นิทาน เรื่อง "พญานาค"

สวัสดีค่ะพี่ๆทุกท่าน แอบเข้ามาซุ่มอ่านนิทานมาหลายวันแล้ว

นิทานสนุกมากเลยค่ะ ติดงอมแงมเลย

ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ : )

 

สวัสดีค่ะน้องsajina ยินดีต้อนรับสู่นครคุรุวาโรค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ถ้าต้องการให้รับฝากจริงๆ
ต้องมีนิทานหรือเรื่องเล่า 1 เรื่องค่ะ ถ้าอย่างนั้นไม่รับฝากค่ะ
เพราะเป็นธรรมเนียมของที่นี่ รออ่านหนอ...

 

สวัสดีค่ะ พี่นุ๊ก

คิดนิทานไม่ออกเลยค่ะ ไม่เคยฝันอะไรเกี่ยวกับพญานาคเลย

เคยแต่ฝันเห็นงู ซึ่งซีกลัวงูมากค่ะ เลยปะติดปะต่อฝันไม่ถูกเลยค่ะ

 

ถ้างั้น คืนนี้กลับไปฝันนะคะ ฝันด้วยความตั้งใจเลย
แล้วพรุ่งนี้มาเล่าให้อ่าน พวกพี่ๆ จะรออ่านหนอเหมือนเดิมค่ะ...

 

อกสั่นขวัญหายหทัยราช ท้าวท่าน
ดั่งมีดหั่นเฉีอนเนื้อกรีดใจให้ แหลกเหลว
พระน้องนางลูกรักจักม้วยปราณ ชีพสิ้น
ทหารเอกนาคินทร์ จ้วงสบัด สลายดับ เงื้อมสับมณีมนต์!



นาทีระทึกใจในขณะนั้น มันช่างเป็นช่วงเวลาที่แสนจะโหดร้าย สำหรับท้าวพญาฉัพพังคศิริและพระราชาวิเชียรชัยมัคคละ
ในตลอดระยะเวลาที่เขาทั้งสองนั้นอุบัติชาติจำความได้จนถึงขณะนี้ แทบไม่มีครั้งไหนเลย ที่เขาทั้งสองจะได้รับรสชาติของทุกข์เวทนา
อันเกิดจากความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ ได้มากมายเท่ากับในเสี้ยววินาทีนี้เลย...ท้องฟ้าโดยรอบพลันมืดครึ้มขึ้นอย่างถนัดตา เสมือนหนึ่งว่า
ราหูกำลังจะกลืนกินทุกสรรพชีวิต ให้จมอยู่ในห่วงรัติกาลแห่งความมืด สิ้นกาลนาน
"พระธิดามณีมนต์ทราศิริพร้อมลูกน้อยในอุทร กำลังจะถูกอสูรร้ายกระชากวิญญาณให้หลุดออกจากร่าง"ขาดใจตายไปต่อหน้าต่อตาแล้ว!!

"อย่า! ไม่! ปรเมทร์"...ท้าวพญานาคราช และพระราชาวิเชียรชัยมัคคละ ร้องตะโกนแทบจะประสานเป็นเสียงเดียวกัน

ทันใดนั้นเอง ลูกน้อยในอุทรของพระธิดา เกิดอาการดิ้นขึ้นมาอย่างรุนแรง จนพระธิดานั้นเกรงไปทั่วสารพังกาย!...
มันเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ปรเมทร์ ยกแขนขัางที่ถือดาบชูขึ้นสูงจนสุดเหยียดมือ หวังตวัดกลับมาเพื่อเสียบร่างเขาทั้งสองให้ทะลุถึงกัน...
เปรี๊ยงงงงงงงงงงงงง!!แทบไม่น่าเชื่อสายตา เสียงพระพิรุณเทพโกณจนาคว้างขวานฟ้าอสุณีบาต ผ่าลงตรงปลายดาบของ ปรเมทร์ ทันที!!



อาณุภาพของสายฟ้า สว่างเจิดจ้าไปทั่วอาณาบริเวณนั้น เพียงชั่วพริบตา!ร่างของพระธิดาทรุดตัวหลุดลงมากองอยู่กับพื้นด้านข้าง!พร้อมอัตภาพเดิม
ของนาพญางูใหญ่ก็ปรากฎขึ้น...แต่ปรเมทร์นั้น ยังยืนถึอดาบค้างอยู่ในท่าเดิม!...พระราชาวิเชียรชัยมัคคละ ไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไป
จึงเหวี่ยงพระขันธ์แสงชัยขึ้นเหนือพระอังสา จับให้อยู่ในท่าถือหอก แล้วพุ่งพระขันธ์ออกไปด้วยความรวดเร็วทันที
พระขันธ์แสงชัยนั้นตรงเข้าเสียบอกของปรเมทร์ทะลุถึงด้านหลัง ปรเมทร์ตายทันทีในท่ายืนยกดาบค้างอยู่นั้นแล...

"อุแว้ อุแว้ๆๆๆ "แว่วเหมือนได้ยินเสียงเด็กร้อง
ในระยะที่พระราชายืนอยู่นั้นห่างจากปรเมทร์และพระธิดาฯเพียงสามวา แต่อาณุภาพของฟ้าผ่า มันทำให้เขาตาพล่ามั่วไปชั่วขณะหนึ่ง...
เขาคงไม่รู้หรอกว่าพระธิดาได้ยืนคลอดบุตร ออกมาตรงกับเวลาที่ฟ้าผ่าพอดี!พระราชารีบเดินตามเสียงนั้นเข้าไป เพียงไม่กี่ก้าว
ก็ได้พบกับภาพของนางพญางูใหญ่นอนขนดกาย รัดอุ้มเด็กน้อยไว้ อย่างทนุถนอมฯ
น้ำพระเนตรแห่งความปราบปลื่มปีติก็พลันปรากฎขึ้น อาบพระพักต์ของพระราชาในบัดดล

พระองค์ท่านตรงเข้าไปประครองร่างของนางพญางูที่นอนหมดสติ ให้ฟื้นกลับคืนมา บัดนี้ความรู้สึกนึกรังเกลียดในร่างอสรพิษนั้น
มันได้ถูกขจัดให้ปลาศนาการหมดสิ้นไปแล้ว ด้วยรอยจูมพิศบางเบาจากพระโอษฐ์ของพระราชา!

อ้า!จะมีสิ่งใดอีกหรือ ที่มีอานุภาพหน่วงเหนี่ยวรึงรัดมัดใจสรรพสัตว์ไว้ได้อย่างแน่นหนา ตลอดระยะเวลาที่ตกอยู่ในห่วงวังวนแห่งวัฎฎะนี้
เท่ากับอานุภาพของ"ความรัก"...หลังจากประครองร่างทั้งสองแม่ลูกให้ค่อยๆลุกขึ้น เมื่อพระธิดาลืมตา พลันอัตภาพของนางพญางูใหญ่นั้น
ก็มลายหายไป..."ลูกของเราเพค่ะเสด็จพี่แกช่วยหม่อมฉันไว้"โอ้!เราได้พระโอรสหรือนี่!ดูเจ้าช่างละม้ายคล้ายคลึงพ่อเสียจริง
พระองค์ท่านเปล่งอุทาน พร้อมกับอุ้มพระโอรสไว้ในอ้อมกอด...เมื่อทั้งสามกำลังจะหันหลังเดินจากไป พระราชาเหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้บางอย่าง
จึงส่งพระโอรสไปให้พระธิดาอุ้มแทน...แล้วหันตัวกลับมามองจ้องหน้าปรเมทร์ กล่าวคำว่า "อโหสิกรรมให้แก่เราทั้งสามด้วยนะ ปรเมทร์"

ปรเมทร์ ในขณะนั้นยืนถลึงตาโปนโต มีลักษณะท่าทางดุร้าย ไม่ต่างอะไรกับหุ่นนักรบโบราณยืนถือดาบ
เมื่อพระราชาดึงพระขันธ์แสงชัยออกจากร่าง ร่างอันไร้วิญญาณของปรเมทร์นั้นหงายหลังล้มลง พลันอัตภาพเดิมก็ปรากฎ
เป็นพญางูใหญ่สีรุ้งพรรณราย แต่หามีรัศมีสว่างสดใสไม่ คงเป็นเหมือนท่อนซุงใหญ่ที่เขาฉาบทาด้วยสี
นอนเหยียดเกร็งตัวเข็งอยู่ ที่ลานประลองแห่งนั้นเอง

ท้าวพญาฉัพพัคศิริตรงเข้ามาหาพระธิดา แสดงความชื่นชมยินดีแล้ว จัดเตรียมทรัพย์อันมีค่าควรเมืองหลายอย่าง เท่าที่จะสามารถนำติดตัวไปได้
มาส่งมอบให่แก่พระธิดา แล้วกล่าวว่า "ลูกรักต่อไปนี้เจ้าไม่ต้องทำหน้าที่เดิมอีกแล้ว ขอเจ้าจงไปอยู่กับพระสวามีอย่างมีความสุขเถิด
พ่อมีของสิ่งหนึ่งจะมอบให้ เมื่อพระโอรสเติบใหญ่เขาจะเป็นผู้มีบุญญาธิการสูง สามารถเรียกฟ้าสั่งฝนได้ จงนำ "ลูกแก้วรุ้งมณี"อันนี้
มอบให้แก่เขา เพราะเขาเป็นมนุษย์มิอาจแปลงกายเป็นนาคราชโดยปกติได้ เมื่อเขาต้องการก็จงอมลูกแก้วรุ้งมณีใส่ปากไว้
ร่างพญานาคราชก็จะปรากฏแก่เขา สามารถใช้ฤทธิ์ทุกอย่างได้เหมือนกับพญานาคราชทุกประการ"



"จงไปเถิดลูกได้เวลาแล้ว"เมื่อท้าวพญาฉัพพังคศิริกล่าวจบ หันหน้าไปทางเสาแท่งแก้วผลึกอำไพมณีโชติ ได้แปลกายเป็นพญางูใหญ่
แน่นอนสำหรับพระราชาวิเชียรชัยมังคละ มันเป็นภาพของพญางูยักษ์ที่มีขนาดลำตัวใหญ่และยาวมาก อย่างที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน!
ท้าวเธอพ่นน้ำอันเกิดจากฤทธิ์ธานุภาพไปยังแท่งแก้วผลึกนั้น พลันบังเกิดเป็นสายรุ้งทอดตัวยาวออกไปสู่เมืองกุสุมานคร
พระธิดามณีมนต์ทราศิริ อุ้มลูกน้อยพร้อมกับจูงพระสวามีเข้าสู่ประตูมิติในนิมิตสายรุ้งนั้นแล้ว
ได้ไปปรากฎตัว ณ สระโบกขรณีกลางอุทยานนั้นตามเดิม ฯ



ด้วยเหตุที่พระโอรสประสูติพร้อมสายฟ้าฟาดอสุนีบาตนี้เอง จึงได้ขนานนามพระองค์ท่านว่า
"อัสนีชัยศิริโชติ"(นัยว่าท่านเป็นบุตรท้าวพิรุณเทพ จุติลงมาสร้างบารมี)
เป็นผู้แกล้วกล้ามีฤทธิ์อำนาจและพละกำลัง เหนือบุคคลธรรมดาทั่วไป สามารถเรียกฟ้าสั่งฝนได้
แปลงกายเป็นพญานาคราชได้ตามต้องการ จำเดิมแต่นั้นมา

จบบริบูรณ์​

 

​

​

 

สวยจังเลยค่ะ

 

อ่าอ่า...รีบเอาของรางวัลมาสังเวยข้าพเจ้าด่วนเลยนะ...เจ้าแมวเหมียว

*********
เมื่อคืน...ข้าพเจ้าฝันเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง...รูปร่างดี...ใบหน้าเรียวสวย (มาก)
แต่เป็นสีแดงๆ อ่ะ...ใครหว่า?

 

จะเอ๋...เบบี้ ยู้ฮู มีใครอยู่มั้ยเอ่ย???

ตื่นมาด้วยอาการมึนตึ้บกว่าเมื่อวาน วันนี้ลืมฝันจริงๆ
ไม่ได้ตั้งสติก่อนตื่น แฮ่....ไม่มีเรื่องเล่า มารออ่านค่ะ

 

สวัสดีค่ะพี่นุ๊ก ช่วงนี้จำความฝันได้ทุกวันเลย...มีเรื่องให้เล่่าซักทีหลังจากหลบอยู่ในหลืบมาพักใหญ่

เช้าวันนี้ฝันว่่าแม่กับเราถูกคนกลุ่มนึงตามล่า แต่ว่าเค้าไม่ได้ตามเฉพาะเรากับแม่แต่เหมืิอนจะตามทุกคนที่ไม่ใช่พวกเค้า แต่ในฝันเรารู้สึกว่าคนพวกนี้ไม่ใช่คนเพราะเค้าจะมีประกายตาสีเขียวเมื่อมีแสงมากระทบ
สุดท้ายเรากับแม่ก็หนีไม่รอด...จนมุมโดนเค้าจับได้แล้วเราก็ตื่นพอดี ตอนนี้ยังจำหน้าตากับเสื้อผ้าของคนบางคนในกลุ่มนั้นได้อยู่เลย

ส่วนเมื่อเช้าวันจันทร์ฝันว่าลืมนำใบพระศรีมหาโพธิ์ที่เพิ่งได้รับมาออกจากกระเป๋า รู้อีกทีใบพระศรีฯก็ยับไปหมดแล้วเป็นรูอีกต่างหาก แต่ตอนตื่นนอนมาจำความฝันนี้ไม่ได้เลย จนมาค้นกระเป๋าเจอว่าลืมเอาใบพระศรีฯออกจากกระเป๋าจริงๆถึงจำความฝันได้ แต่โชคยังดีใบพระศรีฯไม่ยับเลยไม่เป็นรูไม่งั้นเศร้าแย่เลย...

 

I am sailing, I am sailing
home again' cross the sea.
I am sailing stormy waters.
to be near you, to be free.

I am flying, I am flying.
like a bird' cross the sky.
I am flying, passing high clouds.
to be with you, to be free.

Can you hear me, can you hear me
thro' the dark night, far away,
I am dying, forever trying,
to be with you, who can say.

We are sailing, we are sailing,
home again' cross the sea.
We are sailing stormy waters,
to be near you, to be free.

 

สวัสดีค่ะ น้องKee_key ประกายตาสีเขียว ไม่ใช่คนเนี่ย
เป็นพวกผีพรายหรือเปล่าคะ? (เดา) ไปเที่ยวที่ไหนมาเอ่ย?
ถึงได้ตามมากันเป็นแถว แผ่เมตตาให้พวกเค้าด้วยนะคะ

ใบพระศรีมหาโพธิ์พี่ได้มาเรื่อยๆ เลยค่ะ เป็นศิริมงคลดีนะคะ
ไปวัดไหน พระท่านก็ชอบให้มาค่ะ จนเดี๋ยวนี้ต้องปฏิเสธและ
บอกให้ท่านแจกคนอื่นที่ยังไม่มีดีกว่า

เคยมีความคิดหนึ่งว่าครั้งหนึ่งในชีวิตนี้ ต้องไปสักการะสังเวชณียสถาน
ให้ได้ ต้องไปที่พุทธคยาให้ได้ค่ะ พอพูดออกไปเพื่อนอีกคนก็อยากไปด้วย
และบอกว่าถ้าอยากไปจริงๆ เค้าจะไปด้วย ออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด
ทีแรกคิดว่ามันจะยาก แต่กลับกลายเป็นเรื่องง่ายไป ก็เลยยังไม่ไปดีกว่า
เค้าเรียกว่าเป็นมารตัวเองค่ะ ที่นั่น ยังมีปราณของพระพุทธเจ้าอยู่
อยากไปรับปราณนั้นบ้าง

แต่เคยฝันว่าไปที่พุทธคยามาแล้ว ขึ้นไปสักการะบนที่นั้น
เห็นตัวเองใส่ชุดไทยถือพวงมาลัยดอกมะลิ เดินขึ้นบันได้ไป
บนพุทธคยาค่ะ

 

น่านนนนจิ....ใครหว่า...?

 

จริงๆในฝันตอนแรกแอบคิดว่าเค้าเป็นมนุษย์ต่างดาวค่ะเหมือนเรื่องกาเหว่าที่บางเพลง(เพ้อเจ้อมากเลยเรา)
แต่เพราะว่าจำหน้าและแววตาเศร้าๆของเด็กคนนึงได้เลยมานั่งพิจารณาตอนตื่นนอนว่าเค้าอาจมาขอส่วนบุญ
ก็เลยรีบจัดการอุทิศให้เลยค่ะ ส่วนสถานืี่ฝันจำไม่ได้ค่ะว่าตัวเรานั้นหนีมาจากที่ไหน แต่เรามาจนมุมที่หน้าบ้านของเราเอง...

ส่วนใบพระศรีฯ...ใบนี้เป็นใบแรกที่ได้มาเลยค่ะเมื่อเช้าเอามาอวดแม่...แม่บอกว่าชั้นก็มีเคยได้มาตั้งนานแล้วแต่เอาไปไว้ไหนก็ไม่รู้ เลยแอบบ่นแม่ไปนิดหน่อย...

ตอนนี้ชวนใครไปอินเดียเค้าก็จะบอกว่าเธอไปไม่ได้หรอกเนื่องจากว่าเราเป็นพวกติดห้องนำ้สะอาด
ให้ที่นอนสกปรกแค่ไหนก็ได้แต่ห้องน้ำห้ามสกปรก(แอบโรคจิต) เวลาชวนเค้าไปเลยไม่มีใครไปด้วยหง่า...เศร้า...ตอนนี้ขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ เย็นยำ่ค่ำมืดจะแวะมาใหม่ค่ะ...

 

การไปอินเดีย...ต้องไปเพื่อแสวงธรรมค่ะ ถ้าซื้อแพคเกจไป
มันก็ต้องไปตามโปรแกรมที่เค้าจัดไว้ ต้องทำใจค่ะ

แต่พี่ไปในฝันบ่อยค่ะ สถานที่ๆ ไปก็ไม่รู้จักหรอก รู้แต่ว่า
มันคืออินเดีย ที่นั่นมีทุกข์ให้เห็น หากเราอยู่เมืองไทยแล้ว
มองไม่เห็นทุกข์ ต้องไปอินเดีย มีวิถีชีวิตของคนที่นั่น
ให้เราได้พิจารณามากมาย สรรพสัตว์ล้วนทุกข์ยาก
กับการดำเนินชีวิตเพื่อให้ดำรงอยู่ได้ ยิ่งที่แม่น้ำคงคา
ได้เห็นการตาย ได้พิจารณาอสุภะ เพราะจะมีซากศพ
มากองอยู่ที่นั่นทุกวัน รอการเผาและโยนทิ้งลงแม่น้ำ

เห็นการแบ่งชนชั้นวรรณะ เห็นการเบียดเบียน
ที่นั่น การปรุงแต่งยังน้อยอยู่ เป็นอะไรที่ดิบๆ
เห็นความงมงายในพิธีกรรมต่างๆ ฯลฯ

นี่ขนาดยังไม่เคยไปจริง ๆ ยังจินตนาการได้ขนาดนี้
ถ้าไปเห็นของจริงจะเป็นอย่างไรนะเรา...ฮ่าฮ่า

 

เปิดมารับสิ่งดีๆตั้งแต่เช้า ^^
ดอกไม้ท่านหน่อฯน่ารักมากมาย ขอบคุณมากคร้าบ

 

สวัสดีทุกท่านทุกนามค่ะ...

มารายงานผลเมื่อคืน... หลังจากได้อธิษฐานตรงบริเวณหิ้งพระแล้ว

สายตาและความคิดในใจ มันดันไปสะดุด อยู่กับลูกแก้วลูกกลมๆ ใสๆอมฟ้า ลูกหนึ่งค่ะ

เป็นแก้วสารพัดนึก ที่พี่ที่ทำเขาไปทำบุญแล้วให้มานานมากแล้ว

ไม่แน่ใจด้วยว่าใช่หรือเปล่า เพราะฝันถึง ก็ไม่ฝันค่ะ

แถมในฝันมันส์ระเบิด... เทียบได้กับหนังแอ็คชั่นระดับฮอลลีวู้ดเลย เราโดนไล่ล่า วิ่งหนีสุดชีวิต ทั้งหลบ ซ่อน วิ่งตามระเบียง เข้าซอกโน้น ออกซอยนี้ มีปืน มีระเบิดครบ และมันไฮเทคกว่าสมัยนี้มาก สุดท้ายที่จำได้อยู่แถวๆรางรถไฟค่ะ

แถมยังไปฝันถึงลูกท่านหลานเธอว่าหนีมาพร้อมเราอีก... (เอาเข้าไป 555+) ในฝันนั้นทั้งเหนื่อย ทั้งหอบ และลุ้นระทึกค่ะ ตื่นมาเลยเพลียง่วงเลย

จบแล้วจ้า!!!

******************************

ปล. อดได้ดอกไม้ท่านแมวเลยนี่ อิอิ

 

สวัสดีค่ะ ท่านประธาน
มารออ่านนิทานค่ะ รออ่านหนอ...

 

สวัสดี ค่ะ ท่านประธาน และเพื่อนๆธรรม ทุกท่าน จ้า....

วันนี้ พิษณุโลก ฝนตกตั้งแต่เมื่อคืน ยังไม่หยุดเลยค่ะที่อื่น

เป้นยังไงบ้างค่ะ ..วันนี้ตั้งใจมาอ่านนิทานค่ะรบกวน

ท่านประธานเล่าเลยนะคะ

 

ฝนตกทั้งคืนก็ดีซิคะ อากาศเย็นสบาย ที่นี่ร้อนมั่กมากค่ะ
นั่งเหงื่อแตกซิก...รอนิทานนานแล้ว กายก็ร้อน...ถ้ารออีก
ใจอาจจะร้อนตามไปด้วยนะเนี่ย งั้น..พี่รั้งเล่าก่อนเลยค่ะ
ต่อจากเมื่อวาน....ถึงไหนแล้วนะ ดูจิ ให้รอกันนาน ลืมหมดเลย