[ประสบการณ์จริง] ให้รู้กันไป คนกับผี ใคร.เจ๋ง.กว่ากัน (ตอนที่ 2) ขอหวยในป่าอาถรรพ์

ต้องขอยืนยันอีกครั้งว่าเรื่องนี้ เป็นประสบการณ์ตรงของผมจริงๆ ไม่ได้ฟังเขามา หรือก็อปปี้ชาวบ้านมาเล่าต่อ ตามคำเรียกร้องอยากฟังเรื่องเกี่ยวกับอาถรรพ์ป่า ในความคิดผม ป่า ก็คือ ป่า แต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ และเหล่าดวงวิญญาณที่มีฤทธิ์ ทั้งดีทั้งร้ายได้สิงสถิตอยู่มากมาย แล้วแต่ใครจะหลงเข้าไปในอานาเขตของใคร (ในความคิดของผม) คล้ายกับแถวบ้านผม ผมขอเล่าเรื่องสั้น ป่าเล็กๆ รอบๆ หมู่บ้านก่อน ก่อนที่จะเดินดงเข้าป่าใหญ่ ก็มีหลายที่ครับในละแวกนั้น ป่า ภูเขา ห้วย หนอง คลอง บึง ครบครัน ปลาชุกชุมมากครับ น้ำใส ขุ่นนิดๆ คงพอจินตนาการออก อุดมสมบูรณ์ว่างั้นเถอะ แต่ใครเข้าไปหากิน ปักเบ็ด จับกบ ต้องเอาแค่พอกิน ยิ่งเข้าไปทักแล้วล่ะก็ เป็นอันว่า ไม่ได้กลับบ้านสักตัว ...นี่ผมบรรยายคร่าวๆ ถึงความเฮี้ยนในละแวกนั้น
ช่วงนั้นปิดเทอม ตอนนั้นไปเรียนมหาลัยที่ต่างจังหวัด ก็กลับมาอยู่บ้าน กับคู่หูจอดซ้าย แวะขวาไปเรื่อยๆ เพื่อนๆ รุ่นเดียวกันก็แต่งงาน มีลูกมีเมียกัน คนบ้านนอกบางคน จบ ม. 3 มา ก็แต่งงานกันแล้ว บางพื้นที่ ป.6 ครับพี่น้อง แต่งกันแล้ว ผมยังแอบคิดในใจ มันจะมีอารมณ์ หรือเลี้ยงดูกันยังไง มาวันหนึ่ง จะมืดแล้ว กะลังโพล้เพล้ เพื่อนวัยเดียวกันขะมักเขม้นทะอะไรสักอย่าง ก็ลงไปดู อ้าวววว ไอ้เด็ก ม. มึงมาได้ไง ขี่เมฆมา นั่นคือคำตอบของคู่หูผม เรียกเสียงหัวเราะได้พอสมควร มึงทำไร มีธูป เทียน ใส่พาน พับเป็นชุดบายศรีสวยงาม พวกมึงจะไปขอสาวกันรึ๊ ป๊าววว ไปขอหวย ที่ดอนภู (ชื่อสมมุติ) กูไปด้วย ผมกับเพื่อนพูดขึ้นพร้อมกัน ได้ แต่พวกมึงต้องอยู่เฉยๆ นะ เห็นอะไรอย่าวิ่งเป็นอันขาด หัวหน้าทีมกำชับเป็นเด็ดขาด เราก็ตกลงเป็นดิบดี ประมาณ 3 ทุ่ม เราก็ไปกัน แมงกะไซด์ 3 คัน ไปถึงก็ใช้โคมไฟ แบตเตอรี่มอเตอร์ไซด์ จัดที่ล้อมสายสิญจน์ ดอกไม้ ธูป เทียน อาหารหวานคาว แป้ง มองดูต้นไม้มีแต่รอยแป้งรอบต้นเลย สงสัยมีมาหลายกลุ่มแล้ว จากนั้น ทาแล้วก็ลูบ นิ้วโป้งขยิ๊กๆ จะเที่ยงคืนก็ยังไม่เห็นตัวเลขสักตัว ผมกับคู่หูสังเกตอยู่ด้านหลังมานานแล้ว ชักเบื่อ มึงทำเป็นป่าวเนี๊ยะ เป็นโว้ยยย นั่นคือคำตอบ งวดก่อนกูก็ทำแบบนี้แหล่ะ มึงยังได้กินต้มไก่ จำไม่ได้รึไง ที่สุดเราก็กลับบ้านมือเปล่า เราก็ไปกินเหล้าต่อบ้านเจ้าของพิธี เขาลงความเห็นว่า มีตัวซวยไปด้วยมันถึงไม่เห็นท่านถึงไม่ให้ ยิ่งวันหวยออกคนอื่นเขาถูกหวยกันพวกมันไม่ได้ มันก็ยิ่งทับถมเราใหญ่ สร้างความเคืองแค้นให้เพื่อนรักผมยิ่งนัก มันบอกว่ามีอะไรเล่น ผมก็ได้แต่มองหน้ามัน คงมีอะไรแผลงๆ อีกแน่ๆ
วันหวยใกล้ออกพวกมันเตรียมตัวกันอีกแล้ว เพื่อนผมก็จะเข้าไปขอไปด้วย ผมห้ามไว้ เขาไม่ให้มึงกะกูไปด้วยหรอก เราไปกันเองเถอะ เพื่อนผมยิ่งน้อยใจใหญ่ แต่ผมกับมันรู้ใจว่าต้องทำยังไง ก็แม่เลี้ยงมาด้วยกันตั้งแต่คลาน ผมได้เหล้า บุหรี่ น้ำเปล่า กับแกล้ม มึงล่ะ ในกระเป๋า มันตอบ ผมเอารถจอดซ่อนเอาไว้ พอมันสามคนมาก็ จ๊ะเอ๋ ขอไปด้วย ครั้งนี้ไม่ได้พูดถึงเรื่องการสัญญา ได้แค่พูดว่า มึงไม่ไปไม่ได้หรือถ้าได้หวยแล้วจะจะไปบอกมึง ไหนๆ มันก็มาแล้ว ให้มันไปด้วย เพื่อนๆ กัน เพื่อนอีกคนกล่าว ทำเหมือนเดิมครับ ผมก็นั่งอยู่ในพิธีนั่นแหล่ะ จนดึกก็ยังไม่ได้ โมโหสิครับ เพื่อนลมลุกขึ้น มือค้ำเอว ตะโกนว่า มันไม่ให้ก็ไม่ต้องเอา สามคนนั้นก็ตกใจ นึกว่าผีเข้าเพราะมันกินเหล้าอยู่ในพิธี โว้ยวาย ดอกไม้ก็ไม่ต้องเอา ก็โยนดอกไม้ทิ้ง ธูปเทียนก็ไม่ต้องให้มัน ก็โยนธูปเทียนทิ้ง อาหารก็คว่ำทิ้ง แป้งก็ไม่ต้องให้มัน ผมกับเพื่อนช่วยกันเอาทิ้ง ไอ้สามคนยืนดูอยู่ห่างอธิบายไม่ถูกว่ามันทำหน้ายังไง แป้งมึงก็ไม่ต้องเอา มันเอาขี้ควาย โป๊ะ ละแลงแทนแป้ง (มันเตรียมมามัดใส่ถุงมาอย่างดี) มือมันเปื้อนอยู่ เฮ้ยมึงไม่ช่วยกูทำรึไง กูไม่โง่โว้ย ในเหม็น งั้นมึงเอาประทัดในกระเป๋ามาจุดแล้วทิ้งลงตรงนี้ เป็น 100 นัดได้ครับ ผมก็จุดแล้วก็โยนลงไปโคนต้นไม้ แล้วผมกับเพื่อนก็กลับ ไอ้สามคนนั้นกลับตอนไหนไม่รู้ คงโกรธเราน่าดู ช่างเถ๊อะ เหล้ายังเหลืออีกนิดหน่อยกินให้หมดแล้วก็นอน ตอนเช้าผมก็เอาควายออกจากคอก ผ่านบ้านหลังหนึ่ง เห็นคนมุงดูก็รีบเอาควายไปผูกแล้วก็กลับมาดู ผีเข้า ตัดสินใจวิ่งไปบ้านเพื่อนไปเรียกมาดูด้วยกัน เข้าใครว่ะ เจ้าเก่านั่นแหล่ะ (ป้าคนนี้ ประจำของหมู่บ้าน) ฟังเขาสอบถามได้ความว่า เมื่อคืนมีเด็กสามคนเอาประทัด เอาขี้ควายไปทาบ้านกู ผีไม่ได้เอ่ยว่าใคร ให้มันไปขอขมาลาโทษ ตามนี้ .......แล้วก็เป็นลม ผมกับเพื่อนเดินกลับบ้านก็คุยกันว่า “ก็ไปด้วยกัน 5 คน ทำไมมันบอกว่า 3 แสดงว่ามันมองไม่เห็นเรา 2 คนแน่นอน ก๊ากกกกกๆๆ )

 

ขอบคุณคับ รออ่านต่อคับ อิอิ

 

โห...วีรกรรม เฮี้ยน สุดๆ ไปเลยอ่ะ อิอิ

 

ขอบคุณค่ะ ชอบจังเลยเล่าอีก..เล่าอีก...

 

เอ้า จบแล้วหรือ .......มีต่ออีกไหมท่าน กำลังหนุกๆเลย

 

ชอบค่ะ อยากอ่านต่อ

 

หนุก ๆ เล่าต่อ ๆ

 

ร้อลุ้นตอนต่อไปอยู่นะครับ....

 

นี่เป็นเรื่องจริงครับ ไม่มีตอนจบเหมือนนิทานหรอกครับ ผมก็ไม่รู้ว่า 3 คนนั่นเขาไปขอขมาหรือเปล่า เพราะเขาเหม็นขี้หน้าผมกับเพื่อนสองคน จากนั้นไม่กี่วันก็กลับไปเรียนต่อ ขอจบเพียงเท่านี้นะครับ ตอนต่อไป ผมจะเล่าเรื่อง ผมวิ่งแข่งกับยายแก่ๆ (ผีเป้า) ยังไงก็ขอเสียงกรี๊ดดด ด้วยครับ เป็นกำลังใจคนเล่า

 

ขอบคุณครับ สนุกดี รอฟังต่อครับ

 

แอบมากรี๊ดรอบดึกค่ะ อิอิ ^^

 

อ๊ายยะ..........ผีผมไม่เคยเห็น ที่เคยเห็นก็มีแต่คนที่ตายไปแล้วอยู่ในโลง กะเงาดำๆ และก็โดนอำ เห็นในขณะโดนอำเท่านั้น ขอติดตามอ่านอีกหนึ่งเสียงครับ.........:boo:

 

ไม่ตายไปแล้วในโลง เป็นยังไงหรือครับ เขาสะเดาะเคราะห์หรือว่ายังไง ชักอยากอ่านแล้วล่ะ ส่วนเรื่องผีสำหรับผม เรื่องราวไม่น่ากลัว เช่น เขาวิ่งหนี ผมวิ่งไล่ เขาไม่อยากเข้าใกล้ ผมไปสัมภาษณ์

 

พิมพ์ผิดนะครับ เรื่องไปท้าทายหรือไปเจอ ของผมไม่มี ส่วนมากมีแต่โดนอำ มีครั้งนึง ที่โดนผีดึงผ้าห่ม ผมก็ดึงกลับ...ยื้อแย่งกันอยู่สึกพัก ด้วยความรำคานผมก็พยายาม ปลุ๊กตัวเองให้ตื่นจากการโดนอำ ฟังดูเหมือนไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นใช่ไหมครับ แต่คุณๆรู้ไหมว่าผีตัวที่มาอำคือ ใคร หน้าตาผีหน้าคล้ายพ่อผมมาก (ทั้งๆที่ท่านก็มีชีวิตอยู่จนถึงปัจจุบันนี้) พอเช้ามา ผมก็ได้ยินแม่คุยกับพ่อว่าเมื่อคืนฝันอะไรเสียงดังอึกอักอีกแล้ว (พ่อผมแกจะฝันถูกผีไล่และเจอบ่อยๆในฝันก็มักจะละเมอเสียงดังเป็นปกติ) พ่อก็เล่าให้แม่ฟังว่า เมื่อคืน อยู่ก้รุ้สึกตัวเย็นเฉียบ จากเท้าและหัวไล่มาจนกลางอก อยู่ๆก็วูบแล้วรุ้สึกเหมือนตัวเองหลุดลอยขึ้นข้างบน เห็นรร่างตัวเองและแม่นอนอยู่ก็พยายามจะยื้อดึงผ้าห่มแม่ปลุกแม่ให้ตื่น แต่ก้ไม่สามารถทำได้ ขณะนั้นผมก็นอนอยู่อีกฝากของห้องนอนพ่อกับแม่เรียกว่าอยู่ติดกับฝาห้องนอนเลยก็ได้ พอพ่อพยายามดึงแม่ไม่ได้ แกเห็นผมก็พยายามคว้าดึงผ้าห่มผมได้...ก็ดึงผ้าห่มจากผม ในขณะนั้นผมก็รู้สึกโดนผีอำเป็นหน้าพ่อตัวเองดึงผ้าห่มผมก็ดึงกลับ พ่อก็เล่าต่อว่า ดึงอยู่สึกพัก ท่านก็ค่อยๆหล่นลงกลับสู่ร่าง....เป็นปกติ แล้วก้มาเล่าให้ฟังตอนเช้า....สรุปหลังจากพูดคุยกันก็เลยหาวันดีเวลาเหมาะทำบุญใหญ่สืบชะตา ตามประเพณีทางเหนือกันเป็นเรื่องเป็นราวเลย..........:boo:

 

กระทู้นี้ มียักษ์เขี้ยวใหญ่ 2 ตน คอยอารักษ์ด้วยอ่ะ อิอิ

 

ผมเริ่มศรัทธาท่านเมื่อต้นปีนี้ครับ ผมเริ่มปฏิบัติธรรมเมื่อ 2-3 ปี จากนั้นสวดมนต์ทุกวันพระ ประมาณ 3 ทุ่ม หรือ 6 ทุ่ม ไม่สวดไม่ได้ จิตใจกระสับกระส่าย รู้ด้วยความรู้สึกว่าพวกเหล่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ผี เทวดา และอื่นๆ มารอร่วมสวดมนต์กับผม เมื่อต้นปีท่านมาครั้งหนึ่ง กึ่งฝันท่านบอกให้ถือศีล 8 แล้วท่านจะช่วยเหลือ ผมเลยตอบท่านว่า ไม่ได้หรอก ผมทำงานประจำ จะกินจะเดินก็ผิดไปหมด บาปปล่าวๆ เอาเป็นว่าผมจะสวดมนต์เป็นประจำพร้อมด้วยทํานุบํารุงศาสนา ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไร จากนั้นก็ศรัทธาท่านมาตลอด ก่อนสวดมนต์ทุกครั้งจะระลึกถึงท่านตลอดครับ ให้ท่านได้รับทราบ...เผื่อท่านจะช่วยเหลือผมบ้าง...

 

เรามีสิทธิ์ที่จะต่อรองนิคะ หากรู้ตัวว่าทำไม่ได้ ก็อย่าเสี่ยงเป็นดีที่สุด
เผลอๆ เข้าข่ายข้อหา ผิดสัจจะ โอ๊ยยย...งานเข้าเลยนิ

 

ของผมเป็นคนหลายเจ้าครับ ขอเป็นลูกหลานท่านไปทั่ว แล้วแต่สายงานกาลเวลา แล้วแต่เหตุและผล เรื่องมันยาวด้วยจนจับต้นชนปลายไม่ถูก.........ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี เอาเป็นว่าท่านเคยพูดว่าเมื่อถึงเวลากูจะใช้มึง......อะไรประมาณนี้แหละครับ ไม่รู้คิดไปเองป่าวนะ แต่รู้สึกริ้วรอยบนหนังหน้าผมเริ่มจะเป็นยักษ์แล้วอะครับ หุหุ