หลวงปู่หลุย เมตตาเล่าถึงบุพกรรมที่ทำให้พระอริยเจ้าทั้ง 5 องค์ ต้องเครื่องบินตก

เมื่อวันอาทิตย์ที่ ๒๗ เมษายน พ.ศ.๒๕๒๓ เครื่องบินโดยสารของบริษัทเดินอากาศไทย ประสบอุบัติเหตุตกที่ ต.คลองสี่ อ.คลองหลวง จ.ปทุมธานี มีผู้โดยสารเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก ในจำนวนนั้นมีพระอริยะสงฆ์ถึงแก่มรณะภาพ 5 รูป ได้แก่

1.พระอุดมสังวรวิสุทธิเถร ( พระอาจารย์ วัน อุตุตโม )
วัดถ้ำอภัยดำรง ธรรม อ.ส่องดาว จ.สกลนคร

2.พระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ
วัดเจติยาคิรีวิหาร (วัดภูทอก) ต.นาแสง อ.ศรีวิไล จ.หนองคาย

3.พระ อาจารย์ บุญมา ฐิตเปโม
วัดป่าสิริสาลวัน อ.หนองบัวลำภู จ.อุดรธานี

4.พระ อาจารย์สิงห์ทอง ธมฺมวโร
วัดป่าแก้วชุมพล ต.บ้านชุม อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร

5.พระอาจารย์ สุพัฒน์ สุขกาโม
วัดป่าประสิทธิ์สามัคคี อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร


ในเดือนเมษายน พระอาจารย์สุพัฒน์ สุขกาโม ได้รับอาราธนาจากทางสำนักพระราชวัง กรุงเทพฯ พร้อมด้วยพระคณาจารย์อื่นๆ อีกจำนวน ๔ รูป โดยพระคณาจารย์ทั้งหมดได้ไปรวมกันที่จังหวัดอุดรธานีเพื่อขึ้นเครื่องบิน เพราะลูกศิษย์ลูกหาต้องการถวายความสะดวกและเพื่อความรวดเร็วในการเดินทาง โดยได้ขึ้นเครื่องบินที่จังหวัดอุดรธานี เมื่อวันที่ ๒๗ เมษายน พ.ศ.๒๕๒๓

ครั้นเมื่อเครื่องบินมาถึงท้องนาทุ่งรังสิต เขตหมู่ที่ ๔ ต.คลองสี่ อ.คลองหลวง จ.ปทุมธานี เหลือระยะทางประมาณ ๒๐ กิโลเมตรเศษ เครื่องบินได้ตั้งลำและลดเพดานบินเพื่อเตรียมลงสู่สนาม แต่เนื่องจากเครื่องบินได้ประสบพายุหมุนและประกอบกับฝนตกหนัก จึงเสียหลักตกลงที่ท้องนาทุ่งรังสิต มีผู้โดยสารเสียชีวิตจำนวนมาก รวมทั้งพระสงฆ์ทั้ง 5 รูป ท่ามกลางความเศร้าสลดอาลัยของคณะสงฆ์ เพื่อนสหธรรมิก คณะศิษยานุศิษย์ และพุทธศาสนิกชนทั่วไปเป็นยิ่งนัก ที่ต้องสูญเสียครูบาอาจารย์พระป่ากรรมฐานสายหลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต ไปพร้อมกันทีเดียวถึง ๕ รูปด้วยกัน ถือได้ว่าเป็นการสูญเสียของวงการสงฆ์ครั้งใหญ่มากอีกครั้งหนึ่งของเมืองไทย





หลวงปู่หลุย จันทสาโร เมตตาเล่าถึงบุพกรรมที่ทำให้พระอริยเจ้าทั้ง 5 องค์ ต้องเครื่องบินตก

ในอดีตชาติที่นานเนมาแล้ว ท่านทั้ง 5 (พระอาจารย์วัน อุตฺตโม พระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ พระอาจารย์สิงห์ทอง ธมฺมวโร พระอาจารย์บุญมา ฐิตเปโม และพระอาจารย์สุพัฒ สุขกาโร) เกิดในสกุลชาวนาที่ยากจน ต้องขวนขวายหาเลี้ยงชีพไปวั<wbr>น ๆ ทั้งห้าคนเป็นเพื่อนที่คุ้น<wbr>เคยกันมา เมื่อยังเด็กได้จูงควายออกไ<wbr>ปเลี้ยงพร้อมกัน ผูกควายกันแล้วก็พากันเล่นแ<wbr>ละออกหากบเขียดไปเป็นอาหารป<wbr>ระสาจน

ทีนี้ 1 ใน 5 เกิดไปเห็นรังนกเข้า ก็ช่วยกันหาไม้เขี่ยรังนกให<wbr>้ตกลงมาเพื่อหวังเอาไข่นกไป<wbr>กิน แต่เมื่อรังนกตกลงมากลับกลา<wbr>ยเป็นลูกนก 3 ตัวแล้วตายสิ้น ไม่ใช่ไข่นกดังที่เข้าใจ

ด้วยวิบากกรรมอันนี้ส่งผลให<wbr>้ท่านทั้ง 5 ต้องตกจากที่สูงมามรณภาพ

ในเครื่องบินลำนั้นมีคุณหญิ<wbr>งท่านหนึ่งกลับจากไปปฏิบัติ<wbr>ธรรมกับท่านพระอาจารย์จวนมา<wbr>ด้วย ท่านเลยมาสิ้นชีวิตพร้อมกัน

ในอดีต ขณะที่เด็กชายทั้ง 5 กำลังเขี่ยรังนกอยู่นั้น เด็กหญิงลูกชาวนาผู้เป็นน้อ<wbr>งสาวของ 1 ใน 5 คนก็มายืนเชียร์อยู่ข้าง ๆ

“จะหล่นแล้ว...จะหล่นแล้ว”

โดยเธอไม่ได้ลงมือทำ

เด็กหญิงในภพนั้นคือคุณหญิง<wbr>ในภพนี้

ก็เพียงมีจิตคิดยินดีในการป<wbr>ระกอบอกุศลกรรมของผู้อื่น วิบากนั้นยังส่งผลมาให้เกิด<wbr>ในภพชาติเดียวกัน บันดาลให้ไปตกเครื่องบินพร้<wbr>อมกัน

แล้วถ้าทำเองเล่า

ถึงตรงนี้ หลวงปู่หลุยก็สั่งว่า อย่าไปยินดีในการทำชั่วของค<wbr>นอื่น เพราะเราจะมีส่วนในบาปนั้นด<wbr>้วย แต่ให้ยินดีในการประกอบคุณง<wbr>ามความดีของตนและของคนอื่น เพราะจะได้แต่บุญโดยฝ่ายเดี<wbr>ยว

ที่มา: https://www.facebook.com/photo.php?...765240728.61066.247297055316599&type=1&ref=nf

 

พระอาจารย์จวน หยั่งทราบเหตุการณ์ รู้ล้วงหน้าอยู่ก่อนแล้ว

ตอน ที่ผมยังเด็กๆ จำได้ว่าหลังจากที่มีข่าวพระอาจารย์จวนมรณะภาพจากเครื่องบินตก ทำให้ความศรัทธาในองค์ท่านและความนิยมในวัตถุมงคลที่ท่านได้เคยอธิษฐานจิต ไว้ตกลงอย่างน่าตกใจ เพราะเกิดกระแสว่า เหตุ ใดท่านถึงต้องมรณะภาพด้วยอุบัติเหตุแบบนี้ หรือ ในเมื่อพูดว่าท่านเก่งและสามารถรู้เห็นเรื่องราวในอดีตและอนาคตได้อย่าง ชัดเจน ทำไมท่านถึงไม่ยอมหลีกเลี่ยงเที่ยวบินดังกล่าว ฯลฯ
ผม เองก็ยังเด็กน้อยนัก จึงได้แต่รับฟังเพราะตัวเองก็ยังไม่เคยเจอพระอาจารย์จวนเลย และยิ่งไปกว่านั้นก็คือผมรู้จักพระอาจารย์จวนก็จากข่าวอุบัติเหตุครั้งนี้ แหละครับ
ต่อ มาเมื่อได้สะสมวัตถุมงคลสายวัดป่ากรรมฐาน จึงได้เริ่มศึกษาประวัติของพ่อแม่ครูบาอาจารย์และประวัติของพระอาจารย์จวน จากคำบอกเล่าของผู้ที่เคยพบท่านและจากหนังสือต่างๆ ที่เคยลงเรื่องราวของท่าน
ผม จึงได้ทราบว่าโดยแท้จริงแล้วเรื่องของอุบัติเหตุและการมรณะภาพครั้งนี้ พระอาจารย์จวนท่านได้ทราบล่วงหน้ามานานแล้วครับ เพียงแต่ท่านได้ปล่อยวางเพราะทุกอย่างล้วนขึ้นอยู่กับกรรม ไม่มีใครสามารถรับมอบหรือรับช่วงแทนกันได้ กรรมของใครก็กรรมของคนนั้นครับ
การ แสดงออกของท่าน เช่นการมอบหมายภารกิจ การพูดบอกลาเป็นนัย การเร่งรีบบันทึกประวัติผ่านเครื่องบันทึกเสียงด้วยตัวของท่านเอง ฯลฯ ล้วนเป็นประจักษ์พยานรองรับเรื่องการรู้ตัวล่วงหน้าครับ
นอก จากนี้ในวันที่เกิดอุบัติเหตุ ช่วงเวลาวิกฤติแห่งความเป็นความตาย ท่านยังสามารถครองสติและแผ่เมตตาบารมีของท่านออกมาช่วยเหลือผู้อื่นให้พ้น ภัยอีกด้วยครับ
อย่างเช่นกรณีของ “บาตรบุบ” หนึ่งในอัฐบริขารที่ท่านได้นำติดตัวไปในวันที่เกิดเหตุ เรื่องมีอยู่ว่า



ข้า ราชการผู้ใหญ่ท่านหนึ่งมีภาระกิจต้องเดินทางมาในเที่ยวบินเดียวกับพระ อาจารย์จวน ในการเดินทางครั้งนี้ ข้าราชการผู้นั้นได้นำซองเอกสารซึ่งบรรจุความลับของทางราชการติดตัวมาด้วย ภายหลังจากเครื่องบินตก ซองเอกสารดังกล่าวได้สูญหายไป จึงได้มีการออกติดตามค้นหากันอย่างเงียบๆ แต่เจ้ากรรมที่หาเท่าไรก็หาไม่พบ
ต่อ มาคณะลูกศิษย์ของพระอาจารย์จวนได้มีการออกจัดเก็บอัฐบริขารของท่านที่กระจัด กระจายอยู่ในที่เกิดเหตุ ก็พบว่าบาตรของท่านที่นำติดตัวมามีสภาพที่ฝาบาตรและตัวบาตรบุบยุบลงแน่นเข้า ด้วยกันเนื่องจากแรงกระแทก ซึ่งกว่าจะเปิดบาตรได้ต้องใช้วิธีออกแรงงัดจึงสำเร็จ
ภาย ในบาตรของท่านพบว่ามีอัฐบริขารและเครื่องใช้ประจำของท่าน เช่นช้อนส้อม กลักสบู่ ฯลฯ ซึ่งโดยปกติแล้วการพบเห็นสิ่งของเหล่านั้นในบาตรถือเป็นเรื่องปกติครับ เพราะพระธุดงค์ท่านต้องใช้บาตรแทนกระเป๋าสำหรับเก็บสิ่งของและอัฐบริขารใน ยามออกเดินธุดงค์ แต่สิ่งของที่สร้างความประหลาดใจให้กับผู้พบเห็นคือ ซองจดหมายหนาๆ ซองหนึ่งที่วางอยู่บนอัฐบริขารภายในบาตร
ซอง ดังกล่าวเป็นซองของราชการที่ถูกปิดผนึกอย่างดีและตีตราลับ จากการตรวจสอบในเวลาต่อมาทำให้ทราบเป็นซองเอกสารซองเดียวกับที่ทางการกำลัง ติดตามอยู่ คณะศิษย์จึงได้นำส่งคืนให้กับข้าราชการผู้ใหญ่ท่านนั้น

ประเด็นจึงมีอยู่ว่า
ซองเอกสารดังกล่าวเข้าไปอยู่ในบาตรของพระอาจารย์จวนได้อย่างไร ทั้งๆ ที่ข้าราชการผู้ใหญ่ท่านนั้นได้นำติดตัวอยู่ตลอดเวลา
เรื่องนี้ไม่มีคำตอบที่ชัดเจน แต่พอจะอนุมานได้ว่า
ใน ขณะที่เครื่องบินกำลังจะตก วินาทีนั้นทุกๆ ชีวิตต่างมีความกังวล ความหวาดกลัวและความตายเข้าคุกคามชีวิต การมีสติอย่างมั่นคงและสามารถปล่อยวางได้เท่าที่เห็นน่าจะมีแต่พระอริยสงฆ์ ทั้ง ๕ รูปนี้เท่านั้น
จังหวะ นั้นเองพระอาจารย์จวนท่านคงกำหนดจิตดูและเมื่อท่านพบว่ามีข้าราชการผู้ใหญ่ ได้นำเอกสารลับที่มีความสำคัญต่อชาติบ้านเมืองติดตัวมาด้วย ท่านจึงได้ทำการโอนย้ายซองเอกสารลับซองนั้นมาไว้ในบาตรของท่าน พร้อมกับปิดผนึกความมั่นคงด้วยรอยบุบ (ตามรูป) เพื่อเป็นการเก็บรักษาไว้มิให้สูญหายหรือตกไปอยู่ในมือของผู้ไม่หวังดีต่อ ชาติของเราครับ
จะ ว่าไปแล้วการจัดแสดงอัฐบริขารนั้นจึงมิใช่เพียงแต่ให้พวกเราได้สัมผัสกับ อดีตอันน่าตื่นตาตื่นใจเท่านั้น หากแต่ยังเป็นเหมือนประตูที่เปิดรอรับผู้มาเยือนทั้งหลายให้พึงระลึกถึงหลัก พระไตรลักษณ์ไว้เสมอว่า
“สังขาร ทั้งหลายทั้งปวงล้วนมีสภาวะดังนี้ ล้วนเกิดแต่เหตุปัจจัย ตั้งอยู่อย่างไม่เที่ยง แปรปรวนไปมา จนดับไปในที่สุด ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนไม่ใช่เราหรือของเราอย่างแท้จริง”
ครับ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนไม่ใช่เราหรือของเราอย่างแท้จริง..





ที่มา: พระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ วัดเจติยาคิรีวิหาร (ภูทอก) ตอน กาเยนะ วาจายะ วะเจตะ วิสุทธิยา จากบล็อก โอเคเนชั่น oknation.net

 

ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตมหาเถระ ได้กำหนดจิตดูท่านจวน แล้วได้ความเป็นธรรมว่า

“กาเยนะ วาจายะ วะเจตะ วิสุทธิยา ท่านจวนเป็นผู้มีกายและจิตสมควรแก่การเป็นอรหันต์”

รวมธรรมะสั้นๆเข้าใจง่ายของครูบาอาจารย์สายพระป่า ------->>>คลิ๊กที่นี่<<<

 

น้อมกราบพ่อแม่ครุจารย์สุดหัวใจ

 

น้อมนมัสการด้วยความเคราพเป็นอย่างสูง อนุโมทนาสาธุ สาธุื สาธุ ค่ะ

 

สาธุ ข้าพเจ้าขออนุโมทนาเป็นอย่างสูง <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
ด้วยกุศลผลบุญการอนุโมทนาบุญในครั้งนี้
ขอให้ข้าพเจ้าได้มีดวงตาเห็นธรรมและปัญญาเห็นธรรมโดยฉับพลัน
ด้วยกุศลผลบุญนี้ขอจงเป็นปัจจัยให้ข้าพเจ้าเข้าสู่พระนิพพานในชาติปัจจุบันนี้ด้วยเถิด
ภพภูมิอื่นใด ไม่ว่าจะเป็น อบายภูมิ โลกมนุษย์ สวรรค์ พรหม หรืออรูปพรหมก็ตาม ข้าพเจ้าไม่ปรารถนา... ข้าพเจ้าปรารถนาเพียงพระนิพพานเป็นที่สุด..<o></o>
ตายเมื่อไหร่ขอไปพระนิพพานเมื่อนั้น..<o></o>
นิพพานัง ปรมัง สุขขัง
นิพพานัง ปัจจโย โหตุ<o></o>
อิทัง ปุญญะผะลัง ผลบุญใด ที่ข้าพเจ้าทั้งหลายได้บำเพ็ญแล้ว ณ โอกาสนี้ ข้าพเจ้าทั้งหลายขออุทิศส่วนกุศลนี้ ให้แก่เจ้ากรรมนายเวร ทั้งหลาย ที่เคยล่วงเกินมาแล้ว แต่ชาติก่อนก็ดี ชาตินี้ก็ดี ขอเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย จงโมทนาส่วนกุศลนี้ ขอจงอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้าตั้งแต่วันนี้ ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพาน
และข้าพเจ้าทั้งหลาย ขออุทิศส่วนกุศลนี้ ให้แก่เทพเจ้าทั้งหลาย ที่ปกปักรักษาข้าพเจ้า และเทพเจ้าทั้งหลายทั่วสากลพิภพ และพระยายมราช ขอเทพเจ้าทั้งหลาย และพระยายมราช จงโมทนาส่วนกุศลนี้ ขอจงเป็นสักขีพยานในการบำเพ็ญกุศล ของข้าพเจ้าในครั้งนี้ด้วยเถิด
และขออุทิศส่วนกุศลนี้ ให้แก่ท่านทั้งหลาย ที่ล่วงลับไปแล้ว ที่เสวยความสุขอยู่ก็ดี เสวยความทุกข์อยู่ก็ดี เป็นญาติก็ดี มิใช่ญาติก็ดี ขอท่านทั้งหลาย จงโมทนาส่วนกุศลนี้ พึงได้รับประโยชน์ ความสุข เช่นเดียวกับข้าพเจ้าจะพึงได้รับ ณ กาลบัดเดี๋ยวนี้เถิด
ผลบุญใดที่ข้าพเจ้าทั้งหลาย ได้บำเพ็ญมาแล้ว ณ โอกาสนี้ ขอผลบุญนี้จงเป็นปัจจัย ให้ข้าพเจ้าทั้งหลาย ได้เข้าถึงซึ่งพระนิพพาน ในชาติปัจจุบันนี้เถิด ตราบใดที่ข้าพเจ้ายังมิได้ซึ่งพระนิพพานเพียงใด ขอคำว่าไม่มี จงอย่าปรากฏแก่ข้าพเจ้าทุกเมื่อเทอญ.<o></o>

 

คุณหญิงจากความเห็นที่1 นั้น ท่านกลับจากการปฏิบัติธรรมที่วัดป่าบ้านตาดนะครับ ท่านไปเป็นประจำครับ ครั้งนี้ซึ่งเป็นครั้งสุดท้าย หลวงตาท่านก้อเมตตาเป็นพิเศษด้วยครับ

 

สาธุกับเจ้าของกระทู้ที่นำบทความนี้มาให้ได้อ่าน กรรมนี่น่ากลัวจริงๆ ไม่ใครใหญ่เกินกรรมจริงๆค่ะ

 

ท่านได้ปล่อยวางเพราะทุกอย่างล้วนขึ้นอยู่กับกรรม ไม่มีใครสามารถรับมอบหรือรับช่วงแทนกันได้ กรรมของใครก็กรรมของคนนั้นครับ
การ แสดงออกของท่าน เช่นการมอบหมายภารกิจ การพูดบอกลาเป็นนัย การเร่งรีบบันทึกประวัติผ่านเครื่องบันทึกเสียงด้วยตัวของท่านเอง ฯลฯ ล้วนเป็นประจักษ์พยานรองรับเรื่องการรู้ตัวล่วงหน้าครับ

อนุโมทนา สาธุ

 

ท่านได้ปล่อยวางเพราะทุกอย่างล้วนขึ้นอยู่กับกรรม ไม่มีใครสามารถรับมอบหรือรับช่วงแทนกันได้ กรรมของใครก็กรรมของคนนั้นครับ
การ แสดงออกของท่าน เช่นการมอบหมายภารกิจ การพูดบอกลาเป็นนัย การเร่งรีบบันทึกประวัติผ่านเครื่องบันทึกเสียงด้วยตัวของท่านเอง ฯลฯ ล้วนเป็นประจักษ์พยานรองรับเรื่องการรู้ตัวล่วงหน้าครับ

อนุโมทนา สาธุ

 

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ..........................

 

ขอบคุณเจ้าของกระทู้ที่นำเรื่องดีๆ มาเล่าสู่กันฟัง

 

อ่านแล้วกลัวบาปกลัวกรรมจี๊ดขึ้นมาเลย ขอบคุณครับ

 

พระศรี


ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย มีสมเด็จองค์ปฐมเป็นประธาน พระศรีอาริยเมตไตรย พระปัจเจกพุทธเจ้า ทุกพระองค์ พระพรหมทุกชั้นฟ้า เทพเทวดาทุกชั้นฟ้า ครูบาอาจารย์ทั้งหลาย ท้าวมหาราชทั้งสี่ และพญายมราช
ขอได้โปรดประทานพร อันประเสริฐให้กับหลวงปู่ ทั้ง ๕ พระองค์ ด้วยเทอญ อิทธิ ฤทธิ พุทธนิมิตตัง ขอเดชะ เดชัง ขอเดช เดชะ จงมาเป็นที่พึ่งแก่ มะ อะ อุ นี้ด้วยเถิด ขอโมทนา สาธุ

 

ขออนุโมทนาสาธุครับผม....
เป็นเรื่องราวควรแก่การน้อมระลึกถึงเสมอ
คนเราย่อมเป็นไปตามกรรมครับ...
หลุดพ้นกรรม จิตว่าง รักษาแต่ศีล สมาธิ ปัญญา คือนิพพานครับ...
สาธุ...<!-- google_ad_section_end -->

 

สำนักสงฆ์ปัญจบูรพาจารย์ เป็นสำนักสงฆ์สายวิปัสสนากรรมฐาน โดยสร้างขึ้นใหม่ในท้องที่อำเภอคลองหลวง ตำบลคลองสาม จังหวัดปทุมธานี

วัตถุประสงค์ เพื่อถวายเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา และเป็นอนุสรณ์สถานพระอริยเจ้า ๕ พระองค์ ตลอดทั้งอุทิศส่วนกุศลให้แก่ทุกดวงวิญญาณของผู้ที่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุเครื่องบินตกเมื่อวันที่ ๒๗ เมษายน พ.ศ. ๒๕๒๓

และเพื่อใช้เป็นศูนย์ปฏิบัติธรรมของพุทธศาสนิกชนทั่วไป ซึ่งขณะนี้กำลังอยู่ระหว่างการก่อสร้างวัด และศาลามหาเจติยาคีรีศรีธรรม (ภูทอกจำลอง) ดังนั้นเพื่อเป็นการร่วมบุญ สั่งสมอริยทรัพย์แก่ตัวท่านเอง จึงขอบอกบุญเรียนเชิญทุกท่านร่วมเป็นเจ้าภาพผ้าป่าสามัคคีสร้างวัดใหม่ฝากไว้ในพระพุทธศาสนา

ขณะ นี้ วัดป่าห้าพระองค์ สร้างเสร็จแล้ว ไปประมาณ 80 เปอร์เซนต์ แต่ก็ยังมีภาระอยู่ คือ ต้อง ไปชำระ ค่า ที่ดิน ที่สร้างวัด อยู่ อีก หลายล้านบาท และ ทางวัดกำลังจะสร้าง อาคารที่พักสำหรับ ผู้ ที่ มาปฎิบัติธรรม ซึ่ง คาดว่า จะมีการลงเสาเข็ม ประมาณ เกือบๆ สิ้นเดือนนี้ ท่านผู้ มี ใจกุศล ท่านใด ใคร่จะทำบุญ สามารถ โอนเงิน เข้า บัญชี พระอาจารย์ ณเชษฐพงษ์ จันทสิทธิ์ ได้ ที่ บัญชี ธนาคารกสิกรไทย สาขาบิ๊กซี คลองสาม 892-2-04598-5 ออมทรัพย์ โทรศัพท์ 084-6401527


ขออานุภาพคุณพระศรีรัตนตรัยจงอภิบาลท่านทั้งหลายผู้มีศรัทธาปสาทะอันแรงกล้า ให้เจริญด้วยจตุรพิธพร ทั้ง 4 ประการ คือ อายุ วรรณะ สุขะ พละ จงประสิทธิสำเร็จ แก่ท่านทั้งหลายตลอดกาล เทอญ

 

ท่านใดสนใจจะไปเยี่ยมชมวัดป่าห้าพระองค์ ที่ คลองสาม คลองหลวง ปทุมธานี ก็สามารถ คลิ้กดูแผนที่ ใน ลิงค์ ด้านล่าง นี้ได้ นะครับ หากจะถวาย สังฆทานสด ก็ สามารถครับ พระท่าน ฉัน มื้อเดียว ครับ ประมาณ 9.00 น ครับ อาหารสดและเครื่อง บริวาร สามารถ ถวายได้ครับ บุญเยอะด้วย และ ท่านยังได้ ถวาย ปัจจัย สร้างวิหารทานอีก ไปครั้งเดียว ได้บุญใหญ่ ทั้ง สังฆทานและวิหารทาน กลับ บ้าน ผมว่า คุ้มค่าเวลานะครับ ที่วัดนี้ ปฎิบัติ ดี นะครับ
พระอาจารย์ณเชษฐพงษ์ จันทสิทธิ์

 

สาธุอนุโมทนามิ ขอพระอริยะทั้งห้าองค์จงเข้าสู่พระนิพพานด้วยเทอญ

 

ฮะ! อะไรนะ อีกทีซิ ไม่ค่อยเข้าใจ
ตกที่ไหน เมื่อไร อย่างไร ออกข่าวหรือไม่
ผมมาไม่ทัน ไม่ค่อยดูทีวี นานหรือยัง

 

ประวัติความเป็นมา

เมื่อวันอาทิตย์ที่ ๒๗ เมษายน พ.ศ.๒๕๒๓ เครื่องบินโดยสารของบริษัทเดินอากาศไทย ประสบอุบัติเหตุตกที่ ต.คลองสี่ อ.คลองหลวง จ.ปทุมธานี มีผู้โดยสารเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก ในจำนวนนั้นมีพระอริยะสงฆ์สายวิปัสสนากัมมัฎฐานถึงแก่มรณะภาพ 5 รูป คือ

1.พระอุดมสังวรวิสุทธิเถร ( พระอาจารย์ วัน อุตุตโม )
วัดถ้ำอภัยดำรง ธรรม อ.ส่องดาว จ.สกลนคร

2.พระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ
วัดเจติยาคิรีวิหาร (วัดภูทอก) ต.นาแสง อ.ศรีวิไล จ.หนองคาย

3.พระ อาจารย์ บุญมา ฐิตเปโม
วัดป่าสิริสาลวัน อ.หนองบัวลำภู จ.อุดรธานี

4.พระ อาจารย์สิงห์ทอง ธมฺมวโร
วัดป่าแก้วชุมพล ต.บ้านชุม อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร

5.พระอาจารย์ สุพัฒน์ สุขกาโม
วัดป่าประสิทธิ์สามัคคี อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร


ในเดือนเมษายน พระอาจารย์สุพัฒน์ สุขกาโม ได้รับอาราธนาจากทางสำนักพระราชวัง กรุงเทพฯ พร้อมด้วยพระคณาจารย์อื่นๆ อีกจำนวน ๔ รูป คือ หลวงปู่บุญมา ฐิตเปโม, หลวงพ่อวัน อุตฺตโม, พระอาจารย์จวน กุลเชฏฺโฐ และพระอาจารย์สิงห์ทอง ธมฺมวโร พระคณาจารย์ทั้งหมดจึงได้ไปรวมกันที่จังหวัดอุดรธานีเพื่อขึ้นเครื่องบิน เพราะลูกศิษย์ลูกหาต้องการถวายความสะดวกและเพื่อความรวดเร็วในการเดินทาง โดยได้ขึ้นเครื่องบินที่จังหวัดอุดรธานี เมื่อวันที่ ๒๗ เมษายน พ.ศ.๒๕๒๓

ครั้นเมื่อเครื่องบินมาถึงท้องนาทุ่งรังสิต เขตหมู่ที่ ๔ ต.คลองสี่ อ.คลองหลวง จ.ปทุมธานี เหลือระยะทางประมาณ ๒๐ กิโลเมตรเศษ เครื่องบินได้ตั้งลำและลดเพดานบินเพื่อเตรียมลงสู่สนาม แต่เนื่องจากเครื่องบินได้ประสบพายุหมุนและประกอบกับฝนตกหนัก จึงเสียหลักตกลงที่ท้องนาทุ่งรังสิต มีผู้โดยสารเสียชีวิตจำนวนมาก รวมทั้งพระสงฆ์ทั้ง 5 รูป ท่ามกลางความเศร้าสลดอาลัยของคณะสงฆ์ เพื่อนสหธรรมิก คณะศิษยานุศิษย์ และพุทธศาสนิกชนทั่วไปเป็นยิ่งนัก ที่ต้องสูญเสียครูบาอาจารย์พระป่ากรรมฐานสายหลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต ไปพร้อมกันทีเดียวถึง ๕ รูปด้วยกัน ถือได้ว่าเป็นการสูญเสียของวงการสงฆ์ครั้งใหญ่มากอีกครั้งหนึ่งของเมืองไทย
ผู้โดยสารที่รอดชีวิตเป็นผู้ที่นั่งทางส่วนหางของเครื่องบิน เพราะส่วนหางของเครื่องบินยังอยู่ในสภาพดี เมื่อพระอาจารย์สุพัฒน์และคณะได้ถึงแก่มรณภาพแล้ว มีการนำศพไปตกแต่งบาดแผลที่โรงพยาบาลภูมิพลอดุลยเดช แล้วนำศพไปตั้งบำเพ็ญกุศลที่วัดพระศรีมหาธาตุ วรมหาวิหาร เขตบางเขน กรุงเทพฯ โดยอยู่ในพระบรมราชานุเคราะห์ทั้ง ๗ วัน วันแรกพระราชทานหีบทองทึบ วันต่อมาสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ฯ พระบรมราชินีนาถ รับสั่งให้เปลี่ยนใหม่เพราะทรงเห็นว่าไม่สวยงาม จึงได้เปลี่ยนเป็นหีบลายทอง
หลังจาก ๗ วันแล้ว ในวันที่ ๕ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๒๓ สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปรินายก (วาสน์ วาสโน) วัดราชบพิธสถิตมหาสีมาราม เขตพระนคร กรุงเทพฯ ทรงเป็นเจ้าภาพ และในวันที่ ๖ พฤษภาคม พ.ศ.๒๕๒๓ คณะรัฐบาลซึ่งมีพลเอกเปรม ติณสูลานนท์ เป็นประธาน พร้อมด้วยคณะศิษยานุศิษย์ของพระคณาจารย์ที่มรณภาพดังกล่าวซึ่งอยู่ใน กรุงเทพฯ เป็นเจ้าภาพ นับว่าเป็นเกียรติประวัติแก่พระอาจารย์สุพัฒน์และคณะที่จากไปอย่างยิ่งยวด ยังความปลื้มปิติยินดีแก่ญาติพี่น้อง เพื่อนสหธรรมิก คณะศิษยานุศิษย์ และผู้ที่เคารพนับถือของพระอาจารย์สุพัฒน์และคณะอย่างหาที่สุดมิได้