"เจ้าพ่อเสือ"ตำนานความเชื่อของคนจีน

ริมถนนตะนาว ฝั่งตะวันตก ปัจจุบันคือที่ตั้งของ “ศาลเจ้าพ่อเสือ” ในอดีตศาลเจ้าพ่อเสือแห่งนี้ เคยปรากฏเรื่องราวมึนตึงระหว่างชาวจีน กับพระเจ้าแผ่นดินไทย โดยเป็นเรื่องที่เล่าขานต่อ ๆ กันมา
“ศาลเจ้าพ่อเสือ” แต่เดิมไม่ได้ตั้งอยู่ที่นี่ แต่มีเหตุให้ต้องย้ายศาลในสมัยรัชกาลที่ 4

หรือแผ่นดินพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในยุคนั้นทางการต้องการจะทำถนนตัดผ่าน เพื่อความเจริญรุ่งเรือง ให้เกิดความสะดวกสบายในการคมนาคม ถนนที่จะสร้างมีสายหนึ่งจำเป็นต้องตัดผ่านที่ตั้งศาลเจ้าพ่อเสือพอดี คือถนนบำรุงเมือง ซึ่งก็เป็นพระราชประสงค์ของล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ 4 ที่ทรงดำริให้ตัดถนนรุ่นแรก 3 สาย คือ ถนนบำรุงเมือง ถนนเฟื่องนคร และถนนเจริญกรุง
ถนนบำรุงเมืองเมื่อจะต้องตัดผ่านที่ตั้งศาล จึงจำเป็นต้องรื้อศาลไปหาที่ตั้งใหม่ เลยเป็นปัญหาที่จะต้องกระทบกระเทือนใจชาวจีน ซึ่งให้ความนับถือเจ้าพ่อเสืออย่างมาก เพราะศาลเหล่านี้ชาวจีนในกรุงเทพฯ ได้ร่วมใจกันสร้างไว้เคารพกราบไหว้ มาตั้งแต่ต้นกรุงรัตนโกสินทร์ ในราวรัชกาลที่ 2 หรือรัชกาลที่ 3 ด้วยเหตุนี้รัชกาลที่ 4 จึงทรงเห็นใจและทรงเข้าใจปัญหาที่เกิดทุกประการ แต่เพื่อความเจริญของบ้านเมืองจึงไม่มีทางเลือกอื่น

ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ชาวจีนเกิดความไม่พอใจ เพราะเป็นความหวงแหน อันเกิดจากความเชื่อที่ว่า สถานที่ตั้งศาลเจ้าพ่อเสือของพวกตน มีความศักดิ์สิทธิ์ มีชัยภูมิหรือฮวงจุ้ยที่ดี ซึ่งจะบันดาลโชคลาภและปกปักลูกหลานชาวจีนให้รุ่งเรือง และมีความอยู่เย็นเป็นสุข ครั้นจะให้โยกย้ายไปอยู่สถานที่ใหม่ เกรงว่าจะไม่ดีเหมือนที่เก่า คนจีนในยุคนั้นจึงคิดหาอุบาย ให้ทางการย้ายการสร้างถนนบำรุงเมืองให้ตัดห่างไกลออกไป โดยการไปจ้างร่างทรงมาทำพิธี ทำเป็นว่าเจ้าพ่อเสือมาเข้าทรง มีการพูดภาษาจีนด้วยเสียงอันดังทำนองว่า “ถ้าใครบังอาจมาย้ายศาลเจ้าพ่อเสือนี้ก็ขอให้มีอันเป็นไปต่าง ๆ นานา หากอยากให้บ้านเมืองเกิดอาเพศก็ลองด ูจะได้เห็นอานุภาพของเจ้าพ่อเสือ”
เหตุการณ์ทรงเจ้าในครั้งนั้นเล่ากันว่ารุ่งขึ้นคนทรงถึงกับล้มป่วย เพราะออกอิทธิฤทธิ์มากเกินไป และเหตุการณ์นี้ก็ล่วงรู้ไปถึงพระกรรณรัชกาลที่ 4 เพราะมีข้าราชบริพารในพระองค์มาคอยสอดส่องพฤติกรรมชาวจีนอยู่ รัชกาลที่ 4 จึงทรงมีอุบายแก้ลำชาวจีนโดยจัดให้มีการทรงเจ้าขึ้นบ้าง และจัดให้ใหญ่กว่าหลายเท่า ในระหว่างพิธีทรงได้จัดฉากให้มีผู้ซักถามเจ้าพ่อปลอม คนถามก็เป็นข้าราชบริพารในวังนั่นเอง โดยมีคำถามว่า

“เดี๋ยวนี้บางกอกเจริญกว่าก่อนมาก มีฝรั่งอั้งหม้อเข้ามาขี่รถม้ามากมาย เมื่อพระเจ้าแผ่นดินตัดถนนผ่านใกล้ศาลเจ้า ฝรั่งอั้งหม้อขี่รถม้าผ่านไปผ่านมา ปะเหมาะม้าลากรถฝรั่งมันบังเอิญมาขี้ไว้ตรงหน้าศาลเจ้า จะเป็นการดูหมิ่นเจ้าพ่อเสือหรือไม่” คนทรงฟังคำถามแล้วก็แกล้งแสดงอาการโกรธเกรี้ยว ตะโกนดังลั่นออกมาว่า “ไม่ได้ ๆ พระเจ้าแผ่นดินเมืองไทย ท่านลงทุนตัดถนนเพื่อความเจริญของบ้านเมือง มาขัดขวางพระองค์ท่านไม่ดีหรอก เราคนจีนมาขอพึ่งพระบรมโพธิสมภาร ต้องเห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวม มากกว่าผลประโยชน์ส่วนตัว เราคนจีนซึ่งเป็นชนกลุ่มน้อยตัองเคารพคนไทย และนโยบายของพระเจ้าแผ่นดินไทยที่ทรงเป็นประมุข ฉะนั้นควรย้ายศาลเจ้าพ่อเสือให้ห่างถนนที่ฝรั่งมันขับรถผ่าน เพราะหากให้ศาลอยู่ที่เดิม ก็จะเกิดความเดือดร้อนแก่ผู้เดินทาง เพราะไปกีดขวางทางสัญจร
คนจีนเมื่อได้ฟังเจ้าพ่อเสือในร่างคนทรงปลอม ก็เกิดความเชื่อเพราะความเคารพอยู่แล้ว จึงยินยอมให้รื้อศาลเจ้าพ่อเสือเก่ามาสร้างในที่ใหม่ อยู่เยื้องวัดมหรรณพ์ อย่างที่เห็นในปัจจุบัน โดยเงินก่อสร้างศาลเป็นเงินพระราชทาน จากท้องพระคลังมหาสมบัติส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งเป็นเงินที่คนจีนในบางกอกสมัยนั้นร่วมกันบริจาคสร้าง
ความเชื่อในความศักดิ์สิทธิ์ของ “ศาลเจ้าพ่อเสือ” มีทั้งคนจีนและคนไทยนิยมไปกราบไหว้ บนบานขอโชคลาภ โดยเชื่อว่า “เจ้าพ่อเสือ” สามารถดลบันดาลให้สมหวังในสิ่งที่ต้องการได้ ดังนั้น ทุกเทศกาลโดยเฉพาะช่วงปีใหม่ และตรุษจีนที่ศาลเจ้าพ่อเสือแห่งนี้ จะคลาคล่ำด้วยคลื่นฝูงชนเบียดเสียดเข้าไปไหว้สักการะขอพร เพื่อความเป็นสิริมงคลในชีวิต



ที่มา : นิตยสารหญิงไทย
ฉบับที่ 712 ปีที่ 30