นิทาน เรื่อง "พญานาค"

ภาพถ่ายสมัครเล่น...ของคนขี้โม้ (ไม่ใช้แฟรช)

*** ตาดีได้ ตาร้ายเสีย ***<!-- google_ad_section_end -->

 

แต่ภาษาใต้ สำเนียงสงขลานี่ หว๊านนนนน หวานนะคะพี่นุ๊ก
ถ้าไม่เชื่อมาฟังได้ อิอิ

 

สวัสดีค่ะ

(f)(f)(f)

 

จริงเหรอคะ น้องเจิ่นเจิ๊น พี่เคยฟังแต่สำเนียงป้อจายอ่ะ
ก็เลยว่าดุ แต่คนใต้รักใครรักจริง อันนี้เชื่อค่ะ เคยหลอกหนุ่มใต้นิ

 

สวัสดีค่ะน้องแต วันนี้มาเล่าต่อเลยนะคะ ฝันเมื่อวันก่อนๆ นั้นที่เล่าค้างไว้อ่ะ

 

รอหน่อยค่ะพี่นุ๊ก

 

ไอ๊หย๋าาาาาา.... สงสารหนุ่มใต้จังฮู้้!!!! :'(

 

ไม่ทราบว่ายังจำคุณพี่นุชได้หรือเปล่าคะ
เมื่อวานติงเอาบายศรีพรหม 2 ชุด บายศรีปากชาม 8 ชุด และขันหมากเบ็งที่ติงทำเองอีก 6 ชุด ไปส่งคุณพี่นุชที่สถานธรรม บ้านนาทาม มุกดาหาร เพราะรถเก๋งของคุณพี่นุช ไม่สามารถบรรทุกไปได้
การนี้ ได้เด็กนักเรียนตัวน้อยๆ อายุเพียง 12 ขวบ และ 13 ขวบ ช่วยทำบายศรีให้ค่ะ
คุณนุชบอกว่าเห็นบายศรีแล้วขนลุกเลย เพราะสวยมาก ติงก็น้อมรับไว้ เพื่อเล่าให้เด็กๆฟัง

แต่กว่าจะไปถึง บายศรีก็มีชำรุดบ้าง เพราะถนนขรุขระมากค่ะ ระยะทางน่าจะห่างจากเลิงนกทาประมาณ 40 กิโลเมตร และช่วงไปมืดแล้วค่ะ ณ สถานธรรมก็ยังไม่มีไฟฟ้าใช้
( แม้ว่าติงจะขอให้นักเรียนนาฏศิลป์ถึง 5 คนช่วยนั่งจับที่กระบะรถแล้วก็ตาม)

 

หลอกเค้าไว้ทั่วเลยค่ะ เหนือ อีสาน กลาง ใต้:boo:

ตอนนี้ก็เลยรับกรรมค่ะ ไม่กล้าคบใครกลัวโดนหลอกคืน ฮ่า....

ไม่ได้เจ้าชู้...แต่เนื้อคู่มีหลายคน (พูดเล่นนะ)

วันนี้ไม่มีนิทานมาฝากเหรอคะ

 

นะเมตตา โมกรุณา พุทธปราณี ยะเอ็นดู นะโมพุทธายะ นะมะอะอุ

รออ่านนิทานตั้งแต่เช้าแล้ว ยังไม่มีใครเมตตามาเล่าให้อ่านเลย

ขอเล่นของหน่อยแล้วกัน โอม...คนเล่านิทานจงมา..จงมา...เพี้ยง

 

มีหนุ่ม เหนือ ด้วย ง่ะ

อิอิ

 

มีภาพมาฝากน้องฟ้ามุ่ยค่ะ เห็นว่าสวยดี

 

อื้อ...ไอ้เราก็ไม่ใช่คนสวยสะดุดตา แต่ก็มีเข้ามาอยู่เรื่อยๆ

กรรมจริงๆ เลย นึกๆ ดูก็น่าสงสารนะ แต่ทำไงได้เรามันกลัวนิ

กลัวความผิดหวังจะตกเป็นของตัวเอง โยนให้คนอื่นดีก่า...ฮ่าาาา

 

ยิ่งหนี ก็ ยิ่งเจอ ค่ะ จิงๆ นะ

รึ อาจ มี บาง อย่าง

ให้เราไม่มี คู่

มีเข้ามาก็ไม่ใช่ ไม่ชอบ

ไร้ วี่แวว

55

 

เอาบทความดีๆ มาฝากจ้ะ อ่านเล่นๆ แก้เซ็งกันไปก่อน

บนถนนของชีวิต และเส้นทางในการเดิน.............

บางทีเราก็บอกไม่ได้ว่า ควรจะเลือกเดินทางแบบไหน เร็ว หรือว่าช้า....

เร็ว .......อาจจะทำให้ถึงปลายทางโดยไม่เสียเวลา แต่นั่นอาจหมายถึง
อาจพลาดบางสิ่งบางอย่างไปก็ได้

ช้า ........อาจจะทำให้ไม่ได้ถึงปลายทางเป็นคนแรก แต่นั่นอาจหมายถึง
การได้สังเกตในรายละเอียดต่างๆ ระหว่างทางเป็นสิ่งชดเชย โดยที่ในราย
ละเอียดนั้น อาจมีแง่มุมที่งดงาม หรือแง่มุมร้ายๆ ให้ได้ค้นพบ

บางที .....ปลายทางก็ไม่ได้สำคัญมากไปกว่าสิ่งที่อยู่ระหว่างทาง และ
ความสุขในปัจจุบันก็เป็นสิ่งที่เราจับต้องได้ โดยไม่ต้องรอคอยความสุขของ
อนาคต

 

ทำนองนั้นค่ะ คุณหวาน จริงๆ ก็ไม่มีสเปคนะ
แต่พอเข้ามาจริงๆ ก็เลือกซะ ไม่ถูกใจไปซะทั้งหมด
คุณหวานพูดเหมือนมิกกี้เลย ที่ว่าอาจมีบางอย่างให้เราไม่มีคู่
แต่สำหรับเราเป็นผู้เลือกเองค่ะ เลือกที่จะไม่มีคู่ เอ๊ะ..หรือคงจะจริง
ยังไม่เคยรักใครสุดชีวิตเลย ในใจมีแต่พ่อแม่พี่น้องวงศาคณาญาติ
เพราะได้เห็นรักบริสุทธิ์ตรงนี้มากกว่าที่อื่นๆ ค่ะ

ตายแล้วเกิดใหม่ก็คงไม่มีอีกนั่นแหละ
อย่างที่บอกว่าชาตินี้ทำเค้าไว้เยอะ
กลัวโดนเอาคืน ไม่อยากนั่งน้ำตาเช็ดหัวเข่า

 

ใช่ค่ะ อยู่กับครอบครัว ญาติพี่น้องดีกว่า
อะไร จะเกิด ก็ต้องเกิด

ชดใช้ ยอมรับ ทำดีเติมเข้าไปเรื่อยๆ
เชื่อว่า มันต้องดีขึ้นสิ

เอ๊ะ วันนี้เหมือนเราคุยกัน 2 คน นะ เรื่อง รักๆๆ เนี๊ยะ

555

 

ใครเคยอ่านเรื่อง ตายเป็นตาย ของพระภิกษุ ชยานนฺโท (พ.ต.ต.อนันต์ เสนาขันธ์) มั้ย

เนื้อหาดีมาก เราเอาบางส่วนมาให้อ่านแล้วกัน

กลัวตาย

ความกลัวเป็นสัญชาตญาณของมนุษย์และสัตว์โดยทั่วไป ต่างก็มีสัญชาตญาณ
เหมือนกันอยู่สี่อย่าง คือ กิน นอน กลัวและสืบพันธุ์ หมู หมา เป็ด ไก่ กิน คนก็กิน
หมู หมา เป็ด ไก่ นอน คนก็นอน หมู หมา เป็ด ไก่ กลัว คนก็กลัวเช่นเดียวกัน

สัญชาตญาณทั้งสี่นี้ เป็นเรื่องที่ทุกคนไม่สามารถจะหลีกเลี่ยงได้ ต้องมีเป็นประจำ
ในสันดาน แต่เนื่องจากมนุษย์ผู้มีใจประเสริฐ มีสมอง มีปัญญา สัญชาตญาณทั้งสี่
นี้ จึงถูกเรียนรู้ถูกทำความเข้าใจจนรู้แจ้ง ดังนั้น มนุษย์จึงมีสัญชาตญาณทั้งสี่นี้น้อย
กว่าในสัตว์เดรัจฉาน

ความรู้สึกตามสัญชาตญาณทั้งสี่ของมนุษย์นี้ ถ้าเราจะเปรียบกับระดับของความ
เป็นมนุษย์ก็น่าจะกล่าวได้ว่า ถ้าใครมีความกลัวมาก คนนั้นก็มีความเป็นสัตว์เดรัจฉาน
มาก ถ้าใครมีความกลัวน้อยก็มีความเป็นสัตว์น้อย

ในสังคมมนุษย์จึงเห็นได้ว่า ความเป็นมนุษย์มากหรือน้อยนั้น วัดกันด้วยสัญชาตญาณ
ทั้งสี่นี้ ใครก็ตามกินมาก นอนมาก กลัวมาก สืบพันธุ์มาก ก็มีความเป็นสัตว์เดรัจฉาน
มาก แต่ถ้าใครรู้จักสำรวมในอาการทั้งสี่ คือ กินน้อย นอนน้อย กลัวน้อย สืบพันธุ์น้อย
ก็มีความเป็นมนุษย์มาก เป็นปฏิภาคกลับ

 

ว้าวววว เห็นภาพแล้วนึกถึงของในรั้วในวัง แบบที่เคยเห็นในหนังเลยนะคะ^^

 

มีแต่คนไม่มีอารมณ์มั้งคะ คุณหวาน

ก็เรามันขี้โม้ไปวันๆ ฮ่าาา...