กรรมของชาติ ของบ้านเมือง (สมเด็จพระญาณสังวรฯ)

…มนุษย์ไม่เคยนึกให้ถึงว่าความรุนแรงที่เกิดแก่ตนบ้าง เกิดแก่คนนั้นคนนี้บ้าง เกิดแก่ประเทศชาติบ้าง
นั้นเกิดแต่กรรมไม่ดีใด เพราะผลทุกประการเกิดแต่เหตุ ผลที่ไม่ดีที่แรงมากแรงน้อยต่างๆ นานา
ต้องมีเหตุที่ได้กระทำแล้วจริงทั้งนั้น เกิดแก่ผู้ใดก็แสดงว่าผู้นั้นทำเหตุไว้

เกิดแก่ประเทศชาติใดก็แสดงว่าผู้คนในประเทศชาตินั้น ที่จำนวนไม่น้อย ได้ทำเหตุไว้แน่นอน

แต่ผู้ไมมีญาณหยั่งรู้ย่อมไม่รู้ได้ว่าทำเหตุใดไว้ ผู้ใดหรือหมู่คณะใดเป็นผู้ทำไว้
เราทุกคนก็อาจจะเป็นหนึ่งที่ได้ร่วมกระทำเหตุไม่ดีไว้
ทำให้เกิดผลไม่ดีที่ปรากฏให้เห็นทั่วไป ในที่นี้จะพูดถึงที่เป็นผลกว้างขวางครอบคลุมไปในประเทศชาติ
ตลอดถึงกระทั่งในโลกทีเดียว

พวกเราที่รวมกันเป็นคนในโลก ในประเทศชาติ เมื่อมีความเดือดร้อนวุ่นวายปั่นป่วนเกิดขึ้นมากมายผิดปกติ
ในโลกก็ตาม ในบ้านเมืองของเราก็ตาม น่าจะคิดให้ลึกสักหน่อยว่า
ต้องเป็นกรรมที่ไม่ใช่เล็กน้อย นั่นก็คือต้องไม่เป็นกรรมของคนใดคนหนึ่งเท่านั้น

กรรมที่เกิดแก่ส่วนรวม คือเกิดแก่บ้านเมืองแก่ประเทศชาติ ตามเหตุผลแล้วต้องเป็นกรรมของส่วนรวม
ของประเทศชาติ ซึ่งมีเราทุกคนรวมอยู่เป็นหนึ่งแน่นอน

ยอมรับว่าความร้อนของบ้านเมืองเรา ซึ่งต้องเกิดแต่กรรมไม่ดีไม่งามแน่นอน
เราต้องเป็นหนึ่งในผู้ก่อกรรมอันยังให้ความเดือดร้อนนั้นเกิด

ถ้าทุกคนหรือมากคน ยอมคิดได้เช่นนี้ แล้วยอมแก้ไขด้วยการพยายามทำกุศลกรรม คือทำดี
ลดละการทำอกุศล คือทำไม่ดี ให้เต็มสติปัญญาความสามารถ ย่อมยังให้เกิดผลดีได้

มากคนคิดได้ มากคนทำดี มากคนลดละเลี่ยงหลีกการทำความชั่ว การทำบาปอกุศล
ย่อมยังให้เกิดผลดีได้มากเป็นธรรมดา แก่ประเทศชาติ ทำเหตุดีมาก ผลดีย่อมมาก แน่นอน

: พระนิพนธ์ เรื่องแสงส่องใจ
: สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก

 

นั่นน่ะสิ หากทุกคนเข้าใจความเป็นไปของกรรมอย่างที่พระสังฆราชท่านกล่าวก็จะดี แต่ก็นั่นแหละก็กรรมอีกนั่นแหละที่ทำให้ต่างคนต่างหาเหตุผลมาอธิบายการกระทำของตัวเอง เพื่อให้ถึงจุดมุ่งหมายอันนั้น
ตัวเราไม่ทราบว่าโชดดีหรือโชคร้ายที่อยู่ด่างประเทศ ขณะที่ประเทศไทยมีกรรม หากพิจารณาตามเหตุผลของกรรมแล้วก็คงจะมีโชคสองชั้นกระมัง คือทั้งสองโชค โชคดีตรงที่ไม่ต้องอยู่ร่วมชะตากรรม เพราะคงไม่ได้กระทำกรรมร่วมกับผู้ครองแผ่นดินสมัยที่ท่านและบริวารกระทำกรรมในอดีตชาติ (ขออภัยวิเคราะห์ตามหลักกรรม มิได้มีเจตนาล่วงเกินผู้ครองแผ่นดิน) พูดให้ฟังดูง่ายคือ สมัยนั้นไม่ได้ทำกรรมร่วมด้วย แต่โชคที่สองคือโชคร้ายที่ห่างพระอริยะ

 

คงใช้เศษกรรมที่กระทำไม่ดีไว้ในสมัยที่เป็นมิจฉา
เคยมีผู้ตั้งกระทู้เรื่อง "พุทธภูมิ เบี่ยงเบนกรรมของประเทศไทยและพุทธศาสนา" ข้าพเจ้าแสดงความคิดเห็นออกไปแต่คำตอบที่ท่านผู้นั้นอธิบายกลับมา ไม่เหมือนผู้ปฏิบัติธรรมตอบ เป็นการแสดงความคิดเห็นส่วนตัวที่พยายามแสดงความรู้ทางปริยัติโดยมิได้เข้าใจถึงหลักกรรมอย่างถ่องแท้ ข้าพเจ้าจึงหยุดเพราะเห็นว่าไม่มีประโยชน์ หากทิฏฐิของท่านผู้นั้นยังมิถูกทำลายลง จะด้วยเหตุผลของกรรมทำให้เวลาที่จะเข้าใจในสิ่งที่เป็นสัมมาทิฏฐิหรืออะไรก็แล้วแต่ และในห้องเหล่านี้ก็มีอีกหลายคนี่ยังไ่ม่เข้าใจอะไรมากพอ (ตามความเห็นของข้าพเจ้าเอง ซึ่งข้าพเจ้าอาจจะผิดก็ได้

 

กรรมนั้นซื่อสัตย์ยิ่งนัก เมื่อทำลงไปแล้ว
ก็รอรับผลของกรรมอย่างเดียว

ผู้ไม่ได้ทำ จะมารับแทนไม่ได้

ท่านว่าเหมือนปลูกต้นไม้
รอวันออกดอกออกผลเท่านั้น

เจริญพร

 

กรรมของชาติ ของบ้านเมือง ที่เป็นอยู่ขณะนี้ เรา ๆ ท่าน ๆ ต่างก็เคยได้ก่อเหตุในอดีตมาแล้วทั้งสิ้น
มาในชาตินี้ต่างคนต่างเอาของเก่ามาแย่งชิง มาสร้างความขัดแย้งกันอีก
สร้างความเสียหายแก่บ้านเมืองเป็นอันมาก

หากเราคิดว่านี้คือกรรมที่เคยร่วมสร้างกันมา ต่างคนต่างอโหสิกรรมให้แก่กัน
ไม่สร้างกรรมใหม่ขึ้นอีก โดยการให้ "อภัยทาน"
ซึ่งกันและกัน ซึ่งต้องเริ่มจากตัวเองก่อนเป็นอันดับแรก บ้านเมืองก็จะเข้าสู่ความสงบสุข

"การพูดคุยหรือการเจรจา" คือวิธีแก้ปัญหาที่ไม่ต้องเสียเลือดเนื้อและชนะด้วยกันทั้งสองฝ่าย

ไม่มีใครสามารถเอาชนะใคร ๆ ได้ด้วย "พระเดช" เพียงอย่างเดียว
"พระคุณ" และ "เมตตา" ต่างหากที่เอาชนะคนอื่นได้และยั่งยืน

ขอให้บ้านเมืองกลับสู่สงบสุขโดยเร็ว เทอญ
สาธุ ๆ ๆ เจริญสุข เจ้าคะ

 

สาธุ ขอให้ทุกคนคิดได้ และได้คิด
ขอให้บ้านเมืองสงบโดยเร็ว
:'( เห็นสภาพแล้วเศร้าจัง

 

อนุโมทนาสาธุครับ กรรมในความคิดผมก็คือ คนเราเริ่มขาดศีลธรรมกันมากขึ้นๆนั่นเอง ถึงจุดนึงที่ขากศีลธรรมกันทั้งโลก ก็รู้ๆกันอยู่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น