ทุกข์จาเพื่อนร่วมงาน

ดิฉันเป็นพนักงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง เพื่อนร่วมงานที่สนิทมากมี 2 คน เป็นรุ่นน้อง หญิง 1 ชาย 1 มีอะไรก็แบ่งปัน รักเหมือนน้องเหมือนญาติ เราร่วมกันทำงานพิเศษงานหนึ่ง ทุกครั้งพอได้เงินมาจะแบ่งเป็นสามส่วน ดิฉันได้มาก็จะคืนให้น้องสองคนบ้าง เพราะเขาสองคนมักมีปัญหาเรื่องเงินตลอด แรกๆดิฉันก็ไม่ได้คิดอะไร ให้ด้วยความเต็มใจเพราะสงสาร ดิฉันเองก็ไม่ได้เดือดร้อนมากมายเพียงแต่ไม่มีเงินเก็บเท่านั้น
แต่มาระยะหลังๆ รู้สึกว่าน้องผู้หญิงจะมีเล่ห์เหลี่ยม คือเขาเป็นคนพูดจาดี มีมนุษย์สัมพันธ์ดี แต่จิตใจเขาไม่มีใครเดาได้ขนาดดิฉันคบเขามาเกือบสิบปี ช่วยเหลือ แบ่งปันยิ่งกว่าญาติยังเพิ่งมาเห็นจิตใจที่แท้จริงของเขาเมื่อไม่นานมานี้เอง
หลายครั้งดิฉันเห็นเขาสองคนซุบซิบกัน ทำอะไรแอบๆซ่อนๆ มีความลับกับดิฉัน ดิฉันก็พอรู้ว่าเขาสองคนคิดจะหักหลังดิฉัน วันหนึ่งเขาสองคนออกไปข้างนอกด้วยกันหลังจากซุบซิบๆกัน กลับมาแกล้งมาพูดกลบเกลื่อน แต่ดิฉันจับพิรุธได้ ดิฉันก็เลยมองหน้าแล้วพูดว่า ทำไมเป็นคนอย่างนี้ ระวังนะบาป บุญมีจริง ใครทำอะไรไว้ก็จะได้อย่างนั้นแหละ หลังจากนั้นดิฉันก็เลิกพูดคุยด้วยแสดงออกเลยว่าโกรธ แม้จะมาพยายามพูดดีด้วย ดิฉันก็คงไม่แล้ว เพราะโดนมาไม่รู้กี่ครั้ง ดิฉันก็เป็นประเภทโกรธง่าย หายเร็ว ใครมาพูดดีด้วยดิฉันก็จะลืมความบาดหมางทันที เขาคงรู้จุดอ่อนดิฉันดี จึงทำครั้งแล้วครั้งเล่า
มีครั้งหนึ่งเขาว่าดิฉันว่า อิจฉาเขา ดิฉันก็เลยไปถามเขาว่าทำไมพูดแบบนี้ เป็นคนที่ให้เขาตลอดเกือบสิบปีนี่เหรอที่เธอพูดว่าอิจฉาเธอ ครั้งนั้นพอเขามาพูดดีดิฉันก็ลืม แต่ครั้งนี้ดิฉันคงพอแล้วค่ะ แต่สภาพจิตใจตอนนี้แย่มาก เพราะเหมือนดิฉันไม่มีใครเลย ปรึกษาใครก็ไม่ได้ แย่มากๆเลย ท่านใดมีความคิดเห็นอย่างไรก็เชิญนะคะ ไม่ว่าจะเป็นคำแนะนำ ให้กำลังใจ หรือติติง ควรแก้ไขตรงไหนดิฉันก็ยินดีรับฟัง สิ่งที่ดิฉันคิดตลอดคือ ทำไมเขาทำกับดิฉันได้ ดิฉันทำผิดพลาดตรงไหน
ดิฉันเป็นคนทำอะไรตรงไปตรงมา พูดจาบางครั้งก็ตรงไปตรงมาขึ้นอยู่กับสถานการณ์ และ บุคคล ไม่ง้อคนถ้าดิฉันไม่ผิด (แต่บางครั้งก็เอาธรรมะเข้าข่มยอมพูดด้วยแม้ตัวเองไม่ผิด เลยคิดว่านี่ทำให้คนได้ใจรึเปล่า) ชอบให้ (จนคนรับถือโอกาส) เข้าวัด ทำบุญ พอเรามีอารมณ์โกรธบ้าง คนก็จะพูดว่าเข้าวัดแต่ไม่รู้จักปล่อยวาง (แต่คนที่พูดให้เรานั้นเป็นคนเห็นแก่ตัวที่สุด เขาพูดกันทั่ว)

 

การจะรู้ว่าใครเป็นคนดีมีศีลหรือไม่ ต้องอยู่ร่วมกันนานๆ นี้เป็นคำตรัสสอนของพระพุทธองค์..

ดังนั้นเมื่อท่านจขกท.พิสูจน์ทราบชัดมาตลอดระยะเวลาที่คบคุ้นเขาอยู่ว่าเขาเป็นพาลบุคคล ก็พึงหลีกห่างให้ไกลไม่เสวนาด้วยนอกเหนือจากการงานที่เกี่ยวข้อง..

ประการต่อมา ให้ทราบว่า การยินดีให้เขามาเอาเปรียบด้วยอาการต่างๆ เป็นการสร้างบาปกรรมแก่ตัวเขาเป็นส่วนแรก ..ส่วนท่านจขกท ผู้ใจดี ก็ได้อานิสงค์น้อยเพราะทำบุญกับคนไร้ศีล ทั้งในภายหลังเมื่อท่านจขกท มานึกเสียใจในภายหลังเพราะการให้หรือช่วยเหลือนั้น ผลของบุญนั้นก็ยิ่งน้อยลง แต่บาปเพราะความฟุ้งซ่านรำคาญใจที่เกิดต่อเนื่องมาบ่อยๆเนืองๆ..ซึ่งดูจะมีมากกว่าบุญที่ทำไปแล้วเสียอีก..

ดังนั้นพระพุทธองค์จึงทรงตรัสสอนว่า เมื่อจะทำบุญก็พึงใคร่ครวญให้ดี เมื่อหรือหากไม่สามารถรักษาเจตนาที่เป็นบุญได้หลังจากทำแล้วก็ไม่พึงทำ...ด้วยเหตุผลดังกล่าวข้างบน..

ส่วนการที่ท่านจขกท ถูกคนไม่มีธรรมกล่าวหาว่า ท่านไปวัดแต่ทำไมจึง...บลา..บลา..บลา..บลา..??!!ก็พึงทำหูให้เหมือนหูกะทะ เพราะถ้อยคำเหล่านั้นไม่ควรแก่การเพ่งหรือใส่ใจ คนเหล่านั้น คิดว่าตนนั้นดีกว่าท่านจขกท หรือคนมีธรรมะอื่นๆเพราะตนไม่ต้องไปวัดหรืแศึกษาธรรม แต่สามารถติเตียนคนอื่นได้..เขาคิดว่าคนไปวัดหรือปฏิบัติธรรมทุกคนคือพระอรหันต์ผู้หมดจดแล้วจากกิเลส..ไม่อาจทำสิ่งที่เป็นปกติของปถถุชนได้ เพราะเขาไม่เคยทราบว่า พระอรหันต์เป็นได้เพราะเหตุใด..ท่านจขกท พึงยังใจไว้ในกรุณาว่าบุคคลเช่นนั้น จะเข้าถึงฐานะถูกดูแคลนด้วยเรื่องที่ไม่จริงในภายหน้า เถิด เพราะเจตนาดูแคลนของเขามิได้เป็นไปกับกุศลอะไร..

ในทางโลก เราควรใช้บทเรียนจากประสบการณ์ที่เลวร้ายมาเตือนตนมิให้เกิดความเสียหายซ้ำซาก..แต่หากไม่รู้จักปกป้องประโยชน์ตน และยังปล่อยโจรให้เข้าใกล้ได้ด้วยความเต็มใจ ความเสียหายต่างๆย่อมหวังได้.. ใครที่ใหนก็ช่วยไม่ได้....เรื่องนี้ ตนต้องเพิ่มปัญญาพิจารณาความเหมะควรว่าสมควรให้หรือปฏิเสธ ..การปฏิเสธไม่ใช่สิ่งเลวร้าย..โดยเฉพาะปฏิเสธคนชั่ว เป็นเรื่องเกื้อกูลให้เขาสำนึกได้ ไม่เบียดเบียนใครๆ..ท่านจขกท ลองใช้การให้ถ้อยคำปฏิเสธดูตามโอกาสนะครับ..

 

"แก้คนอื่นไม่ได้ ก็ให้แก้ใจตัวเอง ไปที่ไหนก็มีปัญหา" จากคำพูดของอาจารย์ เฉลิมชัย โฆษิตพิภัทร์

 

เรื่องนี้ ว่างๆ จะเข้ามาคุยด้วยนะคะ

 

ขอบคุณมากนะคะทุกๆท่าน ทุกกำลังใจ ทุกคำแนะนำ มันเป็นเช่นนั้นจริงๆค่ะ ที่ท่าน ddman กล่าวมา ข้อเสียของดิฉันอีกข้อก็คือขี้เกรงใจคน ยิ่งคนที่เราสนิทด้วยมากเท่าไหร่ ยิ่งไม่อยากให้เขาผิดหวังกับเรา ยิ่งเราดีกับเขา เราก็ผิดหวังมากเมื่อเขาทำผิดกะเรา คำถามก็จะวนเวียนแต่คำว่า ทำไม ทำไม และทำไม ต่อไปดิฉันจะต้องเข้มแข็งให้ได้ และที่คุณ maki กล่าวไว้ก็ถูกต้องค่ะ ทุกวันนี้ก็มีคำพูด กิริยา ท่าทาง มาทำร้ายเราอยู่เนืองๆ ดิฉันก็อดทนไว้ ไม่รู้จะทนได้นานรึเปล่า จิตใจว้าวุ่นดิฉันก็เข้ามาเวปพลังจิตนี่แหละค่ะ ก็ช่วยลดความฟุ้งซ่านไปได้เยอะ ขอบคุณทุกๆท่านมากนะคะ ว่างๆก็เข้ามาคุยกันนะคะ

 

ที่ จขกท.เป็นอยู่.......อดีตเราก็เคยเป็นเช่นนั้นเหมือนกัน..ขอให้ทำใจให้เข้มแข็งอย่าหวั่นไหวมากนัก..อาจจะยากหน่อยนานหน่อย..เป็นตัวของตัวเองให้มากๆนะคะ..มันเป็นประสบการณ์ชีวิตการทำงาน ทุกที่จะมีแบบนี้อาจแตกต่างกันไป.......เราเคยอยู่มาหลายที่ยังไงก็หนีไม่พ้นปัญหาพวกนี้ค่ะ..แต่มันเป็นที่ตัวเราต่ะหากค่ะ.............สุดท้ายพวกนี้ล่ะค่ะที่อยู่ไม่ได้555แพ้ภัยตัวเอง...เป็นกำลังให้นะคะ

 

ถือเป็นการสร้างบารมีอย่างหนึ่งอย่าทำจิตของตนให้เคลื่อนจากคุณงามความดี
อุปสรรค์มีไว้ให้เราต้องเผชิญและฟันฝ่าไป การหนีปัญหาไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุด
ยุคนี้ผ่านมากึ่งพุทธกาลกว่าแล้ว คนดีมีศีลธรรมจึงน้อย

นิ่งสงบ สยบความเคลื่อนไหว!

เย็นยิ้มอิ่มบุญเสมอ ไม่ว่าเจอเรื่องใด!

ปัญญาฉลาดไข ได้จากการเจริญจิตภาวนา!

ทองแท้ไม่กลัวน้ำกรดจากลมปากใคร!

เมตตาแผ่ไป สู่ผู้ราวี!

 

สังคมทุกสังคมมีแบบนี้เสมอครับ มีสองมุม

มุมสว่างและมุมมืด

ขอเพียงคุณพี่ ทำดี ทำสิ่งที่ถูกต้อง แล้วเราสบายใจที่สุดก็เพียงพอแล้วครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ

 

ผ่านมาเกือบสองอาทิตย์ ในสองอาทิตย์นี้ดิฉันต้องเจอกับสภาพอยู่ตัวคนเดียว แฟนคนที่เราหวังจะให้เป็นที่พึ่งทางใจ เป็นคนที่อยู่กับเราในเวลาที่ทุกข์ กลับมาซ้ำเติมเราอีก

 

คุณสุเข้มแข็งไว้นะคะ............พอผ่านช่วงนี้ไปได้ ก็จะดีเองค่ะ.........เราก็เกือบจะทนบทสดสอบชีวิตการทำงานที่ผ่านมาในช่วงเวลานั้นไม่ได้เหมือนกัน..ต้องสู้อดทนเข้มแข็งเท่านั้นค่ะ..ถึงได้ผ่านมาได้จนทุกวันนี้......มีทั้งร้องไห้ เครียด ปวดหัวปวดใจแค้นใจ โดนโขกสับ ข่มเหงน้ำใจ จับผิด สารพัดจะโดนค่ะ (ไม่ได้โม้นะจริงๆ)

พอผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ เชื่อมั้ย..เมื่อมีเหตุการณ์เกิดขึ้นอีก เรารู้สึกว่ามันจิบๆไม่สะทกสะท้าน..

ส่วนสามีไม่มีผลกับเราเท่าไหร่..........เพราะเค้าไม่เคยเอาใจหรือปลอบใจเรามาแต่ไหนแต่ไรแล้ว..

 

ขอบคุณมากค่ะคุณสายลม ดิฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เวลาเราตกนี่ อะไรๆก็ดูจะซ้ำเติมเราไปซะหมด เชื่อมั๊ยคะ ที่ทำงานเจ้านายเข้าอาทิตย์ละครั้ง อีก ห้า วันทุกคนเป็นอิสระ ไปไหนมาไหนได้ยกเว้นดิฉันต้องอยู่โยงโดยปริยาย เพราะเวลาเจ้านายหรือสาขาโทร.มาส่วนมากจะติดต่อกับดิฉันส่วนคนอื่นก็เป็นส่วนน้อย เมื่อเช้าไปทำบุญถวายสังฑทานไม่ถึงครึ่งชัวโมง เชื่อมั๊ยคะเจ้านายโทรมาแต่เช้า ไม่เจอดิฉัน และก็ไม่มีใครอยู่ด้วย ดิฉันโดนต่อว่าอีก โดยไม่ถามสักคำว่าแล้วคนอื่นไปไหน คิดดูสิคะอะไรจะมาซ้ำเติมจิตใจกันได้ขนาดนี้ ทำบุญแทนที่จะสบายใจกลับเป็นจิตที่หมองเศร้าไป พยายามทำใจคิดแต่สิ่งที่ดี แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับเรามันก็อดที่จะน้อยใจไม่ได้

 

วันนี้ เพื่อนรุ่นน้องทั้งสองคน เขาก็แอบคุยกันอยู่ด้านล่าง (ดิฉันทำงานอยู่ชั้น 2 ปกติจะไม่ค่อยลงมาข้างล่าง) บังเอิญดิฉันลงมาเจอเขากำลังคุยกันก็คงเป็นธุรกิจที่ทำร่วมกันแล้วเขาหักหลังดิฉันนั่นแหละค่ะ ดิฉันก็เดินผ่านไป ความรู้สึกขณะนั้นก็มีเจ็บปวดบ้างแต่ก็ไม่มากเท่าวันแรกที่รู้ พอดิฉันเดินกลับเขาสองคนก็แยกไปคนละทิศละทาง พอคล้อยหลังดิฉันก็จับเข่าคุยกันอีก ทีนี้ดิฉันเลยทำให้เขาเห็นเลยว่าไม่ต้องปิดบังใครแล้ว (ต่อหน้าคนอื่นเขาสองคนจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่คนอื่นก็พอจะรู้แล้ว เพียงแต่ไม่รู้ว่าเราผิดใจกันด้วยเรื่องอะไร) ด้วยการยืนมองพวกเขาตรงๆเลย(มองในระยะไกลแต่เห็นกันชัดเจน) จากการสังเกตุเขาสองคนก็ทำอะไรไม่ถูกไปเหมือนกัน คนอื่นๆที่ผ่านไปมาก็มองแบบเลิ่กหลั่ก เพราะเป็นการเผชิญหน้ากันครั้งแรก หลังจากที่อึมครึมมานาน สักพักเขาสองคนก็แยกกันไปคนละทางอีก พรุ่งนี้มีประชุมก็ต้องเผชิญหน้ากันอีก หัวใจดิฉันมันชาด้านจนแทบจะไม่รู้สึกอะไรแล้วตอนนี้ ทั้งเพื่อน ทั้งแฟน กระหน่ำมาในคราวเดียวกัน สุดๆไปเลย

 

มีเรื่องตลกอีกเรื่องค่ะคุณมากิ คือเมื่อ สามสี่วันก่อน น้องที่ทำงานอีกสาขาหนึ่งชื่อนิด(บริษัทมีสามสาขาค่ะ)โทร.มาหาสุ (คือน้องคนนี้เขาก็สนิทกับสองคนนั่น) เขาบอกว่าเขาโดนน้องผู้ชาย(หนึ่งในสองคนนี้) ด่าเขาลับหลัง แค่เขาถามเรื่องปั๊มน้ำแค่นั้น คนที่มาบอกก็คือลูกน้องของน้องผู้ชายเอง ลูกน้องเขาเล่าให้ซ้อ (ภรรยาเจ้าของบริษัท)ฟัง แล้วซ้อเขาสนิทกับน้องนิดมาก และเห็นว่าน้องผู้ชายนี้ทำไม่ดีกับซ้อ ทำให้ซ้อไม่พอใจหลายเรื่องอยู่ ส่วนผู้หญิงอีกคนก็ทำวีรกรรมเกี่ยวกับเงินๆทองๆไว้เยอะเหมือนกัน คนเขาพูดกันทั่ว แต่สุก็ฟังและปลอบใจเขาว่าคงไม่มีอะไรหรอก สุไม่ได้ใส่ไฟหรือพูดเรื่องของสุให้น้องนิดฟังเลย คุณมากิว่าบาปบุญสมัยนี้ปรากฏเร็วมั๊ยคะ
อ้อ พอมีคนสังเกตุเห็นความผิดปกติของเราสามคน ก็เริ่มมีคนมาเล่านั่นนี่ให้สุฟังเช่นว่าสุคบกับคนพวกนี้นานไป ทำให้ต้องสูญเสียเงินทองไปไม่รู้หรือ คนอื่นเขารู้ว่าสองคนนี้เป็นอย่างไร มีแต่สุนี่แหละไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมเขา สุก็ได้แต่อึ้งๆ
ประชุมวันนี้สุนั่งติดกับน้องผู้ชาย แต่สุนั่งหันหลังให้ตลอด คือทำใจยังไม่ได้เพราะเขาสองคนตีหน้าระรื่นต่อหน้าคนอื่นเหมือนไม่มีอะไร
แต่เราตีสีหน้าไม่เป็น

 

ขอโทษค่ะคุณมากิ พูดแต่เรื่องของตัวเอง สุเป็นกำลังใจให้นะคะ เรามาสู้ด้วยกันนะคะ แค่กำลังใจที่เรามีให้กัน แม้ไม่ได้เห็นหน้า ก็ทำให้เรามีพละกำลังขึ้นมา ยังกะป๊อบอายกินผักโขมแน่ะค่ะ สู้ สู้น๊า

 

ดีใจที่เห็นท่านมากิมาให้ข้อคิดดีๆและกำลังใจต่อเนื่อง...อนุโมทนาครับ

คุณสุฯ พึงทราบว่า เมื่อใดพบว่าตนกำลังถูกวิบากแห่งบาปเก่าเล่นงานทับซ้อนหนักหนา ก็ทำใจไว้ด้วยความแยบคาย(โยนิโสนัสสิการ)ว่า..นี่คือเศษกรรมที่เมื่อส่งผลแล้ว ย่อมหมดหรือลดลงไป ครั้นบาปเก่าหมดกำลังแห่งวิบากที่จะตามส่ง คราวนี้บุญอันเราทำมาแล้วย่อมได้โอกาสนำผลมาส่งบ้าง จึงไม่ควรด่วนท้อใจที่ตนต้องพบวิบากซ้ำกรรมซัดใดๆทั้งสิ้น ..

หากพิจารณาให้ดี คุณสุฯจะพบว่า แม้เรื่องเลวร้ายอื่นๆตนก็ผ่านพบมาแล้วในอดีต และเรื่องเหล่านั้นบัดนี้ก็หมดไปแล้ว เพราะเหตุปัจจัยให้เขาดำรงอยู่เปลี่ยนไป ...

พระพุทธองค์ตรัสสอนแต่เรื่องจริงที่ใครๆปฏิเสธไม่ได้ทั้งนั้นว่า...สิ่งทั้งปวงล้วนไม่เที่ยง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ชั่วคราวแล้วย่อมหมดไป นี่เพราะการแปรเปลี่ยนของอำนาจปัจจัยต่างๆนั่นเอง..

สำหรับคนชั่วโดยสันดานนั้น แม้ใครๆไม่ทำเขาให้เดือดร้อน ตัวเขาเองนั่นแหละจะดิ้นรนไปทำร้ายทำลายตนอย่างแน่นอน..เขานั่นเเหละที่จะประกาศตนให้คนรอบข้างทราบว่าเขาเป็นคนพาล...ใครๆที่ได้ทราบพฤติกรรมของเขาย่อมโพนทะนาไปทั่ว...คนชั่วเหล่านี้ เเม้ดูภายนอกเหมือนเขาสบายดีมีสุข..ราวกับไม่สะทกสะท้านอะไรๆเลย แต่ที่แท้ ที่เรียกว่านรกในใจนั้นมีอยู่ คนทำบาปแล้วที่ไม่เดือดร้อนใจนั้นไม่มีเลย..เขาย่อมเข้าถึงความขลาดกลัว ไม่กล้าแม้สบตาคนที่เขาเคยโกงมา เขาจะระแวงตลอดเวลาว่า บัดนี้จะมีใครทราบความชั่วของเขาบ้าง..เขาเป็นผู้ถูกความกันดารในทรัพย์เบียดเบียนมาเเล้วด้วยบาปกรรมมีการโกงใครๆมาแล้วในอดีต ครั้นได้อัตภาพใหม่ ก็อาศัยวิบากแห่งความแร้นแค้นในทรัพย์ เป็นเหตุให้ทำการโกงอีก กงกรรมกงเกวียนของเขาย่อมซ้ำย่ำต่อไป เพื่อบาปและความยากจนไร้ทรัพย์อีกยาวนานในสังสารวัฏ ใครจะน่าสงสารเท่าคนเหล่านี้ย่อมไม่มี...

คุณสุฯพึงทราบว่า เพราะเหตุที่เราเองก็เคยล่วงศีลมาก่อนจึงต้องถูกโกงไปเช่นนี้ ปลงลงเสียว่านี่คือกรรม ที่ทำมาไว้เอง ระงับความแค้นพยาบาทกับพาลบุคคลเหล่านั้นลงเถิด เมื่อรักษาใจไม่ให้ตกไปกับโทสะไม่คิดร้ายหรือทำร้ายตอบ...บาปที่คนชั่วทำไว้ย่อมมีกำลัง ราวติดจรวดมาปรากฏให้ได้เห็นกันในไม่ช้า พึงสงสารเขาเถิด..ใครๆไม่อาจทำร้ายใครได้ นอกจากตนเองเท่านั้น..