การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา

คุณอาหายไวๆนะคะ ^^
ว่าแต่ งอมแบบ พระรามลงสรงเนี่ย
มันเป็นยังงัยอะค่ะ?? ท่าจะหนัก ...

 

พระรามลงสรงเป็นอาหารจานเดียวชนิดหนึ่ง คนรุ่นนู๋ไม่ค่อยรู้จักค่า ปัจจุบันยังหาทานได้บ้าง หน้าตามันก็คือข้าวราดด้วยผักบุ้งจีนที่ปรุงสุกด้วยน้ำซอสที่เหมือนกับน้ำจิ้มหมูสะเต๊ะ(ที่ใส่ถั่วบดแบบแกงแขก) ใส่เนื้อสัตว์ตามชอบ ที่เขาเรียกพระรามก็เพราะผักบุ้งจีนสีเขียวๆแบบสีวรกายพระราม แล้วลงสรงก็บรรยายได้ว่าไม่ได้เสด็จอยู่บนพระแท่นแห้งๆ (555)

แต่ท่านหมองอมพระรามลงสรงน่ะ ไม่รู้ท่านไปลงสรงจนงอมละเปล่า คริคริ

 

บทเริ่มในการฝึกสมาธิ
บทที่1
นั่งสมาธิในท่าปรกติหายใจเข้าลึก ออกยาว เข้าออกนับเป็น 1 โดยไม่ต้องภาวนานับให้ได้ 100

แล้วต่อด้วย

ภาวนา พุทโธ เข้าพุท ออกโธ นับเป็น 1 นับให้ได้ 100

แล้วต่อด้วย

ภาวนา เกษา โลมา นขา ทันตา ตโจ - ตโจ ทันตา นขา โลมา เกษา นับเป็น 1 ในขณะภาวนาไม่ต้งพิจรณาที่ลมหายใจ

ให้ภาวนาอีก 100

แล้วก็ต่อด้วย

แล้วกลับมาภาวนาพุทโธ เข้าพุท ออกโธ นับเป็น 1 นับให้ได้อีก 100

พอครบให้แผ่เมตตา จากนั่นก็นั่งนิ่งๆ ปล่อยตามสภาวะจิตไม่ต้องภาวนา นั่งไปเรื่อยๆ ในช่วงเวลานี้สำคัญที่สุดในการเริ่มต้น

พอจะออกจากสมาธิให้ ปัจเวก เนื่องจากในขนะนั่นเวทนาเกิดให้พิจรนากายตนที่ไม่เป็นไปตามความมุ่งมันของเรา

เนื่องจากเรามีความมุ่งมั่นในการปฏิบัติแต่กายนี้ไม่เป็นไปตามสภาที่เราอยากให้เป็น กลับมีความเสื่อมเป็นที่ตั่ง

ไม่มีความจีรังในตนพร้อมที่จะเสื่อมไปทุกเวลา และพร้อมอุดมไปด้วยสิ่งเน่าเหม็น พิจรณาได้เยี่งนี้แล้วจึงผแ่เมตาให้ตนและผู้อื่นอีกทีครับ

 

เรื่องการส่งการบ้านหรืออะไรถ้าผมว่างจะดูให้แต่ถ้าผมไม่ว่าง ก็จะมีคนดูให้เช่นกัน

ขอมัดมือชกแล้วกันครับ มาช่วยกันดูแลหน่อยครับ

 

อิอิ ไม่รู้จักจริงด้วยอะค่า พี่หนึ่งบรรยายซะ... หิว
เหมือนจะอร่อยนะคะ แต่ช่วงนี้กินเจ >_<
แต่อาสุวิ ไปลงสรงไรมาน้อ (ออกอาการสงสัย แฮ่..)
ถึงได้งอมแบบผักบุ้งเลยเหรอคะ ...
แต่เอ๋... เหมือนว่าจะงอมกันหลายคนเลยปะคะ
งั้นก็ได้หลายจาน 555 .... ข้าววว (ขอข้าว)...
แซวแก้เครียดอะค่ะ ... หายกันไวๆนะคะ

 

งั้น ให้นับหนึ่งใหม่เลยมั้ยครับพี่บาส หรือที่ทำมาแล้ว ก็ทำตามเดิมฮะ

 

ตามมาช้ากว่าคนอื่นอีกตามเคย แต่ก็ยังโชคดีที่ตามมาได้ ดีใจที่ อ.บาสเริ่มสอนใหม่อีกครั้ง รับทราบและปฏิบัติตามค่ะ แล้วบทสวดมนต์ที่ให้มาใหม่นี้ ต้องสวดทุกครั้งที่นั่งสมาธิไหมคะ หรือแค่ตอนเริ่มต้นใหม่ครั้งแรกคะ

 

อาจารย์มาแล้ว ผมเริ่มต้น บทที่ 1 ใหม่เลยนะครับ

 

.........เจอ สวดมนต์ยาวๆทีไร ความง่วง...มักจะมาเยือนทันที แล้วก้อจะนั่งไม่ค่อยเต็มที่เท่าไหร่ บางทีสวดเสร็จก้ออยากหลับ...เลยล่ะ

.......บทสวดมนต์แบบใหม่ยาวกว่าเก่าอีกนะนี่ แบบเก่ายังลักไก่อยู่เลยอ่ะ

 

ส่งการบ้านบทที่ 1 ค่ะ
ช่วงพุทโธแรกเริ่มไปได้นิดหน่อยเหมือนมีลมกระแทกเข้ามาในหูข้างซ้ายประมาณ 3-4 ครั้ง
ก็ภาวนาต่อไป พอพุทโธช่วงหลังเหมือนจะหลับๆง่วงๆ คำภาวนายังอยู่ แต่นับหลุดๆ
รู้สึกตัวเป็นช่วงๆ พรุ่งนี้จะพยายามให้ดีกว่าเดิมค่ะ

 

ส่งการบ้าน วันจันทร์ 11/10/10

หลังจากที่ไม่ได้นั่งสมาธิมาเป็นเป็นเดือน ทั้งๆที่ในใจก็รู้สึกอยากจะนั่งทุกวัน แต่พอถึงเวลาจะนั่ง ก็ไม่นั่งซะงั้น

วันนี้เริ่มเป็นวันแรก หลังจากที่หยุดไปนาน... ยังคงอยู่ที่บทที่ 1ค่ะ

หลังจากสวดมนต์บทใหม่ตามที่อาจารย์แนะนำ ก็เริ่มนั่ง ตั้งแต่ 19.30-21.20 น. โดยประมาณ

+หายใจ เข้า ออก รู้สึกหนังตากระตุกยุบยิบตั้งแต่เริ่มนั่ง แต่ก็ไม่ได้ถี่มาก ก็ไม่มีอะไรหวือหวา ไปได้เรื่อยๆและ แอบฟุ้งบ้าง แต่ก็ไม่มีเวทนาใดๆให้พิจารณา

+ภาวนาพุท โธ... พอภาวนาเลยครั้งที่ 50 รู้สึกเริ่มเอื่อยๆ เนือยๆ แล้วก็ปวดขมับขวา แต่ก็ไม่ได้ปวดจนเกินทน

+ภาวนาเกษา โลมา ช่วงแรกๆภาวนาได้ดีและต่อเนื่อง แต่พอขึ้นครั้งที่สี่สิบไป เริ่มภาวนาไปแล้วหลงๆลืม แล้วก็มีบางช่วงที่แสงเทียนรู้สึกสว่างเหมือนเปลือกตาปิดไม่สนิท รู้สึกปวดเอว ปวดเข่าทั้งสองข้างบ้าง

+ภาวนาพุท โธ.... ช่วงแรกๆหายใจได้เบาๆและรู้สึกผ่อนคลายแต่ก็ได้ไม่นาน มีหลายช่วงที่รู้สึกว่าเห็นสิ่งของด้านหน้าเราได้ชัดเจนมาก
เหมือนเปลือกตาเปิดโดยไม่รู้ตัว และมีแสงสีทองวูบขึ้นวูบลงอยู่ด้านหน้า ด้วยคิดว่าตัวเองเผลอลืมตาก็เลยพยายามปิดตาลง แสงก็มืดไป
ช่วงท้ายรู้สึกปวดก้นด้านขวามาก เกือบทนไม่ได้ ก็กำหนดไปตรงจุดนั้นก็ทุเลาลง

แผ่เมตตา แล้วก็นั่งเฉยๆได้ซักพักช่วงสั้นๆ รู้สึกเมื่อยๆ ก็ลากรรมฐานด้วยการพิจารณาแก่ เจ็บ ตาย ฯลฯ....

ขอบคุณอีกครั้งนะคะอาจารย์ที่กลับมาประจำการเช่นเคย

 

ส่งการบ้านค่ะ
ช่วง1-100 มีวอกแวกคิดบ้างนิดหน่อย แต่ก็ดึงกลับมาได้ไม่เผลอไปนาน
ช่วงพุท-โธ มีวอกแวกอีกเหมือนกัน แต่ไม่มากเท่าช่วงแรก
ช่วง เกษา-โลมา วันนี้รู้สึกว่าได้เร่งได้เร็วขึ้นมาก ไหลลื่น แบบเบาๆหวิวๆ หายใจแบบนุ่มๆ ค่ะ
ช่วงพุธ-โธ อีกครั้ง รู้สึกง่วงๆ แต่ก็ฝืนทำไปได้จบถึงร้อย
แผ่เมตตา และ นั่งพิจรณาสังขารค่ะ
ขอบคุณค่ะ

 

ใครไปถึงไหนก็ต่อเลยครับ อันนี้คือเอามารวบรวมใหม่ครับ

 

ต้องมีสติครับ และตัดความกังวลทิ้งให้หมดไม่อย่างนั้น จิตจะวิ่งไปแต่เรื่องอื่นๆไม่นิ่งครับ

 

พยายามอย่าไปตกใจหรือสงสัยนะครับเพราะอาการแบบนี้ต่อไปจะยิ่งมีมากขึ้น ไม่ต้องไปกังวล
ว่าจะหลุด ทำตามธรรมชาติครับ

 

พยายามปล่อยตัวตามสบายอย่าเกรงนะครับเวลานั่ง

 

วันแรกที่มาหาอาจารย์
เดินหาบู้ทเสียเกือบ 40 นาที ก็หาไม่เจอ
นึกถอดใจ จะกลับบ้าน
แวบหนึ่งก็นึกถึงคุณตัวกลม จึงโทรหา
ก็เลยมีโอกาสได้มาพบอาจารย์
เพราะตัวกลมได้ช่วยเรา ให้พบทาง
แล้วตัวกลมนี้สำคัยไฉน
เพราะในตัวกลม จึงทำให้ เราได้เห็นแก้วอันเจิดจ้า
เพราะตัวกลม มันเป็นตัวเริ่ม ของตัว -ก-
เพราะเมื่อ มี ตัว --ก-- มันก็มีคำ –กล้า—หรือ –กลัว—

ถ้าเริ่มที่ –กล้า- มันก็มีคำว่า -เกิด-
เมื่อมีคำว่า -เกิด- มันก็มี คำว่า -ก่อ-

เมื่อมัน –ก่อ- แล้ว ความ วิริยะ และอดทน เท่านั้น
จะเป็นผล ทำให้ เกิดการ –เกลา-
การเกลา ก็เหมือน กับ การหมั่น พิจารณา
เมื่อ พิจารณา มากๆ มันก็เกิด สิ่งที่เรียกว่า

-เกลี้ยง- จากความฟุ้งซ่าน กิเลส ตันหา
และเมื่อเกลี้ยง แล้ว อะไรจะเกิดขึ้น
-แก้ว- ในตัวกลม ก็บรรเจิดจ้าให้เราได้เห็นได้รู้

แต่ถ้าเราไม่ –เกลา- มีแต่ความ ขี้เกียจ อ้างสารพัด ไม่มีเวลา เหนื่อย หล้า
สิ่งที่จะได้ ก็คือ –กลาก และ เกลื้อน-
เราก็เสียเวลากับ การรักษา โดยไม่ใช้เหตุที่ควรให้ เกิด
ทิ้งลมหายใจให้หมดไปวันๆ วันแล้ววันเล้า

สิ่งที่จะเกิดต่อมา ก็คือ –กระ- ยิ่งยากแก่การ รักษา
ปล่อยชีวิตให้หมดไป วันๆ
สุดท้ายของ ชีวิตก็คือ –กรุ- ซากที่ฝากไว้กับโลกนี้

ถ้าวันแรก ที่ผมมาที่บุ้ท แล้ว -ไม่กล้า-
ถอดใจกลับบ้าน เพราะ เกิดความ –กลัว-
ตัวที่จะตามมา ก็คือเป็นไป ตาม –กรรม-

เพราะคุณตัวกลม สำคัญกับผม จริงๆ
จึงทำให้ เรา – กล้า เพื่อ -ก่อ- เพื่อ -เกิด
เพื่อ -เกลา-เพื่อ –เกลี้ยง- และเพื่อ -แก้ว-
เราจะไม่ปล่อย ตัวเรา เองให้ เป็น
กลาก เกลื้อน –กระ- และลง –กรุ- อย่างแน่นอน

 

ออกมาแล้ว..............5-5-5

ใกล้เวลาแล้ว รอคนอื่นๆ สะ-แดง-ตัว อีกครับ

 

เยี่ยมเลยพี่สุดๆ ศิษต์น้องขอคารวะ

 

รูปสาวๆแทนตัวพี่หนึ่งนี่ สวยแบบที่นางงามบางคนสู้ไม่ได้เลย
ถ้าจะให้เห็นภาพชัดเจน พี่วรรณนันท์คงต้องลงมือให้ได้เห็นของจริง อิอิ ว่าลงสรงแบบไหน
งอมพระราม เป็นคำพังเพย เปรียบเทียบในเรื่องรามเกียรติ์ ที่พระรามโดนขับไล่ออกจากเมือง
ระหกระเหิน แม้นางสีดายังโดนทศกันฑ์ลักพาตัว จึงเป็นคำที่แสดงถึงความทุกข์ยากลำบาก
อ.สุวิยังเอาไปเล่นคำกับ คำว่า ลงสรง ก็คงเหมือนต้นผักบุ้งที่เหี่ยวๆลีบๆ สรุปคือ ลำบากมากมาย

ยินดีในบุญค่ะ ได้ลงมือทำอาหารเอง ประเภทคนที่นี่(คนพิมพ์ อิอิ)เครื่องมือเครื่องปรุงมียังอาย

กำลังลุ้นอยู่ว่าพี่พลังไฟมาช่วยอาจารย์บาสเมื่อใด และแล้วก็มา ด้วยคำพูดสอนใจเด็ดๆ