เด็กกับการเห็นผี

ผมว่ามันเกี่ยวกับความไม่ลังเลสงสัย ไม่คิดอะไรมาก และเพราะความที่ยังใหม่อยู่บนโลก คล้ายว่ายังไม่ลืมขาดจากเพื่อนฝูงในภพก่อนอย่างเต็มตัว มันคือตัว(สัญญา) ไม่ใช่ว่าเด็กจะมีจิตที่บริสุทธิ์เสมอนะครับถ้ามองลึกๆ เพราะจิตที่บริสุทธิ์ย่อมเกิดจากการฝึกอบรมรักษาจิตเท่านั้น แล้วแต่บุคคลครับ เด็กๆเขาเรียกว่าไร้เดียงสาครับ ไม่ใช่บริสุทธิ์ ไร้เดียงสานี่คือยังไม่โลกรู้อะไรเลย พอรู้โลกแล้วเลวทันทีเพราะกิเลส พอมีธรรมะในใจก็เป็นคนดีมีศีลไป นั่นคือธรรมชาติของคนครับ

แล้วรู้ไหมทำไมคนแก่ๆเห็นผีได้ง่าย? เคยได้ยินมาแต่โบราณแล้วครับ คนแก่ๆนี่ยิ่งผ่านโลกมามาก แล้วเพราะความบริสุทธิ์หรือทำให้เห็นผี? ก็ใช่ส่วนหนึ่งครับ แต่ที่น่าคิดคือ เป็นเพราะความไม่ลังเลสงสัย ขอบเขตความคิดมากคิดเยอะก็วางเร็วขึ้น จะเริ่มมีพวกเก่าๆพวกใหม่ๆมารอรับแล้วเลยติดต่อกันง่ายล่ะมั้งครับ ก็สัญญาอีกนั่นแหละครับ เพราะตัวสัญญานี้ละได้ยาก

 

ผมเองก็เคยเจอ สองครั้ง ตอนเด็กๆ จำได้ว่าตอนประมาณอนุบาล 2 ที่บ้านนอกนี่ต้องเดินลัดทุ่งนาไปโรงเรียนเอง โดยโรงเรียนห่างจากบ้านประมาณ 600เมตร เป็นตอนเช้า เดินอยู่ดี แหงนหน้ามองไปทางทิศตะวันตกเห็นเมฆแหวกเป็นวงกลม เห็ต้นไม่ป่าไม้เขียวลอยอยู่ในเมฆที่แหวกออก ก็ผ่านไปโดยไม่เคยเล่าให้ใครฟัง เป็นภาพที่ติดตามากเนื่องจากเป็นตอนเช้า อีกครั้งคือตอนที่กำลังสร้างบ้านหลังใหม่ผมนอนอยู่ อยู่ตื่มากลางดึก เห็นแม่ที่นอนอยู่ห่างออกไปซักสองเมตรมีสองร่าง ร่างหนึ่งหลับอยู่ ร่างหนึ่งกำลังลุกขึ้นนั่ง ทั่งสองเหตุการณ์มันติดตาและไม่เคยเล่าใครเลยมาจนทุกวันนี้ครับ

 

ประสบการณ์ตอนเด็กจำได้ว่า ตอนเวลานอนจะได้ยินเสียงคนคุยกัน เบา ๆ ข้างๆ หู
ทั้งที่ไม่มีใครอยู่ในห้องกับเรา แต่พอโตมาก็ไม่ได้ยินเสียงนั้นอีก

 

คิดว่าอย่างนั้นนะคะ ตอนเด็กเวลาไปนอนพักต่างถิ่น จะชอบเห็นเงาเท้าของคนเดินไปเิดินหน้าหน้าประตู และเงามันเล็ดลอดผ่านเข้ามาในห้องนอนอ่ะค่ะ ทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่กลืนน้ำลาย อึก อึก อึก อยากร้องไห้มากๆ

 

สมัยตอนเป็นเด็กก็เจออยู่สามครั้งครับ

 

น่ากลัวมาก โชคดีที่ผมไม่เห็นอะไรเลย

 

ตอนเด็กๆ ผมกลัวพระพุทธรูปองค์นึงมากครับ แม่เรียกว่าพระตาแดง แม้ว่าจะมีคนเอาไปแอบไว้หลังพระพุธรูปองค์ใหญ่ผมก็ยังชี้ไปถูกครับ ซึ่งผมก็จำได้บ้างไม่ได้บ้างครับ