เบื่อ

ถ้าผมโพสแล้วทำให้ จขกท รู้สึกขัดๆผมต้องขอโทษด้วย เพราะผมไม่ได้ขยายความให้ชัดเจน

เพราะความเบื่อเหมือนกันที่ทำให้ผมเริ่มสนใจธรรมะ แต่จะมานั่งเบื่ออย่างเดียวก็คงรู้สึกหดหู่ เพราะเรายังมีภาระที่ต้องทำ เลยคิดว่าเบื่อก็ชั่งหัวมัน ไม่เบื่อก็ชั่งหัวมัน เหมือนเกลียดกับรัก มันเป็นสิ่งที่คู่กัน เป็นอารมณ์บวกกับลบ นำจิตใจเราไปโน้นไปนี่ ถ้าปล่อยๆว่างๆมันบ้างก็น่าจะรู้สึกสงบขึ้น รู้แล้วก็เฉยๆว่านี่เรารู้สึกเบื่อแล้วนะ เราชอบนะ เราเกลียดนะ ก็ปล่อยๆมันไปเดี๋ยวมันก็เปลี่ยนไปเป็นอารมณ์อื่นอีก อารมณ์ก็เป็นสิ่งที่ไม่ควรยึดติด ปัจจุบันผมก็มีรู้สึกเบื่อๆหน่ายๆเหนื่อยๆ แต่จะให้หนีไปเฉยๆก็ไม่ได้ ทางที่ดีคือปล่อยว่างบ้าง

 

ว่าแต่ผม พูดเหมือนไปขัดใจเหรอครับ งั้นผมก็ขอโทษนะครับ ผมไมได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้นเลยครับ........

 

ความไม่เที่ยง ผันแปรอยู่ตลอดเวลา
เช่น ความเป็นหนุ่ม เป็นสาว ความสวยงาม ฯลฯ
โดยเฉพาะสิ่งที่เราปรารถนาให้อยู่นานๆ แต่กลับแปรเปลี่ยนไป ฯลฯ

หากโลกสมมุตินี้กลายเป็นสุขแท้ที่ยั้งยืน ไม่มีวันจางหายไป...
คิดว่าคงไม่มีใครเบื่อ แต่ความจริงหาได้เป็นเช่นนั้นไม่!

ความเบื่อในสิ่งที่ำซ้ำๆ เคยผ่านมา เคยเป็นมาหมดแล้ว ในการเวียนว่ายตายเกิด
เราเิดินทางวนเวียนอยู่อย่างนี้ไม่มีที่สิ้นสุด...เคยเห็นหนูถีบจักร หรือเปล่าครับ?
นั้นแหละ ชีวิติเราก็คล้ายๆกัน มันหาสาระแก่นสารอะไรไม่ได้เลย...

"หนูตัวเก่าตายจากไปแล้ว หนูตัวใหม่ก็เข้ามาถีบจักรแทน"

อนิจจา วตะสังขารา...เราจะเป็นเช่นนี้กันไปอีกนานมั้ย!!

 

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ

 

เราเบื่อที่รู้สึกเบื่อ อยากจะเลิกเบื่อความรู้สึกเบื่อ แต่ไม่หายเบื่อสักที:'(

 

^^ นั่งอ่านแล้ว รู้สึกเป็นทุกข์ แต่ในทุกข์ก็มีความสุข ที่ได้อ่าน ได้เห็นประโยคดีๆอย่างนี้
ความหมายกินใจ
เริ่มรู้สึกเบื่อหน่าย
อยากออกจากจากกงล้อจัง

อนุโมทนาครับ

 

===================================
ก็หันมาปฎิบัติธรรมสิคะ แล้วจะหายเบื่อ ธรรมะคือธรรมชาติ คําสอนของพระพุทธเจ้าเป็นความจริงเสมอ

http://palungjit.org/threads/จิตพร้อม-รับภัยพิบัติ.334019/

 

ดิฉันก็เบื่อค่ะ เบื่อกับความทุกข์ เบื่อหน่ายความทุกข์ทั้งหลายค่ะ แต่ไม่ใช่เบื่อหน่ายแบบท้อแท้เป็นทุกข์นะคะ
แต่เบื่อแบบ..อยากจะไปให้พ้นๆ วัฏสงสาร..อะไรประมาณนี้น่ะค่ะ

 

เห้อเซง...T-T

 

ผมก็รู้สึกเบื่อเหมือนกัน เห็นอะไรที่เขาว่าสวยๆงามๆเห็นแล้วก็เฉยๆ ที่ไหนที่น่าไปเที่ยวไปแล้วก็เฉยๆ ไม่มีของอะไรที่อยากจะได้เลย ไม่รู้สึกว่าโลกนี้มีอะไรดีๆเลย รู้สึกว่ามันเป็นธาตุ ดิน น้ำ ลม ไฟ ที่มารวมตัวกันเฉยๆ ไม่แปลกใหม่อะไร เซ็งโลก เบื่อจิตใจของคนที่นับวันจะต่ำลงๆ เบื่อๆๆๆ แต่ถ้าได้อ่านเรื่องเกี่ยวกับการบรรลุนิพพาน เรื่องธรรมะต่างๆจะรู้สึกดี และบางทีก็อยากจะไปนิพพานทั้งๆที่ผมเองก็ปรารถนาพระโพธิญาณคนหนึ่ง เฮ้อไม่รู้จะทำไง กำลังใจในการบำเพ็ญโดนทุกข์มากๆก็ล้าแล้ว ติดตอนนี้แค่ห่วงครอบครัว ห่วงเพื่อนๆ ห่วงคนที่อาจติดตามมาทีหลังกลัวเขาจะเคว้ง ห่วงคนที่หลับไหลตามกระแส ไม่รู้จะฝืนอยู่ไปได้นานแค่ไหน เฮ้ออออ

 

เบื่อไรบอส สนุกสนานเต็มที่กับชีวิตหน่อยซี

 

ขอไห้เบื่อแบบมีสติน่ะครับ ถ้าไม่มีสติ และ ปัญญา ไปไตร่ตรอง มันจะเป็นแบบเป็นการปล่อยจิตไปแบบถึงความเสื่อมน่ะครับ โลกนี้มีสิ่งที่น่าเบื่อมากครับ เกิด แก่ เจ็บ ภาระ กิน ถ่าย นอน ตื่น กิจวัตรประจำวัน หน้าที่ วนเวียนไม่รู้จักจบจักสิ้น หน้าที่ ที่เราไม่ควรลืม อบรมจิตในชีวิตที่มีอยู่ หรือ เป็นอยู่นี้ ไห้เจริญ หรือ พัฒนา ไปในทางที่ไม่เสื่อม วันละนิด ทีละนิด อบรมบ่มจิตไห้อยู่เป็นเนือง ต้องทำจิตไห้ตั้งมั่น แน่วแน่ ต้องอดทนกับสิ่งที่น่าเบื่อโดยมีสติ
สิ่งนี้เป็นการ อบรม เพาะบ่ม เสริมกำลัง พลัง บารมี ได้ครับ เป็นการ เริ่มหรือ สร้างบารมี ไห้เป็น อริยบุคคล ได้ในอนาคตกาลครับ