เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

ฝันของพี่นกดูน่ากลัวเหมือนกันนะครับ ดีนะที่มีดดาบไม่เสียบคอหอยเขาทะลุ - - ไม่งั้นล่ะแย่เลยผมอยากควบคุมความฝันของตนเองได้บ้างจัง เพราะหลายครั้งความฝันแปลกๆจะชอบทำให้เรารู้สึกเหมือนโดนควบคุม เคยอ่านเจอในกระทู้เกี่ยวกับความสามารถในการคุมความฝันก็น่าสนใจดีครับ แต่ดูท่าน่าจะยาก ขนาดผมนั่งสมาธิทุกวัน บางความฝันที่ทำให้กลัวยังไม่หายไปเลย

 

นั่นอ่ะสิ ฝันไปได้ไงก็ไม่รู้ น้องTK the Nakaลองพยายามฝึกสติในยามหลับให้ดีๆนะ
มันจะช่วยให้เรามีสติเลือกที่จะทำจะตัดสินใจทำอะไรในความฝันได้
หรือไม่บางทีที่เราควบคุมเหตุการณ์ในฝันไม่ได้ อาจเพราะเราไปเป็นผู้สังเกตุการณ์การมากกว่าจะเข้าไปร่วมอยู่ในเหตุการณ์นะ
ตัวพี่นั่งสมาธิน้อยมากเลย แต่ใช้แบบฝึกของอาจารย์อนาลัย ช่วยได้เยอะมาก
แต่บางวันเจอเรื่องน่ากลัว บังคับให้เปลี่ยนเรื่องฝัน บังคับให้ตื่นก็ไม่ได้ แง่วเลย (eek)

 

มื้อเที่ยงนี้กินอะไรดีจ๊ะ (smile)

 

ส่วนเรื่องที่คุณแม่ของพี่เอ็ดเอาคงเป็นเรื่องชื่อเว็บที่มีความหมายออกไปแนวอภินิหารไปเสียหน่อย เอาน่า อย่าไปถือคนสูงอายุเลย ตอนแรกที่ผมจะเข้ามาเว็บนี้ยังไม่รูเลยว่าจะมีเรื่องเกี่ยวกับศาสนา และจิตวิญญาณด้วย พลังจิต นึกว่าจะมีแต่คนเหาะเหิรเดินอากาศได้
เรื่องเปลี่ยนความฝันผมมักจะชอบอ่านนวนิยาย ที่เสมือนโลกแห่งจินตนาการ ก่อนนอนครับ อย่าง แฮร์รี่ นาเนีย เซ็ปติมัส หรือไม่ก็นิทานปรัมปรา ครับ จะทำให้อ่านแล้วสบายใจ ทำให้ความฝันจะบางเบา และสบายใจ เหมือนอยู่ในจินตนาการ หรือไม่ก็เอาคริสตัล มณีใต้น้ำมาวางไว้ใต้หมอนครับ
แต่บางครั้งความฝันแปลกๆก็มีเหมือนกัน ดูแล้ววิธีของท่านอาจารย์โนวา อนาลัย จะดีที่สุดครับ

 

เมื่อวานไปก็ไม่เจอคุณMead เหมือนกันค่ะคุณเฉลย สงสัยคุณMead จะแปลงร่างเป็น Alein จึงทำให้มนุษย์อย่างเรามองไม่เห็นน่ะค่ะ.. อิอิ..

ล้อเล่นค่ะคุณMead พอดีขจรวรรณไปสายประมาณอาจารย์เริ่มบรรยายแล้ว และเมื่อวานอาจารย์ก็บรรยายซะมาราธอนมากเลยค่ะ ตั้งแต่บ่ายโมงครึ่งจนถึงทุ่มกว่า ลูกศิษย์งี้หมดแรงเลยค่ะ.. ไม่รู้ทำไมเมื่อวานอาจารย์ถึงได้บรรยายซะนานขนาดนั้น เลยรีบกลับก่อนน่ะค่ะ..

อีกอย่างเมื่อเย็นวันจันทร์เพื่อนคนนึงโทรมาบ่นเรื่องเพื่อนของเขา ประมาณว่าเพื่อนของเค้ามีปัญหาชีวิตปล่อยวางไม่ได้ แล้วชอบโทรมาระบายจนไม่เป็นอันทำงานอะไรทำนองนี้ก็เลยชวนไปฟังบรรยายด้วยทั้ง ๆ ที่เกรงว่าเค้าจะรับไม่ได้เพราะยังไม่เคยศึกษาธรรมะมาก่อน จึงต้องดูแลเค้าด้วย ก็เป็นดังคาดเค้าก็ไม่เข้าใจจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่ไม่วานอาจารย์ก็เริ่มคุยให้ลูกศิษย์หัวเราะกันบ้างเพื่อให้พวกเราได้สัมผัสกับอารมณ์ไร้เดียงสาคือมีแต่อารมณ์แห่งความสุขหน้าตาของเค้าก็ยังดูเครียด ๆ ว่าจะชวนมาคุยกันในห้องนี้ก็ไม่ได้เพราะเค้าไม่ได้ใช้ Internet สงสัยจะแนะนำให้ไปเรียนรู้กับพระที่สอนให้ภาวนาว่า ยิ้มไว้ไม่ทุกข์สนุกดี ซะแล้วไม่รู้ว่าจะได้ผลรึปล่าวก็ไม่รู้ค่ะ.. เห็นแล้วอดสงสารเค้าไม่ได้จริง ๆ ..
(b-ng)

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ พี่นักเขียน
อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ TK the Naka
สวัสดีครับพี่นักเขียน คือ ผมอ่านหนังสือในเว็บไม่ค่อยทันพี่ๆเขา
แต่ขอถามเพราะสงสัยมานานแล้วว่า

จิตวิญญาณ ใช้พลังงาน หรือไม่ อย่างไร
แล้วมนุษย์หรือวิญญาณที่เขามีพลังจิต อิทธิฤทธิ์ ต่างๆ เป็นสิ่งที่ได้มาจากไหนครับ แล้วถือว่าเป็นธรรมชาติของจิตวิญญาณหรือไม่ อย่างไรครับ

ขอบคุณครับ


</TD></TR></TBODY></TABLE>
คำถามนี้ขอพวกเราชาวห้องวิทย์ฯช่วยกันตอบหน่อยค่ะ(rose)


</TD></TR></TBODY></TABLE>
แหมพี่นักเขียนให้การบ้านยากจังค่ะ.. แต่ยังไงก็จะลองวิเคราะห์ตามที่ท่านอาจารย์อนาลัยให้คำจำกัดความของจิตวิญญาณไว้เป็นข้อ ๆ นะคะ..

จิตวิญญาณคือพลังงาน พลังงานคือจิตวิญญาณ
เมื่อจิตวิญญาณเป็นพลังงานก็ต้องมีคุณสมบัติ คือมีแรงดึงดูดเหนี่ยวรั้ง มีแรงผลัก สามารถเคลื่อนที่ได้ไวกว่าแสง สามารถรวมตัวกันได้ มีอำนาจทะลุทะลวงได้และสามารถทำอะไรได้อีกต้องเยอะแน่ะ

จิตวิญญาณคือข้อมูลความรู้ความทรงจำข้ามชาติภพ ที่ถ่ายทอดด้วยอารมณ์ - จินตนาการและความรู้สึกนึกคิด
มนุษย์ที่มีพลังจิตสูง และมีอิทธิฤทธิ์ ก็น่าจะมาจากการฝึกฝนทักษะความรู้ความสามารถในการฝึกมาจากอดีตชาติและสะสมมาจนถึงชาติภพปัจจุบัน

เธอทั้งหลายสร้างโลกแห่งความจริงด้วยความเชื่อของตนเอง
มนุษย์เหล่านี้ต้องมีความเชื่อว่าพลังจิตและอิทธิฤทธิ์นั้นมีจริง จึงเพียรพยายามฝึกฝนจนเกิดความสามารถตามที่ตนเองเชื่อ จนเกิดพลังและอิทธิฤทธิ์ตามความเชื่อ

จิตวิญญาณจดจ่ออยู่กับภาวะใด จิตวิญญาณมีชีวิตอยู่ เป็นอยู่ ดำเนินไปเป็นภาวะนั้นๆ พร้อมด้วยรูปกายที่คล้องจองกับภาวะนั้น
เมื่อจิตของเค้าเกิดความเชื่อในเรื่องพลังจิตและอิทธิฤทธิ์ จึงเกิดการจดจ่อในเรื่องนี้ทำให้ชีวิตของเค้าเข้าไปอยู่ในสิ่งแวดล้อมของกลุ่มคนหรือคนที่มีความสามารถในเรื่องนี้และได้รับการเรียนรู้จนเกิดความสามารถดังกล่าว

แต่ในความคิดของขจรวรรณ การมีพลังจิตหรืออิทธิฤทธิ์อาจจะทำให้เราเกิดความหลงตัวเองก็เป็นได้ค่ะ ถ้าหากสติสัมปะชัญญะในการติดตามอารมณ์ของเราไม่เท่าทัน เพราะฉะนั้นการจดจ่อด้วยสติสัมปะชัญญะที่คมชัดสำคัญที่สุดค๊า..
(b-no)

 

แหมฝันโหดจริง ๆ เลยนะคะน้องนก.. รึว่าน้องนกฝันไปตามทฤษฏีที่ว่า
จิตวิญญาณจดจ่ออยู่กับภาวะใด จิตวิญญาณมีชีวิตอยู่ เป็นอยู่ ดำเนินไป เป็นภาวะนั้น รึปล่าวคะ..

สำหรับคุณแม่ของน้องนกนั้นก็ปล่อยท่านไปเถอะค่ะน้องนก เราต้องเข้าใจสภาวะจิตของท่านและยอมรับในความแตกต่างและอย่าไปโกรธท่านเลยค่ะขอให้มีแต่อารมณ์รักและเมตตาก็พอแล้ว หากน้องนกมั่นใจว่าความรู้ที่ท่านอาจารย์อนาลัยและพี่นักเขียนถ่ายทอดมาให้พวกเรานั้นเป็นสัจธรรมหรือความจริงน้องนกก็ต้องไม่หวั่นไหวต่อคำกล่าวของบุคคลรอบข้าง พี่เข้าใจความรู้สึกนี้ดี เพราะพี่ก็เคยประสบมาคล้าย ๆ กับน้องนกนี่แหละ แต่พี่ก็ไม่เคยสนใจคำวิพากวิจารย์ของพวกเค้าบางทีเราก็คุยเล่นกับเค้าจนเป็นเรื่องสนุกไปเลยก็มี จนเดี๋ยวนี้ไม่มีใครมาสนใจอะไรกับพี่แล้วล่ะค่ะ.. อิอิ.. ( ดื้อกว่าน้องนกอีกนะคะเนี่ย.. )
(555) (555) (555)

 

ตอนนี้ก็หายงอนแม่แล้วล่ะจ๊ะ งี้แหล่ะแม่ลูกง้อๆงอนๆกันบ้างเล็กน้อยจะได้ไม่เหงา
แต่ยืนยันว่าแม่พี่ยังไม่สูงอายุนะ อิอิ วัยรุ่นอยู่เลย
น้องTK the Nakaเลือกอ่านหนังสือที่เสริมสร้างจินตนาการดีนะ ทำให้ความคิดกว้างไกล สบายใจดี
เนี่ย คริสตัลIsisที่พี่เม้าส์ให้พี่มา พี่วางไว้บนหิ้งเลย ก่อนไปทำงานหรือกลับมาก็ไปจับมาแนบไว้ที่แก้ม
สัมผัสถึงความเย็นในคริสตัล แล้วก็คุยกับเค้าว่าไปล่ะนะกลับล่ะนะ บางวันอาจคุยอย่างอื่นอีก
แต่ไม่ได้เอาไปวางไว้ใต้หมอนหรอก เพราะบางทีเจ้าโชคดีก็ชอบมานอนทับหมอน
แล้วพี่เองก็ซุ่มซ่ามด้วย พอตื่นมางัวเงียชอบเดินมั่ว เคยนอนแล้วถอดแว่นวางไว้ข้างๆ
ปรากฎว่าเหยียบซะเลนส์แตก ขาหักไปหลายอันล่ะ เลยพยายามไม่วางอะไรไว้ใกล้ๆที่นอน

 

สงสัยจะเป็นได้ค่ะพี่ขจรวรรณ ชอบแก้เผ็ดคนอื่นทั้งในฝันและนอกฝันเลย
รักความถูกต้องมากเกินไป แล้วตัวเองจะนั่งปวดหัวเองหรือเปล่าเนี่ย

สำหรับแม่ นกก็หายงอนแล้วก็เข้าใจแม่ค่ะ ว่าที่แม่กลัวว่านกจะโดนหลอก
ก็เพราะว่าแม่เป็นห่วงเรามากๆกลัวว่าคิดในแง่ดีหรือมองอะไรแตกต่างไป
จะทำให้ถูกหลอก แล้วเกิดอะไรที่ไม่ดีกับตัวเรา
นกก็ไม่เคยคิดจะเปลี่ยนความคิดแม่หรอกค่ะ อยากให้เข้าใจและไม่ห้ามสิ่งที่เราทำก็พอแล้ว
วันนี้หยุดอยู่บ้านเลยได้ทำกับข้าวให้แม่กินทั้งวันเลย ได้พักผ่อนอยู่กับบ้านก็มีความสุขดี

 

นกชอบราศี เพราะเป็นเหมือนสัญลักษณ์ความเป็นตัวตนของแต่ละคนได้ดี
มีเพื่อนส่งเมล์รูปพวกนี้มาให้ตั้งนานแล้ว เอามาแบ่งพวกเราห้องวิทย์บ้างดีกว่า
เสียดายรูปหายไปราศีนึง ไม่แน่ใจว่าราศีเมษหรือเปล่า

 

อ้อ..เลยไม่ได้พบกันเลยครับ
ผมไปถึงเค้าเข้าห้องบรรยายกันหมดแล้วเหมือนกันครับ
เลยได้นั่งอยู่มุมหลังซ้ายสุด คุณ Falkman ก็มานั่งข้างๆกันครับ
คนเยอะมากจริงๆครับบรรยาย 6 ชั่วโมงเต็มไม่มีเบรค
ก็มองหาอยู่นะครับเวลาตากล้องเค้าpanภาพ..(นั่งอยู่ตรงไหนล่ะครับ?)
พอหยุดบรรยายก็ไปคุยกับอาจารย์ที่โต๊ะ..มองหาพวกเราอีกรอบ
พี่เหลยก็มาไม่ได้..คุณขจรวรรณก็กลับไปก่อน..
แต่จำได้แน่ๆครับเคยเจอกันแล้ว ไว้เดือนหน้า( 4 พ.ค.) เอาใหม่ อิอิ

เอาภาพบรรยากาศมาฝากครับ
ตั้งใจเอากล้องไปถ่ายพี่เหลย กับคุณขจรวรรณครับ
มีรูป Falkman หล่อ+สวยอยู่ทางซ้าย
กับน้องชายผม..คุณชลทิส ตามไท(คนขวา)
ที่เป็นผู้แนะนำหนังสืออาจารย์โนวาให้ผมอ่านครับ..
เป็นรุ่นน้อง'ถาปัด ศิลปากร พี่นักเขียนอาจคุ้นๆบ้างนะครับ

 

ขอเล่าให้ฟังสักหน่อยนะครับ
อาจารย์พูดเรื่องพลังอำนาจทางปัญญาของมนุษย์
เรื่องของกลไกจิต การสั่นสะเทือนจิตหยาบกับจิตวิญญาณให้เป็นหนึ่งเดียวกัน
การหลงเงามายา คิดว่าเป็นแก่นแท้

โดยยกตัวอย่างเรื่องก้อนหินมาอธิบาย
เห็นแวปๆแถวนี้ว่ามีใครถามเรื่องก้อนหินมีจิตวิญญาณมั๊ย?

สรรพสิ่งที่เป็น อนัตตา เป็นผู้สร้าง อัตตา เสมอ
สรรพสิ่งที่เป็น พลังงาน เป็นผู้สร้างสรรพสิ่ง ที่มีตัวตน เสมอ

ธรรมชาติของก้อนหิน
เรื่องสสาร สาร พลังงาน
มวลสารเล็กๆรวมตัวกัน จากอนุภาคเป็นอะตอม >โมเลกุล>ตัวตน
เกิดจากพลังงานความรักที่เหนี่ยวรั้งกันขึ้นมาเป็นหนึ่งเดียวกัน
ตัวตนของก้อนหินที่แลเห็น เป็นตัวแทนของพลังงาน
เป็นเพียงรูปธรรม หรือมายา
พลังงานที่แฝงเร้นอยู่ข้างในคือ แก่นแท้
เช่ยเดียวกับเซลล์ทุกเซลล์ประกอบกันขึ้นเป็นตัวตน หรืออวัยวะ
จงมองหาคุณสมบัติของสิ่งนั้น ทุกอย่างเสื่อมถอยเปลื่ยนแปลงไป
พลังงานเท่านั้นที่ไม่สูญหาย แต่สามารถเปลื่ยนแปลงคุณสมบัติได้

จิตต้องทำงานกับสมองเท่านั้น ไม่ควรไปทำงานกับอารมณ์


จิตวิญญาณ(มนุษย์) เมื่อคิดหรือฝัน เกิดเป็นแบบพิมพ์เขียวขึ้นมา
เมื่อลงมือสร้างสิ่งนั้นจึงเป็นตัวตน

เหมือนกันไปหมดเลยครับ เนื้อหาแนว Contact กับจิตของของ God
ตอนนี้เห็นมีหนังสือ Conversation with God เล่ม2 ออกมาแล้ว
หนังสือเรื่องThe Secret ที่พี่เฉลยเคยบอกไว้ก็ออกวางจำหน่ายแล้วครับ
ทิศทางเดียวกับ Ask and It is Given(คัมภีร์สมใจนึก) และหนังสือของอาจารย์อนาลัยด้วย
ดูแล้วเรื่องที่น่าสนใจเหล่านี้ออกมาให้อ่านกันมาก..หรือจะเป็นสัญญาณพิเศษ
ที่ทำให้มนุษย์ได้เรียนรู้นอกกรอบความเชื่อเดิมๆ และเป็นสากลที่ทุกศาสนานำไปศึกษาควบคู่กันไป ในอนาคตใกล้ๆเรื่องนี้จะมีบทบาทมากขึ้น เพื่อเปลี่ยนความเชื่อให้เป็นความรู้จริงๆกันสักทีครับ

 

ช่วยน้องนาคา อีกคนครับ
[FONT=&quot]จิตวิญญาณคือพลังงาน[/FONT][FONT=&quot]<o>></o>>[/FONT]
[FONT=&quot]การใช้พลังจิตก็คือการใช้พลังงาน มีน้องคนหนึ่งเคยออกรายการโทรทัศน์รายการหนึ่งสามารถงอช้อนเค้าบอกว่าเค้าใช้มายาจิต คือเค้าบังคับกระแสอิเล็คตรอนได้[/FONT][FONT=&quot] <o>></o>>[/FONT]
[FONT=&quot]ซึ่งการงอช้อนเนี่ยนักมายากลเค้าก็ทำได้ ฉะนั้นโปรดใช้วิจารณญาณในการชม[/FONT][FONT=&quot] <o>></o>>[/FONT]
[FONT=&quot]คำว่าอิทธิฤทธิ์ปาฏิหารย์ น้องนาคา คงหมายถึง การกระทำที่เหนือมนุษย์ ในหนังสืออิสระแห่งความปราถนา บทที่[/FONT][FONT=&quot] 1 ความปราถนาที่ถูกลืม
[/FONT]
[FONT=&quot]หน้าที่ 6 ย่อหน้าสุดท้าย<o>></o>>[/FONT]
[FONT=&quot] ความปรารถนาของเธอเกิดขึ้นเพื่อท้าทายให้เธอตื่นเต้นกับการแสวงหาประสบการณ์ในโลกมนุษย์หากเธอตระหนักถึงพร้อมอำนาจที่ทำให้เธอกล้าเลือก ที่จะมาถือกำเนิดในโลกมนุษย์เธอจะรู้ว่า[/FONT][FONT=&quot]-ไม่มีสิ่งใดที่เป็นไปไม่ได้ เธอมาพร้อมกับพลังอำนาจที่จะมีได้-ทำได้- เป็นได้สมดังความปราถนาทุกประการ<o>></o>>[/FONT]
[FONT=&quot]เรื่องราวต่อไปนี้โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เด็กอายุต่ำกว่า [/FONT][FONT=&quot]18 ปีต้องมีผู้ปกครองคอยชี้แนะ<o>></o>>[/FONT]
[FONT=&quot] เรื่องมีอยู่ว่าสมัยผมยังเป็นวัยรุ่น อายุประมาณ [/FONT][FONT=&quot]17-18 ปี ออกจากโรงเรียนแล้วใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นทั่วไปวันหนึ่งเพื่อนมาชวนกันไปสักให้หนังเหนียวก็ไปกันสามคน เมื่อสักเสร็จอาจารย์ก็ลองฟันเพื่อนผมคนหนึ่งปรากฏว่าไม่เข้า (ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่าแต่เป็นรอยมีด) เมื่อสักแล้วทุกคนก็ใช้ชีวิตแบบนักเลงรวมผมด้วย ผมเคยถูกมีดบาดมือและโดนหมอฉีดยาปรากฏว่ามันเข้าหนะ ก็เลยไม่กล้ามีเรื่องกับใครส่วนเพื่อนคนที่อาจารย์ลองฟันไม่เข้าปรากฏว่าเวลามีเรื่องโดนฟันก็ไม่เข้าจริงๆ แต่.........<o>></o>>[/FONT]
[FONT=&quot]เมื่อสิบกว่าปีมาแล้วปรากฏว่าเพื่อนผมคนนี้เค้าช้ำในตาย ก็ไม่ช้ำในยังไงไหว [/FONT][FONT=&quot]20 ต่อ 1 ก็ไปมีเรื่องกับคนต่างหมู่บ้านหนะ ส่วนผมกับเพื่อนอีกคนก็ไม่ค่อยกล้ามีเรื่องกับใครอีกไม่ใช่ว่ากลัวช้ำในตายนะเเต่เคยโดนมีดบาดทั้งคู่มันก็เข้าฮะก็เลยสงบเสงี่ยมเจียมตัวมาตลอด<o>></o>>[/FONT]
[FONT=&quot] ก็เป็นอุทธาหรณ์สอนใจเรื่องฤทธิ์ อำนาจ มีจริง แต่ขึ้นกับความเชื่อของเรา ทำไมผมก็สักเหมือนกันวันเดียวกัน ว่านที่ใช้สักก็ถ้วยเดีวยกัน เข็มสักก็อันเดียวกัน อาจารย์สักก็คนเดียวกัน แต่หนังไม่เหนียวเหมือนกัน<o>></o>>[/FONT]
[FONT=&quot]การฝึกฤทธิ์อำนาจทุกคนก็ฝึกได้ แต่.........ทุกคนไม่สามารถเหมือนกันได้ เพราะอะไรหละก็เพราะอนุสัย หรือบุคคลิกแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนเป็นคนไม่ยอมคน อารมณ์ร้อนใครทำมาก็ทำตอบ บางคนก็มีแต่เมตตา บางคนก็หลงตัวเองมากๆ การฝึกก็มีให้ฝึก ตั้ง [/FONT][FONT=&quot]40 วิธี ที่เรียกว่า กสิน นั่นแหละก็เลือกเอาตามจริตของตน กสินไฟก็ไม่เหมาะกับคนอารมณ์ร้อน คนรักสวยรักงามก็โน่น พิจารณาอสุภะ ซากศพนะแหละ ถ้าคนที่ติดในรสชาติ ก็พิจารณาอาหารเอา แต่ถ้าไม่รู้ตัวเองว่าจริตยังไงก็ใช้ อาณาปาณสติ หรือสติปํฏฐาน 4 ก็ได้ สำหรับผมก็ลองมาหลายอย่างไม่สำเร็จซักอย่าง แต่พอมาศึกษาหนังสือของอาจารย์อนาลัย โอ้ธรรมชาติมากๆ เร็วด้วย ไม่เป็นพิษเป็นภัยกับคนรอบข้างรักอาจารย์อนาลัยมากๆเลย ก็แล้วแต่ความชอบของแต่ละคน ทำเองเห็นอง สัมผัสเอง เป็นปัจจตัง<o>></o>>[/FONT]
[FONT=&quot]การฝึกฤทธิ์ฝึกอำนาจ ต้องระวังเรื่องอุตตริมนุสยธรรมที่ไม่มีในตนด้วย เพราะคนเชื่อก็มีคนไม่เชื่อก็มี ถ้าเราพอได้นิดหน่อยบางคนก็หลงตัวเองว่าเหนือคนแล้วพอถูกซักจริงๆทำไม่ได้ก็จะอายเปล่าๆ <o>></o>>[/FONT]
[FONT=&quot]การฝึกฤทธิ์ฝึกอำนาจก็ต้องถามตัวเองด้วยว่าฝึกไปทำไม หวังให้เหนือคน หวังให้คนกราบไหว้ หวังว่าจะมีชื่อเสียง หวังๆๆๆ.....<o>></o>>[/FONT]
[FONT=&quot]ทั้งหมดเป็นประสบการณ์ที่เอามาแบ่งปันกับน้องนาคาครับ<o>></o>>[/FONT]

 

[FONT=&quot]บทที่ [/FONT][FONT=&quot]9 ธรรมชาติของภพภูมิ<o>></o>>[/FONT]
[FONT=&quot]หน้าที่ [/FONT][FONT=&quot]129 บรรทัดแรก<o>></o>>[/FONT]
[FONT=&quot]จิตวิญญาณของเธออาจไปเยือนหรือชโงกหรือไปสู่ภพภูมิอื่นได้ชั่วขณะหรึ่ง เช่นเดียกันกับที่เธอสามารถจะไปเยือนอดีตและอนาคตชาติได้ ปรากฏการณ์ดังกล่าวนี้ขึ้นอยู่กับจิตศาสตร์และการฝึกฝนเพื่อวัตถุประสงค์จำเพาะ<o>></o>>[/FONT]
[FONT=&quot]คำว่า"จิตศาสตร์และการฝึกฝนเพื่อวัตถุประสงค์จำเพาะ" หมายถึงการฝึกสมาธิที่<o>></o>>[/FONT]
[FONT=&quot]คนส่วนใหญ่ฝึกกันเช่นกสิณต่างๆ หรือการฝึกฝันอย่างที่อาจารย์สอนไว้ใช้หรือเปล่าครับ[/FONT][FONT=&quot]?[/FONT][FONT=&quot]<o>></o>>[/FONT]

 

แล้วเมื่อวาน อาจารย์มีเตือนเรื่องภัยพิบัติที่จะเกิดขึ้นเร็วๆนี้บ้างหรือเปล่าครับ
พอดีไปฟังช่วงแรก แต่มีธุระ ต้องออกมาก่อนจึงไม่ได้ฟังจนจบ

 

ความสุขเรียบง่ายที่แสนจะพิเศษ

 

ศรัทธาในจิตวิญญาณของตนเอง

พี่นักเขียนอ่านเรื่องราวของน้องนกแล้ว ทำให้ทึ่งในความสร้างสรรค์ ความกล้าแสดงออกซึ่งความเป็นเอกลักษณ์ของตนเอง ความเด็ดเดี่ยว ความมีจุดยืนที่มั่นคงที่ชอบรักษาหรือปกป้องความยุติธรรมทั้งยามตื่นยามฝัน คุณสมบัติเหล่านี้เป็นสิ่งที่ท่านอาจารย์อนาลัยได้ให้เงื่อนงำเสมอๆว่า เราควรค้นหาให้พบอารมณ์และความรู้สึกลุ่มลึกอันเป็นเอกลักษณ์ของตนเอง เพราะมันจะทำให้เราค้นพบคุณภาพอันเป็นอมตะที่จะอยู่กับจิตวิญญาณหรือเป็นบุคิลกภาพที่แท้จริงของจิตวิญญาณตลอดไป

พวกเราล้อน้องนกเล่นเสมอๆเรื่องชอบร้องเพลงกับบู๊ ตอนนี้มีประวัติลิเกเก่ามาเพิิ่มรสชาดของน้องนกให้เรารู้จักอีกรสชาดหนึ่ง พี่นักเขียนเชื่อว่า ไม่มากก็น้อยเราทุกคนรู้จักและรู้เห็นอารมณ์และความรู้สึกลุ่มลึกอันเป็นเอกลักษณ์ของตนเองได้เสมอๆในความฝันและในยามตื่น เพราะมันเป็นคุณสมบัติที่ทำให้เราเป็นเราอย่างมีเอกลักษณ์ และเป็นคุณสมบัติอันลบล้างไม่ได้ ไม่ว่าเราจะถูกวินิจฉัยหรือวิพากวิจารณ์อย่างไร หรือไม่ได้รับความเห็นชอบอย่างไรก็ตาม แต่เราก็เป็นอื่นที่เหมือนกับผู้อื่นไม่ได้ เพราะจิตวิญญาณที่มาถือกำเนิดเป็นร่างกายเน้ือหนังแต่ละร่างล้วนมีเอกลักษณ์จำเพาะ ซึ่งเป็นปัจจัยหลักที่จะทำให้เราค้นพบคุณภาพอันเป็นอมตะที่เป็นส่วนที่เข้ากันได้สนิทอย่างกลมกลืนเป็นหนึ่งเดียวกับคุณภาพอันเป็นอมตะที่พัฒนามาจากอารมณ์และความรู้สึกลุ่มลึกอันเป็นเอกลักษณ์ของบุคคลตัวตนอื่นๆ และรวมกันเป็นหนึ่งเดียวในตัวตนรวม

ความหวังดีของคุณแม่เป็นสิ่งที่มีค่าเสมอค่ะ เพราะไม่ว่าลูกน้อยนั้นจะอายุเท่าไรก็ตาม จะเก่งเพียงใดก็ตาม ก็ย่อมเป็นลูกน้อยในอ้อมกอดและดวงใจของแม่ตลอดไป ไม่ว่าแม่จะพูดอะไร ลูกต้องมองให้เห็นถึงเนื้อแท้ของความรักของแม่ แม่บางคนพูดไม่เก่ง บางคนพูดไม่เพราะ บางคนโมโหง่าย บางคนขี้ใจน้อย บางคนโกรธง่าย บางคนไร้เหตุผล จะด้วยประสบการณ์หรือความเชื่อส่วนตัวของแม่ก็สุดแท้ แต่การกระทำทั้งหมดของแม่ที่จะพูด ที่จะโมโห ที่จะแสดงความโกรธ ที่จะวินิจฉัยลูก ฯลฯ ก็ล้วนเป็นวิธีการของแม่ที่จะบอกว่า แม่รักและต้องการปกป้องลูกตลอดไป

ยิ่งลูกเติบโตและสะสมประสบการณ์ชีวิตมากขึ้นเพียงใด ลูกก็จะมองเห็นความอ่อนแอและจุดอ่อนของพ่อแม่ได้มากขึ้นเท่านั้น และสิ่งที่ลูกจะทำได้ก็คือนอกจากจะเรียนรู้ที่จะรักพ่อแม่อย่างปราศจากเงื่อนไข เหมือนที่พ่อแม่รักเราแล้ว เราต้องเรียนรู้ที่จะให้อภัยพ่อแม่ เพราะโอกาสที่คนเราจะได้เรียนรู้นั้นไม่เท่ากัน หากเราตระหนักว่าเรามีโอกาสได้เรียนรู้มากกว่าพ่อแม่ของเรา เราก็ควรจะตระหนักได้ด้วยว่า เราโชคดีกว่าท่าน และโชคดีของเราก็มักจะมากจากพ่อแม่เสมอ ไม่ว่ามันจะมาจากการให้โอกาส ให้ความรู้ ให้ทรัพย์ หรือ การไม่ให้โอกาส การไม่ให้ความรู้ ไม่ให้ทรัพย์ ฯลฯ แม้เส้นทางนั้นๆจะดูเสมือนว่าเป็นเส้นทางที่ยากไร้ คับแค้น หรือขัดสน แต่ล้วนเป็นเส้นทางที่พ่อแม่มาเอื้ออำนวยให้เราได้เป็นจิตวิญญาณที่มาถือกำเนิดเป็นร่างกายเนื้อหนัง-ที่เราเลือก-ตามวิถีทางที่เราเลือก

วันนี้พี่นักเขียนเอามาลัยมาฝากลิเกคนโปรด และเป็นกำลังใจให้มีความเชื่อมั่นและศรัทธาในจิตวิญญาณอันเป็นเอกลักษณ์ในรูปกายของสาวน้อยจอมบู๊ นักร้อง นักรำลิเก ขวัญใจห้องวิทย์ฯค่ะ (rose)

 

ไม่ได้เข้ามาตั้งนานแน่ะ ร้อยกว่าหน้าเชียว อ่านตาแฉะแน่เลย...อยากจะถามพี่นักเขียนตั้งหลายอย่างแน่ะค่ะ แต่ด้วยความที่มันหลายอย่างจัด ขอเรียบเรียงความคิดก่อนนะคะ แล้วจะมารบกวนเรียนถามค่ะ...วันนี้แอบอ่านของเพื่อนคนอื่นๆ ก่อนแล้วกันค่ะ....

 

นกตัวนี้เท่ห์มากเลยค่ะพี่นักเขียน อดนึกไม่ได้ว่าโดนจับไปทำสีผมมาหรือเปล่า อิอิ

 

แม่ชอบพูดบ่อย ๆ ว่าโชคดีแล้วนะเนี่ยมีแม่แบบนี้
นกก็รีบพูดเหมือนกันว่า แม่ก็โชคดีเหมือนกันนะเนี่ยที่มีลูกอย่างนก 555
ถึงไม่ได้ทำตัวเป็นเด็กดีแบบสุดๆ แต่ถ้าชั่งตาชั่งแล้วทำดีมากกว่าไม่ดีแน่นอน
ถึงครอบครัวนกจะไม่ได้ร่ำรวยมีพร้อมทุกอย่าง แต่พ่อแม่ก็ให้แต่สิ่งดีๆไม่เคยขาด
พอใจในครอบครัวของตัวเองที่สุดแล้ว จะอยู่โลกอื่นมิติอื่นก็ยังอยากใช้ชีวิตร่วมกันอีก
พี่นักเขียนช่วยเสริมเรื่องแม่ขึ้นมา คิดถึงแต่ละเรื่องที่แม่ทำให้ก็เลยซึ้งไม่เลิกเลย

ตอนนี้นอกจากจอมบู๊ นักร้อง พี่นักเขียนให้ฉายาเพิ่มมาอีกอย่างล่ะ ว่านักรำลิเก
คืนนี้เลยได้มาลัยสวยๆไปคล้องคอเลย ชะเอิงเอย ....
ตอนหัวค่ำก็นั่งร้องคาราโอกะเป็นชม. หึหึ ร้องจนโชคดีหันหลังให้ซะงั้น