ผม...พระ...และ...สาระยุคก่อน

เอิ๊ก...คุณลุงก็ ...หากเป็นด้ามปืน...หรือลูกตะกั่ว... เวลานั้น...ผมว่าผมวิ่งเร็วกว่านักวิ่งร้อยเมตรแชมป์โลกแน่นอนครับ...

 

ขอบพระคุณ คุณ ลุงมากๆเลยค่ะ ที่แวะเข้ามาตอบให้ความกระจ่าง วันนี้เป็นอีกวันที่ อุบล ร้อนมาก :'( และ เวปก็ล่มบ่อย แต่ดีใจที่คุณ ลุง ยังเมตตาเข้ามาตอบกระทู้ค่ะ ขอบคุณค่ะ

 

ขอเป็นกำลังใจให้ครับ ผมเองติดตามอ่านมาตลอดครับอาจจะไม่ได้เขียนข้อความทุกครั้งที่เข้า แต่ก็ขอบอกว่า ได้ความรู้สาระจากคุณmodpong อย่างมาก ต้องขอบคุณกับเรื่องราวดีๆครับ...........

 

แบบนี้ก็เป็นคนละรุ่นแต่พิมพ์เดียวกันหรือครับ หรือคนละมวลสารแต่ก็เข้าพิธีบางพิธีด้วยกันครับพี่modpong

 

ลูกสะกดปรอทของคุณพ่อพี่ modpong คงจะฆ่าพิษหรือดับพิษปรอทแล้ว พิษคงจะไม่มี หรือก็มีน้อยเป็นแน่ ถ้าเป็นเกจิอาจารย์สมัยนี้ ส่วนใหญ่ไม่รู้ว่า จะฆ่าพิษปรอทได้หรือไม่ ถ้ามีก็คงน้อย เมื่อก่อนหลวงพ่อไสว วัดปรีดาราม ท่านจะนำปรอท มาทำพระ ท่านต้องฆ่าพิษหรือดับพิษของปรอทก่อนครับ (อ.ยุทธ โตอดิเทพย์ นักเขียนชื่อดัง เคยเขียนไว้ อ.ยุทธ ท่านนี้แหละครับ ที่นำเรื่องราวของหลวงพ่อไสว มาเขียนจนโด่งดัง) ถ้าเป็นสมัยนี้ ผมว่าอย่าเสี่ยงแบบพี่ modpong บอกไว้ดีกว่าครับ ได้ไม่คุ้มเสีย มีเรื่องเล่าจากหัวหน้าผมว่า (เป็นคนนครชัยศรี) สมัยก่อนหลวงปู่เพิ่ม ท่านเรียกปรอท ให้เข้าไปให้ตัวเบี้ยได้ เมื่อเสกแล้วเบี้ยก็จะเดินให้เห็น เป็นอันว่าใช้ได้ สมัยนี้ ใช้เครื่องมือกรอกเข้าไปครับ หาพระเสกอย่างหลวงปู่เพิ่ม ไม่ได้แล้วครับ ขอบคุณ ครับ พี่ modpong สำหรับความรู้เรื่องปรอท เด็กรุ่นหลังจะได้รู้ว่า ไม่ควรโดนสารพิษจากปรอท จากการสัมผัส วัตถุมงคลที่ทำจากปรอท โดยไม่จำเป็น

 

ขอบคุณทุกข้อความ ขอบคุณทุกตัวอักษร ไม่ค่อยได้เข้ามาโพส เป็นกำลังใจให้ครับ

 

ขอขอบคุณ
ทุกท่านที่ได้ post มา......

..................................การพิจารณาพระ..ของคนรุ่นก่อน................................

หู(ต่อ).......

............เนื้อดินเผา..................
...............................เนื้อดินเผาที่ว่า..ก็จะหมายถึง...พระกรุ...อายุตั้งแต่..สมัย
อยุธยาขึ้นไป..ต้องเข้าใจ..ไว้ก่อนว่า..พระดินเผายุคนั้น...เกือบทั้งหมด..จะมีการ
เผา..ที่พิถีพิถัน..การควบคุมไฟที่ดี..และใช้เวลาเผาที่นาน..พระจะออกมามีความ
สม่ำเสมอ..(ก็คงมีบ้าง..ที่ไม่สมบูรณ์.ก็จะทำการคัดทิ้ง)..ข้อสำคัญ..ที่เห็นได้ชัด
...คือ..ความแกร่ง....พระเก๊..เกือบทั้งหมด..จะเน้น..เรื่องประหยัด..และเวลา..ผล
ที่ออกมา..คือ..พระไม่แกร่ง..ผมจะว่าบาป..ก็..ไม่ใช่..เห็นว่าเป็น..พระเก๊..เคยทุบ
..พิสูจน์...มาแล้ว..ข้างใน..เนื้อ..ส่วนใหญ่..จะออกสีเทาหม่น..เรียกว่า..คนละสี
เลย..นั่นคือ..ดินสุก..แต่ข้างนอก..ส่วนข้างใน..ไม่สุกดี..พระ..คุณๆอาจจะไม่ค่อยเชื่อว่า..ข้างใน..พระรุ่นเก่า..ก็อาจจะมี..ไม่สุก..แต่จากประสพการณ์ ๔๐ กว่าปี
..ของผม..โชคดี..ช่วง๑๐-๒๐ ปี..แรก..ได้เห็น..พระกรุ..ที่แตก..ชำรุด..หักมาเยอะ
...จึงบอกได้ว่า..พระกรุที่เป็นดินเผานั้น..จะสุกเป็น..สีอิฐ..ทั่วถึงกัน..บางองค์อาจ
จะมีสีข้างในอ่อนกว่าหน่อย..แต่ก็สุก...
...........ที่คอผมตอนนี้..ก็มีของพิสูจน์ได้ดี..อยู่ ๑ องค์...คือ
.........พลายคู่ตัดเดี่ยว..หน้ามงคลพิมพ์เล็ก..ของกรุวัดบ้านกร่าง(กรุเดียวกับ..
พระขุนแผน)...รอยหักแบ่ง(คนสมัยก่อน..คงเห็นว่าพระเทอะทะ..แล้วก็มี๒องค์
แบ่งกันได้..ก็เลยหักแบ่งซะ)...เนื้อพระ..ด้านนอก..และ..ด้านใน...จะเหมือนกัน
คือสุกเท่ากัน..สีเหมือนกัน..ถ้าใครไปเจอไปเจอ..พลายคู่ตัดเดี่ยวที่ไหน..ดูที่รอย
หักแบ่ง..ถ้าเป็นคนละสี..ละก็ให้เดินหนีไปก่อนได้เลย..เพราะเท่าที่ผมพบมา..
..จะต้องเป็นสีเดียวกัน..........................................................
...........ที่ผมเอา..เรื่องพระดินเผา..ในส่วนนี้..มารวมอยู่ใน..หัวข้อ.."วัสดุ"..นั้น
ทั้งๆที่..ข้างนอก..ข้างใน..ก็คือ..ดิน..เหมือนกันนั้น..ก็เพราะ..ถึง..วัสดุเหมือน
..แต่คุณสมบัติ..ทางกายภาพ..ไม่เหมือน..พระเก๊..จะแกร่ง..เฉพาะ..ด้านนอก
..แต่ข้างใน..ไม่แกร่ง...ฉะนั้น..เมื่อท่านกลับไป..อ่านตอนก่อนๆที่ผม..อธิบาย
เรื่อง"ความแกร่ง..กับ..เสียงที่เกิด"..ก็คงเข้าใจได้..ว่า..ของที่แกร่งกว่า..จะให้
เสียงที่..กังวาล..ใส..และ..ดังกว่า..ของที่ไม่แกร่ง..เนื้อพระที่ไม่สุก..ก็จะทำให้
ไม่แกร่ง...ดังนั้น..การทดสอบ..โดยการปล่อยกระทบ..กับชามกระเบื้อง..จะ
..ออกมา..ในลักษณะ..ที่คล้ายกับพระผง..เพียงแต่..ไม่ได้ชัดเจนมาก..แบบ
พระผง..คนรุ่นก่อน..จึงต้องฝึกการฟัง..พระกรุ..แต่ละกรุ..แต่ละพิมพ์จนเชี่ยว
..ซึ่งฝึกไว้ดี..แล้ว..ก็แทบ..จะไม่ต้องส่องเลย..เพราะเสียงจะต่างกัน..ถ้าผม
จะสมมุติ..ก็..อาจะเป็น..พระจริง..เสียง...แก็งงง(มี "ง"..เพิ่มมา ๒ ตัว)...
..พระเก๊..เสียง..แก็ง(ไม่มี "ง" เพิ่ม)...การทดสอบพระดินเผา..จะต้อง..ปล่อย
..มากครั้งหน่อย.เพื่อความชัวร์..และผู้ทดสอบ..ต้องชำนาญจริงๆ..จึงจะเชื่อ
ถือได้.....................
........................ต่อตอนหน้าครับ.......................................
..............................สวัสดี..............................................................

 

สวัสดียามดึกค่ะ คุณ ลุง และ เพื่อนๆ สมาชิกทุกๆท่าน อ่านที่คุณ ลุงเล่าแล้ว เวลาใครนำพระไปให้เซียนเช็ค คงจะยืนลุ้นกันหน้าซีดเลยนะคะ ว่าแท้หรือไม่แท้ หรืออาจจะเป็น บิ่น , ร้าว หรือไม่แน่ๆเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ

 

..........................................
..ไม่หรอกครับ..คุณลิน..เวลาจะใช้วิธี..นี้..เขาต้องเช็ค..ก่อนว่า..พระไม่ร้าว..ไม่ว่าเนื้อไหน..และถ้าเป็นพระแท้..ระยะตกกระทบประมาณ ๒ นิ้ว..รับประกัน..ไม่มีร้าวแน่นอน..ผมทดลองมาไม่รู้กี่องค์ต่อกี่องค์แล้ว...(ห้ามเด็ดขาด..พระผงของขวัญวัดปากน้ำ..เช็คด้วยอีกวิธีนึง..ผมจะเล่าตอนหลังๆ)...อีกอย่างเป็นข้อตกลงกัน..เจ้าของยินยอม(อยาก..ขาย..อยากเช็ค)แล้ว..ช่วยไม่ได้ครับ......

 

สำหรับวิธีนี้อาจารย์ผมเคยให้ลองฝึกครับ
ท่านให้ลองขุนแผนบ้านกร่างแท้กับปลอมครับ
ของปลอมไม่กังวาลจริงๆครับ
เสียงจะทึบๆเลย
ขอบคุณคุณลุง ที่นำสารพัดเกร็ดน่ารู้
มาถ่ายทอดให้ฟังครับ

 

.........................................
..อ้อ..orKarนี่..พรางตัวน่าดู..มีอาจารย์ดี..อย่างนี้พื้นฐานดีใช้ได้เลย...พระวัดบ้านกร่างนี่..จะชัดเจน..เพราะเป็นพระ..ที่มีความแบน(อัตราส่วน..ความกว้าง..ต่อ..ความหนา..ต่างกันมาก..)..แต่ถ้าเป็น..ขุนแผนวัดพระรูป..เสียงจะไม่แตกต่างกันมาก..เท่าวัดบ้านกร่าง..เพราะเป็น..พระที่หนา(ความกว้าง..ต่อ..ความหนา..ต่างกัน..น้อยมาก)..เพราะเสียง..เกิดจากโมเลกุล..ของวัตถุนั้น..สั่น..เสียงส่วนนึง..เกิดจากชามกระเบื้อง...เสียงส่วนนึงเกิดจาก..องค์พระ..เมื่อวัตถุหนา..โมเลกุล..จะค่อยๆสูญเสีย(LOSS)..อัตราการการสั่น..ไปตามความหนา..ฉะนั้น..ความกังวาลก็จะลดลงไปด้วย...การทดสอบพระที่มีความหนา..จึงต้องละเมียดในการฟังมากกว่า..จะทำได้จึงต้องเกิดจากการฝึกสม่ำเสมอ..จนเกิด"ความจำ"...แยกแยะ..ความแตกต่างได้............

 

เข้ามาติดตามเช่นเคยครับ ....

 

สอบถามหน่อยครับ พี่ modpong เมื่อวานลูกชายทำพระสมเด็จหล่นจากโต๊ะ ไม่แตกมีโอกาสแท้มั้ยครับพี่

 

"..........................................
....พี่จะบอกให้...ว่า..ในบรรดา..พระเนื้อผง..ทั้งหมด..ไม่มี..พระใด..ที่มีเนื้อแข็งแกร่ง..และ..เหนียวแน่น..เท่ากับ..สมเด็จวัดระฆัง..อีกแล้ว(..ย้ำว่า..เฉพาะวัดระฆัง..ไม่รวม..วัดบางขุนพรหม..และ..วัดเกษฯ)..เพราะส่วนผสม..ไม่เหมือน..พระองค์ไหน..เพราะยางจาก..กล้วย..เปลือกกล้วย..และ..อีกสารพัด..กับส่วนผสมต่างๆ..สร้างความลงตัว..ทำให้เกิดBOND(แรงยึดเหนี่ยวของมวลสาร)..สูงมาก...
...จะมีคนน้อยมาก..ที่ได้มีโอกาศ..แกะ..ขูด..พระสมเด็จวัดระฆังแท้ๆ..ซึ่งก็จะเป็นแต่ช่างแกะพระ..หรือ..ซ่อมพระบางคนเท่านั้น..และยังมีอีก ๑ คือ..พ่อผมเอง..
......มีผู้ใหญ่ที่เคารพของพ่อ..ให้..เศษสมเด็จวัดระฆังหัก..(ส่วนมุมด้านล่าง..มีคราบรักจีน(ชมพู)อมแดง..ใสแจ๋ว..ติดแน่น..ด้านหน้า..อยู่ด้วย)..มาให้...แต่พ่อผม..ท่านมีความเป็นช่างในตัว..ชอบแกะสลัก..ท่านก็อยากห้อย..แต่ก็..ดูแล้ว..น่าจะแกะเป็นพระดีกว่า..ซึ่งท่านเองก็..เคยทำกับพระอื่นมาแล้ว..ผมเองก็เห็นท่านแกะอยู่..แต่ผ่านไปหลายวัน..ก็เห็นท่านยังแกะ..ผมก็งง..ว่าทำไมยังไม่เสร็จซักที..ผมเลยเข้าไปดู..พ่อก็เลยบอกว่า..เกิดมา..ไม่เคยแกะ..อะไรที่แข็งขนาดนี้..มาก่อน..แล้วก็ให้ผมลอง..โอ้โห..โคตรแข็ง..จริงๆครับ..แถมออกแนวเหนียวๆด้วย..ไม่มีความเปราะเลย..ผมยังคิดในใจว่า..ยังงี้พระแตกได้ยังไง..นิ้วพ่อผมเปิงหมด..ท่านบอกว่า..ไอ้ที่นาน..นอกจากจะแกะยาก..ก็คือ..ต้องมาคอยลับ..เหล็กแกะ..อยู่ตลอด..เพราะแกะแป๊บ..เดียว..ก็ทื่อ..(ผมเคยเขียนเรื่องนี้..ในกระทู้มาแล้ว..แต่ไม่ละเอียด).....
....ฉะนั้น..คงได้ข้อสรุป..นะครับ..ถ้า..เป็นวัดระฆังแท้..หล่นลง..พื้นไม้..ผมรับรองว่า..ไม่มีทางแตกหักแน่..หล่นลงพื้นปูน..ก็ยังมีโอกาศที่จะไม่แตก..มากกว่าแตก..ถ้าย้อนไปซักสามสิบปีก่อน..ผมก็ยืนยันว่ามีโอกาศเป็นของแท้สูง..เพราะยุคนั้นไม่มีทางทำพระปลอม..ให้แข็งแกร่งและเหนียวขนาดนั้น...ที่ผมยืนยันว่า..วัดเกษฯและบางขุนพรหม..ไม่แข็งแกร่ง..เท่าวัดระฆัง..เพราะ..ผมมีทั้ง..เศษ(ชิ้นหัก)ของทั้ง..๒ วัด..และผมลองแกะเทียบ..มาแล้ว..
..แต่ก็ยังแกร่ง..กว่าพระอื่นเยอะ..วัดเกษฯแกร่งกว่า..แต่วัดบางขุนพรหม..ไม่แน่..เพราะส่วนผสม..ไม่เท่ากัน..มีแกร่งมาก..แกร่งน้อย...
...เอาเป็นว่ายังงี้แล้วกัน..คือมีโอกาศสูง..ที่จะเป็นของแท้..ไปขอบคุณลูกซะ..เพราะมันพิสูจน์ให้รู้ว่า..พระองค์นี้..ไม่ได้ทำจากปูนผสมทำพระธรรมดาๆ(อย่าดูถูกฝีมือ..พวกทำพระปลอมนะ..เดี๋ยวนี้..สมเด็จปลอมมีระดับ..เขาจะทำส่วนผสมที่หุ้มผิวหนา..ให้เกิดมิติ..ตอนส่อง..ไม่เหมือนสมัยก่อน...)

 

สวัสดีครับพี่ ติดตามอ่านประจำครับ เรื่องราวที่พี่เล่าหาอ่านยากครับ ไม่ค่อยมีคนเขียนให้อ่าน และชอบภาษาที่ใช้ครับ ตรงๆ

 

..........................................
..คนที่รู้มากกว่า..ผม..มีเยอะครับ..
เพียงแต่เค้าขี้เกียจ..มานั่งถ่ายทอดแบบผม..เพราะตัวเอง..ไม่ได้อะไร..แถม..ต้องมาปวดเมื่อยหลัง..เมื่อยมือ...เสียเวลาทำมาหากิน..อีกต่างหาก....

 

ให้กำลังใจพี่ครับ มีคนติดตามพี่อยู่มากมายครับ
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

 

........................................
..ขอบคุณ..และ..ยินดีต้อนรับครับ...

 

แนะนำพี่เปลี่ยนเก้าอี้นะครับ ต้องไปลองนั่งก่อน โยก เอน ซ้ายขวา หน้า หลัง เดี๋ยวนี้เก้าอี้ดีๆมีเยอะครับ ส่วนปวดมือพี่ต้องบริหารบ้างครับ แนะนำนำครับ พี่อย่าโกรธผมนะ ถอดแหวนออกมาบริหารบ้างครับ หรือถอดแหวนตอนพิมพ์ก็ดี จะช่วยให้พิมพ์เร็วขึ้นครับ เดี๋ยวเป็นนิ้วล็อค พี่ชายผมเป็น หมดค่ารักษาหลายสตางค์ครับ

 

........................................................
..ฮ่า..ฮ่า...ขอบคุณมากๆที่เป็นห่วง...ผมติดเก้าอี้ตัวนี้..เปลี่ยนไม่ได้..หรอกครับ..เดี๋ยวเขียนไม่ออก..เพราะผมประเภท..LIVE SHOW..สดๆ..พิมพ์ไป..นึกไป..เรียกความทรงจำ..และ..ประสพการณ์ผมกลับมา.....
...เรื่องแหวน..นี่ยิ่งสำคัญใหญ่..พิมพ์ไป..ดูแหวนที่ตัวเอง..ที่ทำเองไป..เอาหัวแม่มือ..ถูแหวนที่นิ้วชี้ข้างเดียวกันเล่น..เพลินดี..สมองแล่นครับ..
...ขอบคุณมาก..สำหรับ..คำแนะนำ..และ..ความหวังดีที่มีให้ครับ..