ขอถามผู้รู้ครับ

การนั้งสมาธิถึงขั้น ฌาน 4 จนเห็นภาพนิมิตรนั้นเหมื่อนกันกับความฝัน แล้วความฝันนั้นเป็นจริงใหมครับ

 

ที่เขาเห็นนั้น เขาเห็นจริง แต่สิ่งที่ถูกเห็นไม่จริง
หลวงปู่ดูลย์ อตุโล
ด้วยเคารพต่อพระรัตนตรัยด้วยเศียรเกล้า
อนุโมทนากับผู้สนใจในธรรมครับ

 

จริงหรือไม่จริงขึ้นอยู่กับผู้ที่ประสบฝันนั้นเอง
เมื่อพิจารณาว่าฝันนั้นมีจริงแล้วลองแล้วลองอีก

ต่อมาก็แยกแยะความแตกต่างระหว่างฝันกับนิมิตรออกว่านั่นคือฝันจิตบังคับได้กำหนดให้เกิดขึ้นเองบ้าง มีบางครั้งเราก็เป็นเสมือนผู้กำกับต่อยอดในฝันนั้นๆ แต่อาการหลังจากฝันจะแตกต่างกัน เหมือนหลอกตัวเอง จะสดชื่นก็ไม่ใช่จะดีใจก็ไม่เชิงมันเหมือนสีขาวอมเทาเล็กน้อยไม่บริสุทธิ์เท่าที่ควร ส่วนนิมิตรนี่เกิดขึ้นได้ทั้งเวลานั่งสมาธิและเวลานอนปรกติทั่วไปเวลานั่งสมาธิเกิดนิมิตรก็จะต้องแยกแยะให้ออกเป็นนิมิตรหรืออุปจารสามาธิด้วยลายละเอียดเดียวมีผู้ชำนาญวิชามาขยายความให้ฟังในช่วงต่อไป

คำสอนของหลวงปู่ดุลย์ อตฺโล

จิตที่ส่งออกนอก เป็นสมุทัย
ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอก เป็นทุกข์
จิตเห็นจิตอย่างแจ่มแจ้ง เป็นมรรค
ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิต เป็นนิโรธ


และยังมีคำสอนที่โดนใจแบบฝังครั้งเดียวก็ปฏิเสธไม่ได้

สิ่งที่เห็นมันเห็นจริง แต่สิ่งที่ถูกเห็นมันไม่จริง

​

 

อ้าว ..ใจตรงกันเลย

 

ฌาน ๔ ไม่มีทางมีนิมิตครับ.....เพราะมี เอกัตคัตตา และ อุเบกขา เป็นอารมณ์.....(สอบได้จากพระสุตันตปิฏก และ พระอภิธรรมปิฏก(ในเรื่องปัญจฌาน)ได้ครับ...)

มีได้แต่ขั้นอุปจารสมาธิ.....ไปเอาที่ใหนมาครับ.....


แต่ถ้าถามว่านิมิตเป็นจริงได้ไม ผมตอบว่า อาจไม่จริงครับ......
แต่ถ้าเป็นญาณหยั่งรู้ ตอบไว้ว่า จริงครับ.....เพราะว่าพระพุทธเจ้าและพระอริยเจ้า เช่น พระโมคคัลลา, พระสารีบุตร, พระอนุรุท , หลวงพ่อฤาษีลิงดำ , หลวงปู่มั่น ,หลวงปู่ชอบ ศิษย์หลวงปู่มั่น เป็นต้น ท่านได้มาก่อน.....ถ้าตอบว่าไม่มีจริง.....ผมกลัวว่าจะไปแย้งกับพระพุทธเจ้าท่านครับ.....

 

นิมิตจริงไหม
รูปนามจริงไหม
บางท่านก็ว่าจริง บางท่านก็ว่าไม่จริง บางท่านก็ว่าสักแต่ว่า
ในความหมายของแต่ละท่านนั้นลึกซึ้ง ถึงความหมาย
แต่ญาณหยั่งรู้ นี้จริงแท้แน่นอน

 

คุณ Phanudet ตอบได้ดีครับ

นิมิตจะไม่เห็นในฌาน ๔ เพราะมีแต่เอกคตาและอุเบกขา แต่ฌาน ๔ มันมีกำลังมากกว่า ฌานที่ต่ำ ๆ ลงมา

เมื่ออยู่ในฌาน ๔ แน่วแน่ตามที่ตั้งใจสักช่วงเวลาหนึ่ง แล้วจึงน้อมจิต (ถอยลงไปจนถึงอุปจารสมาธิ) ไปเพื่อรู้เห็นอะไรจึงจะรู้จะเห็นครับ

ครูบาอาจารย์ท่านสอนว่านิมิตนะครับเห็นจริงแต่ไม่ใช่ของจริงครับ

(นิมิตมันเป็นกิเลสอย่างหนึ่งของสมาธินะครับ)

ส่วนนิมิตในสมาธิกับความฝันมันคนละอย่างเลยนะครับ มันต่างกันมากครับ

เข้าสมาธิไม่ว่าใน ฌานระดับใดก็ตาม สติหรือจิตจะมีความรู้ตัวชัดเจนครับ จิตก็คือตัวรู้ มันจะรู้ชัดเจนครับว่าเป็นสมาธิ คือมีสติรู้เด่นชัดแบบ ๑,๐๐๐% ครับ รู้ชัดกว่าคนลืมตาอีกครับ

แต่ถ้าฝันในขณะนั่งสมาธิหรือขณะนอนหลับ จะไม่รู้ตัวครับ คือจิตไม่เด่นชัดรู้ตัวครับ แต่เราจะเป็นตัวละครตัวหนึ่งในฝันเลยครับ

ถ้าฝันก็ไม่เป็นสมาธิครับ ถ้าจิตเป็นสมาธิก็จะไม่ฝันครับ ของสองอย่างนี้ไม่เจือกันครับ

 

หาหนังสือทิพย์อำนาจ ของท่าน เส็ง ปุสโส มาอ่าน

ตอบได้ทุกคำถามในเรื่องนี้......ไม่ต้องมานั่งสงสัยอีกต่อไป

 

ฝันไม่ใช่ความจริงครับ ตอนนี้ก็ไม่ใช่ความจริง ความจริงเป็นสิ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลงครับ รูปธรรม นามธรรม เป็นสิ่งไม่จริง ไม่มีประโยชน์ในการนึกว่าฝันจริงไหม ถ้าเราปฏิบัติต้องรู้จักไม่คิดครับ ไม่นึกสงสัย ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป จะได้ไม่ติดในการปฏิบัติน่ะครับ

 

คิดว่าเช่นนั้นครับ แต่สิ่งที่เห็นนั้นอาจะเป็นเรื่องของ อภิญญา
ถ้าเป็นเรื่องของอภิญญาก็จริง(ตามสภาวะธรรม)

รอล่างๆมาตอบครับ

 

Inception .

 

ไม่ยึดติด ไม่สนใจ ปล่อยมันไป นั่งไปเรื่อยๆ นั่งเพื่อความสงบ อย่าไปดิ้นรนตามมัน ครับถ้าไปติดอยู่กับมันจะสงบได้หรือ สู้ๆครับ และอนุโมทนาด้วยนะครับ

 

เป็นเรื่องจริงหรือไม่จริงก็ไม่ต่าง ไม่มีผลอะไรทั้งนั้น จะจริงหรือไม่จริงก้คือไม่จริงทั้งนั้น ไม่ได้ช่วยให้นิพพาน มีแต่ช่วยให้ยึดติดและหลง ฉะนั้นก็ปล่อยวางไป ไม่สนใจได้ยิ่งดี นิพพานเท่านั้นจริงแท้แน่นอนเพราะฉะนั้นอย่าไปสนใจมันเลยครับ แต่เราพิจารณาได้ว่าทุกสิ่งล้วนไม่เที่ยงเกิดขึ้นแล้วเดี๋ยวก็แตกดับไป ตามธรรมชาติเป็นเรื่องปกติ มันล้วนแต่ไม่เที่ยง นิพพานเท่านั้นคือของเที่ยงจริงแท้แน่นอน และหมั่นศึกษาและฟังธรรมเยอะๆด้วยนะครับ จากพระอริยเจ้า แล้วก็นำมาปฏิบัติค่อยๆขัดเกลาไปทีละนิด ปฏิบัติไปเรื่อยๆ เหมือนกับหยดน้ำใส่ในตุ่มหยดไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็เต็ม อาจจะต้องใช้เวลา แต่อย่าทิ้งนานมากนะครับเดี๋ยวน้ำจะแห้ง ^^ ต้องฝึกปฏิบัติไปเรื่อยๆ และไม่ทิ้งการปฏิบัติ หมั่นหยดน้ำใส่ในตุ่มเรื่อยๆครับ อนุโมทนาด้วยครับผม ขอให้เจริญๆ ในธรรม แล้วได้เข้าถึงพระนิพพานโดยเร็วนะครับ

 

ผมว่าความฝันไม่ใช่ ณาน 4
ความฝันมีภาพนิมิตรที่เหมือนกับความคิดที่ปรุงแต่ง เปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ ตามเรื่องราว เหมือนกันคนที่กำลังมีสติละลึกรู้ตามในอุปจารสมาทิเท่านั้น

ณาน 4 มีรุปนิมิตรให้เราได้ละลึกแต่เป็นรูปนิมิตรที่ละเอียด แต่เพราะ วิตกและวิจารได้ถูกสลัดออกไปแล้วรูปนิมิตรที่มีจึงยังคงอยู่แต่เป็นประกายพรึก คือรู้ว่ามีแต่สีสรร และ ภาพนั้นเป็นอาการรับรู้ด้วยใจที่เสมือน กระจ่างใส

ประกอปกับมีอารมละเอียดที่มีสติตามละลึกรู้อยู่ไม่ใช่ว่าขาดสติควบคุมอะไรไม่ได้
เพียงแต่ใจจะจับอยู่กับสุขและเอคตารมณ์อย่างแนบสนิท เพราะช่วงนี้นิวรณ์ธรรมต่างๆได้สงบลงแล้ว จิตที่ปรุงแต่งในด้านเดียวกันจึงสงบและเป็นหนึ่งอยู่ในณานสมาทิ

เมื่อสมาทิคลายตัวกำลังของนิวรณ์ก้เข้าแทรกการรับรู้สิ่งต่างๆเพราะจิตที่ส่ายออกไปจากฐานเดียวไปสู่อายตนะทุกๆฐาน ไม่รวมลงที่ใจเหมือนเคย ก้คือคลายออกจากณานที่มีอารมเดียวคือสุขเวทนาก้เริ่มเปลี่ยนแปลงไปเป็นหลากหลาย ที่ปรุงแต่งในเรื่องเดียวนิมิตรเดียวรูปเดียว จิตสังขารก้เปลี่ยนเป็นเรื่องอื่นๆต่อไป มีความจำอื่นๆผุดเกิดเข้ามาแทรกแทรงต่อๆๆเสมือนก่อนเราจะเข้าสู่สมาทิที่มีภาพความจำความคิดต่างๆที่เข้ามารบกวนก่อนที่สมาทิจะเป็นหนึ่ง

ผู้ที่ทรงฌาน 4 เข้าออกได้อย่างวสี หรือชำนาญ ก้สามารถใช้ริทได้เพราะจะรวมตัวสมาทิจิตของตนให้เป็นไปในทางเดียวกันได้อย่างง่ายดาย เมื่อจิตรวมตัวมันก้มีกำลัง มากหรือน้อยก้อยู่ที่การทรงตัวของมันและบุญบารมี

จะฝึกริทหรือต้องการณานจะหลับฝันถึงทำไม ตั้งหน้าตั้งตาปติบัติสำหรับผู้ที่ได้ณาน4
จะลืมตาหลับตา เดินยืนนั่งนอน คงไม่ใช่อุปสรรค

เรื่องความฝันจริงหรือไม่จริง
คงต้องใช้คำกล่าวของหลวงปู่
ที่เขาเห็นนั้น เขาเห็นจริง แต่สิ่งที่ถูกเห็นไม่จริง
เพราะว่า ความคิดและสัญญาที่เกิดขึ้นและเรามีสติไปละลึกรู้สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นผ่านอายตนะทางใจ อาจจะไม่ใช่ทางตาทางหูและกาย แต่เรารับรู้ด้วยอายตนะที่ใจ รู้ในความจำที่เคยมี รู้ความคิดที่ปรุงขึ้น กลายเป้นภาพต่างๆนาๆได้ เหมือนเราคิดถึงบ้านเวลาออกไปข้างนอกเรารู้หมดอะไรอยู่ตรงไหนบ้านเป็นยังไงใครต้องอยู่ห้องไหนทำอะไรมาบ้างเช่นนึกถึงห้องครัวก้เห็นภาพแม่บ้านหรือแม่ของเราเองทำกับข้าวภาพที่เห็นนั้นเป็นสัญญษอาการกับสังขารที่ปรุงขึ้น เราเห็นภาพด้วยมโนวิญญานจริงในขนะนั้นแต่ว่า คนเหล่านั้นไม่ได้ทำอย่างนั้นจริง

อยู่กับบุคคลอื่นให้ระวังการกระทำ อยู่คนเดียวให้ระวังความคิด

อนุโมทนา

 

ถ้ายังสงสัยอยู่ กลับไปดูศีลตัวเองเลยนะครับ ดูศีล ดูกังวล
แล้วจะไม่ต้องมาสงสัยอีกเลย
แสดงว่าศีลไม่ดี

 

ถ้ามันเห็นเป็นความฝันละก็..จงเอาความฝันนั้นมาทำการพิจารณาในรูปราคะให้ได้ เช่น เห็นเป็นความสวยงามของกาย แปรเปลียนไปเป็นความแก่ชรา และตายในที่สุด .....หรือกำหนดใน เกสา โลมา นขา ทันตา ตะโจ มังสา นหารู.......ฯ ให้เห็นเป็นสิ่งใม่งามในกาย

ของเราจนกระทั่ง มีปัญญาเห็นแจ้ง เกิดความเบื่อหน่ายคลายกำหนัดในกายนี้ ละวางกายเรา กายเขา ในที่สุด..........นี่สิ มีประโยชน์ เพราะการพิจารณาที่เห็นแจ้งด้วยสมาธิ เป็นปัญญาแท้จริง แต่ถ้าเป็นการคิดเอาเอง ท่านว่า เป็นปัญญาเฉโก

ขออนุโมทนา ถ้าทำได้จริง วางเรื่องกายนี้ได้ ไปเกินครึ่งครับ.

 

ที่ว่ามานี้ไม่ใช่ฌาน ๔ นะ