ช่วยทีครับ จิตชอบฟุ้งซ่าน

ผมก็เป็นครับ จิตที่คิดว่าจะไม่คิด จิตที่คิดว่าจะไม่ฟุ้งซ่าน จะไม่คิดเรื่องที่คิดไม่ดีไปแล้ว
เมื่อคอยระวังว่าจะไม่คิดอีก มันกลับกลายทำให้เราจำเรื่องที่จะไม่คิดจำได้เรื่อย
ต้องแกล้งลืม

 

................
ผมมีวิธีแนะนำ ลองทำดูไม่เสียหลายครับ
เวลาฟุ้งก็ฟุ้งให้พอคิดไปเรื่อยๆจนกว่ามันจะจบเรื่อง ...แล้วถ้ารู้สึกตัวก็ดึงจิตกลับเข้ามาเป็นสมาธิ กำหนดให้อยู่กับลมหายใจเข้าออก หรือกำหนดเอาตามถนัด
ค่อยๆหาจุดที่ตัวเองชอบ และคิดว่าเป็นวิธีที่เป็นสมาธิได้ง่ายที่ตัวเองชอบและถนัดที่สุด แต่ละคนไม่เหมือนกันครับ อย่าไปกังวลกับการที่นั่งสมาธิไม่ได้ อย่าไปสนใจ มารเยอะครับเขาไม่ชอบให้เราทำดีครับ อดทนเข้มแข็งครับ แค่เราคิดถึงและตั้งใจที่จะนั่งสมาธิแล้ว แค่นั้นก็ได้อานิสง กุศลผลบุญแล้วครับ
ทุกอย่างมีเกิด ก็มีดับ ตัดความวิตกกังวลออกให้หมดไม่ต้องคิดเรื่องอื่น ตอนนี้คิดถึงแต่ลมหายใจเข้า-ออก ค่อยๆทำไปเดี๋ยวก็จะจับจุดได้เอง
เคล็ดลับ ที่บ้านมีพระพุทธใช่ไหมครับ จุดธูปบอกกล่าวและขอขมาพระพุทธองค์ที่คิดแต่สิ่งไม่ดี และ สิ่งที่ได้ล่วงเกิน ทั้งกายกรรม วจีกรรม และ มโนกรรมต่อพระพุทธองค์ ขอให้พระพุทธองค์ยกโทษให้กับข้าพเจ้าด้วยเทอญ แล้วก็ -
นึกถึงองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ขออำนาจบารมีของพระพุทธองค์ ช่วยเหลือให้ข้าพเจ้า ชื่อ-สกุล.............. ปฎิบัติ เจริญสมาธิภาวนาได้สำเร็จ และขออำนาจบารมีของพระพุทธองค์ดับสิ่งไม่ดีสิ่งที่มาขัดขวางการปฎิบัติของข้าพเจ้า กิเลสและมาร ให้หมดไปจากใจข้าพระพุทธเจ้าด้วยเทอญ
ลองทำดูก่อนนั่งสมาธิ ไๆด้ผลยังไงก็บอกต่อๆเพื่อนๆด้วยครับ

 

ฟุ้งซ่านก็นั่งสมาธิ


หางานเสริม หารายได้เพิ่ม | หางานรายได้ดี หางานทำเสริมงานประจำ

 

ความคิด มันเป็นเรื่องของสังขาร คือความที่ต้องคิด
เพียงแต่ผู้รู้จะรู้เท่าทันหรือไม่
ถ้ารู้ทัน ด้วยมีสติ มันก้อไม่เป็นปัญหา
ถ้ารู้ไม่ทัน ก้อจะหลงว่าความคิดเป็นเรา จึงเป็นต้นเหตุแห่งปัญหาทั้งหลาย
วิธีการปฏิบัติ คือ ให้มีสติ รู้เท่าทัน กาย ใจ ด้วยความเป็นกลาง อย่าไปหลงยึด ว่าเป็นเรา

แนะนำเว็บนี้ครับ เว็บพุทธธรรม เว็บธรรมะ ที่รวบรวมแต่ธรรมะที่แท้จริง เพื่อปฏิบัติสู่ความพ้นทุกข์ Buddhadham.zzl.org

 

เอาจิตไปซ่อนไว้ในสติ...

 

"สติ..เพียงแค่เฝ้าดู..ไม่ต้องต่อสู้..หรือทำลาย"ขอแนะนำว่าให้ดูความคิดดูเฉยๆดูว่ามันจะคิดไปถึงไหน..แล้วก็รู้มันว่าเราจะไม่ทำตามที่คิด

 

อนุโมทนา กับทุกๆท่านค่ะ ที่ช่วยชี้แนะ
ดิฉันจะลองฝึกดู เพื่อหาแบบที่เหมาะกับตัวเอง

*** อ้างอิง คุณคุรุวาโร

แต่ที่สังเกตุได้จากตัวเองอย่างคือ ถ้าหลับตาจะฟุ้งซ่านได้เร็วมาก แต่ถ้าลืมตาจะมีสมาธิได้นานกว่า (ปกติจะชอบอ่านค่ะ) บางทีฟุ้งซ่านมากๆก็จะจ้องเปลวเทียน ก็จะจ้องได้นาน แต่ก็ไม่รู้อะไรมาก จ้องเฉยๆ สังเกตดูการเปลี่ยนไปที่ข้างในเปลวเทียน ช่วงนี้จะไม่คิดเรื่องอื่นค่ะ
แต่ก็ไม่มีอะไรมากกว่านี้ค่ะ เพราะไม่รู้จะทำยังไงต่อไป
สายครูบาอาจารย์ ท่านก็แนะนำ ให้ พุท-โธ อย่างเดียวไม่ให้ส่งจิตออกนอก ก็เลยไม่กล้านอกเรื่องค่ะ ถ้ารู้ว่าแอบไปฝึกกสินไฟ คงโดนดุแน่เลย..

 

ปล่อยมันไปนะ ยิ่งเราบังคับจิตก็จะยิ่งดื้อ ..ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุน่ะ ทำใจสบายๆ จะสวดมนต์ก็สวดไปด้วยความตั้งใจ นั่งสมาธิก็นั่งไปเรื่อยๆ เมื่อเหตุปัจจัยพร้อม ความสงบย่อมบังเกิดนะคะ แต่ถ้าเราอยากสงบ ความอยาก มันคือกิเลสตัณหา ความสงบจะไม่มีทางเกิดได้หรอกนะคะ

ค่อยๆปฏิบัติไปด้วยความตั้งใจนะคะ เป็นกำลังใจให้ ^^

 

จริงๆแล้วก็แก้ไม่ยากครับ การนับนั้นถ้าจิตฟุ้งซ่านก็จะนับไม่ถูก ก็ให้เริ่มทีหนึ่งใหม่ทุกครั้ง และอาจหาเครื่องช่วยเทียบจังหวะอีกก็ได้ครับ ถ้าที่นั่นเงียบพอก็หานาฬิกาที่มีเสียงของเข็มวินาทีครับ มาช่วยเป็นเครื่องเทียบเพราะเขาจะดังสม่ำเสมอและเป็นจังหวะอยู่ตลอดนะครับ เพื่อลดอาการฟุ้งซ่าน จริงๆแล้วผู้ฝึกต้องไปสอบอารมณ์นะครับ ผู้ที่ฝึกสอนนั้นต้องหาวิธีแก้ไขปัญหาให้ผู้ฝึกครับ แต่ปัจจุบันคงจะหายากสักหน่อยนะครับ

 

จิตฟุ้งซ่านก็คือความคิดปรุ่งแต่งอย่างหนึ่ง ความคิดปรุงแต่งนั้น ท่านเรียกว่าสังขาร ซึ่งเป็นหนึ่งในขันธ์ห้า ได้แก่ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
ซึ่งขันธ์ห้าย่อมไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา คำว่าอนัตตา คือไม่ใช่ตัวตน บังคับบัญชาไม่ได้ ดังนั้น ความคิดฟุ้งซ่านจึงเป็นธรรมดาของขันธ์ซึ่งทำงานไปตามหน้าที่ของมัน คิดดีมันก็คิด คิดชั่วมันก็คิด คิดเฉย ๆ มันก็คิด โดยเกิดขึ้นเพียงชั่วขณะแล้วดับไป ให้กำหนดรู้ดูความคิดนั้น ซึ่งไม่สามารถฟุ้งซ่านได้ตลอดไปหรอกท่าน เดี๋ยวก็ดับเปลี่ยนไปเป็นคิดเรื่องใหม่แทน เรียกว่า ไม่เที่ยง เป็นอนัตตา และยิ่งกว่านั้นย่อมเป็นทุกข์ด้วยตัณหาของเรา ที่อยากให้มันไม่ฟุ้งซ่าน แต่ด้วยความเป็นอนัตตา มันย่อมไม่เป็นไปตามที่คิด เราจึงทุกข์ด้วยตัณหานั้น จึงควรเห็นว่ามันไม่ใช่ของเราเท่านั้นแหละ มันอยากคิดก็ดูมันคิด มีเกิดมีดับ เป็นธรรมดาของสังขาร

 

เวลาสวดมนต์ จิตมันฟุ้งปากก็สวดไปเเต่จิตไม่ค่อนจะนิ่งเลยอะตอนเริ่มสวดก็ดี สวดไปๆเริ่มมีภาพนั่นโน้นนี้ เข้ามาเป็นฉากๆ พยามดึงจิตกลับมา บางทีก็นึกไม่ออกซะงั้น ล่าสุดนี้กำลังสวดบทอิติปิโส 108 สวดไปก็ถอดลูกประคำไป อยู่ดีๆก็นึกไม่ออกลืมเฉยเลย กลับไปเริ่มแล้วก็ยังนึกไม่ออก โมโหตัวเองจริง นั่งสมาธิก็ยังมีภาพเป็นเรื่องๆ

 

โมทนาบุญกับทุกท่านด้วยคนครับ และขอให้ผลบุญนี้ ช่วยให้จิตผมหายฟุ้งซ่านซักทีนับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปตราบผมเข้าสู่นิพาน เถิด สาธุ สาธุ สาธุ

 

ก่อนทำให้อาราธนา ศิล 5 ฯลฯ ก็แล้วแต่ชอบ
แล้วฝึกหายใจ
เข้ารู้-หายใจออกรู้
ใช้ พุท-เข้า,โธ-ออก หรืออะไรก็ได้ที่ชอบ
ให้จิตคิดนึกจับแค่เพียงลมหายใจ
เข้า - ออก ก่อน
ก็ได้ฝึกสักวัน 100 ครั้ง
จะมากหรือน้อยก็แล้วแต่ว่าจิตสงบได้หรือยัง
ถ้ายังก็ให้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
เมื่อมาดูแล้วจิตใจสงบได้ก็ โอเค แล้วครับ
แล้วค่อยไปทำอย่างอื่น
เมื่อชำนาญแล้วค่อยไปฝึกวิปัสสนาปัญญา
พิจารณาพระไตรลักษณ์ รู้ รูป-นาม เกิด-ดับ
รู้ว่าทุกสรรพสิ่งทั้งหลายล้วนแล้วแต่ เกิดขึ้นแล้วก็ดับสลายหายไปทั้งสิ้น
ไม่ควรไปยึดมั่น ถือมั่น ในทุกสรรพสิ่งทั้งหลาย ซึ่งเป็น
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา คือ
ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่มีตัวตนที่แท้จริง
มันเกิดขึ้นแล้วก็ดับไปทั้งสิ้น
แล้วก็ปล่อย ปละ ละ วาง
มีจิตคิดมุ่งหน้าเข้าสู่ พระนิพพาน
ซึ่งพระพุทธเจ้าและพระอริยสาวกตรัสไว้ว่า
เป็นที่บรมสุขประเสริฐที่สุด
ให้จิตไปจับไว้ที่ พระนิพพาน
ฝึกไว้อย่างนี้ทำบ่อย ๆ ทำให้ชำนาญ
จิตจะพบกับความสงบสุข
ขอให้เจริญในพระธรรมลองนำไปปฏิบัติดูนะครับ
นิพพานัง ปรมัง สุขขัง
นิพพานัง ปัจจโย โหตุ​

 

มันฟุ้งนานแล้วเพียงแต่เวลาอื่นเราไม่ได้สังเกตุ พอเราสังเตุจึงรู้ว่าเวลานี้มันฟุ้ง มันฟุ้งตลอดแหละ ให้ลองทำไปเรื่อย ๆ ทำดีต้องฝืนฝืนทีละนิดละหน่อยมันจะได้นานขึ้น อย่าว่าแต่คนไม่เคยภาวนาแล้วมาภาวนาไม่ได้เลยคนภาวนาได้3-4 ชม. ไม่ได้ภาวนานาน ๆ กลับมามันจะภาวนา 5 นาทียังยากเลย ฝึกไปเด๋วดี

 

ถึง j0012 จิตคนเรามันคิดอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว ไม่มีอะไรมาทำให้จิตเราหยุดคิดได้ เพราะเราปล่อยมันคิดมีอิสระมานานแสนนานแล้ว อยู่ๆจะให้มันมาหยุดคิดมันทำไม่ได้หรอก แค่ j0012 รู้ตัวว่าเราคิดอยู่ขณะนั้น ก็ดึงมันกลับมาอยู่ที่เรา ให้เรารู้อยู่ตลอดว่ามันคิดอะไรอยู่ แต่อย่าไปยึดมันไว้ เราก็เป็นเหมือน j0012 นั่นแหละ แต่ค่อยๆทำไปนะ
ให้จิตรู้ไว้อยู่ว่าคิดอะไร ดีแล้วที่ j0012 รู้ตัวว่าคิดอะไรอยู

 

สาธุ สาธุครับ กำลังหัดอยู่พอดีมาอ่านเจอวิธีที่ ยอดที่เดียวเลยครับ ขอบคุณ

 

กำลังเริ่มต้นศึกษาศีล สมาธิ ปัญญา เข้ามาอ่านหาความรู้ เจ้าของกระทู้ เราก็เป็นแบบคุณเลย ฟุ้งซ่านคิดมาก คิดเรื่อยเปื่อย ไม่มีสติ พยายาม ตั้งใจอยากจะฝึกจิตใจ ให้มีสมาธิ ให้ดีกว่าที่เป็นอยู่นี้ให้จงได้ อนุโมทนาสาธุๆๆกับผู้รู้ทุกท่านและเจ้าของกระทู้ด้วยจ้า ขอขอบคุณทุกท่านมากๆ

 

สวดมนต์ ไหว้พระ จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน


งานรายได้เสริม งานนอกเวลางาน | งานพิเศษ งานคีย์ข้อมูลทำที่บ้าน

 

ทามมาชาติของจิตฮับ ไม่ต้องซีเรียส.. ^ ^
ความคิดมันเป็นอย่างนั้นแหละฮๆ..
ถ้าฟุ้งมโนภาพก็เอาจิตไปจดจ่อกับพระพุทธรูปก่อด้าย
ถ้าฟุ้งเสียงก็ท่องฮะ ถ้าทำพุทโธแก้ฟุ้งไม่ได้ก็
อัดอติปิโสยาวๆเข้าไปก่อนฮะ สำคัญที่ว่า ทำแล้ว
ใจเราเป็นสมาธินั่นแหละฮะ..
ยิ่งฟุ้ง ยิ่งกด ยิ่งฟุ้งงไปเรื่อย.. หนักเลยเอ้าทีนี่
จับอารมณ์ ทำความชัดเจนให้ตัวเอง ด้วยสติฮะ ช่วยได้

กายนุสสติ จับง่าย สนุก จิตทำไปได้เพลินๆฮะ ลองดู

:VO

 

เรียนรู้ธรรมชาติของจิตไปเรื่อยๆฮะ แต่ก่อนตอนผมบวชใหม่ๆ ฟุ้งหนักคอดๆ
ผมก็อาศัยเพียรคอตๆเหมือนกันฮะ อาสัยอิทธิบาท ผมทำแบบขี่ควายชมทุ่งเลยคับ
ทำไปเรื่อยๆ ฟุ้งอยู่เป้นเดือน ทำจิตให้อยู่ในอารมณ์ที่เป็นหนึ่ง
ตั้งมั่นอยู่ในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง อันนั้นแหละฮะเรียกว่าสมาธิ
ใจที่ตั้งใจรักษาศีล อย่างที่ใจเข้าใจ จะเป็นรั้วของกุศลเองฮะ
และ ศีล>> สมาธิ>> สติ>> ปัญญา ฮับป๋มมม

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=sT_WN0cNZic&feature=player_embedded"]Oliver Shanti - Memories of Buddha's Love - YouTube[/ame]