ขอปรึกษาปัญหาชีวิตหน่อยครับ

...ทุกๆย่างก้าวที่สาวไป ย่อมเกิดทางเลือก อย่างน้อยสองทางเสมอ....เลือกทางใดทางหนึ่ง ย่อมรับผลอย่างใดอย่างหนึ่ง เป็นเช่นนี้...ธรรมดา(โปรดพิจารณา)

...ทางสายเอก ไม่มีแยก มุ่งตรง ถึงจุดหมาย...ด้วยปัญญา...

 

ขอทวนประโยคน่ะ เรียนแล้วไปไม่รอดเลยไม่อยากเรียน
น้องบอมสามารถทำอย่างอื่นได้ดีกว่าเรียนหนังสืออีกหรือเปล่า ตรงนี้ต้องพิณาดู
บางท่านไม่เก่งตอนเรียน แต่สามารถดำรงกายภาพได้ดีในทางอื่น อยู่ที่รู้จักตัวเองดีพอหรือเปล่า เข้าใจบัญญัติทางโลก และทางธรรมดีพอไหม แต่ถ้ายังเห็นทางโลกมากกว่าก็ขอให้พยายามให้มากกว่าที่เป็นอยู่
การศึกษาเป็นพื้นฐานการอยู่ในโลกสมมุติ เป็นเรื่องที่สังคมให้การยอมรับ
เงื่อนไขทางโลกมีมากมายน่ะค่ะ ต่างจากทางธรรมมาก
แต่ถ้าอยากบวช เพื่อปฏิบัติจริงๆ ไม่มีทางโลกเข้ามาข้องเกี่ยว ยึดคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นแนวทางในการหลุดพ้น และแน่ใจจริงๆไม่ใช่เพราะเรียนแล้วไม่ได้ดี ทำอะไรก็ระลึกแต่เรื่องบวช ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็ขอแน่ะนำว่าบวชเลยแล้วตั้งใจปฏิบัติเป็นสงฆ์สาวกที่ให้ชาวบ้านได้กราบ ได้บุญกันไป วาสนาบารมีของแต่ละบุคคลต่างกัน ถ้าน้องบอม
มั่นใจแล้ว ขอแนะนำให้ดูจิตดูใจตัวเองโดยก่อนจะบวชไปถือศีล8 ที่วัดที่ห่างไกลมากๆ สัปปายะ น่ะ สัก3เดือน
แล้วดูว่าผลที่ได้เป็นวาสนา บารมีของเราจริงมั้ย เมือ่ถึงเวลาคงจะเป็นทางเดินให้น้องได้

 

บวชเลยดีกว่า อาจจะบอกเรียนก่อนก็ได้อายุยังน้อย แล้วถ้าเกิดอีก 3 วันตายล่ะ แต่ขอให้การบวช อย่าเป็นเครื่องต่อรองเพื่อหนีการเรียนไม่รอด หรือ ไม่อยากเรียน

 

จะว่าไปการที่ผมอยากบวชเป็นการหนีปัญหาก็ได้แต่ไม่ทั้งหมด เพราะตอนนี้เครียดครับ แต่ก่อนหน้านี้ตอนที่ผมยังไม่้ขึ้น ปวช ผมก็อยากบวชเหมือนกันครับแต่ไม่เท่าตอนนี้ แบบว่าอยากบวชอยู่แล้วเป็นทุนเดิมพอเจอปัญหายิ่งอยากบวชมากขึ้นไปอีก

 

ช่วยหน่อยคะ

ดิฉันเหมือนมีเจ้ากรรมนายเวรเยอะจริงๆค่ะ.ทำไมต้องเจอแต่คนใจร้ายคะคนที่เราพูดจาว่าร้ายเราบ่อยคะทั้งๆที่เพิ่งรู้จักกัน

 

มันเป็นเรื่องธรรมดา ในสังคมมนุษย์ ค่ะ
คนรักเรา เท่าปลายเข็ม
คนเกลียดเรา เท่า.........
สำคัญว่าเรารักตัวเองหรือเปล่า
คนบางคนไร้ความรู้สึกที่จะรัก เพราะไม่ชอบด้วยเหตุตั้งแต่1-10
ก้จงอย่าหมายมั่นว่า จะต้องให้คนอื่นใจดีกับเราทุกคน
เนื่องจากไม่เหมือนกันโดยธรรมชาติในตัวอยู่แล้ว ขอให้มั่นคงกับความดี คิดดี
พูดดี ทำดี ไม่ต้องเอาธรรมชาติของคนอื่นมาเป็นน้ำหนักให้ตนเองมาก
การอยู่ในสังคมที่ดีได้ ต้องรู้ที่จะอยู่ รู้ที่จะแยก หนูต้องให้น้ำหนักกับตัวเอง
มากกว่าที่จะให้กับคนอื่นที่ทำให้หนูไม่สบายใจ เพราะหนูไม่สามารถที่จะบังคับให้คนรอบข้างต้องใส่ใจกับความรู้สึกของหนู ความสบายใจมันอยู่ที่ธรรมชาติของหนูเป็นพื้นฐานเดิม และเป็นการฝึกที่จะไม่ไหลตามไป ได้ดีด้วย
พื้นฐานของแต่ละบุคคลไม่ใช่1+1เป็น2 ค่ะ อาจเป็น1+1เป็น10ก็ได้
แต่ถ้าหนูไม่สบายใจจริงๆ ก็ไปทำบุญแผ่ให้คนที่ทำให้หนูอึดอัดใจก็ได้
เพราะความสบายใจมันต้องเริ่มที่เราก่อน ค่ะ

 

..แหมอ่านแล้วของชักขึ้น..เอาเบาๆเน๊าะ น้องบอม อ่านพุทธพจน์นี้ดีๆนะครับ
"ธรรมใดเกิดแต่เหตุใด พระพุทธองค์ทรงตรัสถึงการเกิดของเหตุนั้น และการดับไปแห่งเหตุนั้น"..ปัญหาเกิดจากอะไร..สั้นๆ

สาเหตุเกิดจากอะไร เครียดเรื่องอะไร สายอาชีวะนี่นับว่าเรียนง่ายที่สุดแล้วน้องเครียดเรื่องเรียนรึ เรื่องอื่นๆๆ..หาสาเหตุการเครียดให้พบก่อนครับ
ที่ว่าส่วนหนึ่งมาจากอยากหนีปัญหานั้น ปัญหาเรื่องอะไร ทำไมไม่แก้มาหนีทำไม..หรือติดสาว..สู้ก่อนเซ่..ยังไม่ทันสู้เลยแพ้แล้ว..ปัดโธ่..มันจะได้คิดเป็นระบบ "เข้มแข็งและมีเกียรติ์"..สู้ๆ สู้ไม่ได้แล้วค่อยว่ากันอีกที..มองปัญหาให้ชัดเจนก่อนมีกี่ข้อ กี่อย่าง..?
บวชนี่ ยากกว่าเป็นฆราวาสนะครับ จะบอกให้ จะมานั่งกิน นอนกิน อย่าฝันเจ้าอาวาสเขาจะไล่ออกจากวัดเอา ตื่นตี4-5 ออกบิณฑบาต เย็นสวดมนต์ ทำวัดยัน 3-4 ทุ่ม จึงได้จำวัด จะบวชทำไม จะศึกษาธรรมอะไร ถามัตัวเองรึยัง ข้อมูลมีรึยัง..!
ยังอยากบวชอยู่ไหมครับ

 

คุณชื่อบอม ผมก็ชื่อบอมเหมือนกัน ซึ่งบอมอยากให้บอมเก่งทั้งทางโลกและทางธรรม

เห็นบอกว่าไปไม่รอด แต่ที่จริงดูๆแล้วก็รอดมาทุกทีนะครับ ถ้าสู้ต่อไปยังไงก็รอดครับ

 

บวช เรียน ครับ ทางออกเดียว เพราะคนจิตที่ปราถนาเรื่องการบวชมันจะเห็นทางโลกเป็นของที่น่าเบื่อ เต็มไปด้วยทุกข์ แต่เมื่อยังต้องเรียนอยู่ก็ บวชเรียนเลยครับ เดี๋ยวนี้มีโรงเรียนพระปริยัติธรรมเยอะ แต่ก็ต้องปรึกษากับพระผู้มีความรู้นะครับ (ถึงเรียนปริยัติ แต่ก็อย่าทิ้งปฏิบัตินะครับ) ถ้าหากจะบวชก็ขออนุโมทนานะครับ

 

เห็นด้วยกับความคิดเห็นนี้ครับ
การบวชไม่ใช่เรื่องง่ายๆนะครับ การบวชหมายถึงการตัด ละทิ้ง
ซึ่งหมายถึงว่าเราจะละทิ้งชีวิตที่เคยสุขสบายที่ไม่ต้องเป็นไปตามกฏ หรือข้อห้ามใดๆ
เมื่อบวชเป็นพระใช่ว่าจะเป็นการหนีอะไรได้ เราจะยิ่งต้องมาสู้กับสิ่งที่อยู่ในใจอย่างมาก
มีพระบางรูปท่านก็เล่าให้ฟังว่า บางทีไปเทศน์ ไปบ้านญาติโยม ต้องนั่งเทศน์นานๆหรือต้องคุยกับญาติโยมอยู่เป็นชั่วโมง สองชั่วโมงอยากจะลุกไปปัสสาวะก็ทำไม่ได้
ต้องตื่นตั้งแต่เช้า เพื่อมาเดินรับบิณฑบาตร จะมีศีลของพระซึ่งเป็นข้อห้ามอยู่สองร้อยกว่าข้อ
จริงๆแล้วชีวิตฆราวาสดีกว่าพระสงฆ์ในเรื่องของการฝึกตัวเองอยู่มาก ตรงที่เราอยู่ในสังคมที่มีสิ่งที่มายั่วยวนกิเลส ยั่วยวนผัสสะของเราอยู่ตลอดทุกวี่ทุกวัน ถามว่าเราสามารถทนการยั่วยวนเหล่านี้ได้หรือเปล่า เราสามารถที่จะตัดตัวเอง(เหมือนเป็นการบวชใจเราเอง) จะทำได้ไหม เราสามารถที่จะหัดลองตั้งกฎเกณฑ์อะไรบางอย่างที่จะบังคับตัวเองให้คล้ายๆกับที่พระท่านทำจะได้ไหม เช่นถ้าเพื่อนชวนไปกินเหล้า หรือชวนไปเที่ยว เราปฏิเสธจะได้ไหม หรืออย่างเช่นตั้งนาฬิกาให้ปลุกตอนหกโมงเช้าทุกวันได้ไหม ลองไปออกกำลังกายทุกๆวันจะได้ไหม(อันนี้อาจจะไม่เกี่ยวอะไรกับพระ แต่ว่าลองทำอะไรที่เป็นสิ่งดีๆกับสุขภาพจะได้บ้างไหม) อะไรแบบนี้เป็นต้น ถ้าเราเริ่มที่จะทำได้เราก็เข้าใกล้กับความเป็นพระไปแล้ว ถ้าสามารถทำแบบนี้ไปได้เรื่อยๆโดยที่เราไม่ติดในเรื่องของโลก ทั้งลาภ ยศ สรรเสริญ โลกธรรมทั้งแปด และ ความหลง ความโลภต่างๆ ถึงตอนนั้น การอยู่ในผ้าเหลือง หรือไม่อยู่ในผ้าเหลืองก็ไม่ใช่เป็นความแตกต่างกันแล้ว

 

บวชเพื่อ

บวชเพื่อดับทุกข์ ที่เกิด มิใช้ทางเเก้ปัญหา

 

หนู ชักเริ่ม งงๆ กับอาจารย์ครู

หนูว่าตอนนี้ ชักจะเริ่ม งง งง กับอาจารย์ครู ขึ้นมาเรื่อยๆเเล้วนะค่ะ

 

การจะหลุดพ้นได้เป็นเรื่องที่ต้องใช้สติปัญญามาก การเรียนรู้ทางโลกและเรียนทางธรรมด้วยปํญหาและอุปสรรคจะช่วยทำให้เข้าใจในทางโลกและทางธรรมมากขึ้น และทำให้ถึงจุดหมายได้เร็ว พระพุทธเจ้าให้เดินสายกลางมุ่งใช้สติให้เกิดประโยชน์