มีอาการกังวลอย่างมากเกือบถึงขั้นโรคจิตแล้วคับทำไงดี

ผมอายุ18 ชอบกังวลเรื่องๆๆต่างๆๆๆมากมาย กลัวตาบอดบ้าง กลัวคนในครอบครัวตายบ้าง กลัวเอ็นไม่ติดบ้างทั้งๆที่เอ็นติดแล้ว เวลาว่ายพระ หรือผ่านสถานที่ศักสิทธิ์ชอบมีความคิดแง่ลบรอยเข้ามาในหัว โดยไม่ใช่ความคิดทีแท้จิงของผมเลย ผมควรทำอย่างไรคับ ทุกวันนี้ไม่มีความสุขเลย คิดมากตลอดเวลาเลยอะคับ

 

หลักธรรมที่เอาชนะความวิตกกังวล

เรียบเรียงจากพระธรรมเทศนาของพระอาจารย์ พม. ดร.สมชาย ฐานวุฑโฒ ในรายการทันโลก ทันธรรม ประจำวันที่ ๙ กันยายน ๒๕๕๐
ความวิตกกังวล คือ อาหารจานเลิศของความล้มเหลว ยิ่งมีมากเท่าไหร่ความล้มเหลวยิ่งใกล้เข้ามาเท่านั้น ความวิตกกังวล คืออาการของจิตใจที่เกิดความกลัวในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง เช่นกลัวภยันตรายต่าง ๆ กลัวความล้มเหลว หรือกลัวในสิ่งที่เราไม่ต้องการให้เกิดขึ้น ความวิตกกังวลเป็นสิ่งที่สร้างปัญหาให้คนหลาย ๆ คน ซึ่งไม่ก่อให้เกิดประโยชน์อะไรเลยกับเจ้าของความคิด ความวิตกกังวลจะแตกต่างจากความไม่ประมาทอย่างสิ้นเชิง ความไม่ประมาท คือการระมัดระวังป้องกันสิ่งต่าง ๆ ที่อาจจะเกิดขึ้นและส่งผลกระทบต่อการงานที่เรากำลังทำอยู่ ความไม่ประมาทเป็นสิ่งที่ดีมีประโยชน์ ทำให้เราไม่ดูเบาในสิ่งที่อาจจะสร้างปัญหาให้กับเรา ทำให้เรามีความละเอียดรอบคอบและสามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ แต่ความวิตกกังวลกับตรงกันข้ามจะคอยบั่นทอนจิตใจเราทำให้ไม่สามารถทำงานได้ เปรียบเสมือนสนิมที่คอยกัดกร่อนความเข้มแข็งของจิตใจเราให้ลดลงไปเรื่อย ๆ ความวิตกกังกลจะเริ่มต้นภายในจิตใจของเราแล้วก็จะลุกลามมาถึงร่างกายของเรา ทำให้มีอาการต่าง ๆ เช่น ใจสั่น เหงื่อออก ท้องใส้ปั่นป่วน มวนท้อง หูอื้อตาลาย ใบหน้าหมองคล้ำ ท่าทางหดหู่เซื่องซึม เป็นต้น ความวิตกกังวลสามารถเกิดขึ้นได้ทั้งกับคนและสัตว์
คนในโลกนี้เราสามารถแบ่งออกเป็น ๒ กลุ่มใหญ่ ๆ ตามลักษณะการตอบสนองตอบต่อความวิตกกังวล คือ

๑.พวก Pro-active คนกลุ่มนี้จะไม่วิตกกังวล ถ้ามีปัญหาอุปสรรคเกิดขึ้น คนกลุ่มนี้จะพยายามมองหาทางเลือกต่าง ๆ ในการแก้ไขปัญหาเพื่อจะมุ่งไปสู่เป้าหมาย คนกลุ่มนี้จะมองว่าภายใต้เงื่อนไขข้อจำกัดต่าง ๆ นั้น เขาจะทำอะไรได้บ้าง โดยจะไม่สนใจในรายละเอียดจนเกินไป แต่จะใส่ใจในเป้าหมายเป็นสำคัญ

๒.พวก Re-active คนกลุ่มนี้เมื่อเกิดปัญหาขึ้นมักจะจมอยู่กับปัญหาโดยไม่คิดที่จะหาทางออกจากปัญหา และมักจะพยายามหาข้ออ้างต่าง ๆ เพื่อที่จะไม่สู้ และไม่ทำอะไร เช่น อ้างว่าเรายังไม่พร้อม เราไม่มีอำนาจ ยังไม่มีใครสั่งมา สถานการณ์ยังไม่เอื้ออำนวย เร็วเกินไป สายเกินไป ร้อนเกินไป หนาวเกินไป เป็นต้น

ดังนั้นเมื่อเกิดเหตุการณ์ใด ๆ ขึ้นมาก็ตาม เราจะต้องรู้จักแยกแยะเรื่องราวออกเป็นส่วน ๆ คือ

๑ . สิ่งที่เราสามารถควบคุมจัดการได้ด้วยตัวของเราเอง (Direct control) การจัดการกับปัญหากลุ่มนี้ก็คือเราต้องเอาชนะใจตนเอง
๒.สิ่งที่เราไม่สามารถควบคุมจัดการได้ด้วยตนเองแต่จะเกี่ยวข้องกับคนอื่น(Indirect control) การจัดการปัญหาแบบนี้ก็คือเราต้องมีวิธีการที่จะเอาชนะใจคนอื่น
๓. สิ่งที่อยู่นอกเหนือการควบคุม (Out of control) เป็นสิ่งที่ใครก็ควบคุมไม่ได้ เช่น ภัยธรรมชาติ เศรษฐกิจตกต่ำ เป็นต้น วิธีจัดการกับสิ่งเหล่านี้คือ ทำใจสงบนิ่ง ๆ แล้วก็กล้าที่จะเผชิญหน้ากับปัญหาอย่างกล้าหาญและเข้าใจ ยิ้มสู้กับปัญหา คิดว่าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดโดยไม่วิตกกังวลกับสิ่งเหล่านั้น

วิธีการฝึกตัวเองให้เป็นคน Pro- active

ขั้นตอนที่ ๑ ต้องเปลี่ยนทัศนคติตัวเอง ว่าทุกสิ่งมีทางออกเสมอ อย่าไปเสียเวลากับความวิตกกังวลเลย

ขั้นตอนที่ ๒ ต้องทุ่มเทความพยายามของเราลงไปในสิ่งที่เราจัดการได้ สิ่งใดที่เราจัดการไม่ได้ก็ให้พักไว้ก่อน ลงมือทำภายใต้ความเชื่อมั่นว่าเราทำได้ ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ที่เป็นไปได้ มันย่อมเป็นไปได้จริง แล้วสิ่งนั้นก็จะสำเร็จได้ด้วยฝีมือของเราได้จริง ๆ

ขั้นตอนที่ ๓ ให้กำหนดเป้าหมายให้ชัดเจน และต้องมีความรับผิดชอบต่อเป้าหมายนั้น

ขั้นตอนสุดท้าย ถ้าเกิดความผิดพลาดขึ้นให้เรียนรู้และแก้ไข อย่ามัวจมปลักอยู่บนกองความผิดพลาดนั้น คนเราเมื่อล้มแล้วให้รีบลุกขึ้นมา ปัดฝุ่นทิ้งไปแล้วเดินหน้าต่อโดยไม่ต้องไปใส่ใจในฝุ่นนั้น

ช่วงทันธรรม ความวิตกกังวลเกิดขึ้นจากการคิดสมมติอย่างขาดสติและปัญญา ทำให้ไม่กล้าที่จะทำอะไรเลย ชีวิตจะมีแต่ความอับเฉา เพราะความวิตกกังวลจะเป็นตัวขัดขวางบั่นทอนการทำงานทุกอย่างของเรา ความวิตกกังวลจะแตกต่างจากความไม่ประมาท เพราะความไม่ประมาทคือการมองไปข้างหน้าว่ามีโอกาสที่จะเกิดอะไรขึ้นได้บ้างและทำการไตร่ตรองด้วยปัญญาอย่างมีสติ เมื่อพิจารณาทุกอย่างด้วยความละเอียดรอบคอบดีแล้วก็กล้าที่จะตัดสินใจลงไป เมื่อได้ตัดสินใจแล้วจะไม่มีความกังวลใด ๆ แต่จะมุ่งมั่นเดินหน้าต่อไปโดยไม่คิดว่าต้องรอให้พร้อมเสียก่อนเพราะความพร้อมไม่มีในโลก ถ้ารอให้พร้อมค่อยทำจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาในโลกใบนี้เลย คนที่ไม่ประมาทเมื่อไตร่ตรองดีแล้วจะกล้าตัดสินใจ และเมื่อตัดสินใจแล้วก็กล้าที่จะเดินหน้าทำให้สำเร็จตามที่ได้ตัดสินใจนั้น แต่อย่าเอาไปปะปนกับคนที่มีลักษณะที่กล้าแบบบ้าบิ่น สำหรับคนที่ขี้วิตกกังวลแล้วจะเป็นลักษณะเดินหน้าถอยหลัง คิดวนไปเวียนมาเพราะมัวแต่คอยจะวิตกกังวลเรื่องนั้นเรื่องนี้อยู่ตลอดเวลาทำให้ไม่กล้าตัดสินใจ

ธรรมชาติของทั้งคนและสัตว์ การที่จะทำอะไรให้ประสบความสำเร็จ มีองค์ประกอบ ๒ อย่าง คือ ๑. มีฝีมือ คือมีความสามารถที่จะทำเรื่องนั้น ๆ และ ๒. ต้องมีความเชื่อมั่นว่าตนเองทำได้ ดังนั้นการที่จะประสบความสำเร็จได้นั้นจะต้องประกอบไปด้วยทั้ง ๒ องค์ประกอบดังกล่าว

การจะตัดความวิตกกังวล และสร้างความกล้าหาญ สร้างความเชื่อมั่นขึ้นมาในจิตใจของเราพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ให้หลักการไว้ เรียกว่า เวสารัชชะการะณะธรรม คือหลักธรรมที่ทำให้เกิดความกล้าหาญ มี ๕ ประการ คือ

๑.มีศรัทธา คือมีความเข้าใจในเรื่องกฎแห่งกรรม โลกนี้โลกหน้า บุญ-บาป อย่างถูกต้อง พอเราเป็นคนที่มีศรัทธามีความเชื่อมั่นในสิ่งเหล่านี้จะทำให้เราเป็นคนที่มีกรอบความคิดขยายกว้างขึ้น คือไม่คิดเพียงแค่ชาตินี้เพียงชาติเดียว เพราะถ้าคนใดมีความเข้าใจแค่เพียงชาตินี้เท่านั้นจะทำให้ขาดหลักประกันที่มั่นคงของชีวิต แต่ถ้าเรามีความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องกฎแห่งกรรม เรื่องโลกนี้โลกหน้าแล้วละก็ เปรียบเสมือนเรามีบริษัทประกันที่มีความมั่นคงอันดับหนึ่งแห่งจักรวาลเลยทีเดียว เป็นบริษัทประกันที่ไม่เบี้ยวให้ผลตอบแทนที่แน่นอนแม้ละโลกไปแล้วยังตามให้หลักประกันได้อีก สามารถให้หลักประกันไม่เฉพาะเรื่องทรัพย์อย่างเดียวแต่จะให้หลักประกันในความสุขทุกสิ่งทุกอย่างที่พึงปรารถนาเลยทีเดียว ดังนั้นการมีศรัทธาในเรื่องดังกล่าวจะทำให้มีเราเป็นคนที่มีความเชื่อมั่นและมีหลักประกันในการดำรงชีวิต ไม่มีความหวั่นไหว เช่น ถ้าเรามีความมั่นใจเต็มร้อยเปอร์เซนต์ว่าถ้าเราละจากโลกนี้ไปแล้วเราจะไปสู่ภพภูมิที่ดีกว่าประเสริฐกว่าแล้วละก็ จะทำให้เราเป็นคนที่ไม่มีความกังวลใจใด ๆ มาเหนี่ยวรั้งในการทำความดีเลย พร้อมที่จะทุ่มทั้งกายและใจในการทำความดี เพราะหลักประกันแห่งชีวิตคุณค่าของบุญจะเป็นหลักประกันให้กับเราว่าเราจะพบกับสิ่งที่ดีงามอย่างแน่นอน แล้วเราจะไม่มัวเสียเวลาวิตกกังวลอะไรเลยเพราะเชื่อมั่นอย่างเต็มที่ว่าเราจะได้ยิ่งกว่าได้ ถ้ามองในแง่ของการลงทุนแล้วก็จะเป็นการลงทุนที่คุ้มแสนคุ้ม คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม ชนิดที่ว่าไม่มีกองทุนใด ๆ ในโลกนี้ที่จะให้ผลตอบแทนการลงทุนที่คุ้มยิ่งกว่านี้อีกแล้ว ให้ผลตอบแทนเป็นล้านเท่า ทุกบาททุกสตางค์ที่ลงทุนไปให้เติมเลขศูนย์ไปอีกเป็นสิบๆ ตัวได้เลย ดังนั้นการที่เรามีศรัทธามีความเข้าใจในเรื่องบุญ-บาป กฎแห่งกรรม โลกนี้โลกหน้าจะทำให้เรามีความเชื่อมั่น มีความกล้าหาญในการทำความดีโดยปลอดจากความวิตกกังวลใด ๆ ทั้งสิ้น เมื่อเรามีความเชื่อมั่นเช่นนี้ ทำให้เราสามารถตัดความวิตกกังวลต่าง ๆ ในชีวิตออกไปได้ เพราะมีความเข้าใจโลกและชีวิตไปตามความเป็นจริงนั่นเอง
๒.ศีล เป็นการอุดช่องโหว่ หรืออุดจุดอ่อนของเรา ทำให้สายบุญสายสมบัติเชื่อมติดที่ศูนย์กลางกายของเราและไม่ถูกบาปอกุศลมาตัดรอน ทำให้เราไม่มีความระแวง ไม่มีความแหนงใจ ไม่ต้องคอยกังวลกลัวว่าจะมีใครมารู้เรื่องที่ไม่ดีของเรา เรื่องที่เราไปทำผิด ๆ พลาด ๆ ทำให้เรามีความสบายใจ ปลอดโปร่งโล่งใจ ทำให้บุญหนุนส่งได้เต็มที่ มีความเชื่อมั่น มีความกล้าหาญ ดังคำกล่าวที่ว่า “มือที่ไม่มีแผล ย่อมไม่กลัวยาพิษ” ดังนั้นเราต้องรักษาตัวของเราให้เป็นคนไม่มีแผลด้วยการรักษาศีลของเราให้ดี จะทำให้เราเป็นคนที่มีความเชื่อมั่น ความกล้าหาญ และเป็นคนที่ปลอดกังวล
๓.พาหุสัจจะ คือการเป็นผู้มีความรู้มาก การจะทำเรื่องอะไรก็ต้องใฝ่ศึกษาหาความรู้ในเรื่องนั้น ๆ ให้แตกฉาน ให้มีความเชี่ยวชาญ ให้รู้จริง เพราะการที่เรารู้จริง จะทำให้เกิดความเชื่อมั่นในสิ่งที่เราทำอย่างเต็มที่ แต่ถ้าเราไม่รู้จริงเวลาทำอะไรก็จะไม่ค่อยมั่นใจ ดังนั้นเมื่อเราจะทำอะไรให้เตรียมตัวแสวงหาความรู้ให้พร้อมเสียก่อน
๔.วิริยารัมภะ คือมีความพากเพียร วิริยะ อุตสาหะ บากบั่น หนักเอาเบาสู้ทุ่มทุกอย่าง เวลาเราทำอะไรก็แล้วแต่เมื่อเกิดปัญหาอุปสรรคขึ้น อย่ามัวเสียเวลานั่งวิตกกังวล อย่ามัวนั่งท้อแท้ใจ นั่งกลุ้มจมอยู่กับปัญหา แต่ควรจะไตร่ตรองปัญหาอุปสรรคนั้นๆ ให้รอบคอบด้วยความไม่ประมาท แล้ว “ให้เดินหน้าทำงาน อย่าอยู่เฉย ๆ เป็นอันขาด” เพราะถ้าอยู่เฉย ๆ นิ่ง ๆ เมื่อใด เราจะนั่งคิดวิตกกังวลทำให้จิตใจเราหมกมุ่นอยู่กับเรื่องนั้นอย่างไม่รู้จบ จนในที่สุดเราจะกลายเป็นคนขี้วิตกกังวลไปเลย ดังนั้นเมื่อมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นให้เดินหน้าทำงาน คือแก้ปัญหาเรื่องนั้นด้วยหรือเดินหน้าทำงานเรื่องใหม่ที่มีความสำคัญยิ่งขึ้นไปอีก ถ้าตอนนั้นยังคิดอะไรไม่ออกก็ให้ลุกขึ้นทำงานบ้านก็ได้ ปัดกวาดเช็ดถู ทำนั่นทำนี่ อย่าอยู่เปล่า ๆ เพราะการอยู่เปล่า ๆ จะทำให้ความวิตกกังวลมีโอกาสกัดกร่อนจิตใจของเราเองไปเรื่อย ๆ แต่ถ้าเราเดินหน้าลุยทำงาน ใจของเราก็จะไปจรดอยู่ที่งานนั้น และจะทำให้เราเกิดความคิดในเชิงสร้างสรรค์ขึ้นมาแทนทำให้ใจไม่ไปหมกมุ่นวิตกกังวลในเรื่องที่ผิดพลาด การลงมือทำงานทำให้เกิดพลังสร้างสรรค์เกิดขึ้นมา ให้มองไปข้างหน้าเชิดศีรษะให้สูงขึ้น แล้วเดินหน้าทำงานที่สำคัญกว่าเดิม ทำงานที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม ตั้งเป้าหมายให้สูงส่งยิ่งกว่าเดิม ทุ่มเททำงานให้เต็มที่ นี่แหละจะเป็นวิธีแก้ความวิตกกังวลอย่างชั้นหนึ่งทีเดียวแล้วความกล้าหาญความเชื่อมั่นจะกลับคืนมาสู่ตัวของเรา
๕.ปัญญา ดีที่สุดคือระดับภาวนามยปัญญา คือปัญญาที่เกิดจากการทำสมาธิภาวนาทำใจให้สงบ ถ้าใจของเรานิ่ง ๆ บุญในตัวของเราก็จะหล่อเลี้ยงใจส่งผลทำให้เรามีพลังใจทำให้เราสามารถเอาชนะความกังวลทั้งหลาย ทำให้เราสามารถปฏิบัติภารกิจได้สำเร็จตามที่ตั้งใจไว้ทุกประการ

ที่มา..หลักธรรมที่ทำให้ตัดความวิตกกังวล - DMC Forum

 

ขอบคุณมากเลยครับ ผมจะพยายามขจัดอาการนี้ให้ได้เลยคับ ขอบคุนมากๆๆๆเลยคับ

 

สาธุ ขอบพระคุณมากๆ ค่ะ เป็นคนที่มีความวิตกกังวลมากเช่นกันค่ะ ขอน้อมธรรมเหล่านี้ไปปฏิบัติค่ะ

 

ปล่อยว่าง วางเฉย

ฮอลคอมพ์ กับเฟลตพ์ บอกผลที่ได้จากความกลัวว่า
1.ทำลายกำลัง อ่อนเพลีย แต่แน่นอนไม่หลับ
2.กล้ามเนื้ออ่อนล้า/เป็นแผลหายยาก
3.ทำลายความเติบโต
ส่วนใหญ่คนจะกลัวอยู่4อย่าง
1. กลัวผี
2. กลัวคน
3. ภัย
4. เหตุภัย
ทางแก้ความกลัว คือ
1. ให้สวดมนต์หรือแผ่เมตตา
2. ให้ความรู้ทางจิตวิทยาช่วย

 

อยากจะบอกว่า อาการกลัวเกิดขึ้นได้กับทุกคนนะ ทีนี้อย่าคิดมากปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาตินะครับ แล้วก็สวดมนต์บ่อยๆ เข้าวัดทำบุญบ่อย แล้วก็การพักผ่อนช่วยได้นะครับนอนหลับพักผ่อนให้เต็มอิ่มให้เต็มที่ให้เพียงพอ นอนเร็วๆตื่นเช้าๆ ออกกำลังกาย ทำจิตใจให้สดใสร่าเริง แล้วทุกอย่างจะดีขึ้น ส่วนเรื่องจิตเป็นลบนั้นไม่ต้องกลัวคนเป็นกันเยอะมากครับ ผมก็เป็นเช่นคุณนี่แหละเป็นหนักกว่าคุณอีกนะเมื่อก่อน บอกได้เลยว่าถ้าคิดแง่ลบเนี่ยมันคือมารภายในใจที่ทำให้คิดไม่ดีนะเราไม่ได้คิดก็ไม่ต้องกลัว เราเป็นคนดีอ่าสิ เห็นได้ว่าเรื่องพวกนี้จะไม่เกิดกับพวกไม่มีธรรมะเด็กช่าง เด็กเกเรต่างๆ เพราะจิตใจเค้าไม่มีธรรม คนมีธรรมสิจิตมารถึงเป็น ฉะนั้นอย่าไปกลัวนะครับ ผมก็เป็นบอ่ยมากแต่ผมรู้ว่าผมไม่ได้คิด ฉะนั้นยิ่งเราไปตามมันไปกลัวก็เสร็จมันสิครับ เข้าทางมันเลย ฉะนั้น คุณจะไปทุกข์ไปร้อนให้เข้าทางมันทำไม ไม่ต้องกลัวว่าเป็นคนเดียวนะ เป็นกันเยอะครับ ส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นกับคนศึกษาธรรมและปฏิบัติธรรมด้วย ยิ่งเป็นคนพิจารณาธรรมอยู่นะเลื่องพวกนี้จะมาแทรก ฉะน้นไม่ต้องกลัวอย่าไปตามมันไปหลงตามมันยิ้มแย้มสดใส อย่าลืม คิดดี ทำดี พูดดี
นอนหลับพักผ่อนให้เต็มอิ่มให้เต็มที่ให้เพียงพอ ออกกำลังกาย แล้วทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด แล้วอย่าลืมเข้าวัดทำบุญ สวดมนต์ ปฏิบัติ ฟังธรรมด้วยนะครับ ผมจะเป็นกำลังใจให้ครับ

 

เรื่องกลัวคนในครอบครัวตายอ่ะ ไม่มีคนในครอบครัวไหนไม่ตายหรอกครับ ตายทุกครอบครัวแน่นอน ช้าหรือเร็ว เข้าใจธรรมชาติ เข้าใจสัจธรรมเข้าใจชีวิต และเข้าใจธรรมะ เข้าใจใจความเป็นไป ดูแล้วก็รู้ ว่าอ่อ มันเป็นเช่นนั้นเอง มันเป็นธรรมชาติของมัน ช่างมันๆๆ มันเป็นเรื่องธรรมดา คิดก็ตายไม่คิดก็ตาย ชีวิตคนอ่ะ ไม่คิดดีกว่ามั้ยน้า ฟังธรรมะเยอะๆ ตัวเรานี้อ่ะจะทำยังไงทำอะไรดี ตอนนี้หน้าที่เราคืออะไร แล้วทำปัจจุบันนี้ให้ดีที่สุด อย่าไปนึกถึงอดีตมากนัก อนาคตก็อย่าเพิ่งไปคิด ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด ปัจจุบันดี อนาคตต้องดีแน่นอนครับ

 

ตั้งสติดีๆ ไม่ต้องห้ามความคิด เพราะยิ่งห้ามก็จะเหมือนยิ่งยุ ตามดู ตามรู้ความคิด อารมณ์ต่างๆไปเรื่อยๆ จะเห็นสัจธรรม การเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป ไม่มีสิ่งใดเที่ยงแท้ ทุกสิ่งมีเหตุปัจจัยปรุงแต่งขึ้นมาทั้งนั้น แล้วจิตจะปล่อยวาง โดยธรรมชาติเองค่ะ ไม่ต้องกลัว อะไรนะคะ เพราะไม่มีอะไรน่ากลัวเท่ากับการเวียนว่ายในวัฏฏะนี้อีกแล้ว

สร้างกุศล ทำดีไว้มากๆๆ อนาคตจะเป็นเช่นไร ก็ขึ้นอยู่กับปัจจุบันขณะนี้เราทำหน้าที่ให้ดีที่สุดแล้วหรือยัง ^^

สู้ๆๆค่ะ เป็นกำลังใจให้

 

เข้าถึง....พระรัตนตรัย ครับ...แล้วจะไม่มีสิ่งใด..เข้ามารบกวน...

 

แนะนำให้คุณ playme ไปเข้าคอรส์ปฏิบัติธรรมหลักสูตรสติปัฏฐานสี่ค่ะ ( ที่ดิฉันเคยไปมาคือ ร่มอารามธรรมสถาน ปทุมธานีของพระอาจารย์ ชาญชัย ค่ะถ้าสนใจดูในเวปไซด์ก็ได้ค่ะ ) การเจริญสติอยู่กับลมหายใจ และสัมปชัญญะรู้สึกตัวทั่วพร้อมในอิริยาบถต่างๆ อยู่ตลอดเวลาจะสามารถกำจัด ความฟุ้งซ่านที่คุณกำลังเป็นอยู่ได้ เมื่อมีความคิดไม่ดีเกิดขึ้นให้กำหนดรู้และปล่อยวาง วางใจเป็นอุเบกขาไม่ยินดียินร้ายในความคิดนั้น และความคิดนั้นจะดับไปเองค่ะ