โดนขังวิญญาณ

อะไรกันเห็นเราเป็นขนมหวานรึ

สรุปโดยรวมแล้ว ใจเราต้องเป็นใหญ่เหนือสิ่งอื่นใด อย่าให้วัตถุมาอยู่เหนือใจใช่ไหมคะ

นี่ถ้าเหาะเองได้นะเท่ห์มากเลยค่ะ ทีโอก็เคยเหาะไปเที่ยวมาเหมือนกัน มันจะลอยขึ้นไป แล้วค่อย ๆ หย่อนตัวลงมาเดิน ตัวเบามากเลย เท่ห์ค่ะ

 

เอ..หน้าตาเป็นผู้หญิงผิวคล้ำนิดหน่อย..ศิลามณี ว่าท่าจะรูปหน้าสวยนะคะ ใส่ชุดยาวๆคลุมผมกล่อมลงมาถึงขา..สีขาวทั้งชุด

 

ขอบคุณคะ คุณจิ-โป งั้น..ศิลามณี จะคิดใหม่คะ..ของเล่น ศิลามณี เยอะ..นี่ก็เพิ่งได้มาอีก 5-6 ชิ้น เขาว่าเป็นผลึกที่เกิดจากสายฟ้าผ่า เปรี้ยงๆๆ ลงมาที่พื้นทะเลทราย.. ด้วยกระแสไฟจากสายฟ้าฟาด.. จึงทำให้ทรายบริเวณนั้น หลอมละลายกลายเป็นแท่งผลึก..

แรกที..นึกว่า ทานมากนอนมาก จนฟุ้งซ่านไปแล้ว..ขอบคุณคะ

 

ทีโอ เป็นคนขาวค่ะ ขาวโอโม่เลย

 

มิน่าละ............ชุดขาวทั้งชุดเลย...catt3

 

ชุดขาวคือเทวดาชั้นสูง
ตัวดำคือใจเธอค่อนข้างดำ เวลาเรียกใครให้มาตอบในกระทู้ชอบกำหนด
จิตกรี๊ดดังๆให้เขาได้ยิน

 

เค้าก็ชอบฝันว่าเหาะ... แต่แบบโฉบๆ เหนือน้ำนิดนึง แล้วก้อตกตุ๊บ...
แล้วก็ขึ้นใหม่ ไม่สูงมาก แล้วก้อตกตุ๊บ...

อย่างนี้ เป็นแบบไหนขอรับ

 

ยืนยันอีกเสียงค่ะ ว่าคุณทีโอ โอโม่มาก แต่ยังไม่เรืองแสงเป็นหลอดนีออนเท่านั้น

 

ถ้าละนิวรณ์ 5 ได้จะเข้าถึงอุปจารสมาธิได้ เข้าใจอย่างนี้ถูกไหมครับ

 

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 8 คน ( เป็นสมาชิก 5 คน และ บุคคลทั่วไป 3 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>โอ๊ตศ์, i3lack, จิ-โป, ainteerati, jets-one </TD></TR></TBODY></TABLE>

สวัสดีฮับ คุณ จิ-โป และทุกท่าน

 

สวัสดีเช่นกันครับคุณโอ๊ตศ์

 

[FONT=&quot]เคยหายากก็หาได้ง่าย ของที่เคยหาได้น้อยก็หาได้มาก จิตใจของคนไทยทั้งชาติกลายเป็นไทยนักสู้รวมกำลังใจกัน นี่เป็นเรื่องของบุญบารมีที่สั่งสมไว้ ใครเขาจะว่ายังไงก็ช่างเขาเถอะ เราเห็นผลของเราก็แล้วกัน อาศัยที่ท่านมีจิตเมตตาอารีต้องการให้คนไทยรักกัน สามัคคีกัน มีความสุข [/FONT]
[FONT=&quot]ฉะนั้น ตั้งแต่เริ่มอยู่ในครรภ์มารดาก็ปรากฏว่าคนไทยมีความสมัครสมานสามัคคีกัน ความไม่สิ้นอาลัยในชีวิตที่คิดว่า คนไทยทั้งชาติจะต้องตายเพราะถูกขอมทำลายก็หมดสิ้นไป กลับเป็นคนไทยที่มีกำลังใจเพื่อสู้ คนไทยมีนิสัยตามผู้นำ ถ้าผู้นำดีไทยทั้งชาติก็สามารถจะเป็นเอกราชได้ ถ้าผู้นำชั่วไทยทั้งชาติก็จะมีแต่ความมัวหมอง เราจะดูได้ในประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา บางครั้งเราได้ผู้นำดีเราก็มีความสุข หน้าชื่นตาบาน บางครั้งที่มีผู้นำระยำก็หน้าเศร้าไปตาม ๆ กัน สิ่งที่ไม่ควรเสียก็เสีย สิ่งที่ควรจะได้ก็ไม่ได้ [/FONT]
[FONT=&quot]มาตอนนี้ เมื่อพระเจ้าพรหมเกิดแล้ว พระยาโหราธิบดีพยากรณ์ไว้ว่า เด็กคนนี้มาจากพรหม จะมาทำให้ไทยทั้งชาติเป็นอิสรภาพ ไทยจะเป็นเอกราช จะชนะขอม กำลังใจของคนไทยก็เข้ามารวมกัน มีความสุข พืชพันธุ์ธัญญาหารอุดมสมบูรณ์ขึ้น คนไทยตั้งหน้าตั้งตารออยู่อย่างเดียวว่า [/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]เมื่อไรหนอ พรหมกุมารจึงจะโตพอที่จะเป็นผู้นำเกี่ยวกับการรบได้[/FONT][FONT=&quot]” [/FONT]
[FONT=&quot]ที่ลูกทุกคนเห็นแล้วว่า สมัยนั้นพระเจ้าพังคราชทรงแต่งตัวแบบชาวบ้านธรรมดาไปไหนก็จูงลูกชายคนโต คือ ทุกภิกขะ หรือทุกขิตะกุมา และอุ้มลูกชายคนเล็ก คือ พรหมกุมารเป็นเด็กสวย[/FONT]
[FONT=&quot]น่ารัก ไว้ผมจุกมีเครื่องล้อมจุก แลมีปิ่นปักเป็นทองคำประดับด้วยทับทิม ท่านเดินไปไหนคนไทยเห็นแล้วก็มีความสุข นี่ลูกรัก ไอ้ความสุข ความทุกข์จริง ๆ น่ะมันอยู่ที่ใจ ท่านจะไปไหนก็มีคนกราบไหว้บูชา เห็นรึยังลูกว่าค่าของความดีของคนมีศีลมีธรรมน่ะ มีประโยชน์อย่างนี้ [/FONT]
[FONT=&quot]ขอเล่าลัดตัดความมาถึงเด็กชายพรหมโตเป็นเด็ก ชอบเล่นยุทธวิธี เอาสหชาติ ๒๕๐ คน มาเล่นรวมกัน ชอบการรบ เอาไม้มาทำเป็นอาวุธบ้าง ทำม้าขี่บ้าง ทำหน้าไม้บ้าง สมมติขึ้นเล่นกองทัพช้าง กองทัพม้า กองทัพราบ เล่นขนเสบียงอาหาร เล่นการเกษตร ทำโรงงานสร้างอาวุธบ้าง สมมติเอา สมมติว่านี่เป็นเหล็ก เป็นทองคำ นี่เป็นเงิน เป็นอะไรก็ตาม บรรดาผู้ใหญ่เห็นเด็กเล่นแบบนี้ ก็ชื่นใจในยุทธวิธีของเด็กอย่างคาดไม่ถึง ก็เป็นเรื่องแปลก อย่างเล่นสมมติว่า ถ้าข้าศึกมีฝีมือดีกว่า หนังเหนียว เราจะรบกับข้าศึกอย่างนี้เราจะทำยังไง นั่นคือ การฝึกกระโดดสูง กระโดดข้ามรั้ว และให้สูงขึ้นเรื่อย ๆ จนกระโดดข้ามหัวคนได้แบบสบาย ๆ แล้วฝึกตีข้าศึกด้านท้ายทอยด้วยสันดาบ เวลารบยั่วข้าศึกเปิดจังหวะให้ข้าศึกฟัน พอข้าศึกโถมตัวเข้าฟันก็หลบแล้วโดดขึ้นสูงตีท้ายทอยด้วยสันดาบ วิธีนี้เขาก็เล่นกัน [/FONT]
[FONT=&quot]พออายุเกือบ ๑๐ ปี เริ่มใช้มันสมอง คือเมื่อติดตามพระราชบิดาไปไหนก็มักจะถามว่านี่เขาทำอะไรกัน ตอนนั้นการทำพืชพันธุ์ธัญญาหารก็ดี แร่ก็มีมาก ทองคำก็ได้มากการทำพืชพันธุ์ธัญญาหารเวลานั้น ทำในพื้นที่แคบ ๆ พรหมกุมาจึงได้กราบทูลสมเด็จพระราชบิดาว่า [/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]การปลูก[/FONT]

 

[FONT=&quot]พืชพันธุ์ธัญญาหารจะหวังแต่น้ำฝนอย่างเดียวก็ไม่พอ ถ้าจะให้อุดมสมบูรณ์กว่านี้ก็น่าจะขุดบ่อเป็นที่เก็บกักน้ำไว้ใช้ในฤดูแล้งจะได้ปลูกพืชได้ ควรขุดบ่อใหญ่ ๆ เวลาที่เด็กคนนี้พูดกับพ่อคือพระเจ้าพังคราช คนเขาก็นั่งล้อมเขาก็ได้ฟังด้วย ทุกคนก็เห็นชอบด้วยนี่เป็นประชาธิปไตยแท้ไม่ใช่คณาธิปไตย บรรดาประชาชนฟังแล้วก็เข้าใจและเห็นชอบด้วย ก็ส่งข่าวกันออกไปว่า พวกเรา เด็กชายที่จะมาทำให้เรามีความสุข ให้ขุดบ่อใหญ่ ๆ ไว้ เก็บกักน้ำไว้จะได้ใช้ในฤดูแล้งปลูกผักได้ วัวควายจะได้กินน้ำได้ คนก็ใช้น้ำได้ด้วย ทำไร่ทำนาได้ ประชาชนทุกกลุ่มทุกหมู่บ้าน พากันขุดบ่อไว้ เวลาฝนตกน้ำหลากมา น้ำก็เต็มบ่อ เวลาฝนหมดไปแล้วน้ำก็ยังมีอยู่ใช้สะดวก ปลูกผักสวนครัว เลี้ยงสัตว์กัน ตอนนี้อุ่นหนาฝาคั่ง [/FONT]
[FONT=&quot]เมื่อพรหมกุมารอายุได้ ๑๒ ปี คืนวันหนึ่งมีเทวามาเข้าฝันว่า วันรุ่งขึ้นให้ไปที่แม่น้ำโขงจะมีช้างเผือก ๓ เชือก ถ้าจับช้างเชือกที่ ๑ ได้จะเป็นจ้าวโลก ถ้าจับช้างเชือกที่ ๒ ได้จะปราบชมพูทวีปได้หมด ถ้าจับช้างเชือกที่ ๓ ได้จะปราบขอมได้หมด พอตื่นขึ้นมาก็กราบทูลให้พระราชบิดาทราบ และพระราชบิดาก็มีความเชื่อมั่นว่า ลูกชายคนนี้มาจากพรหมจะต้องมีเทวดาประคับประคอง จึงอนุญาตให้ไปดักช้างเผือกได้ [/FONT]
[FONT=&quot]ตอนสาย พรหมกุมารไปดักช้างตามความฝัน แทนที่จะเห็นช้างก็กลับเป็นงูหงอนแดงตัวขาวโพลนใหญ่โตมาก พรหมกุมารกับเพื่อน ๆ คิดว่า เรามาคอยช้าง แต่นี่เป็นงูหนอนก็ไม่เอา ตัวที่สองมาเป็นงูหงอนแบบเดียวกันอีก แต่ขนาดย่อมลงไปหน่อยก็ปล่อยไปอีก ตัวที่สามก็มาแบบเดียวกันอีกก็เลยตัดสินใจ งูก็งู มีบัญชาบอกเพื่อนสหชาติลงจับละ ก็โผลงไปในน้ำ โดดจับคองูหนอนก็[/FONT][FONT=&quot]กลายเป็นช้างเผือกขาวโพลนเดินทวนน้ำมาได้ น้ำกำลังไหลหลากมาก ที่นั่นจึงมีนามว่า [/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]บ้านควานทวน[/FONT][FONT=&quot]” [/FONT][FONT=&quot]ตอนนี้ช้างไม่ยอมขึ้นฝั่งละซี ขับไสอย่างไรก็ไม่ยอมขึ้น พรหมกุมารจึงให้สหชาติไปกราบทูลพระราชบิดาให้ทรงทราบพระองค์ก็เรียกโหรมา โหรบอกว่า ต้องเอากระพังทองไปตีล่อจึงขึ้นมา [/FONT]
[FONT=&quot]([/FONT][FONT=&quot]สำหรับกระพังทองคำน่ะทำไว้แล้ว ตามประวัติศาสตร์บอกว่าทำวันนั้นน่ะไม่ทันหรอก ท่านบอกพระเจ้าแม่ทำไว้แล้ว[/FONT][FONT=&quot]) [/FONT]
[FONT=&quot]พระเจ้าพังคราชจึงจัดให้คนแต่งตัวสวย ๆ ถือดอกไม้ธูปเทียนเครื่องสักการะจัดเป็นขบวนไปถึงกราบไหว้เชิญพระยาคชสาร แล้วตีกระพังทอง ช้างก็เดินตามกระพังทองขึ้นมาแบบสบาย พอมาถึงที่ก็จัดพิธีทำขวัญช้างพลายประกายแก้ว ซึ่งมีสีขาวโพลนตามลำตัวมีประกายระยับคล้ายแก้วสวยสดงดงามจึงทำเครื่องประดับครบเครื่องทรง และปล่อยเป็นอิสระไม่มีการใส่ปลอก รางที่ใส่หญ้าให้กินก็ทำด้วยทองคำ ปล่อยเข้าป่าสบาย ๆ สัตว์ในป่าทั้งหมดกลัวช้างพลายประกายแก้วยอมหมอบราบคาบแก้ว แต่มีช้างที่อยู่ในป่ามาร่วมเป็นสหชาติด้วยโดยไม่ต้องไปต่อหรือไปดึงมา ช้างพลายประกายแก้วเป็นหัวหน้าพาโขลงช้างเข้ามาในเวียง ทุกคนดีใจมากที่มีช้าง มีม้า การฝึกง่ายมากพูดภาษาคนธรรมก็รู้เรื่อง [/FONT]

 

ดู๋! คนเราว่าเค้าซะเสียเลยเฮ้อ! กรี๊ดดัง ๆ นั่นมัน.....แล้ว

ว่าแต่กำหนดจิตกรี๊ดดัง ๆ จริง ๆ เหรอ

 

คนนะคะ ไม่ใช่หลอดนีออน เฮ้อ! กรำ แต่ถ้าเรืองแสงได้ก็ดีนะ จะได้สว่างไปทั้งบ้านเลยงัย ไม่ต้องเปิดไฟด้วย

 

กำลังของจิตมั้งคะ
ปกติถ้าฝันว่าเหาะ ส่วนมากจะนั่งสมาธิ เวลาหลับยกจิตขึ้น แล้วก็หลับค่ะ

 

พี่จิ-โป หนูไม่ได้ร้องกรี๊ดนะ

 

นิวรณ์คือเครื่องกีดขวางความเจริญครับ ดุจดั่งต้นใม้ที่ล้มพาดกลางทาง
ขวางกั้นไม่ให้เราไปสู่จุดมุ่งหมาย ซึ่งเราต้องกำจัดอุปสรรคนี้ก่อนถึงผ่าน
ไปสู่จุดหมายปลายทางได้

แต่ไม่ใช่ว่าถนนสายนี้ผ่านต้นใม้ที่ล้มขวางนี้(อันคือนิวรณ์)เข้าไปจะไปเจอ
ตำบล1ก่อนปฐมฌาณ ค่อยไปตำบล 2(ทุติยะฌาณ) เสมอไปครับ
เพราะคนที่จะนั่งสมาธิมีเป้าหมายใว้ก่อนแล้ว เช่น อรูปฌาณ รูปฌาณขั้น4
เป็นต้น เหล่านี้เมื่อกำจัดต้นใม้ที่ขวางทางก็จะโผล่เข้าสู่จุดหมายคือรูปฌาณ4
หรืออรูปฌาณที่กำหนดใว้แต่แรกเลยครับไม่ต้องเข้าอุปจารสมาธิก่อนหรอก

เพราะคนที่เข้าสมาธิบ่อยจะรู้ว่าอารมณ์ใดคือฌาณใดก็จะกำหนดอารมณ์นั้น
เลยเมื่อเข้าไม่ได้ก็หาสาเหตุที่เข้าไม่ได้ก็มาละนิวรณ์ ละได้ก็เข้าไปได้เลยครับ

 

ก็กินตัวที่มันอ่อนลงมาซิครับ ไม่ได้เลิกเด็ดขาดแต่ค่อย ๆ ลดปริมาณน่าจะได้นะครับ

 

[FONT=&quot]เมื่อพรหมกุมารอายุได้ ๑๖ ปี พระเจ้าพังคราชก็ให้แต่งงานมีภรรยาเป็นหลักฐาน ต่อมาท่านก็ทำงานใหญ่ กราบทูลพระราชบิดว่า คนไทยขืนเป็นทาสของขอมต่อไป ความเป็นไทก็ไม่มีเราก็ไม่มีความสุขเพราะเขาบีบคั้นเรา ทองคำ ๒๐ ชั่งต่อปี ให้เขาไป ๑๐ ปีก็ ๒๐๐ ชั่ง เราหามาด้วยหยาดเหงื่อแรงงานก็ไม่น่าจะให้เขา แต่พระราชบิดาก็กล่าวว่า [/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]เราเป็นผู้แพ้เขานี่ลูก[/FONT][FONT=&quot]” [/FONT][FONT=&quot]ลูกชายพรหมกุมารจึงกล่าวว่า [/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]ต่อไปนี้เราจะไม่เป็นผู้แพ้ ดินแดนของเราอยู่เพียงไหนเราจะยึดเอามาให้หมด แล้วจะยึดพื้นที่เพิ่มอีกไม่น้อยกว่า ๔ เท่า[/FONT][FONT=&quot]” [/FONT]
[FONT=&quot]เวลาคุยกันนี่ก็เป็นเวลาที่อยู่กับประชาชน ชาวบ้าน ไม่ใช่เวลาออกขุนนาง เพราะพระเจ้าพังคราชท่านเสด็จไปไหน ท่านก็นุ่งกางเกงดำคลุมเข่าลงนิดหน่อย ใส่เสื้อดำมีผ้าขาวม้าคาด ดีไม่ดีท่านก็แบกจอมแบกเสียมไปทำทุกอย่างที่เขาทำกัน ไม่เคยนั่งชี้นิ้วเป็นจ้าวเป็นนายไปไหนตัวเสน่ห์ใหญ่ คือ เด็กชายพรหม คนเขาก็หมอบราบคาบแก้ว เด็กชายพรหมก็วิ่งไปกราบเขา ว่าคุณลุงคุณป้าอย่ากราบผมเลย ผมก็เป็นลูกคนธรรมดา ๆ จะกราบผมทำไม แต่ทุกคนเขาไม่ยอมเพราะเขาเชื่อโหรพยากรณ์ว่าเด็กคนนี้จะกู้ชาติ [/FONT]
[FONT=&quot]เป็นอันว่า เด็กชายพรหมกราบทูลพระราชบิดาว่า [/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]ต่อไปนี้คนไทยทุกคนต้องเป็นนักรบ[/FONT][FONT=&quot]” [/FONT][FONT=&quot]พระราชบิดาก็กล่าวว่า [/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]ตั้งแต่ลูกเข้ามาสู่ครรภ์แม่ คนไทยเขาก็เป็นนักรบกันหมดแล้วลูก เขาฝึกปรืออาวุธกันเป็นอย่างดี[/FONT][FONT=&quot]” [/FONT][FONT=&quot]พอดีมีคุณยายคนหนึ่งอายุ ๘๐ ปี แล้วลุกขึ้นคว้าขวานชูขึ้นบอก [/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]หลายเอ๋ย ถ้ายายจะต้องตายเพราะฆ่าขอมให้ตาย ยายพร้อมตายเพื่อความเป็นไท[/FONT][FONT=&quot]” [/FONT][FONT=&quot]แล้วยายก็แกว่งขวานให้ดู เป็นอันว่าคนไทยทุกคนต้องการอย่างเดียวว่า เด็กชายพรหมจะเอาอะไร เขาพร้อม เมื่อเด็กชายพรหมต้องการให้คนไทยทุกคนมีชีวิตเป็นทหารบรรดาแม่ทัพนายกองเก่า ๆ ทั้งหลายเขาฝึกอาวุธไว้[/FONT]
[FONT=&quot]แล้ว และคนไทยทุกคนก็พร้อมอยู่แล้วจึงร่วมกันฝึกอาวุธทันทีฝึกกันเป็นหย่อม ๆ แต่ต้องปิดบังขอม ยุทธวิธีแบ่งเป็น พลม้า พลช้าง พลราบ พลหอก พลดาบ พลธนู แยกย้ายกันออกไปฝึกไม่ต้องเกณฑ์เขามาฝึกกันเองด้วยกำลังใจ [/FONT]
[FONT=&quot]เด็กชายพรหมก็ปรึกษาพระราชบิดาต่อหน้าประชาชนว่า ถ้าเราจะรบกับเขานี่ ถ้าเวลาฤดูแล้งเขาปิดน้ำเราตาย เราควรจะขุดสระใหญ่ ๆ ไว้ ในบริเวณของเราสัก ๑๗ สระ สมมติว่าถ้าเราจะถูกกักบริเวณสัก ๑ ปี น้ำของเราจะพอกินพอใช้ก่อนฤดูน้ำหลากมา ทำเกษตรก็ได้ และอีกประการหนึ่ง เราต้องสะสมอาหารไว้ให้มาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มีข้าวกับเนื้อสัตว์เค็ม ถ้าเกิดรบกันขึ้นมาอาจจะต้องใช้เวลาเป็นปี เราจะได้ไม่ขาดอาหาร [/FONT]
[FONT=&quot]เมื่อชาวบ้านได้ยินลูกชายพูดกับพ่อ ก็เหมือนได้รับคำสั่ง ต่างคนต่างไปขุดสระ และเชื่อมน้ำติดต่อกันทุกสระด้วยลำรางเล็ก ๆ แล้วขุดลำรางเชื่อมจากแม่น้ำโขงกับสระใหญ่ เมื่อน้ำเต็มสระใหญ่ก็ไหลต่อไปสระเล็ก ทุกสระเต็มไปด้วยน้ำ เมื่อเตรียมการเสร็จ พรหมกุมารก็กราบทูลสมเด็จพระราชบิดาว่า [/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]ต่อแต่นี้ไปไม่ต้องส่งส่วยขอมดำอีกแล้ว[/FONT][FONT=&quot]” [/FONT][FONT=&quot]พูดต่อหน้าประชาชน พระราชบิดาก็ตอบว่า ถ้าไม่ส่งส่วยเขาก็มารบซิลูกเพราะเขาหาว่าเราแข็งเมือง เด็กชายพรหมจึงว่า [/FONT][FONT=&quot]“[/FONT][FONT=&quot]เราพร้อมรบ ไม่พร้อมรับ แต่เราพร้อมรุก[/FONT][FONT=&quot]” [/FONT][FONT=&quot]พระราชบิดากก็เตือนว่า ลูกรัก พลรบคือทหารของเขามันเท่ากับพลเมืองของเราทั้งหมดนะลูกนะ [/FONT]