อุบัติเหตุกินปลายี่สกย่าง,ขนมจีนร้อน,แตงไทยกะทิสดแล้วดับ

-กรณีกินปลายี่สกย่างแล้วเสียชีวิตนั้น เกิดจากคุณลุงคนเลี้ยงวัวในป่า หิวข้าวแต่แกก็รีบเดินตามวัว กินไปมองวัวไปด้วยความหิวอย่างแรง ทำให้กลืนปลาย่างที่มีก้างชิ้นโตลงไปด้วย (นิสัยของคนอิสานมักจะยัดข้าวเหนียวตามลงไปเมื่อก้างคาคอ โดยคนแก่ๆมักจะอบรมกันมาอย่างนั้น ให้รีบกลืนข้าวเหนียวปั้นโตๆตามลงไป) คุณลุงได้ไปปรึกษาหมอว่าถ่ายไม่ออก หมอตรวจดูอาการแล้วบอกว่าไม่รู้จะช่วยยังไงช่วยไม่ได้ อาจจะเป็นเพราะสมัยนั้น เครื่องไม้เครื่องมือยังไม่ทันสมัยแกจึงกลับมารักษาตัวที่บ้านไม่นานก็เสียชีวิต


-กรณีกินขนมจีนนั้น ไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เกิดจากการประมาทในการกินจุ เกิดขึ้นในช่วงงานเทศกาลงานบุญของท้องถิ่น คุณลุงท่านนี้ปกติก็ร่างกายแข็งแรงดี นานๆทีจะได้กินขนมจีนร้อนๆสดๆอร่อยๆ ปรุงจากปลาที่จับมาใหม่ๆจากแม่น้ำธรรมชาติ ไก่ตัวอ้วนๆที่เชือดเอาในเล้า แกกินไปหลายจานทีเดียวจนอิ่มแปล้เต็มที่ จากนั้นก็ไปนั่งพิงเสากลางบ้านพักผ่อนอยู่ เมื่อลูกเมียลุกไปถามว่าทำไมนั่งนิ่งๆเขย่าตัวดู ก็พบว่าลุงคนนั้นขาดใจตายเสียแล้ว คงจะหัวใจวายเฉียบพลัน

-กรณีกินแตงไทยน้ำกะทิผสมลอดช่อง ก็กินในช่วงงานบุญทำนองเดียวกัน คุณลุงท่านนี้รูปร่างค่อนข้างท้วม ทานด้วยความเอร็ดอร่อย ไม่ได้ใส่ในถ้วยของหวาน แต่แกเอาผสมใส่ในชามขนาดกลางๆใส่แตงไทยที่หั่นไว้หอมหวาน ใส่เส้นลอดช่องใบเตยแท้ๆ เอาน้ำเชื่อมใส่ เอากะทิคั้นสดๆจากมะพร้าวในสวนหลังบ้าน ผสมเข้าไปให้กลมกล่อม เมื่อทานอิ่มเต็มที่ก็ พูดคุยสนุกสนานกัน พอลาเจ้าภาพกลับบ้าน โดยในสมัยนั้นต้องลงบันไดไม้ที่พิงไว้กับชานบ้าน แต่แล้วก็เกิดอุบัติเหตุ แกลื่นขณะเหยียบบันได ก้นกระแทกขั้นบันไดไม้อย่างแรง แล้วมีอาการจุก ชาวบ้านจึงนำตัวส่งโรงพยาบาล ชาวบ้านกลับมาบอกว่าลุงคนนั้นไส้แตกเสียชีวิตแล้ว

รูปทั้งหมดในกระทู้ไม่ใช่ที่เิกิดเหตุ นำมาประกอบเรื่องเท่านั้น

 

ขอบพระคุณท่านพญายานะคะ
ติงชอบอ่านมากค่ะ
เป็นเกร็ดความรู้ที่อ่านแล้วได้ข้อคิดและมีประโยชน์มากค่ะ

 

แต่ละหมู่บ้าน ชุมชน มีเรื่องราวดีๆน่าสนใจซ่อนอยู่แต่ว่า จะมีใครนำมาถ่ายทอดรึเปล่าเท่านั้น ขอบพระคุณ สวัสดี

 

แข่งกินหรือดื่มที่เมืองนอก มีข่าวว่าเสียชีวิตเช่นกัน

 

ผมเองเมื่อตอนเด็กกินปลาแล้วก้างปลาติดคอ ทรมานมาก ต้องรีบไปให้หมอคีบออก
เวลากินต้องระวังและมีสติ อย่ารีบกิน

 

เสี้ยนไม้เล็กๆที่ปนมากับผัก กระดูกไก่เล็กๆคล้ายเอ็นที่ติดตรงขาไก่ขนาดปลายเข็ม หลุดไปปักที่โคนลิ้นเคืองอยู่3 วันถึงหลุดเองทรมานมากแบบน่ารำคาญ

 

คนอีสานทานอาหารหลายๆอย่างที่อันตรายต่อระบบการย่อยอาหารและทางเดินอาหารเช่น
- ลาบไก่ ลาบเป็ด ก็จะสับเอากระดูกส่วนที่เป็นซี่โครง ซ้ำร้ายแม่ค้าที่ต้องการขายราคาถูกจะซื้อโครงไก่มาสับทำลาบหรือไม่ก็ซื้อโครงไก่บดมาลาบขาย
- ลาบปลาดุก ลาบนก หมกหนู ก็จะสับเอาทั้งตัว เวลารับประทานก็เคี้ยวไม่ละเอียด กลืนเอาประดูกลงไป
- การรับประทานผลไม้บางอย่างเช่นกระท้อน หมากแงว หมากเม่า ฝรั่ง นิยมทานเมล็ด หรือกลืนเมล็ดลงไปด้วย อย่างเมล็ดกระท้อนก็แข่งขันกันว่าใครกลืนเมล็ดใหญ่ๆได้ถือว่าเก่ง ฯลฯ

 

สมัยพี่ติงเด็กๆเมื่อก้างปลาเล็กๆติดคอ
วิธีที่ผู้ใหญ่ให้ทำคือ
- ดื่มน้ำมากๆ ก้างปลาอาจหลุดลงไปเอง
- กลืนข้าวเหนียวก้อนเล็กๆ โดยไม่ต้องเคี้ยว อันนี้พี่ติงทำไม่ค่อยเป็นค่ะมันติดคอ:'(

 

อันตรายมากคะ จะทานอะไรต้องระวังให้ดี

 

พี่ติงผมลองวิธีหลายอย่างเลยนะ น้ำก็ดื่มจนจุกเลยพี่ ส่วนข้าวผมเอาข้าวสวยมาปั้นแล้วกลืน ก็ไม่หลุดแต่อิ่ม เลยต้องไปให้หมอคีบ พอคีบออกมา ก้างปลายาวมากๆ รู้สึกจะเป็นก้างของปลาทับทิม

 

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าการโลภอาหาร..มันไม่ดีต่อสุขภาพเลย....ควรทานแต่พอดี..ดีที่สุด

 

ลาบไก่ต้องฟักกระดูกปนจะได้เคี้ยว ตับไก่ต้องทาบีจะได้ขมแซ่บ หมออนามัยก็กินลาบดิบเพราะมียาฆ่าพยาธิในมือ

 

มีเพื่อนไปกินอาหารที่ร้านเมี่ยงปลา ที่ร้านจะเสริฟเป็นถาดผักเยอะๆ

ชั่วโมงต่อมาได้ยินข่าวไปนอนดมยาสลบให้หมอผ่าตัด คีบเอาลูกแม๊ก(ลูกstaple) ออกจากหลอดอาหาร

คงลงคอไปพร้อมกับบรรดาผักๆปลาๆ

อยากให้ช่วยระวัง โดยเฉพาะใครที่ชอบไปทานที่ร้านตอนมืดๆค่ำๆ

 

(นึกว่าจขกท.จะโดนแย้งซะแล้ว อิอิ)ในขนมที่เป็นใบตองเย็บแม็ก หรือถุงพลาสติกต้องระวัง บางคนแกะหล่นใส่ในบาตรของพระสงฆ์ก็มี

 

แหม! ถ้าเป็นก้างปลาซิวอ้าวก็พอว่า
แต่นี่ก้างปลาทับทิม
ต่อให้กลืนข้าวเหนียวทั้งกระติบก็คงไม่ช่วยอะไรมังคะ ^^

 

ตับไก่ทาBยังขมขนาดนี้ ถ้าทาA จะขมขนาดไหนนะ

 

แหม.. catt12

เป็นสิ่งที่เราพบเจอในชีวิตประจำวัน แต่บางครั้งเราอาจเผลอเรอได้ น่ะจ้า

 

เคยสงสัยตอนเด็กๆ ว่าที่ชูชกท้องแตกตาย จะเป็นยังไงน้อ
แล้วก้อมารู้ได้ตอนที่ ตะกละ มื้อไหนอาหารถูกใจ อร่อย
เห็นแก่กิน จุกแน่นท้อง อึดอัด จนลุกไม่ไหว นั่นแหละ
ถึงเข้าใจว่า ก่อนที่ท้องจะแตกชูชกคงรู้สึกเช่นนี้หนอ

ธรรมะ ของพระพุทธองค์ที่ว่าด้วยหลักโภชเนมัตตัญญุตา
ความเป็นผู้รู้จักประมาณในการบริโภคอาหาร , รู้จักประมาณในการกิน คือ
กินเพื่อหล่อเลี้ยงร่าง กายให้ชีวิตเป็นอยู่ได้ผาสุก
มิใช่เพื่อสนุกสนานมัวเมา (ข้อ ๒ ในอปัณณกปฏิปทา ๓)
น่าจะนำมาใช้เตือนสติในการรับประทานในแต่ละครั้งได้เป็นอย่างดี
หุหุ แต่มักจะลืมตัวอยู่เรือย เวลาหิว