กรรมฐานสำหรับคนอ้วน..(โลภะจริตด้านการบริโภค)

ข้อความจาก หนังสือ พระไตรปิฏก ฉบับทางพ้นทุกข์ โดยพระอาจารย์บุญหนา อโสโก

อุทริยัง (อาหารใหม่) คำว่า อุทริยัง ได้แก่ ของที่กิน(ข้าว)ที่ดื่ม (น้ำ)ที่เคี้ยว(ผลไม้เป็นต้น) ที่ลิ้ม (น้ำผึ้งเป็นต้น) เข้าไปอยู่ที่ท้อง อาหารใหม่นั้น ว่าโดยสี มีสีดังอาหารที่กลืนเข้าไป ว่าโดยสัณฐาน มีสัณฐานะงถุงบางๆ ที่บรรจุข้าวสาร ว่าโดยทิศเกิดในทิศเบื้องบน ว่าโดยโอกาสตั้งอยู่ในอุทร(กระเพาะอาหาร) อวัยวะเยื่อลำไส้ เช่นกับโป่งผ้าที่เกิดขึ้นตรงกลางแห่งผ้าเปียกที่เขาราบชายไว้ เรียกว่า อุทร อุทรนั้นข้างนอกเกลี้ยง ข้างในเช่นกับภายในแห่งลูกขนุนละมุดก็ควร ในอุทรเล่า ก็มีหมู่หนอนทั้งหลายแยกออกได้ถึง ๓๒ ตระกูล คือ มีพยาธิไส้เดือน พยาธิตัวกลม พยาธิเสี้ยนตาล พยาธิปากเข็ม(ตัวจี๊ด) พยาธิตัวแบน พยาธิเส้นด้ายเป็นต้น เป็นตระกูลต่างๆ เกลื่อนกล่นอาศัยอยู่เที่ยวไปเป็นหมู่ๆ ครั้งเมื่อน้ำและข้าวเป็นต้นไม่มีอยู่ มันก็จะพลุ่งพล่านกัดกินเนื้อที่มันอาศัยอยู่ ในเวลาที่กลืนอาหารมีน้ำและข้าวเป็นต้นลงไป มันก็จะพากันชูปากขึ้นรับ ตะลีตะลานยื่อแย่งคำข้าวที่กลืนลงไปครั้งแรก ๒-๓คำ ที่อุทรนั้นแล เป็นดุจเรือนคลอดวัจจกุฏี(เรือนถ่าย) โรงพยาบาลและสุสาน (ป่าช้า)ของหนอน เหล่านั้น อาหารทั้งหลายมีน้ำและข้าวเป็นต้น มีประการต่างๆ ที่แหลกด้วยสากคือฟัน พลิกกลับไปมาด้วยมือ คือลิ้น คลุกเคล้าด้วยน้ำลาย ขณะนั้นแหละก็จะเป็นสิ่งที่ปราศจากคุณสมบัติของสี กลิ่น รส เป็นต้น เป็นเช่นเดียวกับข้าวย้อมด้ายของนายช่างหูกหรือเป็นเช่นสุนัขกับรากสุนัขครั้งตกลงไปในคอก็จะคลุกเคล้าด้วยน้ำดี น้ำเสลดเดือดขึ้นแล้ว ด้วยกำลังแห่งความเผาของไฟในท้อง (ธาตุไฟย่อยอาหาร) อากูลไปด้วยหมู่หนอน ปล่อยพองขึ้นบ้างบนโดยลำดับ ถึงซึ่งความเป็นสิ่งสกปรก มีกลิ่นเหม็นยิ่งนัก ตั้งอยู่ในอุทรนั้น เปรียบเหมือน เมื่อฝนเมล็ดหนา ตกลงมาในฤดุแล้ง ซากสัตว์ต่างๆ จำเดิมแต่มูตร คูถ ท่อนหนัง กระดูก เอ็น น้ำลาย น้ำมูก และเลือด เป็นต้น ที่น้ำพาไปตกลงที่แอ่งน้ำโสโครกใกล้ประตูบ้างของคนจัณฑาล และผสมเข้ากับโคลนตม สองสามวัน ก็มีหมู่หนอนเกิดขึ้นแล้ว แอ่งน้ำเดือดขึ้นแล้วด้วยความร้อนด้วยกำลังแห่งแสงแดด ปล่อยฟองขึ้นข้างบนบ่อยๆ เป็นของมีสีเขียวคล้ำ เป็นสิ่งน่ารังเกียจด้วยกลิ่นเหม็นอย่างยิ่ง ถึงซึ่งความเป็นรูปไม่เข้าไปใกล้ไม่น่าเห็นจะป่วยกล่าวไปไยถึงการเป็นสิ่งน่าดม น่าลิ้มเล่า แม้ฉันใด น้ำและข้าวเป็นต้นมีประการต่างๆ ก็ฉันนั้นเหมือนกัน อันสากคือฟันบดละเอียดแล้ว อันมือคือลิ้นตวัดพลิกกลับไปมา แล้วคลุกเคล้าด้วยน้ำลาย ปราศจากความถึงพร้อมด้วยสี กลิ่นและรส เป็นต้นในทันที เสมือนรากสุนัขในรางสุนัขรวมกันคลุกเคล้าด้วยน้ำดีและเสลด เดือดด้วยแรงไฟและความร้อนในท้องหนอนตระกูลใหญ่น้อยปล่อยฟองฟอดขึ้นข้างบนถึงความเป็นกองขยะมีกลิ่นเหม็นน่าเกลียดอย่างยิ่งตั้งอยู่ แม้เพราะฟังเรื่องอุทรไดเล่า ความไม่ชอบใจในน้ำและข้าวเป็นต้น ก็เกิดขึ้นได้ จะกล่าวไปไยถึงความไม่ชอบใจในนำและข้าวเป็นต้น เพราะการแลดูด้วยปัญญาจักษุเล่า
อนึ่งในอุทรใด ในอุทรนั้น ที่มีของกินมีน้ำและข้าวเป็นต้น ตกลงไปแล้ว ย่อมถึงซึ่งการแยกเป็นส่วนๆ ๕ ส่วน คือสัตว์(พยาธิ)ทั้งหลาย ย่อมเคี้ยวกินเสียส่วนหนึ่ง ไฟธาตุย่อมเผาผลาญเสียส่วนหนึ่ง ส่วนหนึ่งก็เป็นมูตร ส่วนหนึ่งก็เป็นคูถ ส่วนหนึ่งถึงความเป็นอาหารไปเพิ่มพูนโกฏฐาสมีเลือดและเนื้อเป็นต้นให้เจริญ

 

โมทนาสาธุค่ะ...อ่านยังไม่จบหรอกนะคะ จะอ้วกค่ะ...ขอก๊อปไปค่อยๆ อ่านที่บ้านะค่ะ แค่ประโยคนี้ "อุทรนั้นข้างนอกเกลี้ยง ข้างในเช่นกับภายในแห่งลูกขนุนละมุดก็ควร" ก็จะออกแหละ