ไปต่อไม่ได้รบกวนแนะนำหน่อยครับ

เห็นแสงเป็นลักษณะกลมเจิดจ้าเคลื่อนไหว
เหมือนเราจะแหวกเข้าไปได้แต่ไม่รู้จะทำยังไงต่อ
ติดอยู่นานแล้วครับ รู้สึกว่าไม่ก้าวหน้าไปใหน
เลยอยากขอคำแนะนำ ต้องทำยังไงต่อ
หรือทำผิดขั้นตอนใหน

 

ลองกำหนดจิตพุ่งเข้าไปสิครับ

 

ถ้าจิตยังไม่มีกำลัง ... รู้ก็สัก แต่ว่ารู้ เห็นก็สัก แต่ว่าเห็น ถ้าเราเอาจิต ไปติดตรงนี้ ก็จะกลายเป็น นิวรณ์ กำลังจิตก็จะถอยหลัง ..หมั่น พิจารณาขันธ์ ๕ ก่อนทำนะ จะบรรเทา ได้

ถ้าถามว่าผิดขั้นตอนไหม ต้องรู้ว่าเราฝึกกรรมฐาน กองใหน เพื่ออะไร แต่พื้นฐาน ของกรรมฐาน ทุกกอง ต้องขึ้นต้นด้วย อานาปนสติ จนจิตเข้าถึงเขตฌาน ในสิ่งที่เห็น จิตของท่านอยู่ใน อุปจารสมาธิ ยังไม่ถึงปฐมฌาน

 

ฝึกมโนมยิทธิครับ จะลองพิจรณาขันธ์ ๕ จริงๆจังๆดูครับ
อนุโมทธนาสาธุ

 

วัดบนเว็บ -- เพื่อเผยแพร่พระธรรมคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

เอ...ทำไมลิงค์ยาวจัง....ลองศึกษาจากหลวงพ่อเองเลยนะคะ ว่า เราข้ามตรงไหน

น่าจะมีคำตอบให้คุณค่ะ.

 

เมื่อมีแสงเกิดขึ้น ไม่ต้องสงสัย ถ้าสงสัยก็ระงับไว้ก่อน แล้วนึกกราบที่แสงคิดว่าเป็นพระที่เบื้องหน้า ก็จะพบพระครับ..
จากประสบการณ์ของผม เมื่อมีอะไรเกิดขึ้น ผมจะนึกว่าเป็นพระ และกราบลงที่ตรงนั้น แล้วเราจะพบว่าพระเสด็จมาเบื้องหน้าเราจริงๆ ครับ..
ทำใจให้สบายแลัวจะพบกับพระครับ..

 

แสงนุ่มๆ นวนๆ พุ่งไปเลย อยากไปไหนกำหนดจิตไปเลย

 

ช่วงนี้ไม่สบายหายใจติดขัด เลยทำสมาธิกำหนดลมลำบาก
วันนี้ดีขึ้นแล้วจะลองดูนะครับ ขออนุโมทธนาทุกคำตอบครับ

ปล.รักษาสุขภาพกันด้วยนะครับ อากาศเปลี่ยน เป็นหวัดง่าย

 

เป็นประโยชน์มากเลยครับ ผมได้พบพระพุทธองค์แล้วครับ
จะเล่าคร่าวๆเพื่อเป็นกำลังใจคนฝึกเอง

ตอนแรกผมติดอยู่แค่อุปจารสมาธิตามที่ท่าน ariyabutว่าจริง
พอผมฟังจากลิงค์ที่คุณพิชญากรให้ก็รู้จักฌาน ผมตามดูลมหายใจ
ไม่นานก็เกิดอาการวื๊อๆๆๆๆในหูคล้ายๆเวลาเราขับมอไซแล้วลมพัดเข้าหู
ผมรู้ทันที่ว่านี่แหละใช่ ก็กำหนดจิตไปหา พระพุทธเจ้า ก็เห็นได้แค่หน้าท่าน
ก็กราบท่านแล้วชื่นชมท่านอยู่สักพัก ก็ขอไปหาหลวงพ่อ ก็ได้พบท่าน
ก็คิดขอบคุณที่ท่านให้วิชา จากนั้นอยากเห็นตัวเองแต่ก็ไม่ชัดครับ
เห็นแค่คิ้วกะดวงตาคล้ายยักษ์ ก็เกิดกลัวขึ้นมา
(ลืมบอกว่าเป็นสีดำหมดคล้ายๆ เป็นกระดาษสีดำแล้วสเก็ตด้วยสีขาว)
แล้วผมก็ขอเห็นวิมานของตัวเอง ก็ได้เห็นครับ เล็กนิดเดียวดูสมถะดี^^
แต่ไม่ได้เข้าไป จากนั้นก็เกิดความกังวล กลัว สงสัยอะไรต่างๆเข้ามา
ภาพวิมานก็จางลงแล้วผมก็ลืมตาออกจากสมาธิ ที่ผมพบมา
คาดว่าครูบาอาจารย์คงมาให้รางวัลเพื่อเป็นกำลังใจให้ผมก็ได้ครับ
เพราะคิดว่าสมาธิและจิตของผมคงยังไม่กล้าแข็งพอที่จะไปเองได้
หลังจากได้ไปแล้วพยามทำแบบเดิมอีกก็ไม่ได้ไปแล้ว คงเพราะอยากมากไป