คุณยังเป็นแบบนี้อีกหรือเปล่า

คุณสองคนก็ไม่เคยแปรเปลี่ยน ไม่ได้ด่านะแค่บอกว่าไม่เห็นจะเปลี่ยนแปลงในทางที่จะเข้าใจผู้คน เห็นอกเห็นใจผู้คนเลย ผมเห็นว่าไม่สมควรมีสำหรับผู้มีธรรม และเห็นว่าสมควรมีสำหรับผู้ไม่รู้จักกิเลสมารทั้งหลาย

 

ยังไง ยังไง ก็ฝึก ทำตาไม่เท่ากัน ดีกว่า....นะเธอว์​

คนไม่รู้ก็ปล่อยให้ ไม่รู้ดีกว่า ....มั๊ยเธอว์ ​

คนรู้ก็ได้แต่ อมยิ้ม อ่ะ... น่ะเธอว์​

จะพิมพ์ออกมาก็ไม่ใช่เรื่อง.....จริงไหมเธอว์​

มหากาพย์ มัน ยาว ....ม๊ากเธอว์​

คนคุยกันรุ้เรื่อง ก็มองออกแล้ว..... ละเธอว์​

คุยกับป้า ขวัญโมอะ..น๊าเธอว์​

rabbit_sleepy ทดสอบความแม่นซัก ลูก มั๊ย เธอว์....​

 

* *+ ......................... มีบท

 

โอเค เข้าใจละเธอว์
เบื่อจะหาเหาใส่หัว
ขี้เกียจจะอ๊วกเป็นเลือด แระเธอว์
อิอิ

 

อาม่า...ขรา
เรื่องโดนหลอกให้อ๊วกเป็นเลือดนี่ โมอะ ก็โดนมาหลายดอกส์ อยู่
กากี่นั้ง เธอว์มา 1ตุ๊บ ฉันคืนให้หลายตุ๊บ ทีฮูทีอิท อิอิ
แต่เล่นเฉพาะคนที่คุยกันรู้เรื่อง และไม่พยาบาท ก็ได้รู้เรื่องแปลกๆดี
ถือว่าฝึกไหวพริบ เรียนรู้อารมณ์และสภาวะหวานอมขมกลืน ฝึกอภัย ฝึกปล่อยวาง ฝึกขันติ
ฝึกการไม่ถือเขาถือเรา ผิดเป็นครู ถูกก็เป็นครู
บางคนเขาไม่รู้ตัวว่าชอบเพ่ง เขาก็แสดงออกแบบไม่รู้ตัว
บางคนเขาก็แกล้งเพ่ง แบบเนี้ย

rabbit_sleepy ทดสอบความแม่นซัก ลูก มั๊ย เธอว์....

ก็ขำๆ อำๆ กันเอง ในหมู่เฮา คนอื่นเขาไม่เข้าใจก็ว่าเรามันพวกติงต๊อง อิอิ
ก็ว่ากันไป แต่เสวนาธรรมกับ อาม่า ก็ดีนะ ได้รู้จักตัวเองเพิ่มเวลามันไหลออกมาคุยกะอาม่า
ก็ได้ศึกษาตัวเองไปด้วย ได้รู้จักอาม่าด้วย ปล่อยธรรมชาติออกมากระทบโลกตามจริง
แบบสบายใจ ไม่ต้องคิดมาก ใครคิดมากๆ เราก็ บ๊ายบาย อิอิ
เวลาเจอคนคิดมากๆ ธรรมชาติมันก็หดหัว เพราะมันกลัว...จนหัวหด อิอิ
เนาะ อาม่า เนาะ

อย่างป๋าบุญพิลึกนี่ โมอะ จัดให้เป็นคนคิดมาก(คิดเองเออเอง ง่ะ)
แต่ความจริงของเขาจะเป็นคนคิดมากรึป่าวก็ไม่รู้นะ มีแต่เขาที่รู้ตัวเขาเอง
เจตนาเขาคงอยากให้ธรรมเรา ซึ่งอาจไม่ตรงกับจริตเรา เราไม่ศรัทธาเราก็รับไม่ได้
มันก็เลยกลายเป็นเขาอยากให้ของเราแต่เรารับไม่ได้ มันก็เสียของๆเขา
แต่เรากระอักเลือดแทน จัดเป็นเจตนาดีแต่เกิดเป็นผลไม่ดี ก็เสียของ เสียแรง เสียพลังงาน เปล่า
มีแต่เราที่รู้ตัวเราเอง ว่าเราต้องการธรรมแบบไหน ใครก็ยัดเยียดให้กันไม่ได้
ในที่นี่ โมอะ ก็คิดว่าไม่มีใครรู้ดีกว่าใคร เราต่างก็เข้ามาเพื่อศึกษาธรรม เนาะ
อยากได้ธรรม อยากได้ความสบายใจ เราก็คุยกับคนที่คุยกันแล้วรู้เรื่อง ก็จะได้เป็นผลดี
กับเราเอง และคนที่เราคลุกคลีด้วย ก็จะได้ทั้ง2ฝ่าย ไม่ต้องเสียของ เนาะ

ไม่รู้จะหาเหาใส่หัวอีกไหมเนี่ย (ดันไปพาดพิงบุคคลที่3 อิอิ)
พูดมากๆ(มาจากคิดมาก)แล้วมักจะมีเรื่องให้คนอื่นเข้าใจผิดทุกที

rabbit_sleepy

​

 

การสนทนาธรรม เราไม่ดูหมิ่นในธรรมใคร
แต่เราจะเหยียดหยามนิสัยที่ไม่ดี เราต้องอยากเป็นคนดี
เราก็ต้องไม่ชอบนิสัยที่ไม่ดีของเราด้วย บางทีมันก็ล้นออกมา
ถามว่า หลบภัยยกพรหมวิหาร 4 มาทำไม
คำตอบมันอยู่ในนั้นทั้งหมด หากเราเข้าใจและทำได้
เจตตนาในการกระทำก็จะบริสุทธิ ใครไม่เห็น ไม่เป็นไร
สำคัญแค่ว่า ใจเรามันสามารถอุเบกขาได้แค่ไหน

 

อาม่า มาแล้ว อาหลบภัย

ถ้าอาหลบภัยมาบอกอาม่าว่า ต้องมีน้ำใจ ต้องเจริญพรหมวิหาร4
อาม่าจะต้องพลิก กระดูก น้ำเลือด น้ำหนอง จนตับไตใส้พุงออกมาดูทันที
ว่าเออ อาม่าได้ทำอะไรลงไป สิ่งที่ทำมันแฝงอะไรมั้ย อาม่าจะหนาวสะท้านทันที ที่มีสาวน้อยหน้าตางดงาม มาตักมาเตือนอาม่า
คนเราน้า ต้องรับฟังผู้อื่น ให้เกียรติผู้อื่น ไม่มองว่าหน้าเป็นงัย หลังเป็นงัย แต่ต้องรู้ว่าปัจจุบันเป็นงัย ใช่มั้ย
แต่นี่ อาบุญพิชิต อีดันทุรัง เมตตาก็เอาอีไม่หยู อาม่าน้าเข้าใจอาหลบภัย ขอบคุณอาหลบภัย มากๆ เยย ที่มาชี้ทาง
แต่อาบุญอีคงตกนารกไปแล้วหล่ะ เพราะอีมีสติไม่ทันกิเลสที่มันซ้อนกันอยู่ในธรรมของอีเลย
แถมอาหลบภัยมีเจตนาดีกับอี ยังมาว่ากลัวบอดี้กาด หน้าเหลี่มของอาหลบภัยอีก แต่ช่างมันเถอะตอนนี้อีคงหน้าเบี้ยวไปแล้วมั้ง เพราะอีโดนพิของแมงสากไปแล้ว

 

อีกทีที่ต้องบอกอาหลบภัย
อาม่าน่ะอยากจะกดอนุโมทนาเยอะๆ ให้คอมมันพังไปเลย แต่กดได้ทีเดียวเอง
อาม่าเซ็ง เลย

 

ได้ยินเสียงหัวเราะดังมาถึงบ้านเชียวน่ะ
พักหลังดูคุณใจเย็นกว่าเดิม เนอะ หรือว่าแอบไปอ๊วกเป็นลือดมาแล้วเหมือนกัน
อะไรวางๆได้เราก็มาวางกันเถอะเนอะ อย่าไปติดใจมันเลย เพื่อนร่วมธรรมกันทั้งนั้น
ไม่รู้ หาเรื่องใส่ตัวอีกเปล่าเนี่ย แค่อยากบอกอ่ะน่ะ อย่าแรงน่ะ เบาๆก่อนแล้วตั้งตัวไม่ทัน

 

อ่าม่าไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะ
การกระทำอะไรก็ตามแต่เจตนาเดิมเป็นไง
เราก็ต้องรักษาเจตนาเดิมเอาไว้
หลบภัยอายุยังเป็นเด็ก หลบภัยไม่อาจชี้นำใครได้
หลบภัยบอกว่า หลบภัยทำแบบนี้อยู่ก็เท่านั้นเอง
หลบภัยไม่อาจเป็นครูใครได้หรอกค่ะ
เพราะหลบภัยก็ฝึกตนเหมือนกัน
จริงๆ แล้ว เราไปเจออะไรมา เอามาเป็นแบบทดสอบดีกว่า
หลบภัยเคยบอกพี่ขวัญว่าเจออะไรมาหนัก ก็เครียด
แต่เดี่ยวมันเบา พี่ขวัญแกเข้าใจถูกแล้ว
เรื่องบางเรื่อง คนอื่นผ่านเรายังไม่ผ่าน
เราผ่านคนอื่นไม่ผ่าน และมันมีอีกหลายอย่าง ที่เราต้องวางมันลง
อันนี้หลบภัยทบทวนตัวเองนะคะ รักษาเจตตนาเดิมไว้ไม่คอนแคลน

 

555555555555555 อารมณ์ดี

 

ถ้าผมโกรธผมเกลียดคน คนหนึ่งนั้น แล้วคนๆหนึ่งนั้นจะโกรธเกลียดร่วมกันกับผมไหม ถ้าใช่มันคงสนุกนะ เพราะว่าไม่เคยเห็นกิเลสตัวไหนเลยที่ไม่ทำให้คนโง่รู้สึกสนุกกับการทำสิ่งนั้น ดูสิเห็นง่ายๆมากๆเลย คนที่ชอบเล่นหวยเล่นการพนันกว่าจะปลงได้ก็เกือบหมดตูดว่าไหม บางทีก็ไม่ปลงหมดทั้งตูดหมดทั้งตัวก็มี เพราะกิเลสมันพาให้เห็นว่านั่น สนุก 5555 ว่าไหมคุณแดงแครี่ 5555

 

ขรา อาkwan อาkwanก็อ๊วกเป็นเลือดมาแล้วเหรอ แสดงว่าวิทยายุทธแจ่มแล้ว อาม่านี่ไม่ไหวเลยมาเจอตอนแก่ ของอาkwanเจอหนึ่งตุ๊บ เอาคืนหลายตุ๊บ อาม่าเจอตุ๊บเดียว ยืนงง อยู่ปากซอยกลับบ้านไม่ถูกเเลย อาม่าหวานก็อม ขมก็อม กลืนไม่ได้เลย เพราะกลัวกลืนไปกิเลสมันจะไปทำลายลมปราณอาม่าแตกสร้าน คั้นอาม่าจะจะคายก็กลัวจะไม่เห็นธรรม เดี๋ยวจะเสียแรงที่เขาเอามาให้
อาม่าเลยอมไว้หมดเลย แถมมืดอีกต่างหาก เสีนหลายต่อเลย
ตอนนี้อาม่าว่าการฝึกขันแตกของอาม่าไม่รู้กระจายไปโดนใครบ้างแล้ว
การฝึกเป็นครู อาม่ามีครูบานเต็มห้องเลย ช่วยอาม่าฝึกทั้งน้าน จบหลักสูตรอาม่าจะเป็นผู้ได้วิชา เมตตามหานิยมแน่ๆ ธรรมชาติของอาม่าก็งี้แหละ เซ่อๆ โง่ๆ
เลยอ๊วกเลย
ส่วนป๋าบุญอาม่าก็ไม่รู้ว่าเค้าคิดมากหรือเปล่า อาม่าไม่กล้าไปคิดแทนหรอกแค่นี้อาม่าก็หลอนเหมือนกันแหละ
จริงๆอาkwan เข้าใจอาม่าถูกหมดแล้ว ไม่ต้องกลัวเรื่องหาเห่าใส่หัว ยึดคติเดียวกับอาม่า เกิดขึ้น ยั้งไม่อยู่ จุดไฟ ธรรมมีอยู่คู่กับโลก อาม่าขออยู่ทั้งโลกและธรรม เพื่อสืบทอดพระพุทธศาสนา แค่นี้อาม่าก็ตายตาหลับแหละ

 

ขอตอบวรรคแรกก่อน ต้องแยกก่อนถ้าผู้ที่ฝึกมาดีแล้วย่อมไม่เกลือก กลั้ว กับคนพาลเพราะฉะนั้นต้องแยกผิด ชอบ ชั่วดีได้ก่อน ถ้าเลือกที่จะตามกันไปแบบไม่รู้อิโน่อิแน ก็คงสนุกแบบที่คุณว่านั่นแหละ แต่ถ้ารู้แล้วหาเหตุนำพาให้เข้าใจก็คงจะประเสริฐกว่า ทุกอย่างเราเลือกที่จะกระทำได้อย่างมีสติ มิใช่เหรอ แต่ถ้ามันไม่มีปัญญาขนาดนั้น ก็ถือว่ามันเกิดมาต่ำกว่าภูมิแล้วกัน ตอบถูกมั้ยเนี่ย ยิ่งเซ่อๆอยู่ด้วย

 

อายุไม่ใช่สิ่งตัดสินว่าใครประเสริฐ ใครมืดบอด
ถึงเป็นเด็ก แต่ดวงจิตมีธรรมเป็นที่ตั้งแม้แต่อาม่าเองก็ศัทธาได้ อย่างเต็มหัวใจ
อาม่าไม่มองรูปกายภายนอก ไม่มองอายุสังขาร อาม่ามองดวงจิต ดวงธรรมเป็นที่ตั้ง ถึงอาม่าจะอายุมากกว่าอาหลบภับ เดี๋ยวนับก่อนนิ้วไม่พออ่ะ เอาส่วนอื่นรวมเลขก่อน (ขออภัยหากเล่นไม่ถูกกาล) หัวใจอาม่าก็กราบหลบภับได้ ศัทธาเป็นตัวนำ พิณาเหตุและผล ต้องมั่นใจตน ไม่ออ้นวอนขอ ไม่หวังผลตอบแทน อาม่ามองว่าหลบภัยเป็นแบบนั้น เดินต่อไปเถอะอาม่าเป็นกำลังใจให้

 

ผมอยากจะให้คาถาป้องกันตัวกันเอาไว้

อเสวนา จะพาลานัง

 

อยากบอกอาม่า
ตัวจริงของอาkwan กับคนที่คุยบนเน็ตเนี่ย มันคนละคนเลยนะ
ตัวจริงที่อยู่ข้างนอกเนี่ย จะเงียบๆติ๋มๆ เรียบร้อยยย...พูดน้อย
วันๆอมแต่น้ำลายไม่ค่อยได้พ่นเป็นฟอง ฟอดๆๆ อย่างบนเน็ตหรอก
สันดานต่างๆที่ออกมาเพ่นพ่านบนเน็ตเนี่ย มีแต่คนใกล้ชิดอย่างคุณซะมี ง่ะ
ถึงรู้สันดานเราได้ เพื่อนๆที่คบกันธรรดาเขาไม่รู้จักเพราะเราฟอร์มเยอะ อิอิ
เวลาอยู่กับคนแปลกหน้า ก็ฟอร์มมาแระ แต่กับคนที่เราไว้วางใจ เราก็ไม่ต้องรักษาฟอร์ม
ปล่อยเต็มที่ถ้าเขาทนเราไม่ได้ เขาก็เดินจากเราไปเอง คนที่ยังทนสันดานแท้ของเราได้
แบบไม่ถือสาเราก็นับได้ว่าเป็นเพื่อนแท้ สหายที่จริงใจ ก็คบกันต่อไปด้วยความสบายใจ
เพื่อนแท้ที่รู้ใจจึงหาได้ยาก เพราะคนที่อดทนต่อนิสัยที่ไม่ค่อยจะงามของเราได้มันหาได้ยาก
เมื่อเราปล่อยธรรมชาติของเราออกมาแล้วศึกษาธรรมชาติของเราไปด้วย ก็จะได้เป็น
โอกาสอันดีที่เราจะขัดเกลานิสัยสันดานที่เป็นธรรมชาติของเราให้ใสสว่างได้อย่างแท้จริง
ขัดเกลาที่ภายในของเราได้เมื่อเรารู้จักภายในของเราอย่างตรงตามจริง เกาได้ถูกที่คัน
คนอื่นเขาชี้ที่คันให้เรา แต่เราไม่คันมันไม่ยอมเกาอยู่ดี มันต้องรู้ที่คันเองจะได้เกาได้ถูกที่เอง

 

บายนะอาม่า ไปนอนก่อนแระ พรุ่งนี้จะพาตัวแสบใหญ่กะตัวแสบเล็ก ไปเที่ยวสัตหีบ
อนุโมทนาบุญกะอาม่าอีกที ทำบุญเผื่ออาkwanด้วยเนาะ อิอิ

 

น้องหลบภัย พี่ถามจริงๆเถอะ น้องรู้จักแยกแยะตัวตนของน้อง
กับตัวหนังสือในเว็บบอร์ดบ้างมั้ย ที่น้องเป็นแบบนี้ก็เพราะน้อง
ชอบเอาตัวตนที่แท้จริงลงไปยึดใจกับสิ่งที่ได้สัมผัส ยึดเอามาเป็นจริงเป็นจัง
ชอบกระโดดลงไปเป็นตัวละครในนั้น ทั้งๆที่ผู้นำเสนอเขาเพียงต้องการ
ให้น้องเป็นเพียงคนดู แล้วคอยศึกษาหาจุดไหนเป็นไปได้หรือไม่
แล้วจึงค่อยเอาสิ่งที่ตัวเองแน่ใจ มาพัฒนาตัวเองในโลกของความเป็นจริง

ขอถามอีกครั้ง น้องรู้จักตัวตนของพี่มั้ย ก็ไม่รู้จัก
น้องเคยเห็นหน้าพี่มั้ย ก็ไม่เคยเห็น แม้กระทั้งเสียงที่พวกน้อง
ไปคุยกันในห้องประเทือง พี่ก็ไม่เคยเข้าไป

หรือแม้แต่ตัวน้องเองพี่ก็ไม่เคยเห็นหน้า ไม่รู้จัก
ชื่อในเว็บน้องก็มีสองชื่อสามชื่อ รูปแทนตัวน้องก็เห็นเปลี่ยนออกบ่อย
ฉะนั้นพี่ว่า น้องเป็นเอามากแทนที่จะดูตัวอักษรแล้วแปลเปลี่ยนให้เป็นครู
แต่นี่ดันดูตัวหนังสีอ แล้วก็จินตนาการมาเป็นศัตรูเสียนี่

ครั้งแรกที่พี่เห็นน้องเปลี่ยนชื่อหรือรูปบ่อย พี่ยังคิดเลยว่า
น้องคงเป็นคนไม่ยึดติดกับสิ่งใด แต่มาตอนนี้พี่เปลี่ยนใจแล้ว
พี่ขอวิจารณ์การกระทำของน้องที่แสดงออกในเว็บนี้เลยว่า

ยามใดที่น้องเกิดความหลงที่เจือด้วยอารมณ์โกรธ น้องก็จะลงไปยึด
มั่นถือมั่นกับสิ่งนั้น ทั้งๆที่มันเป็นตัวหนังสือ มีอารมณ์และออกอาการ
ไปตามนั้น

ยามใดที่น้องมีโมหะและโลภะ น้องก็จะเบื่อสิ่งที่มีอยู่
ใจอยากเป็นนั้นเป็นนี่ ชื่อนี้ไม่เอาแล้ว เอาชื่อนั้นดีกว่า
ดาราเกาหลีคนนี้ไม่เอาแล้ว เปลี่ยนรูปดีกว่า

 

น้องหลบภัยครับ พี่จะบอกให้น้องต้องรู้จักแยกแยะว่า
การแสดงธรรมในเว็บบอร์ดเป็นอย่างไร การเป็นอยู่ในสังคมแห่ง
ความเป็นจริงเป็นอย่างไร
เรื่องพรหมวิหารสี่ที่น้องพูดถึง มันต้องใช้ให้ถูกกาละเทศะหรือ
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ นึกจะอ้างสิ่งใดก็อ้างให้มันถูกที่ถูกทาง
ไม่ใช้นึกจะอ้างก็อ้าง ทั้งๆที่มันไม่สถานที่ที่จะอ้างได้

ถ้าน้องไม่ได้อยู่ในเวลาศึกษาหรือพิจารณาธรรม น้องกำลังอยู่ในสังคม
พบปะผู้คนอยู่กับความเป็นจริง นั้นแหล่ะถึงจะเอาเรื่องพรหมวิหารมาใช้
หรืออ้างได้

แต่ถ้าน้องกำลังสนทนาในเว็บบอร์ด เราไม่ได้เห็นหน้าหรือรู้อาการ
ที่เราแสดงออกโดยตรง เห็นได้แต่ตัวหนังสือ

ฉะนั้นด้วยศีลหรือความจริงใจก็ตามแต่ ตัวตนเรา ใจเราคิดอย่างไร
เราก็ต้องพิมพ์ไปตามนั้น ผู้ที่อ่านหรือศึกษาจะได้ใช้
วิจารณญาณของตนเอง โดยไม่มีสิ่งที่นอกเหนือจาก
ธรรมที่ต้องการสื่อมาชักจูงให้หลงเชื่อครับ

เรื่องการวางอุเบกขา ขอบอกน้องเลยว่า..
เราต้องรู้ตัวว่าเรากำลังเป็นคนดูอยู่
เราไม่ใช่บุคคลในตัวหนังสือนั้นครับ