วันไหนว่างนั่งสมาธิทั้งวันจะดีไหมครับ

เพิ่งฝึกสมาธิได้สักประมาณหนึ่งเดือน โดยจะนั่งสมาธิวันละครึ่งชม.

มีเพื่อนมาชวน วันเสาร์อาทิตย์ถ้าว่างให้มานั่งสมาธิกันทั้งวันเพื่อเป็นการขัดเกลาจิต ให้เกิดสภาวะธรรม อย่างนี้จะดีไหมครับ

ผมไม่ค่อยมั่นใจเพราะกลัวนั่งนานสภาพร่างกายจะไม่ไหวเพราะนั่งครึ่งชม.ก็รู้สึกเต็มที่แล้ว และยิ่งในทางจิตก็ยังไม่มีประสบการณ์อะไรมาก

การจะนั่งสมาธิใช้เวลานานๆ ต่อครั้ง ควรเริ่มฝึกอย่างไรครับ และจำเป็นไหม

 

ฝึกสมาธิทั้งวัน ดีครับ
แต่ถ้าจะนั่งทั้งวัน คงจะแย่น่าดู

นั่งสลับยืนสลับเดินสลับนอนได้ครับ

ข้อควรระวังคือ อารมณ์เครียด ถ้ารู้สึกเครียดทนไม่ไหวต้องหากิจกรรมคลายอารมณ์เครียดเสียก่อนนะครับ แล้วค่อยฝึกต่อ

ถ้าเกิดไม่ไหวจริงๆ พักก่อน แล้วค่อยเอาใหม่

โมทนานะครับ

 

ศึกษาหลักการมีอะไร ทำอย่างไร แล้วทดลองทำ
แบบข้างบนแหล่ะครับ ยืนเดินนั่งนอนมีสติ เปลี่ยนอิริยาบถบ้างให้มีสติกำกับ จิตไหลไปมามีกิเลสก็ให้รู้ทัน จะไว้ฝึกซ้อมตอนใช้ชีวิตปกติ พอเห็นประโยชน์จากการฝึก แล้วจะเริ่มขยันมากขึ้นเรื่อยๆเอง อย่าไปเริ่มด้วยความเครียด

 

ฝึก อานาปานสติ ดีไหมครับ อะไรที่เกินไป เด๋วมันจะล้นไปนะครับ แต่ถ้าฝึก สมาธิ เพื่อ สร้างขันติ ก็ อนุโมทนาสาธุ ครับ

 

นั่งบางช่วงเวลาแต่ทุกวัน

นั่งบางช่วงวลาแต่ทุกวัน ก็ดีครับสั่งสมบุญไว้ แต่จะให้ดีที่สุด ควรจะทุกลมหายใจในทุกอริยาบทครับ ดูลมหายใจแม้เวลาทำงาน ยืน เดิน ขับรถ กินข้าว สิ่งนี้ต้องทำให้ได้ทุกอริยาบทุก คือเรียกว่า ตั้งแต่ลืมตาตื่นขึ้นมา จนถึงหลับลงต้องพยายามจับลมหายใจ หรือคำบริกรรมนั่นๆ ให้ได้ตลอดเวลา ถ้าทำได้แบบนี้ทั้งวัน พอถึงเวลานั่งสมาธิก่อนนอนตามที่ตั้งใจไว้นะ จิตจะเข้าปฐมณานได้ง่ายมาก เพราะเราอุ่นเครื่องมาทั้งวันแล้ว แต่หากนั่งวันละครึ่งชม หรือ1ชม ที่เหลือทิ้ง! ไม่ทำเลย โอกาสที่จะไต่ระดับให้ได้สมาธิขั้นสูงๆและมากกว่านี้ทำได้ยากมากครับ ผมเองบางวันจับลมได้ทั้งวันไม่ขาดเลยพอถึงเวลานั่งจิตทรงปฐมณานทันที บางวันก็เสื่อมได้บ้างไม่ได้บ้าง ปฐมณานนี้ได้ง่ายเสื่อมง่ายนะ เมื่อก่อนก็นั่งแบบคุณนี่ละก่อนนอนซักครึ่งชม ซัก1ชม หรือ2ชม ที่เหลือทิ้งไม่สนใจ ทำมานานเป็นปีไม่ก้าวหน้าเพราะทำแค่วันละ1ชม ที่เหลืออีก23ชม ทิ้งไม่ทำก็ได้เท่านั้นได้เเต่บุญไป แค่นั้นไม่พอให้เกิดณานขั้นสูงนะ เกิดยากถ้าคิดทำแค่นั้นนะ ขนาดตั้งใจว่าวันทั้งวันจะพยายามตามลมหายใจให้ได้ คือระลึกได้ขณะใดก็จับลมต่อพยายามไม่ให้ขาดสาย ทำได้ทั้งวันยังมีเสื่อมมีได้เลย นับประสาอะไรกับแค่วันละ1ชมก่อนนอน ใช่ไหมครับ ของแบบนี้มันเป็นโลกีย์ มีเสื่อมได้มีเจริญได้ ถ้าได้แล้วเสื่อมๆก็อย่าเก็บมาคิดเป็นอารมณ์นะครับมันจะเป็นนิวรณ์5ไป เพราะมันเป็นของทางโลกมีเสื่อมได้มีเจริญได้เหมือนสังขาร ทางที่ดีที่สุด ให้บริกรรม หรือตามดูลมหายใจให้ได้ทุกอริยาบท ตั้งแต่ตื่นยันหลับนั้นละครับ แล้วอย่าไปคิดไปฝันว่าต้องให้ถึงขั้นนั้นขั้นนี้ มีหน้าที่อย่างเดียวคือทำไป ทำทุกลมหายใจให้ได้ตลอดเวลา เดี่ยวจิตมันสงบเองมันจะไปขั้นต่อๆไปเองโดยอัตโนมัติไม่ต้องไปรีบเร่งมัน พอจิตสงบก็ให้เอาขันธ์5นี้มาพิจรณาด้วยนะ เป็นวิปัสสนากรรมฐาน พิจรณาว่าทุกสิ่งทุกอย่างแม้สังขารนามรูปจิต ของเรานี้เป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ไม่เที่ยงเป็นทุกข์ทนได้ยาก หาความเป็นตัวตนไม่มี ต้องพิจรณาด้วยนะเวลาจิตสงบเพื่อให้เกิดปัญญา ปัญญานี้จะช่วยระงับดับกิเลสลงได้บ้าง ส่วนอุบายพิจรณาอย่างไร ก็แล้วแต่ตัวบุคคลครับ ถ้าจะเอาแต่นั่งให้จิตสงบนิ่งอย่างเดียว มันเป็นสมาธิหัวตอไป ไม่เกิดปัญญา ถ้าจิตสงบแล้วอย่าลืมวิปัสสนาด้วย พิจรณาได้ทุกขณะเวลา ยิ่งพิจรณามากปัญญาก็ยิ่งเกิดมาก แม้ยังไม่ได้บรรลุทีก็ช่วยได้เยอะ เห็นและเข้าใจอะไรได้เยอะ อย่างน้อยทุกข์ทางโลกก็เบาบางลงกว่าแต่ก่อนเยอะละ เพราะปัญญามันเกิดขึ้นมีขึ้นมาบ้างแล้ว อีกเรื่องเรื่องสถานที่ครับ เมื่อก่อนผมก็เที่ยววิ่งวุ่นว่าที่นั้นดี ที่นี้ดี อยากไปนั่งที่นั้นที่นี่กับคนนั้นคนนี้ แต่หารู้ไม่ว่ามันไม่ใช่ที่อื่นไกลเลยมันอยู่กับเราตั้งแต่เกิดแล้วที่ปฏิบัติธรรมนี้ คือกาย คือจิต ของเรานี้เอง ดูที่ลมหายใจดูที่กายดูที่จิตเรา ไม่ใช่ที่อื่นไกลเลย จะไปไหนมาไหนเดี่ยวนี้เลิกสนใจแล้วใครจะชวนไปนั้นไปนี่ช่างเค้า อยู่ในตัวในกายในจิตเรานี่เองสถานที่ปฏิบัติธรรมที่วิเศษที่สุด จะรู้จะเห็น ก็รู้ก็เห็นก็ในกายในจิตนี่เองไม่ใช่ไปรู้ที่อื่นไกลเลยนะ ทุกข์จะเกิด ทุกข์จะดับก็ในจิตเรานี้เอง แค่ศึกษาพอเป็นแนวทางในการปฏิบัติให้เข้าใจจากครูบาอาจารย์ก็พอแล้วครับจะหาอ่านหรือรับฟังมาก็ได้ ถ้าคิดว่าศึกษามาถูกที่ถูกทาง ใช่แล้ว ก็เร่งลงมือปฏิบัติเลยที่กายที่จิตเรานี่เอง เวลามีน้อยมัจจุราชคือพญาใหญ่เร่งตามมาทุกลมหายใจที่สั้นลงๆทุกเวลานาทีชั่วโมงแล้ว
สุดท้ายนี้ผมขอเอาใจช่วยนะครับ ผมเองก็ยังไม่ถึงไหนพูดแต่ในสิ่งที่รู้ ถ้าเรื่องบุญบาปศีลถามได้ ภาวนาขั้นต้นๆก็พอถามได้แต่ไม่เก่ง ส่วนเรื่องนิพพานไม่ต้องมาชวนคุยชวนถาม อันนี้ถ้าชวนคุยชวนถามขอม้วนเสื่อ เพราะผมปราถนาโพธิญาณ อย่างเก่งในวันข้างหน้าถ้าความเพียร วาสนาบารมีไปถึง คงได้ฌาน4คล่องตัวกับเค้าบ้าง แวะมาบอกคุณเห็นคุณพายเรือช้าไปหน่อย ฝากฝั่งของทะเลแห่งสงสารยังไกลแสนไกลนักต้องเร่งพายให้ไวถึงจะถึงที่หมายได้ทันนะ
ตามดูลมหายใจได้ตลอดทั้งวัน หรือบริกรรมได้ตลอดทั้งวันทุกอริยาบทแล้ว การนั่งไม่จำเป็นต้องนั่งนานขนาดนั้นหรอกครับ ครึ่งชมบ้าง 1ชมบ้าง หรือ2ชมก็มากแล้วครับ(ถ้ามากได้กว่านี้มันก็ดีไม่ใช่ไม่ดี...ถ้าทำได้นะ) เราตั้งสัจจะว่าเราจะนั่งทุกวันก็พอแล้วครับ ส่วนจะนั่งได้มากได้น้อยนี่อีกเรื่องนึง ของแบบนี้ฝืนก็ตึงเกินไป หย่อนความเพียรก็ไม่เห็นผลอีกเอาพอดีๆ ตั้งใจแค่จะนั่งทุกวันเป็นพอ ยกเว้นป่วยไข้ไม่สบายลุกไม่ขึ้นหรือติดธุระขับรถกลางคืนถึงนั่งไม่ได้ก็ยกเว้นไป อย่างน้อยๆตั้งใจไว้ว่า วันนึงวันละ10นาทีเป็นอย่างน้อยถ้านั่งไปๆเกิน10นาทีแล้วยังสงบอยู่ ยังอยากนั่งต่อก็ถือว่ากำไรไปในวันนั้น ถ้าคิดว่าพอแล้วนั่งนานแล้วเบื่อเเล้วรู้สึกกดดันแล้วก็ให้พอ จะนอนต่อหรือทำอะไรต่อหลังนั่งก็ตามใจแต่อย่าทิ้งลมหายใจหรือคำบริกรรมนะ ทิ้งไม่ได้ต้องหัดทำตั้งแต่ตื่นยันหลับเลย ส่วนการตั้งใจเล็กน้อยว่า อย่างน้อยวันละ10นาที ถ้าเกินไปเป็นนาทีชมได้ก็กำไรไป 10นาทีตรงนี้ถ้าทำให้ได้ตามตั้งใจก็ถือว่าบำเพ็ญสัจจะบารมีไปด้วยในตัวกำไรต่อที่สองนะ
ลองฟังดูนะครับเอามาฝาก
[ame=http://www.youtube.com/watch?v=xc43v3ax15s&feature=relmfu]หลวงปู่สิม::ปรารภความเพียร - YouTube[/ame]
[ame=http://www.youtube.com/watch?v=BiwBuXjVtCA&feature=relmfu]หลวงปู่สิม::คนใจเบา - YouTube[/ame]

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=wpt4izy5XIQ&feature=relmfu]หลวงปู่สิม::ตายทุกวัน - YouTube[/ame]
[ame=http://www.youtube.com/watch?v=BiwBuXjVtCA&feature=relmfu]หลวงปู่สิม::คนใจเบา - YouTube[/ame]


[ame=http://www.youtube.com/watch?v=rnjVIdWsQpc&feature=relmfu]คิริมานนทสูตร 1 [Girimananda Sutta] - YouTube[/ame]

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=OT3lv52PfCo&feature=relmfu]คิริมานนทสูตร 2 [Girimananda Sutta] - YouTube[/ame]

ปล. เรื่องที่หลวงปู่สิมเทศน์น่าสนใจหลายอันคุณลองหาๆดูในลิ้งข้างๆในยูทูปนั้นละ

 

ถ้านั่งได้ครึ่งชั่วโมง แล้วจะนั่งทั้งวัน คุณยังไม่พร้อมหรอกครับ

จะนั่งทั้งวัน ทำได้สองทาง
อย่างแรก คือ ชำนาญในฌาน เข้าฌานเพื่อหลบเวทนาทางร่ายกายได้นานๆ
อย่างที่สอง คือ มีปัญญาในขันธ์ 5 มากพอจะไม่รับเวทนาได้โดยไม่ต้องเข้าฌานหลบ

ฝึกไปเรื่อยๆ ก่อนครับ ใช้วิธี นั่ง สลับ เดินจงกรม ทั้งวันก็ได้ครับ

 

การขัดเกลาจิต ต้องใช้ปัญญา
สภาวะธรรม จะเกิดเมื่อจิตสงบ

ครับ

ก็ลองนั่งดูครับ ปัญญา(ความรู้ตามจริง)จะได้เกิด

 

ก่อนจะบวช พระอาจารย์บอกผมว่า ต้องมาอยู่วัดก่อน ๑ อาทิตย์
ผมก็ไปอยู่ โดยปฏิบัติกรรมฐานตลอดทั้งวัน
นั่งบ้าง จงกรมบ้าง
ผมเองก็ไม่ได้เตรียมอะไรไป เตรียมใจอย่างเดียว
คือสู้ตาย

เรื่องแบบนี้อยู่ที่กำลังใจครับ

 

จะไหวเหรอ

เดิมนั่งแค่ ครึ่งชั่วโมง ก็ต้องออกมาจด สิ่งที่ยุบยับ ยิบแย๊บ บางตัวก็เรียกชื่อ
ไม่ถูก ไปเรียก กระโดดๆ คว้าๆ ควักๆ จิ้มๆ แทงๆ บนๆ ล่างๆ ซ้าวขวาๆ บี เอ
ซีเล็คสตาร์ท กันแทบจะไม่หวาดไม่ไหว จนเกิดความลังเลว่า จะทำไปจด
ไปดีไหม เพราะ มันเยอะ แยะ ไปหมด

นี่ มาวันนี้ มาดำริจะก่อการใหญ่ จะนั่งกันเย็นย่ำค่ำ ดื่ม ทำ พูด คิด แล้วจะเอา
เวลาที่ไหนไปจดหละ

หากไม่เจียดเวลามาจดบันทึก มิกลายเป็น ดินพอกหางหมู ในสัจจาธิษฐานที่
ตั้งเอาไว้ขวางทางตนหรอกหรือ !?

 

สวัสดีครับ

ห่วงว่าจะไหวไหม ...
เพราะถ้าไม่เคยมาก่อน ใจที่ควรจะสงบจะกลายเป็นฟุ้งหนักแทน
แต่ถ้าคิดว่าไหวก็ลองไปดูครับ ฝึกความอดทนอีกรูปแบบหนึ่ง

พระพุทธองค์ทรงตรัสให้ปฏิบัติอย่างมัฌชิมาปฏิปทา คือ ทางสายกลาง
ไม่สบายเกินไป (กามสุขขัลลิกานุโยค) และไม่ทรมานเกินไป (อัตตกิลมถายุโยค)

อีกจุดหนึ่งท่านตรัสว่า ความเพียรที่ปรารภมากเกินไป ย่อมเป็นไปเพื่อความฟุ้งซ่าน
ส่วนความเพียรที่หย่อนเกินไป ย่อมเป็นไปเพื่อความเกียจคร้าน

เพราะฉะนั้น เราต้องเลือกทางสายกลางสำหรับตัวเราเองให้พบก่อน
คิดว่าตรงนี้สำคัญครับ ...

ส่วนทางสายกลางสำหรับเรา อยู่ตรงไหน ?

พระอาจารย์ภาสกร ภูริวัตฒโนท่านกล่าวว่า
ทางสายกลางของเรานั้น อยู่ที่ทำแล้ว กุศลธรรมเจริญขึ้นหรือไม่นั่นเอง

ถ้าทำแล้ว แย่ลง สภาพกาย สภาพจิตไม่ไปไหน ก็ไม่ไปดีกว่า
เพราะเวลาไม่ใช่ตัววัดผลในการฝึกสมาธิครับ

เพียงแต่เราต้องดูก่อนนะ บางทีนิดๆ หน่อยๆ ไม่ไหวแล้ว ไม่ทำดีกว่า ก็ไม่ได้เหมือนกัน
เราต้องดูยาวๆ ใช้ปัญญาพิจารณาไปเรื่อยๆ พร้อมความอดทนและความเพียร

ที่กล่าวอย่างนี้เพราะคิดถึงตัวเองตอนเด็กๆ ได้ไปอยู่วัดครับ
ต้องไปฝึกสมาธิถึง ๗ วันด้วยกัน แต่ใจฟุ้งซ่านมาก

เบื่อ เซ็ง คิดถึงสาว ขี้เกียจ ไม่ก้าวหน้า เครียด ฯลฯ สารพัด
อยากจะเลิก แต่ออกไปไม่ได้ เพราะจะเสียสัจจะ

ก็ต้องใช้ความอดทน ความเพียร ดูใจตัวเองไปเรื่อยๆ
จำได้ว่าครั้งนั้นฟุ่งซ่านมากจนต้องใช้วิธีจดบันทึกความคิดตัวเอง
กว่าจะหายฟุ้งได้ ก็เขียนไปเกือบ ๔๐ หน้าครับ

ผลที่ได้คือปัญญาจริงๆ เพราะระหว่างที่เขียนได้พิจารณาธรรมได้ด้วย
เห็นสาเหตุของปัญหา ได้วิธีคิดแบบใหม่ เห็นธรรมครับ

พอถึงตรงนี้ก็วันที่ ๓ แล้ว หลังจากวันนั้นก็คล่องปร๋อเลยครับ
ไม่เครียด ไม่เซ็ง ไม่เบื่อเท่าวันก่อนๆ

ถ้ายอมเสียสัจจะ ละความเพียรตั้งแต่แรก
คงเสียโอกาสที่จะได้เรียนรู้บทเรียนอันยิ่งใหญ่นั้นไปอย่างแน่นอนครับ

ถึงวันนี้ บทเรียนที่ได้ในครั้งนั้นก็เป็นบทเรียนประจำใจไปแล้ว ^__^

 

วันไหนว่างนั่งสมาธิทั้งวันไม่ดี แต่เปลี่ยนเป็นทรงสมาธิทั้งวันดีกว่า และจะดีกว่านั้นคือใช้ชีวิตตามปกติที่คุณเรียกไม่ว่างนั่นล่ะ ทรงสมาธิให้ได้ทั้งวันนั่นล่ะดีกว่า แต่ยังไม่หมดดี เพราะต้องเปลี่ยนจากสมาธิเป็น วิปัสสนาภาวนาทั้งวัน ดีขึ้นมาอีกหน่อย ดีที่สุดคือมันธรรมดาไปหมดหมดดี หมดเลว เอ๊ะ...จะเข้าใจไหมนี่ ทำๆไปเถอะ

 

....พี่พี่ทั้งหลายกล่าวดีแล้ว...ขอเสริมด้วย คำพระอานนท์ ที่ว่า พรห์มจรรย์ตลอดสาย...(การภาวนา)แทนด้วยขันธิ์ทั้งสาม...คือศิลขันธิ์ สมาธิขันธิ์ ปัญญาขันธิ์..หรือ สิล สมาธิ ปัญญา...ในส่วนของ สมาธิขันธิ์นั้น ก้รวมเอา สติ อินทรีย์สังวรณ์ การห่างใกลจากนิวรณ์ห้า เป็นต้น...ขันธิ์ทั้งสาม ก็ย่อมส่งเสริม(อบรม)กันไปเป็นไป ตามเหตุปัจจัย...ทีนี้ทำได้แค่ใหนนั้นก็แล้วแต่...

 

หลายท่านว่ากันว่า นั่งสมาธิแล้วสงบชั่วไก่กระพือปีก หรืองูแลบลิ้น
ยังดีกว่าคนที่นั่งนาน นั่งทน แล้วไม่มีความสงบเกิดขึ้นในจิตในใจเลย
ฉะนั้น การนั่งสมาธิจึงไม่ได้อยู่ที่การนั่งนานนั่งทน ไม่ได้อยู่ที่เวลา
แต่กระนั้นก็ตามถ้าท่าน นั่งสมาธิไปแล้วเกิดความสงบขึ้นในจิตในใจ
แม้จะนานแค่เพียงใด ก็เป็นกุศลแล้ว.

 

ผมคิดว่าควรจะลองดู แต่ควรเลือกแค่วันเสารหรืออาทิตย์วันเดียวพอ เท่านี้ก้ร้แล้วว่าจะไหวไหม ไม่ต้องถึงเสากับอาทิตย์
เพื่อนที่มาชวน ผมว่าอย่างมากเขาก้คงปฏิบัติได้ไม่ต่างจากคุณเท่าไร แต่มีศรัทธาด้วยกันแล้วถือว่าดี ควรน่าที่จะไป เพราะยังไงวัดเขาก้คงไม่ให้นั่งทัืืืืงวันหรอก แต่ว่านั่งสัก1 ชมพอเท่านี้ก้ดีโขแล้ว การทำสมาธิไม่ต้องรีบ หรืออยากนั่งนานๆ มันอย่สภาพความพร้อมของจิตใจเราด้วย ถ้าจิตใจเราพร้อมเราก้จะนั่งได้นานและทนไปเอง

 

อยู่ที่กำลังครับ...
ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา
ทั้ง ๕ นี้เป็นธรรมเกื้อหนุนกัน

โดยกระทำความเพียรให้เป็นปกติ เป็นอุปนิสัย อย่างต่อเนื่อง ก็จะทราบกำลังของตนได้เองครับว่า...

"เวลาไหนควรบุก เวลาไหนควรผ่อน เวลาไหนควรน๊อกกิเลสได้ในหมัดเดียว!"

 

วันไหนว่างนั่งสมาธิทั้งวันจะดีไหมครับ


อยากจะบอกว่า ทำสมาธิ ทั้งวัน นี่ มันเด็กๆ นะครับ

ลองดูวัดป่าสายหลวงปู่มั่น ครับ

ทำสมาธิ ข้ามวัน ข้ามคืน ตลอด ไม่มีหยุดครับ ครับ

 

สำหรับนักปฏิบัติเบื้องต้น เพิ่งเริ่มฝึกกรรมฐานได้ประมาณเดือนเดียว การมีกำลังศรัทธา กำลังใจ กล้าแข็ง มีความตั้งใจที่จะปฏิบัติให้ได้ 1 วัน ถือว่าเป็นเรื่องที่น่ายกย่อง และควรส่งเสริม ครับผม

 

ตามนั้น

ส่วนใหญ่ พอ รู้ว่า จะนั่งสมธิ ทั้งวัน นี้ จะเจอกิเลส หลอกกกกกกกกก อ้างโน้นอ้างนี้ นั่งไม่ไหว เพราะโดนกิเลส หลอกกันเยอะละ


ลองดูพวก เด็กๆ สิ ให้นั่งเล่นเกมส์ นี่

เด็กมันนั่งเล่นเกมส์ ได้ ข้ามวันข้ามคืน กันเลยก็มี

นั่งเล่นเกมส์ เล่นคอม ได้สบายๆ


แต่พอให้ไปนั่ง สมาธิ นี่ ปุบ ทนไม่ไหว จะเลิกให้ได้ กันละครับ

อิอิ

.