อยากทราบว่าในตัวคนมีเทพฯ คุ้มครองมีลักษณะแบบไหน

สวัสดีคะ คุณตุ๋ย และ เพื่อน คุยกันไปก่อนนะคะ... วันนี้ ศิลามณี มีธุระ พอดีเขามาตามให้ไปดูของที่จะเอาไปทำบุญนะคะ เดี๋ยวเข้ามาใหม่พรุ้งนี้นะคะ ..ไม่ได้หายไปไหนนะ ...คิดถึงคะ........ถ้าเบื่อก็เข้าไปวิ่งเล่น ในกระทู้โดนขัง ก่อนก็ได้ มีเรื่องสนุกๆให้เพื่อนๆอ่านแยะดีนะคะ แล้วค่อยคุยกันคะ

 

ที่ตุ๋ยเข้าใจว่าเป็นเทพฯ ไทยเพราะท่านแต่งองค์ทรงเครื่องแบบไทยเต็มยศเลยคะ และท่านก็มีชฎาด้วยบ้างครั้งท่านก็มาแบบเครื่องทรงแบบวัดธรรมกายไม่มีชฎา แต่มีกรอบหน้า มีแหวนเต็มนิ้วทั้งสองมือเลยแปลกคะ ตุ๋ยก็เลยเข้าใจว่าท่านคงเป็นเทพไทยคะ

 

เพิ่งกลับมานะคะ เมื่อกี้ก่อนกลับบ้าน......มีเรื่องตื่นเต้นนิดหน่อย นึกแล้วยังรู้สึกกลัวไม่หายเลยคะ ก็ตอนที่จะขึ้นรถกลับบ้านมานี้ ศิลามณี เอารถไปจอดไว้ในตึก ที่จะไปทำธุระ อยู่ชั้นสอง... พอติดต่ออะไรเรียบร้อยแล้ว ก็ลงลิฟท์มา..

ศิลามณี สังเกตเห็นมีผู้ชายสองคน เข้ามาในลิฟท์ด้วย ใจมันเต้นตึกตักๆ ยังไงบอกไม่ถูกนะคะ พอลิฟท์จอดชั้นสอง ศิลามณี ก็เดินออกมา สองคนนั้นก็เดินตามออกมา ทำท่าว่าจะไปทางเดียวกันกับ ศิลามณี คือลานจอดรถ รู้สึกสังหรณ์ใจ....ก็เลยกลับหลังหันขวับ ไม่ไปที่จอดรถละ...... สองคนที่เดินตาม เขาก็หยุดชะงักนิดหนึ่ง แล้วเขาก็ทำทีเดินต่อไป ศิลามณี ก็เลยเดินไปที่ยามนะคะ ...ให้เขาช่วยไปส่งที่รถหน่อย.. ไม่ทราบสิคะรู้สึกสังหรณ์ ว่าเขาสองคนไม่ประสงค์ดีต่อเรา กระแสที่ออกมาจากตัวเขา มันฟ้องนะคะ ศิลามณีว่าคงคล้ายๆกับ รังสีอำมหิตนะคะ

 

ดีแล้วคะ คุณศิลามณี ปลอดภัยไว้ก่อน คนสมัยนี้น่ากลัวคะ เมลย์ไปแล้วนะคะ

 

เข้ามาแปะเพลง ครับ​

[music]http://audio.palungjit.org/attachment.php?attachmentid=57574[/music]​

ถูกใจก็เข้าไปเม้นกันในนี้นะครับ
เขาคอยคุณอยู่ เพราะมากมายนะครับ(เพลงสมาธิ)
คอมเม้นต์เพลงนี้
บนโลกแห่งความจริงที่สําผัสและรับรู้
ต้องจําต้องอยู่รอคอยอย่างเลื่อนลอย
ความทรงจําภาพเก่าๆย้อนรอยให้เห็นที่ละน้อยละน้อย
กับการรอคอย กับกาลเวลา กับคําสัญญาที่ต่าง
ในโลกแห่งชีวิตถูกลิขิตเส้นทางเดินไว้
ใกล้หรือไกลขึ้นอยู่ที่ใจศรัทธาไขว่คว้า
จะดีหรือจะร้ายจะช้าหรือจะเร็วผลเหตุตามกาล
วัฎฎะสงสารจะพานพบบรรจบเอย
ยิ้มกับความดี ดีกับคนชั่ว ไม่หมองหม่นกับความจริง
หน้าที่อย่าละทิ้ง หมั่นประพฤติหน้าที่ได้รับมอบหมาย
สังวรณ์ทุกครั้งนั่งบัลลังก์อาจ มีไชยเหนือใครทั้งใจกาย
ศิลธรรมอย่าคลายดั่งผ้าคลุมกายเครื่องหมายแห่งธรรม​

กลอนบทนี้ ครูอารย์ประทานให้ในคราวที่อุปสมบทเป็นสามเณร ณ สํานักสงฆ์ เวลาบ่าย 2 โมง
ไม่ได้จดไว้กระดาษแต่จดไว้ที่หัวใจจําทุกประโยคได้ดี จนถึงเดี่ยวนี้และจะไม่ลืม

เมื่อศาสนาครบถ้วน 5000 ปีภิกษุจะมีเครื่องหมายเพียงแค่ผ้าเหลืองห้อยหูไว้
นักบวชในพระพุทธศาสนา จะกลายเป็นพระไตยปิฏกเคลื่อนที่ เป็นพหุสุตร เป็นผู้รู้ปริยัติ และบาลีไวยกรณ์ เพียงเพราะได้ยินได้ฟังมามาก การวัดภูมิธรรมของพระก็อาศัยแค่ความเป็นพหุสูตร ได้ยินได้ฟังมามาก ดั่งผ้าที่ห้อยหูไว้เป็นสัญลักษณ์ แต่หาคนเข้าใจถึงธรรมได้ยากยิ่ง​

 

คุณ อาภากร มาแอบแปะ เพลง ตุ๋ยกำลัง ฟังคำสอนธรรมะจากวัด ธรรมกายพอดีเลย ขออนุโมทนาบุญด้วยคะ

 

เพลงเพราะมากนะคะ คุณอาภากร ขอบคุณมากๆคะ

 

สวัสดีคะ ...วันนี้ ศิลามณี ไปเปิดดูภาพเก่าๆ ที่ถ่ายไว้เมื่อสักปีที่แล้ว ..เป็นงานลอยกระทงที่จังหวัดสุโขทัย..ใน อุทธยานประวัติศาสตร์ ... คุณตุ๋ย และ ..เพื่อนๆ เคยไปเที่ยวกันมาบ้างแล้วหรือยังคะ.....ที่ สุโขทัย นี่..เป็นที่แหล่งท่องเที่ยว ที่ขึ้นชื่อลือชานัก ในเรื่องประเพณี และ วัฒนธรรม ที่งดงาม... ในงานจะมีการแสดง แสงสี เสียง ที่ตระการตา มีการจุดพุลสีต่างๆ และหาดูได้ยาก หากไม่ใช่ช่วงหน้าเทศกาล ..


รอบๆใน บริเวณอันกว้างใหญ่ของ อุทธยานประวัติศาสตร์ ในยามค่ำคืน ก็ดูสวยแปลกตาจริงๆคะ... มีการจุดเทียนรอบๆเจดีย์เป็นจุดๆ แทนแสงสว่างของไฟฟ้า ...ตอนที่ศิลามณีไป เที่ยวนั้นไปกับเพื่อนๆ ต่อมาเขาก็ขอแยกย้าย ไปเข้าห้องน้ำกัน ... เหลือ ศิลามณี คนเดียว


ขณะที่รอเพื่อนๆ ซึ่งยังไม่เสร็จธุระ ศิลามณี ก็เดินเที่ยวอยู่ไม่ไกลกันเท่าไหร่ ...เดินออกไปดูโน้นดูนี่.. มองดูอีกที ..อ้าวออกมาไกลหาเพื่อนๆไม่เจอแล้วคะ โทรศัทพ์ก็ดันติดต่อไม่ได้อีก.. อืมร์ ไหนๆ ก็หลงแล้ว ศิลามณี ก็เดินเที่ยวซะเลย ... ที่นี้พอเหนื่อยจะกลับที่พักละ.. . หาทางออกไม่เจอนะคะ ถามคนแถวนั้นว่าทางออก ไปทางไหนเขาชี้ไป ศิลามณี ก็หาไม่เจอสักที เดินวนไปวนมา ยังไงก็หาไม่เจอ ...

เดินตั้งแต่สองทุ่ม ยันห้าทุ่มนะคะ ทีนี้ชักโกรธแล้วนะ . .เลยมองขึ้นไปที่ฟ้า แล้วบอกว่า ไม่เอาแล้วนะจะกลับแล้ว เหนื่อยแล้วคะ......สักพักเดินกลับไป ทางที่เขาชี้บอกเมื่อกี้ ก็เห็นมีทางที่เขาบอก ให้เลี้ยวซ้ายออกไป คิกๆๆ เจอถนนใหญ่แล้ว ไชโย..เย้ๆๆ ได้กลับที่พักแล้ว.....

 

เพิ่งเข้ามาเป็นครั้งแรกค่ะ ฝากเนื้อฝากหัวใจด้วยนะคะ แหม! ท่านจขกท.คุยเก่งจังเลยนะคะ อ่านแล้วอดหัวเราะมิได้ ท่านมีความสามารถพิเศษที่ยอดเยี่ยม นับถือจริงๆเลยนะเนี่ย(แล้วจะแวะมาอ่านบ่อยๆ คุยสนุกจริงๆ)

 

สวัสดี ค่ะ คุณ อาภากร วันไปบ้านทรงไทย รับทราบว่าคุณได้ไปด้วย แต่ไม่ทราบว่าคนไหนหาๆอยู่ค่ะ หาไม่เจอหาจนลืมหาเลยมัวแต่เดินเข้าเดินออกหาแม่คำมีมั่งอ.ภราดรมั่งหัวปั่นไปหมดวันนั้นเข้าเฝ้าแม่คำมีองค์ลงตรึมเลย ค่ะแม่คำมีบอก ถามแม่คำมีว่ามีองค์ใดบ้างก็มีญาณพระแม่อุมา แม่กาลี แม่จามเทวี ญาณปู่.ท้าวเวสสุวรรณแต่แปลกนะเคยมีคนเคยทัก..ว่ามี ญาณแม่อุมา คุ้มครองอยู่ไม่ทราบท่านจะมาลงเพราะญาณท่านไม่เคยมาลงนะค่ะมีแต่ญาณ ปู่ กับ พระแม่จามเทวี ที่ลงบ่อยๆ นี่เป็นครั้งเเรก ค่ะที่องค์มาลงเยอะแยะ กับมาถึงบ้านจนถึงทุกวันนี้ ยังงงอยู่เลย ค่ะ ช่วยตอบคำถามให้หายข้องใจหน่อยได้ไหม ค่ะ##เพลงเพราะจังเลย ค่ะ ใครเป็นคนร้อง ค่ะ เสียงน่ารักจัง...

 

วันนั้นคนเยอะนะครับ ผมไปมา 2 ชม. เลยไม่รู้ใครเป็นใครบ้าง

 

สุโขทัย 3 เดือนนี้ผมไปมา 2 ครั้งหล่ะ
ไปไหว้แม่ย่า แต่รอบหลังสุดไปเดิน 2 อุทยาน ทั้ง ศรีสัชชนาลัย และอุทยานเดิม ตระการตาทั้ง 2 ที่ โดยเฉพาะศรีสัชนาลัย เดินๆอยู่เหมือนกับเมืองลับแลซะงั้น สงบมากครับ

แต่ถ้าไปเดินแถวอุทยานอยุธยาใจจะสั่น ไม่ค่อยนิ่ง ทั้ง 2 ที่เคยตั้งจิตกรรมฐานปรากฏว่าไม่ไปไหน

ที่ผูกพันธ์จริงๆมีหาดทรายรี ชุมพร ชาติก่อนนั้นไม่ทราบ แต่ชาตินี้ผมก็ทําความดีไว้ที่นั่นไว้พอจะเป็นสัญญาให้เกิดในภพต่อๆไปได้อยู่ ไว้จะมาเล่าเรื่องหาดทรายรีให้ฟังนะครับ

ในส่วนงานวันที่ 26 ที่ผ่านมาผมไม่ได้ไปนะครับ ด้วยเหตุตําหนักใหญ่ตามไปช่วยงานไหว้ครูใหญ่เมื่อวันที่ 22 งานเลยต้องมาทําวันเสาร์และอาทิตย์ ซึ่งตรงกับ 26 พอดี เป็นงานไหว้ครูเจ้าแม่กาลี และ พระปิยะมหาราชซึ่งก่อนหน้านั้นไม่ถึง 1 อาทิตย์ก็มีงาน วันเกิดพระพิฆเณศ ที่ตําหนักนี้

องค์บารมีจะมาได้เรื่อยๆ นะครับ มาพร้อมกับเสียงเรียกของเรา มาพร้อมกับสายบารมีมาพร้อมกับกําลังสมาธิ ให้ระลึกแค่องค์ประธานเพียงองค์เดียวพอ ถ้าไม่ทราบก็ให้องค์ที่ศรัทธาจริง ศรัทธาจริง ก็คือของจริง

อันนี้เรื่องเล่านะครับ ของผมเอง
ช่วงก่อนๆผมปฏิบัติหนักมากๆ สําหรับฆาราวาส การอยู่ในกรรมฐาน วันหนึ่งมากกว่า 8-10 ชั่วโมงผมก็ว่าหนักของผมนะ ตัวผมเองแม้จะรับพานครูมาแล้ว แต่ก็ไม่ได้รับรู้อะไรมากในช่วงแรกๆผมก็สงสัยเหมือนคุณ จิตอารี เรื่ององค์นั้นองค์นี้มา จะรู้ได้อย่างรัย ตอนนั้นผมก็ยึดองค์ประธานตามคนอื่นบอกว่าท่านท้าวพรหม คืนหนึ่งผมก็กรรมฐานจนหลับไป ผมกินนอนที่ตําหนักเลยช่วงนั้น จําได้ว่าคืนนั้นประมาณตี 1 เป็นความทรงจําเรื่องร่างทรงครั้งแรกคือผมถูกประทับ และมีการพูดคุย กับคนที่มาปฏิบัติอีกคนหนึ่ง ปัจจุบันคนนั้นเป็นรองเจ้าอาวาส และเป็นพระที่มีชื่อเสียง ใน อ.บางเลน จ.นครปฐม อยู่
ผมไม่ทราบว่าระหว่างถูกประทับเกิดอะไรขึ้นแต่จําประโยคสุดท้ายก่อนสะดุ้งตื่นคือ อยู่ในท่านั่ง ชี้นิ้วไปที่คนนั้น พร้อมกับตะโกนว่าออกไปเดี๋ยวนี้ พอควบคุมตัวเองได้ก็มีคนมามุงดูผมประมาณ 4-5 คน ในบ้านนั้น

ผมไม่ได้ถามว่าใครทรงร่างผม และพูดอะไรบ้าง ประโยคเดียวที่รับรู้คือ
ในท้องฟ้ากว้าใหญ่นี้ใครจะใหญ่ขนาดไหนก็เรื่องของเขาแต่ควรรู้ไว้ ตราบใดที่ตีนยังเหยียบแผ่นดินสยาม ควรจะรู้ต้องว่าควรบูชาใคร

แผ่นดินนี้ เป็นของพระบิดา พระพุทธเจ้าหลวง บรรพกษัตริย์ทหารกล้า ถากถางไว้ให้มา
จะทําการสิ่งใด นําที่กรวดทุกหยด อยู่บนดิน สมบัติทั้งปวงก็อยู่บนดิน ควรจะต้องขอเจ้าของแผ่นดินโดยตรง (สําเนียงนี้ผมขัดมาอีกทีนะครับ ตอนถูกประทับ จะถ้วนกว่านี้มาก)

หลังจากนั้นผมก็หันหลังให้เทพชั้นฟ้าทั้งหมดเพราะไม่รู้จะไหว้ไปทําไม ผมไม่รู้จักท่านสักพระองค์ นับเสด็จเตี่ย กับพระปิยะ เป็นหลักไว้สายนี้ เวลาไปงานที่ตําหนักใหญ่ 2 ตําหนัก
คนอื่นๆที่รู้จักก็ถอยให้หมด จนคนอื่นที่ไม่รู้ก็สงสัยว่าทําไมคนถูกถามก็เลยบอกว่าคนนี้ลูกกรมหลวงชุมพร พอได้ยินกันก็ยิ่งถอยกันหมด ความสงสัยผมก็หมดไปเพราะเจอมากับตัวแล้ว ต้องเข้าใจไว้อย่างนะครับ ตัวผมไม่ใช่ร่างทรงและนั่นเป็นการประทับแบบเต็มองค์ครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตที่เกิดขึ้นเมื่อ 10 ปีก่อนปัจจุบันไม่ได้เปิดตําหนักทรง

นี่เป็นแค่ผลของการศรัทธา พระองค์นะครับ ถ้าเป้นลูกหลานจริงๆนี่คงสุดๆ เสด็จเตี่ยนี่รักลูกหลานมาก สมัยก่อนมหาดเล็กรักษาพระองค์รัชกาลที่ 6 กับนักเรียนนายเรือของเสด็จเตี่ยทะเลาะกันบ่อย ลองหาอ่านประวัติท่านดู

องค์ลงมาเยอะไม่ค่อยเข้าใจความหมาย หมายถึงถูกทักว่าเยอะ ถ้าใช่ก็ไม่แปลกครับ มีมากถึง 10+ ก็ไม่แปลก ถ้าเป้นร่างถึงจะมีองค์เยอะก็ทรงเต็มที่ 2-3 องค์ พวกนี้หน้าที่จะไม่ซําซ้อน

แต่ถ้าประทับทรงเยอะๆ หมายความว่าเดี๋ยวองค์นี้ลงเดี๋ยวองค์นี้ออก นี่แปลกและคิดว่าคงไม่ใช่ผลดีกับเจ้าของร่าง

ท้ายที่สุดความเชื่อไม่อาจเปลี่ยนแปลงความจริง จะรู้ว่าจริงหรือไม่จริงก็ต้องพิสูจน์ได้ด้วยตัวเองและ เส้นทางนี้ไม่ใช่ทางพ้นทุกข์

 

ตุ๋ยยังไม่เคยไปเลยคะ อ่านเรื่องที่คุณศิลามณี เล่าน่าสนุกคะส่วนมากตุ๋ยจะไปลอยกระทง ที่คลองหน้าวัดใกล้บ้านไม่ได้ไปเที่ยวไหนลอยเสร็จก็ กลับมานอน ฟังเขาจุดประทัดกัน หมาที่บ้านตุ๋ยวิ่งกันวุ่ยวายเพราะกลัวเสียงประทัด ปีนี้ก็ยังไม่รู้ว่าจะไปลอยที่ใหนไม่แน่อาจจะชวนเพื่อนไปเที่ยว สุโขทัยดูบ้าง อยากเห็นเหมือนกันคะ

 

คุณ อาภากร คะอย่าลืมหายเพลงเพาะๆจากวัดธรรมกายมาแปะใหม่นะคะ ตุ๋ยและเพื่อนๆชอบฟังคะ เพลงทำสมาธิจากวัดธรรมกายมีเพาะๆ หลายเพลง ตุ๋ยก็พอจะมีแต่แปะที่คอมไม่เป็นคะ

 

สวัสดีคะ ยินดีที่ได้รู้จักคะ ส่วนมากที่เอามาเล่าก็ประสบการณ์จากการนั่งสมาธิ เสียส่วนใหญ่ และประสบการณ์ที่พบมาเวลาไปปฎิบัติธรรมว่างๆ ก็เข้ามาคุยใหม่นะคะ แชประสบการณ์กันคะ

 

เห็นว่าลอยกระทงปีนี้ ตรงกับวันอาทิตย์ที่ 21 พฤศจิกายน นะคะ ถ้าคุณตุ๋ยจะไปเที่ยวสุโขทัย ต้องให้เพื่อนคุณตุ๋ยจองโรงแรมให้ล่วงหน้า สักเดือนนะคะ เพราะที่สุโขทัยโรงแรมเกือบทุกโรงแรม เต็มหมด

 

คุณตุ๋ยขา ศิลามณีมาชวนไปกระทู้โดนขัง ตอนนี้เพื่อนๆเยอะดี ไปกันคะ

 

คุณตุ๋ยยังอยู่ไหมคะ......

 

แว๊บ มานี่แล้วเหรอ แหมหายตัวเร็วจังนะ คุณศิลามณี ตุ๋ยตามไม่ทันเลย ตุ๋ยส่งเมลย์ไปให้แล้วนะ เดี๋ยวจะมีผลการปฎิบัติธรรมของปีที่แล้วเล่าให้ ฟังสายมโนฯ นะคะ

 

การแปะเพลงใช้โค๊ตนี้นะครับ
[music]http://audio.palungjit.org/attachment.php?attachmentid=2117[/music]
[มิวสิค]ตรงนี้ใส่ลิงค์เพลง[/มิวสิค]
เครดิตเพลง เพลง ขอให้ใจมีธรรม
อันนี้โค๊ตรูป
​

นี่ภาพวาด พระอุมาเทวี วาดโดยกรมหลวงชุมพร วัดปากคลองมะขามเฒ่า ครับ
เรื่องพวกนี้มีมานานมากแล้ว เสด็จเตี่ยท่านก็ทรงศึกษา

​

เล่าเรื่องหาดทรายรีต่อ
สําหรับท่านที่ไม่ทราบว่าคืออะไร หาดทรายรีเป็นชื่อชายหาด ใน จ.ชุมพร
กรมหลวงชุมพรฯหรือเสด็จเตี่ย ท่านชื่อ อาภากรคําว่าอาภากรหมายถึง แสงสว่าง เราจับใจความว่า ดวงตะวัน พระองค์เจ้าอาภากรทรงสิ้นพระชนม์ที่นี่ หาดทรายรีงเป็นสถานที่สําคัญ ที่พวกเราเชื่อว่าเป็นที่ตะวันลับขอบฟ้า เราจะพบบทความต่างที่เล่าชีวิตช่วงสุดท้ายของเสด็จเตี่ยขึ้นหัวข้อว่า ตะวันดับที่หาดทรายรี

ความจริงตัวผมเองบวชพระแค่เพียง 2 พรรษา ช่วงออกพรรษาที่ 2 ยังไม่คิดจะลาสิกขาพรรษาที่ 2นี้ผมจําพรรษาที่อุตรดิตถ์ พอออกพรรษามาผมก็ลาครูบาอาจารย์ทางโน้นเพื่อที่จะกลับบ้าน ก็มาจําวัดที่ จ.นครปฐม ครอบครัวเป็นอุปฐากวัดนี้อยู่ จนมีอยู่คืนหนึ่งเกิดคิดอยากจะเดินทางไกลเพียงลําพังไป จ.ชุมพร พอเช้าก็ไปหารุ่นพี่ที่ตําหนักแบบสหธรรมิก ไม่ได้ไปดูหมอนะ ไปพูดคุยเรื่องการปฏิบัติแลกเปลี่ยนกันไปมา สักพักเลยลากลับ แต่ไม่ได้บอกว่าจะไปชุมพร ขากลับ ท่านบอกว่า จะสึกแล้วสินะ ผมแป้วเลยตอนนั้นไม่มีความคิดจะสึก และศรัทธาเต็มในผ้าเหลือง คิดในใจว่านี่ฉันตั้งใจจะเดินทางไปชุมพรไปหาที่ปฏิบัติ เผื่อที่แถวนั้นจะเคยหลั่งนําทักษิโณทกไว้เยอะ ผลการปฏิบัติจะได้เต็ม จะมาสึกได้อย่างงัยแต่คนนี้พูดไม่เคยพลาด ก็เก็บไว้ในใจไม่สาวความถามต่อ

หลังจากกลับวัดก็ค้างวัดเดิม 1 คืนตั้งใจจะออกเดินทางตอนเช้า ลาหลวงพ่อเจ้าอาวาสเรียบร้อย บอกท่านว่าหากไม่มีใครถามก็ไม่ต้องบอกใคร ความจริงหลวงพ่อก็ห่วงมาก เพราะชีวิตไม่เคยลําบาก พอลาก็เดินเท้าเปล่าออกจากวัด ตอนนั้นตั้งใจจะเดินไปตาม๔นนเพชรเกษมเรื่อยๆ เงินที่ตัวทั้งหมดถวายวัดมีเงินติดย่ามเพียงไม่ถึง 30 บาท เดินไปสักพักเจอโยมพี่สาว เลยบอกความจริงว่าจะไปชุมพร ถึงแล้วจะโทรศัพท์มาบอกทางบ้านเอง
พี่สาวเลยถวายปัจจัยใส่ย่าม แต่ตอนนั้นบอกไม่รับ ขอนําเปล่าเท่านั้น พี่สาวก็ถามว่าจะไปทางไหน ถ้าทางรถไฟจะร้อน หินข้างทางรถไฟแหลมคม เดินเท้าเปล่าไม่ได้ขอถวานรองเท้า ก็เลยรับไว้

เดินไปเรื่อยๆก็มาคิดว่าทางรถไฟน่าจะไวกว่าประหยัดเวลามากเลยเดินทางรถไฟ ตอนนี้มาหวนนั่งคิดอยู่ว่า พี่สาวได้อานิสงค์มากถ้าไม่มีรองเท้าไม่มีทางจะไปไหนได้ไกลแน่ๆ
ก็เดินเรื่อยๆดึกไหนค้างนั้นจนถึง จ.ราชบุรี คืนนั้นเหนื่อยมากตอนเช้าก่อนบิฌฑบาตรก็ตั้งใจรับประทานอาหารเสร็จก็จะเดินทางต่อทันที แต่สังขารก็ไม่ค่อยจะไหวแล้วเจอโยมชาวราชบุรีมาใส่บาตรบอกไม่คุ้นหน้ามาจากไหนจะไปไหน เลยบอกความทั้งหมดโยมถวายปัจจัยมาประมาณ 40 บาท เพื่อเป็นค่ารถไฟเลยรับไว้แล้วขึ้นรถไฟไปลง จ.ชุมพร
หลังจากค้างตัวเมืองชุมพร 1 คืน พอเช้าก็ออกเดินทางไปหาดทรายรีทันที จากตัวเมืองชุมพรไปถึงหาดทรายรีจะต้องใช้เวลาประมาณ 1 วันระยะทางประมาณ 20-30 กม. งานนี้ก็เท้าป่าวเดินถนน เลือดออกเยอะมาก ทุกย่างก้าวจากตัวเมืองถึงหาดทรายรี มีรอยประทับเท้าตัวเองติดเลือดบนถนน แทบทุกรอย และก็เดินทางถึง หาดทรายรีได้ดังสมปรารถนา
ความเพียรครั้งนั้นแม้ว่าจะไม่ได้เดินจากนครปฐมไปถึงชุมพรด้วยเท้าตลอดทางแต่ก็เป็นกรเดินทางครั้งแรกและโดยลําพังที่ประทับใจที่สุด คืนนั้นได้จําวัดที่วัดเขตอุดมศักดิ์วนาราม

เข้าพบเจ้าอาวาสพูดคุยถามสารทุกข์กันเรียบร้อยแล้วท่านก็อนุญาติให้อยู่ที่นี่ต่อไป เจ้าอาวาสน่าจะองค์ปัจจุบันเป็นองค์เดียวกัน ท่านก็พนมมือกราบผมปะงกๆบอกขอบารมีช่วยอยู่ต่อเพื่อสร้างวัดผมก็ทําอะไรไม่ถูก พระ 2 พรรษามาเจอเจ้าอาวาสวัดใหญ่กล่าวแบบนี้ทํากริยาแบบนี้ ตัวผมเองก็ไม่ได้บอกและพูดถึงเรื่องเสด็จเตี่ยด้วยซําไป
ก็จําวัดที่นั่นได้ 3-4 คืน ไม่รู้ปัจจัยมาจากไหนจาก มีไม่ถึง 20 กลายเป็นหลักพันหลักหมื่น
ก่อนกลับลาเพราะเสร็จกิจเห็นควรจะกลับนครปฐมเลยลาท่านเจ้าอาวาสพร้อมเช้าพระที่วัดทั้งหมดของวัดกลับไปแจกญาติโยมและทําบุญวัดนั้นทั้งหมดเหลือติดตัวประมาณ 300 บาทได้เพื่อใช้เดินทางกลับ ตรงข้ามวัดเขตอุดมศักดิ์วนารามก็มีร่างทรงชื่อดังเพ่งเทียนอยู่ผมก็ไม่ได้ไปดูเพียงแค่ไปทักทายสนทนาธรรม 1ครั้งก่อนลากลับ หมอคนนั้นก็ได้พยากรณ์ให้เล็กน้อย

พระที่เช่าบูชามาก็แจกจนหมดเงิน 300 บาทที่มีก็เกือบจะไม่ได้ใช้กลับบ้านเพราะแจกทานคนแถวสถานีรถไฟจนแทบหมด การเดินทางไปหาดทรายรีในครั้งนั้น ได้ทั้งวิริยะ ได้ทั้งทานและอาจจะได้มากกว่านั้น แต่กรรมฐานไม่ไปไหน เพราะต้องนอนระบมกับความเหนื่อยล่าในระหว่างเดินทาง

ก่อนจะเดินทางกลับนครปฐมและลาสิกขาบท ที่ จ.อุตรดิตถ์ วันนั้นทั้งวัดมีแต่นําตาทั้งพระทั้งคน

ผมจะขับรถไปทุกปีที่นี่ ที่หาดทรายรี และทุกครั้งที่มาผมจะต้องปิดทองพระรูปในตําหนัก และที่ขาดไม่ได้เลยคือเสาธงช้างฝั่งขวาของพระรูป เสาธงต้นนี้มีดีอย่างไรลูกหลานพระองค์ เชิญไปสําผัสด้วยตัวเอง

​

วัดเขตอุดมศักดิ์เป็นวัดใหญ่อยุ่ตรงข้ามพระตําหนักกรมหลวงชุมพรใครผ่านไปผ่านมาก็อย่าลืมแวะเช่าวัตถุมงคลเสด็จเตี่ยกลับบ้านละกันครับ ผมรับปากช่วยสร้างวัดไว้แล้วเลยฝากประชามพันธ์​