แบบนี้จะเรียกว่าไงดีครับ??

คือไม่รู้จะตั้งคำถามนี้ในห้องไหนดี แต่คิดว่าห้องนี้น่าจะใกล้เคียงสุดครับ

บ้านยายผมอยู่ในซอยเก่าแก่แห่งนึง ตัวบ้านอยู่ในซอยลึกและคดเคี้ยว ถ้าไม่ใช่ว่าเกิดแถวนั้นคงจำทางกันลำบากมาก แถวนั้นไม่ใช่สลัมอย่างใด เป็นบ้านคนปกติ แต่เรื่องที่น่าแปลกคือ ตั้งแต่ผมไปอาศัยอยู่เด็ก ๆ ยันโตมาเป็นหมีควายป่านนี้ก็ร่วม 30 ปี บ้านยายผมจะมีสัตว์เข้ามาเรื่อย ๆ น้าผมก็จะมีโอกาสได้อุปการะสัตว์เหล่านั้นเรื่อย ๆ เช่น

- เมื่อประมาณ 30 ปีที่แล้ว มีหมาจรจัดเดินหิวโซมา 2 ตัว น้าชายก็ให้ข้าวมันกิน มันก็เลยอยู่บ้านยายนับแต่นั้น

- วันดีคืนดี ก็มีหมาอีกตัวนึงบาดเจ็บมาเลย มานอนหมอบหน้าบ้าน ก็ทำแผลดูแล แล้วมันก็อยู่บ้านยายไปอีกตัวนึง

- หมารุ่นแรกทยอยตายไปเรื่อย ๆ ตามอายุ มีตัวนึงสู้กับงูจนตายไปพร้อมกัน

- หลังจากหมาตัวสุดท้ายตายไปไม่กี่วัน ก็มีแม่หมาตัวนึง มาจากไหนไม่รู้ มานอนคลอดลูกหน้าบ้านเฉยเลย ทั้ง ๆ ที่ระหว่างทางก่อนจะถึงบ้าน ก็มีหมาจรจัดเป็นระยะ ๆ ซึ่งแม่หมาตัวนี้ก็ไม่เคยเจอแถวนั้นมาก่อน ไม่รู้ว่าฝ่าดงตีนหมามาได้ยังไง และเป็นแม่หมาที่แปลก คือจะกระดิกหางดีใจเวลาคนเรียกหรือเดินเข้าไป แต่พอเข้าไปใกล้แล้วจะกระโดดหนีและวิ่งรอบ ๆ ไม่ยอมให้จับตัวแม้แต่น้อย แม้จะเป็นคนที่ให้ข้าวก็ตาม กว่าจะจับฉีดยาได้เหนื่อยมาก มีหนสุดท้ายที่จับตัวได้แบบนิ่ง ๆ คือตอนที่มันแก่มากแล้ว และป่วยต้องทำแผลให้ นั่นแหละถึงพอนิ่งได้ ดูแล้วมันก็ไม่ได้หวาดกลัวนะครับ แต่ไม่รู้ทำไมมันไม่ยอมให้จับ

- ลูกที่แม่คลอดออกมาทั้งหมด 12 ตัวนั้น เหลือรอด 6 ตัว ระหว่างนั้นหมาทั้ง 6 ตัวก็ค่อย ๆ แก่ลง ๆ และตายไปทีละตัว จนกระทั่งตอนเหลือ 2 ตัวสุดท้าย ก็มีหมาหลงมาจากไหนไม่รู้ (อีกแล้ว) คราวนี้เป็นตัวผู้ เดินมาต้อย ๆ แบบเจาะจงมาที่บ้านนี้เลย มาหมอบหน้าบ้าน ก็รับเลี้ยงอีก

- หลังจากหมาหลงทางตัวล่าสุดมาซักพักนึง ลูกหมารุ่นแรกก็ตายไปอีกตัว เหลือตัวสุดท้าย ก็มีหมาอีกตัวนึงแต่คราวนี้เป็นลูกหมา เดินดุ่ม ๆ มาจากไหนไม่รู้ สีดำทั้งตัวเหมือนตัวที่ตายไปก่อนหน้านี้แล้วตัวนึงเลย และก็เหมือนเคย มาเสร็จก็มานอนหมอบหน้าบ้าน ก็ได้เลี้ยงอีก

- ล่าสุดไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ก็มีนกแก้วหลุดมาจากไหนไม่รู้ มาเกาะตรงขอบประตูบ้าน พอเรียกมันก็เดินมาแต่โดยดี ไม่กลัวคนเลย จับเข้ากรงก็ไม่ขัดขืนและไม่ดิ้นออกจากกรงด้วย น่าแปลกที่เป็นนกแก้วที่พูดไม่ได้ แต่เวลาคนเดินเข้าไปมันจะเดินเข้ามาหา เอียงคอแล้วทำตาปริบ ๆ และเหมือนพูดอะไรมันก็ฟังรู้เรื่องด้วย เช่น บอกเล่น ๆ ว่าให้กลับเข้าไปอยู่ในบ้าน (เล็ก ๆ ในกรง) มันก็หันหลังเดินกลับเข้าไปอย่างว่าง่าย

คาดว่าบ้านยายผมคงจะมีสัตว์มาอีกเรื่อย ๆ เหมือนว่า พอตัวไหนตาย ก็มีสัตว์ตัวอื่นมาทดแทนตัวที่ตายไปตลอด แบบนี้เรียกว่ายังไงดีครับ?

 

คาดว่าท่านคงตั้งกระทู้ได้ถูกห้องแล้วค่ะ ถ้าท่านเชื่อเรื่อง กฎแห่งกรรม แล้ว ก็คงจะหนีกันไม่พ้น

การที่ได้ "อุ้มชู" , "อุปถัมภ์" , หรือแม้แต่การได้ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ไม่ว่าคนหรือสัตว์ หรือแม้แต่ ภพภูมิต่างๆนั้น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ หรือปาฎิหารย์ใดๆเลย แต่การเพิ่ม การสร้างกุศลกรรมใหม่เพิ่มขึ้นมาก็จะกลายเป็นการสร้างกรรมใหม่ที่ดีให้แก่ตนเองสืบต่อๆไป จนกว่าเราๆจะหลุดพ้นจากวัฎสงสารนี้ไปได้ เราๆคงไม่ต้องไปสร้างกรรมใดๆได้ที่ไหนอีก

อนุโมทนาในจิตที่เมตตาต่อสัตว์ทั้งหลายด้วยค่ะ สาธุ ...

 

สัตว์เลี้ยงบ้านผมก็ประมาณนี้แหละครับ
โดนรถชนมาบ้าง ปีกหักมาบ้าง หลงทางมาบ้าง

ไม่ต้องเรียกว่าอะไร ช่วยได้ก็ช่วยกันไป เลี้ยงได้ก็เลี้ยงกันไป

 

อาจเป็นญาติเก่า แฟนเก่า หรือลูกหนี้-เจ้าหนี้เก่าที่ยังติดข้ิองไม่ปล่อยวาง หรือแม้ศัตรูเก่า...ฯลฯ ฯลฯ..ก็ไปมาหาสู่กันได้ด้วยกำลังของ"ตัณหา"ที่ยังละไม่ได้นั่นแหละ....มีเรื่องที่พอจะยกมาเทียบเคียงให้ทราบได้ดังนี้..


1.
เรื่องของชายที่รักภรรยามาก

ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีชายคนหนึ่งแอบเป็นชู้กับภรรยาของพี่ชาย หญิงนั้นต้องการอยู่ร่วมกับชายชู้ จึงรบเร้าให้ชายชู้ฆ่าสามีของตนเสีย เขาทนคำรบเร้าไม่ได้ก็ใจอ่อน จึงฆ่าพี่ชายตามแผนของหญิงนั้น

ชายผู้เป็นสามีตายแล้วไปเกิดเป็นงูเขียวด้วยความผูกพันในภรรยา งูนั้นชอบทิ้งตัวจากหลังคาบ้านลงมาที่หญิงนั้นเป็นประจำ นางเข้าใจว่างูนั้น คืออดีตสามีจึงสั่งให้ชายชู้ฆ่าเสีย

เมื่อตายจากความเป็นงูแล้ว ก็ไปเกิดเป็นสุนัขในบ้าน เพราะความผูกพันในภรรยายังรุนแรงอยู่มาก สุนัขนั้นจึงติดตามนางไปทุกหนแห่ง ทำให้นางถูกชาวบ้านล้อเลียนให้อับอาย จึงขอให้ชายชู้ฆ่าสุนัขเสีย

ต่อมาชายคนนั้นได้ไปเกิดเป็นลูกวัวในบ้านนั้นอีก และคอยติดตามนางไปทุกหนแห่งเหมือนในชาติก่อน นางก็ให้ชายชู้ฆ่าลูกวัวอีก เมื่อตายจากความเป็นวัวแล้ว เพราะความผูกพันที่ยังเหนียวแน่นอยู่ ได้นำให้ไปเกิดในครรภ์ของอดีตภรรยา

เมื่อเกิดเป็นมนุษย์ เด็กนั้นสามารถระลึกชาติได้ เด็กจำได้ว่าชาติที่ผ่านๆมา ตนถูกภรรยาสั่งให้ฆ่าถึง ๔ ครั้ง จึงเกิดความแค้นใจว่าได้มาเกิดในครรภ์ของศัตรู เมื่อนางพยายามจะอุ้มหรือแตะต้องตัว เด็กก็ร้องไห้ทุกครั้ง ผู้เป็นปู่จึงรับไปเลี้ยงดู

ครั้นเมื่อเด็กเจริญวัยขึ้นพอพูดได้ ปู่ได้ถามถึงเหตุที่ร้องไห้ เด็กไก้ตอบว่า หญิงคนนั้นมิใช่แม่ แต่เป็นศัตรูที่สั่งให้ฆ่าตนมาแล้วถึง ๔ ชาติ เมื่อปู่ได้ทราบความจริง ก็เกิดความสลดใจ จึงพาหลานไปบวช ต่อมาได้ปฏิบัติธรรมจนบรรลุเป็นพระอรหันต์ทั้ง ๒ คน

เรื่องนี้แสดงให้เห็นถึงความผูกพันอันเป็นเหตุให้เกิดใหม่ในที่ซึ่งตนผูกพันอยู่ และยืนยันให้เห็นอีกว่า ตัณหาเป็นต้นเหตุให้เกิดใหม่อยู่เรื่อยไป ไม่พ้นไปจากสังสารวัฏได้

จนกว่าจะบรรลุเป็นพระอรหันต์ผู้กำจัดตัณหาได้โดยสิ้นเชิง จึงจะพ้นจากกองทุกข์ทั้งปวงได้.
..........
(ที่มาของเรื่องต้น..http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=20&i=508)

สังเกตุให้ดีว่า การผูกพันธ์ด้วยตัณหานั้น เมื่อจะได้เกิดก็มักไปทางขวาง คือเป็นเดรัจฉาน จึงควรฝึกเอาใจไว้กับสติ ไม่เอาใจไปไว้กับสัตว์สังขารอื่นนอกตัว เว้นพระรัตนตรัยเท่านั้นที่เป็นที่พึ่งได้ในทุกยาม..

มาดูอีกเรื่องหนึ่งกันครับ....

2. สำหรับเรื่องการที่ตายจากมนุษย์ไปแล้วไปเกิดเป็นสุนัขนั้นมีเรื่องเล่าใน ในคัมภีร์อรรถกถาของคัมภีร์พระสูต เรื่อง "โตเทยยพราหมณ์" ซึ่งเป็นเศรษฐี เป็นพราหมณ์มหาศาล มีทรัพย์มาก ถึง ๘๗ โกฏิ แกมีบุตรชายคนเดียวชื่อ "สุภมานพ" แต่แกขี้เหนียวมาก ไม่เคยทำบุญตักบาตร
แกสอนลูกถึงวิธีที่จะทำให้ร่ำรวยโดยกล่าวไว้ว่า
อญฺชนานํ ขยํ ทิสฺวา อุปจิกานญฺจ อาจยํ
มธูนญฺจ สมาหารํ ปณฺฑิโต ฆรมาวเส
หมายความว่า ให้ดูความสิ้นไปของยาหยอดตา การก่อตัวขึ้นของปลวก และน้ำผึ้งที่ตัวผึ้งนำมารวมกันไว้
วันหนึ่งตาพราหมณ์นี้เสียชีวิต แต่แกไม่มีเวลาบอกที่ซ่อนทรัพย์กับลูกชาย ...
ด้วยอำนาจการห่วงทรัพย์จึงไปเกิดเป็นหมาในบ้าน ....
สุภมานพ เห็นลูกมาเกิดใหม่ก็มีความรักในลูกหมามาก เลี้ยงดูอย่างดี
วันหนึ่ง พระพุทธเจ้าทรงตรวจดูสัตว์โลกเพื่อแสดงธรรม เมื่อทรงตรวจดูไปในตอนใกล้รุ่ง สุภมานพนี้เข้าไปในข่ายพระญาณของพระองค์ว่า สุภมานพนี้จะนับถือพุทธศาสนา ส่วนพราหมณ์ซึ่งไปเกิดเป็นหมานั้นจะต้องตายไปตกนรกเพราะกรรมของตน
พระพุทธเจ้าเสด็จออกบิณฑบาต ทรงไปประทับยืนอยู่หน้าบ้านของสุภมานพ วันนั้นสุภมานพ ไม่อยู่ เมื่อพระพุทธเจ้าเสด็จมาประทับยืนอยู่หน้าบ้านของสุภมานพ ก็ไม่มีใครเขาใส่บาตร เพราะเขาไม่นับถือพุทธศาสนา พระพุทธองค์เสด็จไปยืนอยู่หน้าบ้าน ทรงถือบาตร ก็ไม่ได้มุ่งหมายว่าจะบิณฑบาต มุ่งแต่แสดงธรรมเท่านั้น
เมื่อลูกหมาเห็นพระพุทธเจ้ามาประทับยืนอยู่ ก็แสดงความไม่พอใจที่มีพระมายืนอยู่หน้าบ้าน พระพุทธเจ้าเมื่อทอดพระเนตรเห็นลูกหมานั้นเข้ามาก็ตรัสว่า “โตเทยย พราหมณ์ เจ้าเมื่อชาติก่อนก็ดูหมิ่นเรา จึงมาเกิดเป็นลูกสุนัข ชาตินี้เจ้ามาดูหมิ่นเราอีก เจ้าตายจากนี้แล้วจะไปเกิดในนรก”
ลูกหมาฟังเข้าใจ จึงวิ่งคอตกเข้าไปในบ้านแล้วไปนอนบนกองขี้เถ้า ที่กลางเตาไฟ คนใช้พยายามดึงจับขึ้นไปนอนที่บนเตียงพิเศษที่เจ้านายจัดไว้ก็ไม่ยอม ได้แต่ไปนอนที่เดิมนั่นเอง
สุภมานพกลับมาเห็นลูกหมาไปนอนอยู่บนกองขี้เถ้าในเตาไฟก็ดุคนใช้ไม่พอใจว่า “ทำไม เอาลูกหมามาอยู่บนกองขี้เถ้าในเตาไฟ?”
คนใช้บอกว่า “มันมานอนเอง พยายามยกขึ้นมันก็ไม่ไป”
สุภมานพถามว่า “เพราะเหตุใด?”
คนใช้บอกว่า “ วันนี้พระพุทธเจ้าเสด็จมาประทับยืนอยู่หน้าบ้าน ลูกหมานี้ก็ไปเห่า พระพุทธเจ้าตรัสอย่างนั้นๆ แล้วลูกหมานี้พอฟังเข้า ก็มานอนบนกองขี้เถ้านี้ ยกขึ้นไปเท่าใดก้ไม่กลับไปที่เดิม”
สุภมานพได้ฟัง ก็โกรธทันที หาว่าพระพุทธเจ้าดูหมิ่นพ่อของตนเอง เพราะพวกพราหมณ์ทายว่าพ่อของตนนั้นไปเกิดในพรหมโลก ไม่ใช่เกิดเป็นหมา
สุภมานพจึงไปวัดพระเชตวัน ไปต่อว่าพระพุทธองค์
ทูลถามว่า “พระองค์ไปที่บ้านใช่ไหมวันนี้” พระพุทธเจ้าตรัสว่า “ใช่”
สุภมานพทูลถามว่า “แล้วพระองค์ทรงทราบได้อย่างไรว่าบิดาของข้าพพระองค์ไปเกิดเป็นหมา? เป็นการดูถูกบิดาของข้าพระองค์ พวกพราหมณ์บอกว่าไปเกิดในพรหมโลก ไม่ใช่เกิดเป็นหมาอย่างนี้”
พระพุทธเจ้าตรัสว่า “สุภมานพ ถ้ามีข้อพิสูจน์จะเอาไหม?” ทูลตอบว่า “เอา” พระพุทธเจ้าถามว่า “มีสมบัติของบิดาอยู่บ้างไหมที่เมื่อใกล้ตายนั้นไม่ได้บอกไว้” สุภมานพทูลว่า “มี”
พระพุทธเจ้าตรัสว่า “ถ้าต้องการพิสูจน์ วันนี้เธอกลับไปแล้วให้เอาลูกสุนัข ของเธอกินอาหารให้อิ่มด้วยข้าวมธุปายาส มีน้ำน้อย เมื่ออิ่มแล้วให้มันนอนสักครู่ พอนอนแล้วจงไปกระซิบที่ใกล้หู ถามว่า นี่ พ่อ ทรัพย์สมบัติที่ฝังไว้นั้น ฝังไว้ที่ไหน? แล้วสุนัขตัวนี้ จะวิ่งไปที่ฝังทรัพย์ เจ้าก็จงขุดลงไปเถิด จะรู้เองว่าจริงหรือไม่จริง”
สุภมานพ ได้ฟังดังนั้นก็นึกกระหยิ่มในใจว่า “เออ ทีนี้ละถ้าจะพิสูจน์แล้วไม่จริง เราจะโพนทะนาให้ทั่วเมืองเลยว่าสมณะองค์นี้พูดโกหก แต่ถ้าเกิดจริงขึ้นมาเราก็ได้ทรัพย์ ไม่ได้ขาดทุนตรงไหน” เขารีบกลับไปบ้าน ไปทำตามที่พระพุทธเจ้าตรัสบอกไว้ แล้วไปกระซิบที่ข้างหูถามว่าทรัพย์ที่ฝังไว้ยังไม่ได้บอกอยู่ที่ไหนบ้าง ลูกสุนัขนั้นพอถูกถามอย่างนั้นก็รู้ทันทีเลยว่า “ลูกของเรารู้แล้วว่ามาเกิดเป็นสุนัข” จึงหอนขึ้น แล้ววิ่งไปที่ฝังทรัพย์ เอาเท้าหน้าทั้งสองตะกายไปที่ฝังทรัพย์
สุภมานพก็ให้คนขุดลงไปตรงนั้น พอขุดลงไป ก็พบของมีค่าทั้งสิ้น คือ จานทองคำมีค่าหนึ่งแสนกหาปณะ รองเท้าทองคำมีค่าหนึ่งแสนกหาปณะ พวงมาลัยดอกไม้ทองคำ มีค่าหนึ่งแสนกหาปณะ แล้วเงินเหรียญอีกหนึ่งแสนกหาปณะ
สุภมานพ นั้นอุทานในใจว่า “พระพุทธเจ้าทราบได้อย่างไร พระองค์ไม่ธรรมดาแน่ ต้องเป็นผู้ตรัสรุ้แน่นอน” จึงเกิดความเลื่อมใส
สุภมานพ จึงไปเฝ้าพระพุทธเจ้าถึงที่ประทับ ยกมือไหว้แล้วทูลถามว่า “ถ้าความดีความชั่วมีจริง ทำไมคนเราจึงเกิดมาไม่เหมือนกัน”

พระพุทธเจ้าตรัสตอบสุภมานพ สุภมานพได้ฟังแล้วก็เลื่อมใสได้ประกาศตัวนับถืพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ส่วนสุนัขนั้นเมื่อตายไปแล้วไปเกิดในนรก
..

 

เรียกว่ากฎแห่งกรรม ก็คงได้นะคะ เคยผูกพันธ์ ทำบุญ-กรรม หรือเคยช่วยเหลือร่วมกันมาหลายภพ หลายชาติ แต่สำหรับที่บ้านของดิฉันนะคะ แมวค่ะ บ้านอื่นๆข้าง ๆ ตั้งหลายหลัง ไม่คิดจะไปขออาศัยกันบ้างเล๊ย แต่อาจจะเป็นเพราะว่าบางที วันนั้นเราแค่ให้อาหารมันครั้งเดียว จิงจิง ตั้งแต่นั้น อืม..ถือเป็นผู้อาศัยไปเลยค่ะ..
แต่ยังโอเคที่เป็นแมว เพราะก่อนหน้านั้นสมัยซัก 15 ปีผ่านมาได้แล้ว สัตว์เลี้ยงประจำบ้านคือ rabbit_scary ตุ๊กแก ค่ะ โอ๊ย มีแมวสักโหล ดีกว่ามีตุ๊กแก เพียงแค่ตัวเดียว อยากจะย้ายตัวเองหนีออกจากบ้านวันละหลาย ๆ หนเลยตอนนั้นหนะค่ะ แต่คนเฒ่าคนแก่ เขาก็มักจะพูดว่า ก็บ้านเรามันร่มเย็นนี่นา ไม่ว่าสัตว์หรือคนก็อยากจะมาอยู่ด้วยทั้งนั้น... โอ๊ย คุณย่าทวดขา.. catt19 ค่ะ

 

สัตว์พวกนี้ มันจะรู้ครับ ว่าไปบ้านใคร หรือ ไปหาใคร แล้วจะได้ข้าวกิน ได้ที่อยู่อาศัย ครับ

บ้านผม มีทั้ง แมวข้างถนน หมาข้างถนน เหมือนกันเลย

แม่หมาข้างถนน หลงมาแถวบ้าน ใกล้คลอดนี้ อยากจะบอกว่า บ้านคนอื่นมีเยอะแยะดันไม่ไป กลางคืน แอบมุดประตูบ้าน เข้าไปแอบคลอดในบ้านผม 555555555+

เลยได้หมาข้างถนนทั้งคอก มาเลี้ยง

แมวก็เหมือนกัน เจอลูกแมวหลงมาให้รับเลี้ยง บ้านอื่นมีเยอะแยะไม่ไป ดันหลงมาบ้านที่มีหมา

หน้าบ้านเลี้ยงหมาข้างถนน

หลังบ้านเลี้ยงแมวจรจัด -.-

นก ก็มีมาทำรังหน้าประตูบ้านเลย

แถมบางวัน ดันมีนกบินเข้ามาในประตูบ้านเฉย ต้องไล่จับ เอาตัวไปปล่อยอีก กว่าจะจับได้ ก็เล่นซะเหงื่อตก

ล่าสุด นี่

แม่แมวจรจัด มาขอข้าวกิน ข้างห้องครัว

โยนปลาทูให้ไปตัว คาบได้ปุบ วิ่งขึ้นหลังคา หายไปแปป แล้วก็ วิ่งกลับมาตัวป่าว ขอปลาทูกินอีกตัว

เลยตามไปดู ผลปรากฏว่า ปลาทูตัวแรก คาบไปให้ลูกแมว ตัวเล็กๆ กิน -.-

ส่วนแม่แมว วิ่งกลับมาขอปลาทู กินใหม่อีกตัว เหอๆ

.

ไม่อยากจะเล่า ไม่อยากจะแฉ บ้านตัวเองเท่าไหร่ 555+

มีทั้งหอยทาก กบ คางคก และอื่นๆอีก ขนาดบ้านปูน นะนี่ ไม่ใช่บ้านดิน ทำไมมานมากันก็ไม่รู้

หน้าบ้านมี หมา หลังบ้านมีแมว กลางบ้าน มี หนู..



เรื่องหนู นี่อ่านขำๆพอนะไม่ต้องคิดมาก ไม่เชื่อไม่เป็นไร


หนูนี่ พึ่งเจอมาสดๆ มะวานเลย

จัดของอยู่ แล้วก็ไปเจอ รังหนู มีลูกหนูอยู่ 4 ตัว ขนาด ลืมตาแล้ว ตัวเล็กๆ พอเดินได้นิดหน่อย กำลังน่ารัก 555+

พอเจอ ก็เลยหาถุงพลาสติกใสๆ จับลูกหนูตัวแรกใส่ถุงไว้ แล้ว ลูกหนูอีก 3 ตัว หนีไปแอบหลังตู้

หลังตู้นี่ เหมือนเป็นกำแพง ไม่มีทางให้หนีไปไหนอีก ทั้ง 2 ด้าน เรียกได้ว่า เหมือนหนีเข้า ซอยตัน จนตรอก พอเห็นอย่างนั้นแล้ว

ผมก็แค่ หันหน้าไปทางอื่น ไปหยิบไม้มา จะเขี่ยลูกหนูออกมาจาก ซอกหลังตู้ เห็นมันอยู่นิ่งๆ ขยับไปไหนไม่ได้

หันไปหยิบไม้ ไม่เกิน 3 วินาที หันกลับมาดู ผลปรากฏ ลูกหนูหายหมด ไปในพริบตา 0-0

คิดในใจ อะไรหว่า จะหายไปไหนหมดได้ไง 3 ตัว ทางอื่นก็ไม่มีให้ไป ติดกำแพงหมด

จะวิ่งหนีก็ไม่น่าใช้ เพราะ นั่งดักอยู่หน้าทางเข้า แถม ลูกหนู เดินได้ช้าๆ ยังไม่แข็งแรงดีเลย

หาไงก็ไม่เจอ เหอๆ เหมือน อยู่ๆ หายตัวไปเฉยๆ ซะงั้น ทั้งๆที่แค่ หันหน้าไปตรงอื่นไม่ได้มอง ไม่เกิน 3 วิ กลับมาดูอีกที หายไปซะเฉยๆ งั้น

พอ หาลูกหนู 3 ตัวนี้ไม่เจอ ก็เลยมาดู ลูกหนู ที่จับใส่ไว้ในถุงพลาสติกใส ตอนแรก

พอดูถุงปุบ เวร ลูกหนูในถุงพลาสติก หายไปอีกตัว คิดในใจ อะไรหว่าเนี้ย

ถุงพลาสติกใส นี่ ถือ หิ้วเอาไว้กับมือแท้ๆ หายไปได้ยังไง สำรวจดูถุงก็ไม่มีรู

สุดท้าย ช่างมันละ ไม่สนใจต่อ 555+ แปลก แต่จริง ...


.

 

สัตว์พวกนี้มันรู้ มันชักชวนกันไปหาที่ที่มีแหลง อาหาร พำนักพักพิงได้ ขนาดดิฉันอยู่เมืองนอก จะไม่มีสัตว์จรจัด ดิฉันเลี้ยงแมวไว้สองตัว ปล่อยมันออกไปนอกบ้าน พอ เย็น มันก็กลับมากินอาหาร ก็ไปชวนแมวของเพื่อนบ้านมากินด้วย (คือว่าง่ายๆพอมันไปไหนต่อไหนกลับมาก็มีแมวอื่นกลับมาด้วย) ดิฉันนานวัน แมวเพื่อนบ้าน เข้าออก ครัวบ้านฉันราวกับครัวบ้านมันเอง สัตว์พวกนี้มันตาทิพย์คะ อย่างเรากำลังให้ของกินอีกตัวหนึ่งอยู่ แบบไม่ใช่เป็นมื้อเป็นคราวนะคะ แบบ เรากินๆยู่ก็โยนให้มัน พอไปชะโงกที่หน้าต่างเท่านั้นแหละ แมว อีกตัวที่มันกำลังไปเทียวเล่นบ้านอื่น มันวิ่ง กระโดด หลังคามาเลย จะมาขอกินมั้งไม่รู้ว่ามันรู้ได้ยังไง

 

พลังจิตของเมตตากรุณา มันสามารถส่งแผ่ขยายออกไปรอบๆตัว รอบๆบ้าน..
ผึ้ง เขาว่ามันมักจะเห็นพลังจิตพวกนี้ จึงพากันมาทำรัง
สัตว์อื่นๆก็น่าจะคล้ายๆกัน
พลังจิตพวกนี้ เมื่อมีอยู่ในบุคคลที่มีเพราะบุญของเขา ไปผนวกกับหลักกฏแห่งกรรมด้วย มันมักจะเกิดอุบัติการณ์ดังเช่นที่กล่าวมาของคุณ

 

ดีใจที่มาเจอคนรักและเมตตาสัตว์เหมือนกัน แล้วไม่ทราบพวกคุณเป็นเหมือนกันมั้ย เวลาเดินผ่านหมาหรือแมวจรจัด พวกเค้ามักจะเดินเข้ามาทักทาย พอเราพูดด้วยก็จะหางกระดิกมายืนมองเราพูดเหมือนเข้าใจว่าเราพูดอะไร ส่วนที่บ้านก็เลี้ยงหมาจรจัดส่วนหลังบ้านกลายเป็นคฤหาสของนกไปแล้วค่ะ

 

คงเหมือนบ้านติง ที่เป็นเหมือนสวนสัตว์เปิด
ไม่เว้นแม้กระทั่งโคมไฟที่ระเบียงบ้านก็ยังมีรังนก
แต่ก็รู้สึกดีนะคะ ในวันที่อยู่บ้านคนเดียวก็ไม่เคยเหงา
มีพวกเขาเป็นเพื่อนค่ะ

 

ผมขออนุโมทนากับทุกท่านผู้ที่ช่วยเหลือเกื้อกูลสัตว์โลกที่ร่วมทุกข์กับเราครับ....
ส่วนตัวผมเองค่อนข้างจะถูกชะตากับเด็ก และสุนัขครับ แต่สัตว์อื่นสงเคราะห์ได้ก็ทำครับตามกำลังของตัวผม แค่นี้หละครับ....

 

เชื่อว่าคุณยายกับสุนัขหรือสัตว์เหล่านั้นน่าจะมีบุญสัมพันธ์กันมาในอดีตชาติที่เคยอุปถัมภ์ค้ำจุนกันมา ความเกี่ยวข้องสัมพันธ์กันในอดีตย่อมมีมาจึงส่งผลต่อเนื่องกันมาถึงชาตินี้ แสดงให้เห็นถึงร่มเงาบุญของคุณยายนั้นร่มเย็นเป็นยิ่งนักจึงเป็นที่พักพิงของสัตว์ที่ทุกข์เข็ญเข้ามาหา สัตว์ทุกตัวเขามีจิตใจในการรับรู้และสัมผัสได้กับจิตของมนุษย์ที่เอื้ออาทรต่อเขา ถ้ามนุษย์ผู้ใดไม่มีจิตเมตตาต่อสัตว์ สัตว์เหล่านั้นจะไม่เข้ามาหาเลย เพราะกลิ่นแห่งความเมตตาปรานีจะออกมาจากกายของเราซึ่งสัตว์เหล่านั้นเขาจะสัมผัสได้เอง เป็นบุญกุศลยิ่งนักแล้วที่ท่านมีใจอันประเสริฐและได้อุปถัมภ์เพื่อเป็นการต่อชีวิตให้พวกเขา ให้ทานกับชีวิตสัตว์ก็เหมือนได้ต่อบุญให้ชีวิตเรานั่นเอง อนุโมทนาบุญในจิตอันงดงามของคุณยายด้วยค่ะ

 

ดีที่ไม่มาเป็นพรวน ทุกข์หาข้าวหาน้ำให้มันกินอีก เหมือนหลายคนที่ออกข่าว สงสารเอาหมา เอาแมวมาเลี้ยงเต็มบ้าน แต่ตัวเองก็เกือบไม่รอด

 

เพราะแรงบุญหนุนนำกันมาในชาติก่อน ชาตินี้จึงมีใจกรุณาปรานีเอื้อเฟื้อต่อกัน อนุโมทนาบุญให้คุณยายด้วยจ้า