อยากทราบว่าในตัวคนมีเทพฯ คุ้มครองมีลักษณะแบบไหน

ชื่ออะไรหนอ เอย................

 

คุณอาภากรมาหรือยังคะ เอารูปมาให้ดูเลย อยากจะเห็นงานไหว้ครูนะคะ

 

พระตำหนักชาลีมงคล อาสน์ จังหวัดนครปฐม ใช่หรือเปล่าคะ

 

ละไว้ก่อนๆ องค์ครูเดียวกัน เดี๋ยวรอพระองค์ไปหาในนิมิตเอง รอใช้กล้องส่วนตัวเก็บภาพให้ดีละกันนะครับ เจ้านาง ธรรมดาซะที่ไหนละคนเนี้ยะ

 

ง่วงแล้วคะ ไปนอนก่อนนะคะ บายๆๆคะ

 

คือว่าเมื่อปีที่แล้วตุ๋ยไปบวชลูกเพื่อนที่จังหวัดเพชรบูรณ์ คือวัดเซาะไพเราะนั่นเองหลวงตาท่านก็มีหมาหลายตัวเหมื่อนกัน แต่จะมีตัวเอกตัวหนึ่งที่ท่านรักมากตัวหนึงหมาหลวงตา จะขาวไปทั้งตัวและจะมีจุดดำๆ ตามตัวหูตูบ หางปุ่น ตัวอ้วยมากกก หน้าตาเหมือนหมีเพด้าเลยที่แลกตุ๋ยเห็นก็คิดว่า หมีเพค้า ดูไปดูมาอ้าวหมานี่หว่า จะชอบกินอะไรเหมือนคนเวลาสวดมนต์ ช่วงเย็นเขาจะขึ้นไปสวดมนต์ด้วย
ที่วันตำแหน่งของเขาต้องนอนใกล้หลวงตา หลวงตาจะรักเขามาก หมาเขาชื่ออะไรรู้ไหม หมาเขาชื่อ วรเชษฐ (สกดแบบนี้หรือเปล่าก็ไม่รุ้คือว่าตุ๋ยตกภาษาไทยคะก็ทนๆ อ่านกันไปก็แล้วกัน) ตุ๋ยก็แปลกใจว่าทำไมหมาชื่อ วรเชษฐ ชื่อเหมื่อนคนหลวงตาก็เล่าประวัติให้ฟังว่า วรเชษฐเป็นน้องชายอดีตชาติ ตายจากความเป็นคนแล้วมาเกิดเป็นหมา ตุ๋ยถามหลวงตาว่าทำไมเป็นแบบนั้นตอนเป็นมนุษย์
วรเชษฐ ไมได้สร้างความดีเหรอ หลวงตาบอกเขาก็ทำนะแต่ช่วงจะตายกรรมมันเข้ามาแทรกพอดี ไปนึกถึงหมามันเร็วมาก จิตดวงสุดท้ายพอตายจากชาตินั้นก็เลยมาเกิดเป็นหมาชาตินี้ ตุ๋ยก็เลยเข้าใจ ทุกวันนี้หลวงตาพา วรเชษฐขึ้นไปทำวัดเย็นทุกวัน อย่างน้อยตายจากชาตินี้ เขาจะได้ไปเกิดเป็นเทวดา นี่แหละคะเรื่องหมาหลวงตา ถ้าใครอยากไปดูวรเชษฐ ก็ต้องไปวัดซับไพเราะ ไม่ได้โฆษณา วัดนะคะอันนี้เรื่องจริงที่หลวงตาเล่าให้ฟังคะ

 

<TABLE align=center><TBODY><TR><TD>อนุสาวรีย์นี้เตือนจิตร์</TD><TD>ให้กูคิดรำพึงถึงสหาย</TD></TR><TR><TD>โอ้อาไลยใจจู่อยู่ไม่วาย</TD><TD>กูเจ็บคล้ายศรศักดิ์ปักอุรา</TD></TR><TR><TD>ยากที่ใครเขาจะเห็นหัวอกกู</TD><TD>เพราะเขาดูเพื่อนเห็นแต่เป็นหมา</TD></TR><TR><TD>เขาดูแต่เปลือกนอกแห่งกายา</TD><TD>ไม่เห็นฦกตรึกตราถึงดวงใจ</TD></TR><TR><TD>เพื่อนเป็นมิตร์ชิดกูอยู่เนืองนิตย์</TD><TD>จะหามิตร์เหมือนเจ้าที่ไหนได้</TD></TR><TR><TD>ทุกทิวาราตรีไม่มีไกล</TD><TD>กูไปไหนเจ้าเคยเป็นเพื่อนทาง</TD></TR><TR><TD>ช่างจงรักภักดีไม่มีหย่อน</TD><TD>จะนั่งนอนยืนเดินไม่เหินห่าง</TD></TR><TR><TD>ถึงยามกินเคยกินกับกูพลาง</TD><TD>ถึงยามนอน ๆ ข้างไม่ห่างไกล</TD></TR><TR><TD>อันตัวเพื่อนเหมือนมนุษสุจริต</TD><TD>จะผิดอยู่แต่เพียงพูดไม่ได้</TD></TR><TR><TD>แต่เมื่อกูใคร่รู้ความในใจ</TD><TD>กูมองดูรู้ได้ในดวงตา</TD></TR><TR><TD>โอ้อกกูดูเพื่อนอยู่หรัด ๆ</TD><TD>เพื่อนมาพลัดพรากไปไม่เห็นหน้า</TD></TR><TR><TD>กูเผลอ ๆ ก็เชง้อเผื่อเพื่อนมา</TD><TD>เสียงกุกกักก็ผวาตั้งตามอง</TD></TR><TR><TD>อันความตายเป็นธรรมดาโลก</TD><TD>กูอยากตัดความโศรกกระมลหมอง</TD></TR><TR><TD>นี่เพื่อนตายเพราะผู้ร้ายมันมุ่งปอง</TD><TD>เอาปืนจ้องสังหารผลาญชีวี</TD></TR><TR><TD>เพื่อนมอดม้วยด้วยมือทุรชน</TD><TD>เอารูปคนสรวมใส่คลุมใจผี</TD></TR><TR><TD>เป็นคนจริงฤๅจะปราศซึ่งปรานี</TD><TD>นี่รากษสอัปปรีปราศเมตตา</TD></TR><TR><TD>มันยิงเพื่อนเหมือนกูพลอยถูกด้วย</TD><TD>แทบจะม้วยชีวังสิ้นสังขาร์</TD></TR><TR><TD>จะหาเพื่อนเหมือนเจ้าที่ไหนมา</TD><TD>ช้ำอุราอาไลยไม่วายวัน</TD></TR><TR><TD>เมื่อยามมีชีวิตร์สนิทใจ</TD><TD>ยามบรรไลยลับล่วงดวงใจสั่น</TD></TR><TR><TD>ด้วยอำนาจจงรักภักดีนั้น</TD><TD>ขอให้เพื่อนขึ้นสวรรค์สำราญรมย์</TD></TR><TR><TD>ถึงจะมีหมาอื่นมาแทนที่</TD><TD>กูก็รักเพื่อนนี้เป็นปฐม</TD></TR><TR><TD>ที่ไหนเล่าจะสนิทและชิดชม</TD><TD>ที่ไหนเล่าจะนิยมเท่าเพื่อนรัก</TD></TR><TR><TD>ถึงแม้จะไม่มีรูปนี้ไว้</TD><TD>รูปเพื่อนฝังดวงใจกูตระหนัก</TD></TR><TR><TD>แต่รูปนี้ไว้เป็นพยานรัก</TD><TD>ให้ประจักษ์แก่คนผู้ไมตรี</TD></TR><TR><TD>เพื่อนเป็นเยี่ยงอย่างมิตร์สนิทยิ่ง</TD><TD>ภักดีจริงต่อกูอยู่เต็มที่</TD></TR><TR><TD>แม้คนใดเป็นได้อย่างเพื่อนนี้</TD><TD>ก็ควรนับว่าดีที่สุดเอย
</TD></TR></TBODY></TABLE>

​

 

ยังไม่ทันอ่านหมาหลวงตาเลยไปนอนเสียแล้ว

 

คุณตุ๋ยยังเข้ายูซเซอร์เดิมไม่ได้เหรอครับ
ลองลบคุกกี้ดูแล้วหรือยัง

 

ทำไม่เป็นคะ เพิ่งมาหัดเล่นคอม ได้ขนาดนี้ก็นับว่าบุญ แล้วคะ ขนาดจะส่งรูปมา ยังส่งไม่เป็น เลยคะ ต้องขอความช่วยหรือจากลูกๆทุกครั้งเลยคะ (ยอมรับว่าโง่คะ)

 

ชอบกวี คุณ อาภากร ส่งมาให้อ่านคะ อ่านและเพราะดี เดี๋ยวส่งมาให้ตุ๋ยและเพื่อนๆ อ่านใหม่นะคะ ขออนุโมทนาบุญด้วยคะ

 

กลอนนี้ผมไม่ได้เขียนนะครับ
เป็นพระราชนิพนธ์ ของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6
ทรงจารึกไว้ที่อนุเสาวรีย์ ย่าเหล(ชื่อสุนัขตัวโปรดของพระองค์) ที่ถูกยิง


อนุเสารีย์ย่าเหล อยู่ในจังหวัดนครปฐม ภายในพระราชวังสนามจันทร์
ล้นเกล้ารัชกาลที่ 6 ทรงใช้ชีวิตที่นี่ซะส่วนมาก เพราะเป็นฐานบัญชาการฝึกซ้อมรบของกองกําลังลูกเสือป่า ทหารก็เข้าร่วมฝึกซ้อมที่นี่ รวมถึงกรมหลวงชุมพร ก็นํากองทหารเรือมาร่วมฝึกซ้อมที่นี่เช่นกันครับ

 

อยากรู้จักจขกท.นี้จัง ท่าทางเป็นคนน่ารักมากๆเลย ทำยังไงจะได้รู้จักเป็นการส่วนตัว ไม่ทราบว่าคุณ"ตุ๋ย" มีลูกกี่คน? แล้วตอนนี้ยังมีเทพฯช่วยเลี้ยงลูกอยู่อีกมั้ย?(บังเอิญว่าสนใจเรื่องแนวนี้น่ะ)

 

พี่ตุ๋ยวัดซัพไพเราะอยู่ที่ไหนคะ

 

อ้าวเป็นเรื่องของหมาที่ยังมีชิวิตอยู่หรอกหรือคะ ศิลามณีคิดว่าเป็นเรื่องหมาที่เป็นผี กุ๊กๆๆกู๋ เสียอีก....คุณตุ๋ยนี่เสนห์แรงไม่เบา ดูสิมีเพื่อนใหม่มาอีกท่านแล้ว ...สวัสดีคะ คุณ <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->Kama-Manas<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3828746", true); </SCRIPT> ยินดีที่รุจักนะคะ

 

สวัสดีคะพี่ศิลามณี อังแอบมาซุ่มอ่านอย่างเดี๋ยวเลย
ยังไม่มีเรื่องคุยเลยคะ เมื่อวานไปแจกของเกษตรกร
มีรายนึงบอกหนูว่าไปดูพยานาคมั้ย หนูเลยถามเคาไปว่าไปดูที่ไหนคะ
เคาเลยบอกว่าพยานาคขึ้นวันนี้พอดีมะวานตรงกับ(บุญข้าวสาก)ประเพณีอิสานพอดี
อังเลยถามเคาต่อไปว่าขึ้นที่ไหน เคาบอกหมู่บ้านอะไรอังจำไม่ได้คะ
เคาบอกว่าชาวบ้านไปดูนาข้าวเดินเราะว่ามีน้ำรั่วออกจากแปลงนามั้ย
มองไปที่สระน้ำเป็นสระที่เคาขุดเองคะเห็นเป็น ตัวยาวๆๆสีออกแดงๆๆมีหงอนที่หัวลอยอยู่ในน้ำ
เคาเลยไปถามแม่จ้ำ (คือร่างทรงหมู่บ้านอิสานตามที่อังเข้าใจนะคะ)
แม่จ้ำเลยบอกว่าเป็นพยานาค ตรงนั้นเป็นที่ที่เข้าจะขึ้นมารับบุญวันข้าวสากพอดี แต่ไม่ได้ไปดูกับเคาหรอกคะ ต้องกลับมาทำงาน

 

คุณตุ๋ยเธอเล่าเรื่องลูกหมา... งั้น ศิลามณี เล่าเรื่องลูกลิงให้ฟังบ้างนะคะ ยังเป็นๆอยู่....ไม่ใช่ลิงผีคะ.... ศิลามณี ไปเห็นที่จังหวัด ราชบุรี แถวๆหน้าปากถ้ำจอมพล....นะคะ ....ตามประวัติ.. เขาเล่ากันว่า เดิมถ้ำนี้ไม่ได้ชื่อ ถ้ำจอมพล... หาก ....ล้นเกล้ารัชกาลที่ 5 ท่านทรงพระราชทาน ชื่อถ้ำนี้ให้ใหม่นะคะ จากเดิม.. .ถ้าฟังเขาเล่ามาไม่ผิด ชื่อถ้ำม่านแก้ว แต่หลังจากที่พระองค์ท่านเสด็จ ไปประทับแล้ว ทรงพระราชทานนามให้ใหม่ ว่าถ้ำจอมพล ...


ครั้งที่ ศิลามณี ไปเที่ยว .ที่ถ้ำจอมพล.. ทีแรก กะจะไม่ยอมลงจากรถ ... คือ ขี้เกียจจะลงนะคะ เพราะลองวาดภาพดูแล้ว ท่าทางจะไปแล้วเหนี่อย ... มีหวังได้หอบแฮ่กๆแน่เลย.. . แต่เพื่อนๆเขาไม่ยอมกัน.... ยืนยันที่จะให้ ศิลามณี เข้าไปด้วยกัน... เหตุผลคือมาแล้ว อย่าให้เสียเที่ยว...


ทางเดิน ที่จะไปถ้ำดังกล่าว สองข้างทางที่เห็น มีพ่อลิงแม่ลิง และ ลูกลิง เต็มไปหมดเลย ดูแล้วน่ารักดีคะ ...โดยเฉพาะเจ้าลูกลิงนะคะ ตัวเล็กๆ กระโดดเกาะต้นโน้นที ต้นนั้นที บางตัวเกาะห้อยตัว อยู่ที่ท้องแม่ลิง บางตัวก็เล่นวิ่งไล่จับ.....ส่งสายตามองมาที่ ศิลามณี และ เพื่อนๆ ตากลมๆตาแป๋วๆ..ช่างน่ารัก และ น่าเอ็นดูจริงๆคะ.


ศิลามณี หมายมั่นไว้ เดี๋ยวขากลับนะ จะซื้อกล้วยแจก ลูกลิง พ่อลิงแม่ลิง ซะหน่อย......พอเที่ยวถ้ำเสร็จขากลับลงมา ....ลิงๆทั้งหลาย.. ก็ตามมาส่งที่ปากทาง และ ส่งสายตามาคล้าย กับจะถาม ศิลามณี ว่าไหนละจ๊ะ ที่บอกว่าซื้อกล้วยแจกนะ...


ตอนนั้น ศิลามณี มัวแต่คุย.... เลยไม่ทันได้นึก .... พ่อลิงแม่ลิง เขาก็เลยสาธิต วิธีการเอากล้วย จากคุณแม่ค้า ที่เขามาตั้งแผงขายกล้วย ไว้สำหรับนักท่องเที่ยว ที่จะซื้อกล้วยแจกลิง โดยการค่อยๆย่อง แอบ ๆ หันรีหันขวาง มองซ้าย ทีขวาที ค่อยๆย่อยไป ที่เข่งตระกล้าสาน แล้วโน้มเอาตระกล้าลงมา ยื่นมือเข้าไป หยิบกล้วยออกมาหนึ่งหวี แล้ว วิ่งปรู๊ดออกไปอย่างสุดชีวิต ก่อนที่..แม่ค้าเขาจะรู้ตัวทัน....



อืมร์ ครั้งแรกนี่ พ่อลิงแม่ลิงทำสำเร็จคะ แต่ครั้งที่สองที่สาม นี่ คุณแม่ค้าเขารู้ตัวแล้ว เลยคว้าไม้ เล่นวิ่งไล่จับกับลิงกันยกใหญ่. .. ศิลามณี กับเพื่อนก็เลยช่วยกันซื้อกล้วย แล้ว ให้แม่ค้าเขาช่วยแจกๆ ให้หน่อย ...แต่ดูเหมือนคุณแม่ค้า ท่าทางจะดุ และ ยังโกรธลูกลิง ทั้งหลายอยู่ ....กิริยาที่เธอหั่นกล้วย ออกจากหวี ใส่กระจายที่วางไว้ ก็ดูเหมือนจะไม่หมดหวี .... คล้ายๆกั้กๆไว้ ลูกสองลูก ...


( ถ้าเป็นดังที่ ศิลามณี เห็นจริงๆ แปลว่า คุณแม่ค้า ขี้โกง อืมร์ โกงทั้ง ศิลามณี และ โกงได้แม้กระทั่งลิงนะ ). จากนั้นก็โยนๆ ให้ฝูงลิง ดูกิริยานั่นแล้วคุณแม่ค้า ไม่ค่อยน่ารักเท่าไหร่เลยนะคะ ....

.


ศิลามณี แอบคิดในใจเล่นๆว่า น่าจะมีสักวันที่นะคะ ที่ตระกล้ากล้วย หกลงมา แล้วเขาเก็บไม่ทันลูกลิงกิน.... คิกๆๆ

 

น่าเสียดายจริงคะคุณน้องอัง ทีหลังถ้าว่าง และ เขาชวน ไปดูเลยนะคะ หาดูไม่ใคร่ได้หรอก

 

ถําจอมพลตอนเด็กๆไปบ่อยครับ
เรื่องของลิงนี่ไม่ค่อยเจอเรื่องแปลกๆในกูเกิ้ลเลย ทั้งที่ความจริงก็มีอยู่เยอะ
พอนึกถึงสัตว์คู่บ้านคู่เมืองของไทย คนมักจะพูดถึงแต่ช้าง
อันนี้เพราะช้างเป็นสัตว์คู่บารมีกษัตริย์ จึงถูกอันดับไว้เป็นสัตว์คู่บ้านเมืองชั้นสูง
เลยลึมนึกไปว่ายังมีลิงอีก ที่เป็นสัตว์คู่กองธรรม พิทักษ์บ้านเมืองอีกชนิดคือลิง

ประเทศไทยได้รับอิทธิพลนอกจากพุทธแล้ว ยังมี นิกายไวศณพ คือนีกายที่นับพระนารายณ์เป็นมหาเทพสูงสุด สังเกตุจากประวัติการก่อตั้งเมืองหลวงชื่อ อโยธยา และนับพระมหากษัตริย์เป็นผู้สืบเชื้อมาจาก พระราม ซึ่งเป็นพระนารายณ์อวตารภาคสําคัญ ภาคหนึ่ง


เรื่องเล่า นิทาน
คนโบราณเคยบอกไว้ว่า ประเทศไทย มีเทวดาองค์สําคัญองค์หนึ่ง คือ หนุมาน คอยรักษาโดยหนุมานได้ไปเข้าเฝ้าพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ 1 ให้สร้างกลองขนาดใหญ่ไว้ เมื่อบ้านเมืองเกิดเหตุกลียุค ให้ผู้ทรงศิล ทรงธรรม ออกลั่นกลอง พระยาหนุมาน จะลงมาชําระความนั้นให้หมดไปจากแผ่นดิน

และไปลงเอยท่าไหนมิทราบ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของคนในยุคก่อน ซึ่งก็คงไม่ต่างจากคนยุคปัจจุบัน เกิดนึกพิเรนทร์ อยากเห็นหนุมาน จึงลงมือตีกลอง เมื่อหนุมานลงมา ถามความ จึงรู้ว่าลูกหลานไม่มีความเชื่อในตัวพระองค์ และยังโกหกมดเท็จ จึงโกรธและทําลายกลองนั้นโดยทันที พร้อมทั้ง ให้วาจาว่า ถ้าหากเลือดยังไม่นองทั้งแผ่นดิน ก็จะไม่ลงมาชําระความให้อีกต่อไป

แต่ก็ยังมีเรื่องราวของ ลิงเมืองกาญจน์ และลิงลพบุรี ที่เข้าร่วมสงครามโลกครั้งที่ 2 และครั้งที่ 2 ใฝเห็น มีเรื่องเล่ามาว่า สมัยนั้นประเทศไทยตกอยู่ในสงครามโลก

มีอยู่วันหนึ่ง
ลิงจากเมืองกาญจน์ได้ยกทัพ มาทางรถไฟ ทั้งขบวนในขณะที่ลิงจาก เมืองลพบุรีก็เหมาขบวนมาเช่นกัน รถไฟทั้ง 2 ขบวนเป็นรถไฟของญี่ปุ่นที่ใช้ลําเลียง สเบียงอาวุธ อาวุธถูกทําลายหมดตลอด 2 ข้างทางที่รถไฟผ่าน ก็สร้างความเดือดร้อน ให้แก่ ฝ่ายอักษะเป็นอย่างมาก
คาดว่าจุดนัดพบ คือ สถานีบางกอกน้อย หรือสะพานข้ามแม่นําเจ้าพระยาสักแห่งในกรุงเทพ ซึ่งเป็นวันที่สงครามโลกได้สิ้นสุดลงนั่นเอง

เรื่องราวจริงๆผมลืมไปหมดแล้วนะครับ เพราะได้ฟังมาตั้งนานมากๆแล้ว ถือว่าเป็นนิทานก่อนนอนเรื่องโปรดของผม

​

ปัจจุบันนี้ถ้ามีกลองดังกล่าวอยู่ก็คงจะต้องมีคนอุตริไปทะลึ่งตีทุกวันเป็นแน่
คงเหลือเพียง พระเสื้อเมือง พระทรงเมือง เจ้าพ่อเจตคุปต์ เจ้าพ่อกระกาฬ และ เจ้าพ่อหอกลอง ที่ยังคงอยู่ใน ศาลเจ้าพ่อหลักเมือง กรุงเทพมหานคร เพราะศาลเดิมทั้งหมดถูกทําลายไปหมดแล้ว​

จากกระทู้ร่างทรงองค์เทพ มาคุยเรื่องหิน ตามมาด้วยหมา วันนี้เจิมเรื่องลิง ต่อไปจาไปไหนอีกเนี้ยะ ตามกันแทบไม่ทัน​