นิทาน เรื่อง "พญานาค"

คุณบาศก์นี่ อารมณ์ขันดีจัง คราวหน้าไม่ต้องเกรงใจนะคะ
กัดสู้ไปเลยค่ะ จะได้รู้ว่าไผเป็นไผ อิอิ

 

"วันจันทร์ที่เงียบเหงา" :'(

 

เสนอนิทานเซน เรื่อง ตัวรู้ (อ่านแก้ขัดไปหน่อยนะ)

ครั้งหนึ่ง ท่านเว่ยหล่างไปพักค้างแรมที่บ้านหลังหนึ่ง ขณะที่กำลังจะนอนพักผ่อนในช่วงบ่าย ได้ยินเสียงคนกำลังสวดมนต์ เลยลุกขึ้นไปถามผู้นั้นว่า

“เจ้าเข้าใจความหมายของบทที่สวดหรือเปล่า ”
“บางตอนเข้าใจยากจริงๆ”

ท่านเว่ยหล่างเลยอธิบายให้ฟังบางตอนของบทสวดว่า
“เมื่อ เราอยู่ในโลกแห่งมายาจอมปลอมนี้จนผมหงอกขาวหมดไปทั้งหัวแล้ว พวกเราต้องการอะไร? และเมื่อไฟแห่งชีวิตกำลังจะมอดลง ใจเต้นอ่อนลง และลมหายใจกำลังจะขาดรอนๆ อะไรคือสิ่งสุดท้ายที่เราหวัง? และเมื่อกายของเรากำลังเน่าเปื่อยอยู่ในสุสาน ธาตุกลับคืนสู่ธาตุ ธาตุดินสู่ดิน ชีวิตกลายเป็นสิ่งไร้ความรู้สึกในความว่างเปล่า... แล้วเราอยู่ที่ไหน?”

คนที่สวดมนต์นั้นได้ชี้คำหลายคำในคัมภีร์ที่ไม่เข้าใจความหมายแล้วถาม...ท่านเว่ยหล่างยิ้มๆแล้วตอบว่า
“ข้าพเจ้าไม่รู้หนังสือ ท่านถามมาเลยดีกว่า"

คนๆนั้นรู้สึกแปลกใจแล้วพูดขึ้นว่า
“ท่านอ่านหนังสือไม่ออก ท่านจะเข้าใจความหมาย เข้าใจหลักธรรมได้อย่างไร?”

ท่านเว่ยหล่างตอบว่า
“หลัก ธรรมของพุทธะ กับตัวหนังสือไม่เกี่ยวกัน ตัวหนังสือเป็นเพียงเครื่องมือที่จะเรียนรู้ สิ่งที่จะเข้าใจหลักธรรมคือจิต คือตัวรู้ ไม่ใช่ตัวหนังสือ"

ท่านเว่ยหล่างรับตำแหน่งพระสังฆนายก โดยที่ยังไม่ได้บวช หลังรับตำแหน่งต้องหนีภัยจากพระที่เป็นศิษย์พี่ ไปอยู่ในป่ากับพรานป่า 15 ปี ถึงจะกลับมาในเมืองแล้วบวช

 

เทพเจ้ากอบัว

ชายคนหนึ่งบำเพ็ญธรรมริมฝั่งน้ำ
เห็นบัวน้อยออกดอกงามล้ำหลากหลาย
จึงเด็ดบัวดอกหนึ่งมาอย่างงมงาย
หวังสูดกลิ่นไว้ข้างกายพอชื่นใจ

ฉับพลันก็มีเสียงก้องร้องบอกว่า
เราคือเทพปทุมมาแห่งสระใส
เจ้ามาเด็ดดอกบัวข้าทำไม
เจ้าเคยร้องขอใครใครแล้วหรือยัง

เจ้าไม่ควรปล่อยดวงจิตให้คิดโลภ
มูลละโมบแสดงท่าน่าโอหัง
ปล่อยหัวใจให้เบือนบิดถูกปิดบัง
เสียดายธรรมเป็นกำลังที่บำเพ็ญ

ชายผู้นั้นสุดเสียดายละอายยิ่ง
ข้าไม่รู้จริงจริง มองไม่เห็น
เด็ดดอกบัวดอกขาวงามยามเยือกเย็น
ข้าไม่รู้ว่ามันเป็นของใครใคร

ขณะที่ชายคนนั้นสำนึกผิด
ชายคนหนึ่งไม่คาดคิด...ก็มาใกล้
ฉุดกระชากลากทึ้งบัวไม่เหลือใย
แถมยังเหยียบบางส่วนไว้ใต้โคลนตม

ข้าแต่องค์เทวามหาเทพ
ข้าเพียงเก็บดอกบัวหนึ่งก็ขื่นขม
ท่านดุด่าว่ากล่าวด้วยคำคม
คนเมื่อครู่เขามางมทั้งรากบัว

ท่านไม่ด่าว่าเขาเลยสักนิด
ทั้งที่รู้ว่าในจิตเขาคิดชั่ว
ข้าผิดพลาดพลั้งไปไม่รู้ตัว
ใยท่านเทพจึงเมามัว...ไม่อภัย...?

อันว่าผู้บำเพ็ญธรรมอันล้ำเลิศ
งามบรรเจิดดุจผ้าขาวพริ้งพราวใส
เศษความชั่วแม้เพียงนิดลอยติดไป
ก็มองเห็นมาแต่ไกลยิ่งชัดเจน

คนครู่นี้มีจิตใจที่ช้าชั่ว
ต่อให้ซักล้างทั้งตัวก็ยังเห็น
ที่ข้าตักเตือนเจ้าเฝ้าบำเพ็ญ
ดังผ้าขาว หวังเจ้าเป็น...ไม่เปลี่ยนแปลง

 

สวัสดีค่ะ..ชาวเมืองคุรุวาโรทุกท่าน

...ยินดีค่ะ ที่ได้มีโอกาสร่วมบุญกัน ขออนุโมทนาสาธุด้วย เช่นเดียวกันค่ะ...ดาว*

 

ว้า...ทำไมเงียบเหงาหงอยกันจังเลย ปยานาคคึกคักหน่อยซิจ๊ะ เอานิทานเทพไปอ่านหนึ่งเรื่อง แก้เซ็งไปก่อนนะ

พระแม่มีนาคชี

เมื่อครั้งที่พระฤๅษีอากาธิญาณได้ทำพิธีสักการะพระศิวะเจ้า และได้ขอพรว่า ขอให้ตนได้ยินยลการเริงระบำอันศักดิ์สิทธิ์ของพระแม่เจ้าปารวตี และพระศดาศิวะ คำขอนั้นทำให้พระผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองทรงลุกขึ้นจากสมาธิและออกมาร่ายรำตามคำขอนั้น แต่แล้วการร่ายรำก็ได้สะดุดลง

เนื่องจากต่างหูของพระแม่ได้หลุดออกในขณะทรงระบำ พระองค์ไม่อยากหยุดร่ายรำจึงใช้พระบาทหนีบต่างหูขึ้นมาเหน็บไว้ที่ข้างพระกรรณของพระองค์ พระแม่เจ้าปารวตีเห็นดังนั้นจึงทรงพิโรธเป็นการมาก เพราะพระศิวะได้หยามพระนางโดยการใช้เท้าหนีบต่างหูอันเป็นเครื่องหมายแห่งพระนางที่เป็นเหมือนขุมพลังของพระศิวะเจ้า พร้อมกับตำหนิพระศิวะด้วยโทสะอันรุนแรงจนทรงเผลอตรัสออกไปว่า พระศิวะทรงเป็นโยคีนุ่งห่มหนังเสือหนังหมีป่าเถื่อน ทรงมีสังวาลย์เป็นอสรพิษน่าขยะแขยง และทรงมีตาที่สามประหลาดแท้ พระศดาศิวะฟังดังนั้นจึงพิโรธมากได้ทรงร่ายคำสาปให้พระแม่ปารวตีเกิดเป็นมนุษย์อีกครั้ง พระนางทรงเศร้าเสียใจเป็นอันมากที่ได้ดูถูกพระสวามีเช่นนั้น

แต่เมื่อคำสาปได้ถูกสาปออกไปแล้วพระนางจึงต้องลงมาเกิดเป็นพระราชธิดาของกษัตริย์เมืองปาเดียน ในสังคมของชาวทมิฬ โดยการนำพาของพระวิษณุเจ้า ซึ่งมีศักดิ์เป็นพระเชษฐาของพระองค์

พระนางได้ทรงกำเนิดอีกครั้งจากกองไฟที่กษัตริย์และราชินีเมืองปานเดียนทำการบูชาเพื่อขอบุตร พระนางทรงเป็นเด็กสาววัย 3 ขวบ ลอยอยู่เหนือกองไฟ บนพระอุระของพระนางปรากฎพระถันถึง 3 จุดด้วยกัน กษัตริย์ปานเดียนและราชินีต่างพอพระหฤทัยมากและรับเป็นบุตรสาวทันที

โดยตั้งพระนามว่า ธาดาทาไก หรือแปลว่า ผู้ที่กำเนิดจากพระอัคนี พระนางทรงเติบโตขึ้นด้วยความห้าวหาญ ดุร้ายดุจบุรุษเพศ ทรงเก่งกล้าสามารถทั้งเวทย์มนต์ การต่อสู้ และทรงเป็นเอกกวีที่หาใครเทียบยาก เล่ากันว่า พระนางมักจะปลอมพระองค์เป็นสาวชาวบ้านออกไปนิเวศน์พระนครปาเดียนอยู่บ่อยๆ และได้ทรงช่วยเหลือผู้คนไว้มากมาย

ครั้งหนึ่งที่เกิดช้างพลายตกมันบุกเข้าพระราชฐาน หากองทหารและควาญช้างผู้ใด ก็ไม่สามารถหยุดช้างตกมันเชือกนี้ได้ พระนางเพียงเดินเข้าไปลูบหัวช้างตัวนี้ ก็กลับเชื่องทันทีสร้างความอัศจรรย์ใจแก่ชาวเมืองเป็นอันมาก

เมื่อพระนางเจริญพระชรรษาได้20ปี ทรงได้ปกครองเมืองแทนพระราชบิดา โดยมีพระนามที่ฤๅษีอากาธิญาณตั้งมาใหม่ว่า มีนาคชี แปลว่า ตาปลา กล่าวคือ ปลาในแม่น้ำคงคาวางไข่ไว้ในตาตัวเอง และประทังความหิวโดยการมองลูกๆของมันเติบโตอย่างมีความสุข พระแม่มีนาคชีได้ทรงปกครองเมืองด้วยความห้าวหาญและเข้มแข็ง ดุจขุนศึกนักรบ พระนางทรงเลิกธรรมเนียมที่ผู้หญิงต้องนำของหมั้นไปให้แก่ฝ่ายชาย และที่สำคัญพระนางทรงเลิกประเพณีการบูชาพระอินทร์ ที่ต้องปล่อยฝูงม้าพหุปการ100ตัว หากไปหยุดที่เมืองใดก็ต้องมีการประหัตประหารกันเพื่อแย่งชิงดินแดน

โดยพระนางกล่าวว่า การบูชาพระอินทร์ดังกล่าวไม่ได้สร้างความเจริญอะไรเลย พระอินทร์ทรงรับรู้และทรงพิโรธเอามาก ได้ส่งกองทัพเทวดาลงมาปั่นป่วนเมืองปานเดียนให้วอดวาย แต่พระศิวะทรงทราบก่อนจึงทรงแปลงพระองค์เป็นชายหนุ่มมาช่วยพระแม่มีนาคชีต่อสู้จนได้รับชัยชนะ หลังจากนั้นพระแม่มีนาคชีได้แต่กองทัพพร้อมกับหญิงรับใช้นามว่า สุมาธิ ขึ้นไปบนวิมานของพระอินทร์ เหล่าเทวดาทราบได้หนีกันอลหม่านโดยมีเพียง พระวายุเทพ พระอัคนีเทพ พระวรุณเทพ และพระยมเทพรับหน้า แต่ทั้งหมดก็ไม่อาจทำอะไรพระนางได้ เพราะพระนางทรงมีพระบุญญาณุภาพที่สูงส่งกว่า พระอินทร์หนีไปเข้าเฝ้าขอร้องพระศิวะให้ช่วยตน และหลบซ่อนอยู่ที่เขาไกรลาศนั่นเอง

เมื่อพระแม่มีนาคชีรู้ข่าวจากเทวฤๅษีนารัท จึงติดตามไปที่ไกรลาศ แต่พระโคนันทิห้ามไว้ จึงถูกทำร้ายจนสาหัส ความร้อนไปถึงพระศิวะทรงออกมาพบกับพระแม่มีนาคชี ทันใดนั้นความดุร้าย ห้าวหาญเยี่ยงบุรุษเพศและพระถันที่สามของพระนางได้เลือนหายไป ทรงทิ้งอาวุธและทรงมีความเขินอายดั่งสตรีเพศเมื่อทรงทอดพระเนตรเห็นพระศิวะ คำสาปของพระศิวะได้หมดสิ้นไป และได้ทรงสยุมพรกับพระศิวะอีกครั้งหนึ่ง

ในวันที่ทรงอภิเษกนั้นเทพจักรวาลทั้งหลายต่างมาชุมนุมกันที่นครปานเดียน พระแม่มีนาคชีทรงแต่องค์ทรงเครื่อง และได้ทรงทำทักษิณานุปาทาน7รอบกองไฟบูชา โดยการนำพาของพระวิษณุเจ้า(เป็นองค์แบ่งภาคของพระศิวะที่อธิษฐานขึ้น เกิดมาใหม่นามว่า พระหริหระ) เข้าสู่พิธี ในงานนั้นพระศิวะได้ทรงเนรมิตอสูรขึ้นตนหนึ่ง เพื่อสร้างแม่น้ำสายสำคัญในเมืองปานเดียนขึ้นคล้ายๆกับเป็นของขวัญแต่งงานของพระองค์ ในวันที่ทรงอภิเษกนั้นได้มีการเฉลิมฉลองกันยิ่งใหญ่เรียกว่า วันมีนาคชีกัลยานัม

พระศิวะกับพระแม่มีนาคชีได้ทรงอยู่ปกครองเมืองปานเดียนด้วยกัน และทรงมีพระราชโอรสด้วยกันหนึ่งพระองค์ซึ่งทรงพระนามว่า พระศรีรุทราปาเดียน อันเป็นพระมหากษัตริย์ของชาวทมิฬต่อมา หลังจากที่พระนางและพระศิวะทรงกลับไปไกรลาศดังเดิม

*****พระแม่มีนาคชีทรงเป็นเทพมารดรที่เชื่อว่าไม่ได้มาจากสมมติเทพ แต่น่าจะทรงพระชมน์ชีพอยู่จริงๆ ชาวทมิฬยกย่องให้พระนางเป็นเทพมารดรแห่งสายน้ำ บทมหัตราทั้ง108 (การร่ายรำ) ทรงเป็นพระแม่แห่งมนตราแก้คำสาป ภาษาทมิฬ ทรงเป็นมารดาแห่งพระวินัยกันและพระมุรุกัน รวมถึงชาวทมิฬทุกคน พระนางทรงตรัสว่า ทมิฬคือความหวัง เพราะทมิฬกำเนิดจากพระศิวะเจ้า ทมิฬมีอำนาจคือพระแม่อัมมัน ทมิฬมีความสดใสคือพระมุรากัน

 

NO...เม้นท์...เหอะ.เหอะ (หัวเราะแบบกุลสตรี)​

 

สวัสดียามเย็นค่ะทุกท่าน
มีใครไม่ชอบวันจันทร์มั่งมั้ยคะ?

เมื่อคืนฝันไม่ค่อยจะดี แต่คงเกิดจากนอนดึกมากเกินไปค่ะ

ฝันว่าเรากำลังจะหาทางออกไปยังที่ไหนซักที่
เดินมาเห็นประตูสองข้าง แต่หน้าประตูมีคนถูกล่ามนอนคว่ำหน้าอยู่
มองแล้วเป็นสีแดงเลือดหมูไปทั้งตัว ใส่ผ้าเหมือนจีวรสีเลือดหมู
ส่วนหัวเหมือนกับรูปปั้น... ขาสองข้างผอมลีบ ด้วนตั้งแต่ช่วงหัวเข่า
และช้ำเลือดสีแดงก่ำ เราก็มองอย่างแปลกใจแต่ก็ถามทางเค้า เค้าก็ชี้ไปที่ประตู
เราก็กำลังจะเดินไปตรงทางออก แต่ก็ลังเลว่าจะช่วยเค้าดีรึเปล่า
อื่นๆก็จำไม่ค่อยได้แล้ว

วันหน้าจะมาเล่าเรื่องผีๆให้ฟังนะคะ

 

อนุโมทนาบุญกับคุณครูดาวทุกประการค่ะ
กลับมาจากวัดครั้งนี้เหนื่อยๆเพลียๆแต่ไม่ลืม
เอาบุญมาฝากร่วมทำบุญที่วัดหลายอย่างเลยค่ะ
ได้อุทิศบุญให้เพื่อนธรรมหลายๆท่านบางคนจำชื่อได้
บางท่านจำไม่ได้ก็เหมารวมเป็นเพื่อนธรรมกระทู้พญานาคขอให้ได้รับกระแสที่เย็นๆค่ะ

 

อนุโมทนาสาธุกับน้องkulthida...เช่นเดียวกันค่ะ
วันนี้ต้องขออนุญาตนะจ๊ะ...ไปดูขุนศึกตอนจบซะหน่อย กะว่าจะจดจำลีลาฝีมือ
เพลงดาบของขุนศึกไปฟาดฟันกับกิเลส..ซะหน่อย
ขอให้สบายกาย สบายใจ ทุกทุกคนนะจ๊ะ...ดาว *

 

รอติดตามอ่านนิทาน...

 

เมื่อคืนระหว่างกำลังนั่งสมาธิ เพียงแค่ลมพัดกระดาษสวดมนต์ปลิว ทำเอาเราสะดุ้งสุดตัวจนต้องลืมตา หลุดจากสมาธิ...

คิดในใจพลางว่า แค่ลมพัดกระดาษปลิวแค่นี้ จิตก็หลุดเสียแล้ว ช่างอ่อนแอจริงๆ:'(

 

พอดีไปเจอในเฟชบุค ขออนุญาตเอามาฝากเพื่อนๆครับ

 

ความอ่อนแอ...ไม่ใช่สิ่งน่าละอายเลยค่ะ...แค่อย่ายอมแพ้เท่านั้น

 

ลุกผู้ชายเกิดมาชาติหนึ่งต้องไม่ลืมบวชทดแทนพระคุณพ่อแม่

 

นิทานภาพ

ภาพแรกเป็นภาพแม่ย่ามหากาลี ที่เราพูดถึงบ่อยๆ ท่านบำเพ็ญบารมีจนขึ้นเป็นพระโพธิสัตว์แล้ว ก่อนหน้านั้นที่เราได้พบท่าน ท่านยังทรงอาภรณ์สีแดง แต่หลังจากที่ญาณท่านลงมายังโลกมนุษย์ และบำเพ็ญเพียร เรื่อง วิญญาณทุกขเวทนาฯ จนถึงวันสุดท้ายที่ท่านสั่งลาเรา ท่านบอกว่าท่านจะไม่ลงมายังโลกมนุษย์อีกแล้ว เราสัมผัสได้ถึงความรัก ความห่วงของแม่ที่พึงมีต่อลูก เนื่องเพราะบารมีท่านเลื่อนขึ้นไปอยู่ในอาภรณ์ลูกไม้สีขาว และได้ประทานพรให้เราเป็นหนึ่งเดียวกับองค์แม่

ภาพนี้เป็นภาพที่เราพบและนำไปให้แม่ย่าดูแล้วถามท่านว่า องค์นี้คือใคร ใช่พระอวโลกิเตศวรหรือไม่? แม่ย่าบอกว่าคือท่านเอง รอบๆ องค์ท่าน จะมีอรหันต์ทั้งหมด 9 องค์ ลักษณะจะเป็นพุทธเกษตร

ภาพที่สอง คือสังข์ ที่แม่ย่าทำขึ้นมาจากไม้มะคึกปิดด้วยทองคำเปลว (พี่รั้ังต้องรู้จักดี) ท่านให้ไว้พกติดตัวเพื่อเรียกทรัพย์ แต่สำหรับตัวเองดีเรื่องหน้าที่การงานค่ะ ลาภลอยไม่มี เพราะท่านไม่ให้หลง ไม่ให้โลภ ทรัพย์ที่ได้มาส่วนใหญ่จึงมาจากการงานค่ะ ทุกวันนี้มันก็นอนนิ่งอยู่ในกระเป๋า ไ้่ม่ได้สนใจเลย

วันนี้คงต้องขอตัวก่อนนะคะ ได้เวลาต้องทำภาระำิกิจวันโกนแล้ว
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ...บ้ายบาย

 

คืน วันที่ 24 ฝันว่าอยู่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ดูเหมือนจะมีการเลี้ยงฉลองอะไรสักอย่างแหละ
หมู่บ้านนี้รู้สึกจะอยู่ในหุบเขาด้วย ฤ จะเป็นเมืองบังบด แต่ที่ประทับใจคือ ตัวผม กลับมี วิทยายุทธ์ เหมือนหนังจีนกำลังภายในเลย สงสัยคงบ้าหนังจีนมากไป

 

อ่านตั้งแต่เย็นได้มาหน้า1-102 สนุกมากๆเลยค่ะ เปนแฟนคลับเลย55 อนุโมทนาบุญกับพี่ๆด้วยนะคะ ขอเข้าเป็นสมาชิกด้วยคนค่ะ เล่นคอมไม่ค่อยเป็นPMก่ยังไม่รู้จักเกรงว่าจะเปนภาระกับทุกคน อารมณ์ว่าโดนอ้างอิงแล้วจะเหวอไม่รู้เรื่องกะเขาเลยบ้างไหม เป็นกำลังใจให้พี่ๆที่มาเล่า นิทาน ให้ฟังทุกคนเลย ถ้ามีโอกาสพอจะมีเรื่องที่เล่าที่นี่ได้บ้างต้องมาเล่าให้ฟังอย่างแน่นอนค่ะ ) ชื่อนุ่นนะคะยินดีที่ได้ความรู้และได้รู้จักทุกคน

 

สวัสดียามเช้าค่ะ...ชาวเมืองคุรุวาโรทุกท่าน..
....วันนี้ลักลอบเข้าเมืองแต่เช้านะจ๊ะ.. เด๋วก็ไปละ

เจ๋ง.งงง ไปเลย..น้อง.งงงง นี่แหละ..นักสู้ตัวจริง (บ่แม่น..กระทิงแดง..เด๊อ.ออ)
มีวิริยะ..อุตสาหะ ....เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ.. พี่ดาว*

 

เมื่อเช้า....ตื่นนอนมาก็รีบอาบน้ำแต่งตัว เตรียมหิ้วปิ่นโตไปวัด เลยไม่ได้ปรับอารมณ์
เหมือนเช่นทุกวัน...จำได้แค่ว่า...เมื่อคืนฝันถึงเพื่อนสมาชิกท่านหนึ่ง ชื่อ "อั๋น" ค่ะ ^^