สมาธิแบบไหน ไม่ก่อชาติสืบภพ (เช่น ภพพรหมโลก)

เมื่อฝึกปฏิบัติมาถึงจุดหนึ่งหากยังยึดติดอยู่กับตัวอักษรในตำราก็จะไปต่อไม่ได้ แต่ถ้าไม่ฝึกปฏิบัติตามตำราก็หลงทางได้ง่ายๆ ทางสายกลางอยู่ตรงไหนหากันเอาเองนะครับ คงเป็นปัจจัตตัง เวฑิตัปโพ วิญญูหิติ

 

*** เมตตาตนเอง ****

คิดเอง พิจารณาเอง
ค้นหา ตัวนิสัยเอง
ตั้งใจ ปลดนิสัยเอง
ทำได้ ก็รู้เอง เห็นเอง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

สัมมาปฏิมรรค คือแนวทางที่พระพุทธเจ้าท่านให้ปฏิบัติ เมื่อปฏิบัติแล้วย่อมเกิดสัมมาปฏิผลตามที่เจตนาของท่านตั้งไว้

 

ภพเกิดจากห้วงมหัณนพ หมุนเวียนอยู่ มีอยู่คงอยู่ ไม่มีการสุญเสียสูญหายไปใหน เช่นพอเราตายธาตุทั้ง 4 ก็ไม่ได้หายไปใหนเลยยังคงอยุ่ไม่ได้น้อยลงหรือมากขึ้นแต่อย่างใด แต่คงค่าเท่าเดิมมีเท่าเดิมอย่างนั้น ใครไปเกิดที่ใดเกิดจากอะไร เกิดจากความหน่วงของใจ
จิตเบาเพราะ กิเลสเบา
จิตหนักเพราะ กิเลสหนา
กิเลสหนา จิตหนัก ก็จมดิ่งลงยังภพที่ต่ำลงไปตามน้ำหนักของจิต
จิตเบส ก็ลอยตัวขึ้นไปยังชั้นที่มีความสมดุลกับจิตนั้นไปปฏิสนธิยังที่นั้นๆ
ทำไมลอยไปมาได้หล่ะ ทำไมจมได้ ลอยได้ เพราะจิตยังขึ้นรูปอยู่ จึงมีหนักมีเบา
เปรียบน้ำในถังน้ำ เอาลูกโป่งใส่น้ำ เปรียบเป้นเครื่องกั้นกับจิต ลอยลงถังน้ำ บางลูกก็จม บางลูกก็ลอย ถ้าเทน้ำเป้นอันเดียวกับน้ำในถังแล้วเอาลูกโป่งทิ้งเสีย ก็ชื่อว่าเป้น 1 เป้นอันเดียวกัน จิต 1 ธรรม 1 ผุดขึ้นจากที่นี่แหละ

สภาวะหนึ่งมีสภาวะเดียว คือสภาวะสิ้นกิเลสไม่มีกิเลสเกิดขึ้นมาแม้มี่จุนมี่จุนเดียวก็ไม่มี จะเชือดไก่แต่ไม่รู้จักไก่ก็หาทางฆ่าไก่ยาก กิเลสก็เช่นกันเห็นยากจะฆ่ากิเลสแต่ไม่เห้นกิเลสได้หรือไม่ ได้สิ ได้ยังไง ก็รู้จากผู้รู้สิ คนตาบอดคลำช้างไม่รู้ว่าเป้นช้างคลำไปคลำมารู้ลักษณะพอมืดๆ แต่รู้ว่าช้างก็เพราะมีผู้ตาดีบอกว่านี่ช้างนะ ตาบอดจึงรู้ว่าช้างช้างจึงเกิดมีในคนตาบอด กิเลสมองเห้นยากรู้แต่อาการรู้แต่ลักษณะ ไม่เห้นตัวไม่เห้นตนมองยาก จะฆ่ากิเลสจึงต้องอาศัยผุ้บอกทาง จะเชื่อใครล่ะผุ้บอกทาง ก็ต้องลองผิดลองถูกไปเรื่อย เพราะไม่รู้แน่ชัดเลยว่าถูกหรือผิด ถึงจะมีผุ้ไม่รู้นิพพานมาบอกต่อหน้าว่านี่ถูกๆ มันก็ยังเชื่อไม่ได้ แต่เมื่อปฏิบัติจากผู้บอกว่าถึงแล้วนี่แหละ แล้วเราก้ถึงเองเช่นกัน อื่อ นั่นเชื่อได้ กิเลสขวางกั้นออกจากกิเลสยังไปไม่ถึงฝั่งนิพพาน ตราบเครื่องกั้นใจ คือกิเลสมลายสิ้น จิตรวมจิต ธรรมรวมธรรม ดลกธาตุก็ดับ เจโตวิมุติ จึงเกิดในใจ ได้ชื่อว่าถึงแล้ว สิ้นแล้วความสงสัย กิจนี้ไม่พึงพีกับเราอีก สิ้นภพแล้วสิ้นชาติแล้ว กิเลสแม้มี่จุนเดียวไม่เกาะติดใจได้เลย สภาพหนึ่งนี้เกิดแล้ว ดับแล้วซึ่งสงสัย ไม่มีอะไรให้เราธรรม นอกจากโปรดสัตว์ให้พ้นสงสารไปตามกัน วันนั้นจะเป้นวันที่เรากราบพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ได้สนิทใจ ผมมันแค่คนกิเลสหนาคนนึงยังห่างใกลนักความเพียรนี้ผมจะสะสมข้ามชาติไปจนกว่าจะถึงเมื่อมันถึงแล้วนั่นแหละ<!-- google_ad_section_end -->

 

เห็นด้วยอย่างยิ่ง สั้นๆได้ใจความ

 

รบกวนท่านช่วยชี้แนะด้วยค่ะ

 

ไตรลักษณ์คือประตูนิพพาน


คงยากถ้าจะให้ท่านที่เพิ่งเริ่มจู่ๆ ก็เข้าถึงนิพพานเลย
ดังนั้น พระพุทธองค์จึงทรงชี้ให้ คือ "ไตรลักษณ์" นั้น
เป็นลักษณะของสรรพสิ่งทั้งหลายทั้งปวงที่มองเห็น
ได้หยาบๆ เข้าถึง, เข้าใจได้ง่าย มีอยู่ทุกที่ทุกเวลา


ตรงแล้วก็ "แทงตลอด" อยู่หน้าประตูก็ยังไม่ถึง
แทงตลอดไป จึงถึงได้ซึ่งนิพพาน นี่คือ "ลัดตัดตรง"
แต่พอเอนออกไปทางด้านอื่นๆ ก็กลายเป็น "อ้อม" ไป

 

จะทำยังไงให้รู้ธรรมถึงใจครับ...สำหรับผู้เริ่มประฏิบัติ

อนุโมทนาครับ