เอ? ถ้าเราระลึกชาติได้ว่าถูกแม่หรือน้องฆ่าตาย เราจะไว้ใจใครได้อีกไหม?

อุเบกขาเถอะค่ะทุกคน

ถ้าเป็นแก้วคว่ำ ที่เทน้ำเท่าไหร่ก็ไม่มีทางเต็ม พระพุทธเจ้าท่านยังหันหลังให้เลย

ทุกคนมีกรรมของตัวเอง

ปลง..**

 

เรื่องของชาติที่แล้ว ผ่านไปแล้ว จบลงตรงนั้นแล้ว ตอนนี้เราเกิดใหม่ เราไม่ใช่คน ๆ นั้นอีกต่อไปแล้ว เหมือนแม่โคที่ถูกฆ่าเพียงเพื่อจะแปรสภาพมาเป็นเนื้อวัวให้เราได้กินกันในตอนนี้ ชาติที่แล้วมันเคยเป็นแม่วัว มีชีวิต แต่ชาตินี้มันกลับมาเป็นเนื้อให้เรากิน ในระหว่างที่มันถูกฆ่านั้นเราสงสาร แต่พอมันกลายมาเป็นเนื้อวัว เรากลับกินด้วยความเอร็ดอร่อย ...

พระพุทธเจ้าท่านสอนเสมอว่า
จงมีความเมตตา และให้อภัยซึ่งกันและกัน เรื่องที่ผ่านมาเป็นเรื่องของชาตินั้น ของคนนั้น ไม่ใช่ของเราในชาตินี้ กรรมที่เคยถูกแม่หรือน้องฆ่าไว้ จะส่งผลให้เราจงเกลียดจงชังในตัวของคนนั้นอย่างหาสาเหตุไม่ได้ มันเหมือนเป็นกลไกของกรรมที่ลิขิตเอาไว้แล้ว ทางเดียวที่จะแก้วิบากกรรมนี้ได้ต้องนั่งสมาธิ สวดมนต์ภาวนาอธิษฐานอโหสิกรรมต่อแม่หรือน้องนั้น บอกว่าตอนนี้เกิดใหม่แล้ว ขอให้หมดเวรหมดกรรมเสียที