ทหารพระองค์ดำรายงานตัวหน่อยครับ

พุทธังรักษา
ธัมมังรักษา
สังฆังรักษา
รักษาด้วยนะโมพุทธายะ

หรือเปล่าขอรับพี่มุ่ง ?

 

ตำนานบทประพันธ์เอก "พิษสวาท"กับการนำมาสร้างเป็นละคร และภาพยนตร์


ละครพิษสวาท ละครทาง ช่อง 5
ละครพิษสวาท บทประพันธ์ ทมยันตี
ละครพิษสวาท บทละครโทรทัศน์ ฐานวดี สถิตยุทธการ
ละครพิษสวาท ผลิตโดยค่าย บริษัทเอ็กแซ็กท์
ละครพิษสวาท
บี น้ำทิพย์ รับบท สโรชินี ในละคร พิษสวาท
ป้อง ณวัฒน์ รับบท อัคนี ในละคร พิษสวาท


เรื่องย่อละคร พิษสวาท

วิญญาณที่ทนทุกข์ทรมานด้วยความรักและหน้าที่ หน้าที่พิทักษ์ทรัพย์แผ่นดินมาตั้งแต่ครั้งกรุงศรีอยุธยาแตก นานนับศตวรรษที่เธอตกอยู่กับอาฆาต แค้นเคือง นานนับศตวรรษที่แววตาวับวาวบ่งบอกรอยรัก รอยแค้น รอยอาลัยและความสงสัยว่า…ทำไมชายคนรักขุนศึกคู่แผ่นดินที่เธอแสนรักและรักเธอ ถึงได้กระทำต่อเธอด้วยความเหี้ยมโหด โดยที่เธอไม่รู้ถึงเหตุผลของการกระทำ วิธีเดียวที่เธอ…วิญญาณเธอจะได้รับการปลดปล่อย…ไม่ต้องทำหน้าที่ตนไปจวบจนกว่าไฟบรรลัยกัลป์จะแล่นล้างสี่หล้าให้พินาศลงสิ้น นั่นคือเธอต้องหา “ตัวตายตัวแทน” และ อุบล…หรือในชื่อ สโรชินี ในเวลาแห่งปัจจุบัน ก็ไม่ปรารถนาใคร นอกจากเขาคนนั้น…ขุนศึกคู่แผ่นดิน “อัคนี” ชายคนที่เธอรักปานดวงใจชายที่ทำไว้กับเธออย่างสาหัสสากรรจ์ รักคือรัก ความรักที่พิสุทธิ์ย่อมต้องได้ความรักเช่นเดียวกันนั้นเป็นสิ่งตอบแทน แต่…เมื่อความรักแท้กลับได้รับความทนทุกข์ทรมานตอบสนอง เธอจึงพยายามค้นหาความยุติธรรมที่เธอคิดว่า ควรจะเป็นไปในรูปเดียวกัน แรงแห่งพิษสวาท รอการพิสูจน์จากคุณผู้อ่านแล้วจริงหรือ…แม้ในความชิงชัง เจ็บแค้น ความรักก็ไม่สามารถหักหายไปได้ จริงหรือ…ถ้าคิดจะมีรัก ก็จงให้ทั้งหมดของชีวิตและวิญญาณแก่ความรักนั้น หากคุณต้องการคำตอบ “ทมยันตี” ก็ได้มอบคำตอบแห่งรักอันสง่างามนั้นไว้กับคุณแล้ว ณ ที่แห่งนี้!


สำหรับบทประพันธ์ เรื่องพิษสวาท นี้เคยนำมาสร้างเป็นละครและภาพยนตร์มาแล้วหลายครั้ง ซึ่งทุกครั้งจะเกิดเรื่องราวลี้ลับ ปรากฎการณ์แปลก กับผู้คน ดารานักแสดงที่เกี่ยวข้อง เริ่มตั้งแต่ผู้เขียนบทประพันธ์นี้คือทมยันตี ในขณะที่ทมยันตีกําลังเขียนนวนิยายเรื่องนี้ลงตีพิมพ์นิตยสารสกุลไทยรายสัปดาห์ในเวลานั้น ก็ร่วม ๔๐ ปีมาแล้ว คุณหญิงได้ทั้งเล่าให้คนใกล้ชิดและสัมภาษณ์เบื้องหลังนวนิยายเรื่องนี้ว่า ระหว่างที่เขียนถึงอุบลหรือสโรชินีในเวลากลางคืนอยู่นั้น คุณหญิงจะได้กลิ่นหอมของดอกบัวโชยตลบทั่วห้องทํางาน และเห็นภาพผู้หญิงนุ่งห่มสไบมายืนอยู่ที่มุมห้องเสมอ ซึ่งคุณหญิงไม่กลัวแต่กลับพูดคุยด้วย โดยเรียกหญิงนางนั้นว่า “คุณบัว” อยู่เสมอ พร้อมทั้งจุดธูปไหว้ขออนุญาตหญิงนางนั้นไปด้วย ทําให้คุณหญิงเขียนเรื่องนี้ได้อย่างราบรื่นจนจบเรื่อง และหญิงนางนั้นก็หายไปพร้อมกับอุบลด้วยเช่นกัน


กระทั่งต่อมา เทิ่ง สติเฟื่อง นักจัดละครฟอร์มใหญ่คนแรกของวงการละครโทรทัศน์ไทยที่ว่า “ฉิบหายไม่ว่า ต้องการชื่อเสียง” ซึ่งต่อมา “ไก่-วรายุธ มิลินทจินดา” ซึ่งเป็นคนที่สองที่มีคติพจน์นี้เช่นกัน คือ “เล็กๆ ไม่ ใหญ่ๆ ไก่ทํา”



ในปี พ.ศ. ๒๕๑๔ เป็นครั้งแรกที่ พิษสวาท ปรากฏบนจอโทรทัศน์ขาว-ดํา โดยทมยันตี และเทิ่ง สติเฟื่อง ต่างร่วมกันเขียนบทละครโทรทัศน์เรื่องนี้ พร้อมทั้งมีเพลงประกอบละครถึง ๒ เพลงด้วยกัน โดยทมยันตีเขียนคําร้องทั้งสองเพลง และครูใหญ่ นภายน เรียบเรียงเสียงประสาน เพลงทั้งสองนี้คือ เพลงมิ่งมิตร ร้องโดย ชาญวิทย์ ผลประเสริฐ และเพลงอุบล ร้องโดย บุษยา รังสี เป็นเพลงที่ไพเราะมาก ซึ่งทั้งคนจัดและคนดูต่างติดตามเรื่องนี้ด้วยความสนุกปนหวาดกลัว และยิ่งหวาดกลัวมากขึ้นเมื่อนางเอกของเรื่อง คือ เสาวนีย์ สกุลทอง ที่กําลังเล่นเรื่องนี้ได้เพียงตอนเดียว จากกําหนดไว้ ๓ ตอนจบ เกิดอุบัติเหตุรถชนกันจนเสียชีวิตทันที ทั้งเทิ่ง และนักแสดงต่างๆ ของเรื่องนี้ต่างตกใจอย่างไม่คิดฝัน ทําให้เทิ่งต้องหานางเอกใหม่มาแทนซึ่งหายากมาก เพราะไม่มีใครกล้าที่จะมารับบทนี้ เทิ่งจึงตัดสินใจจบละครเรื่องนี้ภายใน ๒ ตอนทันที


อีก ๓ ปีต่อมา พิษสวาทก็ถูกนํามาทําเป็นทั้งละครวิทยุและภาพยนตร์ ครั้งนี้ก็เริ่มอาถรรพ์อีก โดยเริ่มที่คณะละครวิทยุอัชชาวดี ของจีรภา ปัญจศิลป์ พี่สาวแท้ๆ ของไพโรจน์ สังวริบุตร ซึ่งในระหว่างที่คนฟังละครวิทยุกําลังสนุกกับการแสดงอยู่นั้น ก็เกิดได้ยินข่าวมาว่าห้องเสียง จาตุรงค์ สถานที่ที่ชาวคณะอัชชาวดีกําลังอัดเทปเล่นเรื่องนี้อยู่ เกิดระเบิดไฟลุกไหม้โดยไม่รู้สาเหตุ ดีว่าดับไฟทัน ไฟจึงไม่ลุกลามจนมอดไหม้ไปหมด แต่ก็ทําให้นักแสดงละครวิทยุต่างอกสั่นขวัญแขวนกันทุกคน ผู้จัดจึงตัดสินใจรีบจบเรื่องนี้เร็วขึ้นกว่ากําหนดทันที


และในปีเดียวกันนั้นเอง เมื่อเป็นภาพยนตร์ก็มีคนดูกันมาก แต่ก็เริ่มพูดถึงอาถรรพ์กันบ้างแล้ว ทว่า รุจน์ รณภพ กลับไม่เชื่อเรื่องนี้ เหมือนที่เขารับบทเป็นเชษฐา ซึ่งเป็นดอกเตอร์สาขาวิทยาศาสตร์ แต่แล้วก็ปรากฏข่าวหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ ทั้งที่ภาพยนตร์พิษสวาทกําลังฉายในช่วงต้นๆ ของโปรแกรม และกําลังทํารายได้ดี คือ รุจน์ รณภพ และ อรัญญา นามวงศ์ ได้ประกาศแยกทางกันโดยไม่มีใครทันตั้งตัวสักคน ซึ่งสร้างความตระหนกตกใจให้กับแฟนหนังกันทั้งสิ้น ส่วนสาเหตุใดนั้น ขอละไว้ ไม่กล่าวถึง


อีก ๗ ปีต่อมา เมื่อ ตุ้ย-วรยุทธ พิชัยศรทัต นํามาทําอีกครั้ง ครั้งนี้เขาได้ทําการบวงสรวงทุกครั้งที่มีการอัดเทป โดยเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับอุบลหรือสโรชินี จึงไม่เกิดเหตุการณ์ใดๆ แต่กลับไปปรากฏกับ รัชนู บุญชูดวง ที่รับบทนี้ เธอเล่าให้คนใกล้ชิดฟังว่า เธอทั้งสัมผัสและฝันถึงหญิงสาวโบราณอยู่เสมอ และบอกเธอว่า ขอให้เล่นเป็นตัวเธอ (หญิงสาวโบราณ) ให้ดีที่สุดนะ รัชนูจึงต้องคอยทําบุญอุทิศส่วนกุศลให้หญิงสาวโบราณตราบจนปิดกล้อง หญิงสาวคนนั้นก็หายไปพร้อมกัน


อีก ๑๐ ปี ต่อมา เมื่อบริษัทกันตนาทําละครเรื่องนี้ คราวนี้ไม่ปรากฏกับ ลีลาวดี วัชโรบล ที่รับบทอุบล แต่กลับไปปรากฏกับ วรรณิศา ศรีวิเชียร ที่รับบทเป็นทิพย์ เพื่อนของอุบล ที่กลับชาติมาเกิดเป็นทิพอาภา โดยเล่นเรื่องนี้ไปได้ครึ่งเรื่อง เกิดประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์อย่างมาก จนต้องขอถอนตัว ทางบริษัทกันตนาจึงให้ ดี้-ปัทมา ปานทอง มารับบทนี้ในครึ่งหลังของเรื่องแทน
มาในปีนี้ คือ ปีพ.ศ. ๒๕๕๓ บริษัทเอ็กแซ็กท์ได้นํากลับมาทําอีกครั้งซึ่งไม่รู้ว่าจะเกิดอาถรรพ์อีกหรือไม่ หากมองในเชิงวิเคราะห์วิทยาศาสตร์แล้วเห็นว่ามันเป็นเรื่องของอุบัติเหตุเสียส่วนใหญ่ ซึ่งจะเกิดเมื่อใดก็ได้ อีกทั้งบางเรื่องก็เป็นเรื่องของอุปาทาน ของแต่ละปัจเจกบุคคลกันไป ซึ่งเรื่องนี้ว่ากันไม่ได้ เพราะเรื่องศาสตร์ลี้ลับนี้ไม่สามารถหาข้อพิสูจน์ได้อย่างชัดเจน เหมือนวิทยาศาสตร์ที่ต้องค้นหาข้อพิสูจน์ความจริงเท่านั้น


อย่างไรก็ตาม ในโลกของศิลปะต่างเชื่อถือเรื่องนี้ว่ามีอยู่จริง แม้จะพิสูจน์ไม่ได้ก็เถอะ จึงอยากจะขอเสนอแนะแก่ผู้จัดค่ายเอ็กแซ็กท์นี้ว่า หากคิดจะบวงสรวงแล้ว ขอให้ไปใช้สถานที่จริงจะเป็นการดีที่สุด เพราะเนื้อหาส่วนหนึ่งเกี่ยวข้องกับสมัยอยุธยา ครั้งกรุงแตก ครั้งที่ ๒ คือ พระราชวังโบราณ อยุธยา เหมือนที่ค่ายดีด้า เมื่อครั้งถ่ายทําละครอิงประวัติศาสตร์เรื่องฟ้าใหม่ ก็ทําการบวงสรวงสถานที่แห่งนี้เช่นกัน และก็ไม่พบกับความอาถรรพ์แต่อย่างใดทั้งสิ้น

**************************************

เอามาให้อ่านกัน จากเว็บอื่น..ใครเคยอ่านเรื่องนี้มั่งเอ่ย (ข้าพเจ้ายังเลยอะ) ว่ากันว่า นิยายหลายเรื่องนั้น มีเค้ามาจากเรื่องจริงที่จิตวิญญาณมาสื่อให้เล่า เรื่องนี้ก็คงจะเช่นเดียวกัน

 

เมื่อผ่านชีวิตมากึ่งหนึ่ง...มันได้เรียนรู้ว่า เมื่อใดก็ตามที่มีรัก เมื่อนั้นความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของจักเกิดขึ้น..และความทุกข์ก็ติดตามมาเป็นเงา

ทุกข์เพราะสิ่งที่คิดว่าเป็นของเรานั้น มิได้เป็นดั่งใจเรา..ทุกข์เพราะสิ่งที่เรารักนั้นมีอันสูญสลายหรือจากไป

เมื่อได้เรียนรู้ "ทุกข์เพราะรัก" เราก็ไม่ปรารถนารักต่อไป ทุกวันนี้หากมีรัก มันจึงหยุดแค่ "ความปรารถนาดี" ที่มีให้..มิก้าวล่วงไปถึงการเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอีกต่อไป

และก็รู้ว่า เรามิต้อง "เดียวดายกลางสายลม" อีกเลย เพราะใจวางรักที่พ่วงด้วย "ความยึด" ไปเสียแล้ว เรามีสุขได้ด้วยใจของเรา มิต้องเอาใจไปฝากไว้กับใคร...

 

ไพเราะ..........ฟังเป็นครั้งแรกครับ.....ฟังหลายรอบมาก...เพลงนี้..ขอบคุณครับ

 

แอบไปทัวร์กันแถวบ้านเรา ชิชิ

 

ขอเจริญสุขสวัสดี ยามสายๆ ..... ขอธรรมมะจงคุ้มครองทุกท่าน

อาตมาภาพขออนุญาติ ใช้เวลาและเนื้อที่อันมีค่า และมากไปด้วยสหมิตร และคนบุญทั้งปวง ในขณะนี้นั้น ดวงจิตดวงหนึ่งของ โยมมารดาอันมากมาย และเปี่ยมไปด้วยพระคุณอันยิ่งใหญ่ ของอาตมากำลังจะลาจากและทิ้งขันธ์๕ อันเป็นของหนัก และ ไม่เที่ยงนี้ไปอย่างแน่นอน ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี้ และขณะนี้ อาการของร่างกายและจิตใจที่อาตมารับรู้ได้ จากความคิดของผู้ที่ตามรู้แห่งดวงจิตตนนั้น และในความผูกพันธ์ ระหว่างแม่และลูก อาการอันทรมานและทุกข์เวนาในกองสังขาร เปลี่ยนเป็นสงบนิ่ง และประคองตามลมหายใจอันแผ่วเบาอยู่ ด้วยกำลังจิต และพลังของจิตใจที่ไม่ยอมเจ็บไปกับสังขาร

ขอบารมีพระองค์ท่าน และครูบาอาจารย์ รวมถึงจิตผูกพันธ์ของสหายธรรม ญาติธรรม ผู้มากบารมี และ เปี่ยมด้วยจิตอาสาอันเมตตาของทุกท่าน ในที่แห่งนี้จงแผ่บารมีชี้ทางอันสว่างแด่บุพการีของเรานี้ด้วย ในเวลาอันสั้นและเหลือน้อยนี้ด้วย....เทอญ

ธ.โชติกะภิกขุ

สำหรับอาตมาตอนนี้คิดสร้างบุญสุดท้าย......เพื่อเป็นทานบารีและเติมพลังแห่งความดี ความสามัคคี ความมีจิตมุ่งมั่นอันดี เพื่อเป็นพลวปัจจัย ตามส่งทางท่าน....ครั้งสุดท้าย ในฐานะที่ลูกพึงกระทำได้และควรกระทำเพื่อ เป็นการแสดงความกตัญญูกตเวทิตา เป็นหนสุดท้ายร่วมกันในนามของ ลูก และพระภิกษุ หากมีท่านใดที่ประสงค์ และมีจิตยินดีที่จะร่วมบุญสุดท้ายเพื่อส่งแม่ ของอาตมาสักครู่ก่อนเวลาของท่านจะหมดไปอาตมาจะขอมาแจ้งให้ทราบ หรือโทรสอบถาม สนทนากันได้กับอาตมา พระภิกษุผู้ที่เหลือบททดสอบสุดท้าย ก่อนจะออกไปสู่ การก้าวไปตามรอย.....ที่เราเคยได้แจ้งและลงมือมาแล้ว กับทุกๆท่าน ณ.ที่แห่งนี้ ขอสดุดีทหารพระราชา ทุกๆท่านที่ยังตามปกป้อง ดูแลแผ่นดินไทย ไปตลอดจนกว่าจะสิ้นพ้นไปแห่งกองทุกข์ และวิบากของผลกรรมทั้งปวง



ธ.โชติกะภิกขุ

 

ภาพที่เห็นคือห้องพระ ของผู้เป็นบุพการรีของอาตมา ซึ่งอาตมาจะนำมาเพื่อเปลี่ยนเป็นบุญ และกุศลอื่น ให้กับท่าน ในครั้งสุดท้ายนี้ ขอฝากทุกๆท่าน ด้วย

ขอเจริญในธรรมทุกท่าน...เทอญ

ธ.โชติกะภิกขุ

 

บทเพลงของสหายธรรมท่านนี้นั้น...พอดีกับเวลาจริงๆ

 

นมัสการหลวงพี่ค่ะ...

ข้าพเจ้า....ขอน้อมกุศลสำคัญที่ได้ปฏิบัติในปีนี้ นั่นคือการเป็นเจ้าภาพถวายพระรูปหลวงปู่โตหน้าตัก 30 นิ้ว ให้แก่วัดป่าโนนสำราญ จ.ศรีสะเกษ (จะเดินทางไปถวายวันวันที่ 24 ต.ค.นี้) และร่วมสร้างพระอีก 29 องค์ถวายตามวัดต่างๆ...ถวายแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระสมณโคดม ขอบารมีของพระองค์ได้โปรดน้อมนำกุศลนี้ ส่งถึงคุณมารดาของหลวงพี่ ธ.โชติกะภิกขุ ขอกุศลนี้จงเป็นหนทางแห่งความสุข ความสว่างไสวทั้งปวงแด่ท่านด้วยเทอญ...

ว่าด้วยเพลงเดียวดายกลางสายลม...จริงๆ แล้ว คนเราเป็นดั่งเพลงนี้ทั้งสิ้น เกิดก็เกิดคนเดียว ตายก็ตายคนเดียว แต่เรานี้มีสิทธิ์เลือก..ว่าจะยังคงปล่อยให้ความทุกข์พัดพาเราไปหรือไม่ หรือจะเลือกออกจากทุกข์นั้น หากเรายังคงปล่อยตัวปล่อยใจไปตามกระแสโลก ก็จะต้อง "แพ้พ่าย" เป็นเหยื่อของความทุกข์ต่อไป ดั่งที่เพลงนี้บรรยายไว้

 

หลากหลายประสบการณ์...กับพญานาค

บั้งไฟพญานาค หรือที่เมื่อก่อนหน้านี้ถูกเรียกว่า “บั้งไฟผี” นั้น แม้ว่าจะยังไม่รู้สาเหตุที่มาอย่างแน่ชัด แต่วันนี้เรามีเรื่องราวของผู้ที่มีประสบการณ์เกี่ยวกับพญานาคมาเล่าสู่กันฟัง

บุญจันทร์ คำมุงคุณ ผู้ใหญ่บ้านและประธานโฮมสเตย์บ้านน้ำเป กิ่งอำเภอรัตนภูมิ จังหวัดหนองคาย เล่าให้ฟังว่า เมื่อ 7 ปีที่แล้ว ขณะที่กำลังลงเรือหาปลาอยู่ในบริเวณปากห้วยน้ำเปตอนประมาณสองทุ่ม ก็เห็นสัตว์ชนิดหนึ่ง มีลักษณะคล้ายงูอยู่ในน้ำ

ที่ว่าลักษณะคล้ายงูก็เพราะ ตรงส่วนหัวนั้นไม่เหมือนงูทั่วๆ ไป คือมีลักษณะคล้ายหงอน และดวงตามีขนาดเท่าไข่ไก่เห็นเป็นสีแดง งูนั้นมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 20 เซนติเมตร เพื่อนที่ไปด้วยกันอีกสองคนก็เห็นเหมือนกันหมด

แต่ภาพที่เห็นก็ไม่เหมือนภาพพญานาคที่เคยเห็นตามรูปมากนัก แต่ก็อาจเป็นเพราะเห็นไม่ชัด เพราะความมืด และช่วงเวลาที่เห็นก็นิดเดียว เพราะพอเรือเข้าไปใกล้เค้าก็ลงน้ำหายไป นั่นเป็นครั้งเดียวที่เห็น และรู้สึกกลัวมาก ช่วงนั้นไม่กล้าไปหาปลาตอนกลางคืนอีกเลย แต่จริงๆ แล้วเค้าก็ไม่ได้มีท่าทีเป็นอันตรายหรือจะทำร้ายแต่อย่างใด


ผู้ที่มีประสบการณ์เกี่ยวกับพญานาคอีกคนหนึ่งก็คือ “แอร์” ซึ่งเป็นคนจังหวัดอุดรธานี และเป็นคนที่มีสัมผัสที่หก เรื่องนี้เกิดขึ้นมาประมาณ 6-7 ปีมาแล้ว ตอนนั้นที่บ้านจัดทัวร์พาคนมาดูบั้งไฟพญานาคที่ริมแม่น้ำโขง แล้วมีฝรั่ง 3 คน พ่อแม่ลูกมาร่วมทริปด้วย ซึ่งฝรั่งคนพ่อนี้นอกจากจะไม่เชื่อแล้วก็ยังพูดด่าว่าอยู่ตลอดเวลา

การเดินทางในวันนั้นรถติดมาก แอร์ก็รู้สึกไม่ค่อยดี เหมือนจะเป็นลม จนประมาณ 3 ทุ่ม ที่บั้งไฟพญานาคลูกแรกขึ้น แอร์ก็รู้สึกวูบไปเลย มารู้สึกตัวอีกทีในอีก 2 ชั่วโมงถัดมา ในลักษณะที่เท้าเหยียบอยู่ในแม่น้ำโขง มีคนหิ้วปีกอยู่ทั้งสองข้าง และรู้สึกว่าหน้าร้อนมาก ไม่เคยรู้สึกร้อนขนาดนั้นมาก่อน

หลังจากนั้นจึงได้รู้ว่าช่วงที่ตัวเองวูบไม่รู้สึกตัวไปนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง เพราะแม่เล่าให้ฟังทีหลังว่า จากช่วงเวลาที่บั้งไฟลูกแรกขึ้นนั้น แอร์ก็มีท่าทีแปลกๆ เริ่มพูดไม่เหมือนตามปกติ ใช้ภาษาแบบคนโบราณ เช่น ข้ากับเจ้า และนั่งชันขาเหมือนคนโบราณแล้วบอกว่า เราเป็นพญานาคชื่อสีดา ดูแลน้ำโขงช่วงนี้อยู่ ที่มานี่เพื่อมาเตือน เพราะเห็นว่าในกลุ่มนี้มีคนที่ไม่เชื่อและพูดลบหลู่อยู่ พร้อมทั้งยังบอกว่าตนอยู่ที่นี่มาเป็นพันๆ ปีแล้ว และบั้งไฟนี้ก็เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงๆ

จน 2 ชั่วโมงผ่านไป ถึงเวลาเกือบ 5 ทุ่ม พญานาคที่ชื่อสีดาก็บอกว่าจะกลับแล้ว ให้ช่วยไปส่งที่ริมแม่น้ำหน่อย จากนั้นแอร์ก็รู้สึกตัวขึ้น

อีกประสบการณ์หนึ่งจาก จุมพล สายแวว นายช่างไฟฟ้าสื่อสาร 5 ซึ่งแต่ก่อนเป็นพนักงานโสตฯ รับผิดชอบในการนำเสนอข่าวให้กับวิทยุและหน่วยงานกรมประชาสัมพันธ์ จึงคลุกคลีและสัมผัสกับเหตุการณ์บั้งไฟพญานาคมาตลอด 14 ปี

จุมพล บอกว่า ทุกๆ ปีก่อนที่จะถึงวันออกพรรษา มักจะมีเหตุการณ์หรือปรากฏการณ์ที่เกี่ยวข้องกับพญานาคปรากฏให้เห็นอยู่เสมอ เช่น ต้นมะพร้าว ที่ออกยอดมีลักษณะเหมือนพญานาค หรือชาวบ้านเห็นรอยคล้ายสัตว์เลื้อยคลานขนาดใหญ่ขึ้นอยู่บนหลังคารถ ซึ่งปีนี้ก็เห็นมี 3-4 รอย

“ทุกครั้งที่มีข่าวที่เกี่ยวกับปรากฏการณ์ที่เกี่ยวกับพญานาค ผมก็ได้ไปทำข่าวมา ก็ได้เห็นเป็นรอยเหมือนสัตว์เลื้อยคลาน เป็นรอยขนาดใหญ่ขึ้นทั่วหลังคารถเลย หรือบางรอยก็เห็นขึ้นริมโขง ก็เป็นสิ่งที่เราไม่กล้าวิจารณ์ว่าเป็นอะไร ไม่กล้าลบหลู่”

แต่เหตุการณ์ที่เขาต้องจดจำเกี่ยวกับพญานาค เพราะได้เห็นกับตาและได้ถ่ายภาพวีดีโอไว้ เกิดขึ้นเมื่อ 7-8 ปีก่อน เมื่อเขาได้เห็นภาพของสิ่งมีชีวิตลักษณะลำตัวยาวๆ ที่คาดว่ามีหลายตัว เล่นน้ำอยู่กลางลำน้ำโขง ใกล้ๆ กับพระธาตุกลางน้ำ ซึ่งเหตุการณ์เป็นข่าวครึกโครม มีผู้ให้ความสนใจเป็นจำนวนมาก และเชื่อกันว่า เป็นเหตุการณ์ที่พญานาคขึ้นมานมัสการพระธาตุนั่นเอง

“ในส่วนของผมเอง เท่าที่หลายๆ ฝ่ายได้มาพิสูจน์กัน และผมมาประมวลของผมเอง ก็มีความเชื่อที่คล้ายๆ กับชาวบ้านส่วนใหญ่ คืออาจจะเชื่อว่าเป็นกลุ่มก๊าซหรือเป็นอะไรสักอย่างที่พิสูจน์ไม่ได้ หรืออาจจะเป็นพญานาคก็ได้ แต่ยังไงก็คือไม่น่าจะเป็นคนทำ เพราะว่าถ้าเป็นคนทำก็ต้องลงทุนมากคือต้องทำสุดแนวแม่น้ำโขง คือมันขึ้นในแม่น้ำโขง ไม่ได้ขึ้นในฝั่งลาว และมันก็มีอย่างนี้ทุกปี” จุมพล กล่าว

เรื่องราวเหล่านี้ก็เป็นคำบอกเล่าจากประสบการณ์จริงของผู้ที่ได้เคยสัมผัสกับ “พญานาค” ที่แม้หลายๆ คนจะยังสงสัยว่ามีจริงหรือไม่ แต่ก็มีอีกหลายคนเช่นกันที่เชื่อว่าพญานาคนั้นมีอยู่จริง

แล้วคุณล่ะ คิดอย่างไร?

 

บุญใดที่ได้ทำเมื่อวาน อันได้แก่การนมัสการรูปแทนองค์ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า การนมัสการพระธาตุ การทำบุญชำระหนี้สงฆ์ ตามวัดต่างๆ ในเกาะเกร็ด การเจริญพุทธมนต์เพื่อเป็นการบูชาองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หากผลบุญนั้นยังคงอยู่ ข้าพเจ้าขออุทิศผลบุญนั้นให้แก่โยมมารดาของหลวงพี่

หากหลวงพี่ต้องการให้ช่วยในกิจอันใดถ้าไม่เกินกำลังความสามารถของหมู่ผองผู้ที่ได้รับข่าวสารนี้ ขอหลวงพี่โปรดแจ้งมาหน้ากระทู้ค่ะ

 

ภาพเก่าเล่าอดีตของ...ผู้หนึ่งในความทรงจำกับการจากไปที่ยาว นานแสนนาน

ภาพเก่าเล่าเรื่อง ในเบื้องหลัง เมื่อครั้งเก่า กับความผูกพัน ความทรงจำที่ดี อดีต และ เรื่องราวของวิบากรรม และ การเทิดพระเกียรีติ บุรพมหากษัตริย์ ผู้เคยเป็นศูนย์รวมจิตใจ เป็นผู้สร้าง ในส่วนลึกของจิตใจเสมอมา ของอาตมา และ ครอบครัว.....คือภาพถ่าย โยมคุณแม่ ท่านบิดา และคุณน้าผู้ที่ให้ทุกอย่าง ปกป้อง คุ้มครอง มาตลอด กาลเวลาอันยาวนาน ตราบจนทุกวันนี้ คือ วันที่ ต้นตระกูลผู้ให้กำเนิด ทั้งทางบิดา มารดา จะจบลงที่เหลือเพียงโยมบิดาที่ปารถนาจะออกบรรพชาอุปสมบท อีกท่าน ที่มีความตั้งใจมุ่งมั่นมาตั้งแต่อาตมาจำความได้ แต่หน้าที่ รับใช้ชาติ และปกป้องแผ่นดิน ในฐานะสายลับผู้ ไม่สนในสิ่งใดๆ ทั้งลาภยศ สรรเสริญ ผู้ปิดบังเครื่องอิสสริยาภรย์ ประดับยศมาจนวันนี้ เราขออนุญาตินำตีแผ่ เพื่อเป็นการเทิดพระคุณ และเชิดชูบุพการี และส่งเสริมท่านให้เจริญในธรรมต่อไปตราบเราเองนั้น........สิ้นลมหายใจ

ขอสดุดี บรรพบุรุษผู้สร้างทางใว้แก่เรา

เตี่ยหงเจี่ยน และ แม่โพ้ง พงษ์พานิช
(แซ่เลี่ยม)

คุณแม่บุญธรรม(พี่สาวแท้ๆมารดาเรา)ผู้เลี้ยงเรามาจากวันแรกที่เกิด
โยมท่านป้า กิมลี้ พงษ์พานิช

และดวงวิญญาณผู้เคยเป็นพี่
คุณน้า สาหร่าย พงษ์พานิช
(ศิษย์พี่ณ.พระราชวังจันทร์)ผู้เสียสละชีวิต
คุณโยมลุง โต้ง พงษ์พานิช คุณป้ากิมเฮง และ กิมบ้วย

บิดามารดาผู้เป็นอาจาย์ผู้สั่งสอนชี้แนะให้ทุกๆสิ่งแก่เรา
คุณโยมบิดา-มารดา มนัส และ กิมเหลี่ยน เสือเพ็ง
ผู้ให้กรรมฐานและสรรพวิชาในเพศบรรชิต(ท่านแรก)
หลวงปู่พระครูญาณประภัศร์ (พยุง ญาณสีโล)

กับภาพถ่ายเก่า จารึกอดีตที่จากไป พระราชวังจันทร์ อันถิ่นกำเนิด
และเป็นที่เกิด ของตำนาน เรื่องราว วิบากกรรม บุญกุศลทานที่ดีและบารมีที่ร่วมสร้าง ขอเทิดพระเกียริติ แด่ สมเด็จพระนเรศวรมหาราช จอมกษัตริย์ ในหัวใจของไทยทุกคน

 

เห็นคุณใบไม้แดงโพสต์ ทำให้นึกถึงคนประเภทนึงคือจิตอ่อน
อันนี้พูดในกรณีที่ไม่เกี่ยวกับบุพกรรม

พูดถึงคนจิตอ่อน หรืออีกนัยยะ คือ สติอ่อน
มักจะเป็นทางผ่านของจิตวิญญาณอื่นด้วย
พอดีคุยกับเพื่อนเรื่องระเบิดจิต
มันก็มีเคสที่น่ากลัวอยู่เหมือนกัน คือพวกสติอ่อนนี่แหละ
เพราะมีเคสนึงที่เจ้ากรรมนายเวรแรง
และพยายามจะเบียดบังเจ้าของร่างออกไป ตัวเองสวมแทน
ต้องเรียกสติให้กลับมา ..
ดังนั้น ก็เห็นว่าการระเบิดจิตมีส่วนน่ากลัวอยู่เหมือนกัน

ควรฝึกสติให้มีอยู่เสมอ สตินี่เป็นของสำคัญ ทำให้ระลึกรู้ตัว ทำให้มีสมาธิ ทำให้มีปัญญา ..

เพราะเราก็เองฝึกพลังจักรวาลคือเข้าใจการใช้ขันธ์ตัวเองเป็นทางผ่าน
ที่จะให้พลังครูบาอาจารย์ผ่านมาในการรักษาผู้อื่น
อีกทั้งสัพเพฯ แผ่เมตตาตามแนวทางหลวงปู่ดู่ด้วย
คือใช้ขันธ์ตัวเอง เชิญบารมีรวมฯ ผ่านมาให้ผู้อื่น
แต่นี่เป็นไปด้วยความมีสติอย่างดี

สติเป็นเครื่องรักษาจิต และควรเจริญสติอยู่เสมอ

ใครไปยินดีรับขันธ์ ยกขันธ์ให้ผู้อื่น นี่เป็นเรื่องเสียสติอย่างยิ่ง
และทำให้ครูบาอาจารย์ช่วยยาก เพราะเหมือนไปรับเขาเข้ามาเอง
พวกโดนสิงยังไล่ได้ ไล่ออกแล้วยังป้องกันไม่ให้เข้าได้
แต่พวกไปรับใครเข้ามาเอง ต้องไปหาพระเกจิเก่งๆ ช่วยแล้ว

 

ขออนุโมทนา...สาธุการ

ขออนุโมทนาและ รู้สึกซาบซึ้งในจิตใจอันงามล้น และเปี่ยมไปด้วยเมตตาบารมี ของธรรมมะแห่งองค์พระศาสดา.......ขอธรรมมะจงช่วยชี้ทาง

 

เห็นด้วยอย่างยิ่ง....ครูบาอาจารย์ของพี่ทุกท่านปฏิเสธการรับขันธ์ เพราะเห็นโทษมากกว่าคุณ

ขันธ์พี่..หมายถึงกายนี้ ก็เคยใช้เป็นทางผ่านเหมือนกันจ้า แต่เป็นกรณีเพื่อให้คู่กรณีที่มีวิบากกรรมต่อกันมาได้เจรจากัน อโหสิกรรมต่อกัน เพื่อสิ้นสุดการจองเวรทั้งหลาย

 

เก็บไว้ให้เจ้าของกระทู้ดู


<table class="tborder" border="0" cellpadding="6" cellspacing="1" width="100%"><tbody><tr> <td class="thead"> ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 12 คน ( เป็นสมาชิก 2 คน และ บุคคลทั่วไป 10 คน ) </td> <td class="thead" width="14%"> <center"> [ แนะนำเรื่องเด่น ] </center"></td> </tr> <tr> <td class="alt1" colspan="2" width="100%"> Unique_Angel, Red Leaf+</td></tr></tbody></table>

 

เห็นด้วยกับพี่ทั้งสองอย่างยิ่ง
การรับขันธ์ทรง เหมือนการนำตัวเราไปเป็นข้าให้ผู้อื่นเขาช่วงใช้
เขาจะใช้อันใดๆ ก็ย่อมกระทำได้ามปรารถนา
พระอาจารย์มักสอนเสมอว่า อย่าได้รับขันธ์ทรง ของใครเขาเข้า
ความลำบากจะมาสู่ตัวเราโดยไม่รู้ตัว

แล้วจะโทษเทวดาโทษดินโทษฟ้าว่า ทำไมชะตาข้าฯ จึ่งเป็นเยี่ยงนี้
จะโทษใครได้ต้องโทษตัวเองที่รับเขามาเอง

 

การเอ่ยยอมมอบลิขสิทธิ์ มันไม่ใช่หนทางที่ดีนะ - -"

หนทางที่ดีอาจจะไม่ได้มาในอย่างที่เราคิดเสมอไปก็ได้...
ไม่ปลอบหรอก ปอบไม่ลง ตอนนี้ยังไม่ได้เป็นปอบ

โอ้ๆๆๆๆ แชะอีกรอบ


<table class="tborder" border="0" cellpadding="6" cellspacing="1" width="100%"> <tbody><tr> <td class="thead"> ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 12 คน ( เป็นสมาชิก 4 คน และ บุคคลทั่วไป 8 คน ) </td> <td class="thead" width="14%"> <center"> [ แนะนำเรื่องเด่น ] </center"></td> </tr> <tr> <td class="alt1" colspan="2" width="100%"> Unique_Angel, Nakraksa, Red Leaf+, พิษณุ สุริยา+ </td> </tr> </tbody></table>

 

ขอชื่นชมและยกย่อง...ทั้งอนุโมทนาในความเข้มแข็งของจิตแห่งท่านอย่างยิ่ง

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

อาตมา ในนามของภิกษุผู้ปารถนาเรียนรู้ และฝึกฝน ปฏิบัติไปตามหนทางของจิตอันมีมายา และ มหัศจรรย์ยิ่ง นี้ ตามรอยของพระศาสดา และ พระมหากษัตริย์ อันน่าเทิดทูนเคารพยิ่ง ขอให้คำนิยม และยินดี ในดวงจิตของคุณโยม ที่สมกับเป็น ลูกกษัตริย์ ชาตินักรบ หรือทหารของพระราชาผู้เกรียงไกร ....ด้วยใจอันบริสุทธิ์ และเป็นมิตร จากจิตเบื้องลึกนี้ ด้วยความปารถนาดียิ่ง และ คุณความดีแห่งจิตที่ฝึกดีแล้วนี้ จงเป็นปัจจัยตามส่งให้ทุกท่าน และทุกนามที่กำลังใฝ่หา สุข และ สงบ เข้มแข็งของจิตตน จงนำเป็นตัวอย่าง จนพบที่สุดของความปารถนาต่อไป......................

ขอเจริญในธรรม......


ธ.โชติกะภิกขุ

 

ไม่ปลอบหรอก...แต่จะบอกว่า ผู้ที่ปฏิบัติธรรมระดับต้นๆ อย่างเราๆ เนี่ยะ เวลาระลึกได้ มันจะระลึกเรื่องของตัวเองได้ก่อน มิใช่ผู้อื่น

บางทีครูบาอาจารย์ท่านก็จงใจเปิดเรื่องในอดีตของเราให้เรารู้ เพื่อเหตุผลบางอย่าง ซึ่งท่านต้องมีอยู่แน่นอน เช่น เพื่อละ หรือเพื่อสานต่อหน้าที่บางอย่าง...

ใครมันก็แทนใครไม่ได้..ปัจจุบันรู้อย่างไร ก็อยู่กับความรู้นั้น...อย่าให้ความลังเลสงสัยในสิ่งที่รู้มาทำให้กังวลเลย