยู่ที่ไหน ไม่ได้ไปคนเดียว มีญาติไปเป็นเพื่อน 2-3 คน
..พอไปถึง ก็ยังงง ว่าวัดกู้นี่น่ะหรือ เมื่อ 17ปีที่แล้ว เจ้าอาวาสองค์ก่อนยังอยู่ ได้เข้าไปกราบท่าน ท่านก็ได้บอกว่า ให้ไปตำหนักริมน้ำ
..เราก็แปลกใจว่าทำไมต้องไปตำหนักริมน้ำ ก็เลยไปตามที่ท่านบอก ก็เห็นเป็นศาลามีคนกราบไหว้ (ศาลาเก่าเมื่อ 17 ปี) ก็เจอแม่ชี ท่านจัดดอกไม้อยู่ในศาลา แม่ชีเลยทักว่า มาแล้วเหรอ (ก็ยังงงว่ารู้เหรอว่าเราจะมา..ได้แต่คิด) และแม่ชี ก็ให้เปิดหน้าผาก พูดอะไรสองสามคำ ให้เราเป็นปริศนา
..บอกตรงๆเลยค่ะ ว่าตอนนั้นก็งง แต่ว่าก็ไป ก่อนจะกลับก็เจอ สามเณรอายุไม่เกิน 15 ปี ท่านก็เข้ามาทัก และบอกว่า .อาตมาขอบิณทบาต 100 บาท เราก็เลยให้ญาติหยิบเงินถวายไป และเณรอีกนั่นล่ะค่ะ ที่ท่านทักว่า โยมมีแม่นี่(หลังจากนั้นไม่นาน กลับไปที่วัดอีก และถามหาเณร อยากทราบว่าท่านหมายถึงอะไร แต่ว่าหาไม่เจอ และทางวัดก็บอกอีกว่า ที่วัดนี้ ไม่มีเณร ก็ยิ่งทำให้เราอยากทราบว่าอะไรแน่ ที่ท่านพูดถึง พยายามไปหาหลายรอบก็ไม่เจอท่าน

เดี๋ยวมาเล่าต่อค่ะ..

 

รออ่านจ้า

 

ขอย้อนเรื่องไปหน่อยค่ะ...
ก่อนที่จะไปวัดกู้ครั้งแรกนั้น ไม่รู้จักวัดค่ะ เลยต้องไปแท๊กซี่ ถ้าคันไหนบอกชื่อแล้วไปถูกก็ไป ที่แปลกใจก็คือว่า แท๊กชี่พูดว่า ตอนเรียกโบกมือเค้าเห็นผู้หญิงใส่ชุดไทยเรียก แต่ว่าทำไมพอจอดไม่มีผู้หญิงชุดไทย เราก็งง (แต่ก็คิดว่า เค้าคงตาฝาดหรือว่าพูดเล่น)
โดยปรกติแล้วโดยส่วนตัวเอง เป็นคนไม่เชื่อะไรง่ายๆ ถ้าไม่เห็นด้วยตา แม้แต่ทุกวันนี้ก็ไม่เชื่ออะไรง่ายๆ ต้องเห็นหรือว่าสัมผัสด้วยตัวเองเท่านั้น
..และชื่อว่าพระนางเรือล่มก็ไม่รู้จักค่ะ คิดว่าเป็นประวัติศาสตร์หลายร้อยปีไปโน่น คือสรุปว่าไม่รู้จักท่านเลยว่างั้นเลยค่ะ(ตอนหลังถึงได้ทราบว่าท่านไม่ชอบชื่อนี้ที่ตอกย้ำความเจ็บปวด)
...หลังจากนั้นก็เลยต้องหาคำตอบ ไปหาหนังสือและสารพัดที่เกี่ยวกับท่าน มาอ่านมาศึกษาทั้งค้นคว้า ทั้งสารพัด เพื่ออยากทราบว่าคืออะไรและท่านเป็นใครกันแน่
..ไปวัดกู้หลายครั้งหลังจากนั้น ทั้งไปหาเณรที่เจอครั้งแรกก็ไม่เจอท่าน ไปกราบเจ้าอาวาส(องค์ก่อนตอนที่ท่านมรณภาพแล้ว)ก็หลายครั้ง ท่านก็บอกแต่ว่าให้ไปตำหนักริมน้ำ
..และทุกครั้งที่ไปศาลาริมน้ำของท่าน ก็ตัวเราก็รู้สึกหดหู่บอกไม่ถูก เพราะว่าสภาพศาลาและรอบข้าง ไม่สวยงามเลย(17ปีที่แล้วหลังเก่า) ทำให้คิดคำนึงเสมอว่า คนเราไม่มีอะไรติดตัวไปได้เลยเวลาตาย นอกจากบุญกับบาป เท่านั้นที่จะติดตัวเราเมื่อเราตาย
..เพราะว่าความหดหู่ ห่อเหี่ยวบอกไม่ถูก ทำให้ไม่ไปอีกเลยหลังจากนั้นได้เป็น 10ปีมั้งค่ะ
เพิ่งได้กลับไปอีกเมื่อ ไม่ถึง 2 ปีนี่เองค่ะ (แล้วจะเล่าทีหลังเมื่อกลับมาค่ะ)
..จำได้ว่ามีเรืออยุ่หน้าวัด เมื่อ 17 ปีที่แล้ว ก็สภาพเก่ามากๆ เราก็ได้แต่เดินดูรอบเรือ ยังคิดในใจว่าเรือลำไม่ใหญ่ คว่ำก็ต้องจม ถ้าคนว่ายน้ำไม่เป็น เพราะว่าเรือไม่ได้ใหญ่แข็งแรงมากนัก มีคนแก่เป็นผู้หญิง จำได้ว่าแกกำลังขูดเรืออยู่ (แก่ขูดขอหวยมั้งตอนนั้นคิดเองค่ะ) ตัวเราเองก็เลยบอกแกว่า ยายไม่ต้องขูดหรอก 50 นะ
..พอวันหวยออก เลขข้างล่าง 2 ตัว ออก 50 จริงๆ เราเลยยิ่งงง ทั้งสับสนว่าอะไรกันแน่

เดี๋ยวต่อนะค่ะ...พิมพ์ทีเดียวตาลาย

 

ที่นี่ตัวเราก็อาการแปลกๆนะ ปรกติเป็นคนพูดเร็วทำอะไรก็เร็ว ไม่ใช่ผู้หญิงเชื่องช้าแช่มช้อยอะไรประมาณนั้น
..ที่นี้บางเวลา เราก็จะเดินช้ามากๆ และบางทีก็พูดช้า ทำอะไรช้าไปหมด เป็นบางเวลาเท่านั้น เมื่อ 17 ปีที่แล้ว(ต้องย้ำเพราะว่าปัจจุบันนี้ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ ถ้าเราหาทางให้ตัวเองได้)ซึ่งไม่ใช่บุคคลิกของตัวเรา
..ทีนี้ทางบ้านก็เลยนึกว่าเราคงโดนผีเข้าหรือว่าอะไรสักอย่างแน่ๆ ถึงได้เพี้ยนไปขนาดนี้ แม้แต่ตัวเราเองยังว่าตัวเราเพี้ยนหรือเปล่า บางครั้งถ้ามีอาการแบบนี้ เราจะหยิกตัวเอง ให้รุ้ว่าเรารุ้สึกตัวเราอยู่
..มีวันหนึ่งทางบ้านญาติได้เลี้ยงเพลถวายพระ และมีหลวงพ่อ(ท่านอยู่วัดศรีสุดาราม)มาฉันเพล ญาติก็เลยให้ไปกราบท่าน และถามท่านว่า ตัวเราถูกผีเข้า หรือว่าคุณไสยอะไรหรือเปล่า หลวงพ่อท่านก็บอกว่า ไม่ใช่ ผีเข้าหรอก เค้ามาให้เพิ่มบารมี ท่านก็พูดแค่นั้นไม่พูดอะไรอีกเลย
..ทีนี้เราก็ยิ่งสับสนมากยิ่งอยากรุ้ว่าอะไรกันแน่หรือว่ายังไงกัน ญาติอีกน่ะค่ะ พาไปหา(แกแก่มากตอนนั้นตอนนี้ตายไปแล้ว)เป็นเหมือนรักษาคนได้ คนมาหาเยอะเหมือนกันรักษาแต่ตอนเย็นๆเท่านั้น พอเราเข้าไป แกก็ทักว่า อ้าวหญิงใหญ่ ทำไมมาอยู่กับคนนี้ และแกก็ให้แบมือ ขอดูมือ และขอดูหลังมือเรา (เราก็บอกตรงๆ ตอนนั้น เหมือนว่าเล่นละครหรือเปล่า )
แต่พอมาคิดเค้าจะหลอกเราทำไม เราไม่ได้มีอะไรให้นี่
..หลังจากนั้นก็สารพัดจะเจอเรื่องแปลกๆค่ะ บางครั้งก็คิดว่าบังเอิญหรือว่าฟลุ๊คซะมากกว่า เพราะว่าเราไม่เชื่อะไรง่ายๆ ถ้าไม่เห็นเองกับตา
..หลังจากหลวงพ่อพูดวันนั้น ก็ไม่ได้เจอท่านอีกเลย จน 5 ปีผ่านไป เราก็ยังคาใจกับคำพูดท่านค่ะ เลยมีโอกาสวันนึง ขับรถไปหาท่านเองอยากหาคำตอบ (ไม่ได้ไปคนเดียวไปกันหมดทั้งครอบครัว เพื่อจะได้ให้คนที่ไปด้วยช่วยยืนยันว่าเราไม่ได้คิดเองคนเดียว)
..จำได้ว่า ได้เจอหลวงพ่อพอดี ท่านก็ให้เข้าพบ ท่านก็ไม่พูดอะไรมากอีกค่ะ ได้แต่บอกว่าที่เค้ามาขอเพิ่มบารมี คือว่าให้เราปฏิบัติธรรมเป็นคนดี เท่านั้นเองค่ะ หลวงพ่อบอกว่า ไม่ใช่ร่างเจ้าเข้าทรงนะ แต่ว่าให้ทำความดี ปฏิบัติธรรม เพิ่มบารมีตัวเราและท่าน
..ตัวเราก็เลยถามหลวงพ่อว่าแล้ว ท่านที่ว่านี่คือใคร เราอยากทราบคำตอบจากปากหลวงพ่อ จะได้หายสงสัย หลวงพ่อก็บอกว่า รุ้ด้วยจิตของเราเองไม่ต้องไปถามใครหรอก หลวง่พ่อบอกว่าปฏิบัติธรรมไปก็รุ้เอง บอกแค่ว่าอยู่ในราชวงค์จักรี เป็นผู้หญิงแต่ว่าเสียไปแล้ว
..หลังจากนั้นก็ไม่เคยไปถามท่านอีกเลยค่ะ ได้ 17 ปีแล้วนับตั้งแต่รุ้จักพระนามท่านมา

เดี๋ยวพิมพ์ต่อค่ะ..

 

เมื่อ 17 ปีที่แล้ว ตัวเราเอง ลองสารพัดลองค่ะ เพราะว่าอยากทราบที่มาที่ไปให้ได้
บางครั้งก็อธิฐานถามเลขบ้าง สารพัดบ้าง ก็ได้ดังใจเลยค่ะ ถูกหวยบ่อยมากๆ มีโชคลาภเรียกว่าติดๆกันเลยค่ะ จนไม่อยากขอตอนหลัง รู้สึกละอายใจว่าขอมากเกินไปหรือเปล่า
มีครั้งนึงเป็นนายหน้าขายที จุดธูปขอท่าน ไม่ถึง 7 วันก็ขายได้(ได้ค่านายหน้า เป็นหลักแสนค่ะตอนนั้นก็เยอะนะค่ะ สำหรับตัวเอง)
..ไปวัดหลักสี่แถวๆรังสิต จะไปกราบหลวงพ่อเล็ก พอไปถึงก็เจอท่านมรณภาพไปแล้ว ก็เลยได้แต่กราบศพท่าน (เก็บ 100 วันวันไปเลยได้กราบศพท่านแทน) ที่นี่จุดประสงค์ไปคือจะไปถาม เรื่องเพื่อนจะไปทำงานที่ต่างประเทศ(อังกฤษ) ก็เลยไม่ได้ไปถาม
..พระที่เป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่อเล็ก ท่านเลยบอกว่าให้อธิฐานว่าจะถามเรื่องอะไร ให้อธิฐานเดี๋ยวท่านจะบอกให้ เราเลยจุดธูปอธิฐาน เรื่องงานของเพื่อนว่าเมื่อไรจะได้ไปต่างประเทศ พอจุดธูปอธิฐานเสร็จ ท่านเลยบอกว่า โยมไปจุดธูป 16 ดอกปักกลางแจ้งแล้วให้พระนางเรือล่มช่วยก็จะสำเร็จ ตัวเรานี่ ชาไปเลยค่ะ (ชาจริงๆค่ะ หัวหูลุกไปหมด) ทำให้ได้คิดว่าอะไรจะช่างบังเอิญเช่นนี้หว่า
..ตอนเราเปิดร้านใหม่ๆ ก็บอกท่านว ก็ได้นะค่ะถูกหวย สามตัวตรงๆเลยค่ะ (ตามที่ท่านบอก แต่ว่าไม่เล่านะคะว่าท่านบอกอย่างไร )ถูกทั้งสามตัว ตรงๆ ถูกทั้ง สองตัว และถูกทั้งโต๊ด
..ตัวเราเนี่ยเรียกว่าขออะไรท่านก็ให้ค่ะ (รู้ด้วยตัวเราเองค่ะ) จนตอนหลังๆ

เดี๋ยวเล่าต่อ... เกี่ยวกับโชคลาภและความละอายใจที่ขอ

 

......^______^......

 

นับแต่ว่าท่านให้โน่นให้นี่ตามที่ขอท่าน (เราก็ได้ดังใจเสมอ)
จนมาระยะหลังๆ ก็เริ่มไม่ขอท่านแล้วค่ะ รู้สึกว่าการขอมากๆนี่เราต้องทำเองด้วยไม่ใช่เอะอ่ะก็ขอท่านอยู่ร่ำไป เหมือนเด็กๆ และคิดได้ว่าเราให้อะไรท่านได้บ้าง
ที่นี้จะเล่าประสพการณ์ตัวเองค่ะว่าทำอะไรบ้างให้ท่านได้ตอนนี้
.....................................................................
ขอย้อนนิดนึงว่า เมื่อ 17ปีที่ผ่านมานี่เช่นกัน พื้นฐานครอบครัวคือเป็นพุทธ และที่ทำปรกติคือ ไปวัดทำบุญใส่บาตร ฟังเทศน์ สวดมนต์และทำบุญตามโอกาสแค่นั้นเองค่ะ
..........................................................................
บางครั้งการขอ เมื่อก่อนบางครั้งก็จะมีการบน เหมือนกันค่ะ มีครั้งนึงบนว่าจะไปรักษาศีลทีวัดให้ ซึ่งตัวเราไม่เคยทำ และไม่เคยบวชถือศีลอยู่วัดเลย แต่ว่าบนไปแล้วก็ต้องทำเพราะว่าสิ่งที่บน นั้นสำเร็จดังที่เราบน
อ่านหนังสือเจอวัดหลวงพ่อจรัญ ที่สิงห์บุรี ก็เลยไป ทั้งๆที่ไม่รู้จัก ไปคนเดียว อะไรก็ไม่รุ้จัก ไปแบบว่าเอาหนังสือให้คนรถดูและว่าจะไปวัดนี้ รถไหนไปถึงบ้าง เมื่อ 17 ปีที่แล้ว คนก็ไม่เยอะเท่าไร ไปครั้งแรกก็งงๆ ทำตัวไม่ถูก แถมไปคนเดียว แต่ใจก็สู้ เพราะว่าอ่านหนังสือหลวงพ่อมาด้วย เลยทำให้ไม่กลัวที่มาคนเดียว
...คนไม่เคยฝึกจิต ไม่เคยนิ่ง พอมาอยู่วัด โอ้โห...ฟุ้งซ่านสารพัด แถมคนเดียว มองไปทางไหนก็หลับตากันภาวนา ตัวเราก็ได้แต่มองซ้ายมองขวา หาจุดให้ตัวเองไม่ได้
..บาปหนักตอนนั้น คิดในใจว่าคนบ้าอะไรมานั่งหลับหูหลับตากันอยู่ได้ เมื่อยก็เมือ่ย ในใจว่าจะกลับบ้านแล้ว้ ไม่อยู่ต่อ (อยู่ได้แค่ 3 วันเท่านั้น จริงๆต้องอยุ่ 7 วัน) ก็เลยว่าจะกลับบ้านแน่นอน วันที่จะกลับตรงกับวันพระพอดี กะว่าเพลเสร็จก็จะกลับ
พอดีวันนั้นหลวงพ่อจรัลท่านเทศน์พอดี จำได้ว่า ท่านเทศน์ว่า คนบางคนมาอยู่วัดแทนที่จะบุญกับได้บาป จะอยู่ 7วัน 3วันก็จะกลับ ท่านว่าไม่ได้เชิญมานะ มาเองให้สัจจะว่า อยู่ 7วันก็อยู่ไม่ได้ อยู่แค่3วันก็เท่ากลับเสียสัจจะ และท่านก็บอกว่าคนอื่นๆ เค้าทำกันได้ ทำไมเราจะทำไม่ได้ โอ้โห...ตัวเราคิดได้เลยว่า (ตัวเราเลยนี่หว่า) ก็เลยไม่กลับ ลองอีกสักตั้งแล้วกัน
..พอเพลเสร็จ ก็เลยตั้งใจมั่น ไปนั่งหลังเขาสุดเลยค่ะ (สุดคนสุดท้ายเลยค่ะ)ตั้งใจปฏิบัติใน ชม. นั้น เลยได้ตรงนั้นที่ว่าคือเห็นความสุขสงบแค่แว๊บเดียว แต่ว่าแว๊บนั้นไม่เคยได้รับจากไหนมาก่อน ไม่เคยได้สัมผัส มันสุขบอกไม่ถูก และแว๊บเดียวนั้นเองก็เห็นผู้หญิงสวยมากๆ แต่ว่าแค่แว่บเดียวเท่านั้น มองเราอยู่ พอออกจากภาวนา ชม.นั้น ก็ได้สอบถามแม่ชีที่ท่านคุมอยู่ ท่านได้แต่ว่า ให้เห็นหนอ

......พอนับจากกลับจากวัดอัมพวันเปลี่ยนตัวเราเองได้หน้ามือหลังมือเลย
อยากอยู่เงียบๆ และอยากปฏิบัติเมื่อมีเวลาที่จะทำได้ อยากไปวัดทำบุญมากขึ้น
.....ผ่านมาได้ 17 ปีนี่แล้ว ที่ว่าทุกครั้งที่เราได้ไปปฏิบัติหรือว่าเราทำอะไรก็แล้วแต่ที่จะเป็นบุญกุศล เราจะอธิฐานขอแผ่บุญกุศลที่ได้ทำให้กับองค์ท่าน ไม่เคยว่างเว้นแม้สักครั้ง
เรานึกเสมอถึงบุญคุณที่ท่านเคยช่วยเหลือมายามทุกข์ยาก เหมือนท่านคอยให้กำลังใจตลอดเวลา เคยขนาดทุกข์สุดๆจุดธูปร้องไห้ พออีกวันก็จากร้ายกลายดี เหมือนฝัน
อัศจรรย์ใจก็หลายครั้ง จนเลิกสงสัย
ทุกวันนี้ก็เลยคิดว่าอดีตแก้ไขไม่ได้ ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด ฉะนั้นเมื่อได้สร้างบุญหรือกุศลเมื่อใดหรือที่ไหนๆ ตัวเราก็จะอุทิศบุญกุศลให้ท่านทุกครั้งไปเพื่อทดแทนบุญคุณองค์ท่าน
..ทุกวันนี้ตัวเราไม่เคยขออะไรท่านเลยค่ะ ขอพรแค่ว่าให้เราอยู่ร่มเย็นเป็นสุขและคุ้มครองให้เราปลอดภัยจากภัยทั้งปวง
..ถ้าไม่มีท่าน ตัวเราคงไม่ได้เดินทางมาในสายบุญ คิดเสมอว่าองค์ท่านชี้แนะแนวทางให้เดินมาทางนี้คือสายบุญ

 

อนุโมทนาด้วยจ่ะ.........

ไม่ขอ ดีแล้ว อย่ารบกวนพระองค์เลย...... ^^

 

ได้มีโอกาสกลับไปวัดกู้อีกเมื่อเกือบ 2 ปีที่ผ่านมา เปลี่ยนไป ตำหนักอยู่ริมน้ำเลย เห็นทีไรก็เศร้าใจทุกที และครั้งนี้ได้มีโอกาส กราบเจ้าอาวาสองค์ปัจจุบัน ได้คุยกับท่านหลายเรื่องๆ
(ขอไม่เล่าค่ะ แต่ว่าเป็นเรื่องดีขององค์ท่าน) และได้มีโอกาสถ่ายรูป ที่อยู่ข้อความข้างบน ซึ่งพอเห็นรูปนี้ชอบมากๆ ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน ก็เลยขออนุญาติถ่ายรูปมา
และรูปนี้ไม่มีขาย ตอนแรกๆชอบมากๆ อยากได้ เลยคิดจะกลับไปถามอีก
แต่ว่าพอได้คิดว่า อดีตคืออดีต ได้มาก็เท่านั้น ก็เลยไม่คิดจะกลับไปอีก
สรุปว่า...สำหรับตัวเองก็ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด เราก็คือเรา เท่านั้นเอง
บุญกุศลถ้าทำได้แม้จะน้อยนิดก็จะรีบทำทันที เพื่อทดแทนบุญคุญ

ปล..เรื่องที่เล่ามานี้ เป็นเรื่องส่วนตัวของตัวเองค่ะ จริงๆทั้งหมดไม่เคยบอกใครเท่านี้ค่ะและหวังว่า บางส่วนคงเป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อยค่ะ
ขอขอบคุณสำหรับทุกคำตอบและความคิดเห็นค่ะ

 

อนุโมทนา ด้วยค่ะ

พระบารมีของพระองค์ ปกเกล้าปกกระหม่อม เสมอ

แก่ ลูกหลาน ข้าราชบริพาร ไพร่ฟ้าประชาชน ทุกคนที่จงรักภักดีค่ะ

สิ่งที่ เราจะตอบแทนในพระมหากรุณาธิคุณ ของพระองค์ได้

คือ การที่เรา ทำดี คิดดี เป็นคนดี

และการปฏิบัติบูชา เพื่อถวายเป็นพระราชกุศลแก่พระองค์

 

อ่านแล้วก็ปลื้มใจไปกับคุณหนูนิดครับ ที่พระองค์ทรงพระเมตตา

 

ถูกต้องนะค้าบบบบบ อนุโมทนา

 

แม่ของผมและ ญาติๆของผม เล่าว่ายายของยาย (เรียกงัยนะ)
เป็นลูกสาวของพระนาง คนนึงที่หายตัวไป(อย่างกับละครแน่ะ)
ที่โดนคนลักพาตัวมาเลี้ยง
ญาติผู้ใหญ่ผมเค้าว่ากันอย่างนั้น ก็เลยว่าตามท่าน จริงไม่จริงไม่รู้ได้
ถ้าผิดพลาดประการใด กราบขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ

 

ร่วมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณ ในสมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.318280/[/MUSIC]

มิ่งแก้วเจ้าจอม

เนื้อร้อง /ทำนอง/ ขับร้อง / กัญญนัทธ์ ศิริ (โมเย)​

 

อนุโมทนา สาธุค่ะ สร้างบุญบารมีเพื่อตนเองและท่านต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^_^

 

มีครั้งหนึ่ง..ตัวเรานับถือพี่คนหนึ่งมากเป็นผู้หญิงเรียกว่านับถือเหมือนพี่สาวและยกให้เป็นครูคนหนึ่ง สอนการปฏิบัติธรรมให้บางครั้งที่เราติดขัดและไม่เข้าใจก็จะได้พี่คนนี้ช่วยแนะนำและชี้แนะสั่งสอน วันหนึ่งพี่คนนี้ก็ได้มากรุงเทพและมาที่บ้านค่ะ พอเห็นงานที่เราทำ พี่คนนี้เลยบอกว่า ฝีมือแบบนี้ไม่ใช่ชาวบ้านนี่ เหมือนฝีมือชาววัง
..สักพัก พี่คนนี้ก็บอกว่า เราได้สัญญาเดิมติดตัวมา (พี่คนนี้ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะว่าไม่เคยเล่าให้ฟัง) บอกว่าเป็นสัญญาเดิมที่เราเคยได้ร่ำเรียนในรั้วในวัง
..และยังบอกอีกว่า อีกไม่นาน ตัวเราก็จะได้สอนคน เป็นครูบาอาจารย์และลูกศิษย์ในอดีตจะมาหาเราเองถึงบ้าน โดยที่เราไม่ต้องออกไปไหน และจะมีสื่อต่างๆ เข้ามาหา ถ่ายทอดออกไป (สื่อที่ว่าคือโทรทัศน์ประมาณนี้) ตัวเราก็รับฟังไว้ ไม่ได้คิดอะไรตอนนั้นเฉยๆ
..เพิ่งมาได้คิดตอนนี้ว่า เอออะไรจะบังเอิญขนาดนั้น เพราะว่าทุกอย่างล้วนเหมือนที่พี่คนนี้พูดไว้ทุกอย่าง เพราะตัวเราไม่เคยคิดว่าจะมาเป็นครูสอนคนได้ เพราะว่าไม่เคยคิดและอีกอย่างตัวเรา ใจร้อนคงสอนใครไม่ได้หรอก
..ทุกวันนี้งานที่เราทำ กลายว่าเป็นฝีมือล้วนๆ และต้องสอนคน และเรามีความสุขกับงานที่ทำมากๆ บางครั้งงานที่เสร็จออกมา ยังว่าทำได้ไงหว่า
..และบางครั้งที่ลูกศิษย์สอนไป กับมาหาและบอกว่าเราสอนเค้าให้เค้าทำงาน ช่วยให้มีรายได้เราก็ยิ่งอยากสอนคนต่อไป ซึ่งค่าสอนนั้นน้อยนิดมากๆ แต่ว่าเราก็ไม่เคยละทิ้งปฏิญานตัวเองว่าจะสอนคนแค่เท่านี้ (จนครอบครัวบอกว่าเสียเวลา แต่เรากลับคิดว่าไม่เลย การช่วยคนทางอ้อมเราว่า ดีกว่าอะไรทั้งหมด เรายอมเสียเวลาให้กับตรงนี้ ความสุขที่เราได้รับคือความสุขใจมากกว่า
..ทุกวันนี้เราก็ยังคิดเสมอว่าองค์ท่านคงชี้แนะนำให้เราทำงานแบบนี้ เพราะว่าไม่เคยคิดจะทำเลยตอนแรกๆ แต่ว่าทุกวันนี้พอใจแล้วค่ะ และมีความสุขมากๆ กับงานที่ทำค่ะ

 

ดีคุณหลาน 555

 

เป็นอันว่า อย่างไรก็เป็น กัลยาณมิตร ตามสายกรรม อิอิ

 

เราอ่านแล้ว เข้าใจแล้ว สิ้นความกังขา มุ่งหน้าปฏิบัติอย่างเดียว ไม่ต้องยุ่งกับคำว่าร่างทรง องค์เทพ ท่านมาสร้างบารมีแบบนี้เอง ขอบคุณ จขกท นี้อย่างแรงครับ

 

เพิ่งได้มาดูกระทู้ค่ะ..ถ้าเกี่ยวกับพระองค์ท่าน

https://www.facebook.com/nidyada