นิทาน เรื่อง "พญานาค"

หวัดดีจ้ะ ธิดาพญานาค รออ่านหนอ...เล่าต่ิอจิ

 

น่าเสียดาย ที่จำอะไรไม่ได้เลยค่ะ และแปลกที่จู่ๆ ก็เกิดฝันถึง "คุณอั๋น" ขึ้นมา
เพราะปกติก็ไม่ค่อยได้คุยกันเลย ถ้าจะฝันถึงก็น่าจะเป็น ตะละแม่สุมนามาก
กว่าอ่ะ ^^

 

เราไม่เคยอยู่ในใจใครมาตั้งนานแล้ว
ใครจะฝันถึงเราได้ล่ะ?
และมิิกกี้ก็คงติดใจน้องอั๋น...ล่ะซิ
มันต้องมีเรื่องสะกิดใจบ้างแหละ...จริงมะ

 

หวัดดีค่ะ พี่รั้ง ออกมาทักทายน้องๆ หน่อยซิคะ
เดี๋ยวตะไคร้น้ำมันจะขึ้นเขียวนะคะ ซอกถ้ำมันอับชื้นค่ะ

 

ฝันว่าอย่างไรบ้างเจ้าคะ วานเล่าให้ฟังที

 

เสียดายมากเลยค่ะ มันจำไม่ได้จริงๆ รู้แค่ว่าเรียกชื่อ "อั๋น...อั๋น" ค่ะ
สงสัยจะ "ฝันเฟื่อง...กินมาก" ซะแล้วมั้งเรา ^^

 

สวัสดีทุกท่าน ทุกนามค่ะ...

เมื่อคืนฝันอะไรไม่รู้ จำไม่ได้ มั่วมากๆ และคิดว่าเกิดจากการกินมาก คิดมากแน่นอน

แต่มันแปลกๆ อยู่ตรงที่ว่า เราเคยฝันว่าเราไปที่ตรงนั้นมาแล้ว เราจำสถานที่ได้ แต่มันคนละเหตุการณ์กันเท่านั้นเอง และเป็นแบบนี้บ่อยๆ

คือเหมือนเราบอกตัวเองในฝันเลยว่า เอ๊ะ ...เราเคยฝันว่าเรามาที่นี่แล้วนี่นา ประมาณนั้นน่ะค่ะ

 

เล่ามาให้หมดซะดีๆ น้องฟ้ามุ่ย อย่ามากั๊กค่ะ
รออ่านหนอ

 

มันจำไม่ด้จริงๆจ้า ... รู้แต่ว่า บ้านพักแบบนี้ ถนนแบบนี้ ต้นไม้ข้างทางแบบนี้ เหมือนเราเคยมาที่นี่แล้วครั้งหนึ่ง แบบฝันถึงนี่แหละค่ะ

แล้วยังมีอีกหลายๆสถานที่ เป็นป่าก็มี ... แต่ว่าแต่ละครั้งที่มา มันจะคนละเหตุการณ์กันค่ะ แบบคราวที่แล้วฝันว่ามากับเพื่อน อีกครั้งหนึ่งก็จะฝันว่ามากับคนอื่น แต่ในใจตัวเองนั้นบอกว่าเป็นครอบครัวของเรา ประมาณนั้นค่ะ แหะๆ มันจำได้คร่าวๆเอง

 

บรรยายลักษณะ บรรยากาศให้มากกว่านี้ได้มั้ยคะ
แบบว่าอยากรู้เรื่องของชาวบ้านอ่ะ อิอิ

 

มันจำได้เลือนลางมากๆๆ ถึงมากที่สุดเลยจ้าพี่นุ๊ก รู้สึกเหมือนเป็นบ้านไม้ แบ่งเป็นห้องๆ ลักษณะคล้ายๆ โรงแรมยังไงไม่รู้

เหมือนจะเป็นสองชั้นด้วย พื้นที่ทางเดินเป็นไม้กระดาน มีเก้าอี้ให้นั่ง จำได้ว่าเราเอาผ้ากับหมอนมาปูนอนตรงทางเดิน สถานการณ์ตอนนั้นเหมือนคนในครอบครัวจะทะเลาะกัน (ซึ่งพวกเขาไม่ใช่คนในครอบครัวจริงๆของเรา แต่ความรู้สึกเรามันบอกว่าพวกเขาเป็น) แล้วเราไกล่เกลี่ยให้เขาคืนดีกัน เขาไปนั่งกอดกันร้องไห้ แถวๆ เก้าอี้ที่ทางเดินจ้ะ

ถนนทอดยาว เหมือนเป็นกรวด มีต้นไม้ใหญ่อยู่ต้นหนึ่งข้างทาง แล้วความรู้สึกมันบอกว่า เราเคยฝันว่ามาตรงนี้แล้วครั้งหนึ่ง

อีกที่ที่ฝันว่าไปอีก ก็เป็นป่า (ป่าที่พี่นุ๊กล้อว่า เป็นดอกจำปานั่นแหละจ้า) แล้วก็ยังมีอีกที่หนึ่ง แต่จำไม่ได้แล้วว่ามันเป็นยังไง

นั่งนึกสุดๆ ของที่สุดแล้ว ได้เท่านี้แหละจ้า อิอิ

 

วันนี้วันพระ เสนอเรื่องยาวๆ ให้อ่านกันนะคะ

สุขาวดีพุทธเกษตร

ภายหลังจากพุทธปรินิพพาน พระพุทธศาสนาได้แตกออกเป็น ๑๘ นิกาย โดยมีนิกายหลักคือ มหาสังฆิกะ และสถวีระ หรือเถรวาท ในเบื้องต้นความแตกแยกนั้นมีสาเหตุมาจากทั้งสองฝ่ายมีความเห็นไม่พ้องกันในเรื่องสิขาบทเล็กน้อย

คำว่า “มหายาน” หมายถึง ยาน(พาหนะ)ใหญ่ที่สามารถขนสรรพสัตว์ให้ข้ามพ้นวัฏสงสารได้ ในมหาปรัชญาปารมิตาอรรถกถา ท่านนาคารชุน (เป็นคณาจารย์องค์สำคัญที่ก่อตั้งนิกาย มาธยมิกเมื่อราวพุทธศตวรรษที่ ๗ )ได้อธิบายว่า “พระพุทธรรมมีเอกรส” คือ รสแห่งวิมุตติความหลุดพ้นจากปวงทุกข์ แต่ชนิดของยานมี ๒ ชนิด ชนิดแรกเพื่อตัวเอง ชนิดสองเพื่อตัวเองและสรรพสัตว์ด้วย และท่านยังได้กล่าวไว้ใน ทวายศกายศาสตร์ ว่า มหายาน คือ ยานอันประเสริฐกว่ายานทั้งสอง (สาวกยานและปัจเจกยาน) เหตุนั้นจึงเชื่อว่า “มหายาน” ปวงพระพุทธเจ้ามหาบุรุษได้เคยอาศัยยานนี้ เหตุนั้นจึงชื่อว่า “มหายาน” อนึ่งเมื่ออาศัยยานนี้แล้ว ย่อมเข้าถึงที่สุดแห่งยานนี้ทั้งปวง เหตุนั้นจึงชื่อว่า “มหายาน” ดังนั้นอุดมคติของมหายานจึงอยู่ที่การบำเพ็ญบารมีเพื่อเป็นพระโพธิสัตว์ ฉันจะสามารถรื้อขนสรรพสัตว์ให้ข้ามสู่พระนิพพานได้อย่างไม่มีประมาณ โดยมีแนวคิดที่ว่า หากเราพ้นทุกข์ สรรพสัตว์อื่นต้องพ้นทุกข์ด้วย หรือแม้แต่ให้สรรพสัตว์พ้นทุกข์ไปก่อน แล้วตนเองจึงพ้นทุกข์ไปภายหลัง ดังนั้น พระโพธิสัตว์จะต้องรับทุกข์แทนสรรพสัตว์ได้ แม้ว่าการเปลื้องทุกข์ให้สรรพสัตว์นั้น ตนเองจะต้องถูกเผาไหม้ในนรกกี่อสงไขยกัลป์ก็ตาม และเหตุนี้พระโพธิสัตว์จะต้องประกอบด้วยมหาปณิธาน ๔ ประการ คือ

๑) เราจะกิเลศทั้งหลายให้สิ้น

๒) เราจะศึกษาพระธรรมให้เจนจบ

๓) เราจะโปรดสัตว์ทั้งหลายให้สิ้น

๔) เราจะบรรลุพุทธภูมิ

ด้วยเหตุนี้คำสอนของมหายานจึงเต็มไปด้วย พระพุทธเจ้าและพระโพธิสัตว์มหาสัตว์มากมาย ในวัชรสูตร กล่าวว่า มีพระพุทธเจ้ามากมายดุจเมล็ดทรายในคงคานที และในมหายานศรัทโธปาทศาสตร์ กล่าวว่า พระโพธิสัตว์กลุ่มนี้สามารถไปสู่โลกธาตุทั้งปวงในจักรวาล ในขณะจิตเดียวเพื่อสักการบูชาพระพุทธเจ้าทั้งหลายเพื่อขอร้องให้พระองค์แสดง ธรรมจักร

ท่านเหล่านี้ได้อาศัยถ้อยคำต่างๆเพื่อชี้แนะเอื้อประโยชน์ต่อมนุษย์ทุกคน มหายานเชื่อว่านอกจากโลกมนุษย์ของเราแล้ว ยังมีโลกธาตุอื่นๆอีกมากมาย และในโลกเหล่านั้น มีบางโลกธาตุที่มีพระพุทธเจ้ามาอุบัติ และยังมีพระชนม์ชีพอยู่ แสดงพระสัทธรรมทศนาโปรดสัตว์อยู่ทั่วไปจำนวนมาก โลกธาตุที่มีพระพุทธเจ้ามาอุบัตินั้นเรียกว่า “พุทธเกษตร"

อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ปรากฏในคัมภีร์ชั้นหลัง เช่น คัมภีร์อนาคตวงศ์ และเตภูมิกถา ซึ่งเป็น การอธิบายโลกธาตุของพระเมตไตรย์พุทธเจ้า อันมีลักษณะใกล้เคียงกับพระพุทธเกษตรของมหายานอย่างมาก ในพระสูตรฝ่ายมหายานมีการกล่าวถึงพุทธเกษตรจำนวนมาก แต่พุทธที่เป็นที่รู้จักของพุทธศาสนิกชนมหายานอย่างกว้างขวางคือ สุขาวดีพุทธเกษตรของพระอมิตาภพุทธเจ้า วิสุทธิไพฑูรย์พุทธเกษตร ของพระไภษัชยคุรุพุทธเจ้า และอภิระติพุทธเกษตรของพระอักโษภยพุทธเจ้า พุทธเกษตรที่กล่าวมานี้ล้วยงดงามด้วยทิพยภาวะ ประดับไปด้วยรัตนชาติ มีความรื่นรมย์นานาประการ หลักฐานที่เก่าแก่ในการสนับสนุนให้อธิษฐานไปอุบัติยังพุทธเกษตรนั้นปรากฏในทศภูมิภาษาของท่านนาคารชุนได้อธิบายว่า “พระโพธิสัตว์ผู้ปฏิบัติเพื่อภูมิอันไม่เวียนกลับ มีมรรคาอยู่ ๒ ทาง ทางหนึ่งปฏิบัติยาก ทางที่สองปฏิบัติง่าย ทางที่ปฏิบัติยากได้แก่ ในสหโลกธาตุยามพ้นพุทธกาล การปฏิบัติเพื่อบรรลุภูมิอันไม่เวียนกลับยากนัก” ความยากลำบากมีหลายกรณีด้วยกัน กล่าวโดยสรุปได้แก่

๑) พวกมิจฉาทิฎฐิ ร่วมกันทำลายก่อกวนโพธิสัตวธรรม

๒) พวกสาวกที่เห็นแก่ปัจเจกสุข กั้นขวางเมตตากรุณา

๓) พวกทุรชนไม่มี หิริโอตตัปปะ ทำลายกุศลธรรมของผู้อื่น

๔) วิบากอกุศลชนิด โมหะ ไม่อาจทำลายได้

๕) พึ่งแต่กำลังตน ไม่มีผู้อื่นช่วย

 

กรณีนี้ย่อมเห็นได้ทั่วไป ทางสายนี้จึงอุปมา ด้วยการเดินทางไปสู่เส้นทางทุรกันดาร ย่อมมีความลำบากมาก ส่วนทางที่เดินง่ายปฏิบัตินั้น ได้แก่ความที่มีศรัทธาปสาทะในพุทธองค์ เป็นเหตุปัจจัยตั้งปณิธานไปอุบัติยัง สุขาวดี

เมื่อได้อาศัยปณิธานและกำลังของพุทธองค์ (หมายถึง พระอมิตาภพุทธเจ้า) ก็จักไปถือปฎิสนธิ ในวิสุทธิภูมินั้น ด้วยอานุภาพแห่งพระอมิตาภะ ย่อมเข้าถึงภูมิแห่งสัมมาสมาธิ อันไม่เวียนกลับ ทางสายนี้จึงอุปมาโดยการโดยสารเรือไปตามชลมรรค ย่อมได้รับแต่ความสบาย นอกจากนี้ข้อความที่สนับสนุนการไปอุบัติยังสุขาวดียังปรากฏอีกมากมายในพระ

สูตรของมหายาน ด้วยเหตุนี้คำสอนเรื่องพุทธเกษตรจึงมีอิทธิพลต่อ พุทธศาสนิกชนมหายานเป็นอย่างมาก แม้ในปัจจุบันสุขาวดีเป็นสุขาวดีพระพุทธศาสนามหายานนิกายที่มีผู้นับถือมากที่สุด ด้วยเหตุที่ สุขาวดีไม่มีหลักอภิปรัชญาที่ต้องคิดมาก ประชาชนที่นับถือนิกายสุขาวดีจึงไม่ต้องมีความรู้ในพระพุทธศาสนาลึกซึ้ง ภายหลังได้กลายเป็นที่นิยมของประชาชนส่วนใหญ่ในประเทศจีน

ดังนั้นในฐานะของชาวพุทธด้วยกัน ก็ควรที่จะเข้าไปศึกษาเรื่องสุขาวดีพุทธเกษตรให้ถ่องแท้ เนื่องจากว่านิกายนี้มีความสำคัญที่ทำให้ยังมีพุทธศาสนิกชนจำนวนมากศรัทธาถือกันอยู่ โดยทั่วไปทางพ้นทุกข์ในพระพุทธศาสนาต้องพ้นโดยทางญาณมรรค แต่สุขาวดีเป็นการใช้ภัคติมรรค มีความเป็นไปได้ที่ชาวพุทธมหายานปรับปรุงนิกายสุขาวดีขึ้นเพื่อต่อสู่กับพราหมณ์ จึงได้เกิดภัคติมรรคขึ้นในพระพุทธศาสนา ซึ่งออกในรูปของนิกายสุขาวดีนั่นเอง

 

๒.กายทั้งสามของพระพุทธเจ้า (ตรีกาย) กับพุทธเกษตร

มหายานมีทัศนะเกี่ยวกับภาวะของพระพุทธเจ้าหลังจากปรินิพพานต่างจากเถรวาท โดยเถรวาทถือว่าเมื่อพระพุทธเจ้าปรินิพพานแล้วก็ไม่มีภาวะใดหลังเหลือเกี่ยวข้องกับโลกอีก จึงไม่มีคำสอนเรื่องภาวะของพระพุทธเจ้าหลังจากปรินิพพาน

แต่มหายานเชื่อว่าหากพระพุทธเจ้าปรินิพพานแล้วดับสูญ ก็เท่ากับว่าบารมีที่พระองค์ทรงบำเพ็ญมานับอสงไขยกัลป์ก็ถือว่าสูญสิ้นไปด้วย ดังนั้นมหายานจึงมีความคิดที่ว่าพระกายที่ดับสูญไปนั้น แท้จริงเป็นเพียงกายเนื้อยังมีพระกายที่ยังไม่ดับสูญแต่ดำรงอยู่ในภาวะที่แตกต่างกันออกไป แตกต่างออกไปอีกบางประการเช่น

๑. มหายานถือว่า พระธรรมกายคือพระวรกายที่แท้จริงของพระพุทธเจ้าซึ่งยังคงดำรงอยู่แม้กายเนื้อของพระองค์จะดับสูญไปแล้วก็ตาม แต่เถรวาทถือว่า ธรรมกายก็คือพระธรรมของพระองค์

๒. มหายานได้เพิ่มคำสอนเรื่องสัมโภคกายเข้ามาอีกกายหนึ่ง เพื่อสนองความต้องกายของสรรพสัตว์ ในข้อที่ว่าพระพุทธเจ้ายังมิได้ดับสูญ หากแต่ยังดำรงอยู่ในอีกรูปแบบหนึ่งเท่านั้น

๓. มหายานถือว่า กายมนุษย์ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นแท้จริงเป็นเพียงมหาอุบายในการโปรดสัตว์ดังมีข้อความปรากฏใน วิมลเกียรตินิทเทศสูตร สาวกวรรคมีใจความว่า สมัยหนึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงอาพาธเล็กน้อย ต้องใช้น้ำโคนมไปบำบัด ท่านวิมลเกียรติคฤหบดี พอดีพบกับพระอานนท์ระหว่างทางจึงได้กล่าวถามพระอานนท์ เรื่อง การอาพาธของพระผู้มีพระภาคเจ้า และท่านวิมลเกียรติกล่าวกับพระอานนท์ว่า “พระคุณเจ้าอานนท์ พระเจ้าจักรพรรดิอาศัยบุญญาธิการเล็กน้อย ยังเป็นผู้ปราศจากโรคาพาธ ป่วยการที่จักกล่าวถึงพระผู้มีพระภาคเจ้าผู้สมบูรณ์ด้วยบุญญาธิการอันไม่มีประมาณ แม้พวกพาหิรชนนอกศาสนาจักดูหมิ่นเอา พระวรกายที่แท้จริงของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย คือ ธรรมกายนั้นเอง มิได้เป็นกายเกิดจากกิเลศตัณหา พระสรีระกายของพระองค์เป็นอนาสวะ มีอาสวะธรรมเป็นมูลเฉทสิ้นเชิงแล้ว พระสรีระของพระองค์อสังขตะ ปราศจากเหตุปัจจัยปรุงแต่ง

เมื่อพระสรีระของพระตถาคตมีสภาพดังนี้จะมีโรคาพาธเกิดขึ้นได้อย่างไร” พระอานนท์เกิดปริวิตกขึ้นว่าจักทำอย่างไรดีโดยพุทธานุภาพ บรรดาลให้พระอานนท์ได้ยินพระสุรเสียงในอากาศดังมาว่า “อานนท์ถูกต้องแล้วตามที่คฤหบดีผู้นั้นกล่าว แต่เนื่องด้วยพระพุทธเจ้าทรงถืออุบัติมาในปัญจสหาโลกธาตุ ซึ่งมีความเสื่อมต่างๆ จึงทรงสำแดงให้เห็นว่าอาพาธ เพื่อเป็นอุบายโปรดสรรพสัตว์ให้พ้นทุกข์

 

ยังคงถูกจำกัดอยู่ในขอบเขตแห่งกฎธรรมชาติ ความยิ่งใหญ่ของพระพุทธเจ้าในทัศนะของเถรวาทยังคงได้แก่ความหลุดพ้นทางจิตเท่านั้น

๔. มหายานถือว่า การที่พระพุทธเจ้าดับขันปรินิพพานนั้นเห็นเพียงมายาที่พระองค์แสดงให้เห็นเพื่อเป็นอุบายในการโปรดสัตว์ แต่เถรวาทไม่เห็นด้วยกับการโปรดสัตว์ดังกล่าว

จะเห็นได้ว่าตามทัศนะของมหายานนั้นพระพุทธเจ้าทรงเป็นอภิบุคคล ผู้บรรลุความสมบูรณ์แห่งปัญญา เป็นเหตุให้มหายานอธิบายลักษณะของกายพระพุทธเจ้าออกเป็น ๓ ลักษณะได้แก่

๑.นิรมาณกาย คือ กายสังขารของความเป็นมนุษย์ของพระพุทธเจ้า เป็นกายที่เปลี่ยนแปลงไปตามกฎธรรมชาติในที่นี้หมายถึง รูปกายของพระศากยมุนีพุทธเจ้า และพนะมานุษีพุทธเจ้าทั้งหลาย ที่ทรงออกมหาภิเนศกรมณ์ ตรัสรู้เทศนาสั่งสอนสรรพสัตว์ และดับขันธ์ปรินิพพานอันเป็นไปตามความผันแปรแห่งสังขาร

๒. สัมโภคกาย คือ กายที่รัศมีแผ่ซ่านมีลักษณะเป็นทิพย์ไม่มีที่สิ้นสุด สัมโภคกายนี้ปุถุชนไม่อาจมองเห็นได้เป็นกายที่ทรงใช้เทศนาสั่งสอน พระโพธิสัตว์ มหาสัตว์ ซึ่งปรากฏได้ทุกแห่งหน ดังนั้นแม้พระพุทธเจ้าจะปรินิพพานไปแล้วแต่พระโพธิสัตว์ยังสามารถเห็นพระพุทธเจ้าในรูปสัมโภคกายได้ มหายานถือว่า สัมโภคกายนั้นอยู่ระหว่างธรรมกายกับนิรมาณกาย

๓. ธรรมกาย คือกายอันเกิดจากธรรมไม่มีเบื้องต้นท่ามกลางและที่สุดเป็นภาวะที่ไม่ขึ้นอยู่กับกาละและเทศะทั้งสามของพระพุทธเจ้า อันได้แก่ พระปัญญาคุณ พระวิสุทธิคุณ และพระมหากรุณาธิคุณ ในคัมภีร์มหายานศรัทโธปาทศาสตร์ได้อธิบายว่า ธรรมกายได้แก่พระธรรมความเป็นไปอันสูงสุด และปรัชญาความรู้อันสูงสุด ในคัมภีร์ฝ่ายมาธยมิกได้อธิบายว่าธรรมกายคือความว่างจากกิเลสอาสวะ ซึ่งไม่อาจพรรณนาได้

ในมติเถรวาทยอมรับนิรมาณกายและธรรมกายเท่านั้น ไม่มีคำสอนเรื่องสัมโภคกายแต่มีครั้งหนึ่งที่พระพุทธเจ้าเสด็จไปโปรดพุทธมารดาบนสวรรค์ชั้นดาวดึงษ์ตามที่ปรากฏในอรรถสาลินี ยามที่พระองค์เสด็จไปบิณฑบาตก็ดี การทำภัตรกิจก็ดี พระองค์ได้เนรมิต รูปกายพระพุทธเจ้าขึ้นเพื่อให้แสดงธรรมแทนพระองค์ ลักษณะดังกล่าวพออนุมานรูปนิมิตนี้เป็นสัมโภคกายได้เช่นกันแต่ลักษณะของสัมโภคกายนี้ก็มิได้แตกต่างจากนิรมานกายเลย จึงพอสรุปได้ว่า ตรีกายในคำสอนมหายานมีความแตกต่างจากเรื่องกายในทัศนะของเถรวาท

*******************

พอแค่นี้ก่อนแล้วกันนะ เพราะว่าเรื่องมันยาว เริ่มตาลายแล้วค่ะ

 

อะ หายตาลายแ้ล้ว มาต่อกันค่ะ อ่านให้ตาแฉะไปเลย อิอิ

ความสัมพันธ์ระหว่างพระพุทธเจ้ากับพุทธเกษตร

ตามคำสอนของพุทธศาสนามหายาน ถือว่าพระพุทธเจ้าและพระโพธิสัตว์มีมากมาย และในจักรวาลอันกว้างใหญ่นี้ก็มีโลกธาตุที่มีพระพุทธเจ้ามาอุบัติ แม้โลกธาตุของเราจะว่างจากการมีพระพุทธเจ้ามา ๒๕๐๐ กว่าปีแล้วก็ตาม แต่ขณะนี้ ณ โลกธาตุแห่งอื่นยังมีพระพุทธเจ้าซึ่งยังดำรงพระชนม์ และตรัสพระธรรมเทศนาสั่งสอนสรรพสัตว์อยู่ โลกธาตุที่ยังมีพระพุทธเจ้าซึ่งยังดำรงพระชนม์ชีพอยู่นั้น เรียกว่าพุทธเกษตร

ดังนั้นคำว่า พุทธเกษตรนี้ จึงไม่ใช่พระนิพพาน แต่พุทธเกษตรหมายถึงดินแดน หรือโลกธาตุใดที่มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอุบัติขึ้น พุทธเกษตรจึงมีลักษณะเป็นสถานที่ พุทธเกษตรนั้นมีอยู่มากมาย บางแห่งบริสุทธ์น่ารื่นรมย์เป็นทิพยภาวะ พุทธเกษตรที่มีการกล่าวถึงเสมอ ๆ ในพระสูตรมหายาน ดังเช่น พุทธเกษตรชื่อสุขาวดีพุทธเกษตรของพระอมิตาภะ พุทธเกษตรชื่อศุทธิไวฑูรย์ของพระไภษัชยคุรุ พุทธเกษตรชื่ออภิรติของพระอักโษภยะ เท่าที่กล่าวมาปรากฏพุทธเกษตรสุขาวดีของพระอมิตาภะเป็นที่นิยมมากที่สุด ภายหลังสามารถจัดตั้งเป็นนิกายขึ้นมาโดยเอกเทศ

ในวิมลเกียรตินิทเทสสูตร พุทธเกษตรวรรคกล่าวว่า พระโพธิสัตว์ผู้ปรารถนาจะบรรลุถึงวิสุทธิเกษตรดังกล่าว พึงชำระจิตของตนให้สะอาดบริสุทธิ์ เมื่อจิตสะอาดบริสุทธิ์ดีแล้ว พุทธเกษตรย่อมสะอาดบริสุทธิ์ตามไปด้วย

ครั้งนั้น พระสารีบุตรเกิดปริวิตกขึ้นว่า ถ้าจิตของพระโพธิสัตว์บริสุทธิ์ พุทธเกษตรย่อมบริสุทธิ์แล้วไซร้ หรือว่าพระผู้มีพระภาคเจ้าของเราเมื่อสมัยยังเป็นพระโพธิสัตว์อยู่ จักมีจิตไม่บริสุทธิ์กระมังหนอ พุทธเกษตรของพระองค์จึงไม่สะอาดบริสุทธิ์ดังที่ปรากฎ ณ บัดนี้ หลังจากนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าได้กดนิ้วพระบาทลงสู่ปฐพี ทันใดนั้นทั่วทั้งโลกธาตุก็เปลี่ยนแปลง ปรากฎเป็นรัตนอลังการนับแสนโกฏิ แต่เพราะสัตว์ที่อุบัติในโลกธาตุแห่งนี้ มีอัธยาศัยหยาบ เพื่อโปรดสรรพสัตว์ ให้เหมาะแก่อัธยาศัยนั้นจึงทรงสำแดงพุทธเกษตรให้แตกต่างออกไป ด้วยเหตุที่พระพุทธเจ้าทั้งหลายมีอุบายโกศลเป็นอจินไตย

จึงพอสรุปได้ว่า พุทธเกษตรนั้นย่อมสำเร็จได้ด้วยอำนาจปณิธานของพระพุทธเจ้า และกรรมนิยมของสัตว์ ดังนั้นพุทธเกษตรทั้งหลายเกิดมีขึ้นด้วยอาศัย พุทธปณิธานที่พระพุทธเจ้าทั้งหลายทรงตั้งสัตยาธิษฐานไว้ก่อนที่จะบรรลุอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ หรือในขณะที่กำลังบำเพ็ญบารมีเป็นพระโพธิสัตว์นั่นเอง อย่างเช่น พุทธเกษตรสุขาวดีเกิดจากปณิธานของพระอมิตาภะตั้งแต่เมื่อครั้งเสวยพระชาติเป็นภิกษุธรรมกร ได้ตั้งปณิธานต่อหน้าเบื้องพระภักตร์พระโลเกศวรราชพุทธเจ้า ดังนั้นเมื่อตรัสรู้แล้วดินแดนนั้นจึงสำเร็จเป็นสุขาวดีพุทธเกษตร

ส่วนเรื่องกรรมนิยมของสัตว์ที่จะไปอุบัติยังพุทธเกษตรนั้น ๆ ก็ขึ้นอยู่กับพระปณิธานของพระพุทธเจ้าพระองค์นั้นด้วยต้องมีคุณสมบัติ สรุปย่อลงเหลือ ๓ ประการได้แก่ ๑. สิ่ง แปลว่า ศรัทธาปสาทะ ในพระอมิตาภะ ๒. หงวง แปลว่า ตั้งปณิธาณไปเกิดที่สุขาวดี ๓. เหง แปลว่า ลงมือปฏิบัติ กุศลกรรมเพื่อเป็นปัจจัยให้ได้ไปเกิดที่สุขาวดี

นอกจากนี้ยังมีการจำแนก สัตว์ที่ไปเกิดยังพุทธเกษตรให้แตกต่างกันไปตามลักษณะแห่ง กุศล หรืออกุศลที่เคยประกอบเอาไว้ รวมถึง คุณสมบัติทางใจ เช่น การมีศรัทธา การมีจิตเมตตากรุณา เป็นต้น ในอมิตายุรธยานสูตร ได้จำแนกผู้ที่จะไปอุบัติยังสุขาวดี ไว้ ๙ ประเภทด้วยกันคือ

 

ชั้นที่ ๑. บุคคลที่ประกอบด้วยความกรุณา บริบูรณ์ด้วยศีล บำเพ็ญอนุสติ ๖ อยู่เสมอ มีจิตใจที่เชื่อมั่น ตั้งปณิธานเพื่อไปเกิดในสุขาวดี เมื่อถึงมรณกาล พระอมิตาภะและหมู่พระโพธิสัตว์จะเสด็จมารับไปอยู่สุขาวดี

ชั้นที่ ๒. บุคคลที่แตกฉานในปรมัตถธรรม เชื่อในกฎแห่งกรรม ไม่ติเตียนคำสอนมหายาน และอุทิศคุณธรรมมุ่งไปเกิดที่สุขาวดี เมื่อใกล้ถึงมรณกาลพระอมิตาภะและหมู่พระโพธิสัตว์จะเสด็จมารับไปอยู่สุขาวดี ผู้นั้นจะอุบัติในดอกบัว ข้ามวันจึงเบ่งบานหลังจากนั้นจะได้สดับพระธรรมอันลึกซึ้ง ภายใน ๗ วันก็ได้บรรลุอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ

ชั้นที่ ๓. บุคคลที่เชื่อในกฎแห่งกรรม ไม่ติเตียนคำสอนมหายาน และอุทิศคุณธรรมมุ่งไปเกิดที่สุขาวดี เมื่อใกล้ถึงมรณกาลพระอมิตาภะและพระโพธิสัตว์ทั้งสองจะเสด็จมาประทานดอกบัวทองให้ ดอกบัวจะหุบคลุมไว้ ๑ วันจึงบาน ๗ วันให้หลังจึงได้เฝ้าพระอมิตาภะ หลังจากนั้นจะได้ฟังพระสัทธรรม เมื่อผ่านไป ๓ กัปล์เล็กจะได้เข้าสู่ มุทิตาภูมิ

ชั้นที่ ๔. บุคคลที่รักษาศีล ๕ หรือศีล ๘ เป็นนิจไม่เบียดเบียนผู้อื่น เมื่อใกล้ถึงมรณกาลพระอมิตาภะและหมู่พระโพธิสัตว์จะเสด็จมารับ เมื่อได้ฟังพระสัทธรรมเรื่อง อริยสัจ ๔ แล้วจึงบรรลุอรหัตผล

ชั้นที่ ๕. บุคคลที่รักษาศีล ๕ หรือศีล ๘ มาแล้วอย่างน้อย ๑ วัน ๑ คืน หรือถือสามเณรสิกขา ภิกษุสิกขา อย่างน้อย ๑ วัน ๑ คืนเมื่อใกล้ถึงมรณกาลพระอมิตาภะและหมู่พระโพธิสัตว์จะเสด็จมารับ ผ่านไป ๗ วันดอกบัวจึงบาน เมื่อได้ฟังธรรมก็บรรลุโสดาบัน จากนั้นอีกครึ่งกัป,จึงบรรลุอรหัตผล

 

ชั้นที่ ๖. บุคคลที่มีกตัญญูกตเวที มีมนุษยธรรม และได้เคยสดับฟังเรื่องสุขาวดี และปณิธาณของพระอมิตาภะ เมื่ออุบัติได้ ๗ วัน จะได้เฝ้าพระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ และพระมหาสถามปราปต์ เมื่อฟังพระสัทธรรมแล้ว ล่วงไป ๑ กัปล์จึงบรรลุอรหัตผล

ชั้นที่ ๗. บุคคลผู้สร้างอกุศลกรรม ไม่มีหิริ โอตัปปะ เมื่อใกล้มรณกาลได้พบบัณฑิตมาสอนให้ภาวนาถึงพระอมิตาภะ รูปเนรมิตของพระอมิตาภะและพระโพธิสัตว์ทั้งสองจะเสด็จไปรับ ๗๖ วันดอกบัวจึงบาน ล่วงไป ๑๐ กัปล์ จึงเข้าสู่ปฐมภูมิแห่งโพธิสัตว์

ชั้นที่ ๘. บุคคลที่ก่ออกุศลเป็นนิจ มีคติคืออบายภูมิ แต่โชคดีเมื่อใกล้มรณกาลได้พบบัณฑิตมาสอนให้ภาวนาถึงพระอมิตาภะ คตินิมิตที่เห็นเป็นไฟนรก จักกลายเป็นดอกบัว รูปเนรมิตของพระอมิตาภะและพระโพธิสัตว์ทั้งสองจะเสด็จไปรับ ผ่านไป ๖ กัปล์ดอกบัวจึงบาน เมื่อได้ฟังพระสัทธรรมจากพระโพธิสัตว์ มหาสัตว์ทั้งสอง จึงบังเกิดโพธิจิต

ชั้นที่ ๙. บุคคลที่ก่ออกุศลกรรมมากมาย สมควรสู่อบายภูมิ เมื่อใกล้มรณกาลก็ทุกข์ทรมาน หากได้รับการชี้แนะ ให้สวดรำลึกถึงพระอมิตาภะ ๑๐ ขณะจิต กรรมนิมิตที่เห็นเป็นไฟนรก จักกลายเป็นดอกบัว รูปเนรมิตของพระอมิตาภะและพระโพธิสัตว์ทั้งสองจะเสด็จไปรับ ผ่านไป ๑๒ กัปล์ดอกบัวจึงบาน เมื่อได้ฟังพระสัทธรรมจากพระโพธิสัตว์ มหาสัตว์ จึงบังเกิดโพธิจิต

จะเห็นได้ว่าทั้ง ๙ ชั้น นี้แบ่งออกเป็น ๓ ระดับ คือ สามชั้นแรกสำหรับผู้มีอุปนิสัยมหายาน สามชั้นกลางสำหรับผู้มีอุปนิสัย ปัจเจกยานและสาวกยาน สามชั้นสุดท้ายเป็นผู้ประกอบอกุศลกรรม

 

ในครั้งที่พระเจ้าอาชาตศัตรูกระทำปิตุฆาตเพราะหลงเชื่อคำยุยงของพระเทวทัต ภายหลังเกิดสำนึกตนได้เร่งประกอบกุศลกรรมมากมาย ได้เคยอุปถัมภ์การสังคยนาครั้งที่ ๑ ทั้งยังได้อุปถากพระมหากัสสปเถระ เคยได้ถวายปิณฑบาตรตอนที่ท่านเพิ่งออกจากนิโรธสมาบัติ อันเป็นกุศลที่มีผลแรง

แต่กระนั้นเมื่อพระเจ้าอาชาตศัตรูสวรรคต พระองค์ยังต้องไปเกิดเป็นสัตว์นรกเสวยทุกขเวทนายังโลหะกุมภีมหานรก กุศลกรรมช่วยได้เพียงการที่ไม่ให้พระองค์ต้องไปเกิดยังอเวจีมหานรกที่มีความทุกข์ทรมานมากกว่าเท่านั้น จึงเป็นการยากที่จะให้ยอมรับว่าการระลึกถึงพระอมิตาภะเพียง ๑๐ ขณะจิตก็สามารถพ้นจากกรรมหนักดังกล่าวได้

ในเรื่องนี้ต้องทำความเข้าใจก่อนว่าการระลึกถึงพระอมิตาภะนั้น ไม่ใช่การที่เพียงเอ่ยพระนาม แต่เป็นการระลึกด้วยจิตบริสุทธิ์ตั้งมั่น และผู้นั้นแม้ได้ไปอุบัติยังสุขาวดีก็มิใช่จะสะดวกสบายเช่นบุคคลอื่น จะต้องถูกขังอยู่ในดอกบัวเป็นเวลาหลายกัลป์ และในขณะถูกขังอยู่จะได้ยินเสียงเทศนาธรรมอยู่ตลอดเวลา เป็นการกล่อมเกลาจิตใจ หากจะมองว่าการถูกขังก็เป็นการที่ได้รับกรรมแบบหนึ่งเช่นกัน หากแต่ถ้าไปมองที่ความทุกขเวทนาเรารู้สึกว่าน้อยไปเมื่อเทียบกับกรรมที่บุคคลเหล่านั้นได้ก่อไว้ แต่อย่าลืมว่าพุทธศาสนาเองเน้นที่สภาวะจิตเป็นสำคัญการถูกกักขังก็อาจนำความทุกข์ใจมาให้มิใช่น้อยเช่นกัน

 

อยากทำได้แบบอุบาสิกาท่านนี้จัง ขอบคุณเรื่องราวดีๆค่ะ