คนตาบอดถือตะเกียง

ณ หมู่บ้านหนึ่งมีคนตาบอดอยู่หน้าหมู่บ้าน คนตาบอดมีเพื่อนสนิทอยู่ท้ายหมู่บ้าน วันหนึ่งคนตาบอดก็ไปเที่ยวหาเพื่อนที่ท้ายหมู่บ้านคุยกันจนดึกคนตาบอดก็ขอตัวกลับบ้าน เพื่อนของคนตาบอดก็ให้ตะเกียง คนตาบอดก็พูดด้วยความตลกคบขันว่าเราไม่ต้องใช้หลอกตะเกียงน่ะ เพื่อนของคนตาบอดก็บอกว่าที่ให้ตะเกียงน่ะไม่ได้ให้นายไว้ส่องดูทางแต่ให้ไว้เพื่อให้คนอื่นนั้นเห็นนาย คนตาบอดก็ถือตะเกียงเดินทางกลับบ้าน แต่ก่อนที่จะถึงบ้านก็มีคนเดินมาชนเข้า คนตาบอดก็หัวเสียเลยด่าไปว่า ตาบอดรึไงถึงไม่เห็น เราถือตะเกียงอยู่เนี่ย คนที่เดินมาชนก็เลยตอบกลับไปว่า ตะเกียงที่นายถือน่ะดับไปแล้ว ผมเห็นคำถามนี้มีประโยชน์กับชีวิตประจำวันมากๆรวมทั้งการปฎิบัติด้วยครับ ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

5555555555555555555555555555555555555555555555555555555555:'(

 

เป็นปริศนาธรรมหรือป่าวค่ะ

 

นำไปเป็นปริศนาธรรมก็ได้ครับ เป็นสิ่งที่ควรพิจารณาอย่างยิ่งครับ เพราะว่าเราสามารถนำไปใช้ได้จริงครับ ขอให้คิดพิจารณาโดยละเอียดครับ มีความหมายทุกคำทุกเนื้อหาเลยครับ

 

ตะเกียงนี้สอนว่า
1.สิ่งเดียวกันแท้ ตนเองไม่เห็นประโยชน์
แต่อีกคนกลับเห็นประโยชน์อีกแง่นึงด้วยมุมมองของคนอื่น
2.สอนว่ามันไม่มีอะไรแน่นอน มีแผนแล้วว่ามีตะเกียงจะไม่มีใครเดินชน
อาจจะตะเกียงดับ หรือ เจอคนตาบอดอีกคนเดินชนก็ได้ จึงไม่ควรประมาท
3.ความเช็คความเรียบร้อยของอุปกรณ์ต่าง ก่อนออกเดินทาง
ดังคำว่า machine error and human error ไม่คนก็เครื่องอ่ะ ปัญหามันเกิดได้
ตะเกียงไม่ควรดับเอง และไม่มีระบบเช็คว่าดับแล้วเช่นมือควรจะรู้ถึงความร้อนที่หายไป
4.บางทีการยึดสิ่งที่ทำแนวทางที่ทำว่าถูกแต่ไม่เห็นผล คือยังถูกชน วิธีการอาจจะยังไม่ถูกต้อง
เช่นสมมติฐานการถือตะเกียงนี้ อาจจะไม่เพียงพอสำหรับการเดินทาง อาจจะมีร้องเพลงประกอบ

เช่น ปฎิบัติมาก็นาน โลภ โกรธ หลงไม่เบาลงเลย

 

เป็นความคิดที่ดีนะครับ แต่สามารถคิดให้ละเอียดได้อีกครับ ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

ทุกตัวละครมีความหมายทุกตัวครับ ไม่ว่าจะคนตาบอด เพื่อนคนตาบอด ตะเกียง แม้แต่คนที่เดินมาชนครับ ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

คนตาบอดเปรียบได้ดั่งเป็นเรา
การเดินทางไปหาเพื่อนก็เหมือนการส่งจิตออกไปเที่ยวข้างนอก
ครั้งจะกลับเพื่อนก็เหมือนคุณครูให้ความรู้คือตะเกียง
ครั้งมีคนเดินมาชนก็เหมือนได้เกิดปัญหาขึ้น
คนตาบอดหัวเสียด่าว่าก็เหมือนการยึดมั่นถือมั่นกับสิ่งที่มองไม่เห็น
คนที่ชนบอกว่าตะเกียงดับเปรียบได้ดั่งปัญหาจะแก้ได้ก็ด้วยปัญหานั่นเอง หากพิจารณาถึงปัญหาจนเข้าใจแน่ชัดก็จะสามารถแก้ปัญหานั้นได้
เรื่องราวทั้งหมดนั้นบ่งบอกถึงการพึงตัวเองสิ่งที่มีคนสอนก็ให้มองเป็นแนวทางแต่จะยึดมั่นถือมั่นก็ไม่ได้ เพราะสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา ดั่งคำว่าปฎิบัติเองก็เข้าใจเองเป็นปัจจัตตังรู้ได้เฉพาะตนเท่านั้น ปฎิบัติกันเถอะครับ ปฎิบัติทุกวันจิตใจก็จะพ่องใสครับ ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

คนตาเอียงถือคนตาบอด

ณ หุบเขาแห่งหนึ่ง อยู่ระหว่างหมู่บ้านของคนตาบอดกับหมู่บ้านเพื่อน คนตา
บอดนั้นอาศัยเดินทางเป็นประจำ จนภูมิจิตภูมิธรรมมองเห็นดั่งทะลุทะลวงหุบเขา
ได้ทั้งหมด

วันหนึ่งคนตาดีแต่เอียงในเดินมา แลเห็นคนตาบอดที่เคยเดินชนเดินมาแต่ไกล
ก็พยายามรู้ตัวทั่วพร้อมประคับประครองความรู้ สรรพกำลัง สมาธิ จิตและ
ศีลด้วยความสามารถเท่าที่จะสร้างขึ้นได้อันเกิดแต่ปัจจัตตังของตน เพื่อที่จะ
คอยหลีกเลี่ยงการชนคนตาบอด พอคนตาบอดเดินเซไปทางซ้าย เขาก็เดิน
ไปทางซ้าย แต่พอเขาเดินไปทางซ้าย คนตาบอดก็เดินมาทางขวา มาขวาง
ซะงั้น ด้วยกำลังสมาธิยังดี ระงับความขุ่นเคืองไว้ได้ ทรงปัญญาอย่างยิ่ง
เลี่ยงเดินไปทางขวา คนตาบอดกลับเดินเซมาทางซ้ายอย่างทันท่วงที จน
จิตภายในเริ่มระคนแต่ยังระงับได้อยู่ด้วยธรรมเอกเป็นปัจจัตตังของตน

ครั้นพอเข้ามาใกล้อีกสามก้าวจะปะทะ เพียงแค่คนตาดีน้อมนึกจะเดินไปทาง
ไหน คนตาบอดกลับเดินไปดักหน้าไว้ก่อนแล้ว !!!

โอ้ย!!!

ทั้งสองเดินชนกันอย่างจัง จนคนตาดีมิอาจเลี่ยงเดินไปทางไหนเพื่อสืบเท้า
ไปข้างหน้าได้อีก

เฮ้ย นี่ยังไง คนตาบอดทำไมเดินได้นักเลงแบบนี้ เราอุตสาห์เดินหลบเลี่ยง
ให้แล้วอย่างผู้ดีมีความรู้มีตาเห็น ทำไมท่านถึงได้เดินมาขวางเราได้

โคร๊ม!!!! หินก้อนหนึ่งตกยังเบื้องหลังของ คนตาบอด

คนตาดียืนตะลึงงันอยู่ คนตาบอดเดินหลบทางไปลับหุบเขาแล้ว
คนตาดีด็ยังยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น เพราะ ไม่รู้จะทำอะไรต่อ ทำไม่ถูก
ความรู้ที่มาทั้งหมดเหมือนตามมาไม่ถึง

พอระลึกได้ว่าตนตกอยู่ในความว่าง เป็นภพ เผลอติดอยู่ในความว่าง
จึงหลุดออก หันหลังกลับแม้นว่าไม่เห็นตัว แต่ก็รีบยิงคำถามไปว่า

"ท่าน ทำได้อย่างไร"

เสียงดังออกมาจากสิ่งที่มองไม่เห็น ตะโกนกลับมาว่า

"อย่าอาศัยเชื่อ จงพิสูจน์"

เดชะบุญ ที่คำว่า "พิสูจน์" มันยังพอกระเทือนถึงใจ ทำให้เหลืบตามอง
ยอดหุบเขา เท่านั้นแหละท่านเอ๋ย

rabbit_run_away.......rabbit_run_away
(คนตาบอด).............(คนตาดี)

* * * * *

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า หากเชื่อมั่นในตาดี เชื่อในปัจจัตตัง แต่ไม่รู้ซึ้งถึง
ความรู้ที่ได้จากฝากตายเท่านั้นที่ไม่พร่อง ไม่ต้องทำ อาศัยรู้อันเป็นปัจจัตตัง
อันแท้เที่ยง ไม่มีผู้สอน ไม่มีคำสอนไหนๆแล่นไปถึงคนที่ข้ามฝากตายได้
เขาก็จะรู้ว่า "ความรู้ยังมียิ่ง ยังมีหย่อน" ให้ศึกษาต่อ และหากเราปฏิบัติ
โดยไม่ทันว่า จิตมันปฏิบัติด้วยการอาศัยเชื่อๆอยู่อย่างนั้น มันก็จะตัน ไป
ต่อไม่ได้หากเราไปต่อไม่ได้ นั้นแปลว่า พิสูจน์ไม่เป็นเสียแล้ว

 

ข้อความนี้ตัวผมไม่ได้แต่งขึ้นเองครับ เป็นเนื้อหาของหนังสือการ์ตูนเรื่องหนึ่งครับ ซึ่งผมอ่านแล้วไม่เข้าใจผมก็เลยเก็บมาคิดเพราะในหนังสือไม่ได้อธิบายไว้ครับ แรกๆผมก็คิดโดยมุ่งไปที่ตะเกียงเหมือนกันครับ และก็ไปถามจากหลายๆคน ทุกคนที่ผมถามนั้นก็ตอบหลากหลายแต่มุ่งเป้าไปที่ตะเกียงเหมือนกัน ผมเลยกลับมาคิดโดยไม่มุ่งไปที่ตะเกียงก็เลยได้คำตอบออกมาแบบนี้ ที่ผมนำมาให้ได้อ่านนั้นก็หวังว่าจะมีคนที่คิดได้ละเอียดลึกซึ้งกว่านี้ครับ ไม่ได้มุ่งไปทางอื่นแต่อย่างใดหากว่าเป็นการไม่สมควร หรือ รบกวนก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ครับ ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

อืมม..ดี คิดให้เป็นธรรมก็เป็นธรรมได้เช่นกันนะ
มันอยู่ที่มุมมองและวิธีคิดล่ะ..

อนุโมทนาครับ

 

ดูเป็นก็ได้คติ ดีเหมือนกัน นอกจากความบันเทิง

นิทานก้อม เรื่อง ตาบอดกินเผิ่ง - YouTube

 

แต่ผมว่าอธิเดชนี่..ตาบอดแต่ชอบฉายไฟฉายนะ

 

มันเป็น นิทานเซน ครับ มีให้อ่านและ คำตอบ ของนิทาน จากท่านพุทธทาสภิกขุ ครับ

 

อนุโมทนาสาธุครับ กับธรรที่นำมาครับ หากนำเหตุติดตัวไป ก็พบเจอแต่ทุกข์

สาธุครับ

 

แต่มีฮาเหมือนๆกันนะ เรื่องตาบอดลักควาย สุดท้ายเจ้าของควายถามว่าเฮ้ย เจ้าบอดเอ็งจะพาควายข้า เวียนรอบบ้านอยู่ได้ทำไมวะตั้งแต่เช้ามืด ลองหาอ่านดูในพระไตรปิฏก ฮามากๆ

 

ศึกษาพระธรรมเอาฮา แค่นั้นหรือครับ

พระธรรมมีแต่ความเป็นจริงบนโลก

สาธุครับ

 

บางทีก็ไม่เห็นจำเป็นต้องทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลยนี่นา จะหลอกตัวเองแล้วได้อะไรว่าไหม ตอนนี้มันอาจฮา แต่จริงๆมันไม่ฮานะ สำหรับคนบางคนถ้ารู้ความจริง

 

ดูเหมือนจะตึงไปจริงๆ นะอายตนะทั้งหมด พิจารณาเอาเองนะว่าตึง มีกี่ความหมาย

 

อนุโมทนาค่ะ


รู้ธรรมแต่ ธรรมจะปรากฏเมื่อมีปัญหามาเดินชนนี่เอง สาธุๆๆ