อะไรคือ ความสูงสุดของชีวิต

อดีตดิฉันเคยมีครอบครัวพร้อม พ่อ แม่ พี่น้อง วันนึงก็ต้องพลัดพลาก เหลือเพียงคุณแม่ต้องดูแลลูก 6 คน พี่ชาย น้องชายตาย พี่ชายที่คุณแม่นำมาเลี้ยงก็หายหน้าไป น้องสาวก็หนีออกจากบ้าน พี่สาวก็แต่งงานออกเรือนไป ฉันรักและดูแลคุณแม่ ทำงานหาเงินส่งคุณแม่ ทำงานเหล็กผ่านตามแบบคุณแม่ ฉันแต่งงานออกมาก็กังวล ขอให้น้องกับพี่สาวกลับมาดูแลแม่บ้าง ถ้าไม่ดูแลท่านฉันจะไม่ขอแต่งงาน เพราะแต่งงานฉันก็ต้องไปอยู่ต่างประเทศ ในช่วงชีวิตหนึ่ง และหลายต่อหลายครั้งที่ผ่านมา กว่าจะมีวันนี้ ช่างเหนื่อยเหลือเกิน ท้อใจเหลือเกิน กับสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต แล้วเราผ่านมาได้อย่างไรนะ มองดูคนรอบข้าง มองดูตัวเราเอง ช่างไม่ยั่งยืนจริงๆ แล้ววันที่ต้องจาก ก็จะมาถึงในไม่ช้า อยากเหลือเกินที่จะหลุดพ้น อยากให้กรรมมันหยุดเท่านี้ โลกนี้ไม่มีอะไรจีรัง ความเจ็บปวด คอยทำร้ายเรา วันนี้ได้แต่ปล่อยวางทุกสิ่ง มองถึงอดีต มาถึงปัจจุบัน คิด ทบทวน กับการสำรวจตัวเอง เสมอ เราทำดีรึยัง เราคิดดีรึยัง เรายอมอภัยรึยัง เรายอมแก้ความโกรธรึยัง ที่ผ่านมาไม่โทษใคร ไม่โทษตัวเอง หรือดวงชะตา เพราะทุกสิ่งเกิดก็เพราะเป็นกรรมที่ต้องชดใช้ เราเกิดมาต้องยอมรับการชำระจากตัวเราเอง คือ จากการยอมรับในความเป็นไปของชะตากรรม แล้วไม่ก่อกรรมใหม่ขึ้นอีก เพื่อไม่ต้องกลับมาเกิด อยากให้ชีวิตหยุดในวันนี้ แต่ต้องรอให้ลูกคนเล็กโตพอที่จะยอมห่างฉันได้ก่อน ฉันอยากปลีกวิเวกมาก อยากอยู่ที่เงียบๆสงบ มีความสุขใจทุกครั้งที่ได้อ่านธรรมมะ ฟังธรรม สวดมนต์ ปฏิบัติ อย่างไม่รู้จักเหนื่อย กลับรู้สึกอิ่มใจ แม้เวลาหลับ ตื่นก็ยังพุทโธในใจ ไม่ขาด เล่าให้เพื่อนสนิทฟัง ฉันอยากมีบ้านเล็กๆ พื้นที่สักหน่อยไว้ปลูกพืชผัก อยากอยู่คนเดียว ทำอาหารถวายพระ สวดมนต์ภาวนาปฏิบัติไปเลื่อยจนตัวตาย เพื่อนก็บอกว่าเธอจะธรรมมะมากเกินไปรึปล่าว เรายังเป็นมนุษย์นะ ไม่ใช่พระ ฉันคิดว่า ไม่เกี่ยวหากมีความต้องการหลุดพ้นไม่อยากกลับมาเกิดอีกแล้ว คนหลายๆคนก็คงจะรู้สึกเหมือนกันกับฉันแน่นอน แต่บางคนกลับคิดว่าฉันงมงาย ฉันไม่อยากตัดสินใครว่าคิดไม่เหมือนฉันจะไม่ดี แต่ดูเหมือนโลกนี้ไม่หน้าคลั่งใคร้เอาซะเลยตางหาก ความหมายของพระพุทธเจ้าเป็นจริง เห็นจริงทุกอย่าง ผู้ที่ถวายตัวแด่พระพุทธศาสนาเป็นเพราะมองเห็นความอนิจจัง ฉันขอนะ ขอไปนิพาน ไม่อีกแล้วไม่ขอเกิดมาอีกจริงๆ สาธุ สาธุ

 

อนุโมทนาครับ
คุณเองยังดีที่หันหน้าเข้าสู่ธรรม เพื่อเป็นเครื่องขจัดทุกข์
ขนาดอยู่ต่างประเทศแล้วยังมีธรรมะในหัวใจ
ถ้ามีโอกาสคงได้ร่วมบุญกันนะครับ

rutchanonqc: โครงการถวายพระบรมสารีริกธาตุทุกวัด ทุกสำนักสงฆ์ สำนักปฏิบัิติธรรม ทั่วภาคเหนือตอน

http://palungjit.org/threads/กลุ่มพ...รายงานก่อนหน่อยครับ.67366/page-91#post3484749

 

ขอไห้สมดังตั้งใจนะครับ

แต่ถ้าตอนนี้ยังไม่มีโอกาส ที่ทำอยู่ก็ดีแล้ว

ปฏิบัติต่อนะครับ ขอไห้มีความก้าวหน้าในธรรมหยิ่งๆขึ้นไปนะครับ

อนุโมทนาครับ

 

ผู้ใดเห็นทุกข์ ผู้นั้นเห็นธรรม ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้น เห็นตถาคต​

นักปฏิบัติ ที่โชคดี คือนักปฏิบัติ ที่ไม่ต้อง วิ่งพิจารณาหาทุกข์ แต่ทุกข์ วิ่งเข้ามาหาเอง ทำให้เรา สามารถเห็นทุกข์ เมื่อเห็นทุกข์ แล้ว และรู้เท่าทันทุกข์ เราย่อมเข้าใจ ธรรมมะ ที่ละเอียด ได้โดยง่าย

ความสุขที่แท้จริง คือสุขที่ไม่อิงด้วย อมิสสิ่งของ คือสุขที่เกิดจากใจ ของเรานั่นเอง
ความทุกข์ ทั้งหลาย เกิดมาจากความยึดมั่น ถือมั่น ด้วเรื่อง ในอดีตบ้าง ในอนาคตบ้าง ด้วยแรงฤทธิ์ ของกิเลส ตัณหา อุปทาน

กามไม่ใช่โทษ แต่ดำริแห่งกาม นั่นคือโทษ ชีวิตทุก ๆ ชีวิต ล้วนเดินเข้าหา ความเสื่อมสลายอย่างช้า ๆ เดินเข้าหา ความพลัดพราก จากของรัก ของชอบใจ ท้ายที่สุด ก็คือมรณภัย ที่จะมาถึง

ทรัพย์สิน ทั้งหลาย มันเป็นสมบัติของโลก มันไม่ไช่ ของเรา เราเพียง มาอาศัย ร่าง ร่างนี้ ชั่วคราว เมื่อถึงเวลา เราก็ต้องไป ทางใดเล่า ที่ได้ชื่อว่า นำทรัพย์ภายนอก มาเป็นทรัพย์ภายใน เพื่อนำติดตัวไปได้

กรรม คือสิ่งที่เรา สร้างขึ้นเอง ด้วยกาย วาจา ใจ กรรมนี้ แหละ ที่เป็นของเรา ที่จะตามเราไปได้

 

อนุโมทนา สุดยอด พูดโดนใจครับ

 

ขอเป็นกำลังใจให้คุณสุปราณี ในการบำเพ็ญกุศลเพื่อเข้าสู่พระนิพพานด้วยค่ะ ดิฉันเองปรารถนาการหลุดพ้น ออกจากการเวียนว่ายตายเกิดนี้เช่นกัน แต่ดิฉันยังทำได้น้อยมาก ก็จะพยายามกันต่อไปค่ะ เส้นชัยของกายนี้คือความตาย แต่เส้นชัยของใจนั้นคือพระนิพพาน เคยคิดเหมือนกันว่า เราไม่รู้ว่าจะมามีชีวิตอยู่กับกามแบบนี้ไปเพื่ออะไร เพราะในที่สุดความตายก็มาเยือนเป็นที่แน่นอน เราสะสมอะไรต่างๆ เอาไว้ในโลกนี้ก็เพื่อความหมด แต่มีสิ่งนึงที่ไม่หมด นั่นคืออริยทรัพย์ คือ ปัญญา ซึ่งเป็นทรัพย์อันประเสริฐ ที่จะตามติดเราไปในทุกภพชาติ อย่างเช่นในชาตินี้ ที่เราศึกษาธรรมแล้ว เราสามารถเข้าใจในคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ว่าในชีวิตนี้มันทุกข์จริงๆ แล้วก็เกิดความปรารถนาที่จะพ้นทุกข์ จึงไม่ใช้ชีวิตที่มีอยู่ให้ไปหลงมัวเมากับกามราคะจนเกินวิสัย รู้ดี รู้ชั่ว มีหิริ โอตตัปะ และมีความปรารภความเพียรอยู่อย่างเนืองๆ เสมอ

อย่าท้อใจนะคะ คุณสุปราณี มาสร้างกำลังใจต่อเถอะค่ะ เรานั้นได้สะสมอริยทรัพย์ไว้บ้างแล้ว เราควรบำเพ็ญเพียรเพื่อมุ่งหน้าไปสู่จุดหมายของใจ นั้นคือพระนิพพานกันเถิด บุญรักษาค่ะ อนุโมทนา

 

ขออนุโมทนากับกุศลกรรมทั้งหลายของคุณ

ขออวยพรให้เจอแต่กัลยาณมิตร
ขออวยพรให้มีตบะเพิ่มพูนทุกวันทุกคืน
ขออวยพรให้มีความเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไป

สิ่งใดที่ปรารถนา หากสิ่งนั้นเป็นสิ่งดีงาม ไม่ว่าทางโลกและทางธรรม ก็ขอให้สมปรารถนาทุกประการเทอญ

 

ทุกวันนี้ ผมก็เป็นคนหนึ่งที่คิดและทบทวนเรื่องราวในชีวิตต่างๆเช่นเดียวกับคุณสุปราณี
เมื่อมองหลายๆมิติ รอบๆด้านแล้ว เป็นเรื่องยากที่จะสามารถอธิบายให้คนรอบๆตัวเข้าใจ
อยากหันหน้าเข้าหาทางธรรมให้เต็มที่ แต่ความรับผิดชอบทางโลกก็ยังต้องมาก่อน
เลยทำได้เพียงทำบุญ ไหว้พระสวดมนต์ นั่งสมาธิ เพื่อสั่งสมบารมีทุกครั้งเมื่อมีโอกาส
และพยายามทำใจให้เป็นปกติสุข ไม่ทุกข์ร้อน กับเรื่องต่างๆที่ ถาโถมเข้ามาในชีวิต
ขอเป็นกำลังใจให้คุณสุปราณีครับ

 

อนุโมทนาด้วยครับคุณปูที่เข้าใจชีวิต โดยใช้ปัญญาเป็นเครื่องพิจาณาไตร่ตรอง แต่ยังมีผู้คนอีกมากมายที่หลงเข้าใจไปว่าความสุขคือการได้ครอบครองในสิ่งที่หวังและรักษามันไว้ให้นานที่สุด ขอเป็นกำลังใจให้คุณปูในการฝ่าฟันอุปสรรคเพื่อไปให้ถึงฟากฝั่งครับ

 

อยากถึง ธรรม ก็ต้องรับแต่ธรรม เข้าสู่ใจ

แล้ว ปัด กิเลส ทั้งสิ้นออกไปจากใจ

แต่ปัญหา ก็คือ กิเลส ที่เคยชินในจิตใจ เช่น ทุกข์ ทั้งหลาย ความเศร้าโศก ความอยาก ตัณหา ราคะ มันอยู่กับใจเรามานาน และ มันก็ผลักดันให้เรามีอาการตามมันไป

แนวทาง ตามปฏิปทาของ พระพุทธองค์ คือ ค่อยๆ ขัดเกลา ความคิด สติ นิสัย จากเล็กๆ น้อยๆ ทวนฝืน ไม่ทำสิ่งที่ไม่ดี ไม่ว่าจะเป็น การพูด ความคิด ความรู้สึก ยกตัวอย่า่งเช่น เวลาที่เรา เริ่มจะมีอารมณ์ไม่ดี เริ่มจะมีอารมณ์เศร้า เราก็รีบสลัดมันออกไป แล้วย้ำเตือนกับตัวเองว่า อารมณ์ นี้ มันเป็นสิ่งที่ไม่มีประโยชน์ มีแต่โทษ พอทำบ่อยๆ ทำมากๆ ธรรมะจะไหลเข้าสู่ใจ แล้วเราก็จะเป็นคนที่มีธรรมะ จากนั้นก็ค่อยๆ นั่งสมาธิ เจริญสติ ให้เท่าทัน ต่ออารมณ์ ทั้งหลาย ไม่ให้มันมีอำนาจเหนือ เรา

ตรงจุดนี้แหละ ที่เราจะสามารถทำได้ทุกที่ ทุกเวลา และ ควรจะต้องเริ่มทำ ตั้งแต่บัดนี้ เวลาผ่านไป เรื่อยๆ ถ้าเราเริ่มขัดเกลา ตัวเราเองตั้งแต่วันนี้ พอถึงเวลา ที่เหมาะสม เราก็จะเป็น คนที่ เข้าถึงธรรมได้ โดยง่าย กิเลสตัวใหญ่ๆ ที่เราไม่เคยชนะ พอสั่งสมธรรมเข้าสู่ใจมากๆ ขึ้น กิเลสตัวใหญ่ๆ ก็จะกลายเป็นของง่ายที่เราจะละ และ จะต่อสู้กับมัน

นี่คือ ปฏิปทา ที่ คุณควรเริ่มต้น ทำ

 

ก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณปู นะครับ

เพราะชีวิตทุกข์มามากแล้ว จึงต้องรีบหาวิธีออกจากทุกข์
มีหลายคนที่คิดแบบเดียวกับคุณปู สำหรับบั้นปลายของชีวิต

แต่สับปายะสถานที่จะทำได้อย่างที่คิดนั้น คงต้องอยู่ในสถานที่เหมาะสมในประเทศไทย
ถ้าคุณปูยังอยู่ต่างประเทศที่ว่านั้น โอกาสคงไม่มี นะครับ เพราะภัยพิบัติใกล้เข้ามาแล้ว

จะคิดทำอะไรกับอนาคตก็ต้องรีบหน่อย นะครับ เวลายังมี แต่ไม่มาก

ปล. ถ้าถามว่าอะไรเป็นจุดสูงสุดของชีวิต......คำตอบก็คือ การไม่ต้องกลับมาเกิดอีก งัยครับ

 

ขอบพระคุณทุกท่าน ในทุกคำตอบค่ะ ทุกวันนี้ไม่ได้เศร้าใจกับชีวิตอะไรเลยค่ะ มีแต่ปล่อยวาง เวลานอนก็ภาวนาพุทโธจนหลับ แม้ตื่นขึ้นกลางดึก ก็ยังภาวนาพุทโธอยู่เลยค่ะ เป็นบ่อยมาก แต่เช้ามาจิตใจสดใสทุกวันค่ะ ก็ต้องขอบคุณ เว็บ พลังจิตด้วยค่ะที่มีอะไรให้ศึกษาเยอะพอสมควร ขอบคุณทุกคนนะค้ะที่ให้กำลังใจ ขอความสุขทั้งหลายนี้โปรดแผ่ไปทั่วไพศาล อยากจะบอกให้คนทั่งโลกรู้ว่า ฉันเดินถูกทางแล้ว ที่อยู่ใต้ร่มพระพุทธศาสนา ขอพระคุ้มครองทุกทานด้วยค่ะ

 

ขออนุโมทนสาธุบุญกับทุกท่านค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้พี่ปูนะค่ะและยาเองก็จะพยายามเหมือนกันค่ะแต่รู้สึกว่าไปไม่ถึงไหนเลยอ่านเรื่องพี่แล้วมันจุกคอคิดสงสารตัวเองมากๆยาเองก็เคยคิดเหมือนพี่ค่ะเวลาที่มันรู้สึกท้อมากๆแว๊บแรกมันคิดว่าหาทำไมเพื่ออะไรเอาไปก็ไม่ได้อยากหนีไปที่ๆสงบๆอยากโกนผมอยากๆๆๆแต่สุดท้ายมันยังมีห่วงค่ะ รู้สึกว่าการเกิดเป็นทุกข์อย่างยิ่ง สาธุๆๆๆ

 

ขออนุโมทนาด้วยครับ

ตอนนี้ผมก็คิดอย่างนี้บ่อยมากครับ อยากอยู่อย่างสงบ ไม่อยากพบเจอปัญหาใดๆในสังคม ไม่อยากมีสิ่งทีผูกมัดชีวิตตนเอง คิดเสมอว่าทุกสิ่งที่เราสร้างและดิ้นรนไขว่คว้า วัตถุเงินทองผู้คนนั้นสักวันก็ต้องจากกันไป ในใจยังไม่อยากมีแฟนมีครอบครัวเลยครับ ตอนนี้ยังโสดอยู่ครับ อยากพบกับสัจธรรมที่แท้จริงมากกว่า แต่ก็ต้องค่อยพยายามปฏิบัติเรื่อยๆไป บางครั้งเห็นผู้อื่นดิ้นรน สะสม ไขว่คว้าแล้ว ก็เก็บมาคิดว่าจะดิ้นรนไปมากมายกันทำไม ยังไงก็เอาติดตัวไปไม่ได้อยู่ดี ควรจะแบ่งปันผู้อื่นให้มากๆดีกว่า

 

อนุโมทนาด้วยเช่นกันค่ะ เวลานี้สำคัญที่สุด คือ เราจะไม่ทบทวบวันเก่าให้เป็นทุกข์ แต่ให้เราทำวันนี้ให้มีความสุขทุกวันนะค้ะ ทุกวันนี้ตื่นนอนก็รีบสวดมนต์ก่อนลุกจากที่นอน แล้วค่อยทำกิจกรรมอื่นๆ ทั้งวันก็จะง่วนอยู่กับการอ่าน ไม่เล่นเน็ต ก็อ่านหนังสือ ทำสมาธิ แล้วแต่โอกาสจะพาไปค่ะ เพราะส่วนใหญ่จะขลุกอยู่กับเรื่องธรรมมะทั้งวัน มีความสุขค่ะ ที่เขียนบทความก็เพื่อจะให้คนอีกหลายๆคนลองคิดถึงจุดหมายของตัวเองว่าจุดมุ่งหมายของแต่ละคนต้องการอะไร แล้วเราพยายามแล้วรึยังเพื่อจะไปให้ถึง ทำชีวิตให้เป็นธรรมชาติค่ะ อย่าฝืน เรามีครอบครัวเราก็สามารถปฏิบัติได้เช่นกันค้ะ ให้เราน้อมนำธรรมมะให้สอดคล้องกับการดำเนินชีวิต มันไม่ยากที่จะลงมือทำ ให้เราเริ่มวันนี้ เราจะไม่พูดว่าเราไม่มีเวลา แม้แต่เวลาที่เราทำกับข้าว เราก็ทำด้วยการมีสติ โดยคิดว่าในส่วนผสมนี้มีอะไรบ้างนะ แต่ละอย่างเกิดมาได้ไงนะ ผักเขาปลูกกันยังไงนะ กว่าจะออกมาเป็นอาหารให้ได้รับประทานน่ะมันก็ผ่านอะไรมากมายเหมือนกันนะ นี่แหละค่ะ คือการทำความเข้าใจในธรรมมะเช่นกันค่ะ สิ่งรอบตัวเราล้วนเป็นธรรมมะได้เสมอ ให้เราคิด แล้ววิเคราะห์ แล้วเราก็จะได้บทสรุปค่ะ แล้วทุกวันเราก็จะรู้สึกปล่อยวางได้อย่างเป็นธรรมชาติ โดยไม่ต้องฝืนเลยค่ะ เดินทางก็หาเทป สวดมนต์ หรือ ธรรมเทศนามาฟังเพลินๆ หลับตาฟังจะทำให้เข้าใจมากขึ้น หาฟังเพลงธรรมะ ตอนนี้กลายเป็นว่า ธรรมมะ เป็นอยู่ในทุกลมหายใจ ของฉันไปแล้วหล่ะค่ะ เข้าห้องน้ำ ก็ยังสังเกตุอาการเกิดขึ้น จนดับไปด้วยค่ะ อย่าว่าเวอร์ไปเลยนะค้ะ เป็นอย่างนั้นได้จริง ทำให้เป็นธรรมชาติค่ะ ชีวิตเราก็สอดคร้องไปกับธรรมะด้วย สวดมนต์บทสั้นๆ แผ่เมตตาทุกวัน สวดมนต์เยอะหน่อยในวันพระ ทำตามสะดวก แต่ให้สวดมนต์บ่อยๆ ทำสมาธิ ทั้งที่ลืมตาก็ได้ค่ะ การทำสติให้อยู่กับตัวเสมอๆ ก็เป็นสมาธิอีกอย่างหนึ่งค่ะ อนุโมทนาค่ะ

 

อนุโมทนาครับ ขอให้สมประสบปารถนา จะได้ไม่มาเวียนว่ายตายเกิดเหมือนปลาในน้ำ สาธุ ขอให้บรรลุ นิพพานโดยเร็วนะครับ

 

ความสุขในชีวิตที่สูงสุดในทางโลกโดยส่วนตัวคือตอบแทนบุญคุณที่ท่านเลี้ยงดูเรามาจนเติบใหญ่ แต่ในทางธรรมคือการหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดค่ะ

 

ความสุขของชีวิตคือความพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่และทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด