Log in or Sign up

เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

Discussion in 'ประสบการณ์ เรื่องเล่า' started by พี เสาวภา, Apr 7, 2008.

Tags: Edit

Page 2193 of 3281

rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

Joined:

Aug 10, 2010

Messages:

15,573

Ratings:

+57,322
พี เสาวภา said: ↑

View attachment 1112685 View attachment 1112686 View attachment 1112687

เบี้ยหลวงพ่อ อ่อน วัดเขียน ( ประชัน )

มีกับเขาเหมือนกันตัวหนึ่ง หายากสุดๆ เบี้ยท่านมีเอกลักษณ์ตรงชันและแผ่นปิด มีรอยจาร ไม่น่ามีปลอม แต่อาจจะมีเลียนแบบ เขาว่าแหวนงูมีแล้ว
Click to expand...
rungaran, Nov 19, 2012

#43841
- ถูกใจ x 1
- List
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

Joined:

Aug 10, 2010

Messages:

15,573

Ratings:

+57,322
The29 said: ↑

เคยพกตะกรุดมหาจักรเวลาไปขึ้นเครื่องบินไปเวียดนามครับ
แต่ผมเก็บไว้ในกระเป๋าเป้พร้อมกับเบี้ยแก้อีก 3 ลูก
แต่พระที่ห้อยที่คอไม่ได้ถอดเป็นสร้อยสแตนเลสพร้อมพระ 5 องค์
พอกระเป๋าเป้ผ่านเครื่องสแกน เจ้าหน้าที่มองหน้าผม พร้อมถามว่าเป็นคนไทยหรือเปล่า
ผมตอบว่าใช่ครับ
เค้าก็ถามต่อ ว่าแท่งอะไรอยู่ในกระเป๋า
ผมบอกว่าเป็นตะกรุด ทำจากตะกั่ว และผมถามต่อว่า จะเอาออกมาดูไหม
ในใจอธิฐานขอหลวงพ่อทรงแล้ว ขอให้ผ่าน
เจ้าหน้าที่บอกว่าไม่เป็นไร ไปได้
ผมก็ยิ้มออก

ตอนนี้ตะกรุดยังไม่เคยกลับไทยเลยเกือบปีแล้วกลัวโดนทางเจ้าหน้าที่เวียดนามถามแล้วไม่ให้เอาขึ้นเครื่อง ตะกรุดนี้เลยอยู่ที่เวียดนามตลอด

ส่วนเบี้ยแก้เจ้าหน้าที่ไม่เคยถาม แต่ผมก็หวาดๆเหมือนกัน กลัวโดนริบ

ส่วนพระเครื่องสวมคอเดินผ่านเครื่องสแกนไม่เคยร้องสักแอะ แต่ในใจก็อธิฐานขอให้ผ่านทุกครั้งที่เดินผ่านครับ
Click to expand...

rungaran, Nov 19, 2012

#43842
- ถูกใจ x 3
- List
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

Joined:

Aug 10, 2010

Messages:

15,573

Ratings:

+57,322
peach123 said: ↑

ขอบคุณครับคุณ The29
จำได้ว่าไปทำฟาร์มอะไรที่นั่น สบายดีหรือเปล่าครับ
ขาออกเวียตนามที่ฮานอย
เจ้าหน้าที่ที่จุดตรวจไม่ค่อยอลุ้มอล่วยนะครับ
โดยเฉพาะผู้ชาย พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง
สามปีก่อนผมไป อะไรที่เครื่องดังพ่อขอดูหมด
เสื้อผ้าหลุดลุ่ยกลายเป็นจิ๊กโก๋
ดีนะที่ใส่สร้อยคอไปเส้นเดียว
แต่ก็โดนปรับไป 40 USD
ข้อหาพาของมากกว่าจำนวนที่กำหนดขึ้นเครื่อง
ทั้งที่ชี้แจงว่าเป็นกระเป๋ากล้องกับขาตั้งกล้อง
พี่แกไม่ฟังอีร้าค่าอีรมไล่ออกมาข้างนอกสถานเดียว
จ่ายค่าปรับรับใบเสร็จแล้วก็ฝากเจ้าหน้าที่สายการบินหิ้วมาให้
ทั้งที่เมืองไทยก็ผ่านออกได้ปกติ
ถ้าจะเอาตะกรุดมหาจักรกลับมาเมืองไทย
ตอนออกจากเวียตนามอาจจะต้องร้อยเชือกห้อยคอให้เห็นกันจะจะ
ว่าไม่มีอะไรตรงกลางเลยน่าจะได้นะครับ
คนเวียตนามไม่เหมือนคนไทยถ้าไม่เข้าใจว่าเป็นวัตถุมงคล
เดี๋ยวจะยุ่ง ขอให้พระคุ้มครองครับ
Click to expand...

The29 said: ↑

ผมกลับมาทางโฮจิมินท์ครับ
ทุกครั้งที่กลับเจ้าหน้าที่ ที่เวียดนามไม่เคยตรวจอะไรผมเลย
ทั้งๆที่ตะกรุดของหลวงปู่หมุนและเบี้ยแก้อีก 3 ลูกอยู่ในกระเป๋าเป้ ส่วนสร้อยพระผมไม่เคยถอดและเดินผ่านเครื่องสแกนก็ไม่เคยร้องสักที

ผมมาลูแลฟาร์มปลาสวายของบริษัทครับ
เรื่องเจ้าหน้าที่เค้าทำตามหน้าที่ครับแต่บ้างครั้งดูออกเวอร์ๆไปหน่อยแค่นั้นเอง (พูดมากไม่ได้ครับเดี๋ยวโดนจับ)
Click to expand...

rungaran, Nov 19, 2012

#43843
- ถูกใจ x 2
- List
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

Joined:

Aug 10, 2010

Messages:

15,573

Ratings:

+57,322
puedpunon said: ↑

ไม่มีปัญหาครับ อย่างมากก็แค่ขอเปิดกระเป๋าดู และหยิบมาพิจารณา

ว่าไม่ได้เป็นอาวุธ เค้าเห็นว่าเป็นคนไทยเรื่องเครื่องรางเป็นเรื่องธรรมดาครับ

ขอย่างเดียวคืออย่าเป็นตะกรุดปลอกลูกปืนก็พอครับ เมื่อก่อนผ่านได้

แต่เดี๋ยวนี้ห้ามเด้ดขาดครับ ต้องโหลดสถานเดียว ตะกรุดที่ผมเคยcarry

ขึ้นเครื่องยาวที่สุดคือตะกรุดหลวงปู่ม่วง ยาว๗นิ้วครับ พอกผงด้วย

อย่างกะไดนาไมค์ เจ้าหน้าที่ตะลึงครับ แหะๆๆๆ
Click to expand...

peach123 said: ↑

ขอบคุณคุณ The29 ที่แนะนำ
วันนั้น งง ครับว่าอาวุธก็ไม่ใช่ นี่มันขาตั้งกล้อง
ทำไมไม่ให้ผ่าน เลยเถียงไปเยอะ
แหะ แหะ

ขอบคุณคุณ peudpunon ด้วยครับ
ที่มาแชร์ประสบการณ์..พกซะใหญ่เลยนะครับ 7 นิ้ว
ในประเทศพอทน แต่ไปต่างประเทศกลัวครับ
ต่างวัฒนธรรม เดี๋ยวไม่เข้าใจจะดูว่าเป็นอาวุธเอาตีหัวได้
คงต้องทำใจปลดไว้ที่บ้านเพื่อความปลอดภัยในทรัพย์สิน
Click to expand...

rungaran, Nov 19, 2012

#43844
- ถูกใจ x 2
- List
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

Joined:

Aug 10, 2010

Messages:

15,573

Ratings:

+57,322
peach123 said: ↑

กราบนมัสการหลวงพ่อทรงด้วยความเคารพ
สวัสดีครับพี่พีและทุกท่าน

หลายท่านมาแชร์ประสบการณ์พกวัตถุมงคลผ่านจุดตรวจสนามบิน
ไม่ทราบว่ามีใครเคยพกตะกรุดทุกขนาด
ตะกรุดใหญ่ๆเช่นเดียวกับตะกรุดมหาจักร ตะกรุดแม่ทัพ
หรือตะกรุดที่ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 2 เซ็นติเมตรยาว 5 นิ้วขึ้นไป
แบบธรรมดาหรือแบบถักเชือก
พกติดตัวผ่านขึ้นเครื่องบินไปและกลับถึงบ้านกันบ้างหรือยังครับ
เขาให้ผ่านมั๊ยหรือว่าต้องโหลดลงใต้เครื่องพร้อมกระเป๋าอย่างเดียว
ผมชอบคาดตะกรุดเผื่อจะมีโอกาสเดินทางโดยสารเครื่องบิน
รบกวนถามไว้เป็นความรู้จะได้เตรียมตัวถูก
ถ้าพกไปแล้วโดนบังคับให้ทิ้ง เสียดายของครับ
กลัวเจ้าหน้าที่จะเข้าใจว่าเป็นปืนปากกา
ขอบคุณครับ
Click to expand...

rungaran, Nov 19, 2012

#43845
- ถูกใจ x 2
- List
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

Joined:

Aug 10, 2010

Messages:

15,573

Ratings:

+57,322
พี เสาวภา said: ↑

View attachment 1107368 View attachment 1107369

เบี้ย(ต่อ ) หลวงปู่ดี วัดเทพากร ( สมัยอยู่วัดโน้น )

View attachment 1107370 View attachment 1107371 View attachment 1107372

เป็นเบี้ย นับเนื่องสายอ่างทองเหมือนกันน่ะครับ คนทำอยู่ในเว็บนี่แหละ ตะกรุดเงิน ท่านลงเอง แบ่งผมมาสามตัว ยังไม่ได้ไปเลี่ยม หวง ไม่แจกใครเก็บไว้คนเดียว หลวงปู่ท่านเสกเดี่ยวแบบไม่ต้องพึ่งใคร ยังไม่เคยใช้ แต่มั่นใจอีกสำนักครับ

ท่านย้ายวัดไม่ทราบยังมีเหลือหรือไม่ อยากได้ต้องไปหาท่านกันเอง ผมยังมีเบี้ยเสาร์ ๕ ท่านเสก เอาเข้าร่วมพิธีที่วัด บวรฯ กับเขา ว่าจะเอาแจกสมาชิก แต่เห็นแล้วหวง ๆ ผมเอาไปถวายหลวงปู่อั้บ เสกซ้ำอีกหลายที ว่าจะเอาให้จุใจก่อน ค่อยแจก
Click to expand...

rungaran, Nov 19, 2012

#43846
- ถูกใจ x 1
- List
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

Joined:

Aug 10, 2010

Messages:

15,573

Ratings:

+57,322
พี เสาวภา said: ↑

View attachment 1107434 View attachment 1107435 View attachment 1107436

เบี้ยพ่อคำ วัดโพธิ์ปล้ำ

ตัวนี้สภาพเยี่ยม ชันสวย แผ่นทองแดงดี ดูในเชิงศึกษาได้เลย เขย่าดังแซ็กๆ

จัดว่ามีเอกลักษณ์ครบ ความเก่าได้ ซื้อมาคุ้ม
Click to expand...

ไม่เกิด said: ↑

วันนี้ขอฝากข้อความสั้นๆ ดีๆ มาให้ได้อ่านกัน

เมื่อต้องการความสุขที่ยั่งยืน
มาเป็นรางวัลตอบแทนการเกิดมาของชีวิต
เราไม่ควรที่จะให้จิตใจไหลลู่
ตามแรงโน้มถ่วงของอารมณ์
ไม่ควรให้ความรู้สึกที่ติดลบมาเหยียบย่ำชีวิตจิตใจ
แล้วต้องทำให้เราเป็นได้แค่ผู้ยอมจำนน

การเรียกร้องเพื่อได้ครอบครองความสุขแต่ปฏิเสธที่จะอยู่กับความทุกข์
ชื่อว่าเป็นธรรมดาที่เราทุกคนล้วนมีความรู้สึกเช่นนั้น
เพราะเรามักจะคิดว่าความสุข เป็นสิ่งที่ชวนให้เข้าไปสัมผัส
แต่ความทุกข์เป็นสิ่งที่ควรผลักไสออกไปให้ ไกลตัว

แต่ผู้อ่านสังเกตไหมว่า แม้เราจะเกลียดความทุกข์
หรือต้องการหันหน้ามารักกับความสุขมากเพียงใด
แต่หากไม่เข้าใจวิธีสร้างสุขให้เกิดมีแก่ตัวเรา
และไร้วิธีปลดปล่อยความทุกข์ ให้ออกไปไกลตัว
เราก็ยังชื่อว่ามีความทุกข์ที่พร้อมจะทอดเงาไปกับเราอยู่ทุก เมื่อเช่นเคย

ผู้อ่านลองสังเกตต่อไปอีกว่า หลายครั้งที่เราชอบชี้บอกเพื่อให้คนอื่นมีความสุข
แต่หลังฉากของความสุขนั้น เรากลับต้องจมอยู่กับความทุกข์เสียเอง
เป็นประเภทหน้าชื่นแต่อกตรมอย่างน่าสงสาร

ทั้งที่บางครั้งปัญหาที่คนอื่นมองว่าใหญ่หลวงยิ่ง
เรากลับมองว่ามันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น
ไม่น่าจะก่อให้เกิดความวุ่นวายได้แต่อย่างใด
เพราะเรามองสิ่งที่เกิดขึ้น ด้วยความเข้าใจ
และรู้จักวางใจที่จะทำความรู้จักกับปัญหาอย่างรู้เท่าทัน

ตรงกันข้าม เมื่อวันหนึ่งเราประสบกับปัญหา
ที่ทำให้ความทุกข์มากลุ้มรุ้มจิตใจ
เราเองกลับรู้สึกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้น ช่างเป็นเรื่องลำบากที่จะผ่านมันไป
ทั้งที่เรื่องที่เกิดขึ้นคนอื่นกลับมองว่า มันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้นเอง

ด้วยเหตุนี้ การจะแสวงหาความสุขให้เกิดขึ้นกับชีวิตจิตใจของเรา
จึงไม่ใช่ อยู่ที่การสัมผัสแค่ความสุขที่ได้รับเท่านั้น
แต่รวมถึงการทำความรู้จักความ ทุกข์ หรือปัญหาที่เกิดขึ้นด้วยความเข้าใจอีกด้วย
Click to expand...

rungaran, Nov 19, 2012

#43847
- ถูกใจ x 1
- List
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

Joined:

Aug 10, 2010

Messages:

15,573

Ratings:

+57,322
พี เสาวภา said: ↑

ที่จริงไม่อยากชี้มาก เดี๋ยวหากินไม่ได้

ตะกรุดหลวงพ่อ ภู วัดดอนรัก เป็นของชอบของผมทีเดียว เห็นก็รัก เป็นของวิเศษประจำอ่างทองทีเดียว

ตะกรุดหลวงพ่อภู ตะกั่วจะเป็นแบบทุบครับ เป็นแบบเก่า มีหลายสาเหตุ เนื่องจากวัสดุ และผมสัณนิฐานเอง ตามหลักไสยศาสตร์ ตะกั่วหลวงพ่อภู น่าจะเป็นตะกั่วลงถมครับ ทีนี้ทำหลายเอว จะมาลงถมที่ล่ะดอก หรือทีน้อยๆ จะ ไม่ทันกิน ท่านน่าจะทำเป็นถาดๆ แบบเคี่ยวตะกั่วด้วยพิธี ลงด้วยเตโชธาตุ พอละลายเอามาเทใส่ถาด หลังจากนั้นพอ ลงเหล็กจาร พระคาถา ลงเต็มหน้า เอาลูกสะบ้า ขัดให้เรียบ แล้วพระคาถาซ้ำอีก ทำจนมั่นใจ อาจจะหลายสิบ หลายร้อย หลายพันครั้ง เขาว่าเป็นหมื่นๆครั้งก็มี ( อันนี้พระอาจารย์รุ่นเก่าท่านทำของตั้งใจจริงๆ ) แล้วเอาตะกั่วไปเคี่ยวอีก

ที่เคี่ยวเพื่อทดลองจนดื้อไฟ ถ้าชักดื้อไฟก็ใช้ได้ แล้วเอามาตัด เอาค้อนทุบเป็นแผ่นๆ ตามขนาด หรืออาจจะเอามาทุบเป็นลูกสะกด พอได้แผ่นมา แผ่นใหญ่อาจจะทำโทน แผ่นเล็กทำตะกรุดเอว ลงยันต์บังคับซ้ำอีกที แล้วควั่นสายคาดเอวเสกไปด้วย จนได้ปริมาณ แล้วเอาใส่ถาดรวม เสกซ้ำอีกที จนนิมิตว่าสายเอวตั้งได้แบบงู ส่วนดอกโทนเต้นออกจากบาตรหรือถาด เสกจนมั่นใจและ พอใจจึงเอาออกแจก

โปรดดูว่าจะได้ตะกรุด แบบเก่าสักดอก หรือสักเอว หลวงพ่อท่านจะเสกมากี่ที อาจจะลงถมมาเป็นพันๆอักขระ หรือยันต์ เสกซ้ำมาหลายร้อยที กว่าจะเป็นสายเอว คุณว่าเหงื่อไหล มากไหมครับ อาจจะเป็นปิ้บๆ

ตะกรุดเอวหลวงพ่อภู เลยมีราคาแพงตั้งแต่ออก ตอนท่านเอาเงินไปสร้างวัด เสี่ยเบ็นเล่าให้ผมฟังว่าตอนตาหรือปู่ไปเอา รูปถ่ายหนึ่งรูป ตะกรุดหนึ่งเอว ทำบุญ ๑๐๐ บาท ในยุคนั้นทองคงบาทไม่กี่ร้อย สองสามร้อยบาท

มาเทียบตามราคายุคนี้ ตะกรุดเอว เอวล่ะหลายพันบาท อาจจะเป็นหมื่น แสดงว่าหลวงพ่อท่านทำมาแบบยากเย็นจริงๆ คนจะเอาต้องมีกระตังค์จริงๆ เพราะแพงมากมาย

ส่วนตะกรุดหลวงพ่อโปร่ง ผมถ่ายรูปให้ดูแล้ว ว่าเป็นตะกั่วรีด ยุคใหม่ ใช้ลงยันต์แล้วเสกเอา

ตะกั่วรีด และตะกั่วทุบ ตอนม้วนแล้วจะไม่เหมือนกันน่ะครับ ยังอายุอีก บอกใบ้แค่นี้แหละ...แหะๆ เดี๋ยวเก่งกว่าผม

ถ้าจะเขียนเรื่องตะกรุดหลวงพ่อภู ต้องเปิดอีกกระทู้ ผมมีอยู่หลายกล่อง ชอบพอๆกับ เบี้ยอ่างทองทีเดียว
Click to expand...

rungaran, Nov 19, 2012

#43848
- ถูกใจ x 1
- List
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

Joined:

Aug 10, 2010

Messages:

15,573

Ratings:

+57,322
benay said: ↑

พี่พีจะหาของไม่ได้ก็คราวนี้หละครับ อิอิ.....ปู่ผมได้มาแล้วก่อนจะกลับหลวงพ่อภุท่านกำชับว่า เห็นปืนเหมือนเห็นกระบองไม่ต้องกลัวแฮ่ๆ และท่านก้เอาอีโต้ซัดปู่ผมซะเต็มๆตอนก้มกราบจะกลับ และท่านก็ใคถามาด้วยน่ะครับ ...นะโม 3 จบ แล้วท่องว่า อะหัง บังจิตติ เวสสะ ภู........ อมไว้นิดครับใครอยากทราบพีเอ็มมาครับเดี๋ยวผมบอก อิอิ

ชุดนี้หละครับหละที่ปู่ผมได้รับมากับมือพร้อมกับตระกรุดโทน รูปถ่าย ชุดนี้อยู่กับผมจนวันตายเพราะให้คนอื่นไป ผมโดนด่าสามวันเจ็ดวันแน่นอนครับ อิอิ
Click to expand...

rungaran, Nov 19, 2012

#43849
- ถูกใจ x 2
- List
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

Joined:

Aug 10, 2010

Messages:

15,573

Ratings:

+57,322
peach123 said: ↑

กราบนมัสการหลวงพ่อทรงด้วยความเคารพ
สวัสดีครับพี่พีและทุกท่าน

เบี้ยเก่าสุดของอ่างทองเท่าที่รู้ก็น่าจะเป็นของหลวงพ่อพักตร์ วัดโบสถ์นะครับ
แต่ยังไม่เคยเห็นของจริง ถ้าก่อนหน้านั้นอีกก็ไม่ทราบแล้วครับว่าเป็นของใคร
เกิดไม่ทันครับ แหะ แหะ

บารมีนั้น ท่านกล่าวว่า จะบำเพ็ญให้บริบูรณ์
ต้องครบ ๓ ขั้น คือ
(๑)
บารมี
ระดับสามัญ
เช่น ทานบารมี ได้แก่ ให้ทรัพย์สินเงินทอง
สมบัตินอกกาย
(๒)
อุปบารมี
ระดับรองหรือจวนจะสูงสุด
เช่น ทานอุปบารมี
ได้แก่ การเสียสละอวัยวะเป็นทาน
(๓)
ปรมัตถบารมี
ระดับสูงสุด
เช่น ทานปรมัตถบารมี ได้แก่
การสละชีวิต เพื่อประโยชน์แก่ผู้อื่น

การให้เลือดเป็นทานนั้นได้บุญ เป็นอุปบารมีนะครับ ท่านอาจารย์พิณพาทย์
รองลงมาจากปรมัตถบารมีนั่นทีเดียว
แต่ต้องอธิษฐานว่าขอให้ยุงที่มากัด ไม่ใช่ยุงลายหรือยุงก้นปล่องที่มีเชื้อ
เราให้เลือดเจ้าเป็นอาหารจนอิ่มแล้ว จงรักษาชีวิตให้ดีแล้วค่อยๆปัดไล่มันไป
สัตว์โลกย่อมรักชีวิตของตัวเอง ทำทานได้บุญครับ(ถ้าไม่เป็นอะไรตายซะก่อน อิ..อิ)
Click to expand...

rungaran, Nov 19, 2012

#43850
- ถูกใจ x 1
- List
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

Joined:

Aug 10, 2010

Messages:

15,573

Ratings:

+57,322
ไม่เกิด said: ↑

ได้อ่านเรื่องสั้นมาเรื่องหนึ่ง ไม่แน่ใจว่าเคยลงมาให้อ่านหรือยัง แต่อ่านกี่ครั้งก็เรียกน้ำตาผมได้เสมอ เพื่อนสมาชิกลองอ่านดูนะครับ...

"ก่อนไม่มีให้กอด" ..เรื่องจริง จากโรงเรียน อัสสัมชัญ
เรื่องจริงจาก รร.อัญสัมชัญ

แล้วจะกลั้นน้ำตาแทบไม่อยู่ ......
เรื่องนี้ต้องยกความดีความชอบให้กับ "มิสอุไรพร"
ครูที่มีจิตวิทยาสูงในการสอนเด็ก
รักใดไหนเล่าเท่ารักแม่...วีรกรรมสุดยิ่งใหญ่ของแม่ที่ลูกทุกคนต้องอ่าน!
ตึกเซนต์หลุยส์มารี โรงเรียนอัสสัมชัญ แผนกประถม ราวกลางปี พ.ศ.2539
“มิสคะ ช่วงพักเที่ยงจะมีผู้ปกครองมารอพบสองท่านที่หน้าห้องรับรองค่ะ”
โทรศัพท์แจ้งจากห้องประชาสัมพันธ์ทำให้มิสอุไรพร นาคะเสถียร
ครูสาวประจำระดับชั้นป.4 รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย
เพราะจำได้ว่ามีการโทรนัดหมายจะมาพบจากคุณแม่ท่านหนึ่งเพียงท่านเดียวในวันนี้
เอ...ใครล่ะนี่ จะมีเรื่องอะไรรึเปล่านะ
เมื่อมิสอุไรพรเดินมาถึงหน้าห้องประชาสัมพันธ์
ครูสาวก็แทบยกมือรับไหว้จากสุภาพสตรีทั้งสองท่านไม่ทัน
หากก็รู้สึกแปลกใจที่เห็นคุณแม่ท่านหนึ่งยกมือไหว้แต่เพียงแขนข้างเดียว
อย่างไรก็ตามมิสได้เชิญคุณแม่ท่านแรก
เข้าไปคุยก่อนตามลำดับการนัดโดยเก็บงำความแปลกใจไว้
หลังจากคุยกับคุณแม่ท่านแรกเสร็จมิสจึงเชิญคุณแม่อีกท่านเข้ามาคุยในห้องรับรอง
ภาพแรกที่ได้เห็นชัดๆทำให้ครูสาวตกใจเล็กน้อย
แขนซ้ายของคุณแม่เป็นแขนเทียม คุณแม่มาปรึกษาเรื่อง การเรียนของลูก
เพราะไม่ได้มาในวันนัดพบผู้ปกครองประจำปีเมื่อต้นปีการศึกษาที่ผ่านมา
“ลูกเขาไม่อยากให้มา เขาว่าเขาอายที่แม่ใส่แขนเทียม
กลัวโดนเพื่อนล้อแม่มาทีเพื่อนก็ล้อกันประจำว่าแม่แขนเดียว
แม่เป็นหุ่นยนต์เหรอ อะไรนี่น่ะค่ะ เลยไม่ได้มา”
น้ำเสียงของคุณแม่แฝงแววเอ็นดูมากกว่าที่จะโกรธหรือไม่พอใจ
มิสอุไรพรขออนุญาตซักถามเกี่ยวกับสาเหตุที่คุณแม่ต้องใส่แขนเทียม

เมื่อได้ทราบความจริงทั้งหมดครูสาวก็ตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะต้องจัดการ
เรื่องที่ลูกไม่ยอมรับและไม่เข้าใจแม่นี้โดยเร็ว
หากปล่อยเรื่องนี้ไป...ก็จะเป็นบาปอันหนักยิ่งติดตัวเด็กไปในภายหน้า
ทั้งตัวลูกชายและคนที่ล้อเพื่อนด้วย
ช่วงเย็นวันนั้นมีชั่วโมงลูกเสือแต่ฝนตกหนัก
มิสอุไรพรจึงได้โอกาสนำเรื่องนี้มาเล่าให้นักเรียนฟังในห้องเรียน
เรื่องราวที่ว่านั้น มีดังต่อไปนี้

วันที่ 21 สิงหาคม พ.ศ.2536หลังวันแม่เพียงไม่กี่วัน...
ครอบครัวหนึ่งได้เดินทางไปเที่ยวนากุ้งที่จังหวั
ดสตูล
ครอบครัวนี้ประกอบด้วยคุณพ่อ คุณแม่
และลูกชายอีกสามคนพวกเขาเดินชมนากุ้งไปตามทางเดินซึ่งเป็นคันดิน
ท่ามกลางบรรยากาศสดชื่นของธรรมชาติ
โดยคุณพ่อเดินนำหน้ากับลูกชายคนโตสองคน
ส่วนคุณแม่เดินตามหลังมากับลูกชายคนเล็ก
ทางเดินที่เป็นคันดินนั้นมีการแบ่งเป็นท้องร่องเพื่อติดตั้งระหัดวิดน้ำ
ซึ่งมีใบพัดทำจากเหล็กสูงจากคันดินราว 25ซม
คุณพ่อและลูกคนโตสองคนก็ข้ามท้องร่องแล้วเดินนำต่อไปข้างหน้า
ไม่มีใครฉุกใจคิดระวังถึงเหตุร้าย
แต่แล้วลูกชายคนเล็กกลับก้าวพลาดล้มลงไปในท้องร่อง
ขากางเกงเข้าไปติดกับร่องของระหัดวิดน้ำที่กำลังหมุนอยู่
และฉุดขาของลูกทั้งสองข้างเข้าไปในใบพัดเหล็ก
“ถ้าเป็นพวกคุณ น้องตกลงไปอย่างนี้คุณจะทำอย่างไร”
มิสหยุดเรื่องไว้ก่อนเพื่อซักถาม มองหน้าเด็กนักเรียน
ทั้งห้องที่นั่งเงียบกริบ หน้าซีด โดยเฉพาะ “ลูกชาย” ของคุณแม่ท่านนั้น
“ทุกคนตกตะลึงใช่มั้ย คิดไม่ทันใช่มั้ย
แต่นักเรียนรู้มั้ยว่าคุณแม่ท่านตัดสินใจทำอย่างไร”
คุณแม่ไม่ยอม เสียเวลาคิดอะไรเลย
ท่านรีบยึดดึงตัวลูกเอาไว้แล้วเอาแขนซ้ายที่ว่างอยู่เข้าไปขวางใบพัดเหล็กไว้ก่อน...
ใบพัดจึงหมุนเอาแขนของคุณแม่เข้าไป...คนงานที่เห็นเหตุการณ์รีบปิดเครื่องทันที
แต่แรงเฉื่อยทำให้ใบพัดยังหมุนต่อด้วยกำลังแรง...
แรงจนกระชากแขนซ้ายของคุณแม ่ขาดสะบั้นลง!
คุณแม่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดทรมานแสนสาหัสสติสัมปชัญญะดับวูบลงในทันที
ท้องร่องทั่วบริเวณแดงฉานไปด้วยเลือด...เลือดของแม่...
ใบพัดเหล็กยังหมุนต่อไปอีกเล็กน้อยและบดเอาขาทั้งสองข้างของลูกชายคนเล็ก
จนกระดูกหัก...แต่ไม่ขาด
ไม่ขาด...เพราะแขนซ้ายของแม่ขาดแทน...ไม่ขาด...เพราะแม้จะไร้ซึ่งสติสัมปชัญญะ
มือขวาของคุณแม่ก็ยังยึดตัวลูกเอาไว้แน่น...ไม่ยอมปล่อย...
คุณพ่อและลูกคนโตทั้งสองคนหันกลับมามองตามเสียงตะโกนเอะอะโวยวายของคนงาน
พร้อมๆกับเสียงกรีดร้องของคุณแม่ ภาพที่เห็นทำให้พวกเขาช็อกจนแทบสิ้นสติ!
คุณพ่อกระโจนพรวดเดียวถึงตัวคุณแม่และลูกน้อย แต่...มันสายเกินไปแล้ว!
สิ่งเดียวที่ทำได้คือรีบพาสองแม่ลูกส่งโรงพยาบาลทันที
ผลของการรักษาคือคุณแม่ต้องใส่แขนเทียมแทนแขนซ้ายที่ขาดไป

ส่วนลูกคนเล็กที่ขาหักต้องอยู่โรงพยาบาลนานราวสามเดือนจึงสามารถเดินเหินได้เป็นปกติ
มิสอุไรพรกวาดสายตามองไปรอบๆห้องถามขึ้นอีกว่า
“นักเรียนคิดว่าคุณแม่ท่านนี้กล้าหาญมั้ยคะ”
“กล้าหาญมาก” เด็กๆพากันตอบเป็นเสียงเดียวกันพลางพยักหน้า
หลายๆคนยังหน้าซีดเซียวเมื่อนึกภาพเหตุการณ์ไปตามที่ครูเล่า
มิสมองหน้า “ลูกชาย” ของคุณแม่แล้วบอกต่อว่า
“นักเรียนทราบมั้ยว่าคุณแม่ท่านนี้เป็นคุณแม่ของเพื่อนเราในห้องนี้เองไหน
ใครเป็นลูกของคุณแม่ท่านนี้ยืนขึ้นให้เพื่อนเห็นหน่อยสิ”
เด็กนักเรียนคนนั้นยืนขึ้น ท่ามกลางเสียงปรบมือของเพื่อนทั้งห้อง
“วันนี้เมื่อคุณกลับไปบ้านมิสฝากเรียนคุณแม่ด้วยว่าพวกเราชื่นชม
และยกย่องท่านมากจริงมั้ยพวกเรา”
“จริงครับๆ ใช่ครับๆ” เสียงเล็กๆตอบมาเป็นทางเดียวกัน
“มิสได้ทราบมาว่ามีหลายๆคนไปล้อเลียนเพื่อน ไหน
คนไหนบ้างคะที่เคยล้อคุณแม่เขา ถ้ามีเราเป็นลูกผู้ชายต้องกล้ารับค่ะ”
มีนักเรียน 3-4 คนยืนขึ้น สีหน้าของแต่ละคนซีดเซียวอย่างสำนึกผิด
มิสอุไรพรมองหน้าของเด็กกลุ่มนี้อย่างอ่อนโยน ถามว่า
“ดีมากนักเรียน ตอนนี้คุณคงอยากพูดอะไรกับเพื่อนใช่มั้ยคะ”
เด็กชายกลุ่มนั้นเดินเข้าไปโอบกอดคอแล้ว กล่าวขอโทษเพื่อนด้วยความจริงใจ
ครูสาวน้ำตาคลอ ยืนมองภาพนั้นด้วยความปลาบปลื้มยินดีหนักใจอยู่เหมือนกันว่า
หากถามขึ้นมาแล้วไม่มีใครยอมรับว่าเคยล้อเพื่อน...จะทำอย่างไร?
เธอไม่เคยผิดหวังในตัวนักเรียนอัสสัมชัญและจนถึงเวลานี้ก็ยังคงไม่ผิดหวัง
ใครเล่า...จะเข้าใจความเจ็บช้ำขมขื่นในหัวใจเล็กๆของเด็กชายคนหนึ่ง
ที่ถูกเพื่อนล้อเลียนประสาเด็กโดยไม่ทันคิด

หากบัดนี้...ความรักของแม่และน้ำใจของเพื่อนได้สลายปมด้อยในใจ
ของเด็กคนนี้ลงจนสิ้นแล้ว เหลือเพียงความรักและภาคภูมิใจในตัวคุณแม่เท่านั้น
เมื่อหมดชั่วโมงเรียน มิสอุไรพรได้เรียกตัว “ลูกชาย” เข้าไปคุยอีกครั้ง
“วันนี้เรามีอะไรในใจที่คิดว่าควรพูดกับคุณแม่มั้ยคะ”
เด็กคนนั้นนิ่งคิดไปชั่วครู่ก่อนจะตอบเสียงสั่นปนสะอื้นไห้ว่า
“ผม...ผมจะไปขอโทษคุณแม่แล้ว...แล้วบอกคุณแม่ว่าผมรักคุณแม่ที่สุดในโลกเลยครับ”
รู้มั้ยน้ำนมหยดหนึ่งซึ่งไหลมาต้องใช้น้ำตาหยาดเหงื่อสักเท่าไหร่
บอกแม่เถอะนะ บอกทุกวัน ว่ารักท่านมากมาย
กอดแม่เถอะนะ ให้คุ้นเคย กอดเลยไม่ต้องอาย
ก่อนไม่มีแม่ให้กอด...
Click to expand...

rungaran, Nov 19, 2012

#43851
- ถูกใจ x 3
- List
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

Joined:

Aug 10, 2010

Messages:

15,573

Ratings:

+57,322
พี เสาวภา said: ↑

View attachment 1105823 View attachment 1105824 View attachment 1105825

ตะกรุดเอว ๑๒ ดอก หลวงพ่อโปร่ง วัดท่าช้าง

พวกชอบบู้ๆ ก็คงต้องเป็นชนิดนี้ของ พระคณาจารย์สายอ่างทอง ตะกรุดเอว เนื้อตะกั่ว ผูกเงื่อนพิรอด สรรพคุณหลวงพ่อโปร่ง มั่นใจได้
Click to expand...

rungaran, Nov 19, 2012

#43852
- ถูกใจ x 1
- List
พี เสาวภา ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

Joined:

Feb 21, 2008

Messages:

38,042

Ratings:

+146,336
แสงแข said: ↑

พี เสาวภา said: ↑

ยกมือค่ะ ขอทราบด้วยคนค่ะ

ส่วนที่เดา ถ้าผิดไม่เป็นไรนะคะ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ค่ะ
Click to expand...

ยรรยายด้วยภาพอย่างเดียวน่ะครับ จะไม่มีคำอธิบาย...แหะๆ ไม่กล้า
Click to expand...

ข้อเขียนและรูปภาพในกระทู้เหรียญบินฯตกอยู่ในหมวดวรรณกรรม ตามมาตรา ๔ ของ พรบ ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗ ได้รับการคุ้มครอง ผู้ใดจะนำไปใช้ต้องได้รับการยินยอมจากผู้สร้างสรรค์ ผู้ใดละเมิดถือว่า ละเมิดกฎหมายตาม พรบ ลิขสิทธิ์ ๒๕๓๗ มีโทษ ทั้ง จำ หรือ ปรับ หรือ ทั้งจำทั้งปรับได้ ตามมาตรา ๖๙ - ๗๗

พี เสาวภา, Nov 19, 2012

#43853
- ถูกใจ x 2
- List
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

Joined:

Aug 10, 2010

Messages:

15,573

Ratings:

+57,322
พี เสาวภา said: ↑

View attachment 1104108 View attachment 1104109 View attachment 1104110

เบี้ยเก่า

เบี้ยตัวนี้ลึก ถักเก่า เขย่าทึบ ไม่มีเสียง หนักปรอทแน่นบึ้ก ไม่แซ็ก ไม่ดังหวืดๆ ผมเลยเลี่ยมนากไว้ ไม่กล้าใช้ กลัวหาย...แหะๆ

หาวัดกันเองครับ ...แต่บอกใบ้ว่าลึกสุดๆของอ่างทอง
Click to expand...

rungaran, Nov 19, 2012

#43854
- ถูกใจ x 2
- List
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

Joined:

Aug 10, 2010

Messages:

15,573

Ratings:

+57,322
พี เสาวภา said: ↑

แสงแข said: ↑

View attachment 2359700 View attachment 2359701

ยรรยายด้วยภาพอย่างเดียวน่ะครับ จะไม่มีคำอธิบาย...แหะๆ ไม่กล้า
Click to expand...

***สุดยอดมากๆเลยครับ อ.พี
พระเลือกคน และ คนก็เลือกพระ***
Click to expand...

rungaran, Nov 19, 2012

#43855
- ถูกใจ x 1
- List
แสงแข เป็นที่รู้จักกันดี

Joined:

Sep 3, 2010

Messages:

7,935

Ratings:

+44,410
พี เสาวภา said: ↑

แสงแข said: ↑

View attachment 2359700 View attachment 2359701

ยรรยายด้วยภาพอย่างเดียวน่ะครับ จะไม่มีคำอธิบาย...แหะๆ ไม่กล้า
Click to expand...

กราบ กราบ กราบ สาธุ

ได้เห็นก็เป็นบุญตาแล้วค่ะ
Click to expand...

ทำบุญ พระภิกษุอาพาธ, มูลนิธิ , บริจาคร่างกายและอวัยวะ http://donationthailand.com/

แสงแข, Nov 19, 2012

#43856
- ถูกใจ x 1
- List
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

Joined:

Aug 10, 2010

Messages:

15,573

Ratings:

+57,322
ไม่เกิด said: ↑

ไปเจอข้อความที่น่าสนใจมา ก็เลยอยากให้เพื่อนๆ สมาชิกบ้านเหรียญบินได้อ่านกันบ้าง คิดว่าคงมีประโยชน์ไม่มากก็น้อย..... ลองดูนะครับ

กบฟุ้งซ่าน....ข้างกำแพงวัด

กบฟุ้งซ่านตัวหนึ่งนั่งอยู่ข้างกำแพงวัดทุกเช้ามันเฝ้าดูพระออกบิณฑบาตตั้งแต่เช้ามืด พอพระกับมาถึงวัดเพื่อฉันเช้า...กบมันนึกในใจ อยากเกิดเป็นพระเป็นพระสบายดี มีคนถวายอาหารให้กินทุกวันเมื่อพระฉันเสร็จก็นำอาหารที่เหลือมากมายนั้นไปให้เด็กวัดกินต่อแล้วเด็กวัดก็กินกันอย่างเอร็จอร่อยตอนนี้

กบเปลี่ยนใจ อยากเกิดเป็นเด็กวัดแล้ว เพราะสบายกว่าพระ มันเห็นเด็กวัดหลายคนตื่นสายได้ และไม่ต้องออกตามพระไปบิณฑบาตก็ได้ สบายกว่าเยอะเลย เมื่อเด็กวัดกันเสร็จก็โกยอาหารที่เหลือทั้งหมดให้หมาวัดไปกินแล้วเด็กวัดทุกคนก็ไปช่วยกันล้างจานถึงตอนนี้กบเปลี่ยน! ! ใจ

อยากเกิดเป็นหมาวัดแล้ว เพราะไม่ต้องล้างจานเหมือนเด็กวัดสบายว่า.....พอหมาวัดกินอาหารเสร็จก็แยกย้ายไปทำหน้าที่เฝ้าบริเวณวัดคอยเห่าคนแปลกหน้า ฝู่งแมลงวันก็บินมาตอมและกินอาหารต่อจากหมาวัด ถึงตอนนี้ กบเปลี่ยนใจอีกแล้ว

อยากเกิดเป็นแมลงวัน เพราะสบายที่สุด ไม่ต้องทำอะไรเลยหนำซ้ำ ยังมีกองอาหารให้กินไม่มีหมดด้วย ขณะที่เจ้ากบฟุ้งซ่านกำลังคิดเพลินๆ อยู่นั้นพอดีหันมาเห็นแมลงวันบินมาใกล้ๆจึงใช้ลิ้นตวัดเอาแมลงวันเข้าปากตัวเองโดยสัญชาตญาณถึงตอนนี้

กบฟุ้งซ่านจึงบรรลุธรรมฉับพลัน ( Sudden knowledge)
คิดได้ว่า เอ้อ! เป็นตัวของเราเองนี้แหละ ดีที่สุดเลย (The best to be yourself)
จงเชื่อมั่นในตัวเอง ( ! ! Be yourself)
Click to expand...

rungaran, Nov 19, 2012

#43857
- ถูกใจ x 5
- List
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

Joined:

Aug 10, 2010

Messages:

15,573

Ratings:

+57,322
พี เสาวภา said: ↑

View attachment 1104744 View attachment 1104745 View attachment 1104746

เบี้ยหลวงพ่อโปร่ง วัดท่าช้าง

เบี้ยดีศรีอ่างทองอีกวัด หายาก และถ้าเก่าไป ผมว่าน่าจะถูกย้ายวัดได้ ต้องตาผูชำนาญจริงๆ เบี้ยท่านลักษณะจะเบา ปรอทน้อย หรืออาจจะไม่มี

เป็นของดีมากน่ะครับ เกรด เอ น่าใช้มาก
Click to expand...

rungaran, Nov 19, 2012

#43858
- ถูกใจ x 3
- List
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

Joined:

Aug 10, 2010

Messages:

15,573

Ratings:

+57,322
แสงแข said: ↑

พี เสาวภา said: ↑

กราบ กราบ กราบ สาธุ

ได้เห็นก็เป็นบุญตาแล้วค่ะ
Click to expand...

:cool:***สวัสดีครับ ศิษย์พี่อ้อย***
Click to expand...
rungaran, Nov 19, 2012

#43859
- ถูกใจ x 2
- List
rungaran เป็นที่รู้จักกันดี

Joined:

Aug 10, 2010

Messages:

15,573

Ratings:

+57,322
พี เสาวภา said: ↑

View attachment 1102501 View attachment 1102502 View attachment 1102503

เบี้ยพ่อคำ วัดโพธิ์ปล้ำ

ตัวนี้ดูง่ายสุดมีแผ่นทองแดง แต่ชันปิดมิดแต่โผล่มาหน่อย เขย่าดังแซ็กๆ หัวม่วงอีกต่างหาก แท้ร้อยเมตร ไปเจอที่ไหนฟันได้ทันที...แหะๆ เป็นชุดแรกๆที่ผมเริ่มซื้อเบี้ย ยังไม่มีหลักดูเก่าๆ โดยเบี้ยเก็แตกๆมาเพียบ ตัวนี้ฟลุ้ก ได้ของแท้
Click to expand...

rungaran, Nov 19, 2012

#43860
- ถูกใจ x 3
- List

(You must log in or sign up to reply here.)

Page 2193 of 3281

Share This Page

Loading...