สอบถามเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนั่งสมาธิครับ

เมื่อวานผมได้นั่งสมาธิ และได้เปิดเสียงการสอนกรรมฐานของ หลวงพ่อปรีชา วัดเขาอิติสุคโต ฟังไปด้วย

ระหว่างที่นั่งก็คิดตามที่ท่านสอน ผ่านมาสักพักรู้สึกปวดขามากแต่ก็อดทนตามที่ท่านบอกได้ครับ
แต่ถึงจุดหนึ่งเหมือนมีแรงบีบอัดร่างกายเขามาแรงมากแล้วใจก็เต้นแรง มันเกิดขึ้นเร็วมาก
ตอนนั้นตกใจและก็ออกจากสมาธิครับ พอลืมตาแล้วก็ยังรู้สึกใจเต้นแรงอยู่
แต่ก็ไม่ได้ทำให้กำลังใจในการฝึกหายไปนะครับ

อยากจะขอคำแนะนำครับ
ขอบคุณครับผม

 

สติเรามีไม่พอครับ เราเผลอสติจึงต้องตกใจ ให้ยึดควบคุมจิตให้อยู่ ให้ย้อนหาตัวผู้รู้ คำว่า"ว่าง" ใครเป็นคนว่าง แล้วจะเห็นจิตของตนถ้าเราควบคุมจิตอยู่ จิตจะไม่ถอน จะไม่ตกใจกลัว แท้จริงมันแสดงถึงเรื่องจิต นั่นแหละว่าง จิตนั่นแหละเป็นผู้เห็น เราเลยไปมองแต่สิ่งที่เป็นอยู่ ไม่มองจิตของเรา ถ้าสติควบคุมจิตอยู่ จิตจะไม่ถอน จะไม่ตกใจกลัว จิตยิ่งละเอียดลงไป ถ้าจิตถอนก็แสดงว่า ยังภาวนาไม่มีหลักหนักแน่น ต้องตั้งสติให้หนักแน่น
ทำสติให้มั่นคงยิ่งขึ้นกว่าเก่า
ขอให้ใช้สติในการเจริญธรรมครับ

 

ตามที่คุณคุรุวโรแจ้งต้องใช้สติค่ะควบคุม เมื่อพบว่าปวดสาหัส ขอให้กำหนดหรืออธิษฐานจิตไปเลย ว่าข้าพเจ้าขอยอมตายในองค์ฌานนี้ เนื่องจาก K.Kamjorn กำลังเข้าวิตก วิจารณ์ ปิติ และเอกกคตา และกรรมในอดีตกำลังส่งผลให้ใช้กรรมนี้ อยากจะให้ไปหาฟังของหลวงพ่อจรัล วัดอัมพวัน ในเรื่องการนั่งกรรมฐาน ขอให้ศึกษาให้ละเอียดก่อนนั่งปฏิบัติ และสติจะสามารถควบคุมจิตอย่างที่คุณคุรุวโรกล่าวไว้ จิตว่างก็จะเห็นนิพพาน สาธุ สาธุ สาธุ ขอให้ได้ดวงตาเห็นธรรม ค่ะ

 

ไม่ได้เผลอ คุณมีสติอยู่ตลอดเวลาน่ะแหล่ะ และมีสมาธิด้วย แต่จิตคุณผ่านเวทนาได้ แล้วคุณรู้สึกไหมว่าร่างกายเบาขึ้น ลมหายใจคุณเบาขึ้น คุณได้ก้าวข้ามเวทนามาจุดหนึ่ง แต่ยังไม่ได้ฌานหรอกนะ แต่เป็นขั้นต้นของอุพเพงคาปีติ แต่ไม่เป็นวสี หัวใจจะเต้นแรงมาก ตึกๆๆๆๆจนเนื้อสั่น เสียวหัวใจเลยล่ะ ......

ให้ทำไปเรื่อยๆๆทุกวัน นะ ......และสามารถบอกได้อีกอย่างว่า อาการอย่างนี้คนๆๆนี้เป็นคนมีโทษะเยอะครับ ขี้โมโห

 

ผมขอกล่าวถึง สติ๑ สัมปชัญญะ๑

เมื่อคุณมีสัมปชัญญะมากเกินพอดี สติน้อยลงจะตกใจง่ายครับ

แต่หากมีสติมากเกินพอดี สัมปชัญญะน้อยลงจะเผลอหลับครับ

และในทุกขณะของจิต คุณก็รับรู้ตลอดเวลา แต่จะคิดว่าทำไมจึงเป็นเช่นนี้

สิ่งที่ผมกล่าวนี้ คุณลองเปรียบเทียบกับความรู้สึกดูครับ ว่าเป็นอย่างที่ผมกล่าวไหม

 

ตอนผมหัดทำสมาธิใหม่ๆนั้น เมื่อเราภาวนาไปเรื่อยๆ สักพักจะรู้สึกว่าร่างกายมันเหมือนมีตัวอะไรวิ่งในร่างกายของเราครับ และบางทีก็รู้สึกเจ็บปวดตรงนั้น ตรงนี้ บางทีก็รู้สึกว่าถูกยุงกัดก็มี เราต้องไม่ขยับร่างกายส่วนใดส่วนหนึ่ง โดยเด็ดขาดและควบคุมคำภาวนาของเราให้ตั้งมั่นยิ่งขึ้น เพราะแสดงถึงเรามี"วิริยะ"ในการปฏิบัติธรรมครับ ถ้าเราทำได้จิตของเราจะละเอียด นิ่ง เสียงก็จะหายไป ความรู้สึกต่างๆก็จะหายไป แต่ถ้าเราข้ามอาการแบบนี้ไปไม่ได้ ก็จะเหมือนเพื่อนสมาชิกบอกนะครับ คือจะเกิดอาการทุกครั้งที่เราปฏิบัติธรรมครับแล้วก็จะแก้ไขยากครับ

ขอให้ใช้สติในการปฏิบัติธรรมครับ

 

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาแนะนำมากๆครับ