ไม่อยากมีเพศ

เคยไหมที่เคยรู้สึกเหมือนเราคือ

ไม่อยากจะมีเพศหรือมีก็ได้เเต่ไม่อยากให้คนนำรูปลักษณ์ภายนอกมาตัดสินว่า เธอรูปลักษณ์เป็นผู้หญิง เพราะฉนั้นเธอจะต้องคิดเเละทำอย่างผู้หญิง ถ้าเธอทำเเบบผู้ชายก็คือเธอห้าวกระด้างเเละเป็นทอม
ก็เลยมาคิดว่าอ้าวถ้าเป็นทอมเเละทำไมไม่ชอบผู้หญิง เเละถึงเเม้ผู้ชายก็ไม่ค่อยได้ชอบอะไร ส่วนทางเรื่องทางเพศเราก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไร เเละถ้าผู้ชายเเกล้งผู้หญิงเราจะรู้สึกไม่ชอบมาก เพราะเเกล้งเราเเบบนี้เพราะภายนอกเราเป็นหญิงใช่ไหม เเหมถ้าภายนอกเราเปลี่ยนเป็นชายคงจะวิ่งหนีสิ สิ่งนี้มันทำให้เราเบื่อกับการกระทำของคนโดยทั่วๆไปที่มองกันภายนอก มันทำให้เรารู้สึกรำคาญเเละรู้สึกอึดอัด เเละไม่อยากจะคบกับคนที่มองเฉพาะภายนอกอยากคบคนที่คุยกันจากจิตใจจริง ของดวงจิตเเต่ละดวง ไม่มีความเป็นชายหญิง บางทีเราก็นึกทีไหนในโลกหรือนอกโลกจะอย่างที่ที่เราคิดเนี่ย ถึงมีเราก็ไปไหนไม่ได้หรอกเพราะตัวเรายังอยู่ในโลกอยู่เลย ก็คงต้องทำใจเจือปนไปกับคนทั่วๆไปเขาทำกัน

รุ้สึกว่าถ้าเราไม่มีเพศเเละคนทุกคนไม่มีเพศ มีเเต่ดวงจิตที่มีความเเตกต่างกัน เราคงรู้สึกดีมากกว่านี้ มีอิสระเต็มที่ในดวงจิต พอนึกยังงี้เเล้วเหมือนมันเบาเเละโล่งไปเยอะเลย

 

คิดไปเอง ยึดติดกับความคิดคนอื่นมากไป ปากบอกไม่แคร์ แต่ในใจลึกๆกลัวไม่ได้รับการยอมรับ
จึงไม่มีความพอดี พอใจ ลอง เลิกเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง แล้วมองดูคนอื่นรอบๆ ทั้งที่พิการก็มี บางคนก็วิกลจริต ทุกๆคนก็มีปัญหา ไม่มีใครได้ดั่งใจทุกอย่าง เป็นอะไรก็ให้มันเป็นไป อยากเป็นอะไรก็เป็น อยากเป็นทุกข์นักก็เป็นไป

 

Heureuse<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3588612", true); </SCRIPT>
สมาชิก

ไม่อยากมีเพศ

เฮ๊ย เฮ๊ย เฮ๊ย... ไหงงั้นอ่ะ ไม่ใช่แระ อย่างงี้ไม่ใช่แระล่ะ

เดี๋ยวจะฟ้อง "นักเดินธรรม" เดี๋ยเหอะ



จากที่วินิจฉัยอาการแล้ว... หนูกำลังตกอยู่ห้วงอารมณ์ "วิภวตัณหา" นะจ๊ะหนู

ที่หลังอย่าตั้งกระทู้แบบนี้อีกนะ... เห็นชื่อกระทู้กับคนตั้งแล้วใจหายแว๊บบบบบบบ




ดีที่ยังมาปรึกษาสุมหัวกัน... ไม่ไปทำมาจนเสร็จแล้วมาตั้งกระทู้ "หนึ่งเป็นผู้ชายเรียบร้อยแล้วครับ"

 

มีสติตามรู้ปัจจุบันนะ.....

เกิดมาในโลกนี้มันก็ต้องมีไปตามภพ....

 

ไม่ได้อยากมีเพศไม่ได้หมายถึงอยากเป็นชายนะ

เราไม่ได้จะเปลี่ยนลักษณะภายนอก เราเข้าใจว่าเปลี่ยนความคิดคนไม่ได้ เเต่ก็อย่างที่พวกบอกคือ อาจเป็นเรื่องของวิภวตัณหา ก็ได้
เเต่จะเรียกว่าทุกข์มันก็ไม่ใช่ คือมันเป็นอะไรที่ติดอยู่ในหัวของเรา เราชอบคิดอะไรเเปลกๆเเผลงๆไม่ค่อยเหมือนคนอื่นเขาหรอก มาบ่นให้ฟังไปงั้นเเหละ เเหะๆ

 

ธรรมชาติเขาสร้างสรรค์มาอย่างดีแล้ว คงเปลี่ยนแปลงยากอะครับ ไม่มีเพศแล้วจะเอารูที่ไหนฉี่ละ

 

เกร็ดความรู้เกี่ยวกับอมีบา
ชื่อไทย:อะมีบา
ชื่อสามัญ:Amoeba
ชื่อวิทยาศาสตร์:Amoeba proteus
Phylumrotozoa
Class:Lobosa
Order:Amoebida
Family:Amoebida
ประเภทrotozoa

ลักษณะทั่วไป
เป็น สัตว์เซลล์เดียว มีขนาดเล็กมากมองด้วยตาเปล่าไม่เห็น ต้องมองผ่านกล้องจุลทรรศน์ส่องดูจึงจะมองเห็น อะมีบาชนิดที่ใหญ่ที่สุดมีส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1 มิลลิเมตร แต่ส่วนใหญ่จะเล็กกว่านั้น ถ้าอะมีบาชนิดที่ใหญ่ๆ เมื่ออยู่รวมกันเป็นกลุ่ม ก็อาจจะมองเห็นด้วยตาเปล่าเป็นจุดเล็กๆ และเป็นสัตว์เซลล์เดียวที่เปลี่ยนรูปร่างอยู่เสมอ อะมีบาเคลื่อนที่โดยใช้เท้าเทียม ที่เรียกว่า ซูโดโปเดียม (pseudopodium) มันไม่ใช่เท้าแต่ทำหน้าที่คล้ายเท้าใช้ในการเคลื่อนที่ เท้าเทียมนี้เกิดได้ในทุกส่วนของอะมีบา เมื่อมันจะเคลื่อนที่ไปทางไหนเซลล์ทางนั้นก็จะโป่งออกทำให้มันเคลื่อนที่ไป ในทางที่ต้องการได้ ถ้าอะมีบาจะกลับทิศทางเดิน ก็จะหดเท้าเทียม แล้วปูดเท้าออกทางด้านที่ต้องการจะไป อะมีบาเป็นสัตว์ที่เคลื่อนที่ช้ามาก
อะมีบาไม่มีอวัยวะสำหรับหายใจ ดังนั้น มันจึงหายใจโดยใช้ออกซิเจนที่ละลายอยู่ในน้ำซึมผ่านผนังเซลล์เข้าไปภายใน เซลล์โดยตรง ออกซิเจนเข้าไปเผาผลาญอาหารทำให้เกิดพลังงานขึ้นมา ส่วนคาร์บอนไดออกไซด์ละลายออกกับน้ำเสียซึมออกจากเซลล์ทางผนังเซลล์โดยตรง
อะมีบาเป็นสัตว์ที่ไม่มีระบบประสาทเหมือนกับสัตว์ชั้นสูง แต่อะมีบาก็มีความรู้สึกต่อสิ่งแวดล้อมได้ เช่น รู้จักเลือกอาหาร รู้จักหลบหลีกภัย หรือหลบหลีกแสงที่จัดเกินไป หลบความร้อนและความเย็นที่ไม่เหมาะสมต่อการดำรงชีวิตของมัน ลักษณะที่สำคัญของอะมีบาคือ เป็นสัตว์ที่มีผนังเซลล์ที่บางมากๆ หุ้มอยู่ข้างนอก ถัดจากผนังเซลล์เข้าไปเป็นโปรโตพลาสซึม แบ่งออกเป็น 2 ชั้น คือ
1. เอคโตพลาสซึม (ectoplasm) หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า เนื้อชั้นนอก เป็นชั้นบางๆ ใสๆ สามารถยืดและหดได้
2. เอนโดพสาสซึม (endoplasm) หรือที่เรียกว่า เนื้อชั้นใน มีลักษณะเป็นของเหลวข้นๆ เป็นจุดๆ อยู่ทั่วไป
ภายในเอนโดพลาสซึมประกอบด้วย
* นิวเคลียส (nucleus) เป็นอวัยวะสำคัญที่สุดของอะมีบา ซึ่งเปรียบได้กับหัวใจของมนุษย์ ถ้าไม่มีนิวเคลียสอะมีบาจะไม่สามารถสืบพันธุ์ได้ และจะไม่เจริญเติบโต และก็ไม่ตาย อะมีบามีนิวเคลียส 1 เม็ด มีลักษณะค่อนข้างแบน นิวเคลียสนี้จะมีสีเข้มกว่าส่วนอื่น
* ฟูด แวคิวโอล (food vacuole) หรือช่องอาหารเป็นช่องที่มีน้ำย่อยอาหารอยู่ ภายในช่องมีอาหารของอะมีบา เช่น สาหร่ายกับบักเตรี หรือสัตว์เซลล์เดียวชนิดอื่นๆ บางชนิดที่เป็นอาหารของมัน
* คอนแทรกไทล์แวคิวโอล (contractile vacuole) หรือช่องขับถ่ายของเหลว เพื่อควบคุมแรงดันออสโมซีสภายในตัวไม่ให้สูงเกินไป
อาหาร
อะมีบา กินพวกแบคทีเรีย (Bacteria) ไดอะตอม (Diatom) สาหร่าย (Algae) สัตว์เล็กๆ และอินทรียสารเป็นอาหาร โดยมันจะเคลื่อนที่เข้าหาอาหารแล้วใช้เท้าเทียมค่อยๆ โอบอาหารไว้ แล้วประสานเท้าเทียมเข้าด้วยกันจนอาหารหลุดเข้าไปในเอนโดพลาสซึมของเซลล์ เป็นแวคิวโอล
การขยายพันธุ์
อะมีบา ไม่มีตัวผู้และตัวเมีย จึงมีการสืบพันธุ์แบบไม่อาศัยเพศ ซึ่งหมายถึง การสืบพันธุ์แบบที่ไม่ต้องอาศัยเชื้อสืบพันธุ์หรือเซลล์สืบพันธุ์ของตัวผู้ กับตัวเมียมาผสมกัน อะมีบามีการสืบพันธุ์แบบไม่อาศัยเพศ 2 วิธี คือ
1. สืบพันธุ์โดยการแบ่งตัวออกเป็นสองส่วน เรียกว่า Binary fission เมื่อเจริญเต็มที่มันก็จะแบ่งตัวออก เซลล์ของมันค่อนข้างกลม ไม่สร้างเท้าเทียม นิวเคลียสที่กลมจะค่อยๆ ยื่นยาวออกมา จนมีรูปร่างคล้ายดรัมเบล แล้วในที่สุดขาดออก กลายเป็นนิวเคลียส 2 เม็ด จากนั้นผนังเซลล์ตอนกลางจะก็คอดเข้าหากัน แบ่งออกเป็นสองเซลล์ มีนิวเคลียสละ 1 เม็ด
2. สืบพันธุ์โดยการเข้าเกราะหรือโดย การสร้างสปอร์ เมื่อในช่วงที่อากาศไม่เอื้อ เช่น ในฤดูแล้งหรืออากาศหนาวจัด อะมีบาจะมีการสร้างเปลือกหุ้มตัว คือเข้าเกราะ ภายในเกราะนั้นมีนิวเคลียสแบ่งตัวหลายครั้งกลายเป็นสปอร์เล็กๆ มากมาย ในเกราะหนึ่งจะมีสปอร์ประมาณ 500-600 สปอร์ สปอร์เหล่านี้จะอยู่ในเกราะจนจะพ้นฤดูหนาวหรือแล้ง แล้วเมื่อสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสมมาหล่อเลี้ยง เกราะก็จะแตกออกมา สปอร์ข้างในก็จะออกมาเป็นอิสระเจริญเติบโตเป็นอะมีบาตัวเล็กๆ ใหม่ เมื่อโตเต็มที่ก็จะแบ่งออกไปใหม่
แหล่งอาศัย
เป็นสัตว์น้ำจืด มักอาศัยอยู่ในน้ำนิ่งตาม หนอง บึง บ่อน้ำที่มีใบไม้ผุๆ แช่อยู่ตามที่มีอินทรียสารผุพังเน่าเปื่อยหรือตามพื้นดิน อะมีบาบางชนิดอาศัยอยู่ในปาก ตรงบริเวณโคนฟัน เราหาเจอได้โดยใช้ไม้จิ้มฟันเขี่ยเศษอาหารตามซอกฟัน แล้วนำมาละลายน้ำเกลือ ส่องดูด้วยกล้องจุลทรรศน์




วิภวตัณหา... ไม่ผิดหรอก

ตัณหา ดิ้นรนเพื่อเข้าหา ครอบครอง ฯ
วิภวตัณหา ดิ้นรนหนีออกด้วยเพราะไม่พึงใจในสภาพปัจจุบันขณะต่างๆ

ดิ้นมากทุกข์มาก ดิ้นน้อยทุกน้อย ดิ้นเล่นๆก็ทุกข์เล่นๆ
ไม่ดิ้นเลย... สบายใจ

เอาวาทะอีกลีลาแระกานนะ
ดิ้นมากสุขน้อย ดิ้นน้อยสุขมาก ดิ้นเล่นๆก็เสียอารมณ์สบายใจไปแปร๊บๆ
ไม่ดิ้นเลย... สบายใจ

 

เข้าใจว่า
อยากให้ทุกคนปฎิบัติต่อกันเสมอเหมือนกัน
ไม่มีการตั้งแง่ ว่านี้คือชาย นี้คือหญิง
มีการปฎิสัมพันธ์และปฎิบัติต่อกันอย่างทัดเทียมและเท่าเทียม ไม่แบ่งเพศ
สังคมที่ว่าต้องเป็นสังคมที่อยู่กันอย่างมีพรหมวิหารธรรม และบำเพ็ญเนกขัมมบารมีด้วย
คือตัดปัญหาเรื่องกามราคะออกไป
สิ่งที่คุณฝันจึงจะเป็นจริงได้
ลองถามตัวเองสิว่า
มีพรหมวิหารธรรมหรือยัง บำเพ็ญเนกขัมมะหรือยัง
เริ่มเป็นผู้ให้ไมตรีและปฎิสัมพันธ์กับผู้อื่นแบบมีพรหมวิหารหรือยัง
ถ้าลงมือเริ่มจากตัวเองก่อน
ก็น่าที่จะได้รับการปฎิบัติและความเคารพตอบเช่นเดียวกัน

 

มาห้องนี้นับว่าถูกต้องแล้ว
อีกหน่อย จะอยากเป็นนาค เป็นครุฑ เป็นเทพ เป็นมะนาวต่างดุ๊ด ฯลฯ

แต่ถ้าไม่เอาเพศ ต้องเป็นพรหม
ที่สังเกตุ ยังไม่มีกระทู้ ชมรมพรหมนะ

ไมแน่อาจต้องรอนิสสส

มีกระทู้ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ
ท่านกล่าวถึงพวกพรหมที่มาเกิดอยู่เหมือนกัน
พวกนี้ล่ะก็ อะไรที่ไม่ถูกต้องนี่ไม่ยอมง่ายๆ หรอก
หาอ่านเอาเองนะ .. เว็บนี้แหละ..

 

.........ขำ๕๕๕

 

ถูกใจใช่เลย สำหรับตัวเราเองก็พยายามทำเรื่อยๆ หุหุเเต่อาจจะช้าหน่อย เพราะคอยจะขี้เกียจ เเต่คุณเข้าใจเราได้ถูกต้องเเล้วล่ะ

 

เดี้ยวนี้คนสัตว์ทั้งหลาย อย่างเช่นหมาเราไม่มองว่ามันก็เเค่หมาตัวหนึ่งอีกต่อไป เราก็มองว่าเออมันก็มีชีวิต ไม่ควรทำร้ายมัน มันก็เคยเป็นคนเหมือนเรา ผีเราก็ไม่กลัวเพราะเดี้ยวเราตายก็เป็นเเบบเขาเเละเขาก็เคยเป็นคนมาเหมือนเรา ก็เเค่เขาไม่มีร่างกายเท่านั้น(น่าสงสารมากกว่าน่ากลัวอีก) พญานาค เทพ ครุฑ หรืออะไรที่หลายคนนับถือยิ่งกว่าชีวิต เราก็คิดว่า ก็คือวงจรที่เปลี่ยนๆไปตามเเรงบุญกรรม
คนหรือสัตว์หรืออะไรต่างๆนาๆ จริงๆเรามันก็เเค่เปลี่ยนภพเปลี่ยนชาติ เปลี่ยนรูปลักษณ์ เเต่ที่ซ่อนอยู่ภายในคือสิ่งที่สำคัญกว่า สิ่งนั้นก็คือดวงจิต

 

เคยฟังเทศน์ของหลวงพี่ภาสกร ท่านเล่านิทานแบบนี้

เรื่องเพศของบุคคลนี่เป็นเรื่องแปลก หากคนใดเป็นชายแล้วชอบสมสู่ ก็จะ
ทำให้จิตใจค่อยๆคล้อยไปเป็นหญิง กลับกัน หากเป็นหญิงแล้วยอมให้ผู้
ชายมาสมสู่ ก็จะทำให้จิตใจค่อยๆคล้อยไปเป็นชาย

หากชายหญิงคู่หนึ่งๆ รักกันมา มีวาสนาต้องกันมา คนคู่นั้นก็ต่างสลับ
เป็ยชายเป็นหญิงพลัดกันไปประมาณวาระละ 500 ชาติ

เหตก็เนื่องมาจาก การปฏิบัติต่อกันในเรื่องพรรนั้น ชายจะต้องเทคอารมณ์
แบบหญิงว่ารับอย่างไรถึงจะรู้สึกอย่างไร กลับกัน หู้หญิงก็จะต้องคอยเทค
อารมณ์แบบชายว่าแบบไหนถึงจะถูกใจ ก็เลย ผลัดกันสะสมจิตใจที่เป็นเพศ
ตรงข้ามไว้ 500 ชาติ เพศก็ผลิกผัน

ช่วงที่ผลิกผันใหม่ๆ ก็จะยังไม่ลืมความเป็นเพศเดิมที่เคยเป็น ช่วงนี้ก็จะมาเกิด
แบบมีพฤติกรรมไม่ตรงกับ คติที่เป็นปัจจัยมาเกิด

[ ท่านเทศนมากกว่านี้ อย่างไรก็ลองหา clip รายการเจาะใจมาทัศนากันดู]

ผมขอติต่างเสริมต่อ ในส่วนของการวางตัว

สมมติว่า นิทาน ที่ท่านเล่ามีเหตุมีผล ดังนั้น คนที่มีพฤติกรรมไม่ตรงกับ
คติ(อารมณ์ที่สั่งสม)ที่เป็นปัจจัยมาเกิด เราจะได้อะไรจากนิทานเรื่องนี้

ก็ได้ความที่ว่า เราพึ่งได้เพศในอัตตภาพนี้ในชาติต้นๆ ของวาระ 500
นั้นแปลว่า ยังมีอีก 499 ชาติที่ต้องเกิดในอัตตาภาพนี้ ถ้าเป็นแบบนี้
หากเราไม่ชอบใจในเพศ จะเกิดอะไรขึ้น มันก็จะกลายเป็น คติภพใหม่
นำไปเกิด ก็อาจจะทำให้เกิดอีก แต่แทนที่จะพฤติกรรมตรงกับเพศ ก็จะ
สะสมพฤติกรรมขัดกับเพศไปเรื่อยๆ จนกว่าจะครบ 500 ชาติ ซึ่งไม่น่า
จะให้เป็นอย่างนั้น

สู้พอใจตามอัตภาพที่ได้อยู่ มีอยู่ ไปจะดีกว่า เพราะหากครองเพศหญิงแล้ว
ประพฤติเป็นหญิง อย่างน้อยอีก 500 ชาติ จะได้ผลิกไปเป็นชาย

แต่ถ้าไปขัดๆเอาไว้ ได้เพศอะไรก็ขวางหมด ทำตรงข้ามหมด ก็จะกลาย
เป็นคนที่ระบุเพศไม่ถูกทั้ง 1000 ชาติ 10000 ชาติ 100000 ชาติ

ทีนี้ จะเป็นเพศอะไร หรือ จะต้องครองเพศอะไรวาระละกี่ชาติ ยกไว้

เรามาดูในแง่ของ ความไรสาระของสังสารวัฏหละ เป็นอย่างไร

ไม่ว่าเพศหญิง หรือ เพศชาย หากยกเรื่อง สังสารวัฏ เป็นเรื่องไร้สาระ
แล้วมุ่งอธิษฐานจิตดำริออกจากสังสารวัฏ(ตั้งปณิธานทำนิพพานให้แจ้ง)
แล้วก็ตั้งตนชอบ ตั้งจิตชอบ ดำริชอบ วาจาชอบ ...ฯ ด้วยความตั้งใจ
จริง ตรงนี้จะทำให้ได้รับอินทรีย์เป็น เพศชาย ได้

ทั้งนี้ ไม่ใช่เพราะ เพศชาย เป็นเพศที่สูงส่ง หรือเป็นเพศผูกขาดในเรื่อง
นิพพาน แต่เป็นเพราะ ความเด็ดเดี่ยวในการปฏิบัติ นั้นเป็นลักษณะของ
เพศชาย มันจึงได้มาเพราะเหตุปัจจัยหากการปฏิบัติในแต่ละชาติหากยังไม่
บรรลุภายใตอัตภาพนั้นๆ

สรุปคือ การมีเพศนี่ อย่างไรเสีย ก็ไม่ใช่เรื่องจะไปปฏิเสธถึงการมี มันจะ
มีหรือไม่มีอย่างไรนั้นมันก็แปรไปตามเหตุปัจจัย การสั่งสมอุปนิสัย ไม่ใช่การ
ดัดแปรง

 

คราวนี้ ก็มีอีกพวกหนึ่ง อีกกลุ่มหนึ่ง ที่ไม่ใช่ทำตัวขัดกับเพศของตนโดย
อาศัยความชอบใจ หรือ ไม่ชอบใจเป็นเหตุ

พวกนั้นๆ ก็คือ พระพรหม หรือ พรหมจรรย์(พรหมจรรยา,พรหมจริยา)

พวกนี้คือพวกไม่สนใจเพศของคน ไม่ใช่ ไม่สนใจเพศของตนนะ แต่เป็น
ไม่สนใจเพศของคน แต่ที่ว่าไม่สนใจนี้ก็ไม่ใช่การปฏิเสธ ดังนั้น ถึงแม้จะ
ไม่สนใจเพศแต่ก็อาจจะครองการมีครอบครัวได้ แล้วปล่อยให้เพศแต่ละเพศ
มีหน้าที่ไปตามแต่ที่ควรจะเป็น จึงไม่ใช่การปฏิเสธของการมีเพศ เขายัง
เห็นความเป็นเพศเต็ม แต่ไม่ได้เอามาใช้ประโยชน์ทางกามโยคะ การใช้
ประโยชน์จากเพศยังมี และใช้ไปในทางวิถีชีวิต

สรุปคือ แม้จะเป็นพรหม แต่ก็ไม่ได้แสดงออกถึงขั้น ไม่อยากมีเพศ เพียง
แต่เรื่องเพศไม่ใช่อุปสรรคในการแสวงหาธรรม และใช้ความเป็นเพศนั้นเข้า
แสดงความประพฤติปฏิบัติเพื่อเข้าถึงธรรมตามอัตภาพนั้นๆ

อันนี้ก็ต้องยกตัวอย่าง ชูชก กับ อมิตตาดาด๊าดา เขาก็ครองคู่ของเขา
ไป ด้วยความเป็นเพศนั้นๆ ไม่ใช่ ปฏิเสธความเป็น เพศ ของตน แล้วทั้ง
คู่เขาก็ถือว่าเขาประพฤติธรรม การครองคู่ก็เพื่อมุ่งการปฏิบัติต่อกัน มากกว่า
มุ่งในเรื่องเอารสกาม

 

ผู้ชาย..ผู้หญิง..เลือด..สีเดียวกัน..
ดวงจิต..หนึ่งเดียว.ไม่แบ่งแยก..

 

ก้อคนเหมือนกัล รักกันได้

 

ไม่อยากมีเพศก็ ปล่อยวางเสียซิ่ ไม่ต้องไปยึดติมมัน

 

ไม่มีเพศอยู่แล้วเป็นเพียงการเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไป
ที่มีอยู่ก็เป็นสมมุติที่เราๆเอามายึดมั่นถือมั่นว่านี่เราเท่านั้น
กายนี้ใช่เราจริงหรือ

 

สมมุติทั้งนั้นแหล่ อย่าไปยึดติดคำนั้นว่า หญิง หรือ ชาย ลองพิจารณาถึงโครงกระดูกสิว่ามันหญิงหรือชาย แตกต่างกันไหม