เมื่อหลวงพ่อฤาษีลิงดำไปธุดงค์...เจอคนลองของ

ก็ขอเลี้ยวไปจุดหนึ่ง เอาแค่เป็นจุด ๆ ก็แล้วกันนะ ตอนนั้นเข้าใจว่าเป็นจังหวัดขอนแก่นหรือจังหวัดสุรินทร์ อาจจะเป็นจังหวัดสุรินทร์ขอโทษด้วยนะ เพราะว่ามีต้นลานมาก ขณะที่ไปถึงดงลาน ก็ถามท่านอินทกะว่า ที่นี่จะปักกลดได้ไหม ท่านบอกว่า ที่ไหนก็ปักได้ ในเมื่อพวกกระผมคอยคุ้มครองท่านอันตรายย่อมไม่มี ก็ถามว่า ในเขตนี้จวนจะหมดเขตประเทศไทยหรือยัง ท่านก็บอกว่า ยัง ถ้าหมดเขตประเทศไทยต้องเดินไปอีกนานหน่อย

แต่ใกล้จะถึงแม่น้ำโขงอยู่แล้ว ก็เป็นอันว่า ปักกลดที่นั่น เมื่อปักกลดตอนกลางคืน ตอนนี้ไปเดี่ยว หลวงพ่อปานไม่ได้ไปด้วย ความจริงหลวงพ่อปานท่านพาไปด้านเชียงตุง อาตมาขอเลี้ยวไปด้านนี้ก่อน ในปีต่อมานะ

ก่อนที่จะปักกลด ก็ชุมนุมเทวดาบวงสรวงตามที่เคยปฏิบัติ แล้วก็อาบน้ำอาบท่ากันตามสบาย สิ่งที่พวกเราชอบใจมากก็คือ ช้าง ในเขตนั้นรู้สึกว่ามีช้างมาก ขณะที่กำลังปักกลดอยู่ ก็มีช้างโขลงหนึ่งประมาณ ๖๐ ตัว มายืนมองอยู่ ไกลประมาณสัก ๒๐๐ เมตร ไม่ห่างนัก แต่พวกเราก็มัวมุ่งอยู่กับการปักกลด ไม่ได้ไปสนใจช้าง ไม่รู้ว่าช้างมา พอหันหน้าไปเห็นเข้าช้างหัวหน้าโขลง ซึ่งเป็นช้างสีดอมีงาสั้นตัวใหญ่มาก คุกเขาลงยกวงขึ้นชูแสดงว่าทำความเคารพ ช้างทั้งโขลงก็ปฏิบัติตนเหมือนกันหมด ก็รวมความว่า เบาใจ

เมื่อปักกลดเสร็จก็ถามว่า พ่อปู่ คือ ย่าเคยบอกว่า ช้างนี่เขาชอบให้เรียกว่าพ่อปู่ ถ้าเรียกพ่อปู่ จะเป็นที่พอใจของเขามาก ถามว่าพ่อปู่ น้ำมีที่ไหนบ้าง ท่านสีดอท่านลุกขึ้น ท่านก็หันหน้าไปเดิน ๒-๓ ก้าว แล้วหันหน้ากลับมาใหม่ พวกเราก็เดินตามไป ท่านเดินนำไปข้างหน้าประเดี๋ยวหนึ่งก็ถึงหนองน้ำใหญ่ น้ำใสสะอาดมาก ท่านก็เอางวงชี้ว่า ที่นี่มีน้ำ ในเมื่อพวกเราเห็นน้ำแล้ว ก็อาบน้ำสรงน้ำกันแบบสบาย ๆ บรรดาช้างทั้งหลายก็มายื่นล้อมบ่อหันหน้าออกทั้งหมด แสดงว่าที่นั่นยังมีอันตรายมาก เพราะเป็นป่าทึบอาบน้ำเสร็จก็ขอบใจท่าน ท่านก็เดินทางกลับ พวกเราก็เข้ากลด

ตอนเข้ากลดนี่บรรดาท่านพุทธบริษัทก็นั่งกรรมฐานกันตามธรรมดา ๆ อย่าลืมว่าพวกเราไม่ใช่พระอริยเจ้า จะเป็นพระอะไรนั่นไม่สำคัญ เป็นพระธุดงค์ก็แล้วกัน ความกลัวถามว่า มีไหม ก็ต้องตอบว่า ทุกคนถ้ายังไม่เป็นพระอรหันต์ ต้องกลัว ถ้าไม่มีความกลัว ก็ต้องเป็นพระอรหันต์ ก็ไม่ต้องไปธุดงค์ การไปธุดงค์ก็เป็นการฝึกเพื่อทำลายกิเลสแต่ว่าจะทำลายได้ขนาดไหนก็เป็นเรื่องของจิตใจ

เมื่อปักกลดไปแล้ว กลางคืนนั่งกรรมฐาน ปรากฏว่าเวลาประมาณตี ๒ มีนกใหญ่ตัวหนึ่งบินมาเกาะที่ยอดกลด ก็รู้สึกแปลกใจว่า ตามธรรมดานกอะไรจะมาตอนเวลาตี ๒ จะว่าเป็นนกแร้งก็ไม่ใช่จะว่าเป็นนกกระเรียนก็ไม่ใช่ จะเป็นเหยี่ยวก็ไม่ใช่แน่ เพราะโตกว่าเหยี่ยวมาก ก็มีความเข้าใจว่า ที่นี่มีไสยศาสตร์มาก จึงถามท่านอินทกะว่า นกนั่นคืออะไร

ท่านก็บอกว่า หนังควาย เขาทำมาเพื่อให้เข้าตัวพวกท่าน แต่ผมกันไว้ ถ้าท่านอยากรู้ ก็เอาไม้แหลม มันมีไม้แหลมเล็ก ๆ อยู่ ๒-๓ อัน สำหรับไว้แคะเล็บบ้าง อะไรบ้าง เพราะมีมีดไปไม่ได้ก็แทงทะลุกลดขึ้นไปถูกนก นกก็กลายเป็นหนังควายผืนใหญ่ หล่นลงมา เป็นอันว่าอีก ๒ กลดก็เหมือนกัน เขาก็ถูกนกจับเหมือนกัน พร้อม ๆ กัน เขาก็ทำแบบเดียวกัน เขาก็ถามท่านอินทกะเหมือนกัน

พอตอนเช้า ก็ไม่ทราบว่าที่นั่นใกล้บ้าน เพราะเป็นป่าทึบ บังเอิญเป็นเขตใกล้บ้าน กำลังจะออกบิณฑบาตกับต้นไม้ ท่านอินทกะก็บอกว่าไม่ต้องบิณฑบาตกับต้นไม้ เพราะว่าที่นี่ประเดี๋ยวคนจะมาทำบุญ ก็ถามท่านว่า คนเขารู้ได้อย่างไรว่า คณะของเรามา ท่านบอกว่าไม่เป็นไร พวกผมบอกเขาเอง เขาอยู่ใกล้ ๆ แถบนี้ ให้รับบุญรับกุศลกับเขาหน่อยหนึ่ง แล้วท่านจะรู้ว่า เมื่อคืนนี้ที่นกบินมา นั่นคือใคร ใครเป็นคนทำให้นกบินมา แต่ความจริงไม่ได้ตั้งใจจะบิน ตั้งใจจะเข้าตัว ถ้าเข้าตัวก็หมายถึงตายทันที เพราะหนังควายผืนใหญ่

ก็นั่งรอคนไม่ไปบิณฑบาต คนเขาก็นำอาหารมา พวกเราทั้ง ๓ คน ก็เอาหนังควายที่ได้เมื่อคืนนี้ มารองนั่งเป็นพรมรองนั่ง แต่ว่าคนที่มาก่อนคณะอื่นทั้งหมด ก็มีคนแต่งตัวดี ๒ คน นุ่งขาว ห่มขาว ท่าทางเรียบร้อย มีข้าวสุกสีขาวมาก และมีต้มยำพุงกับไข่ปลา ไม่เป็นอาหารของภาคอีสาน เป็นอาหารของภาคกลาง แต่คนอื่นทั้งหมดแต่งตัวรุงรังมากกว่า แต่ใช้อาหารของภาคอีสาน มีข้าวเหนียว แล้วก็มีปลาร้า ปลาจ่อม และมีส้มตำ เป็นต้น เอามาถวายคณะที่นั่งฉันข้าว ท่านเจ้าของข้าวก็บอกว่า ท่านเป็นพระภาคกลาง นิมนต์ฉันข้าวเจ้าครับ ผมนำมาถวายข้าวสวยมาก นิมนต์ฉันต้มยำ

ทั้ง ๓ องค์ ก็มองดูหน้ากัน สงสัยว่าคน ๒ คนแต่งตัวเรียบร้อยมาก ลีลาดีกว่าคนอื่นทั้งหมดก็ถามท่านอินทกะ อินทกะท่านบอกว่า ไอ้เจ้า ๒ คนนี่แหละ ที่มันทำให้นกมาจับบนหลังคากลด พุงปลากับไข่ปลาก็ฉันไม่ได้ เพราะว่ามันเป็นหนาม หนามผูกไขว้กันไว้ ถ้าฉันเข้าไปลำไส้จะทะลุ เอาวางไว้เฉย ๆ ก่อน แล้วก็ฉันอาหารของคนอื่น เมื่อฉันอาหารของคนอื่นเสร็จ ท่านอินทกะก็บอกว่า ให้ตั้งนะโม ฯ ๓ จบ ว่า อิติปิโสฯ ๑ จบ นึกถึงคุณพระพุทธเจ้า

ขอย้อนหลังไปนิดหนึ่ง ขณะที่นั่ง ๆ อยู่ บรรดาญาติโยมพุทธบริษัท ไอ้หนังที่รองนั่งมันค่อย ๆ เล็กมาทีละน้อย ๆ จนกระทั่งถึงเข่า ท่านอินทกะก็เตือนบอกว่า นี่มันเริ่มทำแล้วนะ จะให้หนังเข้าตัว เอาน้ำสำหรับจะฉันมาพรมซิ ก็พรมน้ำลงไป ปรากฏว่าหนังยืดไปตามเดิม เมื่อฉันอิ่มเสร็จ ท่านอินทกะก็บอกว่า เอาน้ำที่ฉันนี่ไปพรหมข้าว พอพรมข้าว รู้สึกว่าข้าวเป็นทรายทั้งหมด พอพรมต้มยำ ต้มยำก็เป็นน้ำธรรมดา มีหนามผูกไขว้ คนทั้งหลายพอเห็นเข้าอย่างนั้น ก็เข้าใจว่า คน ๒ คน ที่ทำมาเพื่อจะฆ่าพระธุดงค์ เขาถือว่า ถ้าพระธุดงค์ได้เป็นความดีมาก เป็นคนเก่ง ชาวบ้านต่างคนก็ต่างโกรธจะทำร้ายร่างกายสองคนนั่น อาตมาก็เลยขอร้องบอกว่า อย่าทำร้ายเขาเลยเป็นเรื่องของกฎของกรรม ตามธรรมดา พระธุดงค์ต้องมีของป้องกันตัวเป็นของธรรมดา

เอาละ บรรดาญาติโยมพุทธบริษัททั้งหลายโดยทั่วหน้า เสียงก็แห้งเต็มที วันนี้เวลาหมดเสียแล้ว ขอยุติแต่เพียงเท่านี้ ขอความสุขสวัสดิ์พิพัฒนมงคล สมบูรณ์พูนผล จงมีแด่บรรดาท่านพุทธ ศาสนิกชนผู้รับฟัง และผู้อ่านทุกท่าน สวัสดี





ขอบคุณข้อมูลจาก พลังจิต เว็บ พระพุทธศาสนา ธรรมะ พระไตรปิฎก ลึกลับ อภิญญา วิทยาศาสตร์ทางจิต Buddhism Buddhist

 

ไม่คิดจะกลัวเวร กลัวกรรม หรือครับ

พวกสองคน ที่คิดร้ายกับพระ นั้น น่ะ

 

อนุโมทนาสาธุครับผม หลวงพ่อพระธุดงค์จะเจอเกือบทุกองค์ครับผมหลวงพ่อโต วัดระฆังก็ยังเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้เหมือนกันครับผม คือเล่นของใส่เพราะคนเล่นของมักจะเลือกเล่นกับพระธุดงค์เพราะเขารู้ว่าพระธุดงค์ทุกองค์มีดีอยู่ในตัวจะมากจะน้อยเท่านั้นครับผม ส่วนมากแต่ละองค์จะไม่เป็นอะไรครับผมเพราะพุทธคุณย่อมชนะไสยเวทย์ไสยศาสตร์อยู่แล้วครับถึงโดนก็แก้ได้ครับผม สาธุ

 

ทำไมสองคนนั้นต้องคิดร้ายกับพระคุณเจ้าด้วยนะ

อนุโมทนาสาธุกับบทความค่ะ

 

มีภาคต่ออีกมั๊ย ยังสนุกอยู่เลยค่ะ

 

โมทะนาสาธุจ้า

ขอบคุณกับบทความนะค๊ะ..จะรออ่านตอนต่อไป

 

เดรัจฉานวิชาไหนๆเลยจะมาชนะพุทธคุณได้ ไม่มีในโลก

 

สาธุ เราอยากพบครูบาอาจารย์ที่ทรงญาณแก้ของได้ เราถูกของมัดเป็นด้าย ไม่รู้จะรอดหรือเปล่า

 

แล้วทำแล้วได้อะไรล่ะคะ อวดตัวเหรอว่าเก่ง? เพื่ออะไรอ่า...:z6
สาธุ สาธุค่า

 

นี่แหละครับ ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม
ถ้ามีช่างด้วยผมคิดว่าเป็นจังหวัดจังหวัดสุรินทร์นะครับ
โมทนา สาธุ คร้าบๆๆๆ

 

......................อนุโมทนา สาธุ..........................
บาปกรรมแท้ คิดฆ่าพระสงฆ์

 

อนุโมทนา สาธุครับ
เพิ่งจะได้รู้ว่าไอ้ที่บอกว่าน่ากลัวๆ นี่มันเป็นยังไงนี่เอง เหอๆ

 

วิชามนต์ดําหน้ากลัว พวกมีวิชา ชอบแต่ทดลอง
เวรกกรรม คิดจะเอาถึงตายเลย - -+

 

ลองของ

ลองของ...ผิดคนซะแระ.....อิอิ

 

น่าจะสุรินทร์ครับ แถวนั้นคนเล่นของเยอะ อำเภอไหนจำไม่ได้

แถวอิสานเขาจะรู้กันประมาณว่า ก่อนมีเรื่องจะถามว่ามาจากจังหวัดไหน

ถ้าเจอตอบว่าสุรินทร์ก็กลัวๆกันละ เพราะชื่อเสียงเรื่องไสยศาสตร์ดังมาก

แถวบ้านก็มีคนรับแก้ วันๆนึงคนมาเป็นร้อยๆ

บางคนมาจากภาคอื่นเหมารถบัสมากันก็มี เพราะโดนของแล้วรักษาไม่หาย

บางคนรักษาในโรงบาลเป็นสิบๆโรงบาลไม่หาย หมดเป็นล้านๆ ก็มี

ถ้าไปหมู่บ้านที่เขาเล่นกันเยอะๆ เวลาไปรักษาจะเห็นหมอผีเขาสู้กัน หุหุ

ใครอยากเห็นด้วยตาก็ลองไปได้ แถวสุรินทร์เยอะ หนังควาย ตะปู ขนเพชร

ใช้ไข่ไก่สดสวดๆไปแล้วไปถูตามตัว ตอกออกมาตะปูเต็มๆ หรือไข่สุกไปเลยก็มี

แล้วแต่ว่าโดนอะไรมา คนเฒ่าคนแก่เขาเลยสอนว่าเวลามีใครเรียกอย่าขานทันที

ต้องเห็นหน้าก่อนให้รู้ว่าใคร เพราะถ้าคนเรียกเขาจะเล่นเราตอบปั๊บเสร็จทันที

 

ขอบารมีพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระอริยะทุกพระองค์ พระโพธิสัตย์ทุกพระองค์โดยมีบุญบารมีของหลวงปู่ดู่และหลวงปู่ทวดเป็นที่สุดช่วยดลบันดาลให้จิตข้าพเจ้าฝากกระแสจิตไว้กับบุญบารมีของผู้เกี่ยวข้องกับเนื้อหาที่โพส ฝากกระแสจิตไว้กับบุญบารมีผู้โพสกระทู้ ฝากกระแสจิตไว้กับบุญบารมีผู้อ่านกระทู้ และฝากกระแสจิตไว้กับบุญบารมีของผู้ตอบกระทู้ ข้าพเจ้าอยากมีส่วนร่วมกับบุญบารมีของพวกท่านทั้งบุญบารมีในอดีต ปัจจุบัน และอนาคตนับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป
พุทธังอนันตัง ธัมมังจักรวาลัง สังฆังนิพพานัง ปัจจะโยโหตุ

 

ผมก็เคยอ่าน ของหลวงปู่โตน่ะครับ ตอนที่ท่านไปธุดวงค์ อยู่บริเวรชายแดน มีคนทำของมาไส่ท่าน แต่ท่านท่อง พุทธัง สระณัง คัจฉามิ แค่นั้นแหละ ของไม่กล้าเข้าไกล้ท่านเลย

 

พวกลองของนี่ตายไปลงนกชัวร์ 100% เลยครับ แม้แต่พระก็ยังทำได้ เลวจริงๆ

 

สาธุ
อ่านแล้วอยากจะเรียนจบไวๆ ตอบแทนปัจจัยสี่พ่อแม่ แล้วออกบวช ออกธุดง บ้าง

 

คงล้วนแต่มีกรรมผูกพันธ์กันมาครับ..ศิษย์หลวงพ่อปานหลายท่าน
ก่อนจะมาเป็นศิษย์ก็ลองของกับหลวงพ่อปานก่อนก็มีหลายท่านครับ
สุดท้ายก็ต้องยอมแพ้แล้วกราบหลวงพ่อปานขอเป็นศิษย์..แต่ละท่านล้วนแต่เก่งๆทั้งนั้นครับ

อนุโมทนาสาธุครับ...