ผม...พระ...และ...สาระยุคก่อน

เรื่องราวกำลังดีเลยค่ะ จบแบบต้องลุ้นตัวโก่งทุกวันเลยค่ะ หุๆ ขอบคุณคะ

 

สวัสดียามเช้าครับคุณลุง สวัสดียามเช้าครับทุกท่าน ^ ^

 

หลวงพ่อพูนทรัพย์ วัดอ่างศิลา คงต้องหาโอกาสไปกราบท่านซักวัน ขอบคุณมากครับคุณลุง ^ ^

 

สวัสดียามเช้าครับ......คุณอา และทุกท่าน เรื่องของคุณอาน่าติดตามตลอดเลยนะครับ

 

สวัสดียามเช้าครับ ขอบคุณเรื่องราวดีๆครับ..

 

สวัสดีครับคุณลุง ไม่อยู่หลายวันกลับมานั่งอ่านย้อนหลังอยู่ครับ

 

หลวงพ่อพูนทรัพย์ วัดอ่างศิลา....
ช่่วงนี้อยู่แถวชลบุรีพอดีเลยครับ
ต้องหาโอกาศไปกราบให้ได้ครับ

 

วันนี้ได้ฟังเรื่องเล่าผี ของคุณลุงท่านหนึ่ง ซึ่งชอบพระเครื่องเหมือนกัน ท่านเล่าว่า เห็นผีมาตั้งแต่เด็ก ตอนนั้นอยู่บ้านนอก พ่อแม่ไม่อยู่บ้าน อยู่กับพี่ๆ ระหว่างที่ตักน้ำนอกบ้าน ลมก็ไม่มี แต่กิ่งไม้ไหวอย่างแรง เลยขว้างของไปที่ต้นไม้ ทันใดนั้นปรากฏหน้าผีเท่ากระด้งสีขาวซีด ปากเล็กจู๋มาก มือยาวเท่าใบลาน แขนยาว เห็นดังนั้นเลยวิ่งหนีด้วยความตกใจ ไปบอกย่า ย่าบอกว่า ไม่ต้องไปกลัวมัน มันสิต้องกลัวเรา ย่าบอกว่า ย่าไม่กลัวผี ย่าเคยเจอผีตอนนอน เห็นผีมันห้อยตัวห้อยหัวมาหลอก ย่าเลยพูดกับผีว่า เออดีสนุกโว๊ยผีหลอก ดีๆจะได้มีเพื่อน มาหลอกบ่อยๆนะ ผีได้ยินเลยเซ็งที่หลอกไม่สำเร็จ ก็เลยหายตัวไป
พอวันต่อมา เจอผีมาอีก คราวนี้มันมานั่งใกล้ตัวย่า ย่ารำคาญผีที่ออกมาไม่ให้สุ่มให้เสียงก่อน ย่าเลยถีบผีกระเด็นไปติดผนังบ้าน มันก็เด้งตัวจากผนังมาใกล้ย่า ย่าก็ถีบมันอีก มันก็กระเด็นไปติดผนัง ถีบไปถีบมา ผีมันก็เด้งอยู่อย่างนี้ สุดท้ายผีมันคงเบื่อเลยหายตัวไปอีกเหมือนเคย
วันต่อมาย่าเข้าห้องน้ำปลดทุกข์(ก็อึไง) เสียงของเสียก็ดังจู๋มๆ ผีมันล้อเลียนย่า มันเบ่งขี้ตาม เสียงขี้มันดังกว่า ดังตูม น้ำกระเด็นโดนผนังห้อง
ย่ารำคาญดันมาขี้เลียนแบบ เลยตะโกนว่ามันไปว่า ไอ้ ha มึงขี้อะไรของมึงว๊ะ เสียงดังชิบ หายเลย ผีได้ยินโดนว่าแบบนั้น มันคงอายไม่ก็เซ็งอีกตามเคย ที่คนไม่กลัวมัน แถมว่าให้อับอายเสียชาติผี คุณลุงแกเล่าได้สนุกมา ลุงบอกว่า ตั้งแต่เด็กที่ย่าได้สอนว่าไม่ต้องไปกลัวผี จากนั้นมาลุงก็ไม่กลัวผีอีกเลย มีภูมิต้านทานผีอย่างดี พอโตเป็นผู้ใหญ่คนรู้จักชวนไปดูคนโดนผีเข้า ลุงก็อยากดูว่าเป็นอย่างไร ก่อนหน้าลุงจะไป เขาเอาหมอผีมาไล่ พระมาสวด ผีมันก็ไม่กลัว เอาพระมาคล้องมันก็ไม่กลัวอีก ก่อนหน้าที่ลุงจะเข้าบ้านเขา ผีมันรู้แกว มันบอกว่า อย่าให้มันเข้ามานะ(ผีมันกลัวลุง) พอลุงเข้าไปในตัวบ้าน ผีมันชิงหนีไปก่อน ออกจากร่างคนที่มันสิง ลุงก็เลยไม่ได้คุยกับผี ว่ามันมาจากไหนกัน
ต่อมาลุงได้ไปงานเผาศพรายหนึ่งที่ จังหวัดฉะเชิงเทรา คนแถววัดเข็ดขยาดกลัวผีกัน แม้กระทั่งสัปเหร่อ ก็ยังกลัวผี เผาเสร็จกลับบ้านใครบ้านมัน ทีนี้ลุงชวนสัปเหร่อ นั่งดื่มเหล้าหน้าเมรุเป็นเพื่อน สัปเหร่อ บอกว่าไม่เอาด้วยหรอก ผีมันดุ ลุงบอกไม่เป็นไรน่า มีเหล้าดื่ม สัปเหร่อ เห็นเหล้าที่ลุงซื้อมา ใจก็กลัวผี ใจนึงก็อยากดื่มเหล้า ตกลงความอยากเหล้าไม่เข้าใครออกใคร สัปเหร่อ ตัดสินใจอยู่กับลุง เพราะเหล้ากระชับมิตร ลุงก็แหย่สัปเหร่อ ผมเปิดเตาเผาสักหน่อย ว่าเผาหมดหรือยัง สัปเหร่อ ร้องห้ามว่า อย่าเปิดนะ มันน่ากลัว ลุงไม่สนเปิดฝาปิดเตาเผา ก็ไม่มีอะไร วันนั้นก็ไม่มีใครเจอผีสักตน จนเหล้าหมด

 

สาธุๆ


คุณลุงครับเท่าที่อ่านหนังสือมาถ้าเป็นกสิณไฟ อะไรที่เป็นไฟทั้งหมด ควบคุมได้หมด กระทั้งความร้อน หรือแม้แต่แสงสว่าง ถ้าจำไม่ผิดแต่ก็จะไปคาบเกี่ยวกับกสิณอีกกอง คือแสงสว่าง และอีกหลายกองที่มีผลคล้ายกัน แต่ไม่เหมือนกัน (อ่านหนังสือล้วนๆ)

จึงไม่ต้องสงสัยว่าทำไมเฮียย่ามแดง ถึงควบคุมไฟฟ้าได้

ของคุณศรศิลป์ แปลกดี ถ้าผมเจอขนาดนี้ป่าราบ ทำใจไม่ได้ยกเว้นพวกมาก อันนี้เก่ง แต่อยู่คนเดียวถ้าเจอ ยอม ^_^


ขอบคุณที่นำสิ่งดีๆ มาเล่าสู่กันฟังครับ __^/|^__

______________________________
hello9
กลุ่มพลังจิตพิชิตภัยพิบัติ สายอีสาน
กลุ่มพลังจิตพิชิตภัยพิบัติ สายอีสาน มารายงานตัวกันหน่อยครับ

โครงการถวายพระบรมสารีริกธาตุทั่วทุกวัดฯ ทั่วภาคเหนือตอนล่าง
โครงการถวายพระบรมสารีริกธาตุทั่วทุกวัด สำนักสงฆ์สำนักปฏิบัิติธรรม ทั่วภาคเหนือตอนล่าง

 

จบตอนแบบทรมานคนอ่านทุกทีเลยนะครับพี่ modpong

 

เอ ถ้าแกไม่ได้ เรียนกสิณไฟมา คงอดกินของฟรี อิอิ

 

มารอรับฟังเหมือนเดิมครับ...คุณอา:d

 

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><o:smarttagtype namespaceuri="urn:schemas-microsoft-comffice:smarttags" name="City"></o:smarttagtype><o:smarttagtype namespaceuri="urn:schemas-microsoft-comffice:smarttags" name="place"></o:smarttagtype><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if !mso]><object classid="clsid:38481807-CA0E-42D2-BF39-B33AF135CC4D" id=ieooui></object> <style> st1:*{behavior:url(#ieooui) } </style> <![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Angsana New"; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} @font-face {font-family:Tahoma; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:14.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Angsana New";} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:9.0pt 1.3pt 9.0pt 18.0pt; mso-header-margin:35.4pt; mso-footer-margin:35.4pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> ขอขอบคุณ..คุณวีรวัช..คุณ<st1:city w:st="on"><st1lace w:st="on">Lynn</st1lace></st1:city>..คุณโอ ท่าซุง..คุณ๑๕ค่ำ..คุณเฉียวฟง..คุณเด็กบางแค..คุณOrkar<o></o>
คุณศรศิลป์..คุณAnoldman..คุณJirang<o></o>
ที่ให้กำลังใจ..ชม..และติดตาม..รวมถึงท่านผู้อ่านทุกท่าน..<o></o>
.......................................................................................................................................<o></o>
<o> </o>
.....................ผมตื่นขึ้นมา..เช้าแน่นอน..เพราะมีแสงเข้ามาทางหัวนอน..ที่เป็นหน้าต่าง..แต่<o></o>
แสงก็ส่วางพอสมควร..ผมนอนหงายอยู่(ปกติ..นอนหงายหลับ)..แต่เนื่องจากอากาศดีกว่าที่ห้อง<o></o>
ผม..เพราะแอร์เย็นสบายเลยขี้เกียจ..แต่ใจก็นึกเหมือนกัน(แต่ไม่ได้ตั้งใจอะไร)..ว่า..<o></o>
.......เอ้..กี่โมงหว่า..เพราะสภาพที่ผมนอนหงาย..แบบไม่ได้กระดิกตัวอะไร..คือไม่ได้ตั้งใจจะตื่น<o></o>
เท่าไหร่..และพร้อมที่จะนอนต่อ..ทำให้ไม่ลุกขึ้น..จากพื้น..เพื่อไปดู..นาฬิกา..แล้วตาผม..ก็หลับ<o></o>
ลงมาเอง..แต่ในวูบนั้น..ที่หลับตา....ภาพ..ตัวเลขเรืองแสงสีแดง..ก็ปรากฏขึ้นในสมองทันที...<o></o>
...............................................7 2 9...................................................................<o></o>
...ผมจำได้ทันที..ว่า..มันเป็น..ตัวเลขของนาฬิกาตั้งโต๊ะ(นาฬิกา..ไฟฟ้า)..ที่วางอยู่ชิดผนัง..<o></o>
ที่ผมจะไม่มีทางเห็น..ถ้าผมนอนอยู่....ที่ผมบอกว่า..ผมไม่ได้ฝัน..ตื่นแล้วแต่ไม่ลุก..ทำให้ผมงง<o></o>
และตกใจมาก....ตัวผมเด้งจากที่นอนมาทันที..เพื่อลุกมาดูที่นาฬิกา...ผมมีความรู้สึกเหมือน..<o></o>
อยู่ในภวังค์..สายตาเพ่งอยู่อย่างนั้น..เพราะ..เวลาที่ผมดู..ที่นาฬิกา..คือ...................<o></o>
...............................................7 2 9.....................................................................<o></o>
..หลังจากชั่วขณะหนึ่ง..หายช็อค..ผมหันไปดูที่เตียงพ่อกับแม่..ปรากฏว่า..ท่านตื่นแล้ว.....<o></o>
...ผมรีบออกไปนอกห้อง..ที่พ่อกับแม่ผม..นั่งอ่านหนังสือพิมพ์กันอยู่..แล้วเล่ารายละเอียดให้ฟัง<o></o>
....พ่อผม..ดีใจท่านบอก..นี่เป็นนิมิตหมายดี..แสดงว่า..จิตเราดี..พร้อมที่จะบวชแล้ว.....<o></o>
.................หลังจากนั้นทั้งวัน..ผมก็ไม่เป็นอันทำอะไร..เพราะมานั่งวิเคราะห์..ว่า..เกิดอะไรขึ้น.....<o></o>
....ก็เลยได้ข้อสันนิษฐาน..ของตัวเองว่า..เพราะที่ผมฝึก...กสิณ..นี่เอง..ทำให้เกิดพลังงานทางจิต..สะสม<o></o>
อยู่..แต่หม้อแบต..ของผมมันเล็ก..ไฟมันอัดเข้าไปเต็มที่..จนเมื่อจิต..เกิดการสั่งการ..แบบไม่ตั้งใจ..<o></o>
มันก็การเป็นการไปเปิดสวิทช์..เพื่อปล่อยพลังงานทางจิตออกมา..คือ..พลังงานนี้นำจิตออกจากร่างไป<o></o>
ดู..ที่นาฬิกาให้..เพราะในจิตใต้สำนึก..ก็รู้ว่าถ้าอยากรู้เวลาก็ต้องดู..นาฬิกาอันนี้..........<o></o>
...........และโชคดี..ที่ผมตื่นในเวลา..นี้..เพราะถ้าผมตื่นหลังจากนี้..๑ นาที..ความเชื่อในพลังจิต<o></o>
ที่เกิด..มันจะถูกบั่นทอนไปเยอะ..เพราะ..7 3 0..ผมก็อาจจะกะเอาก็ได้..เพราะมันเป็นเลขลงตัว<o></o>
............แต่ไอ้ที่แปลก...ตามมาคือ...............<o></o>
.........................หลังจากนั้น..ซัก ๒-๓ วัน...แม่มาบอกว่า...เลขท้ายสามตัวออก .. 7 2 9...<o></o>
ไม่ต้องกลับ..ไม่ต้องพลิก...แต่แม่ไม่ได้ซื้อไว้..บ่นเสียดาย..แต่พอเห็นในหนังสือพิมพ์..ก็จำที่<o></o>
ผมเล่าได้....................................<o></o>
......................นั่นแหละครับ..ก็ที่มาของ..ความเชื่อมั่นเต็มร้อย..ของอำนาจพลังจิต..เพราะมัน<o></o>
เกิดขึ้นกับตัว....และนั่นคือครั้งเดียว..ในชีวิตผม...เพราะหลังจากนั้นใกล้วันจะบวช..ผมก็มัวแต่<o></o>
เตรียมตัว..ซ้อมขานนาค...เพราะไม่อยากให้ตัวเอง..และพ่อ..ขายหน้า......<o></o>
.....ระหว่างที่บวช..ผมก็มาหัดนั่งสมาธิใหม่..เพราะคิดเอาว่า..เป็นทางที่น่าจะถูกต้องกว่า....<o></o>
ผมคิดว่า..ถ้าผมนั่งเพ่งกสิณ..ต่อ..ผมก็จะติดอยู่ในฤทธิ์...ผมก็อาจจะหลงทางไปเลย.......<o></o>
..........ฉะนั้น..อย่าแปลกใจเลยครับ..และเชื่อได้เลยครับ...ว่าทำไมอาจารย์เก่ง..ท่านสามารถ<o></o>
...ทราบได้ว่าขณะนี้ใครมาหา...หรือขณะนี้ที่ไกลๆ..เกิดอะไรขึ้น...เพราะท่านมีพลังจิตที่สูง..<o></o>
และ..ฝึกฝน..อย่างดี..ใช้งานได้อย่างคล่องแคล้ว..แค่นึก..จิตก็เดินทาง(ผมว่าไม่น้อยกว่าความ<o></o>
เร็วแสงแน่..ขนาดที่เกิดกับผมมันยังแว๊บเป็นเสี้ยวของเสี้ยววินาทีแล้ว)..ไปดูแล้วก็กลับมา...<o></o>
และ..อาจารย์ระดับนี้ทั้งหลายท่านชาร์จแบตได้..ตลอดเวลา..ทุกวัน..ทุกคืน....ฉะนั้นจะใช้กี่ครั้ง<o></o>
ก็ได้.........ไม่ใช่แบบผมใช้ทีเดียว..ไฟหมดหม้อเลย<o></o>
........................ผมสึกออกมา...ผมก็ไม่คิดกลับไปนั่งอีก..เพราะจะทำให้หมกหมุ่น....ปล่อยธรรมดาๆ<o></o>
ดีกว่า...เอาแค่ครั้งหนึ่งในชีวิต..ได้สัมผัส..ผมก็ดีใจสุดชีวิตแล้วที่ได้มีประสพการณ์แบบนี้........<o></o>
....................................................................................................................................<o></o>
..............แล้วถึงเวลา..ผมก็ได้ฤกษ์บวช..เป็นพระมหานิกาย..ที่วัดบางด้วนนอก..สมุทรปราการ....<o></o>
...โดยมีหลวงอาผม..ที่เป็นเจ้าอาวาส..เป็นพระอนุสาวนาจารย์..ผมบวชก่อนเข้าพรรษา..ประมาณ ๒<o></o>
อาทิตย์....ระหว่างบวช..ก็มี..เรื่องต่างๆโดยเฉพาะ..ของหลวงอาผม..และประสพการณ์มากมาย....<o></o>
...................ถ้าใครสนใจอ่านก็ดูในLink..นี้ซึ่งเป็น..กระทู้ก่อนหน้า..กระทู้นี้..ซึ่งผมว่าหลายคนยังไม่<o></o>
เคยได้ไปอ่าน......http://palungjit.org/threads/พระครูสมุห์ทองดี-วัดบางด้วนนอก.233742/<o></o>
....ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องของ..หลวงอาผม..ซึ่ง..ท่านเป็น..ลูกศิษย์องค์หนึ่งของ หลวงพ่อปาน<o></o>
โสนันโท วัดบางนมโค อยุธยา..และสำเร็จ..ยันต์เกราะเพชร..มาเช่นเดียว..กับ..หลวงพ่อดังๆ<o></o>
หลายๆท่าน...........................................<o></o>
...........................ผมสึกหลัง..ออกพรรษา..ประมาณ ๒ อาทิตย์เช่นเดียวกัน..รวมเวลาบวช..ก็ประมาณ<o></o>
...๔ เดือน...ก็ทำให้รู้จัก โลกย์ดีขึ้น..การควบคุมสติ..ความยั้งคิดดีขึ้น..เหนือสิ่งอื่นใดคือทำให้..พ่อผม<o></o>
..แม่ผม..ภาคภูมิใจ....ห่างพระไปนาน..ผมกลับมา..ก็มานั่งส่องพระ..อย่างสนุกสนาน..ล้าหลังไปพอสม<o></o>
ควร..ต้องไปซื้อหนังสือพระเล่มเก่าๆมาอ่าน..เพราะผมบวช..ผมไม่เคยอ่านหนังสือชนิดอื่น..นอกจาก<o></o>
เจ็ดตำนาน..และ..หนังสือธรรมมะ..ไม่เคยฟังวิทยุ..ดูทีวี..(..อินเตอร์เนต..ไม่ต้องพูดถึง..เพราะ<o></o>
ยังไม่เกิด..)..ไม่เคยใช้โทรศัพท์(มือถือ..ก็ยังไม่เกิด)...เรียกว่า..ไม่รู้เรื่องโลก..หรือ..อะไรที่<o></o>
เกิด..ในเมืองไทย..ด้วยซ้ำ<o></o>
.......................ผมเองกลับไป..เดินสนามพระ...พระปลอมเวอร์ชั่นใหม่ๆออกมา..กัน..เพียบ....แต่<o></o>
ตอนนั้น...พระอาจารย์ที่มีชีวิตอยู่..ที่ดังที่สุด..ก็ไม่พ้น..หลวงพ่อคูณ วัดบ้านไร่...<o></o>
....ผมเองก็รู้ตัว..ว่าชักจะตามตลาดพระ..ไม่ทัน..เพราะเวลาน้อยลงด้วย..ผมเองก็เลยหันไป<o></o>
ศึกษา...เรื่องเกี่ยวกับ..เนื้อหา..วัสดุ..กรรมวิธีการทำพระ..และการปลอมแปลง..แทน....ก็เลยเพลินไป<o></o>
เลย..และได้ความรู้เพิ่มเติมมาอีก..........................<o></o>
........................................ต่อตอนหน้าครับ.............................................................<o></o>
.......................................ขอขอบคุณทุกท่านที่ได้ติดตามอ่านกัน...ขอบคุณ..ครับ...........<o></o>
.............................................................สวัสดี..............................................................<o></o>
<o> </o>
<o> </o>

 

สวัสดียามเช้าครับคุณลุง สวัสดียามเช้าครับทุกท่าน ^ ^

 

สวัสดียามเช้าครับ...ขอบคุณครับ..

 

สวัสดีครับ เรื่องเล่าน่าตื่นเต้นเร้าใจมากครับ ติดตามอยู่ตลอดครับ

 

แหม ตามมาจากตอนที่แล้ว นึกว่าจะเกิดเรื่องร้ายซะแล้ว

 

รอติดตามบทความดีๆ เหมือนเคยค่ะ คุณลุง ขอบคุณค่ะ

 

ตอนนี้นอกจากอ่านกระทู้นี้ของพี่ modpong ยังได้กระโดดไปอ่านเรื่องพระครูสมุห์ทองดี วัดบางด้วนนอกอีก ขอบพระคุณพี่มากครับ