พระที่สามารถล่วงรู้วาระจิตได้

เรื่องรู้จิตรู้ใจมีคนเล่าให้ฟังว่ามีสองแบบ แบบหนี่งรู้แล้วทัก พูดแทบทุกเรื่องที่เขารู้ได้ เรื่องส่วนตัวก็ทักก็เอามาพูด (แบบนี้เขาว่าเป็นพวกรู้แบบคนทรง)

อีกแบบหนึ่งจะทักแต่เรื่องที่เกี่ยวกับการปฏิบัติเท่านั้น

 

ยินดีครับพี่ ฟังต่อได้ครับ
...

อิทัง โข ปะนะ ภิกขะเว ทุกขะสะมุทะโย อะริยะสัจจัง​

( ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ข้อนี้แลเป็นเหตุให้ทุกข์อย่างแท้จริง คือ )​

ยายัง ตัณหา ( ความทะยานอยากนี้ใด )​

โปโนพภะวิกา ( ทำให้มีภพอีก )​

นันทิราคะสะหะคะตา ( เป็นไปกับความกำหนัด ด้วยอนาจความเพลิดเพลิน )​

ตัตระ ตัตราภินันทินี ( เพลินยิ่งในอารมณ์นั้น ๆ )​

เสยยะถีทัง ( ได้แก่สิ่งเหล่านี้ คือ )​

กามะตัณหา ( ความทะยานอยากในอารมณ์ที่ใคร่ )​

ภะวะตัณหา ( ความทะยานอยากในความมีความเป็น )​

วิภะวะตัณหา ( ความทะยานอยากในความไม่มี ไม่เป็น )...​

 

ค่ะ ก็มีหลายคนที่ทักค่ะ

เช่นบางคนทักเพราะ อยากอวดให้คนอื่นรู้ว่า ตนเองรู้ ใจคนอื่น เท่ๆ
แต่บางคนทักเพราะหวัง ประโยชน์บางอย่างก็มีนะคะ เช่นพวกหมอดู หมอเดา ทักเพื่อ ลาภ ยศ สรรเสริญ เยินยอ เงินทอง ชื่อเสียง เรียงนาม กามตัณหา พารวย

แต่บางคนทักเพราะ หวังดี ต้องการช่วย ก็มีนะคะ

แต่ถ้าทักแล้ว ไม่ช่วยอะไรเลย ช่วยไม่ได้ หรือ ไม่ทำให้มันดีขึ้นมาเลย ก็แสดงว่า ทักด้วย อกุศลจืต หรือเปล่า ไม่รู้นะคะ

 

ว่าแต่น้องจิต มี วิธี ทำให้ คนเข้าถึง ที่สุดของความอยาก บ้างมั้ยคะ

คือ สุดท้ายปลายทางของความอยาก น่ะค่ะ

 

ตามมาฟังได้ครับ
...

อิทัง โข ปะนะ ภิกขะเว ทุกขัง อะริยะสัจจัง​

( ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็นี้แลเป็นตัวทุกข์อย่างแท้จริง คือ )​

ชาติปิ ทุกขา ( แม้ความเกิดก็เป็นทุกข์ )​

ชะราปิ ทุกขา ( แม้ความแก่ ก็เป็นทุกข์ )​

มะระณัมปิ ทุกขัง ( แม้ความตาย ก็เป็นทุกข์ )​

โสกะปริเทวะทุกขะโทมะนัสสุกปายาสาปิ ทุกขา​

( แม้ความโศก ความร่ำไรรำพัน ความไม่สบายใจ ความคับแค้นใจ ก็เป็นทุกข์ )​

อัปปิเยหิ สัมปะโยโค ทุกโข ( ความประสบพบกับสิ่งไม่เป็นที่รักที่พอใจ ก็เป็นทุกข์ )​

ปิเยหิ วิปปะโยโค ทุกโข ( ความพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักที่พอใจ ก็เป็นทุกข์ )​

ยัมปิจฉัง นะ ละภะติ ตัมปิ ทุกขัง​

( มีความปรารถนาสิ่งใด ไม่ได้สิ่งนั้น ก็เป็นทุกข์ )​

สังขิตเตนะ ปัญจุปาทานักขันธา ทุกขา ฯ​

( ว่าโดยย่อ อุปาทานขันธ์ทั้ง ๕ เป็นตัวทุกข์ )...​

 

แล้ว จะดับทุกข์ พวกนี้ได้ยังไง คะ น้องจิต

ทุกท่าน ลองตอบ แบบ ไม่คิด ลองดูหน่อยสิคะ ตอบแบบไม่ต้องคิด น่ะค่ะ

 

ไม่รู้ว่าอยากอะไร
คือที่สุดแห่งความอยาก

 

ไม่จำเป็นครับ ฆราวาสหรือพระหากปฏิบัติได้ญาณสมาบัติ ก็จะได้ทิพจักษุ ที่นึ้ก็จะสามารถรู้จิต รู้ใจคนแล้วครับ พูดง่ายแต่ก็ทำยากอยู่ดีล่ะครับ แต่ไม่ยากสำหรับคนที่ทำความเพียร

 

ไม่รู้ว่าไม่อยากอะไร
เป็นที่สุดแห่ง
ความไม่อยาก

 

อาสวักขยญาณ คือ อะไร และมีรายละเอียดอย่างไร ครับ - ลานธรรมเสวนา

 

ฟังครับ สดับคำตถาคต แล้วน้อมนำมาปฏิบัติ
...

ตัตระ โข ภะคะวา ปัญจะวัคคิเย ภิกขู อามันเตสิ ฯ​

( ในกาลนั้นแล พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสเตือนพระปัญญจวัคคีย์อย่างนี้ว่า )​

​

เทฺวเม ภิกขะเว อันตา ( ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ที่สุด ๒ เหล่าอย่างนี้ )​

ปัพพะชิเตนะ นะ เสวิตัพพา ( อันบรรพชิตไม่ควรเสพ )​

​

โย จายัง กาเมสุ กามะสุขัลลิกานุโยโค​

( คือการประกอบตนให้พัวพันด้วยกาม ในกามทั้งหลายนี้ใด )​

โน ( เป็นธรรมอันเลว ) คัมโม ( เป็นเหตุให้ตั้งบ้านเรือน ) โปถุชชะนิโก ( เป็นของคนผู้มีกิเลสหนา )​

อะนะริโย ( ไม่ใช่ของคนไปจากข้าศึกคือกิเลส ) อะนัตถะสัญหิโต ( ไม่ประกอบไปด้วยประโยชน์ )​

​

โย จายัง อัตตะกิละมะถานุโยโค ( คือประกอบความเหน็ดเหนื่อยด้วยตน​

เหล่านี้ใด )​

ทุกโข ( ให้เกิดทุกข์แก่ผู้ประกอบ )​

อะนะริโย ( ไม่ใช่ไปจากข้าศึกคือกิเลส )​

อะนัตถะสัญหิโต ( ไม่ประกอบไปด้วยประโยชน์ อย่างหนึ่ง )​

​

เอเต เต ภิกขะเว อุโภ อันเต อะนะปะคัมมะ มัชฌิมา ปะฏิปะทา​

( ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ข้อปฏิบัติอันเป็นกลาง ไม่เข้าไปใกล้ที่สุดสองอย่างนั่นนั้น )​

ตะถาคะเตนะ อะภิสัมพุทธา ( อันตถาคตได้ตรัสรู้แล้วด้วยปัญญาอันยิ่ง )​

จักขุกะระณี ญาณะกะระณี ( ทำดวงตา ทำญาณเครื่องรู้ )​

อุปะสะมายะ อะภิญญายะ สัมโพธายะ นิพพานายะ สังวัตตะติ ฯ​

( ย่อมเป็นไปเพื่อเข้าไปสงบระงับจากกิเลส เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความรู้ดี เพื่อ ความดับ )​

​

กะตะมา จะ สา ภิกขะเว มัชฌิมา ปะฏิปะทา​

( ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ข้อปฏิบัติอันเป็นกลางนั้นเป็นไฉน )​

ตะถาคะเตนะ อะภิสัมพุทธา ( ที่ตถาคตได้ตรัสรู้แล้ว ด้วยปัญญาอันยิ่ง )​

จักขุกะระณี ญาณะกะระณี ( กระทำดวงตา ทำญาณเครื่องรู้)​

อุปะสะมายะ อะภิญญายะ สัมโพธายะ นิพพานายะ สังวัตตะติ ฯ​

( ย่อมเป็นไปเพื่อเข้าไปสงบระงับ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความรู้ดี เพื่อความดับ )​

​

อะยะเมวะ อะริโย อัฏฐังคิโก มัคโค ฯ​

( ทางมีองค์ ๘ เครื่องไปจากข้าศึก คือกิเลสนี้เอง )​

เสยยะถีทัง ( ได้แก่สิ่งเหล่านี้คือ )​

สัมมาทิฏฐิ ( ปัญญาอันเห็นชอบ )​

สัมมาสังกัปโป ( ความดำริชอบ )​

สัมมาวาจา ( วาจาชอบ )​

สัมมากัมมันโต ( การงานชอบ )​

สัมมาอาชีโว (เลี้ยงชีวิตชอบ )​

สัมมาวายาโม ( ความเพียรชอบ )​

สัมมาสะติ ( การระลึกชอบ )​

สัมมาสะมาธิ ( ความตั้งจิตชอบ )​

​

อะยัง โข สา ภิกขะเว มัชฌิมา ปะฏิปะทา ( ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อันนี้แลข้อ ปฏิบัติที่เป็นกลางนั้น )​

ตะถาคะเตนะ อะภิสัมพุทธา (ที่ตถาคต ได้ตรัสรู้แล้ว ด้วยปัญญาอันยิ่ง )​

จักขุกะระณี ญาณะกะระณี ( กระทำดวงตา คือ กระทำญาณเครื่องรู้ )​

อุปะสะมายะ อะภิญญายะ สัมโพธายะ นิพพานายะ สังวัตตะติ ฯ​

(ย่อมเป็นไปเพื่อความเข้าไปสงบระงับ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความรู้ดี เพื่อความดับ )...

​

 

อยากไปให้พ้นๆ ความอยาก ไงคะ

 

ไม่อยาก อยาก ไงคะ

 

อุปะสะมายะ อะภิญญายะ สัมโพธายะ นิพพานายะ สังวัตตะติ ฯ
(ย่อมเป็นไปเพื่อความเข้าไปสงบระงับ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความรู้ดี เพื่อความดับ )...
.................
น้องจิต ดับ ได้ หรือยังคะ

(สงสัยจะสงสัยในตัวเอง ไม่แน่ใจในตนเอง เลยไม่กล้าตอบหรือคะ)​

ที่แน่ๆ คงกำลังคิดว่า ดับคืออะไร อะไร ดับ เลยตอบไม่ได้ เป็นแน่แท้​

งง กับ ตัวเอง อะไรดับ ดับอะไร ​

 

คำว่า ดับ ในบทสวดธรรมจักรนี้ หมายถึงดับไม่เหลือ(นิพพาน)
หากพิจารณาตามนี้ ยังครับ

ปล. ส่วนข้อความนี้ (สงสัยจะสงสัยใจตัวเอง ไม่แน่ใจในตนเอง เลยไม่กล้าตอบหรือคะ) ผมตอบให้ครับพี่จะได้ไม่ต้องคิดเอาเอง ขายของหน้าร้านครับ เลยอาจจะตอบช้า หรือไม่ทันได้อ่านบ้างครับ<!-- google_ad_section_end -->

 

แล้วเท่าที่ดู ตนเองมาหลายรอบแล้ว ยังมีอะไรเหลืออยู่ ที่ยัง ไม่ดับล่ะคะ
(ภรรยาไม่มาช่วยขายหรือคะ)

 

อุปะสะมายะ อะภิญญายะ สัมโพธายะ นิพพานายะ สังวัตตะติ ฯ
(ย่อมเป็นไปเพื่อความเข้าไปสงบระงับ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความรู้ดี เพื่อความดับ )...
.........................

อุปะสะมายะ อะภิญญายะ สัมโพธายะ นิพพานายะ สังวัตตะติ ฯ
( ย่อมเป็นไปเพื่อเข้าไปสงบระงับจากกิเลส เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความรู้ดี เพื่อ ความดับ )​

 

ใครเคย ดับเทียน ในห้อง บ้างมั้ยคะ ในห้อง ตอนกลางคืน เป่าให้ดับเลย เทียนดับแล้ว เป็นอย่างไรบ้างคะ
ใครเคยนอนหลับยากๆ เพราะ นอนคิดมาก บ้างมั้ยคะ พอหลับ ความคิดหายไปไหนคะ ความรู้สึกหายไปไหนคะ
ความจำ สติ หายไปไหนคะ เวลาหลับ

 

ดับ คือ ความไม่เหลือ อะไร คะ

อะไร ดับ อะไรไม่เหลือคะ

 

ไม่ต้องคิด ที่จะตอบนะคะ ไม่ต้องคิด ที่จะพูดนะคะ ไม่ต้องคิดที่จะบอกนะคะ

ไม่ต้องคิด แล้ว เป็นยังไงคะ

เพราะไม่มีใคร อยากรู้ ด้วยหรอกค่ะ