โสดาบันครับ ผมสังสัยมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

จาก link นี้

นั่งสมาธิพบวิญญาณแม่เปรตผู้บรรลุโสดาบัน

(search ว่า นั่งสมาธิพบวิญญาณแม่เปรตผู้บรรลุโสดาบัน)

ทำไมพระโสดาบัน ผู้ซึ่งรักษาศีล 5 และ พรหมวิหาร 4
แต่ยังคงมี โลภะ โทสะ โมหะอยู่ได้

ทำไมถึงต้องตกลงอบายด้วยล่ะครับ ขอบคุณครับ : )

 

1. ตามในเนื้อเรื่องนั้น คำว่าเปรตพระโสดาบัน อันนั้นเป็นความเข้าใจผิดของคนในเรื่อง เข้าใจว่าบุคคลผู้ที่เป็นเปรตนั้น บรรลุโสดาบันแล้ว แท้จริงแล้วตามความในเรื่อง คือ ถูกหลอก

การเป็นพระโสดาบันนั้น ปิดอบายภูมิ จะไม่เกิดในภพภูมิต่ำอีกต่อไปแล้ว อย่างแย่ที่สุด คือเกิดเป็นมนุษย์เท่านั้น และเกิดอีกไม่เกิน 7 ชาติ อันนี้เป็นความจริงแท้ ที่พระพุทธองค์ประกาศไว้ครับ

2. การรักษาศีล 5 พรหมวิหาร 4 ยังไม่ใช่การทำลายกิเลสต่างๆ ยังไม่ได้ทำลายรากเหง้าแห่ง โทสะ โมหะ โลภะ ดังนั้นเมื่อเหตุยังอยู่ จึงยังไม่หายไปไหน เพียงแต่ข่มใจเอาด้วยการยึดมั่นในศีลความดี ครับ

 

ขอบคุณครับ หมายความว่า ถ้าเป็นโสดาบัน ถึงจะมี โลภะ โทสะ โมหะ ก็จะไม่ลงสู่อบายภูมิใช่ไหมครับ

 

ผมไม่ทราบกลไกตอนวาระจิตสุดท้าย (ตอนกำลังจะตาย) ของพระโสดาบัน นะครับ

แต่ตามพระไตรปิฎก ตามที่พระพุทธเจ้าสอนแล้ว ในชีวิตประจำวันปกติทั่วไป พระโสดาบัน มี โลภ โกรธ หลง เป็นปกติครับ แต่จะคุมไว้ไม่มีทางแสดงออกมาเป็นกรรมกับผู้อื่นอีกต่อไป และกรรมที่เหลือของพระโสดาบัน ยังส่งผลอยู่ แต่จะไม่ส่งผลให้ไปเกิดในนรก จะส่งผลในระยะเวลาของชาติที่เหลือ 7 ชาติสุดท้ายครับ

 

ขอบคุณมากครับ

 

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=B6CT8ttsDyM"]????????????????????? - YouTube[/ame]

 

หลวงพ่อฤาษีท่านจำแนกแจกแจงไว้ชัดเจนมากครับ ในหัวข้อธรรม หนีนรก ลองหาอ่านดูครับ

 

พระโสดาบันนั้น ท่านรู้ชัดเจนแล้วว่า สภาวะใดคือ ตน ที่แท้จริง ตรงนี้เป็นเหตุ นอกนั้นเป็นสภาวะที่ตามมาภายหลัง

เมื่อรู้ชัดเจนแล้วว่าสภาวะใดคือ ตน ที่แท้จริง ผลคือ สิ้นความลังเลสงสัยว่าอะไรเป็นธรรม อะไรไม่ใช่ธรรม จึงก้าวล่วงพ้นความงมงายและการถกเถียงในเรื่องรูปแบบของการปฏิบัติ ส่วนเนื้อหาจากการปฏิบัตินั้น อยู่ในตัวท่านเรียบร้อยแล้ว

ศีลของพระโสดาบัน ไม่ได้เป็นตัวหนังสืออันเป็นข้อ ๆ แบบฆราวาส ส่วนพรหมวิหาร 4 ขึ้นอยู่กับกำลังการพิจารณาของท่าน แม้ว่าจิตของท่านยังอยู่ในชั้นกามาวจร แต่ โลภะ โทสะ โมหะ หรือกิเลสทั้งหมด ไม่ได้ถูกแยกเป็นตัว ๆ แต่ทั้งหมดถูกอัดยัดเยียดกันลงไปในจิตอันเดียว

ศีลของพระโสดาบัน คือการดวลเดี่ยวระหว่างสติกับจิตตรง ๆ อย่างอื่นไม่เกี่ยว แม้ร่างจะแตกดับไปแล้ว แต่การดวลยังคงอยู่ มีทางไปเป็นอันเดียวจนกว่าจะเสร็จกิจในการดวล

การไป สบาย หรือ อบาย ล้วนมีจิตเป็นตัวนำ ผลจากการดวลกับจิต จึงเป็นธรรมชาติของการตัดอบายแบบอัตโนมัติ

หวังว่าคุณ Pasaphon คงพอเข้าใจในเรื่องของความแตกต่างระหว่าง รูปแบบ และ เนื้อหา ของคำว่า พระโสดาบัน ได้ดียิ่งขึ้นนะครับ