เคยเห็นกลุ่มผู้ฝึกพลังเป็นแบบนี้บ้างหรือไม่

การฝึกพลัง ส่งผลทำให้ต้องเป็นแบบนี้

>ฝึกพลังแล้วต้องปรับสังขารโดยช่วยเหลือกันเป็นหมู่คณะ
>ฝึกพลังแล้วสามารถจำแนกแบ่งออกเป็นสายๆ หรือสายงาน
>ฝึกพลังแล้วต้องทดสอบพลังโดยตั้งวัตถุประสงค์ หรือความฝัน
โดยอ้างว่าเป็นการสร้างพลังให้กับตัวเอง เพื่อนำพลังไปกำหนดความฝัน

ถามว่า กลุ่มผู้พลังแบบนี้ มันต่างจากเหล่าธุรกิจ MLM อย่างไร

>ธุรกิจMLM จะช่วยเหลือระบบการทำงานเป็นหมู่คณะ
>ธรุกิจMLM จะจำแนกออกเป็นสาย ๆ เมื่อสายแต่ละสายสามารถหาเครือข่ายธุรกิจเป็นวัตรประจำ เรียกว่า Meeting เพื่อ Motivate และขยายสายงาน
>ธุรกิจMLM จะตั้งเป้าประสงค์หรือความฝันของตนเองและเดินไปตามหา
ฝันของตนเอง

ท่านทั้งหลายเคยเจอ กลุ่มผู้ฝึกพลังแบบนี้หรือไม่

กลุ่มเหล่านี้ จะไม่รู้ตนเองเพราะคิดว่า ตนเองคืออาจารย์ผู้เลิศในพลังทั้งปวง

ก็เหมือนกับ เหล่ามงกุฏ เหล่าเหรียญเงิน เหรียญทอง ในระบบ MLM

เขาเหล่านั้นมองไม่เห็นหรืออย่างไร.....ว่ากำลังเลียนแบบ MLM

เข้าแล้ว .....

 

สัตว์มนุษย์เป็นสัตยว์สังคม ดังนั้นการทำกิจกรรมเป็นกลุ่มๆจึงยังไม่ใช่เรื่องเเปลก เเต่ลักษณะของกิจ
กรรมต้องพิจารณาเป็นเคสๆไป

 

"....พวกเธอทั้งหลายเมื่อรู้หลัก ที่เราประกาศแล้วเธอทั้งหลายจงมาอยู่กับเราเพื่อทำการให้แจ้งทั้งปวง....."

หรือว่า

"....เธอทั้งหลายเมื่อรู้หลัก ที่เราได้ประกาศไว้ดีแล้ว เธอทั้งหลายจงแยกย้ายกันไปในที่สงัด กระทำตนให้แจ้งทั้งปวง...."

แบบไหนดีในอดีต ...

 

อะไรที่มันลำบากก็อย่าไปทำเลย ของมันจะสบายอยู่เฉยๆก็สบายไม่ต้องดิ้นรนตามหาความสบายความสุขอยู่ที่ไหนความดิ้นรนไม่ใช่ความสุข ความสุขอยู่ ณ ที่นี้ ตอนนี้ปัจจุบันนี้ ในใจนี้นั่นแหละความสุข

 

ไม่เหมือนนะครับ เพราะไม่ได้มุ่งให้โลภ แต่มุ่งให้ละ วางปล่อย และเผยแผ่ สัจจธรรมที่ได้ประจักษ์โดยผ่านการสร้างกรรมเวร ร่วมกัน ให้ละ ให้วางให้ปล่อย ในขันธ์5 ยึดมั่นในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ โดยใช้สติปัญญามิให้ลุ่มหลง โดยพิจารณาในพระธรรมที่ว่า
ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิ แปลว่า (พระธรรม) อันวิญญูชนพึงรู้ได้เฉพาะตน
ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิ หมายความว่า พระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้านั้นเป็นสิ่งที่วิญญูชนหรือผู้รู้แจ้งหรือผู้บรรลุผลด้วยการประพฤติปฏิบัติตามเท่านั้นจึงจะรู้ประจักษ์โดยเฉพาะตนคนเดียว คนอื่นที่ยังไม่รู้แจ้งยังไม่ได้บรรลุจะพลอยตามรู้ตามเห็นด้วยหาได้ไม่ เหมือนรสอาหาร ผู้ที่ได้ชิมเท่านั้นจึงจะรู้ว่ารสจริงๆ ของอาหารนั้นเป็นเช่นไร คนอื่นที่มิได้ชิมมิอาจรู้จริงได้ หากจะรู้ก็รู้เพียงคาดเดาหรือสันนิษฐานเอาเท่านั้น และพระธรรมนั้นมิใช่เป็นวิสัยของผู้มิใช่วิญญูชนที่จะพึงรู้พึงทราบได้โดยง่าย ต้องปฏิบัติจนกระทั่งเป็นวิญญูชนจึงจะทราบได้ ด้วยเหตุนี้พระธรรมจึงชื่อ ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิ
เมื่อกาลเวลาผ่านพ้นไปแล้ว.....หากว่าเมื่อไม่มีผู้ใดหมดโอกาสเห็นธรรมแล้ว ท่านก็วางอุเปกขา...........ไม่เร่งขยาย เพราะไร้ประโยชน์ หมดพุทธสันดร (สิ้นกาลเวลาแห่งพระธรรมของพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง)

 

โดยมีวัตถุเป็น เป้าประสงค์ (กำลังตั้งเงื่อนไขหลอกตนเอง-สะกดจิตตนเอง) คุณทำได้ คุณทำได้ (MLM ก่ ใช้เหมือนกัน)

 

มีธรรมบางชนิด

ที่ถูกครอบขันธ์ (ครอบครองขันธ์)แล้ว

เจ้าของแท้จริงไม่อยู่ในขันธ์ เพราะถูกเบียดบังขันธ์แล้ว

มันก่สบาย (มัน=ร่างกาย) ก่ จะสบาย ชิว ชิว เหมือนกัน

ธรรมแบบนี้ เป็นธรรมที่แท้ จริงหรือ

ธรรมแบบนี้ คือ ธรรมแท้ที่ควรพิจารณาตน

เปล่าเลย ธรรมชนิดนี้ เป็นความรู้สึกปลอมๆ

ที่ว่า ที่สุดแห่งธรรม ของการฝึกพลังแล้วสบาย

พลังที่ฝึกแล้วสบาย .... ผิดหมด

ไม่มีพลังและใช้สภาพเดิมๆ ที่มนุษย์กำเนิดมาตรวจดู ตรวจรู้
ฝึกแล้วสบาย.....จึงจะรู้ของจริง

แม้นมีพลัง ก่ ต้องถอดถอนพลัง เพราะพลังคือสิ่งแปลกปลอมจากธรรมชาติ