นิทาน เรื่อง "พญานาค"

รอคนอื่นดีกว่าค่ะ ^^ (มาแอบอ่านทุกวัน)
วันนี้ครบรอบปีวันเสียของแม่ เมื่อเช้าตักบาตรมาแล้ว เดี๋ยวจะแวะไปทำสังฆทานต่อค่ะ
ไว้จะแวะมาแอบอ่านต่อ^^ ไล่อ่านมาจะสามร้อยหน้าแล้ว หนทางยังอีกยาวไกล

 

ชอบเรื่องนางพญางูขาวมากเลยค่ะ...ไม่ว่าจะสร้างเป็นหนังหรือละครก็ตามดูหมดทุกเวอร์ชั่น...ชอบมากเลย

 

วันนี้เอาวิชามารมาฝากแล้วกัน
ที่มา : เรื่องราวของ "มาร" ที่ปรากฏในพระไตรปิฎก

สวรรค์ชั้นที่ ๖ ชื่อว่า ปรนิมมิตวสวัตตี เสียงไทยว่า ปรนิมมิตวสวัตตี แปลว่าทำอำนาจของตนให้เป็นไปในโภคะทั้งหลายที่ผู้อื่นรู้ความคิดของจิตแล้วนิรมิตให้ ผู้ที่มาคอยนิรมิตให้นั้นไม่มี กล่าวว่าเป็นเทพพวกไหน ชั้นไหน คิดดูตามเค้าความ ก็น่าเห็นว่าต้องการแสดงความสุขสูงขึ้นไปอีกชั้นหนึ่ง มีผู้มาคอยนิรมิตสิ่งที่ใจปรารถนาให้ ไม่ต้องนิรมิตเอาเองเหมือนอย่างชั้นที่ ๕

แต่อีกนัยหนึ่ง คำว่าทำอำนาจให้เป็นไป ดูมีความว่าแผ่อำนาจไปครอบงำสิ่งที่ผู้อื่นเขานิรมิตไว้ คือ ใช้อำนาจไปครอบครอง เหมือนอย่างคำว่า จักกวัตติ หรือ จักรพรรดิ แปลว่า ยังจักรให้เป็นไป คือ ใช้จักรแผ่อำนาจไปครอบครองโลก นัยนี้ดูก็เหมาะกับเรื่องพญามารที่จะกล่าวต่อไป

สวรรค์ชั้นนี้ยิ่งสูงขึ้นไปจากสวรรค์ชั้นนิมมานรตีอีกมาก ท่านว่ามีเทพเป็นราชาผู้ปกครองอยู่ ๒ ฝ่าย คือ เทวราชเรียกนามตามชื่อของชั้นสวรรค์ว่าปรนิมมิตวสวัตตีเทวราช ปกครองอยู่ ฝ่ายหนึ่ง พญามารเป็นเทวราช ปกครองอยู่อีกฝ่ายหนึ่ง เทวราชผู้ปกครองสวรรค์ชั้นนี้จึงมีอยู่ ๒ องค์ แบ่งเป็น ๒ ก๊ก เรียกนามว่า ปรนิมมิตวสวัตตีเทวราช เหมือนกัน องค์หนึ่งไม่เป็นมารปกครองเทพที่ไม่เป็นมารด้วยกัน แต่อีกองค์หนึ่งเป็นมาร ปกครองเทพที่เป็นมารด้วยกัน

ฝ่ายที่ไม่เป็นมารไม่ค่อยมีเรื่องกล่าวถึงในคัมภีร์ทั้งหลาย ส่วนฝ่ายที่เป็นมารมีเรื่องกล่าวถึงอยู่มาก องค์เทวราชเองเรียกโดยเฉพาะว่า ปรนิมมิตวสวัตตีมาราธิราช หรือคำไทย ว่า พญามาราธิราช แม้จะแบ่งเป็นสองก๊กก็ไม่มีเรื่องปรากฏในคัมภีร์ทั้งหลายว่าทั้ง ๒ ก๊กนี้ได้ทำสงครามกันเหมือนอย่างเทพและอสูรแห่งสวรรค์ชั้นไตรตรึงษ์ มีแต่เรื่องพญามารลงมาป้องกันรังควานความตรัสรู้ของพระโพธิสัตว์และพระสาวกทั้งหลาย เมื่อพระพุทธเจ้าได้ตรัสรู้แล้ว มารก็ยังมาเกี่ยวข้องอีกหลายคราวจนถึงมาทูลอาราธนาให้ปรินิพพาน

สังเกตตามที่เล่าไว้ในคัมภีร์ทั้งหลายว่า เทวราชผู้เป็นมารนี้มีความกลัวเป็นข้อสำคัญอยู่ข้อหนึ่งว่าตนจะสิ้นอำนาจครอบครองโลก ไม่ประสงค์ให้ใครทั้งนั้นบรรลุมรรคผลนิพพาน หรือจะเรียกว่าวิมุตติหรือโมกขธรรมก็ได้ พูดง่าย ๆ ก็คือไม่ประสงค์ให้ใครประสบความหลุดพ้นจากกองกิเลส เช่น ตัณหา อุปาทาน หรือ ราคะ โทสะ โมหะ และหลุดพ้นจากกองทุกข์ มี เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นต้น

พูดอีกอย่างหนึ่งว่า ไม่ประสงค์ให้ใครหลุดพ้นไปจากโลกเป็นโลกุตระ ที่แปลว่าเหนือโลก ก็คือพ้นโลกนั่นเอง เพราะเมื่อผู้ใดพ้นโลก หมายถึงว่ามีจิตใจพ้นกิเลสดังกล่าว ผู้นั้นก็พ้นอำนาจของมาร ซึ่งมารจะใช้อำนาจให้เป็นไปในผู้นั้นอีกไม่ได้ ความเป็นสวสวรรดิ (เทียบกับจักรวรรดิ) ของมารก็หมดสิ้นไป

ฉะนั้น เมื่อพระโพธิสัตว์ทรงแสวงหาโมกขธรรมทรงได้พบทางทรงดำเนินไปในทางจนถึงในราตรีที่จะตรัสรู้ ท่านเล่าว่าพญามารได้มาป้องกันรังควานอย่างสุดกำลัง พระโพธิสัตว์ก็ทรงผจญสู้อย่างเต็มที่ อย่างที่เรียกว่าเสี่ยงบารมี พูดอย่างสามัญว่าสู้ตายไม่ยอมถอย เช่น ทรงอธิษฐานพระหทัยตั้งความเพียรแน่วแน่ว่าจะไม่ยอม ลุกขึ้นจากที่ประทับจนกว่าจะได้บรรลุผล แม้ว่าเนื้อเลือดทั้งหมดจะเหือดแห้งไปเหลือแต่หนังเอ็นกระดูกก็ตาม อาศัยพระบารมีที่ทรงบำเพ็ญมาเต็มเปี่ยมแล้ว จึงทรงชนะมาร ทรงบำเพ็ญเพียรต่อไปจนได้ตรัสรู้

แม้ต่อมาท่านก็เล่าว่า มารได้มาเกี่ยวข้องอีกมากครั้ง แสดงว่ายังคอยติดตามหาช่องโอกาสอยู่เรื่อย ๆ เพราะพระพุทธเจ้าได้ทรงสอนเวไนยนิกรให้พ้นอำนาจของตนมากขึ้นทุกที จึงไม่ปรารถนาจะให้พระองค์ดำรงพระชนม์อยู่นาน

และในที่สุดท่านก็เล่าว่า พระพุทธเจ้าทรงปลงพระชนมายุสังขารตามคำอาราธนาของมารนั่นเอง แต่ก็ทรงปลงในเมื่อได้บำเพ็ญพุทธกิจสำเร็จตามที่ได้ทรงตั้งพระหทัยไว้แล้ว

พญามาราธิราชเป็นเจ้าก๊กหนึ่งแห่งสวรรค์ชั้นที่หก ก็จะต้องทำบุญไว้มาก ไม่เช่นนั้นก็จะไม่บังเกิดในสวรรค์ชั้นสูงนี้ได้ แต่ก็จะต้องเข้าใจว่า ทำบุญเพียงเพื่อสวรรค์เท่านั้นดูก็ชอบกลอยู่ท่านไม่กล่าวว่าพญามารได้มาขัดขวางใครที่ทำบุญ เช่น ทาน ศีล เป็นต้น เพื่อสวรรค์หรือที่เป็นภูมิเพียงเพื่อสวรรค์ มาขัดขวางแต่ผู้ปฏิบัติเพื่อ มรรค ผล นิพพาน เช่น พวกทำกรรมฐานเพื่อสิ้นกิเลส

-->> เรื่องของมารยังมีอีกมาก เป็นอันว่าสวรรค์ชั้นนี้แบ่งเป็น ๒ ก๊ก เหมือนอย่างขาวกับดำ และมีเจ้าครองอยู่ ๒ องค์ ที่ลงมาเกี่ยวข้องในประวัติพระพุทธศาสนามากก็คือพญามาร เรียกเต็มว่า ปรนิมมิตวสวัตตีเทวราช ฝ่ายที่เป็นมารแห่งโลกียธรรม ส่วนธาตุธรรมภาคมารในฝ่ายแห่งโลกุตรธรรมเป็นอีกระดับหนึ่ง ในส่วนของคัมภีร์พุทธศาสนากล่าวเฉพาะพญามารในโลกียธรรมเท่านั้น

**สรุปว่า ถ้าอยากอยู่เหนือมาร ต้องเก่งกว่ามารคือพ้นวิสัยโลก พ้นวิสัยเหนือโลก (พูดง่ายแต่ทำยากนิ)**

 

น่าเศร้าใจ เรื่องตำนานรักซีหู.... :'(

*********************************

สวัสดีทุกท่าน ทุกนามค่ะ

มีเรื่องความฝันมาเล่านิดหน่อย ตอนตกใจตื่นก็ยังจำได้ และพยายามคิดไว้ในใจว่า ต้องจำให้ได้ จะเอามาเล่าให้ท่านๆฟัง แต่พอตื่นมา ก็กลายเป็นว่าจำได้เพียงนิดหน่อยเท่านั้น ฮ่าๆๆ เป็นงั้นไป

ในฝัน เรารู้สึกเหมือนมีผู้หญิงตามมาด้วย พาเรามาดูประตูเล็กๆใต้ฐาน ที่เรารู้สึกว่ามันเป็นเจดีย์สีขาว มันจะเป็นประตูทรงคล้ายๆดอกบัว เล็กแบบพอดีคนมุดเข้าไปได้ เรารู้สึกว่ามันเริ่มๆเก่าหน่อยแล้ว และคนที่มาด้วย บอกว่าลอดเข้าไปแล้วมุดไปเรื่อยๆจะทะลุไปที่หนึ่งได้ แต่จำไม่ได้ว่าทะลุไปที่ไหน และเรารู้สึกเหมือนเรามีกุญแจด้วย

หน้าประตูเล็กๆนั้น มีเศษเหรียญดำๆ ตกอยู่บ้าง วางอยู่เหนือประตูบ้าง เหมือนเขาจะบอกว่า เราต้องซื้อทางเข้าไป โดยมอบเหรียญนั้น วางไว้ที่ประตูแต่ละบานที่จะผ่านไป เราจำได้ว่าเรามุดเข้าไปนะ แต่หลังจากนั้นก็จำไม่ได้อีก

ฟังไว้เป็นนิทานนะจ้ะ เผื่ออาจจะฝันเพราะกินเยอะ นอนมากอีกก็เป็นได้ ยังจำได้ถึงคราวที่เล่าเรื่องดอกจำปีให้ฟัง พี่นุ๊กว่ามันคือดอกจำปาซะงั้น 5555+

catt7

 

สวัสดีค่ะ น้องฟ้ามุ่ย ใกล้ความจริงแล้วนะ
จะกลับไปบาดาลแล้วจิ ต้องซื้อที่ด้วยเหรอ คราวหน้าพกตังค์ไปเยอะๆ นะคะ

วันนี้วันอาทิตย์ อยากคุยเรื่องพิเศษๆ แต่ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะพิเศษหรือเปล่านะ

ตั้งแต่จำความได้จนถึงปัจจุับัน เห็นแต่ผู้คนที่แสวงหาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ เพื่ออะไร เพื่อใช้เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวทางใจ เค้าว่ากันอย่างนั้น เราก็ฟังๆ ไว้ แต่ก็สงสัยในใจว่าทำไมต้องหามาเพื่อยึดไว้ ยึดไว้เพื่ออะไร อ๋อ...หรือเพราะว่าใจมันเคว้งคว้าง ลอยไปลอยมา อาจหลงทางไปไกล กลับบ้านไม่ถูก ตอนเด็กๆ เราคิดอย่างนี้จริงๆ แต่ก็ไม่เคยขัดใคร ก็อ่านกันเล่นๆ เป็นนิทานไป ฮิ้วววว...

มีนิทานเซนอยู่เรื่องนึง จะเอามาเล่าให้อ่านกันนะ ได้ปรัชญาชีวิตดี

เรื่องมันมีอยู่ว่า

มีพระธุดงค์สองรูปเดินมาด้วยกัน เดินมาถึงห้วยน้ำใหญ่ เห็นหญิงสาวอยู่ผู้หนึ่ง ซึ่งเป็นสาวพิการ ไม่สามารถข้ามลำห้วยได้ แต่ว่าสตรีพิการผู้นั้นต้องข้ามลำห้วยกลับไปบ้านให้ได้ เพราะเรือนั้นไม่มีแล้ว จึงเกิดเหตุขึ้น

พระรูปแรก : เดี๋ยวเราอุ้มสตรีผู้นี้ข้ามลำน้ำหน่อยเถิด

พระรูปที่สอง : จะดีหรือท่านแตะเนื้อต้องตัวสตรีนั้นอาบัติ

พระรูปแรกไม่สนใจอุ้มสตรีพิการนางนั้นข้ามห้วยหนองมาได้ เมื่อมาถึงริมฝั่ง สตรีพิการนางนั้นจึงกล่าวว่า “มิเป็นไรดอกพระคุณเจ้า ข้าเจ้าสมารถเดินทางบนผืนดินได้ ส่งข้าแค่เพียงนี้ สาธุการแด่ตถาคตด้วยเถิด”

เมื่อวางหญิงชรานางนั้นลง แล้วพระธุดงค์ทั้งสองเดินต่อไปอีกกว่า 10เส้น

ในที่สุด พระธุดงค์รูปที่สองก็ ถามด้วยความในใจที่อัดอั้นมานานว่า

“เหตุใดพระรูปนี้ถึงได้ต้องทำอาบัติ แตะเนื้อต้องตัวสตรี นี่มันเจตนามิใช่หรือ”

พระธุดงค์รูปแรก ท่านว่า “เราน่ะวางสตรีผู้นั้นตั้งแต่นานมาแล้ว เหตุใดท่านยังถือตามมาด้วยเล่า ปล่อยวางเถิดแล้วจักสบาย”

 

สวัสดียามบ่ายค่ะ..คุณนุ๊ก และชาวเมืองคุรุวาโร ทุกท่าน
....ท่าทางเมืองจะเงียบเหงา..แฮะ งั้นมีของฝากจากนครสวรรค์...จ้า
[ame=http://www.youtube.com/watch?v=W5tUwkNopEY&feature=related]มังกรทองนครสวรรค์ 2554 (2) - YouTube[/ame]

 

นิทานเรื่องเสี้ยวหนึ่งของชีวิต

สมัยที่เป็นเด็กวัยรุ่น เราเคยทะเลาะกับพี่ชาย ทะเลาะกับพ่อ ด้วยเรื่องของเพศหญิงและชาย ด้วยความที่ติดพี่ชาย และพี่ชายเป็นต้นแบบในทุึกๆ เรื่องการเลี้ยงดูในบ้าน ผู้ชายจะยิ่งใหญ่เสมอในสายตาของแม่ เพราะแม่เชื่อว่าผู้ชายคือพระ และผู้หญิงนำมาซึ่งเรื่องเสื่อมเสีย

พี่ชายเที่ยว เกเร เราก็เที่ยวและเกเรเหมือนกัน แต่ก็อยู่ในกรอบของศีลธรรม พี่ชายไม่กลับบ้าน เราก็ไม่กลับบ้าน

มีอยู่วันหนึ่งที่เที่ยวจนลืมกลับบ้าน (เป็นไปได้ยังไง) ติดเืพื่อนค่ะ เลิกเรียนก็ตามเพื่อนไปเที่ยวกัน ส่วนใหญ่ที่เที่ยวก็คือบ้านเพื่อนนั่นแหละ เรามีเพื่อนที่สนิทกันอยู่ 3 คน ทุกคนไปรวมกันอยู่ที่บ้านเพื่อนคนนี้ พ่อแม่ของเพื่อนทำการค้าอยู่ต่างจังหวัดและบางครั้ง ก็ข้ามไปมาเลเซีย เพื่อนจึงอยู่บ้านกับพี่สาวซึ่งทำงานแล้ว หลังเลิกเรียนเธอจะอยู่บ้านคนเดียว ตามประสาวัยรุ่นที่รักอิสระ และต้องการประสบการณ์ชีวิตของความอิสระเสรีทั้งความคิดและการกระทำ

เราไปรวมกันที่นั่น ไม่ได้มีอะไรพิเศษ นอกจากช่วยกันทำการบ้าน ติวหนังสือกัน รวมกลุ่มคุยกัน เรื่องเรียนบ้าง เรื่องสถานที่ท่องเที่ยวบ้าง ซึ่งสถานที่ของพวกเราส่วนใหญ่ก็จะเป็นแม่น้ำ ภูเขา ทะเล อยู่ต่างจังหวัดไกลๆ นัดแนะกันว่าปิดเทอมจะไปที่ไหน และก็ทำอาหารรับประทานกันเอง จนบางวันเพลิดเพลินก็ค้างกันที่บ้านเพื่อน เพื่อนของเราแต่ละคนมีพ่อแม่ดุๆ ทั้งนั้น โตเป็นสาวแล้วก็ยังโดนเฆี่ยน แต่ก็ไม่เข็ด

พอรู้สึกตัวก็ผ่านไปแล้วหนึ่งวัน แต่ทุกคนไปเรียนตามปกติ แต่พอแต่ละคนกลับเข้าบ้านในวันถัดไป เป็นอันว่ารู้กันโดนตีกันถ้วนหน้า เราก็เช่นกัน

วันนั้น เราโดนยำค่ะ เพราะทั้งพ่อ ทั้งแม่ ทั้งพี่ชาย รุมดุด่าว่ากล่าว โดนตีด้วย เราร้องไห้ไปเถียงไป สุดท้ายสรุปว่าเค้าเป็นห่วง กลัวว่าจะเกิดอันตราย ลูกผู้หญิงมีอันตรายมากมายร้อยแปด และเราไม่สมควรประพฤติตนอย่างนั้น เพราะว่าเราเป็นผู้หญิง ได้ยินคำนี้มันปี๊ดขึ้นมาทันที ทำไมล่ะ ผู้หญิงต่างจากผู้ชายตรงไหน ผู้หญิงก็มีชีวิตจิตใจเหมือนกัน ต่างกันแค่...(นึกในใจไม่กล้าพูดค่ะ) แต่ก็น้อยใจ เสียใจ เพราะตลอดเวลาตั้งแต่เล็กจนโต เราคิดเสมอว่าทุกคนเกิดมาเหมือนกัน ไม่แตกต่างกัน เกิดแล้วก็ตายเหมือนกัน มีเสรีเท่าๆ กัน ทำไมต้องแบ่งเป็นหญิงและชาย ทำไมต้องมีข้อจำกัดต่างๆ สำหรับแต่ละเพศ ความคิดต่างๆ เหล่านี้วนเวียนอยู่ในหัวตลอดเวลา จนทุกวันนี้ก็ยังคิดเช่นนั้น แต่ความน้อยเนื้อต่ำใจไม่มีแล้ว เพราะเราเข้าใจแล้วว่าทำไมคนที่รักเรา เขาถึงห่วงใยและคอยกีดกันไม่ให้เราต้องประสบกับเหตุการณ์เลวร้ายในชีวิต

แต่เราก็ไม่เคยพบพานกับเหตุการณ์ร้ายๆ สำหรับชีวิตวัยรุ่นของเรา มีแต่ความสนุกสนาน ไม่รู้จักว่าทุกข์เป็นยังไง สอบเสร็จไม่กลัับบ้านค่ะ ไปฉลองกันที่ชายทะเล 3 วัน 3 คืน ทุกคนจะเก็บสตางค์ค่าขนมไว้ทุกวันสะสมไว้ จนปิดเทอมปลายภาค เราจะมาสอบพร้อมด้วยกระเป๋าเดินทางคนละใบ สอบเสร็จไปเลยค่ะ ทั้งชุดนักเรียนนั่นแหละ โทร.บอกพี่สาวแค่นั้น มันส์จริงๆ แต่ไม่รู้หรอกว่าพ่อแม่พี่น้องเป็นห่วงแค่ไหน...บางครั้งที่เราขออนุญาตแม่ไปเที่ยว และแม่ไม่อนุญาต แต่เรารั้นที่จะไป แม่จะต้องร้องไห้ (เรานี่บาปจริงๆ) พอเห็นแม่ร้องไห้เราก็จะไม่ไป

นี่แหละ...มันทำให้เราได้เห็นว่าความรัก ความห่วง มันทำให้เราขาดอิสระยังไง ตลอดเวลาเราดิ้นรน ขวนขวายให้หลุดออกจากห้วงความรัก ความห่วง ของพ่อแม่พี่น้อง ทุกวันนี้ สำเร็จแล้วค่ะ เพราะพ่อแม่เสียหมดแล้ว พี่น้องต่างก็มีภาระหน้าที่ไม่มีเวลามาห่วงเรา ไชโย้...

 

สวัสดีคุณครูที่รัก
ไม่เอามังกรได้ป่ะ อยากอ่านเรื่องราว เรื่องเล่า
นิทานก็ไม่มี คนเล่าก็ไม่มา...ชักจะเบื่อๆ แล้วนะเนี่ย
นอนก็ไม่หลับ เพราะไม่เคยนอนกลางวัน จะไปเที่ยวก็ห่วงเพื่อน
เฮ้อ!!! หาความพอดีให้ตัวเองไม่ได้เล้ยยยยย
ถ้าจะกรุณา...เรื่องอะไรก็ไ้ด้ค่ะ...คุณครู

 

ใกล้แล้วจริงๆเหรอคะพี่นุ๊ก ฮ่าๆๆๆ... ตัวเองยังรู้สึกว่ามันยังไงพิกลอยู่เลย

ปล. นิทานเรื่องนี้กินใจดีจัง วางนานมาแล้ว เหตุใดยังถือตามมาด้วยเล่า

ลึกซึ้งดีจริงๆจ้า

คิดถึงทุกท่านทุกนาม เสาร์ อาทิตย์ทีไร เงียบกริ๊บตลอด ... (ว่าแต่คนอื่น ไอ้เราก็เพิ่งเข้ามา อิอิ)

 

ใช่ ใครๆ เค้าก็ไปเที่ยวกันวันอาทิตย์
แต่สำหรับพี่ ไม่มีวันพิเศษ ไม่มีวันหยุด
มีแต่ัวันอยาก....อิอิ ก็พูดกันไป ฮิ้วววว
อยากอ่านนิทาน...

 

, jernnrej, nouk, มีโชคชัย, โฟร์o, Kee_Key, Aunny_Trakarn, ดาว*, wanjai99, นิวัตร์

คนเริ่มเยอะ... รอฟังนิทานอยู่นะจ้ะcatt7

 

เรื่องห่วงละกัน..เอาให้เบื่อห่วงกันไปเลย..นะจ๊า.าาา
ห่วงมีหลายแบบ..ต้นตอใหญ่ ก็มี รัก โลภ โกรธ หลง
แค่ห่วงรัก..นะ ก็มากมายก่ายกองแล้ว
แค่นั้นยังไม่พอ..สะสมห่วงกันมานาน.นนนนนน หลายภพหลายชาติ..อีก..
ใช่ไหมจ๊ะ..คุณนาย แล้วห่วงรักที่ตัวเองมีให้เค้าน่ะ..แบบไหน อยากรู้จัง..
แต่อย่างไรก็..อย่าให้ไม้เอกหายนะจ๊ะ..ลมเพชรหึง..จ๊าก.กกกก น่ากลัว !!!!

 

ไม่มีใครเ่ล่า งั้นเสนอนิทานเซนอีกเรื่องแล้วกัน (ชอบ)

เิงินแลกปัญญา

ครั้งหนึ่ง ขณะที่ชายคนหนึ่งกำลังซ่อมกำแพงที่ถล่มลงมา หลังจากฝนตกลงมาอย่างหนัก เขาได้ขุดพบทองคำก้อนใหญ่ก้อนหนึ่ง เลยกลายเป็นเศรษฐีในชั่วพริบตา

ชายคนนั้นรู้ตัวเองดีว่า ตัวเองค่อนข้างโง่ จึงไปปรึกษากับพระอาจารย์ท่านหนึ่ง พระอาจารย์แนะนำว่า “เจ้ามีเงิน ผู้อื่นมีปัญญา เจ้าทำไมไม่ใช้เงินไปซื้อปัญญาของคนอื่น”

ชายคนนั้นจึงเข้าไปในเมืองเจอพระรูปหนึ่ง ชายนั้นจึงถามพระรูปนั้นว่า “ท่านจะขายปัญญาของท่านให้แก่ข้าพเจ้าได้หรือเปล่า” พระนั้นตอบว่า "ปัญญาของอาตมาแพงนะ เจ้าสู้ไหวหรือ?” “ขอเพียงซื้อปัญญาได้แพงเท่าไหร่ ข้าพเจ้าก็สู้” ชายนั้นตอบ

“เมื่อเจ้าพบสิ่งที่ยากลำบากใจ เจ้าอย่าเพิ่งเร่งรีบตัดสินใจ ให้เดินไปข้างหน้า 3 ก้าว หลังจากนั้นเดินถอยไปข้างหลัง 3 ก้าว ทำซ้ำอย่างนี้ อีก 3 ครั้ง เจ้าก็จะได้ปัญญา”

“ปัญญา ง่ายอย่างนี้หรือ?” ชายคนนั้นทำท่าไม่เชื่อและลังเล กลัว พระรูปนั้นจะหลอกเอาเงิน พระรูปนั้นอ่านสายตานั้นออก จึงพูดว่า

“เจ้ากลับไปก่อน ถ้าหากเจ้ารู้สึกว่าปัญญาของข้าพเจ้าไม่คุ้มกับเงินเหล่านี้ เจ้าก็ไม่ต้องกลับมาแล้ว หากเจ้าคิดว่าคุ้ม เจ้าค่อยกลับมา”

เมื่อกลับถึงบ้านในตอนค่ำมืด ชายคนนั้นเห็นเหมือนกับภรรยา กำลังนอนอยู่กับคนอื่น จึงถืออีโต้เข้าไปหวังจะฆ่าคนนั้น แต่ทันใดนั้นนึกถึงคำพูดของพระรูปนั้นในตอนกลางวัน

จึงเดินไปข้างหน้า 3 ก้าว เดินถอยหลัง 3 ก้าว ทำซ้ำอีก 3 ครั้ง ขณะที่กำลังเดินอยู่นั้น คนที่นอนอยู่กับภรรยาของเขาพูดขึ้นว่า “ลูกเอ๊ย ดึกๆอย่างนี้ทำอะไรอยู่นั่น?”

ชายคนนั้นเมื่อรู้ว่าเป็นเสียงมารดาของตนเอง จึงคิดในใจว่า “หากกลางวันนี้ไม่ซื้อปัญญามา วันนี้คงจะฆ่าแม่ของตนเองแล้ว”

วันรุ่งขึ้นจึงรีบนำเงินไปถวายพระรูปนั้นแต่เช้า

 

ฮ่า..ชอบอ่ะ..
ถ้าประธานไม่มา...เราก็เปลี่ยนนิทานพญานาค เป็นนิทานแฝงข้อคิดธรรมะ..ก็ดีแฮะ. อ่านแล้วนึกภาพตาม..สนุกดี. เน๊อะ คุณนาย.

 

สำหรับเราแล้ว เรารักคุณครูแบบเพื่อนร่วมชะตาเดียวกันจ้ะ
ทุกคนรักหมดเลย ถามว่าห่วงมั้ย ก็มีบ้างนะ แต่ห่วงของเรา
ไม่เอาไปร้อยรัดใครให้ทรมานหรอก มันรัดแต่ตัวเอง ฮ่าฮ่าฮ่า...
นี่ยิ่งกว่าห่วงคนอื่นอีกนะ....ใกล้จะปลดห่วงแระ
เพราะเหลือแค่ห่วงเดียว...ห่วงไปทั้งโลก

 

พยายาม..เข้มแข็ง อดทน นะจ๊ะ..คุณนาย
ง้าน.นนน เล่าเรื่องราวเช้านี้ให้ฟัง ๑ เรื่อง (ค่อนข้างวาบหวามนิดนึง..แต่ขอไม่เซ็นเซอร์นะจ๊ะ)

 

เล่าแล้วหรือยังเนี่ยคุงคู
รอมาเกือบชาติ...แล้วนะ
ตกลงจะเล่าชาตินี้หรือชาติหน้า????

 

ช่วงนี้ ชอบฝันไปแต่ป่า เขา
มีแต่กอไผ่ กะ หน่อไม้
เดี๋ยวเก็บมาทำซุปหน่อไม้ ซะเลยนิ

555

 

ใจเย็นจ้าพี่นุ๊ก... พี่ดาวคงกำลังตั้งใจพิมพ์อยู่นาาาา:z16

 

แหะๆ... คุณหวานใจพูดซะเราหิวเลยค่ะ อยากกินเลยนะนี่