กงกรรมกงเกวียนทำอย่างไรจึงจะหยุดได้

เมื่อราว10ปีก่อนดิฉันได้แต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่งเป็นลูกครึ่ง เขาเป็นคนดีมาก ต่อตาดีมากมีจิตใจธัมมะ บ้านของเขาอยู่ที่ต่างประเทศ และจะมาเจอกันที่เมืองไทยได้แค่สามครั้งในหนึ่งปี ซึ่งความสัมพันธ์ก็เป็นไปแบบพี่ชายน้องสาวมาตลอด เพราะเขาเป็นผู้ชายที่ดีและมาคบกับดิฉันเหมือนกับช่วยเหลือซึ่งกันและกัน และไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น แต่ละปีดิฉันจะรอเขากลับมาเยี่ยมที่เมืองไทยเสมอและช่วงนั้นเป็นเวลาที่ดีที่ดิฉันไม่เคยลืมจนวันตาย

เมื่อ เราสองคนทนห่างกันจนกระทั้งเวลาที่ เราคิดว่าจะมีความสุขก็มาถึง ดิฉันได้แต่งงานและย้ายไปอยู่กับเขาที่ต่างประเทศ ดูเหมือนทุกอย่างน่าจะจบด้วยดี......มีอยู่ครั้งหนึ่งดิฉันได้บังเอิญไปเห็นภาพถ่ายของพ่อของเขาอยู่ในหีบ เป็นภาพขาวดำตอนสมัยหนุ่มๆ จึงถามเขาว่ารูปใคร สามีก็ตอบว่า รูปพ่อ พร้อมทั้งเล่าให้ฟังว่าเขาไม่สนิทกับพ่อนัก เพราะพ่อดุ ชอบไปมีเมียน้อย และทิ้งแม่ พร้อมทั้งบอกว่า ช่วงบั้นปลายชีวิตพ่อป่วยและเป็นอะไรสักอย่างจนต้องเข้าโรงพยาบาล ร่างกายของพ่อแข็งแรงดีทุกอย่าง สมองก็ทำงานแต่ไม่สามารถ ตื่นได้ หมอต้องให้สายอ็อกซิเจนอยู่อย่างนั้น จนกระทั้งวันหนึ่งหมอก็ได้เรียกลูกๆมาพูดและเสนอว่าจะให้ฉีดยาให้พ่อตายไปอย่างสงบดีกว่านอนอยู่เฉยๆไหม ลูกผู้หญิงคนอื่นๆต่างไม่กล้าตอบข้อสรุปนั้น แต่สามีของดิฉันเป็นคนใจเด็ดประกอบกับไม่ค่อยสนิทกับพ่อจึงเซ็นต์ยินยอมให้หมอกระทำตามนั้น และนั้นก็ยังคงเป็นสิ่งที่ประทับในใจของเขามาตลอด

ผลปรากฏว่าประมาณครึ่งปีหรือ 5เดือนหลังจากย้ายไปอยู่ที่บ้านสามี เขาก็ล้มป่วย หมอวินิจฉัยว่าเป็นรูคีเมีย และจะต้องตายในเวลาไม่นาน ช่วงนั้นดิฉันได้รู้จักกับน้องชายคนละพ่อของเขาซึ่งบ้านอยู่ไม่ไกลกัน

น้องชายของเขาคนนี้ถึงแม้จะมีแม่เดียวกันแต่กลับอิจฉาและเกลียดพี่ชายตัวเองได้อย่างน่าประหลาด หน้าตาของเขาค่อนข้างคล้ายพ่อของสามีดิฉัน ซึ่งตายไปจากการที่สามีดิฉันได้เซนต์ชื่ออนุมัติให้หมอฉีดยาฆ่าพ่อของตัวเองเมื่อครั้นที่พ่อป่วย กระทั้งวันหนึ่งอยู่ๆ เขาก็วิ่งมาบอกดิฉันว่า สามีเธอป่วยมากเขาเจ็บมาก ฉันจะให้หมอใช้ยาฉีดให้เขาไปอย่างสงบนะ ดิฉันตกใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้นและพยามขัดขวางทุกทาง แต่พวกญาติๆของเขาก็ไม่ฟัง โดยการนำของน้องชายสามี ดิฉันหมดหนทางจะช่วยทั้งโดนญาติเขาด่าว่าอีเดียด รั้งไว้ก็ทำให้เขาเจ็บ จึงทำได้แค่จับมือเขาตลอดจนเขาจากไปต่อหน้าต่อตา คืนก่อนวันที่เขาจะเสียเขาได้พูดกับดิฉันว่า จำหน้าของฉันไว้ให้ดี อย่าลืมฉันนะ และเมื่อตอนที่เขาเริ่มป่วยสามีก็เคยพูดเชิงทีเล่นทีจริงว่าถ้าเขาตายไปต่อให้เป็นผีก็จะมาอยู่ด้วยเพราะเป็นห่วงเรา ซึ่งดิฉันไม่เคยลืมสิ่งที่เขาพูด

ครั้นเมื่อสามีเสีย น้องชายสามีได้พยามติดต่อทนายความเพื่อขอมีส่วนในทรัพย์สิน แต่ดิฉันไม่ยอมแบ่งให้เพราะโกรธที่เขาฆ่าสามีของเรา เขาพยามทำทุกอย่างจะไล่ดิฉันกลับไทยเพื่อจะเอาบ้านที่ดิฉันอาศัยอยู่ ซึ่งเป็นของพี่ชายทำให้มีเรื่องฟ้องร้องกันใหญ่โตและในที่สุด ดิฉันเป็นฝ่ายชนะคดี ทำให้เขาโกรธมากและตัดขาดไม่พูดกันอีก.....จึงไม่ได้เจอกันอีก

วันเวลาผ่านไปสามเดือน ในคืนที่ดิฉันสวดมนต์อุทิศบุญให้แก่สามี คืนนั้นเวลาใกล้รุ่งก็ฝันไปว่า อยู่ๆดิฉันก็ไปเจอ น้องชายของสามีในงานเลี้ยงแห่งหนึ่ง เขามาพร้อมกับลูกชายวัย 12 ขวบหน้าตาหล่อ เด็กชายบอกกับดิฉันว่า เขาเป็นลูกของน้องชายของสามีดิฉัน ในฝันดิฉันถามวันเกิดเขา..... เขาก็บอกมา และหลังจากนั้นดิฉันก็ตื่น และไม่เคยลืมวันเกิดที่เด็กชายนั้นบอกในฝันเลย ปรากฏว่าสองวันให้หลัง น้องสาวคนรองของสามีได้มาเยี่ยมที่บ้าน ดิฉันจึงถามถึงน้องชายของสามีที่ได้ทะเลาะกับดิฉันว่าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง น้องสาวสามีจึงเล่าให้ฟังว่าน้องชายได้ไปทำกีฟมาและภรรยาจากที่เคยตั้งครรภ์ยากตอนนี้ท้องได้ 5 เดือนแล้ว และเป็นเด็กผู้ชายด้วย กำหนดวันคลอด หมอบอกว่าเดือนเดียวกันกับเดือนเกิดสามีดิฉัน แต่ในฝันเด็กชายบอกดิฉันว่าเดือนเกิดของเขาก่อนเดือนเกิดสามีของดิฉัน 1 เดือน....ดิฉันจึงรอดูต่อไป ปรากฏเด็กลูกของน้องชายสามีก็คลอดตอน 1 เดือนก่อนเดือนเกิดสามีของดิฉันจริงๆ

ดิฉันจึงคิดว่าสามีเราไปเกิดเป็นลูกของน้องชายตัวเองที่เป็นศัตรูของดิฉันและสามีแน่แท้ และครั้นเมื่อเขาอายุ 8ขวบเขาจำอดีตได้และหนีพ่อกับแม่มาหาดิฉันที่บ้านเสมอ เขาบอกดิฉันว่า เธอจำไม่ได้หรือที่บอกว่าเราจะเจอกันอีก เขาเกลียดพ่อตัวเองมากและรักดิฉันมาก ถึงขนาดบอกถ้าพ่อตายไปก็ดีเพราะพ่อเลว และหลายครั้งทำให้พ่อของเขาโกรธถึงกับแจ้งความตำรวจเวลาลูกหนีมาบ้านของดิฉัน ว่าดิฉันจะลักพาตัวลูกเขา

ทุกวันนี้ก็ยังอยู่กับความเจ็บปวดนี้ เมื่อสามีของดิฉันมาเกิดเป็นลูกของศัตรูและพ่อแม่ของเขาก็พยามกีดกันไม่ให้ลูกของเขาเข้าใกล้ดิฉัน ในขณะที่เด็กก็อยากอยู่กับดิฉันมากกว่าพ่อแม่ ดิฉันควรจะทำยังไงดีเพื่อยุติเรื่องนี้? เพราะมันทำให้ทรมานใจจนทุกวันนี้ แล้วก็น่ากลัวว่าเด็กคนนี้เมื่อโตขึ้นก็จะกระทำปิตุฆาตแก่พ่อของเขาอย่างที่พ่อเคยทำกับเขาในอดีตชาติและเขาก็เคยทำกับพ่อของเขาในอดีชาติเช่นกัน ดูเหมือนมันจะวนเวียนไม่จบสิ้น ดิฉันควรทำอย่างไรดี

 

สรรพสัตว์เวียนว่ายในสังสารวัฏก็เพราะความไม่รู้อวิชชา
จึงสร้างภพสร้างชาติวนเวียนต่อไปมิจบไม่สิ้น
แก้ปัญหาที่ต้นเหตุของปัญหา
การอาฆาตรพยาบาทไม่ใช่ผลดีเพราะจะเป็นการสร้างวัฏจักรเดิมๆต่อไปอีก
การอโหสิกรรมต่อกัน เลิกแล้วต่อกันหยุดลงเพียงแค่ชาตินี้ เป็นการตัดวงจรแห่งวิบากกรรม
การให้อภัยแก่ศัตรูเป็นชัยชนะอันยิ่งใหญ่ที่แท้จริง เกิดมาภายใต้ร่มกาวสาวพัฒน์แล้ว
ถือเป็นบุญอันยิ่งใหญ่และแสนยากยิ่ง อย่าทำให้ตนเองเสียโอกาสเลย
ตัดวงจรปฏิจจสมุปบาทนี้ด้วยอภัยทานและอโหสิกรรมเถิด

 

การตัดกรรมคือการไม่กระทำกรรมที่เขาเคยทำกับเราไว้กลับ ถ้าทำกลับก็เป็นการต่อกรรมไม่สิ้นสุด คุณควรสอนเด็กบอกเด็กไปตรง ๆเลยว่ามันไม่ดี บอกทางที่ดีที่ถูกต้อง ที่คุณได้รู้ได้เห็นได้สัมผัสมา ยิ่งถ้าเขาจำอดีตได้อย่างนี้ยิ่งง่าย คงแนะนำได้เท่านี้ เพราะผมไม่สามารถรู้ถึงสภาวะการณ์ที่แท้จริงได้ทั้งหมดเพราะมันมีเหตุและปัจจัยอื่น ๆ อีกมากมายที่รุมเร้าอยู่ สุดท้ายนี้ขอให้เรื่องราวต่าง ๆที่เกิดขึ้นนี้ ยุตติลงด้วยธรรม ในเร็ววันนี้สาธุ

 

กฎแห่งกรรม มันซับซ้อน...
มนุษย์โลกนั้นถูกผูกติดไว้ด้วยอวิชชา คิดไปว่า นั่นคือเรา นั่นคือของๆ เรา นั่นคือ ญาติพี่น้องของเรา

แท้จริงแล้ว สัตว์โลกทั้งหมดที่อยู่ในโลกใบนี้ ทุกคนเคยเกิดเป็นญาติพี่น้องกันมาทั้งหมดทั้งสิ้น

ถ้าได้เห็นความจริง ก็จะปลงได้เอง...
ความจริงประมาณว่า เพื่อนเราคนนี้ เคยเป็นพ่อเรามาก่อน หมาที่เราเลี้ยงไว้ตัวนี้ เคยเป็นภรรยาเรามาก่อน หรือ คนที่มาทะเลาะกับเราคนไม่เลิกนี้ เคยเป็นลูกสาวเรามาก่อน

ถ้าอยากเห็นความจริงเหล่านี้ อยากพ้นทุกข์ ก็ต้องปฏิบัติธรรม ตามที่พระพุทธเจ้าสอนนะครับ

 

เป็นกงกรรมกงเกวียนจริง ๆ แต่สามารถแก้ได้ครับ ด้วยตัวคุณเองเป็นคนแรก เป็นเพียงคำแนะนำให้คุณลองพิจารณาดู

กรรมนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ แต่คุณเป็นพยานเห็นการทำหน้าที่ของกรรม และคุณมีโอกาศที่จะตัดสายกรรมนี้ได้ โดยการอบรม สั่งสอน ชี้แจง และอธิบายการเกี่ยวข้องให้เด็กคนนั้นมีความเข้าใจ และเปลี่ยนแปลงการตัดสินใจในอนาคตที่จะไม่กระทำการอย่างเดิมอีก (ซึ่งคุณอาจได้เห็น หรือตายไปแล้วก็ได้)

ส่วนตัวเด็กกับคุณนั้น คงต้องรอเขาบรรลุนิติภาวะก่อน แล้วค่อยว่ากันอีกที (คุณล้ำเส้นกับเด็กคนนี้ในช่วงนี้ย่อมไม่ส่งผลดีแน่ ห่าง ๆ ไว้ก่อนจะดีกว่า)

คุณช่วยให้คู่นี้ตัดสายโซ่แห่งกรรมได้แน่นอน ซึ่งต้องใช้เวลา และความพยายาม รวมทั้งความอดทนรอ

ขอให้สมหวังครับ

 

ในฐานะที่คุณเป็นคนไทย และได้เรียนรู้พุทธศาสนามาบ้าง
จงใช้โอกาสทองนี้ให้เป็นประโยชน์

พยายามสอนเด็กคนนั้นเรื่องธรรมะของพระพุทธองค์
แล้วเมือ่เขาโตขึ้น เขาจะกระทำในสิ่งที่ถูกต้องเอง
เราไม่ต้องไปสอนเขาว่าควร หรือไม่ควรทำอะไร
เมื่อธรรมะหยั่งรากในใจเขา....

ยิ่งเรื่องปิตุฆาต ลืมไปได้เลย

 

อย่าพึ่ง(ปักใจเชื่อ)ว่ามันเป็นเรื่องจริงอย่างที่เรา(คิด) หลายๆครั้งที่เราคิดว่า(ใช่) แต่มันเป็นเรื่อง(ไม่จริง) เราอาจจะปรุงแต่งเอง สิ่งเหล่านี้จะมีโทษมากกว่าประโยชน์ ใจเย็นๆอย่าคิดมาก เรื่องจิต-เรื่องวิญญาณเป็นเรื่องระเอียดอ่อน ตราบใดที่เรายังไม่เห็นด้วยตา เราอย่าปักใจเชื่อในสิ่งนั้นๆ อย่างมงาย ทำใจสบายๆ ปล่อยวางแล้วทุกอย่างจะดีเอง

 

เหตุเกิดจากตรงไหนแก้ตรงนั้น พี่ lionking พูดถูก การอโหสิกรรมต่อกันและกันเท่านั้น ที่จะยุติกันได้ หากจะเอาคืนกันไปมา มีแต่จะจองเวรกันข้ามภพข้ามชาติต่อกันไม่มีสิ้นสุด .. น้อยคนนักจะรู้ได้ว่าเคยทำอะไรมาบ้าง เมื่อมีโอกาสหรือเห็นช่องทาง ควรจะใช้ให้เป็นประโยชน์ ลด ละ เลิก ความอาฆาตพยาบาทได้ ทุกฝ่ายจะเป็นสุข ทุกอย่างต้องใช้เวลา และการยอมรับความจริง ... อย่างที่หลายๆคนบอก เจ้าของกระทู้ควรสอนให้เด็กเข้าใจเรื่องกรรม เข้าใจของภัยในวัฎสงสาร (การเวียนว่าย ตาย เกิด ) ความทุกข์ใจของทุกๆฝ่าย แม้แต่ตัวเด็กเองที่รับเอาความโกรธ เกลียด เข้ามา และผลที่จะได้รับ คือตัวเด็กเป็นคนแรก ..
มันคงจะยากลำบากสักหน่อย แต่อยากให้เจ้าของกระทู้พยายามให้มาก เวลาเด็กมาหา ควรคุยเรื่องกฎแห่งกรรม หรือการแผ่เมตตา สอนและพูดคุยหรือพาไปวัดทำบุญกรวดน้ำ ฯลฯ การเอาความรู้ในเรื่องธรรมะให้เด็กทีละน้อยๆ ก็เหมือนได้ค่อยๆล้างเปลือก สิ่งสกปรกที่ติดตัวมา ในชาติก่อนๆ ออกทีละน้อยๆ นานวันเข้า เขาจะเห็นแสงสว่างเอง ... ควรหลีกเลี่ยงเรื่องเก่าๆ ที่ตอกย้ำให้เพิ่มความพยาบาท .. ขอให้มีกำลังใจต่อสู้นะคะ มันไม่ง่ายหรอก แต่เราทำได่ค่ะ

 

สังสารวัฏนี้ยาวนานมาก เราเคยเกิดมาเป็นแบบนี้กันทุกๆคน น้ำตาที่ไหลออกมา มากกว่ามหาสมุทรทั้ง 4 การออกจากกรรม มีทางเดียวเท่านั้น มรรคมีองค์ 8 ทุกข์มีการเกิด ย่อมลงสู่การดับไปเช่นกัน มันเป็นธรรมดา ปฎิบัติให้มาก เพื่อออกจากระบบของกรรม

 

ทำสมาธิ แผ่เมตตาทุกวัน ดีขึ้นแน่นอนครับ​

<iframe width="640" height="480" src="http://www.youtube.com/embed/vCZgTS-qXl4" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

ลองอ่านแล้วพิจรณาถึงโทษของความโกรธนะครับ ว่าถ้าเราโกรธแล้วเราจะเสียหายอย่างไรบ้าง เราควรหาวิธีจัดการความโกรธของเราไหม เราอยากจะพ้นจากทุกข์ พบกับความสุขไหม เราควรอโหสิกรรม ให้อภัยเขา อย่างน้อยเพื่อความสุขของตัวเอง​

 

ขอขมากรรมเพื่อให้ทุกอย่างคลายตัวก่อนค่ะ แล้วจะเป็นไปด้วยดีค่ะ เอ่ยชื่อเขามาร่วมขออโหสิกรรมด้วยกันค่ะ เป็นการโปรดทุกหมู่ทุกเหล่า ให้คลายความทุกข์ร้อนไปด้วยกันค่ะ

คำขออโหสิกรรม โดย หลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต
ถอดเทป พี่สมศรี

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธัสสะ ( ๓ จบ)
พุทธัง สรณัง คัจฉามิ ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ สังฆัง สรณัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ พุทธัง สรณัง คัจฉามิ ทุติยัมปิ ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ ทุติยัมปิ สังฆัง สรณัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ พุทธัง สรณัง คัจฉามิ ตะติยัมปิ ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ ตะติยัมปิ สังฆัง สรณัง คัจฉามิ

ข้าพเจ้าทั้งหลาย ในหมู่มนุษย์ทั้งหลาย ในหมู่อมนุษย์ทั้งหลาย ทุกชั้นทุกภูมิ ทุกหมู่ทุกเหล่า
ตั้งแต่อเวจีมหานรก จนถึงพรหมโลก รวมถึงเขตแดนพิเศษแห่งการใช้กรรม ในทุกๆ เขตแดน ในทุกหมู่ทุกเหล่า
กรรมอันใด ที่ข้าพเจ้าทั้งหลาย ได้เคยประมาทซึ่งกันและกัน ได้เคยทำร้ายทำลายซึ่งกันและกัน
ได้เคยเข่นฆ่าพยาบาทซึ่งกันและกัน จองเวรจองกรรมซึ่งกันและกัน เอารัดเอาเปรียบซึ่งกันและกัน
กดขี่ข่มเหงซึ่งกันและกัน ในทุกหมู่ทุกเหล่า

และกรรมอันใด ที่เป็นการผิดต่อพุทธบัญญัติทั้งหลาย ผิดต่อคุณศีลคุณธรรมทั้งหลาย ผิดต่อพระวินัยทั้งหลาย
และกรรมอันใด ที่ข้าพเจ้าทั้งหลาย เคยผิดต่อบุคคลต้องห้ามทั้งหลาย เคยผิดต่อสามีบุคคลอื่นทั้งหลาย
เคยผิดต่อภรรยาบุคคลอื่นทั้งหลาย เคยผิดต่อผู้ทรงศีลทรงธรรมทั้งหลาย เคยผิดต่อนักบวชทั้งหลาย

และกรรมอันใด ที่ข้าพเจ้าทั้งหลาย ได้เคยตำหนิติเตียน ต่อวัดวาศาสนาทั้งหลาย
ต่อนักบวชทั้งหลาย ต่อผู้ทรงศีลทรงธรรมทั้งหลาย
และกรรมอันใด ที่ข้าพเจ้าทั้งหลาย ได้เคยละเมิดล่วงเกิน ในของสงฆ์ทั้งหลาย จะในรูปแบบหนึ่งรูปแบบใดก็ตามที
การที่ได้เคยหาอยู่หากิน หาเลี้ยงชีวิต กับวัดวาศาสนาทั้งหลาย กับพุทธสถานทั้งหลาย และสิ่งใดที่ได้เคยสร้างรูปสร้างเหรียญ
สร้างหนังสือธรรมะทั้งหลาย เทปธรรมะทั้งหลาย ซีดีสัจธรรมทั้งหลาย เพื่อเป็นการค้าขาย เพื่อหาเลี้ยงชีวิตทั้งหลาย
และสิ่งใดที่เป็นความประมาทอย่างยิ่ง ต่อสิ่งมีคุณทั้งหลายทั้งปวง คุณบิดามารดาทั้งหลาย

และกรรมอันใด ที่ข้าพเจ้าทั้งหลาย ได้เคยประมาทพลาดพลั้ง ลบหลู่ดูหมิ่น ปฏิฆะปรามาส จ้วงจาบล่วงเกิน
ในครูบาอาจารย์ทั้งหลาย ในองค์บรมครูทั้งหลาย ในองค์คุรุทั้งหลาย ในอุปัชฌาอาจารย์ทั้งหลาย
ในองค์บุรพมหากษัตริย์เจ้าทั้งหลาย เอาไว้ในยุคหนึ่งสมัยใดก็ตาม
ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน และกรรมอันใดที่ข้าพเจ้าทั้งหลาย
ได้เคยหลงตำหนิติเตียน หลงวิพากษ์วิจัยวิจารณ์
หรือหลงมุ่งทำร้ายทำลาย ต่อนักบวชทั้งหลาย ต่อภิกษุสามเณรทั้งหลาย ต่ออริยบุคคลทั้งหลาย
ต่อพุทธบริษัททั้งหลาย ต่อพระภิกษุสงฆ์ทั้งหลาย อริยสงฆ์ทั้งหลาย อริยเจ้าทั้งหลาย
หมู่เหล่าอรหันต์ทั้งหลาย หมู่เหล่าพระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลาย

และกรรมอันใด ที่เป็นการประมาทล่วงเกิน ด้วยกายก็ตาม ด้วยวาจาก็ตาม ด้วยใจก็ตาม
ต่อพระโพธิสัตว์ทั้งหลาย ต่อพระมหาโพธิสัตว์ทั้งหลาย ต่อผู้โปรดสรรพสัตว์ทั้งหลาย
หรือการล่วงเกินใดๆ ต่อองค์พุทธะ องค์มหาพุทธะ

การหลงลังเลสงสัย วิตกวิจัยวิจารณ์ ประมาทปรามาสพาดพิง ลังเลสงสัย
ต่อพระสัจธรรม แห่งองค์มหาบารมี แห่งองค์มหาโพธิสัตว์ แห่งองค์พุทธะ มหาพุทธะ พระอรหันต์ทั้งหลาย
เอาไว้ในกาลหนึ่งสมัยใดก็ตาม และการกระทำใดๆ ที่ได้เคยขับไล่ไสส่ง
ต่อภิกษุสงฆ์ทั้งหลาย ต่อผู้ทรงศีลทรงธรรมทั้งหลาย ออกจากที่อยู่ที่อาศัย ในถ้ำก็ตาม หรือในราวป่าก็ตาม
หรือในกุฏิวิหารก็ตาม สถานที่หนึ่งสถานที่ใดก็ตาม

และกรรมอันใด ที่ข้าพเจ้าทั้งหลาย ในทุกแหมู่ทุกเหล่า ยังเป็นไปเพื่อความหลงตัวเอง สนองกิเลสตัวเอง
และเป็นเหตุเป็นปัจจัย นำพาบุคคลอื่นทั้งหลาย ให้ลุ่มหลงมัวเมา ในการอยู่การยึดทั้งหลาย
และสิ่งใดก็ตามที่ได้เคยหลงใช้อำนาจจิตทั้งหลาย ในการแทรกแซง เบียดเบียน
ทำร้ายทำลายในดวงจิตดวงใจของบุคคลอี่นทั้งหลาย ในชีวิตของสรรพสัตว์ทั้งหลาย
เคยใช้อำนาจสติทั้งหลาย อำนาจสมาธิทั้งหลาย อำนาจตบะฌาณทั้งหลาย อำนาจญาณทั้งหลาย
ในการแทรกแซง สร้างไสยศาสตร์ อวิชชา เล่ห์กลมนต์ดำ เข้าครอบงำสรรพชีวิตทั้งหลาย
บุคคลอื่นทั้งหลาย หรือมุ่งทำร้ายทำลายก็ตาม หรือมุ่งให้เกิดความหลงใหลมัวเมาก็ตาม ต่อตนเองก็ตาม
หรือเพื่อลาภสักการะแห่งตนก็ตาม และกรรมทั้งหลายทั้เงปวง ที่ไม่ตรงต่อการวางในตัวของมันเอง การปลงในธาตุในขันธ์

กรรมทั้งหลายทั้งปวง ที่ได้เคยน้อมนำเอาบารมีอันเนื่องมาจากคุณพระรัตนตรัย
อันเนื่องมาจากอภิวาสนามหาบารมี และนำมาใช้ในทางที่ผิด เพื่อสนองกิเลสตนเอง
และกิเลสบุคคลอื่นทั้งหลาย มิได้เป็นไปเพื่อความสว่างไสวร่วมกัน ในหมู่สรรพสัตว์ทั้งหลาย
ตามองค์พุทธสาวกทั้งหลาย ตามพุทธสาวิกาทั้งหลาย ตามองค์มหาบารมีทั้งหลาย ตามองค์พุทธะทั้งหลาย

และกรรมอันใด ที่ยังเป็นการตอกย้ำซ้ำเติม เพื่อความแตกแยกทั้งหลาย เพื่อความพยาบาทอาฆาตทั้งหลาย
และสิ่งใดก็ตามที ที่เป็นการกระทำ เพื่อการทำร้ายทำลาย
เพื่อการเบียดเบียน ในประเทศชาติบ้านเมืองทั้งหลาย ในการอยู่ร่วมกันทั้งหลาย
กรรมทั้งหลายทั้งปวง ข้าพเจ้าทั้งหลาย น้อมกราบขออโหสิกรรม ต่อทุกดวงจิตทุกวิญญาณ
ที่ข้าพเจ้าทั้งหลาย ได้เป็นเหตุแห่งความเดือดร้อนทั้งหลายทั้งปวง ความยุ่งยากทั้งหลายทั้งปวง
ความลำบากทั้งหลายทั้งปวง หรือเป็นเหตุแห่งทุกขเวทนาทั้งหลายทั้งปวง

และน้อมกราบขออโหสิกรรม ต่อองค์มหาบารมี องค์พุทธะ องค์มหาพุทธะ
ขอทรงโปรดเป็นประธาน อโหสิกรรมทั้งหลายทั้งปวง
ให้แก่ข้าพเจ้าทั้งหลาย ในทุกหมู่ทุกเหล่า ทุกชั้นทุกภูมิ ขอให้กรรมทั้งหลาย พึงเป็นอโหสิกรรม
ตั้งแต่กาลบัดนี้เป็นต้นไป และขอให้ข้าพเจ้าทั้งหลาย
จงเป็นผู้ที่ตรงต่อการเสียสละ การเกื้อกูล ตามองค์มหาบารมีทั้งหลาย
และตรงต่อสัจธรรม ความไม่ยึดติดในตัวมันเอง ตรงต่อความสว่างไสวในตัวมันเอง
ตรงต่อความไม่ข้องไม่คา
ตรงต่อพระนิพพานอยู่แล้ว ตามองค์พุทธะ มหาพุทธะ
ตั้งแต่กาลบัดนี้เป็นต้นไปเทอญ โส โส โส อโหสิ อโหสิ อโหสิ

 

ไม่ว่าจะเป็นเพราะคิดไปเอง หรือ อาจจะเป็นเรื่องจริง

ลองใช้โอกาสที่เด็กรักคุณ ชักนำเข้าเข้าสู่ธรรมมะ

อย่างน้อยที่สุดก็ช่วยเขาคลายความเกียจชัง พ่อตัวเอง

แม้ว่าเขาอาจจะจงใจมาเกิดเพื่อแก้แค้น

ถ้าคุณปรารถนาดีต่อเด็กคนนี้จริง จงชักนำเขาให้พ้นความเกียจชัง

เขาจะได้ไม่สร้างกรรมหนักในอนาคต

 

ทุกคำแนะนำมีดีและเป็นประโยชน์ต่อคุณชมภูอุมาค่ะ ขึ้นอยู่กับสภาวะหรือเหตุการณ์ที่กำลังประสบอยู่ ตัดกรรม(ในใจ)ของคุณก่อนเถอะค่ะ อย่าคิดถึง(เหตุการณ์ข้างหน้า)ว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร ปัจจุบันนี้(ดำรงชีพ..ดำเนินชีวิต..สิ่งที่ต้องรับผิดชอบ)สำคัญกว่า ทางโลกคุณฯคงทราบดี
ในทางธรรมเป็นบทเรียนที่เกิดขึ้นได้ยากกับเราๆ สิ่งที่ได้(เมื่อเจอกระทู้นี้)เมื่อเรายังไม่ถึงฝั่งนิพพาน ยังเวียนว่ายตายเกิดเช่นนี้อีก การเกิดภพใหม่ชาติใหม่ทำให้เราไม่สามารถจดจำเรื่องราวในอดีตชาติได้เป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว (สัญญาไม่มี) เพราะเมื่อรู้แล้วเป็นทุกข์..ถ้าเรามีธรรมะไม่ถึงขั้น เราไม่อาจขจัดความทุกข์นั้นได้และจะมีปัญหาพัวพันกับชีวิตปัจจุบันด้วย(แต่สำหรับท่านที่สำเร็จธรรมสามารถนำมาเป็นธรรมะเพื่อการสำเร็จขั้นสูงต่อๆไป) บททดสอบนี้เป็นของคุณฯค่ะ
ถ้าเด็กชายคนนั้นเป็นอย่างที่คุณฯคิด บอกให้เขาอยู่กับปัจจุบันก่อน(ร่างกาย สังคมรอบตัว)ถ้าเขามีใจทางธรรมอย่างที่บอก(ข้างต้น)ให้เขาได้รู้และคิดว่านี่แหละการเวียนว่ายตายเกิด..กรรมที่ใจเราผูกใว้เอง(เซ็นให้หมอฯและจำไม่ลืม)เป็นอย่างนี้และได้รับอย่างนี้ โทษของมันคือทุกข์ที่เป็นอยู่นี่แหละ เขาอยากจบ(ความรู้สึก)ในใจหรือเปล่า..ตัวเขาเท่านั้นที่จะดับด้วยตัวเอง(และคุณฯ) เอาใจช่วยค่ะและอนุโมทนาที่คุณฯนำธรรมะให้ดิฉันได้ศึกษาค่ะ คุณผ่านบททดสอบนี้ได้แน่ๆ

 

สิ่งที่จะยุติกรรมเก่าที่ไม่ดีในอดีตได้ คือ การกระทำกรรมในปัจจุบันให้ดีที่สุด
และการละบาปทั้งปวงในปัจจุบัน หันมาพยายามฝึกฝนสมาธิภาวนาเพื่อกลั่นกรองนำเอาอารมณ์ที่ไม่ดีต่างๆเช่น ความโลภ ความเกลียดชังอาฆาตมาดร้ายต่างๆ ให้ออกไปจากจิต
หลังจากนั้นฝึกการแผ่เมตตาและอุทิศส่วนกุศลบ่อยๆเป็นประจำ
ขอแนะนำให้ลองไปฝึกสมาธิกับสถาบันพลังจิตตานุภาพ ซึ่งมีหลักสูตรครูสมาธิ
หลักสูตรยุวสาสมาธิสำหรับเด็กและเยาวชน และอีกหลายหลักสูตร มีกว่าหกสิบสาขาทั่วประเทศไทยและมีที่แคนาดา อเมริกา และกำลังขยายไปที่อื่นๆอีกด้วย
ดูข้อมูลได้จาก สมาธิ พลังจิต สถาบันพลังจิตตานุภาพ | Meditation for World Peace: ทำสมาธิถูกต้อง เสริมสร้างพลังจิต เพื่อสันติภาพโลก Learning Meditation For World Peace

 

บอกให้เด็กหยุดเกลียดชัง และไม่คิดทำอนันตริยกรรม

สิ่งที่จะยุติกรรมเก่าที่ไม่ดีในอดีตได้ คือ การกระทำกรรมในปัจจุบันให้ดีที่สุด
และการละบาปทั้งปวงในปัจจุบัน หันมาพยายามฝึกฝนสมาธิภาวนาเพื่อกลั่นกรองนำเอาอารมณ์ที่ไม่ดีต่างๆเช่น ความโลภ ความเกลียดชังอาฆาตมาดร้ายต่างๆ ให้ออกไปจากจิต
หลังจากนั้นฝึกการแผ่เมตตาและอุทิศส่วนกุศลบ่อยๆเป็นประจำ
ขอแนะนำให้ลองไปฝึกสมาธิกับสถาบันพลังจิตตานุภาพ ซึ่งมีหลักสูตรครูสมาธิ
หลักสูตรยุวสาสมาธิสำหรับเด็กและเยาวชน และอีกหลายหลักสูตร มีกว่าหกสิบสาขาทั่วประเทศไทยและมีที่แคนาดา อเมริกา และกำลังขยายไปที่อื่นๆอีกด้วย
ดูข้อมูลได้จาก สมาธิ พลังจิต สถาบันพลังจิตตานุภาพ | Meditation for World Peace: ทำสมาธิถูกต้อง เสริมสร้างพลังจิต เพื่อสันติภาพโลก Learning Meditation For World Peace

 

การกระทำ ไม่ว่าจะมาจากทางใดก็ตาม
ที่นำมาซึ่งการเบียดเบียนผู้อื่น หรือ สัตว์อื่น
จนได้รับความเดือนร้อน ทุกย์ยาก ลำบากกาย ลำบากใจ
เมื่อก่อเกิดเป็น อกุศลกรรม ขึ้นมาแล้ว...
เมื่อนั้น การพยาบาท อาฆาตจองเวร
ก็จะเกิดขึ้นมาผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกัน อย่างไม่รู้จบสิ้น

จิตที่เป็นแบบนี้ ย่อมนำมาซึ่ง...
การเวียนว่าย ตายเกิด ข้ามภพข้ามชาติ เป็นแน่แท้
ส่วนผลของวิบากที่ได้รับนั้น จะหนัก หรือ เบา เพียงใด
ก็อยู่ที่ว่า แรงอาฆาต แรงพยาบาทนั้น มาก หรือ น้อย
ซึ่งในเรื่องดังกล่าวนี้ เห็นคำตอบได้อย่างชัดเจนทีเดียว

ในกรณีนี้ เมื่อต่างฝ่ายต่างมีกรรมร่วมกันมา
อย่างไรก็ต้องได้มาเจอกัน มาชดใช้ซึ่งกันและกัน
ทว่า...หากเมื่อรู้กันอย่างนี้แล้ว ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดี
ที่จะได้ ลด ละ เลิก อาฆาตจองเวร ให้จบสื้นกันในชาตินี้ เสียที

การให้อภัย และ อโหสิกรรม หยุดไว้แล้วซึ่งการจองเวรต่อกัน
ชี้ทางหลุดพ้นให้เด็กผู้น้อยนั้น ได้เดินเข้าหาธรรม บำเพ็ญศีล เจริญในธรรม
เพื่อเป็นทางออกของบ่วงอันเป็นทุกข์ เช่นนี้เถิด...
อนิจจา...เพราะการเกิด นี่ช่างเป็นทุกข์ยิ่งนัก

 

อานนท์เอย ! พึงประกาศให้ทราบโดยทั่วกันว่า
ธรรมวินัยอันใดที่เราได้ แสดงไว้แล้ว บัญญัติไว้แล้ว
ขอให้ธรรมวินัยอันนั้น
จงเป็นศาสดาของพวกเธอแทนเราต่อไป
เธอทั้งหลายจงมีธรรมวินัยเป็นที่พึ่งเถิด
อย่าได้มีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่งเลย"
พุทธโอวาทก่อนปรินิพพาน

“ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นชื่อว่าเห็นเรา
ผู้ใดเห็นเรา ผู้นั้นชื่อว่าเห็นธรรม”

มีพุทธพจน์แห่งหนึ่ง สรุปธรรมทั้งหมดไว้ดังนี้
๑. ธรรมทั้งปวง มีฉันทะเป็นมูล (ฉนฺทมูลกา)
๒. ธรรมทั้งปวง มีมนสิการเป็นต้นกำเนิด (มนสิการสมฺภวา)
๓. ธรรมทั้งปวง มีผัสสะเป็นที่ก่อตัวขึ้น (ผสฺสสมุทยา)
๔. ธรรมทั้งปวง มีเวทนาเป็นที่ชุมนุม (เวทนาสโมสรณา)
๕. ธรรมทั้งปวง มีสมาธิเป็นประมุข (สมาธิปมุขา)
๖. ธรรมทั้งปวง มีสติเป็นเจ้าใหญ่ (สตยาธิปเตยฺยา)
๗. ธรรมทั้งปวง มีปัญญาเป็นยิ่งยอด (ปญฺญุตฺตรา)
๘. ธรรมทั้งปวง มีวิมุติเป็นแก่น (วิมุตฺติสารา)
๙. ธรรมทั้งปวง มีอมตะเป็นที่หยั่งลง (อมโตคธา)
๑๐. ธรรมทั้งปวง มีนิพพานเป็นที่สิ้นสุด (นิพพานปริโยสานา)

ธรรม ก็คือ ธรรมชาติ

 

อดีตผ่านไปแล้ว เรียกคืนมาไม่ได้ ไม่ควรยึด
ปัจจุบัน สิ่งที่ปรากฏอยู่ เบื้องหน้าทุกชั่วขณะ ควรพิจารณาอย่างมีสติ และ ปัญญา
อนาคต สิ่งที่ยังมาไม่ถึง ไม่ควรคิด ไม่ควรใส่ใจ
.............
หากยึดอดีต เจ็บในปัจจุบัน ไม่พร้อมจะเดินไปข้างหน้า

 

สามีของคุณคงยังไม่ถึงคราวเสียชีวิตตามวาระ เขาจึงได้มาเกิดอีกเพื่อชดใช้กรรม ขอให้เจ้าของกระทู้อโหสิต่อพ่อของเด็กคนนั้นที่สามีคุณได้มาเกิดอีก และพยายามสอนให้เด็บรับรู้ถึงผลบุญกรรมตามที่หลายท่านได้แนะนำเถิดนะคะ จะได้ไม่ต้องมีเวรกรรมติดกันไปไม่รู้จักจบจักสิ้น ทั้งเขา ทั้งสามีคุณ และตัวคุณด้วย

 

เรากทราบคะว่าตัวเองนั้นมีส่วนสร้างกรรมให้หับสามีอยู่เหมือนกัน เพราะตอนที่เขาเสียจิตใจดิฉันก็ท้งโกรธทั้งเสียใจกับการตายของสามีที่เพ่งจะได้มาอยู่ด้วยกันไม่กี่เดือน ช่วงนั้นเราก็ฟุมฟายเรียกหาถึงคนตายอยู่เป็นปีๆ พูดกับรูปของเขาเสมอว่า เธอต้องกลับมาให้ความยุติธรรมแก่ฉันนะ เธอเห็นไหมว่าฉันอยู่เหมือนตายทั้งเป็นตั้งแต่เธอตายไป เธอเห็นน้องที่เธออภัยให้แม้ขโมยเงิน และยังจะมาแย้งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากฉันอีก เธอจะไปไหนไม่ได้ เธอต้องให้ความยุติธรรมแก่ฉันก่อน ตอนนั้นด้วยความยังไม่เข้าใจธรรมะและ มาเจออะไรหนักๆในคราเดียวทำให้เราทั้งเคียดแค้นและเสียใจมาก เพราะยังทำใจไม่ได้

แต่พอมานึกดูตอนนี้ คิดว่าตัวเองมีส่วนรั้งสามีเอาไว้ให้ติดอยู่กับกองทุกข์ ช่วงหลังๆถ้าเด็กคนนั้นเขามาอีกเราก็มักจะชวนเขาพูดเรื่องอื่นไป บางทีเขาก็หลุดมา เวลาเห็นรูปตัวเองในอดีตชาติก็จะบอกว่ารูปเขา หลายครั้งเด็กคนนี้ทำให้ดิฉันปักใจเชื่อว่าเขาเป็นสามีลับชาติมาเกิด เพราะเขารู้เรื่องอะไรทุกอย่างราวกับผู้ใหญ่ ดิฉันก็แอบกลัวใจตัวเองว่าจะไปยึดถือว่าเขาเป็นคนรักที่กลับชาติมาเกิดก็เหมือนจะไปรั้งชีวิตของเขาในอนาคตหรือเปล่า แต่อีกใจก็รู้สึกเจ้าเข้าเจ้าของว่าเด็กคนนี้เป็นคนของเราและกลัวว่าถ้าเขาโตไปเขายังจะจำได้ไหม หรือถ้าเขาไปมีแฟนในชาติปัจจุบันเราก็คงจะรู้สึกแย่อยู่ไม่น้อย

แต่อีกใจก็อยากให้มันจบเพราะถ้าเป็นแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก เราคงต้องมาจ็บปวดแบบนี้อีกครั้งในชาติหน้าซึ่งดิฉันคิดว่ามันทรมานมากสู้ไม่ต้องให้มันเกิดอีกหรือมารับรู้ว่าสามีเราไปเกิดเป็นใครจะดีกว่า