ผมจะเข้าถึงพระพุทธศาสนาให้มากขึ้นแต่ ?

ผมคิดอยู่ในใจว่าผมจะเข้าถึงศาสนาให้มากขึ้นกว่านี้ แต่ผมก็ยังตัดทางโลกไม่ได้ ผมคิดไว้ว่าผมจะไปบวช เณร แต่ผมก็ได้แต่คิดอย่างเดียว ไม่ได้กระทำจริง
เหมือนจิตใจเราอยากจะเข้าถึง แต่เหมือนมีอะไรดลใจให้ไม่นึกถึง ต่อมาหลายๆวัน ผมก็ลืม เหมือนเช่น ก่อนๆ ที่ผมเคยลอง ทำสมาธิ ทำกรรมฐาน จิตใจผมตั้งใจไว้ว่าอยากทำนาน ๆ แต่เหมือนมีอะไรดลใจ ทำให้ผมขี้เกรียจทำต่อไป ผมเลยตั้งใจไว้ว่าจะทำพรุ่งนี้ วันนี้ขอนอนก่อนไม่ไหวแล้ว ต่อมาวันรุ่งขึ้น จิตใจผมก็ไม่อยากจะทำตามที่ผมเคยตั้งใจไว้ เหมือนผมจะตัดทางโลกไม่ได้หลายๆอย่าง

ตอนนี้ผมคิดจะไปเป็นเด็กวัดเพื่อจะเข้าถึงในพระพุทธศาสนา แล้วค่อยไปบวช เณรต่อ

 

อย่าเพิ่งใจร้อน เพราะคุณอายุยังน้อย คนแก่แก่ยังทำไม่ได้เลย ขอแนะนำให้รักษาศิล5 ให้ได้ตลอด ระหว่างนั้นก็ศึกษา ปริยัติไป พุทธประวัติ อัครสาวก อริยสัจ4 คืออะไร แล้วการปฎิบัติจะตามมาตามความเข้าใจเอง

 

komgritza006 กระผมขออนุโมทนา ในความ คิดดี พูดดี ธัมม์ดี ครับ...หนับหนุนเต็มที่ครับ...ขอให้มั่นคงในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์.....สาธุ

 

อย่าไปรีบร้อนเลยขอรับ ต้องค่อยๆฝึกปฎิบัติไปขอรับ

 

ที่จริงเป็นเรื่องปกตินะคะ ไม่ได้น่าวิตก ยังดีกว่าหลายๆ คนอีก ที่ยังคิดถึงทางธรรม..ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปดีกว่าค่ะ กระทำทาน ศีล ภาวนา สะสมไปเรื่อยๆ วันหนึ่ง หากใจจะเข้าถึงธรรม มันก็เข้าถึงได้เอง เมื่อสั่งสมบุญบารมีอย่างที่บอกถึงพร้อมแล้ว...ไม่ใช่นึกเอา คิดเอาว่าเราจะต้องเข้าถึงธรรมโดยการทำอย่างนั้น อย่างนี้

สบาย สบาย ทำไปเรื่อยๆ อย่าให้ตัวเองเครียดค่ะ

 

เพิ่มเติมนะคะ...แต่ควรมีวินัยเพิ่มขึ้นอีกนิด เช่น ตั้งใจว่าจะสวดมนต์ตอน 2 ทุ่ม ก็ทำอย่างนั้นตรงเวลาทุกวัน ผลดีจะเกิดแก่คุณและเป็นบารมีอย่างหนึ่งด้วยค่ะ

 

การเดินทางแม้จะไกลแค่ไหนก็ต้องเริ่มที่ก้าวแรกเสมอ การคิดจะทำความดีก็คือก้าวแรกของการทำดีเช่นกัน แม้วันนี้คุณจะยังทำไม่ได้ แต่คุณก็ได้เริ่มก้าวแรกแล้ว ยังมีคนอีกมากมายที่ไม่ แม้แต่จะคิดทำดี นอกจากคิดหาผลประโยชน์ส่วนตัว ผมแนะนำให้คุณค่อยๆ ศึกษา และปฎิบัติต่อไปเรื่อยๆ เริ่มจากสิ่งง่ายๆ ทำให้ได้ก่อน เช่น เลิกฆ่าสัตว์ แม้จะเป็นเพียงมดหรือยุง สวดมนต์บทสั้นๆ ก่อนนอน ทุกคืนให้ได้ เป็นต้น ความดีเล็กๆ น้อยๆเหล่านี้จะทำให้คุณสร้างความดีที่สูงขึ้นได้ต่อไป เสมือนกับการเดินขึ้นบ้านก็ต้องเริ่มจากบันไดขั้นแรกก่อนเสมอ ต่อจากนั้นก็เป็นนิสัย และความตั้งใจของตัวคุณเองแล้วว่าจะควบคุมกาย วาจา ใจให้อยู่ในกรอบของศีลและธรรมมากน้อยแค่ไหน ถ้าวันนึ้ทานคุณยังไม่ทำ รับรองศีลย่อมรักษาไม่ได้ ถ้าวันนี้ยังรักษาศีลไม่ได้ การปฎิบัติย่อมไม่ได้ผลเช่นกัน ส่วนใหญ่เป็นเช่นนี้ การสั่งสมบารมี จึงเป็นสิ่งจำเป็น เวลาหรือวาระก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เราควบคุมไม่ได้ เมื่อยังไม่ถึงวาระก็อย่าทุกข์ใจไปเลย ทำทุกวันนี้ให้ดีที่สุดวาระดีๆจะเข้ามาหาคุณเอง สาธุ ขอให้ตั้งใจต่อไปและมีวินัยต่อตนเองครับ

 

คุณลองเจริญสติในชีวิตประจำวันดูก่อนนะครับ เช่น เดินอยู่ก็รู็ว่าเดิน ไม่ปล่อยสติให้คลาดจากกาย เมื่อสติตั้งมั่นดีแล้ว จิตก็จะเป็นงานมากขึ้น แล้วค่อยเจริญสมาธิ แล้วเจริญปัญญาต่อไปครับ... คุณไม่ต้องห่วงครับที่ตัดทางโลกไม่ได้ เพราะนั่นมันเป็นผลจากการปฏิบัติครับ ไม่ใช่การพยายามตัดด้วยความคิดนะครับ

สาธุ เจริญในธรรมครับ

 

ผมขอขอบคุณทุก Comment ครับ

ที่ให้คำแนะนำแก่ผม ผมจะเอาไปปฎิบัติครับ

 

ทำไปเรื่อยๆ นะครับอย่าไปกำหนดอะไรเลยมันจะเป็นการต่อยอดกรรมให้ต้องใช้
กันต่อไปอีก เพราะเราอธิษฐานแล้วก็ต้องทำด้วย ทำไปเรื่อยๆ แล้วผลมันมาเอง
การรอก็เป็นการปฏิบัติอย่างหนึ่ง จะเอาผลเลยไม่ได้ ต้องเริ่มจากเริ่มแรกก่อน

 

..เห็นทุกข์ จะพบธรรม พบธรรม จะเข้าถึง....

..บ้างเห็น ด้วยปัญญา

..บ้าง พบทุกข์หนัก

..บ้างเห็น ด้วยถูกสอน