ลำนำเพลงรักของนักกลอน

แสงสาดส่องกลางวันแรงร้อนแดดเหลือ.....พรรณา
อยากจะหาน้ำดับร้อนผ่อนกระหายกายา.....ข้านี้
ได้สดับรับฟังถ้อยวจีขับสกุณาวิหกนก.....กล่อมดลตรี
ชุบชีวีข้านี้ได้...คลายร้อนระงับแดดแผดเผา.....ใจนี้ครื้นเครง
ยินเสียงเพลงบรรเลงแว้วแหวกสาย.....ลมมา
สุขอุราด้วยพระพายแพ้วผ่านพริ้ว.....ปลิวไสว
เหมือนสายใยเยื่อก่อเกื้อเอื้อเฟื้อ.....กันมา
ชักนำพาบันดาลให้...เพลงรักกึกก้องโสตสรวง.....สวรรค์เฮย

 

วันศุกรกระทู้กลอนเหงาหงอย.....จริงนา
เพื่อนสมาชิกจึงมิอยากมา.....ห้องนี้
ด้วยข้าอยู่กระทู้แต่งขับกลอน.....ไม่ดี
นางฟ้าจึงลี้มิอยากมาเสวนา.....กันเอย

 

เอาความหวานมาลงเป็นบทกลอน ให้นวลน้องยิ้มชื่นพาหลงไหล
ให้มาหลงงมงายทุกเช้าไป นี้ใช่ไหมคือมนต์รักสะกิดทรวง


อิอิอิิ มั่วๆอีกแว้วว

 

หรือเธอเป็นดั่งเช่นสายลมล่วง ลมผวน.....ลอยมา
พัดกายาถูกต้อง สัมผัสข้า.....ยามนี้
กลิ่นเกษรกำยานล่อง ต้องลม.....สมฤดี
สถิตทั่วทั้งอินทรีย์ สัมผัสนี้.....เป็นนิรันดิ์

 

หากมนต์รักปักใจใครจักช่วย
อ่อนระทวยงุนงงด้วยหลงใหล
จักท่องบ่นพุทโธโต้กลับไป
มิยอมให้มนต์รักปักใจนาง.

ฮิฮิ...พยายามมั่วกลับแล้วค่ะ^-^

 

กำยานหอมแก่กล้า จริงเฮย
หอมดั่งหอมทรามเชย อยู่ใกล้
ตัวข้าสินิ่งเฉย ตามแต่ ใครนา
ปลงตกมิจับต้อง กอดแก้ว นวลสมร

ท่านหน่อฯ ติงแต่งโคลงบ่เป็นค่ะ ช่างยากแท้....๕๕๕๕
พยายามแต่งให้ถูกฉันทลักษณ์ กลับไม่ได้ใจความ^-^

 

วันศุกร์อยากพักให้ ใจสบาย
ทำงานเหนื่อยเหลือหลาย ยิ่งแล้ว
ทำงานไม่พักกาย อ่อนล้า
เมื่อนั้นโรคถามหา จักแก้ ได้ฤา

 

วันศุกร์นี้ดีใจจะได้พัก
ทำงานหนักเมื่อยล้ามาหรือนั่น
ทานข้าวเย็นแล้วมาคุยเป็นเพื่อนกัน
แต่งโคลงฉันท์กาพย์กลอนค่อยจรไป.

 

แม้ใจเจ้าเฝ้าคำนึงถึงเขานั่น
อกวาบหวั่นหวามไหวใคร่พบเขา
จักบอกไปใจเอ๋ยใจของเรา
ไม่กล้าเล่าความนัยให้อายนัก.

 

MV เพลง หนาวลมที่เรณู - อ๊อด โอภาส ทศพร

 

จึงต้องติดความนัยไว้วิโยค
ให้เศร้าโศกอาลัยใจหน่วงหนัก
แทบสิ้นลมสมประดีนี้ยิ่งนัก
จำต้องหักความไว้ในใจนี้

 

รัตติการมาเยือนหวนคิดถึง สองเราซึ่งนอนหนุน..ร่วมเคียงหมอน

แต่ความรักก็ด่วนมาตัดรอน เหลือเพียงหมอนสองใบให้เศร้าซึม...

มั่วๆอีกรอบนะคร๊่บบบ

 

หักอาลัยหักไว้ในใจนี้
ฤาชีวีต้องลาลับด้วยอับแสง
ตะวันรอนค่ำลงส่งสีแดง
แต่ส่องแสงวันใหม่ใช่ลับลา.

 

ด้วยดาวเดือนเกลื่อนฟ้านภาหน
สุริยนอัปจนจะค้นหา
แม้จริงอยู่สถิตย์หมู่บนนภา
จะหันหาคราใดจึ่งได้เจอ....

 

มีหมอนหนุนดีกว่านอนหนุนขอน(๕๕๕)
ใจอาวรณ์คิดไปใจห่วงหา
เจ้าของหมอนฤาคิดจะกลับมา
แล้วกล่าวว่า"หมอนข้านะจะเอาไป"

ข้าพเจ้ามั่วกว่าท่านแม่นบ่ ๕๕๕

 

กลับมาถึงแวะเข้ากระทู้นี้
กระทู้ที่ลุงรักเป็นนักหนา.(อิอิ)
เข้ามาแล้วสดชื่น สมอุรา
มาแล้วหนามิตรรักพวกนักกลอน.(เฮิ๊กก)

 

ด้วยพี่เจ้าจากไปไกลลาลับ
ไม่หวลกลับคืนมาข้าขื่นขม
มองดวงจันทร์บอกจันทร์ว่าข้าระทม
จะขอจมชีพลับไปกับจันทร์

 

วันศุกร์แล้วสินะ
คิดถึงค่ะคิดถึงจริง
คิดถึงทุกทุกสิ่ง........



ที่ตั้งอยู่บนเตียงนอน





ผ้าห่มที่นอนนิ่มนิ่ม
กินอิ่มอิ่มนอนกอดหมอน
เลยอ้วนเป็นหมูตอน
แต่พักผ่อนหลับสบาย

จะไปแคร์ใคร ดีใจที่โสด


​

 

น่าอิจฉาจันทร์เจ้านะเจ้าขา
ตัวพี่ยานี้ลับลาไปจากฉัน
แต่กลับบอกออกปลงนะชีวัน
จบชีพพลันกับจันทร์เจ้าน่าเศร้าใจ...

 

ขอต้อนรับด้วยยินดีเป็นที่ยิ่ง
ลุงเก่งจริงมาแล้วแจ้วแจ้วหา
มาด้วยกลอนทายทักเพื่อนไม่เลือนลา
คืนนี้หนาขับกลอนเล่นเป็นเพื่อนกัน...(นะจ๊ะ)...