เรื่องเล่า ก่อนนอนคืนนี้..ของเหล่าคนผู้มีตาทิพย์

รับทราบครับ
คุณjava108มาช่วยสร้างบุญให้กับอาจารย์ สามตา กับ อาจารย์ suwi ในกระทู้นี้ได้หรือเปล่าครับ ช่วยส่งพลังในชื่อคุณjava108เหมือนเดิมครับ จะได้ช่วยรักษาคนในเรือนนี้ด้วย
ขอบพระคุณครับ

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ java108
ระวังพวกที่ได้อภิญญาไฮเทคไงละครับ เขายังไม่รู้ตัวเอง ว่า กำลังจะเจออะไรบ้าง ไม่มีใครให้หูทิพย์ ตาทิพย์มาใช้ฟรีๆ หรอกครับ
</TD></TR></TBODY></TABLE>


เอ...ช่วงนี้ มีมุษย์พิเศษ มี DNA 12 สาย ปรากฏตัวมากหลาย
มีทั้งพวกมนุษย์ต้นโลก(ชาวชมพูทวีป-นึกว่าศูนย์พันธ์ไปแล้วนะเนี่ย) และจากต่างดาวก็มีนะ
เท่าที่นั่งนับดูนี่ อ์้อฮือ... แยะวุ้ย

 

อาจารสุวิ ครับผมจะพบ อาจารได้ที่ไหนครับ พอดีลงมากรุงเทพวันที่ 6 ก็ลงเพชรแล้วกลับชุมพรแล้วครับ อยากเจอ อาจารสุวิครับ

 

นี่คือ รูปตัวอย่างของ การห้อยพระเครื่อง ของคนคนหนึ่งในอนาคตอันใกล้นี้

​

 

ได้ที่อยู่เรียบร้อยแล้วครับ ขอบคุณครับ

 

คุณ จาว่า ครับ
ผมเคย เล่านิทานไว้เรื่องหนึ่งไว้ อยากเล่าซ้ำให้คุณฟังอีกสักครั้ง

คุณจาว่า ผมไม่อยากเห็นคุณเป็นดังมานพหนุ่มผู้นี้
แม้คุณจะอยู่นอกกฏกติกา ไม่มีคนฟ้องร้องคุณได้
แต่เมื่อพลาดดังมานพหนุ่มผู้นี้ ใจตัวเอง ก็คงไม่ยอมรับ ได้แต่ลงโทษตัวเอง

 

สวัสดี ... อ.สุวิ ... ด้วยครับ

ไม่ได้ สนทนากัน นานเลย

......55

คลื่นลูกเก่า .... คลื่นลูกใหม่..... มันก็ คลื่น

ซัด ถลา โถม เข้า ฝั่ง เหมือนๆ กัน นั่นแหละ

ซ้ำๆ อีกรอบ ​

 

อ่านรอบสองก็ยังชอบอยู่นะครับ อาจารย์สุวิ ขอฉบับเต็มอีกรอบได้ไหมครับ

 

http://palungjit.org/posts/974359

 

ขอบคุณครับ อ่านจบแล้วครับ^-^

 

"คุณจาว่า ผมไม่อยากเห็นคุณเป็นดังมานพหนุ่มผู้นี้ แม้คุณจะอยู่นอก
กฏกติกา ไม่มีคนฟ้องร้องคุณได้ แต่เมื่อพลาดดังมานพหนุ่มผู้นี้ ใจตัวเอง
ก็คงไม่ยอมรับ ได้แต่ลงโทษตัวเอง"


"ขอขอบคุณท่าน อ.สุวิ ที่เตือนสติ จริงๆเราก็ไม่ได้อยากไปยุ่งเรื่องการหากิน
พลังงาน ของบางคนหรอกนะ แต่ มาเจอกับตัวเอง อดสงสารมนุษย์ที่ไม่รู้เท่า
ทันเล่ห์เหลี่ยม ของมารพวกนี้ จะพลอยเดือดร้อน เพราะรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ถ้ารู้จัก
สำนึกผิดก็ยังพอให้อภัยได้ แต่หากไม่รู้จักสำนึก มาทำร้ายผู้อื่นอีกละก็ จะให้เรา
ทนดูได้อย่างไร ทักทาย พี่ดาวทะเลทราย ครับ ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีรึป่าว
ครับพี่"




เฮ้อ! หากเปรียบพรหมที่เป็นผู้สร้าง จึงมีพรหมวิหารเป็นเครื่องอยู่..แต่หากเปรียบ

มหาศิวะเทพที่ทรงความพร้อม อวยพรให้แก่ผู้ทำดี และกำจัดเภทภัยอันเลวร้าย

ดูแล้วเหมือนมีนโยบายต่างกันไป...ผมกำลังสงสัยอยู่ว่า น่าจะเป็นการปรับ


สมดุลให้แก่สิ่งที่มีชีวิตในโลกใบนี้...ผมก็ได้แต่เพียงคิด ว่า อันศีลข้อปาณาติบาต

ผู้ถูกฆ่าหรือถูกทำร้าย ย่อมไม่พออกพอใจ และมีความอาฆาต จองเวรผูกโกรธ

และผู้ฆ่าผู้ทำร้าย ย่อมเกิดบาดแผลในใจลึก ตราตรึงในดวงจิต นึกทีไรมิรู้หาย

และผู้มีชีวิตอยู่เบื้องหลังล่ะื จะทำไฉนต่อไป...ก็ได้แต่เพียงหวังว่า ควรกระทำ


แต่พอสมควรแก่เหตุ ให้พึงหลาบจำเท่านั้น...เผื่อสักวันหนึ่ง อาจมีปาฏิหารเกิดขึ้น

ความอดทนหรือขันติ เป็นหนึ่งในมหาบารมีขององค์พระพุทธะ ยิ่งสร้างหรือบำเพ็ญ

ให้มาก จิตยิ่งมีตบะเดชานุภาพสูง ใช้ประกอบการงานใหญ่น้อยในอนาคตได้ทั้งปวง



.........การบ้านยากชิบเป๋ง หรือปล่อยให้กรรมเป็นเครื่องตัดสินดี.........

 

นานๆมาที ก็ได้เห็นอะไรฮาๆดี ในขนะที่เราทุกมักจะระวังตนไม่ประมาทในธรรม มองดูคนที่คิดว่าตนได้ตนมี

แล้วสิ่งที่คิดนั้นจริงแท้แน่ หรือเป็นแค่อุปทาน พิจรณาเรื่องคนอื่นมันใหญ่เกินตัว พิจรณาเรื่องตัวเองให้ได้ก่อนถึงจะแน่แท้ครับ

 

ขอบใจมากจ่ะ อาจารย์บาส ผมก็แค่เพียงอยากปรารถนาดี แต่ ทว่า

กลับลืมมองดูตัวตน ว่ายังเพิ่งตนเองไม่ได้เลย อืม...สาธุด้วยนะ

ขอบใจที่ช่วยเตือนสติ

 

เล่าฝันฮาๆ ให้ฟังกันครับ ความลับโอดิน

เมื่อไม่นาน ได้ฝัน สนุกมาก ในนั้นผมได้เป็นผู้กล้าด้วย เข้าเรื่องเลยละกัน

ในดินแดนแห่งนึง มีเหล่าผู้กล้าอยู่กลุ่มนึง ได้ทำการสู้รบอยู่กับ ต่างดาว ที่แห่งนี้

ยังมีอีกหลายเผ่าพันธุ์ รวมอยู่ด้วย แวมไพร เอเลี่ยน หมาป่า ต่างดาว ฯลฯ

ต่างก็มาเพื่อค้น ความลับของโอดิน การสู้รบในครั้งนี้ เหมือนสู้กันอยู่ 2 ฝ่ายใหญ่

คือ ผู้กล้า กับ ต่างดาว ฝ่ายผู้กล้า ได้เปรียบอยู่นิดหน่อย เพราะ จำนวน หรือ ฝีมือ ไม่ทราบได้

ต่างดาวพากันหนี เข้าไปในที่ที่นึง หลังจากสนามรบด้านนอกได้โดน บุกรุกหนัก

ผมได้เห็น คน 2 คน เค้าไม่ใช่พวกนักรบ แต่เป็น ต่างดาวปลอมตัวเพื่อหลบหนี

คล้ายเรามาก แต่ยังไงก็ไม่ใช่ แอบเอาน้ำมนต์ที่มีดีดใส่ มองไปตรงที่โดนน้ำมนต์

ก็เห็นผิวเปลี่ยนสี ผมจึงต้องจัดการก่อนที่ 2 ตนนั้นจะรอบทำร้ายใครทีเผลอ

หยิบอาวุธออกมา เป็นแสงสี ขาวอมฟ้าสว่าง หลายคนเรียกว่าดาบเจได

แต่ที่ผมหยิบมา ไม่ใช่ดาบ คล้ายแซ่ มากกว่าแต่แสงเหมือนดาบเจได

2 ตนนั้นเห็นท่าไม่ดีจึงหยิบอาวุธป้องกันตนเอง เกิดการต่อสู้กันขึ้น อาวุธที่ยาวกว่าคล้ายแซ่

ได้เปรียบช่วงโจมตี 2:1 ในใจก็นึกกลัวนะ แต่เป็นเราที่เป็นฝ่ายโจมตี 2 ตนนั้น

อาวุธไม่หนัก ตวัดได้ดั่งใจ ดูแล้วเหมือนการ รังแก กันเลยทีเดียว ต่างดาวได้แต่ป้องกัน

ประมือได้ครู่นึง ก็ทะยอยตามกันเข้าไปข้างใน ในนั้นต่างจากด้านนอกมาก ข้างนอกมืด

เหมือนอยู่ในอวกาศ ข้างใน สว่างเหมือนอยู่ในทะเลทราย กว้างมาก มีกำแพงรอบด้าน (น่าจะในปีรามิด)

พื้นมีหินกอง อยู่หลายจุด สูงเป็นเขาลูกย่อมๆ ต่างดาวพวกด้านในนี้ บินได้ มีปีก

ดูเก่งกว่าพวกด้านนอก แต่เหล่าผู้กล้าเราก็ เก่ง ฝ่ากันต่อไปเพื่อเข้าไปให้ถึงในสุด

ผมได้สู้กับต่างดาวบินได้ 1 ตนรู้สึกเสียเปรียบมาก ที่เราบินไม่ได้แบบ มัน

แค่ใจนึก ที่ฝ่ามือผมด้านซ้ายที่ไม่ได้ถืออาวุธ ก็มีลูกแก้ว สว่างใสขึ้นมา

ในใจผมรู้ละว่า สิ่งนี้ละทำให้ผมจัดการตัวที่บินได้ ผมโดดตามตัวที่ผมสู้ แล้วมันบินฉากหนี

ผมโดด พุ่งใส่มัน ครั้งแรกวืดครับ พุ่งไปโดดขอบห้อง ตกใจนิดนึง โอ้ เราบินได้แล้ว

รอบ 2 ลองอีกที จังหวะเดี่ยวกับที่มันก็ตกใจทีผมบินได้ พุ่งไป ตวัด ฟ๊าบบ เดียว ขาด 2 ท่อน

หุหุ คมจริงๆ แซ่เจได (เรียกแซ่ ละกัน) เพราะมันยาวกว่าดาบแถมอ่อน ตวัดได้

ผ่านไปอีกห้อง เห็นคนเข้ามาน้อย เพราะสู้อยู่กับพวกบินได้ หรือ ผ่านห้องนี้ไปกันแล้วไม่รู้

ในห้องนี้ เหมือนห้องที่ผ่านมา แต่ต่างดาวห้องนี้ มันคล้าย พีเดเตอร์ กับ เอเลี่ยน

(ปกติไม่ค่อยดูหนังเลย ทำไมพวกนี้มาอยู่ในนี้ได้เนี่ย แล้วเราต้องสู้กับมันด้วย)

ถอยขึ้นมาอยู่บนที่สูง บนกองศพกองหิน พยายามสู้นะ แต่ก็ทำไรไม่ได้มาก เพราะมันเยอะ

วงแตกเมื่อ หมาป่าผสมสิงโตกระโดดมา มันตัวใหญ่กว่าม้าที่เราเคยเห็น ตาสีแดง

ขนสีน้ำตาลดำไหม้ๆ หน้าเหมือนหมาป่า ตัวใหญ่อย่างกับสิงโต มันดูดุร้ายมาก

รู้ว่าสู้ไม่ได้แน่ ก็หนีสิครับ 555 ( เพราะถ้าสู้ก็คงทำให้มันแค่รู้สึกเจ็บแหระ )

ช่วงกำลังหนีนี่แหระ เจอตัวที่ใหญ่กว่าหมาป่าอีก แถมมันบินได้ด้วย เหอๆ

ตัวมันใหญ่ หัวมันแบนคล้ายขนมไข่ สี่ขา ตัวดำมีประกาย คล้ายคริสตั้น ผิวไม่เรียบ

(เหมือนหินผูเขาไฟ) น่ากลัวทีเดียว แซ่เจได ไม่ระคายผิว :'( ตายแน่เลยผม

บอกมันว่า อย่างเมิงต้องเจอ อาจารย์กุ !!! (คิดได้ไงว่ะนั่น) แล้วภาพก็ตัดมาอีกพวก

ที่มันลักลอบเข้าไปถึงด้านในสุดของ สุสาน เป็นโลงไม้เก่า พอเปิดฝา มีจดหมาย

ทั้งเก่าทั้งขาด แบบจับไม่ดีก็แตกขาด ข้างในนี้เอง ที่มันตามหากัน ความลับโอดิน

ในนั้นมี 3 ตน ที่เข้าไปถึง เป็นเผ่าแวมไพร์ ตัวที่ถึงก่อนหยิบของ จากหมายจดออกมาก

เป็นเหรียญทอง มีรูป คนขี่ม้าอยู่ มันดีใจนะ แต่ก็ไม่เข้าใจกับของในนั้น ส่งให้เพื่อนมันดูจนครบ

แล้วภาพก็ตัด ที่ที่หนึ่ง เป็นหมอกควันจางๆ พอหมอกเริ่มหาย ก็เห็น ใครคนนึงนั่งอยู่บน บันลังก์

เป็นคนรูปร่างใหญ่ แล้วเค้าก็ลุก หยิบ โล่ หยิบดาบ เค้าใส่ ชุดออกรบรอไว้แล้ว

ม้าตัวโตมาก สีขาวใส่ ชุดป้องกันครบเหมือนกัน แล้วเค้าก็ขึ้นม้า ตื่นเลยกำลังมันส์

* โอดิน เป็นใครหนอ ใครไปทำอะไรเค้าโกรธป่าวน๊ะ ถึงได้ทำท่าจะออกรบแบบนี้

*** อย่าคิดมากนะท่านพี่ ก็แค่ฝัน ขำๆ แต่มันส์

 

สนุกดี 5-5-5.............

 

น้องหนุ่ม : อย่างเมิงต้องเจอ อาจารย์กุ !!!
อาจารย์ : ปรึกษากันก่อนนิดนึงดิ --'

555

ปล. มีภาคสองมั้ยอะ

 

พี่หนุ่ม อย่างมันส์อ่ะ ถ้ามีต่อ จะรอนะครับ 555

 

เรื่องมันส์ๆ หลังตื่นนอน รออ่านอยู่นะคับ

 

เรื่องที่ 1 ความเมตตา กรุณา และมุทิตา
ภาพปารกฏ เห็นท้องทุ่ง ชายป่าอันงดงานแห่งหนึง
บุรุษหนึ่งผู้ตั้งความปรารถนาฝึกตนเพื่อก้าวขึ้นสู่ความเป็นพระโพธิสัตว์ เดินทางผ่านมา
กระต่ายน้อยน่ารักตัวหนึ่ง กระโดดไปมา หากินอยู่บริเวณนั้น
มีนกใหญ่ตัวหนึ่งบินผ่านมาเห็นกระต่ายน้อย จึงโฉบลงหมายจับกระต่ายน้อยเป็นภักษา
ด้วยจิตอันเปี่ยมด้วยเมตตา และกรุณา แห่งมานพหนุ่ม
จึงหยิบท่อนไม้ขว้างไปที่นกใหญ่น้น ด้วยหมายใจขัดขวางการไล่ล่า
ให้บังเอิญ ถูกนกใหญ่นั้นได้รับบาดเจ็บบินหนีไป

กระต่ายน้อยจึงปลอดภัยหากินด้วยความสุข
ยังความปิติให้มานพผู้นั้น
เมตตา กรุณา และมุทิตา ที่มานพหนุ่มบำเพ็ญ พร้อมสมบูรณ์แล้ว

เรื่องจบแล้ว เรื่องมันก็ง่ายๆเช่นนี้ ทุกคนรู้กันทั่ว
เริ่มหายใจเข้าลึก เพื่อเปลี่ยนอารมภ์จิต "ยัง..ยัง...ๆๆ ไม่จบ..ๆ"
เสียงกระซิบเล็กๆดังขึ้นที่ศูนย์กลางแห่งทันตา
แล้วภาพก็ดำเนินต่อ
ภาพที่ปรากฏ
เป็นสถานที่แห่งหนึ่ง ในความรู้สึก สภาพคล้ายที่ว่าความตัดสินความดีและปูนบำเหน็จความชอบ คล้ายศาลตัดสินคดีความ

มานพหนุมผู้นั้นปรากฏตัวขึ้น และถูกตัดสินชั่งน้ำหนักในความดีและเลว

เขาได้รับปูนบำเหน็จแห่งคุณความดีที่ได้กระทำมา และเป็นที่สรรเสริญ ในธรรมคือพรหมวิหารสี่ที่ได้ปฏิบัติมาชั่วชีวิต
ทว่ามานพผู้นี้ ยังต้องคดีฟ้องร้องอยู่คดีหนึ่ง โดยนางนกใหญ่ บรรยายคำฟ้องว่า

<!-- google_ad_section_end --> นางเองเป็นนางนกใหญ่ มีปกติหาเลี้ยงชีวิตด้วยการจับสัตว์อื่นเป็นอาหารเพื่อยังชีพ
มานพหนุ่มผู้นี้ เบียดเบียน ต่อนาง ขัดขวางการเลี้ยงชีพของนาง
และยังบังอาจขว้างท่อนไม้ใส่นาง ทำให้นางได้รับบาดเจ็บ ออกหากินเลี้ยงชีพไม่ได้
ทำให้นางต้องอดตายอย่างทุกข์ทรมารแสนสาหัส ก่อนเวลาอันควร
ซ้ำยังทำให้ลูกน้อยอีกสามชีวิต ขาดผู้เลี้ยงดู ต้องพลอยอดตายไปด้วยความทรมาร

มานพผู้นี้สมควรถูกปรับโทษชดใช้ชีวิตต่อนาง
ไม่ควรได้รับการปูนบำเหน็จและสรรเสริญใดๆเลย

และภาพทั้งหมดก็จบลงเพียงเท่านี้

ถ้าเขาไม่กินตัวนี้ ก็ต้องไปหากินจากตัวอื่นอยู่ดีแหละฮะ
กระต่ายนี่ก็แปลก .. อินทรีย์เอาแค่รอท มาล่อแท้ๆ
หรือว่า มันแค่อยากเห็นใกล้ๆ หรือเป็นเพื่อนกับอินทรีย์ ไม่ใช่แครอท
เพราะยังไงกระต่าย มันก็ต้องเจอ นักล่าเข้าซักวัน
ก็ยังมีกระต่าย โรคจิต ที่ชอบ หมาป่า และสิงโต
แต่ว่ามันก็ต้องกินแครอท เพื่อที่จะเติบโตต่อไป
กระต่ายก็ยังเป็นตัวทำลายพืชผักอยู่ดี...
ถึงพี่จาว้า จะแอบเอาแครอทไปให้มัน และสอนให้มันอยู่ในรัง..ในรังก็ยังมีงูและพวกชอบขุดรู... ให้มันวิ่งไปแบบนั่นแหละครับ น่องกระต่าย จะได้ยิ่งน่ากิน

 

เงินโอนเข้ากองทุนล่าสุดที่ยังไม่ได้รายงาน

26/02/2554 จากผู้ไม่ประสงค์จะออกนาม 500 บาท
28/02/2554 จากผู้ไม่ประสงค์จะออกนาม 100 บาท
01/03/2554 จากวรรณนันท์เองจ้า 1,000 บาท