การทำสมาธิ ทำให้มีเมตตามากขึ้น

ผมดูลมหายใจก่อนนอน(นอนดูลมหายใจ) ก่อนจะเข้านอนผมแผ่เมตตาไห้สัพสัตว์ แล้วก็ดูลมหายใจพร้อมกับรลึกคำภาวนาว่าพุทโธ ทำไม่เท่าไรผมก็หลับ ตื้นมาก็ดูลมหายใจอีกสักพัก แล้วก็สวดมนต์ก่อนและแผ่เมตตา ผมทำได้มาสักพักหนึ้นผมรู้สึกว่าผมไม่ค้อยจะมีโทสะและโมหะเท่าไร เป็นเพราะอะไรครับ อยากให้ท่านผู้รู้ช่วยตอบผมที่ครับว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับจิตผมครับ ขอบพระคณมากครับ

 

จิต มีความสงบเฉยๆ

หาก เราไปเข้าใจ ว่าโทษะ แป ล ว่าโกรธ ตามภาษาไทย
มันก็จะเข้าใจอย่างนั้น

โทษะ แปล ได้อีกอย่าง คือ เร็ว ตัดสินอะไรด้วยความเร็ว ทะยานด้วยความเร็ว

ส่วนที่ หากออกมาเป็นความโกรธ อันนั้นมันหางๆ โทษะ

ทีนี้ เราทำ สมาธิก็เพื่อให้จิต สงบ จิตสงบ มีกำลัง
จึงจะมีแรงในการยับยั้งชั่งใจ
ในการตัดสิน การทำดี การทำชั่ว
เพื่อให้เป็น ทางดำเนินไปสู่ความพ้นทุกข์

ส่วนโมหะ มีกันทุกคน เห็นได้ยาก เรียกได้ว่าแทบจะเป็นรากเหง้าของกิเลส

เช่น หลงดี หลงชั่ว มีแต่การสร้างสติที่มีกำลังกล้าเมื่อไร ถึงจะได้ ชิมรางโมหะบ้าง

แต่ยังไงเสีย หลงดี ก็ยังดีกว่าหลงชั่ว
แต่หากหลงดี ไม่ใช้ความดีเป็นพื้นฐานในการเดิน มรรค 8 มันก็ยังใช้ไม่ได้

ทีนี้ การทำสมาธินั้น พอจิตสงบ ความรุนแรง ของกิเลสมันไม่ออกมาในทางหยาบ
แต่ ว่า มันจะอยู่ในรูปแบบความละเอียดสะสมไว้เฉยๆ

 

ขอบพระคุณมากครับ

 

ผมจะตรงข้ามกันนิดหน่อย
เมื่อพิจารณาทางเมตตากรุณาแล้วแผ่ไปทั้งจักรวาล
จิตจะเข้าสมาธิได้ง่าย ใจจะโปร่งเย็นสบาย

 

อย่าเพิ่งชะล่าใจ อย่าเพิ่งหลงในสิ่งที่คุณคิดเอาเองว่าโทสะ โมหะ ไม่ค่อยมี ระบบการทำงานของร่างกาย ซับซ้อน ยากที่มนุษย์จะเข้าใจได้อย่างถ่องแท้ ข้าพเจ้าไม่ได้ขัดคอคุณนะขอรับ เพียงแต่จะเตือนเอาไว้ว่า อย่าหลง อย่าคิดเอาเอง อัน อารมณ์ อุปนิสัยใจคอ สันดาน(ขออภัย เขียนแบบภาษาชาวบ้านเข้าใจง่าย) ที่แท้จริงของแต่ละบุคคลนััน สามารถเก็บงำเอาไว้ได้ ยามใดมีจิตใจตั้งมั่นก็ไม่เป็นไร ไม่รู้สึกอะไร รู้สึกว่าดี ไม่มีอะไร ยามใด หลงจิตฟุ้งซ่านก็ระวังเอาไว้เถิดขอรับ สิ่งที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึก สิ่งที่เป็นอุปนิสัยใจคอ อารมณ์ หรือสันดานที่แท้จริงก็จะแสดงออกมาให้เห็น อาจเป็นอันตรายต่อตัวเองก็ได้ ฯ ขอรับ
อีกประการหนึ่ง สมาธิ เป็นเพียงเครื่องช่วยหรือปัจจัยในอันที่จะทำให้บุคคลนั้นๆ รู้จักใช้ข้อมุลที่มีอยู่ในสมอง หรือ ความรู้ ความเข้าใจ หรือสันดาน ที่มีอยู่ ให้เกิดประโยชน์ ให้เกิดผลใดใดก็ได้
สมาธิดี ก็จะรู้จักควบคุมจิตใจ ความคิด อารมณ์ต่างๆ ด้วยความรู้ ความเข้าใจ และสันดาน ที่มีอยู่มิให้ไหลตามสิ่งที่ได้สัมผัส (ในทีนี้หมายเอาเฉพาะผู้ที่ปฏิบัติธรรม มิได้หมายถึงบุคคลทั่วๆไป เพราะยังมีรายละเอียดปลีกย่อยอีกมากเกี่ยวกับสมาธิและการได้รับการสัมผัส)อันนี้ท่านทั้งหลายต้องทำความเข้าใจให้ดี

 

เวลาผมทำสมาธิผมรู้สึกเย็นกายเย็นใจ แล้วผมรู้สึกว่ามีคนอนุโมทนาด้วยนะครับเป็นเสียงทางใจนะครับ ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือไหม แต่ผมได้ยินบ่อยมากพอได้ยินแล้วผมก็แผ่เมตตาอีกครังใจผมก็สบาย

 

ขอบคุณที่เตื่อนผมครับ ผมจะเอาไปพิจจรณาครับ อนุโมทนาด้วยนะครับ

 

จิตสงบ -> ไปร้องเพลง ตลกเมามัน ทำเรื่องที่คิดว่าไม่ดี ผิด เด๊วความสงบก็แตก
พอแตกก็นั่งสมาธิสะสมกลับมาใหม่

ไม่คิดไปเองหรอกครับ คือ สัมผัสพลังบุญบาปได้

แผ่เมตตา ให้ทาน หวังให้คนอื่นคลายจากทุกข์ ช่วยเหลือเท่าที่เราไม่เดือดร้อน มีกำลัง
ยินดีที่เห็นคนอื่นจะดี จะเป็นสุข เจริญเมตตา

จะให้ดีพอสงบแล้วก็วิปัสสนาต่อครับ

 

ฮั่นแน่ บูบู จิตไม่ตั้งมั่นนี่

ทะลุ 1300 จุด แต่มานั่งแอบลุ้น สาวหรั่งช๊อต หรือ ลอง

เรียกว่า พอไปว่างๆ แล้ว มันไม่เดินปัญญา แทนที่จะเห็น ธรรมเขา
แสดงตัวให้พินา ดัน !! ไปหางาน แผ่เมตตามาทำเพิ่มเป็น LTF/RMF
หวังผลเบื้องหน้านู้น จะได้ลดภาษี

จิตไม่ตั้งมั่นน๊า ตอนที่ไปเจอทางตัน เขาให้พินารู้ไปตรงๆ ว่ามันตัน

อย่ารีบร้อนไปหางานเพิ่ม จิ ....ภาษาหลวงพ่อพุธ ท่านว่า ภาวนา
ไปเจอภาวะ " นิ่งไม่มีน้ำไม่มีนวล " ซึ่งภาวนาได้นะคร้าบ ไม่ใช่เอา
มาภาวนาไม่ได้ แต่ถ้าภาวนาไม่ได้จริงๆ ก็ LTF/RMF ไปก่อน ไม่ว่ากัน

 

เมื่อแผ่เมตตาออกไปนั้น ใจของเราเองก็ไม่เอาโทษเอาภัยกับใคร
เลยเป็นเหตุให้ใจของเราสงบและเย็นลงด้วยเหตุแห่งการไม่จองเวรและอาฆาตนั่นเอง เมื่อไม่มีการจองเวรและอาฆาต โทษะและโมหะก็เบาลงไปโดยปริยาย

 

อนุโมทนา สาธุ ๆ
ขอบอกบุญครับ http://www.dhammakaya.org/
__________________

โทรศัพท์ 0-3274-5180 กดต่อ 220/191, 083-032-8907, 086-306-0920, 0921, 0922

 

การนอนภาวนา ก็ดีไปอย่าง การนั่ง นอน ยืน เดิน ๔ อริยาบท ทำได้ทุกที่ ที่เรานึกได้ การนอน ภาวนา ถ้าจิต เข้าไม่ถึง ฌาณ มันไม่หลับง่ายหรอกครับ มันตัด กาย จิตแยก มันจึงหลับเร็ว การแผ่ เมตตาไปในทิส ทั้ง สี่ เป็นของดีอยู่แล้ว ไม่ขออธิบาย เจ้าของ ก้รู้เองแล้ว กรรมฐานมีตั้ง ๔๐ กอง มหาสติปัฏฐาน สี่ อีกหนึ่ง แล้วแต่จริต ใคร ต้องการแบบไหน ก้ใช้กองนั้นๆ เป็นเครื่องขัดเกรา แต่กรรม ฐาน กองอื่นๆ ต้อง มี กรรม ฐาน กองนี้ช่วย อนาปานุสติ เป็นกรรมฐาน หล่อเลี้ยง กองอื่นๆ มิให้เสื่อมครับ

 

เมื่อจิตอยู่ในกุศลอกุศลจิตไม่เกิด การทรงพรหมวิหารทำให้ศีลบริสุทธิ์

โมทนาด้วย

 

การดูลมหายใจ ทำไม่เท่าไหร่ผมก็หลับ..แสดงถึงจิตใจคุณ สงบดี ไม่ค่อยมีนิวรณ์5 รบกวน ผมเป็นบ่อย คุณทำไปเรื่อยๆฝืนพยายามอย่าหลับ จนนาทีสุดท้ายซิครับ..ดูลมให้เห็น สติต้องตื่น สติต้องตื่น ขณะนอนนั่นแหละครับ ดีมาก ต่อไปคุณจะตื่นเช้ามาก ตี2-3-4-5 ต่อไปจะตื่นแบบนี้นี้ครับ
การแผ่เมตตา..ทำให้จิตคุณนุ่มนวล เหมาะแก่การภาวนายังไงครับ รักษาศิลด้วยนะครับ คุณจะฝันชัดเจนขึ้นๆๆๆ จนเหมือนจริงครับ ให้ทานด้วยครับ อนุโมทนาคับ

 

อานิสงส์ของการเจริญเมตตา ๑๑ ประการ
( อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต เมตตาสูตร)

๑. หลับเป็นสุข คือ หลับสบาย หลับสนิท
๒. ตื่นเป็นสุข คือ เมื่อตื่นขึ้นมาก็สบายตัว สบายใจ หายอ่อนเพลีย ไม่มีอาการง่วงติดต่ออีก
๓. ไม่ฝันร้าย คือ จะไม่ฝันเห็นสิ่งเลวร้ายทำให้สะดุ้งตื่นกลางคัน หรือไม่ฝันหวาดเสียวต่าง ๆ
๔. เป็นที่รักของคนทั่วไป คือ จะเป็นคนมีเสน่ห์ ไปที่ใดก็ปราศจากศรัตรูผู้คิดร้าย แม้ผู้ไม่ชอบใจก็จะกลับมาชอบได้
๕. เป็นที่รักของอมนุษย์ทั่วไป คือ แม้สัตว์ต่าง ๆ ก็รักผู้แผ่เมตตา ไม่ขบกัด ไม่ทำร้าย ทำให้ปลอดภัยจากเขี้ยวงาทุกชนิด
๖. เทวดารักษาคุ้มครอง คือ จะเดินทางไปไหนมาไหนเทวดาจะคุ้มครองให้ความปลอดภัยตลอดเวลา จะไม่ประสบอุปัทวภัยต่าง ๆ ทั้งทางบก ทางน้ำ และทางอากาศ
๗.ไฟ ศาสตรา ยาพิษ ไม่แผ้วพาน คือ สิ่งเหล่านี้จะทำอันตรายมิได้ จะปลอดภัยจากสิ่งเหล่านี้
๘. จิตเป็นสมาธิเร็ว คือ ผู้แผ่เมตตาเป็นประจำ ถ้าทำสมาธิ จิตจะสงบนิ่งได้เร็ว หรือจะอ่านหนังสือ จะทำงานอันใดก็ตาม จิตจะไม่ฟุ้งซ่าน ย่อมตั้งใจได้เร็ว ทำงานนั้นสำเร็จสมประสงค์
๙. หน้าตาผิวพรรณจะผ่องใส คือ ผู้มีเมตตาจิตเป็นประจำ หน้าตาและผิวพรรณจะมีน้ำมีนวลมีเสน่ห์เรียก ความสนใจได้ จะดูอิ่มเอิบตลอดเวลา แม้จะมีอายุมาก แม้รูปร่างจะไม่สวยงาม แม้จะไม่ได้รับการแต่งเติมด้วย เครื่องสำอางใด ๆ หน้าตาผิวพรรณก็ผ่องใสน่าดูน่าชมได้เสมอ
๑๐. ไม่หลงเวลาตาย คือ เวลาใกล้ตาย จะไม่หลงเพ้อ ละเมอ หรือโวยวายอย่างนั้นอย่างนี้ หรือไม่ดิ้นทุรนทุรายเป็นที่น่าเวทนาของผู้พบเห็น จะสิ้นใจอย่างสงบเหมือนนอนหลับไป ฉะนั้น
๑๑.เมื่อไม่อาจบรรลุธรรมชั้นสูง ย่อมเข้าถึงพรหมโลก คือ ผู้มีเมตตาจิตเป็นประจำ แม้ไม่ได้บรรลุธรรมชั้นสูงขึ้นไปกว่านี้ ก็ย่อมจะไปบังเกิดในพรหมโลกอันเป็นที่เกิดของผู้ได้ฌาน

 

การทำสมาธิกับการแผ่เมตตา มันคนละอย่างกัน
เพียงแต่ว่า เมื่อทำสมาธิจิตมีความสงบแล้วได้แผ่เมตตา ก็ย่อมเกิดบุญกุศลทั้งต่อตนเองและผู้อื่น

ลำพังเพียงการทำสมาธิเฉยๆ ก็ยังไม่น่าจะทำให้เกิดเมตตาจิตในตนเองได้
เคยมีประสพการณ์ พบเจอคนที่ทำสมาธิมาต่อเนื่องนานหลายปี แต่นิสัยใจคอก็เป็นอย่างเดิม ทำอะไรก็ตรงกันข้ามกับพรหมวิหารสี่ทุกอย่าง เห็นแล้วก็ได้ปลง

การเจริญเมตตาพรหมวิหารนี้ สามารถทำได้แม้ไม่ทำสมาธิ เพียงแต่เราหัดใช้ความคิดสติปัญญาที่มีอยู่ น้อมคิดพิจารณาถึงความทุกข์ความลำบากในการเกิดมาเป็นสัตว์ในโลกนี้ ทุกคนล้วนมีทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น จึงควรมีเมตตาต่อกัน อย่างนี้เป็นต้น